Γνωρίστε τον Ιεχωβά—Τον Θεό που Είναι Πραγματικός — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Γνωρίστε τον Ιεχωβά—Τον Θεό που Είναι Πραγματικός

ΑΝΤΙΠΑΡΑΒΑΛΛΟΝΤΑΣ την Ινδουιστική αντίληψη περί Θεού με αυτήν που έχουν άλλα θρησκευτικά συστήματα, ο Δρ Ραντακρίσναν, από την Ινδία, παρατηρεί: «Ο Θεός των Εβραίων είναι διαφορετικός. Δεν είναι απρόσωπος και παίζει ενεργό ρόλο στην ιστορία· ενδιαφέρεται για τις αλλαγές και την κατάσταση αυτού του διαρκώς μεταβαλλόμενου κόσμου. Είναι ένα Ον που επικοινωνεί μαζί μας».

Το όνομα του Θεού της Αγίας Γραφής στην εβραϊκή είναι יהוה και συνήθως μεταφράζεται «Ιεχωβά». Αυτός υπερέχει από κάθε άλλο θεό. Τι γνωρίζουμε για Εκείνον; Πώς συμπεριφέρθηκε στους ανθρώπους των Βιβλικών χρόνων;

Ο Ιεχωβά και ο Μωυσής «Πρόσωπο με Πρόσωπο»

Ο Ιεχωβά και ο υπηρέτης του Μωυσής είχαν μια στενή σχέση, «πρόσωπο με πρόσωπο», αν και ο Μωυσής δεν μπορούσε να δει με τα μάτια του τον Θεό. (Δευτερονόμιο 34:10· Έξοδος 33:20) Όταν ο Μωυσής ήταν νεαρός, η καρδιά του ήταν μαζί με τους Ισραηλίτες που τότε παρέμεναν υποδουλωμένοι στην Αίγυπτο. Απαρνήθηκε τη ζωή που απολάμβανε ως μέλος του σπιτικού του Φαραώ, «επιλέγοντας να υφίσταται κακομεταχείριση με το λαό του Θεού». (Εβραίους 11:25) Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά έδωσε στον Μωυσή πολλά ειδικά προνόμια.

Ως μέλος του σπιτικού του Φαραώ, «ο Μωυσής διδάχτηκε όλη τη σοφία των Αιγυπτίων». (Πράξεις 7:22) Αλλά για να ηγηθεί στο έθνος Ισραήλ, χρειαζόταν επίσης να καλλιεργήσει τις ιδιότητες της ταπεινοφροσύνης, της υπομονής και της πραότητας. Αυτό και έκανε στη διάρκεια των 40 ετών που ήταν ποιμένας στη Μαδιάμ. (Έξοδος 2:15-22· Αριθμοί 12:3) Ο Ιεχωβά, αν και παρέμενε αόρατος, αποκάλυψε τον εαυτό του και το σκοπό του στον Μωυσή, και μέσω αγγέλων ο Θεός εμπιστεύτηκε σε αυτόν τις Δέκα Εντολές. (Έξοδος 3:1-10· 19:3–20:20· Πράξεις 7:53· Εβραίους 11:27) Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι «ο Ιεχωβά μιλούσε στον Μωυσή πρόσωπο με πρόσωπο, ακριβώς όπως θα μιλούσε κάποιος άνθρωπος στο συνάνθρωπό του». (Έξοδος 33:11) Μάλιστα, ο ίδιος ο Ιεχωβά είπε: «Στόμα με στόμα του μιλώ». Τι πολύτιμη, προσωπική σχέση απολάμβανε ο Μωυσής με τον αόρατο αλλά πραγματικό Θεό του!—Αριθμοί 12:8.

Εκτός από το ότι κατέγραψε την αρχική περίοδο της ιστορίας του έθνους Ισραήλ, ο Μωυσής κατέγραψε επίσης τον κώδικα του Νόμου με όλες τις διατάξεις του. Επιπλέον, του ανατέθηκε και ένα άλλο ανεκτίμητο προνόμιο—η συγγραφή του βιβλίου της Γένεσης. Το δεύτερο μέρος εκείνου του βιβλίου περιλάμβανε ιστορία που ήταν γνωστή με μεγάλη ακρίβεια μέσα στην οικογένειά του, και επομένως ήταν σχετικά εύκολο να την καταγράψει. Από πού, όμως, έμαθε ο Μωυσής τις λεπτομέρειες της ιστορίας του ανθρώπου στα πρώτα του βήματα; Ο Μωυσής είχε πιθανώς στην κατοχή του αρχαία έγγραφα, τα οποία διαφύλαξαν οι προπάτορές του, και χρησιμοποίησε αυτά ως πηγή ύλης. Από την άλλη μεριά, θα μπορούσε να είχε μάθει λεπτομέρειες μέσω προφορικής μεταβίβασης ή άμεσα μέσω θεϊκής αποκάλυψης από τον Ιεχωβά. Από τα παλιά χρόνια και σε όλες τις εποχές, διάφοροι ευλαβείς άνθρωποι αναγνώριζαν την προσωπική σχέση που απολάμβανε ο Μωυσής με τον Θεό του από αυτή την άποψη.

