Να Ντυθείτε με Πραότητα!
«Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν».—ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:12.
1-3. Στα εδάφια Κολοσσαείς 3:12-14, τι είπε ο απόστολος Παύλος σχετικά με την πραότητα και άλλες θεοειδείς ιδιότητες;
Ο ΙΕΧΩΒΑ δίνει στο λαό του την καλύτερη συμβολική ενδυμασία που υπάρχει. Μάλιστα, όλοι όσοι επιποθούν την εύνοιά του πρέπει να ντυθούν μ’ ένα ένδυμα που έχει ισχυρά νήματα πραότητας. Αυτή η ιδιότητα είναι ανακουφιστική επειδή μειώνει την ένταση κάτω από καταστάσεις που προκαλούν πίεση. Είναι επίσης προστατευτική επειδή απομακρύνει τις διαμάχες.
2 Ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους χρισμένους συγχριστιανούς του: «Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν». (Κολοσσαείς 3:12) Ο χρόνος της λέξης που αποδίδεται «ενδύθητε» υποδηλώνει δράση που πρέπει να αναληφθεί με το αίσθημα του επείγοντος. Οι χρισμένοι, οι οποίοι ήταν εκλεκτοί, άγιοι και αγαπημένοι του Θεού, δεν θα έπρεπε να καθυστερούν να ντυθούν με ιδιότητες όπως η πραότητα.
3 Ο Παύλος πρόσθεσε: «Υποφέροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινος· καθώς και ο Χριστός [Ιεχωβά, ΜΝΚ] συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις· και εν πάσι τούτοις ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος». (Κολοσσαείς 3:13, 14) Η αγάπη, η πραότητα και άλλες θεοειδείς ιδιότητες καθιστούν δυνατό να ‘συγκατοικούν με ομόνοια’ οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ψαλμός 133:1-3.
Χρειάζονται Πράοι Ποιμένες
4. Με ποιες ιδιότητες είναι υφασμένο το συμβολικό ένδυμα που φορούν οι αληθινοί Χριστιανοί;
4 Οι αληθινοί Χριστιανοί αγωνίζονται να ‘νεκρώσουν τα μέλη τους όσον αφορά την πορνεία, την ακαθαρσία, τη σεξουαλική όρεξη, τη βλαβερή επιθυμία και την πλεονεξία’, και εργάζονται για να αποβάλουν κάθε παλιό ένδυμα που έχει ύφασμα από οργή, θυμό, κακία, υβριστική ομιλία και αισχρολογία. (Κολοσσαείς 3:5-11, ΜΝΚ) Βγάζουν από πάνω τους ‘την παλιά προσωπικότητα’ («τον παλαιόν άνθρωπον», Κείμενο) και φοράνε ‘τη νέα προσωπικότητα’ («τον καινόν άνθρωπον», Κείμενο), η οποία είναι μια κατάλληλη περιβολή. (Εφεσίους 4:22-24, ΜΝΚ) Το καινούριο τους ένδυμα, υφασμένο με συμπόνια, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα και μακροθυμία, τους βοηθάει να λύνουν τα προβλήματα και να ζουν θεοσεβή ζωή.—Ματθαίος 5:9· 18:33· Λουκάς 6:36· Φιλιππησίους 4:2, 3.
