Μεγάλα Πράγματα Συμβαίνουν σε μια Μικρή Χώρα!

ΜΠΟΡΕΙΤΕ να βρείτε το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στο χάρτη σας; Αυτή η μικροσκοπική χώρα βρίσκεται ακριβώς στο σημείο στο οποίο διασταυρώνονται τα σύνορα του Βελγίου, της Γαλλίας και της Γερμανίας. Αν και είναι μικρή, δεν είναι καθόλου ασήμαντη χώρα. Η πρωτεύουσά της, η Πόλη του Λουξεμβούργου, είναι μια από τις έδρες των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Είναι επίσης ένα αναγνωρισμένο οικονομικό κέντρο, αφού εκπροσωπούνται εκεί σήμερα 125 τράπεζες. Κι όμως, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου έχει έκταση μόλις 2.586 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο πληθυσμός του είναι μόνο 372.000!

Μπορούμε να καταλάβουμε λοιπόν ότι η συμβολή των Μαρτύρων του Ιεχωβά του Λουξεμβούργου στο παγκόσμιο έργο κηρύγματος της Βασιλείας είναι σχετικά μικρή, αν συγκριθεί μ’ εκείνη των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε μεγαλύτερα έθνη γύρω μας. Κι όμως, η πρόοδος του έργου κηρύγματος της Βασιλείας εδώ μας φέρνει στο νου το εδάφιο Ζαχαρίας 4:10: «Διότι τις κατεφρόνησε την ημέραν των μικρών πραγμάτων;» Όπως είπε ένας άγγελος σ’ εκείνον τον Εβραίο προφήτη, αυτό συμβαίνει ‘ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του Πνεύματός μου, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων’. (Ζαχαρίας 4:6) Έτσι το έργο μας, όσο μικρό κι αν είναι, σίγουρα δεν πρέπει να περιφρονείται. Κατευθύνεται από το πνεύμα του Θεού κι έτσι φέρνει αίνο σ’ αυτόν.

‘Ημέρες των Μικρών Πραγμάτων’

Το έργο μαρτυρίας της Βασιλείας άρχισε στο Λουξεμβούργο ανάμεσα στο 1922 και 1925, όταν μια χούφτα Χριστιανοί από το Στρασβούργο της Γαλλίας, έρχονταν εδώ για να διανέμουν φυλλάδια. Αν και ήταν λίγοι στον αριθμό, τα τυπωμένα αγγέλματά τους ήταν ισχυρά. Σημειώστε τους τίτλους των φυλλαδίων: Μία Πρόκλησις προς τους Ηγέτας του Κόσμου, Μία Προειδοποίησις προς Όλους τους Χριστιανούς και Οι Εκκλησιαστικοί Καταγγελλόμενοι. Χρειαζόταν πολύ θάρρος για να διαδώσει κανείς αυτά τα αγγέλματα, καθώς πάνω από το 96 τοις εκατό των κατοίκων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου ήταν Ρωμαιοκαθολικοί και ήταν στενά προσκολλημένοι στη θρησκεία τους και στις παραδόσεις τους.

Στη διάρκεια του 1930 και 1931, παρουσιάστηκε το Φωτόδραμα της Δημιουργίας στο Λουξεμβούργο. Κατά κάποιον τρόπο, τόσο οι προβολές όσο και τα αποτελέσματά τους θύμιζαν τη διακονία του Ιησού. Μεγάλα πλήθη μαζεύονταν γύρω από τον Ιησού για να τον ακούσουν να μιλάει και να τον δουν να θεραπεύει ή να θεραπευτούν οι ίδιοι απ’ αυτόν, αλλά μόνο λίγοι έγιναν μαθητές του. (Ματθαίος 4:23-25· 23:37) Στις προβολές του Φωτοδράματος στην Πόλη του Λουξεμβούργου, η αίθουσα που είχε νοικιαστεί και είχε χωρητικότητα 300 ατόμων ήταν ασφυκτικά γεμάτη κάθε βράδυ. Όμως λίγοι επέστρεφαν για να παρακολουθήσουν την ομιλία και το πρόγραμμα ερωτήσεων και απαντήσεων που επακολουθούσαν τις επόμενες εβδομάδες. Στην αρχή ήταν 20 ή 30 άτομα, αργότερα 10 και τελικά 4. Μόνο αυτά τα λίγα άτομα έδειχναν διαρκή εκτίμηση για την πνευματική τροφή που τους προσφερόταν.