Ιεχωβά—Ο Θεός του Ηλία που Ήταν Πραγματικός

Ο προφήτης Ηλίας, επίσης, γνώριζε τον Ιεχωβά ως πραγματικό Θεό. Ο Ηλίας είχε ζήλο για την αγνή λατρεία και υπηρέτησε τον Ιεχωβά παρά το γεγονός ότι αποτέλεσε αντικείμενο μεγάλου μίσους και εναντίωσης από τους λάτρεις του Βάαλ, του κυριότερου θεού στο πάνθεο των Χαναναίων.—1 Βασιλέων 18:17-40.

Ο Αχαάβ, ο Βασιλιάς του Ισραήλ, και η σύζυγός του, η Ιεζάβελ, επιζητούσαν να θανατώσουν τον Ηλία. Φοβούμενος για τη ζωή του, ο Ηλίας κατέφυγε στη Βηρ-σαβεέ, δυτικά της Νεκράς Θάλασσας. Εκεί περιπλανιόταν στην έρημο και προσευχόταν να πεθάνει. (1 Βασιλέων 19:1-4) Άραγε είχε εγκαταλείψει ο Ιεχωβά τον Ηλία; Άραγε δεν ενδιαφερόταν πια για τον πιστό υπηρέτη του; Έτσι μπορεί να νόμιζε ο Ηλίας, αλλά έκανε λάθος! Αργότερα, ο Ιεχωβά τού μίλησε ήρεμα, ρωτώντας: «Τι δουλειά έχεις εδώ, Ηλία;» Έπειτα από μια συγκλονιστική επίδειξη υπερφυσικής δύναμης, «υπήρχε φωνή για αυτόν, και του είπε [πάλι]: “Τι δουλειά έχεις εδώ, Ηλία;”» Ο Ιεχωβά έδειξε αυτό το προσωπικό ενδιαφέρον για τον Ηλία προκειμένου να ενθαρρύνει τον αξιόπιστο υπηρέτη του. Ο Θεός είχε περισσότερο έργο να του αναθέσει, και ο Ηλίας ανταποκρίθηκε πρόθυμα σε εκείνο το κάλεσμα! Ο Ηλίας εκπλήρωσε πιστά τους διορισμούς του, αγιάζοντας το όνομα του Ιεχωβά, του Θεού του ο οποίος ήταν πραγματικός.—1 Βασιλέων 19:9-18.

Αφότου ο Ιεχωβά απέρριψε το έθνος Ισραήλ, δεν μιλούσε πια προσωπικά στους επίγειους υπηρέτες του. Αυτό δεν σήμαινε ότι έδειχνε λιγότερο προσωπικό ενδιαφέρον για αυτούς. Μέσω του αγίου του πνεύματος, συνέχιζε να τους κατευθύνει και να τους ενισχύει στην υπηρεσία του. Πάρτε για παράδειγμα τον απόστολο Παύλο, ο οποίος ήταν προηγουμένως γνωστός ως Σαύλος.

Το Άγιο Πνεύμα Κατευθύνει τον Παύλο

Ο Σαύλος καταγόταν από την Ταρσό, μια εξέχουσα πόλη της Κιλικίας. Οι γονείς του ήταν Εβραίοι, αλλά εκείνος γεννήθηκε ως Ρωμαίος πολίτης. Εντούτοις, ο Σαύλος ανατράφηκε σύμφωνα με τις αυστηρές πεποιθήσεις των Φαρισαίων. Αργότερα, στην Ιερουσαλήμ, είχε την ευκαιρία να σπουδάσει «στα πόδια του Γαμαλιήλ», ενός εξέχοντα δασκάλου του Νόμου.—Πράξεις 22:3, 26-28.