5. Ποιο πράγμα σε σχέση με τη λειτουργία της Χριστιανικής εκκλησίας κάνει τόσο ευχάριστο το να ανήκει κανείς σε αυτήν;
5 Οι άνθρωποι που θεωρούνται επιτυχημένοι σε αυτόν τον κόσμο είναι συχνά σκληροί, μάλιστα αμείλικτοι. (Παροιμίαι 29:22) Πόσο ευχάριστα διαφορετική είναι η κατάσταση μέσα στο λαό του Ιεχωβά! Η Χριστιανική εκκλησία δεν λειτουργεί έτσι όπως μερικοί άνθρωποι διευθύνουν μια επιχείρηση—μ’ έναν αποδοτικό αλλά τραχύ τρόπο που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους δυστυχείς. Αντίθετα, είναι ευχάριστο το να ανήκει κανείς στην εκκλησία. Ένας λόγος είναι ότι η πραότητα αποτελεί χαρακτηριστικό της σοφίας που εκδηλώνουν οι Χριστιανοί γενικά και ιδιαίτερα οι άντρες που έχουν τα προσόντα να διδάσκουν τους ομοπίστους. Ναι, η χαρά είναι αποτέλεσμα της εκπαίδευσης και της συμβουλής που δίνονται από διορισμένους πρεσβυτέρους οι οποίοι διδάσκουν «εν πραότητι σοφίας».—Ιακώβου 3:13.
6. Γιατί πρέπει να είναι πράοι οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι;
6 Το πνεύμα, δηλαδή η κυριαρχούσα στάση, του λαού του Θεού απαιτεί οι άντρες στους οποίους έχει ανατεθεί η επισκόπηση μέσα στην εκκλησία να είναι πράοι, ‘επιεικείς [λογικοί, ΜΝΚ]’ και να έχουν κατανόηση. (1 Τιμόθεον 3:1-3) Οι δούλοι του Ιεχωβά μοιάζουν με ήπια πρόβατα, όχι με πεισματάρικα κατσίκια, ατίθασα μουλάρια ή αρπακτικούς λύκους. (Ψαλμός 32:9· Λουκάς 10:3) Επειδή μοιάζουν με πρόβατα, χρειάζονται μεταχείριση με πραότητα και τρυφερότητα. (Πράξεις 20:28, 29) Ναι, ο Θεός περιμένει από τους πρεσβυτέρους να είναι πράοι, καλοί, στοργικοί και υπομονετικοί προς τα πρόβατά του.—Ιεζεκιήλ 34:17-24.
7. Πώς θα πρέπει οι πρεσβύτεροι να εκπαιδεύουν άλλους ή να βοηθούν εκείνους που είναι πνευματικά ασθενείς;
7 Ως «δούλος του Κυρίου», ένας πρεσβύτερος «πρέπει . . . να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος, διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφρονούντας, μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι την αλήθειαν». (2 Τιμόθεον 2:24, 25) Οι Χριστιανοί ποιμένες πρέπει να δείχνουν στοργικό ενδιαφέρον όταν προσπαθούν να βοηθήσουν εκείνους που είναι πνευματικά ασθενείς, επειδή τα πρόβατα ανήκουν στον Θεό. Οι πρεσβύτεροι δεν θα πρέπει να τους συμπεριφέρονται όπως θα έκανε ένας μισθωτός ποιμένας, αλλά πρέπει να είναι πράοι, όπως ο Καλός Ποιμένας, ο Ιησούς Χριστός.—Ιωάννης 10:11-13.
8. Τι συνέβη στον πράο Μωυσή, και γιατί;
8 Κάποιος πρεσβύτερος μπορεί να δυσκολεύεται μερικές φορές να διακρατεί ένα πράο πνεύμα. «Ο Μωυσής ήτο πραύς σφόδρα υπέρ πάντας τους ανθρώπους τούς επί της γης». (Αριθμοί 12:3) Όμως, όταν οι Ισραηλίτες αντιμετώπισαν έλλειψη νερού στην Κάδης, διαπληκτίστηκαν με τον Μωυσή και τον κατηγόρησαν ότι τους οδήγησε από την Αίγυπτο σε μια άγονη έρημο. Παρ’ όλα όσα είχε υπομείνει ο Μωυσής με πραότητα, μίλησε αστόχαστα, με τραχύτητα. Αυτός και ο Ααρών στάθηκαν μπροστά στο λαό και κατηύθυναν την προσοχή στον εαυτό τους, καθώς ο Μωυσής είπε: «Ακούσατε τώρα, σεις οι απειθείς· να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης;» Τότε ο Μωυσής χτύπησε το βράχο με τη ράβδο του δυο φορές, και ο Θεός έκανε να βγουν «ύδατα πολλά» για το λαό και για τα ζώα τους. Ο Ιεχωβά δυσαρεστήθηκε επειδή ο Μωυσής και ο Ααρών δεν Τον αγίασαν, κι έτσι ο Μωυσής δεν είχε το προνόμιο να οδηγήσει τους Ισραηλίτες μέσα στη Γη της Επαγγελίας.—Αριθμοί 20:1-13· Δευτερονόμιον 32:50-52· Ψαλμός 106:32, 33.
