Μάρτυρες Εναντίον των Ψεύτικων Θεών
‘Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον εξέλεξα’.—ΗΣΑΪΑΣ 43:10.
1. Ποιος είναι ο αληθινός Θεός, και από ποιες απόψεις είναι υπέρτατος σε σχέση με το πλήθος των θεών που λατρεύονται σήμερα;
ΠΟΙΟΣ είναι ο αληθινός Θεός; Σήμερα, ολόκληρη η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει αυτό το σπουδαιότατο ερώτημα. Παρότι οι άνθρωποι λατρεύουν ένα πλήθος θεών, μόνο Ένας μπορεί να μας δώσει ζωή και να μας προσφέρει ευτυχισμένο μέλλον. Μόνο για Έναν μπορεί να ειπωθεί: «Από αυτόν έχουμε ζωή και κινούμαστε και υπάρχουμε». (Πράξεις 17:28) Πράγματι, μόνο ένας Θεός έχει το δικαίωμα να λατρεύεται. Όπως λέει η ουράνια χορωδία στο βιβλίο της Αποκάλυψης: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, ναι, ο Θεός μας, να λάβεις τη δόξα και την τιμή και τη δύναμη, επειδή εσύ δημιούργησες τα πάντα, και λόγω του θελήματός σου υπήρξαν και δημιουργήθηκαν».—Αποκάλυψη 4:11.
2, 3. (α) Πώς αμφισβήτησε ο Σατανάς, λέγοντας ψέματα, το δικαίωμα που έχει ο Ιεχωβά να λατρεύεται; (β) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα του αμαρτήματος της Εύας για την Εύα και για τα παιδιά της, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα για τον Σατανά;
2 Στον κήπο της Εδέμ, ο Σατανάς, λέγοντας ψέματα, αμφισβήτησε το δικαίωμα που έχει ο Ιεχωβά να λατρεύεται. Χρησιμοποιώντας ένα φίδι, είπε στην Εύα ότι, αν στασίαζε ενάντια στο νόμο του Ιεχωβά και έτρωγε από το δέντρο που είχε απαγορέψει ο Ιεχωβά, θα γινόταν η ίδια σαν τον Θεό. Τα λόγια του ήταν: «Εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί [σαν τον Θεό, ΜΝΚ], γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». (Γένεσις 3:5) Η Εύα πίστεψε το φίδι και έφαγε τον απαγορευμένο καρπό.
3 Φυσικά, ο Σατανάς έλεγε ψέματα. (Ιωάννης 8:44) Ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο έγινε η Εύα ‘σαν τον Θεό’ όταν αμάρτησε ήταν το ότι ανέλαβε να αποφασίζει η ίδια τι ήταν σωστό και τι λάθος, κάτι που θα έπρεπε να είχε αφεθεί στον Ιεχωβά. Επίσης, παρά το ψέμα του Σατανά, η Εύα τελικά πέθανε. Επομένως, ο μόνος που ωφελήθηκε πραγματικά από το αμάρτημα της Εύας ήταν ο Σατανάς. Όντως, ο στόχος στον οποίο δεν αναφέρθηκε ο Σατανάς όταν έπεισε την Εύα να αμαρτήσει ήταν να γίνει ο ίδιος θεός. Όταν η Εύα αμάρτησε, έγινε η πρώτη ανθρώπινη ακόλουθός του, και γρήγορα ενώθηκε μαζί της και ο Αδάμ. Τα περισσότερα παιδιά τους, όχι μόνο γεννήθηκαν ‘στην αμαρτία’, αλλά επίσης βρέθηκαν υπό την επιρροή του Σατανά, και σύντομα ήρθε σε ύπαρξη ένας ολόκληρος κόσμος που ήταν αποξενωμένος από τον αληθινό Θεό.—Γένεσις 6:5· Ψαλμός 51:5.