Εξαιτίας του παροδηγημένου ζήλου του για τις Ιουδαϊκές παραδόσεις, ο Σαύλος έλαβε μέρος σε μια μοχθηρή εκστρατεία εναντίον των ακολούθων του Ιησού Χριστού. Μάλιστα επιδοκίμασε το φόνο του Στεφάνου, του πρώτου Χριστιανού μάρτυρα. (Πράξεις 7:58-60· 8:1, 3) Αργότερα παραδέχτηκε ότι, αν και προηγουμένως ήταν βλάσφημος και διώκτης και θρασύς, “του δείχτηκε έλεος, επειδή είχε άγνοια και ενήργησε με απιστία”.—1 Τιμόθεο 1:13.

Ο Σαύλος υποκινούνταν από γνήσια επιθυμία να υπηρετεί τον Θεό. Έπειτα από τη μεταστροφή του Σαύλου καθ’ οδόν προς τη Δαμασκό, ο Ιεχωβά τον χρησιμοποίησε με δυναμικό τρόπο. Ο Ανανίας, ένας από τους πρώτους Χριστιανούς μαθητές, έλαβε από τον αναστημένο Χριστό την οδηγία να τον βοηθήσει. Από τότε και στο εξής, το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά κατηύθυνε τον Παύλο (αυτό ήταν το ρωμαϊκό όνομα με το οποίο έγινε ο Σαύλος γνωστός ως Χριστιανός) ώστε να επιτελέσει μια μακρόχρονη και καρποφόρα διακονία σε μέρη της Ευρώπης και της Μικράς Ασίας.—Πράξεις 13:2-5· 16:9, 10.

Μπορεί σήμερα να διακρίνει κανείς την ίδια κατεύθυνση από το άγιο πνεύμα; Ναι, μπορεί.

Ο Αθεϊσμός Δεν Θέτει Φραγμό στο Προσωπικό Ενδιαφέρον του Ιεχωβά

Ο Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορντ υπήρξε ο δεύτερος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά. Βαφτίστηκε το 1906 ως Σπουδαστής της Γραφής—το όνομα με το οποίο ήταν τότε γνωστοί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—διορίστηκε νομικός σύμβουλος της Εταιρίας το επόμενο έτος και έγινε πρόεδρός της τον Ιανουάριο του 1917. Εντούτοις, αυτός ο νεαρός δικηγόρος ήταν κάποτε αθεϊστής. Πώς έγινε τόσο ζηλωτής ως Χριστιανός υπηρέτης του Ιεχωβά;

Τον Ιούλιο του 1913, ο Ρόδερφορντ υπηρέτησε ως εισηγητής σε μια συνέλευση του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής, η οποία έγινε στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, στις Η.Π.Α. Ένας δημοσιογράφος από την τοπική εφημερίδα, Δε Χόουμστεντ (The Homestead), πήρε συνέντευξη από τον Ρόδερφορντ, και το περιεχόμενο ανατυπώθηκε στην αναμνηστική έκθεση εκείνης της συνέλευσης.

Ο Ρόδερφορντ εξήγησε ότι, τον καιρό που σχεδίαζε να παντρευτεί, ασπαζόταν τις θρησκευτικές απόψεις των Βαπτιστών, αλλά η μέλλουσα σύζυγός του ήταν Πρεσβυτεριανή. Όταν ο πάστορας του Ρόδερφορντ είπε ότι «εκείνη θα πήγαινε στην πύρινη κόλαση επειδή δεν είχε βαφτιστεί ενώ αυτός θα πήγαινε κατευθείαν στον ουρανό επειδή είχε βαφτιστεί, η ορθολογική του σκέψη επαναστάτησε και έτσι έγινε αθεϊστής».

Ο Ρόδερφορντ χρειάστηκε να κάνει πολυετή και επιμελή έρευνα για να οικοδομήσει ξανά την πίστη του στην ιδέα ενός πραγματικού Θεού. Το δεδομένο στο οποίο βασίστηκε, όπως είπε ο ίδιος, ήταν πως «αν κάτι δεν μπορεί να ικανοποιήσει το νου, τότε δεν έχει το δικαίωμα να ικανοποιήσει και την καρδιά». Οι Χριστιανοί «πρέπει να είναι βέβαιοι ότι οι Γραφές στις οποίες πιστεύουν είναι αληθινές», εξήγησε ο Ρόδερφορντ, και πρόσθεσε: «Πρέπει να γνωρίζουν το θεμέλιο στο οποίο βασίζονται».—Βλέπε 2 Τιμόθεο 3:16, 17.