9. Πώς μπορεί να δοκιμαστεί η πραότητα ενός πρεσβυτέρου;
9 Η πραότητα ενός Χριστιανού πρεσβυτέρου μπορεί επίσης να δοκιμαστεί με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, ο Παύλος προειδοποίησε τον Τιμόθεο ότι θα μπορούσε να εμφανιστεί κάποιος που «είναι φουσκωμένος [με υπερηφάνεια, ΜΝΚ]» και «έχει μίαν νοσηρήν επιθυμίαν δια συζητήσεις και λογομαχίες». Ο Παύλος πρόσθεσε: ‘Από αυτά προέρχεται φθόνος, έρις, συκοφαντίαι, πονηραί υποψίαι, θορυβώδεις φιλονεικίαι από ανθρώπους που έχουν διεφθαρμένον τον νουν και στερούνται της αληθείας’. Ο επίσκοπος Τιμόθεος δεν θα έπρεπε να ενεργεί με τραχύτητα αλλά να ‘τα αποφεύγει αυτά’, και να ‘επιδιώκει τη δικαιοσύνη, την ευσέβεια, την πίστη, την αγάπη, την υπομονή, την πραότητα’.—1 Τιμόθεον 6:4, 5, 11, ΚΔΤΚ.
10. Τι θα έπρεπε να υπενθυμίζει ο Τίτος στις εκκλησίες;
10 Αν και οι πρεσβύτεροι χρειάζεται να είναι πράοι, πρέπει να υποστηρίζουν με σταθερότητα αυτό που είναι ορθό. Ο Τίτος ήταν τέτοιος άνθρωπος, και υπενθύμιζε σε εκείνους που ήταν συνταυτισμένοι με εκκλησίες της Κρήτης «να μη βλασφημώσι μηδένα, να ήναι άμαχοι, συμβιβαστικοί, να δεικνύωσι προς πάντας ανθρώπους πάσαν πραότητα». (Τίτον 3:1, 2) Δείχνοντας γιατί οι Χριστιανοί οφείλουν να είναι πράοι προς όλους, ο Τίτος έπρεπε να τονίσει πόσο αγαθός και στοργικός είναι ο Ιεχωβά. Ο Θεός δεν είχε σώσει τους πιστούς λόγω κάποιων δίκαιων έργων που είχαν πράξει αυτοί, αλλά σύμφωνα με το έλεός του μέσω του Ιησού Χριστού. Η πραότητα και η υπομονή του Ιεχωβά σημαίνουν σωτηρία και για εμάς επίσης. Σαν τον Τίτο, λοιπόν, οι σημερινοί πρεσβύτεροι θα πρέπει να υπενθυμίζουν στα μέλη των εκκλησιών να είναι σε υποταγή στον Θεό, μιμούμενοι Αυτόν με το να μεταχειρίζονται τους άλλους με πράο τρόπο.—Τίτον 3:3-7· 2 Πέτρου 3:9, 15.