4. (α) Ποιος είναι ο θεός αυτού του κόσμου; (β) Σχετικά με ποιο πράγμα υπάρχει επιτακτική ανάγκη;
4 Εκείνος ο κόσμος καταστράφηκε στον Κατακλυσμό. (2 Πέτρου 3:6) Μετά τον Κατακλυσμό, αναπτύχτηκε ένας δεύτερος κόσμος αποξενωμένος από τον Ιεχωβά, και αυτός εξακολουθεί να υπάρχει. Σχετικά με αυτόν η Αγία Γραφή λέει: «Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (1 Ιωάννη 5:19) Με το να ενεργεί ενάντια στο πνεύμα και στο γράμμα του νόμου του Ιεχωβά, αυτός ο κόσμος εξυπηρετεί τους σκοπούς του Σατανά. Εκείνος είναι ο θεός του. (2 Κορινθίους 4:4) Ωστόσο, βασικά είναι ένας ανίκανος θεός. Δεν μπορεί να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους ούτε να τους δώσει ζωή· μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να το κάνει αυτό. Συνεπώς, οι άνθρωποι που θέλουν μια γεμάτη νόημα ζωή και έναν καλύτερο κόσμο πρέπει πρώτα να μάθουν ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός και κατόπιν να μάθουν να κάνουν το θέλημά του. (Ψαλμός 37:18, 27, 28· Εκκλησιαστής 12:13) Άρα, υπάρχει επιτακτική ανάγκη να δίνεται μαρτυρία, δηλαδή να διακηρύττεται η αλήθεια, για τον Ιεχωβά από άντρες και γυναίκες πίστης.
5. Ποιο «σύννεφο μαρτύρων» ανέφερε ο Παύλος; Κατονομάστε μερικούς από εκείνους που απαριθμεί.
5 Από την αρχή κιόλας, τέτοιοι πιστοί άνθρωποι εμφανίστηκαν στην παγκόσμια σκηνή. Ο απόστολος Παύλος, στο 11ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Εβραίους, παρουσιάζει ένα μακρύ κατάλογο από αυτά τα άτομα και τα αποκαλεί «ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων». (Εβραίους 12:1) Ο δεύτερος γιος του Αδάμ και της Εύας, ο Άβελ, ήταν ο πρώτος στον κατάλογο του Παύλου. Όσον αφορά τον καιρό που προηγήθηκε του Κατακλυσμού, αναφέρεται επίσης ο Ενώχ και ο Νώε. (Εβραίους 11:4, 5, 7) Εξέχον άτομο είναι ο Αβραάμ, ο πρόγονος της Ιουδαϊκής φυλής. Ο Αβραάμ, ο οποίος αποκαλείται «φίλος του Ιεχωβά», έγινε προπάτορας του Ιησού, ‘του πιστού και αληθινού μάρτυρα’.—Ιακώβου 2:23· Αποκάλυψη 3:14.
Η Μαρτυρία που Έδωσε ο Αβραάμ για την Αλήθεια
6, 7. Με ποιους τρόπους ήταν η ζωή και οι πράξεις του Αβραάμ μαρτυρία για το ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός;
6 Πώς υπηρέτησε ο Αβραάμ ως μάρτυρας; Μέσω της ισχυρής πίστης και της όσιας υπακοής του στον Ιεχωβά. Όταν κλήθηκε να εγκαταλείψει το αστικό κέντρο της Ουρ και να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του σε μια μακρινή γη, ο Αβραάμ υπάκουσε. (Γένεσις 15:7· Πράξεις 7:2-4) Τα περιπλανώμενα μέλη διαφόρων φυλών πολλές φορές εγκαταλείπουν τη νομαδική τους ζωή και επιλέγουν την ασφαλέστερη ζωή της πόλης. Συνεπώς, όταν ο Αβραάμ εγκατέλειψε την πόλη για να ζήσει σε σκηνές, έδωσε ισχυρή απόδειξη της εμπιστοσύνης που είχε στον Ιεχωβά Θεό. Η υπακοή του αποτέλεσε μαρτυρία για εκείνους που τον παρατηρούσαν. Ο Ιεχωβά ευλόγησε πλούσια τον Αβραάμ για την πίστη του. Αν και ζούσε σε σκηνές, ο Αβραάμ ευημερούσε από υλική άποψη. Όταν ο Λωτ και η οικογένειά του σύρθηκαν αιχμάλωτοι, ο Ιεχωβά στεφάνωσε με επιτυχία την καταδίωξη που έκανε ο Αβραάμ, και έτσι εκείνος κατάφερε να τους σώσει. Η σύζυγος του Αβραάμ γέννησε γιο στα γηρατειά της, και με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώθηκε η υπόσχεση του Ιεχωβά ότι ο Αβραάμ θα γινόταν πατέρας ενός σπέρματος. Μέσω του Αβραάμ, οι άνθρωποι είδαν ότι ο Ιεχωβά είναι ζωντανός Θεός ο οποίος εκπληρώνει τις υποσχέσεις του.—Γένεσις 12:1-3· 14:14-16· 21:1-7.
