Εξομολόγηση Αμαρτιών—Μήπως Φταίει Κάτι;
«Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ είναι ένας πνευματικός καθαρισμός, ένας τρόπος για να αρχίσει κανείς από την αρχή, ένας τρόπος για να σβήσει τα περασμένα. Μου αρέσει πολύ να πηγαίνω στην Εξομολόγηση, να λέω στον ιερέα τις αμαρτίες μου, να με συγχωρεί και να απολαμβάνω την ευφορία που ακολουθεί». Αυτά λέει ένας αφοσιωμένος Καθολικός.—Ευλόγησέ με, Πάτερ, Επειδή Αμάρτησα (Bless Me, Father, for I Have Sinned).
Σύμφωνα με τη Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia), «μόνο στον ιερέα έδωσε ή μεταβίβασε ο Χριστός τη δύναμη να δένει και να λύνει, να συγχωρεί και να βαστάζει» αμαρτίες. Η ίδια εγκυκλοπαίδεια λέει ότι η τακτική εξομολόγηση έχει σκοπό «να αποκαταστήσει την αγιότητα της ζωής που χάθηκε εξαιτίας της σοβαρής αμαρτίας και . . . να εξαγνίσει τη συνείδηση του ατόμου». Ωστόσο, το ηθικό κλίμα που επικρατεί σε πολλές χώρες δείχνει ότι η τακτική εξομολόγηση δεν παρακινεί πολλούς από αυτούς που εξομολογούνται να ‘εκκλίνουν από το κακό και να πράττουν το αγαθό’. (Ψαλμός 34:14) Επομένως, μήπως φταίει κάτι;
Είναι Απλώς Μια Τελετουργία;
Η εξομολόγηση μπορεί να αρχίσει ως απλή τελετουργία. Στην Ιρλανδία, η πρώτη εξομολόγηση γίνεται αμέσως πριν από την πρώτη Μετάληψη. Και μήπως προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ένα εφτάχρονο κορίτσι σκέφτεται περισσότερο το όμορφο νυφικό φορεματάκι που θα φορέσει παρά ‘την αποκατάσταση της αγιότητας της ζωής που χάθηκε εξαιτίας της σοβαρής αμαρτίας’;
«Εκείνο που με συγκινούσε περισσότερο ήταν το φόρεμα, εκτός από το ότι θα έπαιρνα χρήματα από τους συγγενείς μου», παραδέχεται η Ραμόνα, που εξομολογήθηκε πρώτη φορά όταν ήταν εφτά χρονών. «Ανάμεσα σε όλα τα κορίτσια που γνώριζα», συνεχίζει η ίδια, «δεν υπήρχε κανένα θρησκευτικό συναίσθημα. Καμιά από εμάς δεν σκεφτόταν καν τον Θεό εκείνη τη στιγμή».
Στην πραγματικότητα, το να υποχρεώνονται μικρά παιδιά να εξομολογούνται αμαρτίες σε τακτική βάση μπορεί να οδηγήσει σε μηχανική αποστήθιση. «Απλώς χρησιμοποιούσα τα ίδια λόγια ξανά και ξανά», λέει ο Μάικλ, που κι αυτός άρχισε να εξομολογείται στα εφτά του χρόνια.
Σχόλια που έγιναν από μερικούς Καθολικούς και αναφέρονται στο βιβλίο Ευλόγησέ με, Πάτερ, Επειδή Αμάρτησα δείχνουν ότι η εξομολόγηση είχε μικρή πνευματική αξία γι’ αυτούς, ακόμα και αφού μεγάλωσαν. «Η εξομολόγηση σε διδάσκει να λες ψέματα, επειδή υπάρχουν μερικά πράγματα που απλώς δεν μπορείς να φτάσεις στο σημείο να πεις στον ιερέα», παραδέχτηκε κάποιο άτομο. Ορισμένοι μπορεί να εκμεταλλευτούν την έλλειψη συνέπειας που υπάρχει ανάμεσα στους ιερείς για να τους επιβληθεί μικρότερο επιτίμιο. Μερικοί έψαξαν να βρουν έναν «καλό» εξομολογητή για να τους δώσει τις συμβουλές που ήθελαν να ακούσουν. «Αφού έψαχνα εδώ κι εκεί επί τρεις μήνες, βρήκα τον εξομολογητή μου. Τον βλέπω κάθε μήνα, πρόσωπο με πρόσωπο στο εξομολογητήριο, και είναι φανταστικός», είπε μια νεαρή γυναίκα. «Αν είσαι έξυπνος βρίσκεις έναν ιερέα που είναι κουφός και δεν ξέρει καθόλου αγγλικά εκτός από τις λέξεις ‘τρεις προσευχές στη Μαρία’», είπε κάποιος άλλος Καθολικός.
Προφανώς, λοιπόν, κάτι φταίει με την εξομολόγηση όπως τη συνηθίζουν οι άνθρωποι. Αλλά η Αγία Γραφή δείχνει ότι πρέπει να γίνεται εξομολόγηση αμαρτιών, επειδή λέει: «Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού δεν θέλει ευοδωθή· ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς θέλει ελεηθή».—Παροιμίαι 28:13.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Χριστιανός πρέπει να εξομολογείται όλες τις αμαρτίες του; Αν ναι, σε ποιον; Το επόμενο άρθρο θα εξετάσει αυτά τα ερωτήματα.