Η Πραότητα Καθοδηγεί το Σοφό Σύμβουλο
11. Σύμφωνα με τα εδάφια Γαλάτας 6:1, 2, πώς θα πρέπει να δίνεται μια συμβουλή;
11 Τι μπορεί να γίνει αν ένα συμβολικό πρόβατο έχει σφάλει; Ο Παύλος είπε: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος, προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής. Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και ούτως εκπληρώσατε τον νόμον του Χριστού». (Γαλάτας 6:1, 2) Η συμβουλή είναι πιο αποτελεσματική όταν δίνεται με πνεύμα πραότητας. Ακόμα κι αν οι πρεσβύτεροι προσπαθούν να συμβουλέψουν ένα θυμωμένο άτομο, θα πρέπει να εκδηλώνουν αυτοέλεγχο, αναγνωρίζοντας ότι «η γλυκεία [πράα, ΜΝΚ] γλώσσα συντρίβει οστά». (Παροιμίαι 25:15) Κάποιος που είναι σκληρός σαν το κόκαλο μπορεί να μαλακώσει με μια πράα κουβέντα, και η σκληρότητά του μπορεί να καμφθεί.
12. Πώς βοηθάει τον σύμβουλο το πράο πνεύμα;
12 Ο Ιεχωβά είναι ένας πράος Εκπαιδευτής, και ο πράος τρόπος με τον οποίο διδάσκει είναι αποτελεσματικός στην εκκλησία. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν οι πρεσβύτεροι διαπιστώσουν ότι είναι αναγκαίο να δώσουν συμβουλή σε εκείνους που χρειάζονται πνευματική βοήθεια. Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Τις είναι μεταξύ σας σοφός και επιστήμων [άνθρωπος με κατανόηση, ΜΝΚ]; ας δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας». Η πραότητα πηγάζει από το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη για την ‘άνωθεν σοφία’, σε συνδυασμό με μια μετριόφρονα αναγνώριση των περιορισμών μας. Το πράο και ταπεινό πνεύμα προφυλάσσει τον σύμβουλο ώστε να μην κάνει επιζήμια σχόλια και σφάλματα, και κάνει τη συμβουλή του πιο εύκολα αποδεκτή.—Ιακώβου 3:13, 17.
13. Πώς επηρεάζει ‘η πραότητα της σοφίας’ τον τρόπο με τον οποίο δίνεται μια συμβουλή;
13 ‘Η πραότητα της σοφίας’ αποκλείει την πιθανότητα να είναι ο σύμβουλος απερίσκεπτα απότομος ή τραχύς. Ωστόσο, το ενδιαφέρον για μια φιλία ή για την επιδοκιμασία κάποιου δεν πρέπει να υποκινήσει έναν πρεσβύτερο να πει πράγματα που έχουν σκοπό να αρέσουν αντί να δώσει με πραότητα ειλικρινή συμβουλή βασισμένη στο Λόγο του Θεού. (Παροιμίαι 24:24-26· 28:23) Η συμβουλή που πήρε ο Αμνών από τον ξάδελφό του ικανοποίησε την επιθυμία του, αλλά του κόστισε τη ζωή του. (2 Σαμουήλ 13:1-19, 28, 29) Οι σημερινοί πρεσβύτεροι, συνεπώς, δεν πρέπει να μετριάζουν την ισχύ των αρχών της Αγίας Γραφής για να καθησυχάσουν τη συνείδηση κάποιου, επειδή αυτό θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του. Σαν τον Παύλο, οι πρεσβύτεροι δεν πρέπει να διστάζουν να λένε στους άλλους «πάσαν την βουλήν του Θεού». (Πράξεις 20:26, 27· 2 Τιμόθεον 4:1-4) Ένας ώριμος Χριστιανός σύμβουλος δείχνει φόβο Θεού και δίνει δίκαιη συμβουλή με ‘πραότητα της σοφίας’.