7 Καθώς επέστρεφε ο Αβραάμ από τη διάσωση του Λωτ, τον συνάντησε ο Μελχισεδέκ, ο βασιλιάς της Σαλήμ (που αργότερα ονομάστηκε Ιερουσαλήμ), ο οποίος καλωσόρισε τον Αβραάμ, λέγοντας: «Ευλογημένος ο Άβραμ παρά του Θεού του Υψίστου». Τον συνάντησε επίσης ο βασιλιάς των Σοδόμων, και ήθελε να του δώσει δώρα. Ο Αβραάμ αρνήθηκε. Γιατί; Δεν ήθελε να υπάρχει καμία αμφιβολία για την Πηγή των ευλογιών του. Ο ίδιος είπε: ‘Εγώ ύψωσα την χείρα μου προς Ιεχωβά, τον Θεόν τον Ύψιστον, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην, ότι δεν θέλω λάβει από πάντων των ιδικών σου από κλωστής έως λωρίου υποδήματος, δια να μη είπης, Εγώ επλούτισα τον Άβραμ’. (Γένεσις 14:17-24) Τι θαυμάσιος μάρτυρας ήταν ο Αβραάμ!
Ένα Έθνος Μαρτύρων
8. Πώς έδειξε ο Μωυσής μεγάλη πίστη στον Ιεχωβά;
8 Ο Μωυσής, ένας απόγονος του Αβραάμ, εμφανίζεται και αυτός στον κατάλογο των μαρτύρων που συνέταξε ο Παύλος. Ο Μωυσής έστρεψε τα νώτα του στα πλούτη της Αιγύπτου και αργότερα αντιμετώπισε με τόλμη τον άρχοντα εκείνης της μεγάλης παγκόσμιας δύναμης προκειμένου να οδηγήσει τα παιδιά του Ισραήλ στην ελευθερία. Πού βρήκε το θάρρος; Από την πίστη του. Ο Παύλος λέει: «[Ο Μωυσής] συνέχισε να είναι σταθερός σαν να έβλεπε τον Αόρατο». (Εβραίους 11:27) Οι θεοί της Αιγύπτου ήταν ορατοί, απτοί. Ακόμη και σήμερα, τα αγάλματά τους εντυπωσιάζουν τους ανθρώπους. Αλλά ο Ιεχωβά, αν και αόρατος, ήταν πολύ πιο πραγματικός για τον Μωυσή από ό,τι όλοι εκείνοι οι ψεύτικοι θεοί. Ο Μωυσής δεν είχε αμφιβολία ότι ο Ιεχωβά υπήρχε και ότι θα ήταν μισθαποδότης για τους λάτρεις Του. (Εβραίους 11:6) Ο Μωυσής έγινε ένας αξιοσημείωτος μάρτυρας.
9. Πώς επρόκειτο το έθνος Ισραήλ να υπηρετεί τον Ιεχωβά;
9 Αφότου οδήγησε τους Ισραηλίτες στην ελευθερία, ο Μωυσής έγινε ο μεσίτης μιας διαθήκης ανάμεσα στον Ιεχωβά και στους απογόνους του Αβραάμ μέσω του Ιακώβ. Ως αποτέλεσμα, ήρθε σε ύπαρξη το έθνος Ισραήλ ως ειδική ιδιοκτησία του Ιεχωβά. (Έξοδος 19:5, 6) Για πρώτη φορά, επρόκειτο να δοθεί εθνική μαρτυρία. Τα λόγια του Ιεχωβά μέσω του Ησαΐα, περίπου 800 χρόνια αργότερα, ουσιαστικά εφαρμόστηκαν από την αρχή της ύπαρξης του έθνους: ‘Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον εξέλεξα, δια να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι’. (Ησαΐας 43:10) Πώς θα υπηρετούσαν τα μέλη αυτού του νέου έθνους ως μάρτυρες του Ιεχωβά; Μέσω της πίστης και της υπακοής τους, και μέσω των πράξεων που θα έκανε ο Ιεχωβά για χάρη τους.
