Όλοι θα Είναι Ελεύθεροι

«Θεωρώ ότι τα παθήματα του τωρινού καιρού δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφτεί σε εμάς. Διότι με έντονη προσδοκία η δημιουργία περιμένει την αποκάλυψη των γιων του Θεού. Διότι η δημιουργία υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι με τη θέλησή της, αλλά μέσω εκείνου που την υπέταξε, με βάση την ελπίδα ότι και η ίδια η δημιουργία θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού. Διότι γνωρίζουμε ότι όλη μαζί η δημιουργία στενάζει και πονάει μέχρι τώρα».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 8:18-22.

ΣΕ ΑΥΤΟ το τμήμα της επιστολής του προς τους Χριστιανούς στη Ρώμη, ο απόστολος Παύλος συνοψίζει με εξέχοντα τρόπο το γιατί η ζωή στερείται αληθινής ελευθερίας ενώ τόσο συχνά συνοδεύεται από κενότητα και πόνο. Επίσης, εξηγεί πώς μπορούμε να αποκτήσουμε αληθινή ελευθερία.

«Τα Παθήματα του Τωρινού Καιρού»

Ο Παύλος δεν μικροποιεί «τα παθήματα του τωρινού καιρού» όταν λέει ότι αυτά «δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφτεί σε εμάς». Την εποχή του Παύλου καθώς και αργότερα, οι Χριστιανοί υπέφεραν πολλά κάτω από τη σκληρή ολοκληρωτική διακυβέρνηση που ασκούσαν οι ρωμαϊκές αρχές, οι οποίες δεν νοιάζονταν και πολύ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Από τη στιγμή που η Ρώμη άρχισε να πιστεύει ότι οι Χριστιανοί ήταν εχθροί του Κράτους, τους υπέβαλε σε απάνθρωπη καταπίεση. Ο ιστορικός Τζ. Μ. Ρόμπερτς λέει: «Πολλοί Χριστιανοί στην πρωτεύουσα [Ρώμη] είναι βέβαιο ότι πέθαναν με φρικτό τρόπο στην αρένα ή κάηκαν ζωντανοί». (Συνοπτική Ιστορία του Κόσμου [Shorter History of the World]) Σχετικά με αυτά τα θύματα του διωγμού του Νέρωνα, μια άλλη έκθεση αναφέρει: «Μερικούς τους σταύρωναν, μερικούς τους έραβαν μέσα σε δέρματα ζώων για να τους κυνηγήσουν τα σκυλιά, μερικούς τους άλειβαν με πίσσα και τους έβαζαν φωτιά για να χρησιμεύουν ως ζωντανοί πυρσοί όταν έπεφτε το σκοτάδι».—Ιστορία της Καινής Διαθήκης (New Testament History), του Φ. Φ. Μπρους.

Εκείνοι οι πρώτοι Χριστιανοί ασφαλώς θα επιζητούσαν ελευθερία από τέτοια καταπίεση, αλλά δεν ήταν διατεθειμένοι να παραβούν τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού για να την αποκτήσουν. Παρέμειναν εντελώς ουδέτεροι, λόγου χάρη, στη διαμάχη μεταξύ των ρωμαϊκών κυβερνητικών αρχών και των Ιουδαίων μαχητών της ελευθερίας, όπως ήταν οι Ζηλωτές. (Ιωάννης 17:16· 18:36) Για τους Ζηλωτές, «η υπάρχουσα κρίσιμη κατάσταση δεν επέτρεπε να λέει κάποιος ότι έπρεπε να περιμένουν τον κατάλληλο καιρό του Θεού». Αυτό που χρειαζόταν, έλεγαν, ήταν «η βίαιη αντιμετώπιση του εχθρού», της Ρώμης. (Ιστορία της Καινής Διαθήκης) Οι πρώτοι Χριστιανοί σκέφτονταν διαφορετικά. Το «να περιμένουν τον κατάλληλο καιρό του Θεού» ήταν για αυτούς η μόνη ρεαλιστική λύση. Ήταν πεπεισμένοι ότι μόνο η θεϊκή επέμβαση μπορούσε να τερματίσει οριστικά «τα παθήματα του τωρινού καιρού» και να φέρει αληθινή, διαρκή ελευθερία. (Μιχαίας 7:7· Αββακούμ 2:3) Προτού, όμως, δούμε πώς θα συμβεί αυτό, ας εξετάσουμε γιατί «η δημιουργία υποτάχθηκε [αρχικά] στη ματαιότητα».

