Μπορείτε να Ξεπεράσετε Αυτά τα Εμπόδια!

ΕΝΑ αεροπλάνο τζάμπο μπορεί να μεταφέρει εκατοντάδες επιβάτες και τόνους φορτίο. Πώς μπορεί ένα τόσο βαρύ αεροσκάφος να σηκωθεί από το έδαφος; Απλά, μέσω της δυναμικής άνωσης.

Όταν το αεροπλάνο αναπτύσσει ταχύτητα στο διάδρομο τροχοδρόμησης, ο αέρας τρέχει με ορμή πάνω και κάτω από τα καμπύλα φτερά. Αυτό δημιουργεί μια ανοδική δύναμη η οποία ονομάζεται δυναμική άνωση. Όταν παράγεται αρκετή δυναμική άνωση, το αεροσκάφος μπορεί να σηκωθεί από το έδαφος και να πετάξει. Φυσικά ένα υπερφορτωμένο αεροπλάνο δεν μπορεί να αποκτήσει αρκετή δυναμική άνωση ώστε να απογειωθεί.

Και εμείς επίσης μπορεί να «υπερφορτωθούμε». Πριν από αιώνες, ο Βασιλιάς Δαβίδ είπε ότι ‘οι ανομίες του ήταν σαν ένα πολύ βαρύ φορτίο για αυτόν’. (Ψαλμός 38:4) Παρόμοια, ο Ιησούς Χριστός προειδοποίησε να μην καταβαρυνθούμε από τις ανησυχίες της ζωής. (Λουκάς 21:34) Οι αρνητικές σκέψεις και τα αισθήματα μπορούν να μας καταβαρύνουν μέχρι του σημείου που να φαίνεται ότι είναι δύσκολο να «απογειωθούμε». Μήπως έχετε καταβαρυνθεί με αυτόν τον τρόπο; Ή μήπως αντιμετωπίζετε κάτι που εμποδίζει την περαιτέρω πνευματική πρόοδό σας; Αν ναι, τι μπορεί να σας βοηθήσει;

Μήπως Νιώθετε Ανία;

Η ανία—ένα κοινό παράπονο σήμερα—μπορεί να γίνει διανοητικό εμπόδιο, ακόμη και για μερικά άτομα που ανήκουν στο λαό του Ιεχωβά. Ιδιαίτερα οι νεαροί έχουν την τάση να απορρίπτουν ορισμένες δραστηριότητες θεωρώντας τες ανιαρές. Μήπως μερικές φορές νιώθετε έτσι για τις Χριστιανικές συναθροίσεις; Αν ναι, τι μπορείτε να κάνετε για να γίνει πιο ενδιαφέρουσα για εσάς η παρακολούθηση των συναθροίσεων;

Η συμμετοχή είναι το κλειδί. Ο Παύλος έγραψε στον νεαρό Τιμόθεο: «Να γυμνάζεις τον εαυτό σου με στόχο τη θεοσεβή αφοσίωση. Διότι η σωματική εκγύμναση είναι ωφέλιμη σε μικρό βαθμό· αλλά η θεοσεβής αφοσίωση είναι ωφέλιμη για όλα τα πράγματα, εφόσον περιέχει υπόσχεση για την τωρινή ζωή και για αυτήν που θα έρθει». (1 Τιμόθεο 4:7, 8) Ένα βιβλίο για την καλή φυσική κατάσταση θα ήταν ανιαρό καθώς και περιορισμένης αξίας αν δεν κάναμε τις προτεινόμενες ασκήσεις. Οι Χριστιανικές συναθροίσεις είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να ασκούν το νου μας, και θα το κάνουν αυτό αν εμείς προετοιμαζόμαστε και συμμετέχουμε. Αυτή η συμμετοχή θα κάνει τις συναθροίσεις πιο ανταμειφτικές και ενδιαφέρουσες.

Αναφορικά με αυτό, μια νεαρή Χριστιανή που ονομάζεται Μάρα είπε: «Αν δεν προετοιμάζομαι για τις συναθροίσεις, δεν τις απολαμβάνω. Όμως, όταν έχω προετοιμαστεί, το μυαλό μου και η καρδιά μου είναι πιο δεκτικά. Οι συναθροίσεις αποκτούν μεγαλύτερο νόημα, και εγώ ανυπομονώ να σχολιάσω».