10. Με ποιον τρόπο έδωσαν μαρτυρία τα δυναμικά έργα που έκανε ο Ιεχωβά για χάρη του Ισραήλ, και με ποια αποτελέσματα;
10 Περίπου 40 χρόνια μετά το ξεκίνημά του, ο Ισραήλ ήταν έτοιμος να καταλάβει την Υποσχεμένη Γη. Μερικοί κατάσκοποι πήγαν να κάνουν αναγνώριση στην πόλη Ιεριχώ, και η Ραάβ, μια κάτοικος της Ιεριχώς, τους προστάτεψε. Γιατί; Η ίδια είπε: ‘Ηκούσαμεν πώς ο Ιεχωβά εξήρανε τα ύδατα της Ερυθράς θαλάσσης έμπροσθέν σας, ότε εξήλθετε εξ Αιγύπτου· και τι εκάμετε εις τους δύο βασιλείς των Αμορραίων, τους πέραν του Ιορδάνου, εις τον Σηών και εις τον Ωγ, τους οποίους εξωλοθρεύσατε· και καθώς ηκούσαμεν, διελύθη η καρδία ημών, και δεν έμεινε πλέον πνοή εις ουδένα εκ του φόβου σας· διότι Ιεχωβά ο Θεός σας, αυτός είναι Θεός εν τω ουρανώ άνω και επί της γης κάτω’. (Ιησούς του Ναυή 2:10, 11) Η είδηση σχετικά με τα δυναμικά έργα του Ιεχωβά υποκίνησε τη Ραάβ και την οικογένειά της να εγκαταλείψουν την Ιεριχώ και τους ψεύτικους θεούς της και να λατρέψουν τον Ιεχωβά μαζί με τον Ισραήλ. Σαφώς, ο Ιεχωβά είχε δώσει δυναμική μαρτυρία μέσω του Ισραήλ.—Ιησούς του Ναυή 6:25.
11. Ποια ευθύνη είχαν όλοι οι Ισραηλίτες γονείς όσον αφορά την επίδοση μαρτυρίας;
11 Ενόσω οι Ισραηλίτες βρίσκονταν ακόμη στην Αίγυπτο, ο Ιεχωβά έστειλε τον Μωυσή στον Φαραώ και είπε: ‘Είσελθε προς τον Φαραώ· διότι εγώ εσκλήρυνα την καρδίαν αυτού και την καρδίαν των θεραπόντων αυτού, δια να δείξω τα σημεία μου ταύτα εν μέσω αυτών· και δια να διηγήσαι εις τα ώτα του υιού σου και εις τον υιόν του υιού σου, τα όσα έπραξα εις τους Αιγυπτίους και τα σημεία μου όσα έκαμα εν μέσω αυτών, και να γνωρίσητε ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά’. (Έξοδος 10:1, 2) Οι υπάκουοι Ισραηλίτες θα μιλούσαν στα παιδιά τους για τις κραταιές πράξεις του Ιεχωβά. Τα παιδιά τους, με τη σειρά τους, θα μιλούσαν για αυτές στα δικά τους παιδιά, και αυτό θα έπρεπε να γίνεται από γενιά σε γενιά. Έτσι, θα θυμούνταν τα δυναμικά έργα του Ιεχωβά. Παρόμοια σήμερα, οι γονείς έχουν την ευθύνη να δίνουν μαρτυρία στα παιδιά τους.—Δευτερονόμιον 6:4-7· Παροιμίαι 22:6.
12. Πώς χρησίμευε ως μαρτυρία η ευλογία του Ιεχωβά στον Σολομώντα και στον Ισραήλ;
12 Η πλούσια ευλογία του Ιεχωβά στον Ισραήλ όταν ο λαός ήταν πιστός χρησίμευε ως μαρτυρία για τα γύρω έθνη. Όπως είπε ο Μωυσής όταν απαρίθμησε τις υποσχεμένες ευλογίες του Ιεχωβά: ‘Πάντες οι λαοί της γης θέλουσιν ιδεί, ότι το όνομα του Ιεχωβά επικέκληται επί σε, και θέλουσι τρομάζει από σου’. (Δευτερονόμιον 28:10) Στον Σολομώντα δόθηκε σοφία και πλούτος λόγω της πίστης του. Υπό τη διακυβέρνησή του, το έθνος ευημέρησε και απόλαυσε μια μακρά περίοδο ειρήνης. Σχετικά με εκείνον τον καιρό διαβάζουμε: «Ήρχοντο εκ πάντων των λαών δια να ακούσωσι την σοφίαν του Σολομώντος, παρά πάντων των βασιλέων της γης, όσοι ήκουον την σοφίαν αυτού». (1 Βασιλέων 4:25, 29, 30, 34) Εξέχουσα ανάμεσα στους επισκέπτες του Σολομώντα ήταν η βασίλισσα της Σεβά. Αφού είδε και η ίδια την ευλογία του Ιεχωβά πάνω στο έθνος και στο βασιλιά του, είπε: ‘Έστω Ιεχωβά ο Θεός σου ευλογημένος, όστις ευηρεστήθη εις σε, δια να σε θέση επί του θρόνου αυτού, να ήσαι βασιλεύς εις Ιεχωβά τον Θεόν σου· επειδή ο Θεός σου ηγάπησε τον Ισραήλ’.—2 Χρονικών 9:8.