Η Εγκαρτέρηση Φέρνει Ανταμοιβές

Το 1931 ανέλαβαν το έργο κηρύγματος οι πρώτοι αυτόχθονες κάτοικοι του Λουξεμβούργου. Αυτό δεν ήταν απλό πράγμα. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία εξαπέλυσε μια εκστρατεία μοχθηρής προπαγάνδας ενάντια στο λαό του Θεού, και επηρέασε την αστυνομία για να παρεμβαίνει όσο το δυνατόν περισσότερο στην από σπίτι σε σπίτι διακονία. Η αστυνομία έκανε κατασχέσεις στα έντυπά μας, προειδοποιούσε ή έκανε συλλήψεις, σχεδόν κάθε φορά που οι αδελφοί πήγαιναν στην υπηρεσία αγρού. Μήπως θα σταματούσε τώρα η επέκταση της αληθινής λατρείας στο Μεγάλο Δουκάτο; Ακριβώς το αντίθετο! Ακριβώς μετά την απέλαση του Αούγκοστ Ρίντμιλερ, του πρώτου ολοχρόνιου διακόνου που έκανε έργο σ’ αυτή τη χώρα, δέκα άτομα από το Λουξεμβούργο βαφτίστηκαν στις 25 Σεπτεμβρίου 1932. Αυτοί ασχολούνταν τακτικά στο έργο κηρύγματος, παρά τις δυσκολίες με την αστυνομία.

Το προπολεμικό έτος 1934, οι 15 ευαγγελιζόμενοι που υπήρχαν εδώ διέθεσαν 3.164 Γραφικά έντυπα. Συχνά ταξίδευαν με ποδήλατα 80 ως 100 χιλιόμετρα την ημέρα! Μια αδελφή ανέφερε: «Το ποδήλατό μου ήταν ο μόνιμος ‘σύντροφός’ μου. Το να κάνω έργο στο ένα χωριό μετά το άλλο ήταν η αγαπημένη μου δραστηριότητα, ιδιαίτερα τις Κυριακές».

Τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου το 1940, γεγονός που ανάγκασε τους αδελφούς για πέντε χρόνια να κάνουν έργο κάτω από την επιφάνεια. Αρκετοί συνελήφθηκαν. Αφού έμειναν μήνες στη φυλακή, τους άφησαν ελεύθερους δίνοντάς τους την αυστηρή εντολή να σταματήσουν κάθε περαιτέρω δραστηριότητα του δημόσιου κηρύγματος ως Μάρτυρες του Ιεχωβά. (Βλέπε Πράξεις 4:17, 18.) Δυο αδελφοί οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Παρ’ όλα αυτά, οι υπόλοιποι αδελφοί έκαναν ό,τι μπορούσαν και ο αριθμός των οικιακών Γραφικών μελετών που διεξάγονταν με ενδιαφερόμενα άτομα αυξήθηκε από 6 το 1942 σε 20 το 1944. Και μολονότι 23 άτομα ανέφεραν υπηρεσία αγρού το έτος 1939, το έτος 1946 σημειώθηκε ένα νέο ανώτατο όριο με 39 άτομα.

Η Ευλογία του Ιεχωβά Είναι Φανερή

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, ο Ιεχωβά Θεός έχει ευλογήσει πλούσια το έργο κηρύγματος της Βασιλείας στο Λουξεμβούργο, φέρνοντας αύξηση. Ο αριθμός των Μαρτύρων αυξήθηκε φτάνοντας σε ένα ανώτατο όριο 1.336 ατόμων το 1988. Τώρα υπάρχει κατά μέσο όρο 1 μάρτυρας του Ιεχωβά για κάθε 327 κατοίκους του τομέα του τμήματός μας. Πάνω από 2.900 άτομα παρακολούθησαν τον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου, την 1η Απριλίου 1988, πράγμα το οποίο ισοδυναμεί με 1 άτομο για κάθε 148 κατοίκους! Μεγάλο ενδιαφέρον εκδηλώνεται επίσης για την ολοχρόνια υπηρεσία. Την εποχή του 1955, υπήρχαν μόνο 5 ολοχρόνιοι εργάτες, δηλαδή σκαπανείς, αλλά το Μάιο του 1988 υπήρχε ένα σύνολο από 190 σκαπανείς στον αγρό!

Αυτή η αύξηση έκανε αναγκαία την επέκταση των εγκαταστάσεων του τμήματός μας. Ένα γραφείο τμήματος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά δημιουργήθηκε για πρώτη φορά εδώ, το Σεπτέμβριο του 1955 και αποτελούνταν από 2 δωμάτια σ’ ένα ιδιωτικό σπίτι. Στις 12 Σεπτεμβρίου 1987, εγκαινιάστηκε ένα όμορφο νέο κτιριακό συγκρότημα που αποτελείται από 20 δωμάτια και στεγάζει το γραφείο τμήματος και τον Οίκο Μπέθελ. Ταυτόχρονα αφιερώθηκε ένας όμορφος νέος ιεραποστολικός οίκος με τρία διαμερίσματα και δύο Αίθουσες Βασιλείας.