Το να μάθει κανείς να ακούει βοηθάει επίσης. Το να ακούει κάποιος καλή μουσική είναι εύκολο και προσφέρει άμεση ευχαρίστηση. Ωστόσο, δεν αποκτάται αυτοστιγμεί η κάθε ικανοποίηση. Αντλούμε ικανοποίηση από το πρόγραμμα της συνάθροισης μόνο όταν δίνουμε προσοχή σε αυτά που λέγονται. Μια Χριστιανή που ονομάζεται Ραχήλ παρατήρησε: «Όταν ο ομιλητής δεν είναι ενθουσιώδης, χρειάζεται να συγκεντρώνομαι πάρα πολύ. Για εμένα, ο κανόνας είναι: ‘Όσο λιγότερο με απορροφάει η ομιλία, τόσο περισσότερο χρειάζεται να συγκεντρώνομαι’. . . . Προσέχω ιδιαίτερα τα εδάφια, προσπαθώντας να αποκομίσω από αυτά ό,τι μπορώ περισσότερο». Χρειάζεται να διαπαιδαγωγούμε τον εαυτό μας, όπως η Ραχήλ, για να ακούμε. Το βιβλίο των Παροιμιών λέει: «Υιέ μου, πρόσεχε εις την σοφίαν μου, κλίνον το ωτίον σου εις την σύνεσίν μου».—Παροιμίαι 5:1.

Ορισμένες πληροφορίες που παρουσιάζονται στις συναθροίσεις μπορεί να είναι κατά κάποιον τρόπο επαναλαμβανόμενες. Αυτό είναι απαραίτητο! Όλοι οι υπηρέτες του Θεού χρειάζονται υπενθυμίσεις. Η ατελής σάρκα, με τις τάσεις που έχει να παρεκκλίνει και την ελλιπή της μνήμη, χρειάζεται κάθε δυνατή βοήθεια. Ο απόστολος Πέτρος ‘ήταν διατεθειμένος να υπενθυμίσει στους ομοπίστους μερικά πράγματα, αν και τα γνώριζαν και ήταν σταθερά εδραιωμένοι στην αλήθεια’. (2 Πέτρου 1:12) Επίσης, ο Ιησούς εξήγησε ότι «κάθε δημόσιος εκπαιδευτής . . . μοιάζει με άνθρωπο, οικοδεσπότη, ο οποίος βγάζει από το θησαυροφυλάκιό του πράγματα καινούρια και παλιά». (Ματθαίος 13:52) Επομένως, ενώ οι συναθροίσεις μας παρουσιάζουν γνωστές Γραφικές σκέψεις, ή ‘παλιούς θησαυρούς’, υπάρχουν πάντα μερικοί ‘καινούριοι θησαυροί’ που μας χαροποιούν.

Αν είμαστε αποφασισμένοι να επωφελούμαστε πλήρως από τις συναθροίσεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική πνευματική ανύψωση. «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης [εκείνοι που ζητιανεύουν το πνεύμα]», είπε ο Ιησούς. (Ματθαίος 5:3, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Μια τέτοια στάση όσον αφορά την υγιή πνευματική τροφή η οποία παρέχεται στις συναθροίσεις θα απομακρύνει την ανία.—Ματθαίος 24:45-47.

Σας Έχει Αποθαρρύνει Κάποιο Κακό Παράδειγμα;

Μήπως έχετε στενοχωρηθεί από τη διαγωγή κάποιου ατόμου στην εκκλησία σας; Ίσως να έχετε διερωτηθεί: ‘Πώς μπορεί να συμπεριφέρεται έτσι ένας αδελφός και να εξακολουθεί να έχει καλή υπόσταση;’ Τέτοιου είδους σκέψεις μπορεί να αποτελούν διανοητικό εμπόδιο, τυφλώνοντάς μας ως προς την αξία της ευχάριστης συναναστροφής που μπορούμε να έχουμε με το λαό του Θεού.—Ψαλμός 133:1.