13. Ποια μπορεί να ήταν η πιο αποτελεσματική μαρτυρία του Ισραήλ, και πώς εξακολουθούμε εμείς να ωφελούμαστε από αυτήν;
13 Ο απόστολος Παύλος ανέφερε ποια ήταν ίσως η πιο αποτελεσματική μαρτυρία του Ισραήλ. Μιλώντας στη Χριστιανική εκκλησία της Ρώμης για τον σαρκικό Ισραήλ, είπε: «Σε αυτούς ήταν εμπιστευμένες οι ιερές αναγγελίες του Θεού». (Ρωμαίους 3:1, 2) Ξεκινώντας με τον Μωυσή, ορισμένοι πιστοί Ισραηλίτες έλαβαν θεϊκή έμπνευση για να καταγράψουν την πολιτεία του Ιεχωβά με τον Ισραήλ, καθώς και τις συμβουλές, τους νόμους και τις προφητείες Του. Μέσω αυτών των συγγραμμάτων εκείνοι οι αρχαίοι γραμματείς έδωσαν μαρτυρία σε όλες τις επερχόμενες γενιές—περιλαμβανομένης και της δικής μας σήμερα—ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός, και ότι το όνομά του είναι Ιεχωβά.—Δανιήλ 12:9· 1 Πέτρου 1:10-12.
14. Γιατί υπέστησαν διωγμό μερικοί οι οποίοι έδωσαν μαρτυρία για τον Ιεχωβά;
14 Δυστυχώς, ο Ισραήλ συχνά δεν ασκούσε πίστη, και έτσι ο Ιεχωβά έπρεπε να στέλνει μάρτυρες στο ίδιο του το έθνος. Πολλοί από αυτούς υπέστησαν διωγμό. Ο Παύλος είπε ότι μερικοί «έλαβαν τη δοκιμασία τους με εμπαιγμούς και μαστιγώματα, μάλιστα, ακόμη περισσότερο, με δεσμά και φυλακές». (Εβραίους 11:36) Πιστοί μάρτυρες πράγματι! Πόσο θλιβερό είναι το γεγονός ότι ο διωγμός τους πολλές φορές προερχόταν από ανθρώπους που ήταν και οι ίδιοι μέλη του εκλεγμένου έθνους του Ιεχωβά! (Ματθαίος 23:31, 37) Μάλιστα, η αμαρτία του έθνους έγινε τόσο μεγάλη ώστε, το 607 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά έφερε τους Βαβυλωνίους για να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ μαζί με το ναό της, και να οδηγήσουν την πλειονότητα των επιζώντων Ισραηλιτών στην εξορία. (Ιερεμίας 20:4· 21:10) Μήπως ήταν αυτό το τέλος της εθνικής μαρτυρίας για το όνομα του Ιεχωβά; Όχι.
Δίκη Θεών
15. Πώς δόθηκε μαρτυρία ακόμη και κατά τη διάρκεια της εξορίας στη Βαβυλώνα;
15 Ακόμη και κατά τη διάρκεια της εξορίας στη Βαβυλώνα, τα πιστά μέλη του έθνους δεν δίσταζαν να δίνουν μαρτυρία σχετικά με τη Θειότητα και τη δύναμη του Ιεχωβά. Για παράδειγμα, ο Δανιήλ ερμήνευσε με τόλμη τα όνειρα του Ναβουχοδονόσορα, εξήγησε τη γραφή στον τοίχο για τον Βαλτάσαρ και αρνήθηκε να συμβιβαστεί ενώπιον του Δαρείου στο ζήτημα της προσευχής. Και οι τρεις Εβραίοι επίσης, όταν αρνήθηκαν να προσκυνήσουν μια εικόνα, έδωσαν στον Ναβουχοδονόσορα θαυμάσια μαρτυρία.—Δανιήλ 3:13-18· 5:13-29· 6:4-27.
16. Πώς προείπε ο Ιεχωβά την επιστροφή του Ισραήλ στη γη του, και ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της επιστροφής;
16 Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά είχε σκοπό να δοθεί και πάλι εθνική μαρτυρία στη γη του Ισραήλ. Ο Ιεζεκιήλ, ο οποίος προφήτεψε ανάμεσα στους εξόριστους Ιουδαίους στη Βαβυλώνα, έγραψε για την απόφαση του Ιεχωβά σχετικά με την ερημωμένη γη: «Θέλω πληθύνει εφ’ υμών ανθρώπους, άπαντα τον οίκον Ισραήλ, άπαντα αυτόν· και αι πόλεις θέλουσι κατοικηθή και αι ερημώσεις θέλουσιν οικοδομηθή». (Ιεζεκιήλ 36:10) Γιατί θα το έκανε αυτό ο Ιεχωβά; Πρωτίστως ως μαρτυρία για το δικό του όνομα. Μέσω του Ιεζεκιήλ είπε: «Εγώ δεν κάμνω τούτο ένεκεν υμών, οίκος Ισραήλ, αλλ’ ένεκεν του αγίου ονόματός μου, το οποίον εβεβηλώσατε μεταξύ των εθνών».—Ιεζεκιήλ 36:22· Ιερεμίας 50:28, ΜΝΚ.
17. Ποια είναι τα συμφραζόμενα του εδαφίου Ησαΐας 43:10;
17 Προφητεύοντας την επιστροφή του Ισραήλ από την εξορία στη Βαβυλώνα, ο προφήτης Ησαΐας έλαβε θεϊκή έμπνευση για να γράψει τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 43:10, το οποίο λέει ότι ο Ισραήλ ήταν ο μάρτυρας του Ιεχωβά, ο δούλος του. Στο 43ο και στο 44ο κεφάλαιο του Ησαΐα, ο Ιεχωβά περιγράφεται ως ο Δημιουργός, ο Πλάστης, ο Θεός, ο Άγιος, ο Σωτήρας, ο Εξαγοραστής και ο Βασιλιάς του Ισραήλ. (Ησαΐας 43:3, 14, 15, ΜΝΚ· 44:2, ΜΝΚ) Η εξορία του Ισραήλ επιτράπηκε επειδή το έθνος επανειλημμένα απέτυχε να τον δοξάσει ως τέτοιο Πρόσωπο. Ωστόσο, εξακολουθούσαν να είναι λαός του. Ο Ιεχωβά τούς είχε πει: «Μη φοβού· διότι εγώ σε ελύτρωσα [σε εξαγόρασα, ΜΝΚ], σε εκάλεσα με το όνομά σου· εμού είσαι». (Ησαΐας 43:1) Η εξορία του Ισραήλ στη Βαβυλώνα θα τερματιζόταν.
18. Πώς απέδειξε η απελευθέρωση του Ισραήλ από τη Βαβυλώνα ότι ο Ιεχωβά είναι ο μόνος αληθινός Θεός;
18 Πράγματι, ο Ιεχωβά μετέτρεψε την απελευθέρωση του Ισραήλ από τη Βαβυλώνα σε δίκη των θεών. Προκάλεσε τους ψεύτικους θεούς των εθνών να φέρουν τους μάρτυρές τους, και εκείνος κατονόμασε τον Ισραήλ ως δικό του μάρτυρα. (Ησαΐας 43:9, 12) Όταν απελευθέρωσε τον Ισραήλ, απέδειξε ότι οι θεοί της Βαβυλώνας δεν ήταν καν θεοί, και ότι αυτός είναι ο μόνος αληθινός Θεός. (Ησαΐας 43:14, 15, ΜΝΚ) Όταν, περίπου 200 χρόνια προτού συμβεί αυτό, κατονόμασε τον Κύρο τον Πέρση ως τον υπηρέτη του σε σχέση με την απελευθέρωση των Ιουδαίων, έδωσε περαιτέρω αποδείξεις της Θειότητάς του. (Ησαΐας 44:28) Ο Ισραήλ θα απελευθερωνόταν. Γιατί; Ο Ιεχωβά εξηγεί: «Θέλει διηγείσθαι [ο Ισραήλ] την αίνεσίν μου». (Ησαΐας 43:21) Αυτό θα έδινε περαιτέρω ευκαιρία για μαρτυρία.