«Υποτάχθηκε στη Ματαιότητα»

Εδώ η λέξη «δημιουργία», λέει ο Μπέντζαμιν Γουίλσον στο Εμφατικό Δίγλωττο (The Emphatic Diaglott), δεν σημαίνει «τη ζωική και την άψυχη δημιουργία» όπως υποθέτουν μερικοί, αλλά, αντίθετα, «όλους τους ανθρώπους». (Παράβαλε Κολοσσαείς 1:23.) Αναφέρεται σε ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια—όλους εμάς που ποθούμε ελευθερία. “Υποταχθήκαμε στη ματαιότητα” εξαιτίας των ενεργειών των πρώτων μας γονέων. Αυτό έγινε «όχι με τη θέλησή [μας]» ούτε ως αποτέλεσμα κάποιας προσωπικής επιλογής μας ως ατόμων. Κληρονομήσαμε την κατάστασή μας. Από την άποψη της Αγίας Γραφής, ο Ρουσό έκανε λάθος όταν είπε πως ο «άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος». Καθένας από εμάς γεννήθηκε στα δεσμά της αμαρτίας και της ατέλειας, υποδουλωμένος, σαν να λέγαμε, σε ένα σύστημα γεμάτο απογοήτευση και ματαιότητα.—Ρωμαίους 3:23.

Γιατί συνέβη αυτό; Επειδή οι πρώτοι μας γονείς, ο Αδάμ και η Εύα, ήθελαν να είναι «σαν τον Θεό», να έχουν πλήρη αυτοδιάθεση, αποφασίζοντας μόνοι τους τι είναι καλό και τι κακό. (Γένεση 3:5) Αγνόησαν ένα ζωτικό παράγοντα σχετικά με την ελευθερία. Μόνο ο Δημιουργός μπορεί να έχει απόλυτη ελευθερία. Αυτός είναι ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος. (Ησαΐας 33:22· Αποκάλυψη 4:11) Η ανθρώπινη ελευθερία θα πρέπει να σημαίνει ελευθερία εντός ορίων. Γι’ αυτό, ο μαθητής Ιάκωβος ενθάρρυνε τους Χριστιανούς των ημερών του να διέπονται από τον «τέλειο νόμο της ελευθερίας».—Ιακώβου 1:25.

Δίκαια ο Ιεχωβά απέβαλε τον Αδάμ και την Εύα από την παγκόσμια οικογένειά του, με αποτέλεσμα να πεθάνουν. (Γένεση 3:19) Τι θα πούμε, όμως, για τους απογόνους τους; Δείχνοντας έλεος, παρ’ όλο που μπορούσαν τώρα να μεταβιβάσουν μόνο ατέλεια, αμαρτία και θάνατο, ο Ιεχωβά τούς επέτρεψε να κάνουν παιδιά. Έτσι, «ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους». (Ρωμαίους 5:12) Με αυτή την έννοια ο Θεός “υπέταξε στη ματαιότητα” τη δημιουργία.

Η «Αποκάλυψη των Γιων του Θεού»

Ο Ιεχωβά υπέταξε τη δημιουργία στη ματαιότητα «με βάση την ελπίδα» ότι κάποια ημέρα η ελευθερία επρόκειτο να αποκατασταθεί στην ανθρώπινη οικογένεια μέσω των ενεργειών «των γιων του Θεού». Ποιοι είναι αυτοί οι “γιοι του Θεού”; Είναι μαθητές του Ιησού Χριστού οι οποίοι, όπως και η υπόλοιπη ανθρώπινη «δημιουργία», γεννήθηκαν υποδουλωμένοι στην αμαρτία και στην ατέλεια. Με βάση τη γέννησή τους, δεν έχουν δικαιωματική θέση στην καθαρή, τέλεια παγκόσμια οικογένεια του Θεού. Αλλά ο Ιεχωβά επιτελεί για αυτούς κάτι το αξιοσημείωτο. Μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού, τους ελευθερώνει από τα δεσμά στην κληρονομημένη αμαρτία και τους ανακηρύσσει “δίκαιους”, δηλαδή πνευματικά καθαρούς. (1 Κορινθίους 6:11) Κατόπιν τους υιοθετεί ως “γιους του Θεού”, επαναφέροντάς τους στην παγκόσμια οικογένειά του.—Ρωμαίους 8:14-17.