14. Γιατί θα πρέπει ένας πρεσβύτερος να είναι προσεκτικός να μην παίρνει αποφάσεις που θα έπρεπε να τις πάρουν μόνοι τους κάποιοι άλλοι;
14 Η πραότητα σε συνδυασμό με την ουράνια σοφία θα αποτρέψουν έναν πρεσβύτερο από το να απαιτεί πράγματα με τραχύ τρόπο. Θα πρέπει επίσης να αναγνωρίζει ότι είναι άσοφο και ακατάλληλο να πάρει αυτός κάποια απόφαση που θα έπρεπε να πάρει κάποιο άλλο άτομο μόνο του. Ένας πρεσβύτερος θα ήταν υπόλογος για τα αποτελέσματα αν έπαιρνε εκείνος αποφάσεις για άλλους και θα είχε μέρος της ευθύνης αν η έκβαση ήταν κακή. Ο πρεσβύτερος μπορεί να κατευθύνει την προσοχή στο τι λέει η Αγία Γραφή, αλλά αν δεν υπάρχει Γραφικός νόμος για κάποιο ζήτημα, εκείνο που πρέπει να καθορίσει το τι θα κάνει ή δεν θα κάνει ένα άτομο είναι η δική του κρίση και συνείδηση. Όπως είπε ο Παύλος: «Έκαστος το εαυτού φορτίον θέλει βαστάσει». (Γαλάτας 6:5· Ρωμαίους 14:12) Ωστόσο, ένα άτομο που θέλει να μάθει κάτι μπορεί να βοηθηθεί να πάρει μια σωστή απόφαση αν ο πρεσβύτερος του απευθύνει ερωτήματα που θα το βοηθήσουν να κάνει λογικές σκέψεις πάνω στα εδάφια τα οποία σχετίζονται με τους πιθανούς τρόπους ενέργειας που έχει τη δυνατότητα να ακολουθήσει.
15. Τι θα πρέπει να γίνει αν ένας πρεσβύτερος δεν ξέρει την απάντηση σε μια ερώτηση;
15 Αν ένας πρεσβύτερος δεν ξέρει την απάντηση σε μια ερώτηση δεν θα πρέπει να αποκριθεί μόνο και μόνο για να προστατέψει το κύρος του. ‘Η πραότητα της σοφίας’ θα τον συγκρατήσει ώστε να μην κάνει υποθέσεις και δώσει ίσως μια εσφαλμένη απάντηση η οποία αργότερα θα μπορούσε να προκαλέσει στενοχώρια. Υπάρχει «καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν». (Εκκλησιαστής 3:7· παράβαλε Παροιμίαι 21:23.) Ένας πρεσβύτερος θα πρέπει να ‘λαλεί’ μόνο όταν γνωρίζει την απάντηση σε μια ερώτηση ή όταν έχει κάνει αρκετή έρευνα ώστε να δώσει ακριβή απόκριση. Είναι σοφό να αφήνονται αναπάντητες οι ερωτήσεις που αναφέρονται σε εικασίες.—Παροιμίαι 12:8, ΜΝΚ· 17:27· 1 Τιμόθεον 1:3-7· 2 Τιμόθεον 2:14, ΜΝΚ.
Η Αξία του ‘Πλήθους των Συμβούλων’
16, 17. Γιατί είναι κατάλληλο να συμβουλεύονται οι πρεσβύτεροι ο ένας τον άλλον;
16 Η προσευχή και η μελέτη θα βοηθούν τους πρεσβυτέρους να απαντούν σε ερωτήσεις και να χειρίζονται δύσκολα προβλήματα, αλλά θα πρέπει να θυμούνται ότι ‘στο πλήθος των συμβούλων υπάρχει επιτυχία’. (Παροιμίαι 15:22, ΜΝΚ) Το να συμβουλεύονται άλλους πρεσβυτέρους θα έχει ως αποτέλεσμα πολύτιμη συγκέντρωση σοφίας. (Παροιμίαι 13:20) Δεν έχουν όλοι οι πρεσβύτεροι την ίδια πείρα ή την ίδια γνώση της Αγίας Γραφής. Έτσι, ‘η πραότητα της σοφίας’ θα πρέπει να υποκινεί έναν λιγότερο πεπειραμένο πρεσβύτερο να συμβουλεύεται πρεσβυτέρους που έχουν μεγαλύτερη γνώση και περισσότερη πείρα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για το χειρισμό ενός σοβαρού ζητήματος.
