Κύρια Σημεία της Βίβλου Ψαλμοί 1 έως 41

Ο Ψαλμωδός Τραγουδά τον Αίνο του Ιεχωβά

«Αίνοι». Αυτή είναι η έννοια του Εβραϊκού ονόματος του βιβλίου των Ψαλμών, και πόσο κατάλληλο είναι αυτό! Ολόκληρο το βιβλίο είναι στην πραγματικότητα, μια παρατεταμένη κραυγή αίνου στον Ιεχωβά Θεό. Οι Ψαλμοί διηγούνται τις ιδιότητες του Ιεχωβά και τα ισχυρά του έργα. Περιέχουν προφητείες και μας λένε επίσης για τα αισθήματα των θεόπνευστων συγγραφέων καθώς αυτοί υπέμειναν διωγμό, προδοσία, αποθάρρυνση και ακόμη μια κακή συνείδηση. Πολλοί Χριστιανοί που υποφέρουν παρόμοιες δοκιμασίες αντλούν δύναμη από τα λόγια των Ψαλμών.

Το βιβλίο των Ψαλμών χωρίζεται σε πέντε τμήματα. Εδώ εξετάζουμε το πρώτο τμήμα, Ψαλμοί 1 έως 41.

Υποταγή στους Σκοπούς του Ιεχωβά

Παρακαλούμε Διαβάστε Ψαλμούς 1 έως 14. Αυτή η ομάδα των ψαλμών εισάγει μερικά από τα κύρια θέματα του βιβλίου των Ψαλμών τη σπουδαιότητα του Νόμου, προφητείες σχετικά με την έλευση του Μεσσιανικού Βασιλιά, και προσευχές για βοήθεια κάτω από σοβαρές πιέσεις. Επιπλέον μαθαίνουμε ότι παρά την προσωρινή ευημερία των κακών οι δίκαιοι θα ευλογηθούν.

◆ 2:1 (ΜΝΚ)—Ποιο ‘μάταιο πράγμα ψιθύριζαν’ τα έθνη;

Τα έθνη ‘ψιθύριζαν’ (ή ‘μελετούσαν’) τη διαιώνιση της δικής τους εξουσίας, αντί να δεχτούν τον Χρισμένο του Ιεχωβά. Αυτά τα λόγια είχαν εφαρμογή στον πρώτο αιώνα μ.Χ., όταν οι Ρωμαϊκές και οι Ιουδαϊκές αρχές συνεργάστηκαν για να θανατώσουν τον χρισμένο Βασιλιά του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό. (Πράξεις 4:26-28) Όμως, η κυριότερη εκπλήρωση έγινε από το 1914, όταν όλα τα έθνη απέρριψαν τον ενθρονισμένο από τον Θεό Βασιλιά και προσπάθησαν να προωθήσουν τη δική τους κυριαρχία.

◆ 2:12—Γιατί η εντολή «Φιλείτε τον Υιόν»;

Στους Βιβλικούς χρόνους, το φίλημα ήταν μια έκφραση φιλίας και χρησιμοποιόταν από κάποιον για να καλωσορίσει ξένους στη φιλοξενία του σπιτιού του. Σ’ αυτό το εδάφιο, ο Ιεχωβά διατάζει τα έθνη να φιλήσουν, ή να καλωσορίσουν, τον Γιο του σαν χρισμένο Βασιλιά.—Ψαλμός 2:2, 6-8.

◆ 9:12—Γιατί ο Ιεχωβά «κάμνη εκζήτησιν αιμάτων»;

Σαν δικαστής που κάθεται για να κάνει κρίση, ο Ιεχωβά εκζητά εκείνους που είναι ένοχοι αίματος επειδή έχυσαν το αίμα του αθώου λαού του. (Γένεσις 9:5, 6· Λουκάς 11:49, 50) Αυτός, επίσης, τιμωρεί τους ένοχους. Η τιμωρία του όμως δεν είναι χωρίς διάκριση. Ο ψαλμωδός Δαβίδ μας βεβαιώνει: «Δεν λησμονεί την κραυγήν των ταλαιπωρουμένων».—Παράβαλε 2 Πέτρου 2:9.

◆ 11:3—Τι είναι «τα θεμέλια» που θα κατεδαφιστούν;

Τα θεμέλια είναι η δικαιοσύνη, ο νόμος, και η τάξη—θεμέλια επάνω στα οποία στηρίζεται η κοινωνία. Όταν καταρρέει η τάξη στην κοινωνία δίχως πιθανότητα δικαιοσύνης, τι θα πρέπει να κάνει ένα θεοφοβούμενο άτομο; Να εμπιστευθεί στον Ιεχωβά. Αυτός είναι στον ουράνιο θρόνο του, βλέπει όλα αυτά που συμβαίνουν, και δεν θα μας απογοητεύσει.

Δίδαγμα για Μας: Ο Ψαλμός 4:5 προτρέπει αυτούς που φοβούνται τον Θεό να ‘θυσιάσουν θυσίες δικαιοσύνης’. Στις μέρες του Δαβίδ, οι Ισραηλίτες έπρεπε να προσφέρουν θυσίες στο θυσιαστήριο του Ιεχωβά. Έπρεπε όμως να έχουν τα ορθά ελατήρια επίσης και να είναι γνήσια μετανοιωμένοι. (Ησαΐας 1:11-17) Και οι Χριστιανοί όταν προσφέρουν τις πνευματικές τους θυσίες, χρειάζεται να έχουν τα ορθά ελατήρια και πρέπει να ζουν σύμφωνα με τις υψηλές αρχές του Ιεχωβά.—Εβραίους 13:4, 5, 15, 16· 1 Πέτρου 2:1, 5.

Ο Ασύγκριτος Θεός

Διαβάστε Ψαλμούς 15 έως 24. Αυτή η ομάδα των ψαλμών περιέχει αρκετές εκφράσεις αίνου στον Ιεχωβά. Είναι ο Προστάτης του λαού του (18), Δημιουργός και Νομοθέτης (19), Σωτήρας (20), Προστάτης του Βασιλιά της εκλογής του (21), ο Μεγάλος Ποιμένας (23), και ο Ένδοξος Βασιλιάς (24).

◆ 16:10—Ποιος είναι ο ‘Όσιος’ που αναφέρεται εδώ;

Μερικοί λόγιοι της Βίβλου εφαρμόζουν αυτό το εδάφιο στους πιστούς γενικά, αναφέροντας για υποστήριξη το γεγονός ότι σε μερικά Εβραϊκά χειρόγραφα η λέξη που χρησιμοποιείται για το ‘όσιος’ είναι στον πληθυντικό. Εντούτοις, όταν παρατίθεται το εδάφιο αυτό στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, η λέξη είναι στον ενικό, δείχνοντας μόνο έναν ‘όσιο’. Ποιος είναι αυτός; Στην πρώτη περίπτωση ίσως ο ίδιος ο Δαβίδ. Αλλά προφητικά, και ο Πέτρος και ο Παύλος εφαρμόζουν αυτό το εδάφιο στον Ιησού.—Πράξεις 2:25-32· 13:35-37.

◆ 21:3—Τι ήταν ο ‘στέφανος [στέμμα (ΜΝΚ)] εκ καθαρού χρυσίου’;

Ίσως να ήταν ένα πραγματικό στέμμα σαν αυτό που αφαιρέθηκε από το είδωλο του Μαλχόμ (Παράβαλε 2 Σαμουήλ 12:29, 30, ΜΝΚ.) Ή ίσως το στέμμα είναι απλώς συμβολικό, σύμβολο του γεγονότος ότι η νίκη του Δαβίδ στόλισε ακόμη περισσότερο την ένδοξη βασιλεία του. Προφητικά, όμως, αυτός ο ψαλμός δείχνει πώς ο Ιεχωβά έδωσε στον Ιησού το στέμμα της εξουσίας το 1914. Ο ‘στέφανος εκ καθαρού χρυσίου’ δείχνει το γεγονός ότι η εξουσία του θα είναι υψίστης ποιότητας.