Ως υιοθετημένοι γιοι του Ιεχωβά, θα έχουν ένα ένδοξο προνόμιο. Θα είναι «ιερείς στον Θεό μας, και αυτοί θα κυβερνήσουν τη γη ως βασιλιάδες» μαζί με τον Ιησού Χριστό ως μέρος της ουράνιας Βασιλείας του Θεού, δηλαδή της κυβέρνησής του. (Αποκάλυψη 5:9, 10· 14:1-4) Αυτή είναι μια κυβέρνηση σταθερά εδραιωμένη πάνω στις αρχές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης—όχι της καταπίεσης και της τυραννίας. (Ησαΐας 9:6, 7· 61:1-4) Ο απόστολος Παύλος λέει ότι αυτοί οι γιοι του Θεού είναι συνεργάτες του Ιησού, του υποσχεμένου από παλιά “σπέρματος του Αβραάμ”. (Γαλάτες 3:16, 26, 29) Από αυτή τη θέση, παίζουν βασικό ρόλο στην εκπλήρωση μιας υπόσχεσης που έδωσε ο Θεός στο φίλο του τον Αβραάμ. Μέρος εκείνης της υπόσχεσης είναι ότι μέσω του σπέρματος (δηλαδή των απογόνων) του Αβραάμ «όλα τα έθνη της γης οπωσδήποτε θα φέρουν ευλογία στον εαυτό τους».—Γένεση 22:18.

Ποια ευλογία φέρνουν στην ανθρωπότητα; Οι γιοι του Θεού συμμετέχουν στην απελευθέρωση ολόκληρης της ανθρώπινης οικογένειας από τις φοβερές συνέπειες της Αδαμιαίας αμαρτίας και στην αποκατάσταση της ανθρωπότητας σε τελειότητα. Άνθρωποι «από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς» μπορούν να φέρουν ευλογία στον εαυτό τους ασκώντας πίστη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού και υποτασσόμενοι στην ευεργετική διακυβέρνηση της Βασιλείας του. (Αποκάλυψη 7:9, 14-17· 21:1-4· 22:1, 2· Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 3:16) Με αυτόν τον τρόπο, “όλη η δημιουργία” θα απολαύσει και πάλι «την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού». Αυτό δεν θα είναι κάποιο είδος περιορισμένης, προσωρινής πολιτικής ελευθερίας αλλά, αντίθετα, θα είναι ελευθερία από οτιδήποτε έχει προξενήσει πόνο και θλίψη στην ανθρώπινη οικογένεια από τότε που ο Αδάμ και η Εύα απέρριψαν την κυριαρχία του Θεού. Δικαιολογημένα ο απόστολος Παύλος μπορούσε να πει ότι «τα παθήματα του τωρινού καιρού δεν είναι τίποτα» σε σύγκριση με την ένδοξη υπηρεσία που θα εκτελέσουν οι πιστοί!

Πότε θα αρχίσει η «αποκάλυψη των γιων του Θεού»; Πολύ σύντομα, όταν ο Ιεχωβά καταστήσει σε όλους σαφές ποιοι είναι οι γιοι του Θεού. Αυτό θα συμβεί όταν εκείνοι οι “γιοι”, αναστημένοι στο πνευματικό βασίλειο, θα συμμετάσχουν μαζί με τον Ιησού Χριστό στον καθαρισμό της γης από την πονηρία και την καταπίεση, στον πόλεμο του Θεού, τον Αρμαγεδδώνα. (Δανιήλ 2:44· 7:13, 14, 27· Αποκάλυψη 2:26, 27· 16:16· 17:14· 19:11-21) Γύρω μας βλέπουμε παντού ολοένα και περισσότερες αποδείξεις ότι βρισκόμαστε βαθιά στις «τελευταίες ημέρες», κατά τις οποίες θα τερματιστεί η ανοχή που έδειξε ο Θεός τόσο καιρό απέναντι στο στασιασμό και στο επακόλουθό του, την πονηρία.—2 Τιμόθεο 3:1-5· Ματθαίος 24:3-31.