17 Όταν κάποιοι πρεσβύτεροι εκλέγονται για να χειριστούν ένα σοβαρό ζήτημα, μπορούν και πάλι να ζητούν εμπιστευτικά βοήθεια. Ο Μωυσής διάλεξε «άνδρας αξίους, φοβουμένους τον Θεόν, άνδρας φιλαλήθεις, μισούντας την φιλαργυρίαν» για να τον βοηθούν να κρίνει τους Ισραηλίτες. Αν και ήταν πρεσβύτεροι, δεν είχαν τη γνώση και την πείρα που είχε ο Μωυσής. Έτσι, «τας μεν υποθέσεις τας δυσκόλους ανέφερον προς τον Μωυσήν, πάσαν δε μικράν υπόθεσιν έκρινον αυτοί». (Έξοδος 18:13-27) Αν είναι απαραίτητο, λοιπόν, οι πρεσβύτεροι που χειρίζονται μια δύσκολη υπόθεση σήμερα μπορούν κατάλληλα να ζητούν τη βοήθεια πεπειραμένων επισκόπων, αν και οι ίδιοι θα πάρουν την τελική απόφαση.
18. Όσον αφορά το χειρισμό δικαστικών ζητημάτων, ποιοι είναι οι αποφασιστικοί παράγοντες που εξασφαλίζουν τη λήψη σωστών αποφάσεων;
18 Η Ιουδαϊκή Μισνά αναφέρει ότι στον Ισραήλ ο αριθμός εκείνων που αποτελούσαν τα δικαστήρια στα χωριά ποίκιλλε ανάλογα με τη σοβαρότητα της υπόθεσης. Υπάρχει πραγματική αξία ‘στο πλήθος των συμβούλων’, αν και τα νούμερα από μόνα τους δεν εγγυώνται ορθότητα, επειδή και μια πλειοψηφία είναι δυνατό να κάνει λάθος. (Έξοδος 23:2) Οι αποφασιστικοί παράγοντες που θα εξασφαλίζουν τη λήψη σωστών αποφάσεων είναι οι Γραφές και το πνεύμα του Θεού. Η σοφία και η πραότητα θα υποκινούν τους Χριστιανούς να υποτάσσονται σε αυτά.
Να Δίνετε Μαρτυρία με Πραότητα
19. Πώς βοηθάει η πραότητα το λαό του Ιεχωβά να δίνει μαρτυρία σε άλλους;
19 Η πραότητα βοηθάει επίσης τους δούλους του Ιεχωβά να δίνουν μαρτυρία σε ανθρώπους με διαφορετικές διαθέσεις. (1 Κορινθίους 9:22, 23) Επειδή ο Ιησούς δίδασκε με πραότητα, οι ταπεινοί άνθρωποι δεν τον φοβούνταν όπως τους τραχείς θρησκευτικούς ηγέτες. (Ματθαίος 9:36) Φυσικά, οι πράοι τρόποι του έλκυαν «πρόβατα», όχι πονηρά «ερίφια». (Ματθαίος 25:31-46· Ιωάννης 3:16-21) Αν και ο Ιησούς χρησιμοποίησε ισχυρούς χαρακτηρισμούς αντιμετωπίζοντας τους εριφοειδείς υποκριτές, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να είναι πράοι όταν διακηρύττουν τα αγγέλματα κρίσης του Θεού σήμερα επειδή δεν έχουν την ίδια ενόραση και εξουσία που είχε ο Ιησούς. (Ματθαίος 23:14-36) Καθώς ακούν το άγγελμα της Βασιλείας να κηρύττεται με πραότητα, ‘όσοι έχουν τη σωστή διάθεση για την αιώνια ζωή δέχονται την πίστη’, όπως έκαναν και οι προβατοειδείς άνθρωποι που άκουγαν τον Ιησού.—Πράξεις 13:48, ΜΝΚ.