Μερικά μέλη της εκκλησίας των Κολοσσών ίσως να είχαν παρόμοιο πρόβλημα. Ο Παύλος τούς παρότρυνε: «Συνεχίστε να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα, αν κανείς έχει αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου». (Κολοσσαείς 3:13) Ο Παύλος αναγνώριζε ότι μερικοί Χριστιανοί από τις Κολοσσές μπορεί να είχαν συμπεριφερθεί άσχημα και επομένως να έδωσαν σε άλλους πραγματική αιτία για παράπονα. Έτσι, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει υπερβολικά αν ένας αδελφός ή μια αδελφή μας κατά καιρούς υστερεί σε κάποια Χριστιανική ιδιότητα. Ο Ιησούς έδωσε υγιή συμβουλή αναφορικά με την τακτοποίηση σοβαρών δυσκολιών. (Ματθαίος 5:23, 24· 18:15-17) Όμως, τις περισσότερες φορές, μπορούμε απλώς να ανεχόμαστε τους περιορισμούς των ομοπίστων μας και να τους συγχωρούμε. (1 Πέτρου 4:8) Στην ουσία, μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να είναι για το καλό το δικό μας και για το καλό των άλλων. Γιατί συμβαίνει αυτό;

«Η φρόνησις του ανθρώπου συστέλλει τον θυμόν αυτού· και είναι δόξα αυτού να παραβλέπη την παράβασιν», λέει το εδάφιο Παροιμίαι 19:11. Πόσο καλύτερα είναι να συγχωρήσει κάποιος παρά να αφήσει το θυμό και τη δυσαρέσκεια να υποβόσκουν! Ο Σαλβαντόρ, ένας πρεσβύτερος γνωστός για το στοργικό πνεύμα του, είπε: «Όταν κάποιος αδελφός μού συμπεριφέρεται άσχημα ή λέει κάτι αφιλάγαθο, ρωτώ τον εαυτό μου: ‘Πώς μπορώ να βοηθήσω τον αδελφό μου; Τι να κάνω για να μη χάσω την πολύτιμη σχέση που έχω μαζί του;’ Πάντοτε θυμάμαι πόσο εύκολο είναι να πω κάτι το εσφαλμένο. Αν κάποιος μιλήσει απερίσκεπτα, η ιδανική λύση θα ήταν να πάρει πίσω αυτό που είπε και να αρχίσουν όλα από την αρχή. Αυτό όμως είναι αδύνατον, και έτσι διαλέγω την αμέσως επόμενη καλή λύση και αγνοώ το σχόλιο. Το αποδίδω απλώς σε ένα ξέσπασμα της ατελούς σάρκας, και όχι σε μια εκδήλωση της αληθινής προσωπικότητας του αδελφού μου».

Μπορεί να πιστεύετε ότι είναι πιο εύκολο να το λέτε αυτό παρά να το κάνετε. Αλλά πολλά εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο κατευθύνουμε τη σκέψη μας. «Όσα είναι αξιαγάπητα, . . . αυτά να συνεχίσετε να συλλογίζεστε», συμβούλεψε ο Παύλος. (Φιλιππησίους 4:8) «Αξιαγάπητα» κατά γράμμα σημαίνει «αυτά που παρακινούν σε στοργή». Ο Ιεχωβά θέλει να βλέπουμε στους ανθρώπους το καλό, να συγκεντρώνουμε την προσοχή μας σε αυτά που παρακινούν σε στοργή και όχι σε δυσαρέσκεια. Ο ίδιος μας δίνει το ύψιστο παράδειγμα σε αυτόν τον τομέα. Μας το υπενθύμισε αυτό ο ψαλμωδός, ο οποίος είπε: ‘Εάν, Ιεχωβά, παρατηρήσης ανομίας, Ιεχωβά, τις θέλει δυνηθή να σταθή;’—Ψαλμός 103:12· 130:3.

Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές η διαγωγή κάποιου αδελφού μπορεί να προξενεί απογοήτευση, αλλά η συντριπτική πλειονότητα των ομοπίστων μας είναι εξαίρετα παραδείγματα Χριστιανικού τρόπου ζωής. Αν το θυμόμαστε αυτό, τότε όπως και ο Δαβίδ θα είμαστε ευτυχισμένοι ‘να δοξολογούμε σφόδρα τον Ιεχωβά, και να τον υμνολογούμε εν μέσω πολλών’.—Ψαλμός 109:30.