◆ 22:1—Είχε εγκαταλείψει ο Θεός τον Δαβίδ;

Όχι, φαινόταν όμως σαν να τον είχε εγκαταλείψει όταν ο Δαβίδ ήρθε κάτω από σκληρή πίεση από τους εχθρούς του. Εντούτοις, η ανθρώπινη αντίδραση του Δαβίδ σ’ αυτό του το αδιέξοδο δεν αντανακλούσε έλλειψη πίστης, επειδή στη συνέχεια προσεύχεται με εμπιστοσύνη για απελευθέρωση. (Εδάφια 16-19) Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Ιησούς παρέθεσε από αυτόν τον ψαλμό πριν από το θάνατό του επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου. Με το να ρωτήσει ‘γιατί;’ ο Ιησούς εξέφρασε την εξαιρετικά μεγάλη πίεση κάτω από την οποία βρισκόταν, ενώ συγχρόνως διακήρυσσε την αθωότητά του από τις ψεύτικες κατηγορίες που οδήγησαν στην εκτέλεσή του.

Δίδαγμα για Μας: Ο απόστολος Παύλος παραθέτει τον Ψαλμό 22:22 και τον εφαρμόζει στον τρόπο που ο Ιησούς παίρνει την ηγεσία ανάμεσα στους χρισμένους αδελφούς του στη διακήρυξη του ονόματος του Ιεχωβά. (Εβραίους 2:11, 12) Ο Ψαλμός 22:27 μιλά για τον καιρό όταν «πάσαι αι φυλαί [οικογένειες (ΜΝΚ)] των εθνών» θα ενωθούν με το λαό του Ιεχωβά για να του αποδώσουν αίνο. Σήμερα, ένα τεράστιο, διεθνές πλήθος λατρεύει τον Θεό μαζί με τους αδελφούς του Ιησού. (Αποκάλυψις 7:9) Πρέπει να μείνουμε κοντά σ’ αυτή τη θεϊκά οργανωμένη διευθέτηση.

Η Μεγάλη Δύναμη του Ιεχωβά

Διαβάστε Ψαλμούς 25 έως 34. Στους Ψαλμούς 25 και 26, ο Δαβίδ κάνει γνωστή την επιθυμία του να διακρατεί την ακεραιότητά του. Ύστερα, ακολουθούν εκεί, εκφράσεις θαρραλέας εμπιστοσύνης στον Ιεχωβά και στον Ψαλμό 33, μια μεγαλειώδης περιγραφή της δύναμης του Ιεχωβά.

◆ 28:8—Ποιος είναι ο ‘κεχρισμένος’ του Ιεχωβά;

Σ’ αυτό το εδάφιο ο ‘κεχρισμένος’ είναι ο εκλεκτός λαός του Ιεχωβά, όπως συμπεραίνεται από την παράλληλη δήλωση, «Ο Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] είναι δύναμις του λαού αυτού». Αυτά τα λόγια έχουν προφητική σπουδαιότητα όμοια μ’ εκείνη του Αββακούμ 3:13. Δείχνουν ότι ο Ιεχωβά θα διαφυλάξει το χρισμένο υπόλοιπο στη μάχη του Αρμαγεδδώνα.