20. Πώς ωφελείται ένας σπουδαστής της Αγίας Γραφής όταν διδάσκεται με πραότητα;
20 Καλά αποτελέσματα προκύπτουν όταν δίνουμε μαρτυρία και εκπαιδεύουμε άλλους με πραότητα και όταν τους ελκύουμε με βάση τη λογική, τις αρχές της Αγίας Γραφής και την αλήθεια. «Αγιάσατε Κύριον τον Θεόν [τον Χριστό ως Κύριο, ΜΝΚ] εν ταις καρδίαις υμών», έγραψε ο Πέτρος, «και εστέ πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν». (1 Πέτρου 3:15) Ο σπουδαστής που διδάσκεται με πράο τρόπο μπορεί να συγκεντρωθεί στην ύλη αντί να περισπάται ή πιθανόν ακόμα και να σκανδαλίζεται από έναν τραχύ, εριστικό τόνο. Σαν τον Παύλο, οι διάκονοι που διδάσκουν με πραότητα μπορούν να λένε: ‘Δεν δίδουμε μηδέν πρόσκομμα κατ’ ουδέν, δια να μη προσαφθή μώμος εις την διακονίαν’. (2 Κορινθίους 6:3) Ακόμα και εναντιούμενοι ανταποκρίνονται ευνοϊκά μερικές φορές σε εκείνους που διδάσκουν με πραότητα.
Η Πραότητα Απαιτείται από Όλους
21, 22. Πώς ωφελεί η πραότητα όλους στο λαό του Ιεχωβά;
21 Η Χριστιανική πραότητα δεν πρέπει να φοριέται μόνο και μόνο για να εντυπωσιάζει εκείνους που είναι έξω από την οργάνωση του Ιεχωβά. Αυτή η ιδιότητα είναι επίσης ζωτική στις σχέσεις που υπάρχουν μέσα στο λαό του Θεού. (Κολοσσαείς 3:12-14· 1 Πέτρου 4:8) Οι εκκλησίες εποικοδομούνται πνευματικά όταν πράοι πρεσβύτεροι και διακονικοί υπηρέτες συνεργάζονται αρμονικά. Η εκδήλωση πραότητας και άλλων θεοειδών ιδιοτήτων είναι σπουδαία για τον καθένα μέσα στο λαό του Ιεχωβά επειδή υπάρχει «ο αυτός νόμος» για όλους.—Έξοδος 12:49· Λευιτικόν 24:22.
22 Η πραότητα συμβάλλει στην ειρήνη και στην ευτυχία του λαού του Θεού. Θα πρέπει, λοιπόν, να αποτελεί μέρος του υφάσματος των ιδιοτήτων από το οποίο αποτελείται το ένδυμα που φορούν όλοι οι Χριστιανοί στο σπίτι, στην εκκλησία και αλλού. Ναι, όλοι οι δούλοι του Ιεχωβά χρειάζεται να ντυθούν με πραότητα.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Γιατί πρέπει να είναι πράοι οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι;
◻ Πώς καθοδηγεί η πραότητα το σοφό σύμβουλο;
◻ Τι αξία υπάρχει ‘στο πλήθος των συμβούλων’;
◻ Γιατί είναι ωφέλιμο να δίνουμε μαρτυρία με πραότητα;
[Εικόνα στη σελίδα 17]
Όσοι ανήκουν στο λαό του Ιεχωβά μοιάζουν με πρόβατα και χρειάζονται μεταχείριση με πραότητα
[Ευχαριστίες]
Garo Nalbandian
[Εικόνα στη σελίδα 19]
Η πραότητα καθιστά ικανό το λαό του Ιεχωβά να δίνει μαρτυρία σε ανθρώπους με διαφορετικές διαθέσεις