Μήπως Φαίνεται Πολύ Δύσκολο το να Είναι Κάποιος Μάρτυρας;

Δυστυχώς, εξαιτίας ενός άλλου διανοητικού εμποδίου, μερικοί δεν έχουν αρχίσει ακόμη να αινούν τον Ιεχωβά. Πολλοί άντρες που δεν είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά παρέχουν με υπεύθυνο τρόπο τα αναγκαία για την οικογένειά τους και μάλιστα υποστηρίζουν τη σύζυγό τους στη Χριστιανική διακονία. Είναι φιλικοί και ίσως ενδιαφέρονται για την εκκλησία, αλλά διστάζουν να γίνουν αφιερωμένοι υπηρέτες του Θεού. Τι τους εμποδίζει;

Ένα πρόβλημα μπορεί να είναι το ότι αυτοί οι σύζυγοι παρατηρούν την πολυάσχολη θεοκρατική δραστηριότητα των γυναικών τους και πιστεύουν ότι το να είναι κάποιος Μάρτυρας απαιτεί πολλά. Ή, ίσως να φοβούνται ότι ποτέ δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν στο έργο κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι. Κατά την άποψή τους, οι ευθύνες φαίνεται ότι επισκιάζουν τις ευλογίες. Γιατί υπάρχει αυτό το διανοητικό εμπόδιο; Οι περισσότεροι σπουδαστές της Αγίας Γραφής μαθαίνουν και εφαρμόζουν την αλήθεια σταδιακά. Όμως, οι μη ομόπιστοι άντρες σύζυγοι συνήθως γνωρίζουν πολύ καλά όλες τις Χριστιανικές ευθύνες προτού αποκτήσουν το κίνητρο για να τις αποδεχτούν.

Ο Μανουέλ, ο οποίος βρισκόταν σε αυτή τη θέση, εξηγεί: «Επί δέκα χρόνια περίπου, συνόδευα τη σύζυγό μου στις συνελεύσεις και στις συναθροίσεις. Για να είμαι ειλικρινής, προτιμούσα να συναναστρέφομαι με τους Μάρτυρες παρά με τους ανθρώπους του κόσμου, και χαιρόμουν να τους βοηθάω όταν μπορούσα. Με εντυπωσίαζε η αγάπη που επικρατούσε ανάμεσά τους. Όμως, η σκέψη τού να πηγαίνω από σπίτι σε σπίτι ήταν μεγάλο εμπόδιο για εμένα, και φοβόμουν ότι οι συνάδελφοί μου θα με κορόιδευαν.

»Η σύζυγός μου ήταν πολύ υπομονετική μαζί μου και ποτέ δεν προσπάθησε να με εξαναγκάσει να μελετήσω την Αγία Γραφή. Όμως εκείνη και τα παιδιά ‘κήρυτταν’ κυρίως με το καλό τους παράδειγμα. Ο Χοσέ, ένας πρεσβύτερος στην εκκλησία, μου έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Νομίζω ότι η δική του ενθάρρυνση ήταν εκείνη που τελικά με έκανε να αρχίσω να μελετάω σοβαρά. Αφού βαφτίστηκα, κατάλαβα ότι τα εμπόδια, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, βρίσκονταν στο δικό μου μυαλό. Από τη στιγμή που αποφάσισα να υπηρετήσω τον Ιεχωβά, ένιωσα τη βοήθεια που μου πρόσφερε αυτός για να υπερνικήσω τους φόβους μου».

Πώς μπορούν οι γυναίκες σύζυγοι και οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι να βοηθήσουν συζύγους σαν τον Μανουέλ να υπερνικήσουν το διανοητικό τους εμπόδιο; Μια Γραφική μελέτη μπορεί να οικοδομήσει εκτίμηση καθώς και την επιθυμία να κάνει κάποιος το θέλημα του Θεού. Πράγματι, η περιεκτική Γραφική γνώση είναι η βάση για να ασκεί κάποιος πίστη και να έχει πεποίθηση στην επικείμενη ελπίδα.—Ρωμαίους 15:13.