◆ 29:5, 6—Πώς η φωνή του Ιεχωβά συντρίβει κέδρους;

Σ’ αυτό τον ψαλμό η δύναμη του Ιεχωβά περιγράφεται παραστατικά με την παρομοίωση της φωνής του με την καταιγίδα. Η θύελλα ταξιδεύει από το Λίβανο στο βορρά προς τις νότιες περιοχές της ερήμου, προκαλώντας δέος στο πέρασμά της. (Εδάφιο 9β) Οι άνεμοί της κλονίζουν τους κέδρους του Λιβάνου, κάνοντάς τους να «σκιρτώσιν ως μόσχος» και οι κεραυνοί πλήττουν μερικούς ‘συντρίβοντάς τους’. Παρόμοια, οι άνεμοι της θύελλας ‘σείουν την έρημο’ (εδάφιο 8), κτυπώντας την άμμο της ερήμου κάνοντας να φαίνεται ότι τρέμει από αγωνία.

◆ 33:6—Τι είναι ‘η πνοή [πνεύμα (ΜΝΚ)] του στόματος του Ιεχωβά’;

Εδώ το πνεύμα ή η πνοή σημαίνει το άγιο πνεύμα, ή την ενεργό δύναμη του Ιεχωβά. Όπως τα λόγια και η αναπνοή μας βγαίνουν από το στόμα μας ταυτόχρονα, έτσι και ο λόγος ή η εντολή του Ιεχωβά συνδέονται εδώ με την πνοή ή το πνεύμα του. Ο Θεός χρησιμοποίησε το άγιό του πνεύμα όταν δημιούργησε τον ήλιο, το φεγγάρι, και τα αστέρια, δηλαδή όλο το συμβολικό στράτευμα των υλικών ουρανών.—Παράβαλε Γένεσις 1:1, 2.

Δίδαγμα για Μας: Στον Ψαλμό 26:5, ο Δαβίδ είπε ότι είχε μισήσει την σύναξη των πονηρών. Το ίδιο και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα αποφεύγουν συναναστροφή με όσους πράττουν το κακό. (1 Κορινθίους 15:33) Όπως ακριβώς ο Δαβίδ έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τον οίκο του Θεού, έτσι και αυτοί οι αληθινοί Χριστιανοί αισθάνονται μεγάλη χαρά να συναναστρέφονται ο ένας τον άλλον στην οργάνωση του Ιεχωβά.—Ψαλμός 26:6-8· 122:1.

‘Ευλογητός ο Ιεχωβά’

Διαβάστε Ψαλμούς 35 έως 41. Εξέχουσα θέση σ’ αυτή την ομάδα των Ψαλμών έχει ο Ψαλμός 36, που προσδιορίζει τον Ιεχωβά σαν την Πηγή της ζωής, και ο Ψαλμός 37:που μας βεβαιώνει για την τελική αμοιβή των ευδίδακτων ανθρώπων. Ιδιαίτερα σημαντικός επίσης είναι ο Ψαλμός 40, που περιέχει προφητικές δηλώσεις σχετικά με τον Ιησού Χριστό.

◆ 35:19—Γιατί οι εχθροί του Δαβίδ θα ‘ένευαν με τους οφθαλμούς’;

Το Εβραϊκό κείμενο τους ονομάζει κατά γράμμα ‘οι εχθροί μου (που βρίσκονται στο) ψέμμα’. Δηλαδή, το μίσος τους πήγαζε από ακάθαρτα ελατήρια. Ο Δαβίδ δεν έκανε τίποτε που να άξιζε την έχθρα τους, και προσευχήθηκε ώστε να μην έχουν αιτία χαράς ή αγαλλίασης εναντίον του. (Εδάφιο 19α) Έπειτα, ζήτησε ώστε οι μοχθηροί εχθροί του να μην έχουν αιτία να «νεύωσι με τους οφθαλμούς [να κλείνουν το μάτι (ΜΝΚ)]» ο ένας στον άλλον διότι τέτοιο κατά γράμμα κλείσιμο των ματιών θα ήταν απόδειξη της χαράς τους για την επιτυχία των πονηρών τους σχεδίων. (Παροιμίαι 10:10· 16:29, 30) Ο Ιησούς παρέθεσε αυτό το εδάφιο και το εφάρμοσε σ’ αυτούς που τον μισούσαν.—Ιωάννης 15:24, 25.