Κήρυγμα σε Κάθε Ευκαιρία

Το Λουξεμβούργο είναι πράγματι διεθνές. Οι κάτοικοί του μιλούν τρεις γλώσσες. Και καθώς 1 στους 4 κατοίκους προέρχεται από μια ξένη χώρα, είναι συνηθισμένο να μιλιούνται πολλές γλώσσες.

Οι ξένοι έρχονται να εργαστούν για τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, για τις πολλές τράπεζες ή για να ασχοληθούν με χειρωνακτικά επαγγέλματα. Έτσι έχουμε γαλλικές, ιταλικές και πορτογαλικές εκκλησίες για να εξυπηρετούν αυτές τις ξενόγλωσσες ομάδες.

Μια Πορτογαλίδα αδελφή λέει τι συνέβη σε μια πρόσφατη αεροπορική πτήση: «Πήρα μαζί μου μια μικρή ποσότητα περιοδικών για να προσπαθήσω να κάνω ανεπίσημη μαρτυρία. Στην πρώτη στάση που έκανε το αεροπλάνο, χρειαζόταν κάποια επιδιόρθωση. Δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να κατέβει από το αεροπλάνο. Στην αρχή, απλώς δεν είχα το θάρρος να κάνω αυτό που η καρδιά μου έλεγε ότι έπρεπε να κάνω. Προσευχήθηκα επανειλημμένα στον Ιεχωβά για να μου δώσει τη δύναμη να επωφεληθώ απ’ αυτή την ευκαιρία.

»Αφού ξανασκέφτηκα τα πράγματα για λίγη ώρα, πήγα στις αεροσυνοδούς και τους ρώτησα αν μου επέτρεπαν να προσφέρω μερικά ενθαρρυντικά και ωφέλιμα περιοδικά στους ανθρώπους πάνω στο αεροπλάνο. Μου το επέτρεψαν, και με μεγάλη χαρά μπόρεσα να πλησιάσω τους επιβάτες ελεύθερα, πηγαίνοντας από τη μια σειρά καθισμάτων στην επόμενη, ακριβώς σαν να έκανα έργο από σπίτι σε σπίτι. Μπόρεσα να διαθέσω 12 περιοδικά και ένα βιβλιάριο σε διάφορα άτομα και έκανα μερικές καλές συζητήσεις.

»Το τελευταίο άτομο που πλησίασα μου απάντησε με συγκαταβατικό ύφος ότι δεν είχε ανάγκη για βοήθεια γιατί ήταν Ευαγγελικός κληρικός. Επιπλέον πίστευε ότι δεν ήταν σωστό να πλησιάσω τους επιβάτες με τον τρόπο που το έκανα. Διακριτικά, συνέχισα τη συζήτηση έχοντας ως κοινό σημείο την πίστη στον Θεό και την εκτίμηση για όλες τις ευλογίες που θα δώσει σ’ εκείνους που πιστεύουν σ’ αυτόν. Μετά τη συζήτηση, ο ιερέας με επαίνεσε επειδή είχα πίστη και για το θάρρος που έδειξα ώστε να μιλήσω σε όλους τους επιβάτες.

»Έπειτα ο επιβάτης που καθόταν στη διπλανή μου θέση άρχισε να κάνει ερωτήσεις και μιλήσαμε σχεδόν τρεις ώρες!»

Οι αδελφοί μας έχουν δείξει επίσης εξαιρετικό ζήλο στην υπηρεσία τους από σπίτι σε σπίτι. Ένας επίσκοπος περιοχής αναφέρει το τι έγινε σχετικά με τους παρευρισκόμενους σε μια εκκλησία: «Το μεγάλο αποκορύφωμα έφτασε όταν μαζευτήκαμε για την υπηρεσία αγρού την Κυριακή το πρωί. Από τους 109 ευαγγελιζομένους που ήταν συνταυτισμένοι με την εκκλησία, ήταν παρόντες οι 102 για να συμμετάσχουν στο έργο κηρύγματος! Κατέβαλαν εξαιρετική προσπάθεια για να προσκαλέσουν τα ενδιαφερόμενα άτομα στη δημόσια ομιλία που θα γινόταν το απόγευμα και το αποτέλεσμα ήταν να γεμίσει η αίθουσα με 198 παρόντες! Πολλοί απ’ αυτούς παρευρίσκονταν για πρώτη φορά σε συνάθροισή μας, μολονότι αναλογεί 1 Μάρτυρας σε κάθε 50 κατοίκους στον τομέα αυτής της εκκλησίας!»