Τι θα ενθαρρύνει αυτούς τους συζύγους να δεχτούν να κάνουν Γραφική μελέτη; Συχνά, ένας αποφασιστικός παράγοντας μπορεί να είναι η φιλία με κάποιον αδελφό στην εκκλησία ο οποίος δείχνει κατανόηση. Ίσως κάποιος πρεσβύτερος ή ένας άλλος έμπειρος αδελφός θα μπορούσε να γνωριστεί με το σύζυγο. Μόλις εδραιωθεί μια καλή σχέση, ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι να προσφερθεί κάποιος να μελετήσει μαζί του. (1 Κορινθίους 9:19-23) Στο μεταξύ, η διακριτική Χριστιανή σύζυγος μπορεί να μοιράζεται με το μη ομόπιστο σύζυγό της μερικά εύπεπτα πνευματικά νοήματα, αντιλαμβανόμενη ότι αυτός μάλλον δεν θα ανταποκριθεί στην πίεση.—Παροιμίαι 19:14, ΜΝΚ.

Όπως έμαθε ο Μανουέλ από πείρα, μόλις αποκτήσει κάποιος πνευματική δύναμη, τα όμοια με βουνά εμπόδια μοιάζουν περισσότερο με αμμόλοφους. Ο Ιεχωβά εμψυχώνει εκείνους που επιθυμούν να τον υπηρετούν. (Ησαΐας 40:29-31) Με τη δύναμη του Θεού και με την υποστήριξη ώριμων Μαρτύρων, τα εμπόδια μπορούν να απομακρυνθούν. Έτσι, το έργο από σπίτι σε σπίτι θα τους φαίνεται λιγότερο δύσκολο και οι συνάδελφοι θα τους φοβίζουν λιγότερο, ενώ η ολόψυχη υπηρεσία θα φαίνεται πιο ελκυστική.—Ησαΐας 51:12· Ρωμαίους 10:10.

Διατήρηση της Ώθησης

Είναι δυνατόν να ξεπεράσει κάποιος εμπόδια όπως αυτά τα τρία που εξετάσαμε. Όταν απογειώνεται ένα αεροπλάνο, κανονικά απαιτείται η μέγιστη ισχύς της μηχανής καθώς και η αμέριστη προσοχή του ιπτάμενου πληρώματος. Στη διάρκεια της απογείωσης, οι μηχανές καταναλώνουν πολύ περισσότερα καύσιμα από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη φάση της πτήσης. Παρόμοια, για να ξεπεράσει κάποιος τις αρνητικές σκέψεις και τα αισθήματα απαιτείται μέγιστη προσπάθεια και συγκέντρωση. Η αρχή ίσως είναι η δυσκολότερη φάση, αλλά η πρόοδος γίνεται ευκολότερη μόλις αποκτηθεί η ώθηση.—Παράβαλε 2 Πέτρου 1:10.

Η προς τα εμπρός ώθηση διατηρείται καθώς δίνει κάποιος αμέσως προσοχή στη Γραφική ενθάρρυνση. (Ψαλμός 119:60) Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η εκκλησία θέλει να βοηθήσει. (Γαλάτες 6:2) Ωστόσο, το σπουδαιότερο από όλα είναι η υποστήριξη του Ιεχωβά Θεού. Όπως είπε ο Δαβίδ, ‘ευλογημένος να είναι ο Ιεχωβά, που βαστάζει καθημερινά το φορτίο για εμάς’. (Ψαλμός 68:19, ΜΝΚ) Όταν ανακουφιζόμαστε μέσω προσευχής, το φορτίο μας γίνεται ελαφρύτερο.

Μερικές φορές, το αεροπλάνο αφήνει πίσω του ένα βροχερό, γκρίζο κόσμο, περνάει μέσα από τα σύννεφα και βρίσκει ένα λαμπερό, ηλιόλουστο ουρανό. Και εμείς επίσης μπορούμε να αφήσουμε πίσω μας τις αρνητικές σκέψεις. Με τη θεϊκή βοήθεια, μπορούμε να ξεπεράσουμε τα σύννεφα, σαν να λέγαμε, και να χαρούμε τη λαμπερή, ευτυχισμένη ατμόσφαιρα της παγκόσμιας οικογένειας των λάτρεων του Ιεχωβά.

[Εικόνες στη σελίδα 23]

Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, μπορούμε να ξεπεράσουμε τα διανοητικά εμπόδια