Ναι, ακόμη και σήμερα είναι δυνατόν κάποιος αθεϊστής ή αγνωστικιστής να ερευνήσει τις Γραφές, να οικοδομήσει πίστη και να αναπτύξει ισχυρή προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά Θεό. Ένας νεαρός, αφού έκανε προσεκτική μελέτη της Αγίας Γραφής με τη βοήθεια του εντύπου Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή, το οποίο είναι έκδοση της Εταιρίας Σκοπιά, παραδέχτηκε: «Όταν ξεκίνησα αυτή τη μελέτη, δεν πίστευα στον Θεό, αλλά τώρα διαπιστώνω ότι η γνώση της Αγίας Γραφής έχει αλλάξει ολόκληρο τον τρόπο σκέψης μου. Αρχίζω να γνωρίζω τον Ιεχωβά και να εμπιστεύομαι σε αυτόν».

«Ο Ανόητος» και ο Θεός

«Κανένας συγγραφέας της ΠΔ [Εβραϊκές Γραφές] δεν διανοήθηκε ποτέ να αποδείξει ή να αμφισβητήσει την ύπαρξη του Θεού», λέει ο Δρ Τζέιμς Χάστινγκς στο έργο Λεξικό της Αγίας Γραφής (A Dictionary of the Bible). «Γενικά δεν εναρμονίζεται με το πνεύμα του αρχαίου κόσμου η άρνηση της ύπαρξης του Θεού ή η χρήση επιχειρημάτων που να αποδεικνύουν την ύπαρξή Του. Η πεποίθηση αυτή ήταν κάτι το φυσιολογικό για τον ανθρώπινο νου, κάτι το κοινό για όλους». Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι εκείνων των χρόνων ήταν θεοφοβούμενοι. Κάθε άλλο. Τα εδάφια Ψαλμός 14:1 και 53:1 κάνουν μνεία για τον “ασύνετο”, ή όπως αναφέρει η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, τον «ανόητο», ο οποίος είπε μέσα στην καρδιά του: «Δεν υπάρχει Ιεχωβά».

Τι είδους άτομο είναι αυτός ο ανόητος, ο άνθρωπος που αρνείται την ύπαρξη του Θεού; Δεν είναι αδαής από διανοητική άποψη. Αντίθετα, η εβραϊκή λέξη ναβάλ στρέφει την προσοχή σε ηθική ανεπάρκεια. Ο καθηγητής Σ. Ρ. Ντράιβερ, στις σημειώσεις του στο έργο Το Παράλληλο Ψαλτήριο (The Parallel Psalter), λέει ότι το ελάττωμα «δεν έγκειται σε αδυναμία λογίκευσης, αλλά στο γεγονός ότι το άτομο είναι ασύνετο από ηθική και θρησκευτική άποψη· πρόκειται για μια παντελή έλλειψη σύνεσης ή αντίληψης».

Ο ψαλμωδός συνεχίζει περιγράφοντας την ηθική κατάρρευση που προκύπτει από μια τέτοια στάση: «Ενήργησαν καταστροφικά, ενήργησαν με απεχθή τρόπο κάνοντας αυτά που έκαναν. Δεν υπάρχει κανείς που να κάνει κάτι καλό». (Ψαλμός 14:1) Ο Δρ Χάστινγκς συνοψίζει ως εξής: «Βασιζόμενοι σε αυτή την απουσία του Θεού από τον κόσμο και στο γεγονός ότι μένουν ατιμώρητοι, οι άνθρωποι γίνονται διεφθαρμένοι και κάνουν φρικτά πράγματα». Αποδέχονται ανοιχτά τις ασεβείς αρχές και αψηφούν την ιδέα ενός πραγματικού Θεού, στον οποίο δεν θέλουν να είναι υπόλογοι. Αλλά αυτός ο τρόπος σκέψης είναι ανόητος και ασύνετος σήμερα όπως ήταν και τότε που έγραψε ο ψαλμωδός τα λόγια του, πριν από 3.000 και πλέον χρόνια.

Προειδοποιήσεις από τον Θεό μας που Είναι Πραγματικός

Ας επιστρέψουμε τώρα στις ερωτήσεις που εγέρθηκαν στο εισαγωγικό άρθρο μας. Γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι δεν είναι σε θέση να συμβιβάσουν την ιδέα ενός πραγματικού Θεού με τα παθήματα τα οποία βάλλουν από παντού το σημερινό κόσμο;