◆ 36:3—Είχαν ποτέ βαθιά πνευματική κατανόηση τέτοιοι κακοί άνθρωποι;

Ο υπαινιγμός είναι ότι υπήρξε μια αλλαγή στη διαγωγή ενός τέτοιου ατόμου και ότι δεν ήταν πλέον αυτό που κάποτε ισχυριζόταν ότι ήταν. Κάποτε ίσως εκδήλωνε σοφία και έκανε πράγματα που ήταν καλά. Αλλά τα εγκατέλειψε και έγινε αποστάτης. Ο βασιλιάς Σαούλ ήταν ένας που εγκατέλειψε το δρόμο της σοφίας, δείχνοντας μίσος για τον Δαβίδ. (1 Σαμουήλ κεφάλαιο 18) Μερικοί λόγιοι πιστεύουν ακόμη ότι ο Δαβίδ έκανε αυτή τη δήλωση στον Ψαλμό 36 έχοντας στο νου του τον Σαούλ.

◆ 40:6—Τι σημαίνουν τα λόγια, «Διήνοιξας εν εμοί ώτα»;

Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο Ιεχωβά είχε κάνει ώστε τα αυτιά του Δαβίδ να συγχρονιστούν με τις κατευθύνσεις του Θεού, ή ακόμη ότι ο Ιεχωβά δημιούργησε αυτιά με τα οποία ο Δαβίδ μπορούσε να ακούσει τις εντολές Του. Ενδιαφέρουσα είναι η απόδοση αυτών των λόγων στη μετάφραση των Εβδομήκοντα: «Ητοίμασας εις εμέ σώμα». Οποιαδήποτε και αν είναι η πηγή αυτής της μετάφρασης, δίνει βασικά την ίδια έννοια όπως η Εβραϊκή. Δηλαδή τονίζει την ανάγκη για υπακοή. (Παράβαλε 1 Σαμουήλ 15:22· Ωσηέ 6:6.) Ο Παύλος εφάρμοσε αυτά τα λόγια στον Ιησού Χριστό. (Εβραίους 10:5-10) Αφού ο Παύλος χρησιμοποίησε την απόδοση από τη μετάφραση των Εβδομήκοντα η φράση «ητοίμασας εις εμέ σώμα» είναι τώρα μέρος ‘όλης της Γραφής’ που είναι «θεόπνευστος».—2 Τιμόθεον 3:16.

Δίδαγμα για Μας: Ο Ψαλμός 37 περιέχει πολλά διδάγματα για μας, που ζούμε μέσα σε μια πονηρή γενιά. Ακόμη και αν οι κακοί ευημερούν, δεν πρέπει να ζηλεύουμε και να προσπαθούμε να τους μιμηθούμε. Μάλλον, πρέπει ‘να σιωπούμε ενώπιον του Ιεχωβά’, δίχως να βρίσκουμε σφάλματα, αλλά, μάλλον, να εμπιστευόμαστε σ’ αυτόν ότι θα ενεργήσει για μας στο δικό του καιρό.—Ψαλμός 37:5, 7, ΜΝΚ.

Ναι, οι Ψαλμοί προσφέρουν πολλά λόγια που εμπνέουν και ανακουφίζουν. Αυτοί οι πρώτοι 41 Ψαλμοί έδειξαν επανειλημμένα ότι όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες μας, ο Ιεχωβά δεν θα μας εγκαταλείψει. Αναμφίβολα, μετά από την ανάγνωσή τους, θα πρέπει να υποκινηθούμε να επαναλάβουμε τα λόγια με τα οποία τελειώνει ο Ψαλμός 41: «Ευλογητός Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] ο Θεός του Ισραήλ απ’ αιώνος και έως αιώνος. Αμήν και Αμήν».