Και οι νέοι επίσης δείχνουν μια θαυμάσια στάση σχετικά με τις ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται για να διακηρύττουν το άγγελμα της Βασιλείας. Δύο έφηβοι, μόλις έμαθαν από τη Σκοπιά της 1ης Σεπτεμβρίου 1985 σχετικά με τη φυλάκιση μερικών αδελφών μας στην Τουρκία, αποφάσισαν να επισκεφτούν τον Τούρκο πρέσβη. Οι ίδιοι αναφέρουν:

«Το πρώτο βήμα που κάναμε ήταν να ορίσουμε μια συνάντηση. Στην αρχή, η γραμματέας του δεν μας έπαιρνε στα σοβαρά. Για να την πείσουμε για τις ειλικρινείς προθέσεις μας, της δείξαμε αντίτυπα του περιοδικού που περιείχε αυτή την έκθεση σε διάφορες γλώσσες. Αυτή εντυπωσιασμένη πήρε το περιοδικό και πήγε στο γραφείο του πρέσβη. Μετά από δέκα λεπτά, επέστρεψε και μας είπε ότι θα μπορούσαμε να πάμε ξανά σε δυο εβδομάδες, αλλά ότι ο πρέσβης θα κρατούσε τα περιοδικά για να μελετήσει τις έντονες κατηγορίες που διατυπώνονταν εκεί. Πιστέψαμε ότι αυτό ήταν καλό σημάδι.

»Όταν επιστρέψαμε στην πρεσβεία για τη συνάντησή μας, βρήκαμε τον πρέσβη πολύ ευγενικό και φιλικό. Μας έδειξε ένα κείμενο τέλεξ που είχε στείλει στην τουρκική κυβέρνηση, ώστε αυτή να εξετάσει διάφορες λεπτομέρειες από την έκθεση του περιοδικού μας. Οι λεπτομέρειες αυτές είχαν επαληθευτεί και αυτό έδωσε μεγάλη βαρύτητα στη διαμαρτυρία μας.

»Του έκανε εντύπωση πως το άρθρο ήταν γραμμένο τόσο αντικειμενικά, χωρίς υπερβολές ή αδικαιολόγητες επικρίσεις για τους πολιτικούς ηγέτες. Μπορέσαμε να του μιλήσουμε μιάμιση ώρα σχετικά με την κυριαρχία του Θεού, τη Χριστιανική ουδετερότητα και την ανικανότητα του ανθρώπου να κυβερνήσει με επιτυχία τους άλλους ανθρώπους. Αυτός είπε ότι κατανοούσε τη θέση μας και ρώτησε τι θα μπορούσε να κάνει για να βοηθήσει. Του προτείναμε να πληροφορήσει την κυβέρνησή του σχετικά με τη συνάντηση που είχαμε μαζί του και να τους πει τη δική του γνώμη πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Συμφώνησε να το κάνει αυτό και ζήτησε μερικά αντίτυπα του περιοδικού για να τα στείλει σε διάφορους αντιπροσώπους της κυβέρνησης. Είπε ότι θα έκανε ένα αρχείο με τις σχετικές πληροφορίες και ότι θα προσπαθούσε να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορούσε».

Μετά από μερικούς μήνες, Η Σκοπιά ανακοίνωσε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Τουρκία απελευθερώθηκαν από τη φυλακή σύμφωνα με την απόφαση του Ανώτατου Τουρκικού Δικαστηρίου. Οι νεαροί, μόλις το έμαθαν αυτό, επισκέφτηκαν ξανά τον πρέσβη ο οποίος τους δέχτηκε ένθερμα.

Από την ιστορία του έργου διακήρυξης της Βασιλείας εδώ στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, βλέπουμε πόσο σοφό είναι να μην καταφρονούμε «την ημέραν των μικρών πραγμάτων», αλλά να εμπιστευόμαστε στο πνεύμα του Ιεχωβά για να δώσει στον καθένα μας τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να κάνουμε το θέλημά του ως τη μεγαλειώδη ολοκλήρωσή του. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά Θεού, μεγάλα πράγματα συμβαίνουν σ’ αυτόν το μικρό τομέα που έχει το τμήμα του Λουξεμβούργου. Προσκαλούμε με δυνατή φωνή όλους εσάς που ακόμα δεν το έχετε κάνει αυτό, να ‘μεγαλύνετε τον Ιεχωβά’ μαζί μας κι έτσι να ‘γευθείτε και να δείτε ότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός’.—Ψαλμός 34:3, 8.

[Χάρτες στη σελίδα 25]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Βόρεια Θάλασσα

Ολλανδία

Ομοσπονδιακή Δημοκρατία Γερμανίας

Βέλγιο

Γαλλία

Λουξεμβούργο

150 Χλμ.

100 Μίλ.

Βέλγιο

Λουξεμβούργο

Λουξεμβούργο

Ομοσπονδιακή Δημοκρατία Γερμανίας

Τριρ

Γαλλία

Μετς

[Εικόνα στη σελίδα 27]

Ο Βίκτορ Μπρουχ, ο οποίος στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο βρισκόταν σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, μολονότι είναι πάνω από 80 χρονών, υπηρετεί ως Χριστιανός πρεσβύτερος