Η Αγία Γραφή περιέχει γραπτές πληροφορίες από ανθρώπους που «μίλησαν από τον Θεό καθώς κατευθύνονταν από άγιο πνεύμα». (2 Πέτρου 1:21) Μόνο αυτό το βιβλίο μάς αποκαλύπει τον Θεό που είναι πραγματικός, τον Ιεχωβά. Μας προειδοποιεί επίσης για μια μοχθηρή προσωπικότητα, αόρατη στους ανθρώπους, η οποία έχει τη δύναμη να κατευθύνει και να ελέγχει τον ανθρώπινο τρόπο σκέψης—τον Σατανά τον Διάβολο. Είναι ευνόητο ότι αν δεν πιστεύουμε στην ιδέα ενός πραγματικού Θεού, πώς μπορούμε να πιστέψουμε ότι υπάρχει επίσης ένας Διάβολος, ή αλλιώς Σατανάς, που είναι πραγματικός;

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε κάτω από θεϊκή έμπνευση: «Εκείνος που αποκαλείται Διάβολος και Σατανάς . . . παροδηγεί ολόκληρη την κατοικημένη γη». (Αποκάλυψη 12:9) Αργότερα, ο Ιωάννης είπε: «Γνωρίζουμε ότι προερχόμαστε από τον Θεό, αλλά ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (1 Ιωάννη 5:19) Αυτές οι δηλώσεις αντανακλούν τα λόγια του Ιησού, λόγια που ο ίδιος ο Ιωάννης κατέγραψε στο Ευαγγέλιό του: «Έρχεται ο άρχοντας του κόσμου. Και δεν έχει καμιά επιρροή πάνω μου».—Ιωάννης 14:30.

Πόσο απέχει αυτή η Γραφική διδασκαλία από ό,τι πιστεύουν οι άνθρωποι σήμερα! «Το να μιλάει κάποιος για τον Διάβολο στις μέρες μας είναι πολύ ξεπερασμένο. Η εποχή του σκεπτικισμού και των επιστημών στην οποία ζούμε έχει “δώσει σύνταξη” στον Σατανά», λέει η εφημερίδα Κάθολικ Χέραλντ (Catholic Herald). Εντούτοις, ο Ιησούς είπε δυναμικά σε εκείνους τους άντρες που είχαν δολοφονική διάθεση απέναντί του: «Εσείς είστε από τον πατέρα σας τον Διάβολο και θέλετε να κάνετε τις επιθυμίες του πατέρα σας».—Ιωάννης 8:44.

Η εξήγηση που δίνει η Αγία Γραφή σχετικά με τη δύναμη του Σατανά είναι λογική. Δείχνει γιατί, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να ζουν με ειρήνη και αρμονία, ο κόσμος πλήττεται από μίσος, πολέμους και αδικαιολόγητη βία, όπως φάνηκε από το συμβάν στο Ντανμπλέιν (για το οποίο γίνεται μνεία στις σελίδες 3 και 4). Επιπλέον, ο Σατανάς δεν είναι ο μόνος εχθρός με τον οποίο πρέπει να πολεμήσουμε. Η Αγία Γραφή δίνει επιπρόσθετες προειδοποιήσεις σχετικά με διαβόλους, ή αλλιώς δαίμονες—πονηρά πνευματικά πλάσματα τα οποία από πολύ παλιά συμπαρατάχθηκαν με τον Σατανά με σκοπό να παροδηγούν και να κακοποιούν την ανθρωπότητα. (Ιούδα 6) Ο Ιησούς Χριστός βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με αυτά τα πνεύματα, και μπόρεσε να τα νικήσει.—Ματθαίος 12:22-24· Λουκάς 9:37-43.

Ο αληθινός Θεός, ο Ιεχωβά, έχει σκοπό να καθαρίσει τη γη από την πονηρία και τελικά να εξουδετερώσει τη δράση του Σατανά και των δαιμόνων του. Με βάση τη γνώση μας για τον Ιεχωβά, μπορούμε να έχουμε σταθερή πίστη και εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του. Ο ίδιος λέει: «Πριν από εμένα δεν πλάστηκε Θεός, και έπειτα από εμένα συνέχισε να μην υπάρχει κανείς. Εγώ—εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και εκτός από εμένα δεν υπάρχει σωτήρας». Όντως, ο Ιεχωβά είναι ένας πραγματικός Θεός για όλους όσους τον γνωρίζουν, τον λατρεύουν και τον υπηρετούν. Μπορούμε να αποβλέπουμε για τη σωτηρία μας μόνο σε αυτόν, και σε κανέναν άλλον.—Ησαΐας 43:10, 11.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Μια γκραβούρα του 18ου αιώνα που απεικονίζει τον Μωυσή καθώς γράφει το εδάφιο Γένεση 1:1 κάτω από θεϊκή έμπνευση

[Ευχαριστίες]

Από The Holy Bible του J. Baskett, Oxford

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Ο Ιησούς Χριστός νίκησε τους δαίμονες πολλές φορές