19. Ποια μαρτυρία δόθηκε όταν ο Κύρος κάλεσε τους Ισραηλίτες να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ, καθώς και από τις πράξεις των πιστών Ιουδαίων έπειτα από εκείνη την επιστροφή;
19 Όταν έφτασε ο καιρός, ο Κύρος ο Πέρσης κατέκτησε τη Βαβυλώνα ακριβώς όπως είχε προφητευτεί. Ο Κύρος, αν και ειδωλολάτρης, διακήρυξε τη Θειότητα του Ιεχωβά όταν εξέδωσε μια αναγγελία για τους Ιουδαίους στη Βαβυλώνα: ‘Τις εξ υμών είναι εκ παντός του λαού αυτού; ο Θεός αυτού έστω μετ’ αυτού, και ας αναβή εις Ιερουσαλήμ, ήτις είναι εν τη Ιουδαία, και ας οικοδομήση τον οίκον Ιεχωβά του Θεού του Ισραήλ· αυτός είναι ο [αληθινός, ΜΝΚ] Θεός ο εν Ιερουσαλήμ’. (Έσδρας 1:3) Πολλοί Ιουδαίοι ανταποκρίθηκαν. Έκαναν το μακρύ ταξίδι προς την Υποσχεμένη Γη και ανήγειραν ένα θυσιαστήριο στην τοποθεσία όπου βρισκόταν ο αρχαίος ναός. Παρά την αποθάρρυνση και την ισχυρή εναντίωση, κατάφεραν τελικά να ανοικοδομήσουν το ναό και την πόλη της Ιερουσαλήμ. Όλα αυτά συνέβησαν, όπως είπε ο ίδιος ο Ιεχωβά, «ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του Πνεύματός [του]». (Ζαχαρίας 4:6) Αυτά τα επιτεύγματα έδωσαν περαιτέρω αποδείξεις ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός.
20. Παρά τις αδυναμίες του Ισραήλ, τι μπορεί να ειπωθεί όσον αφορά τη μαρτυρία που έδωσε για το όνομα του Ιεχωβά στον αρχαίο κόσμο;
20 Έτσι, ο Ιεχωβά συνέχισε να χρησιμοποιεί ως μάρτυρά του τον Ισραήλ, αν και ήταν έθνος ατελών και μερικές φορές στασιαστικών ανθρώπων. Στον προχριστιανικό κόσμο, εκείνο το έθνος, με το ναό και το ιερατείο του, αντιπροσώπευε το παγκόσμιο κέντρο της αληθινής λατρείας. Όποιος διαβάζει στις Εβραϊκές Γραφές για τις πράξεις του Ιεχωβά σε σχέση με τον Ισραήλ δεν μπορεί να έχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχει μόνο ένας αληθινός Θεός, και ότι το όνομά του είναι Ιεχωβά. (Δευτερονόμιον 6:4· Ζαχαρίας 14:9) Ωστόσο, μια πολύ μεγαλύτερη μαρτυρία επρόκειτο να δοθεί για το όνομα του Ιεχωβά, και αυτή θα την εξετάσουμε στο άρθρο που ακολουθεί.
Θυμάστε;
◻ Πώς έδωσε ο Αβραάμ μαρτυρία για το ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός;
◻ Ποια αξιοσημείωτη ιδιότητα του Μωυσή τον κατέστησε ικανό να είναι πιστός μάρτυρας;
◻ Με ποιους τρόπους έδωσε ο Ισραήλ εθνική μαρτυρία για τον Ιεχωβά;
◻ Πώς αποτέλεσε η απελευθέρωση του Ισραήλ από τη Βαβυλώνα απόδειξη του γεγονότος ότι ο Ιεχωβά είναι ο μόνος αληθινός Θεός;
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Μέσω της πίστης και της υπακοής του, ο Αβραάμ έδωσε αξιοσημείωτη μαρτυρία για τη Θειότητα του Ιεχωβά