Ναι, είναι αλήθεια, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, ότι «όλη μαζί η δημιουργία στενάζει και πονάει μέχρι τώρα»—αλλά όχι για πολύ ακόμη. Εκατομμύρια άτομα που ζουν τώρα θα δουν την “αποκατάσταση όλων των πραγμάτων για τα οποία μίλησε ο Θεός μέσω του στόματος των αγίων του προφητών της αρχαιότητας”, περιλαμβανομένης και της αποκατάστασης της ειρήνης, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης για όλη την ανθρώπινη οικογένεια.—Πράξεις 3:21.

Επιτέλους Αληθινή Ελευθερία

Τι πρέπει να κάνετε για να απολαύσετε αυτή την «ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού»; Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Αν μείνετε στο λόγο μου, είστε πραγματικά μαθητές μου, και θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει». (Ιωάννης 8:31, 32) Αυτό είναι το κλειδί της ελευθερίας—να μάθουμε τις εντολές και τις διδασκαλίες του Χριστού και κατόπιν να υπακούμε σε αυτές. Αυτό φέρνει ακόμη και τώρα ένα βαθμό ελευθερίας. Στο εγγύς μέλλον θα φέρει πλήρη ελευθερία υπό τη διακυβέρνηση του Χριστού Ιησού. Η σοφή πορεία είναι να μάθετε το «λόγο» του Ιησού μέσω μελέτης της Αγίας Γραφής. (Ιωάννης 17:3) Όπως οι πρώτοι Χριστιανοί, να συναναστρέφεστε ενεργά με την εκκλησία των αληθινών μαθητών του Χριστού. Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να ωφεληθείτε από τις αλήθειες που ο Ιεχωβά καθιστά διαθέσιμες μέσω της οργάνωσής του σήμερα και οι οποίες φέρνουν απελευθέρωση.—Εβραίους 10:24, 25.

Ενώ “περιμένετε την αποκάλυψη των γιων του Θεού”, μπορείτε να καλλιεργείτε την πεποίθηση που είχε ο απόστολος Παύλος στην προστατευτική φροντίδα και υποστήριξη του Χριστού, ακόμη και όταν τα παθήματα και οι αδικίες φαίνονται σχεδόν αβάσταχτα. Ολοκληρώνοντας την ανάλυσή του σχετικά με την αποκάλυψη των γιων του Θεού, ο Παύλος ρώτησε: «Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Μήπως θλίψη ή στενοχώριες ή διωγμός ή πείνα ή γύμνια ή κίνδυνος ή σπαθί;» (Ρωμαίους 8:35) Ασφαλώς, οι Χριστιανοί στις ημέρες του Παύλου εξακολουθούσαν να είναι, για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Ρουσό, “αλυσοδεμένοι” σε καταπιεστικές δυνάμεις της μιας ή της άλλης μορφής. “Θανατώνονταν όλη την ημέρα” σαν «πρόβατα για σφαγή». (Ρωμαίους 8:36) Μήπως επέτρεψαν να τους καταβάλει αυτό;

«Αντίθετα», γράφει ο Παύλος, «σε όλα αυτά βγαίνουμε πλήρως νικητές μέσω εκείνου που μας αγάπησε». (Ρωμαίους 8:37) Ήταν οι πρώτοι Χριστιανοί νικητές παρ’ όλα όσα έπρεπε να υπομείνουν; Πώς ήταν αυτό δυνατόν; «Είμαι πεπεισμένος», λέει απαντώντας ο Παύλος, «ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε κυβερνήσεις ούτε παρόντα πράγματα ούτε μελλοντικά πράγματα ούτε δυνάμεις ούτε ύψος ούτε βάθος ούτε καμιά άλλη δημιουργία θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, η οποία είναι στον Χριστό Ιησού, τον Κύριό μας». (Ρωμαίους 8:38, 39) Και εσείς επίσης είστε σε θέση να “βγείτε νικητές” από οποιαδήποτε “θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμό” μπορεί στο μεταξύ να χρειαστεί να υπομείνετε. Η αγάπη του Θεού εγγυάται ότι σύντομα—πολύ σύντομα μάλιστα—θα “ελευθερωθούμε από [κάθε] υποδούλωση . . . και θα έχουμε την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού”.

[Εικόνες στη σελίδα 6]

«Όλη μαζί η δημιουργία στενάζει και πονάει μέχρι τώρα»

[Εικόνα στη σελίδα 7]

“Η δημιουργία θα ελευθερωθεί από κάθε υποδούλωση και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού”