Έχω Κάνει το Άγιο Πνεύμα Προσωπικό μου Βοηθό;

ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ έχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με το τι είναι το άγιο πνεύμα του Θεού, πόσο μάλλον οι άνθρωποι γενικά. Αλλά δεν υπάρχει λόγος για αυτή την αβεβαιότητα. Η Αγία Γραφή εξηγεί καθαρά τι είναι το άγιο πνεύμα. Αντί να είναι πρόσωπο, όπως διατείνονται μερικοί, είναι η ισχυρή ενεργός δύναμη που χρησιμοποιεί ο Θεός για να εκτελεί το θέλημά του.​—Ψαλμός 104:30· Πράξεις 2:33· 4:31· 2 Πέτρου 1:21.

Εφόσον το άγιο πνεύμα συνδέεται τόσο στενά με την εκπλήρωση των σκοπών του Θεού, θα πρέπει να βρίσκεται η ζωή μας σε αρμονία με αυτό. Θα πρέπει να θέλουμε να είναι ο προσωπικός μας βοηθός.

Βοηθός​—Γιατί Χρειαζόταν;

Ενόψει της αναχώρησής του από τη γη, ο Ιησούς διαβεβαίωσε τους μαθητές του: «Θα παρακαλέσω τον Πατέρα και θα σας δώσει έναν άλλον βοηθό για να είναι μαζί σας για πάντα». Επίσης είπε: «Παρ’ όλα αυτά, σας λέω την αλήθεια: Είναι προς όφελός σας που εγώ φεύγω. Διότι αν δεν φύγω, ο βοηθός δεν πρόκειται να έρθει σε εσάς· αν φύγω όμως, θα σας τον στείλω».​—Ιωάννης 14:16, 17· 16:7.

Ο Ιησούς ανέθεσε στους μαθητές του μια σοβαρή αποστολή όταν τους έδωσε την οδηγία: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». (Ματθαίος 28:19, 20) Αυτό δεν θα ήταν ένα εύκολο έργο, διότι θα γινόταν εν μέσω εναντίωσης.​—Ματθαίος 10:22, 23.

Παράλληλα με την εναντίωση από τους έξω θα υπήρχαν και τριβές εντός της εκκλησίας. «Σας προτρέπω δε, αδελφοί», έγραψε ο Παύλος στους Χριστιανούς της Ρώμης το 56 Κ.Χ. περίπου, «να προσέχετε εκείνους που προξενούν διαιρέσεις και περιστάσεις για σκάνδαλο σε αντίθεση με τη διδασκαλία που έχετε μάθει, και να τους αποφεύγετε». (Ρωμαίους 16:17, 18) Αυτή η κατάσταση θα γινόταν χειρότερη μετά το θάνατο των αποστόλων. Ο Παύλος προειδοποίησε: «Γνωρίζω ότι μετά την αναχώρησή μου θα μπουν ανάμεσά σας καταπιεστικοί λύκοι και δεν θα μεταχειρίζονται το ποίμνιο με τρυφερότητα, και από εσάς τους ίδιους θα σηκωθούν άντρες και θα λένε διεστραμμένα πράγματα για να παρασύρουν τους μαθητές πίσω τους».​—Πράξεις 20:29, 30.

Χρειαζόταν η βοήθεια του Θεού για να αντιμετωπιστούν αυτά τα εμπόδια. Ο Θεός πρόσφερε αυτή τη βοήθεια μέσω του Ιησού. Μετά την ανάστασή του, την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., περίπου 120 ακόλουθοί του «γέμισαν όλοι άγιο πνεύμα».​—Πράξεις 1:15· 2:4.

Οι μαθητές αναγνώρισαν ότι το άγιο πνεύμα το οποίο εκχύθηκε σε εκείνη την περίσταση ήταν η βοήθεια που είχε υποσχεθεί ο Ιησούς. Αναμφίβολα, τώρα κατανοούσαν καλύτερα το διακριτικό γνώρισμα που τους είχε δώσει ο Ιησούς: «Ο βοηθός, το άγιο πνεύμα, το οποίο θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα επαναφέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας είπα». (Ιωάννης 14:26) Ο Ιησούς το αποκάλεσε επίσης “βοηθό, το πνεύμα της αλήθειας”.​—Ιωάννης 15:26.

Με Ποιους Τρόπους Είναι το Πνεύμα Βοηθός;

Το πνεύμα θα χρησίμευε ως βοηθός με διάφορους τρόπους. Πρώτον, ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα επανέφερε στη μνήμη των μαθητών του όσα τους είχε πει. Με αυτό δεν εννοούσε ότι θα τους βοηθούσε απλώς να θυμηθούν τα λόγια του. Το πνεύμα θα τους βοηθούσε να καταλάβουν τη βαθύτερη έννοια και σημασία των όσων είχε διδάξει εκείνος. (Ιωάννης 16:12-14) Με λίγα λόγια, το πνεύμα θα οδηγούσε τους μαθητές του σε καλύτερη κατανόηση της αλήθειας. Ο απόστολος Παύλος έγραψε αργότερα: «Σε εμάς τα έχει αποκαλύψει ο Θεός μέσω του πνεύματός του, γιατί το πνεύμα διερευνά τα πάντα, ακόμη και τα βαθιά πράγματα του Θεού». (1 Κορινθίους 2:10) Για να μπορέσουν οι χρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού να μεταδώσουν ακριβή γνώση σε άλλους, θα έπρεπε η δική τους κατανόηση να είναι καλά θεμελιωμένη.

Δεύτερον, ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές του να προσεύχονται και μάλιστα συχνά. Αν μερικές φορές δεν ήταν βέβαιοι για ποιο πράγμα έπρεπε να προσευχηθούν, το πνεύμα μπορούσε να μεσολαβήσει για αυτούς ή να τους βοηθήσει. «Με όμοιο τρόπο, το πνεύμα παρέχει και αυτό βοήθεια για την αδυναμία μας· διότι το για ποια πράγματα πρέπει να προσευχηθούμε, καθώς έχουμε ανάγκη, δεν το γνωρίζουμε, αλλά το ίδιο το πνεύμα συνηγορεί για εμάς με στεναγμούς αλάλητους».​—Ρωμαίους 8:26.

Τρίτον, το πνεύμα θα βοηθούσε τους μαθητές του Ιησού να υπερασπίζονται δημόσια την αλήθεια. Ο Ιησούς τούς προειδοποίησε: «Θα σας παραδώσουν σε τοπικά δικαστήρια και θα σας μαστιγώσουν στις συναγωγές τους. Ναι, θα σας σύρουν μπροστά σε κυβερνήτες και βασιλιάδες εξαιτίας μου για μαρτυρία σε αυτούς και στα έθνη. Ωστόσο, όταν σας παραδώσουν, μην ανησυχήσετε για το πώς ή σχετικά με τι θα μιλήσετε· διότι αυτό για το οποίο θα μιλήσετε θα σας δοθεί εκείνη την ώρα· διότι εκείνοι που μιλούν δεν είστε απλώς εσείς, αλλά το πνεύμα του Πατέρα σας είναι που μιλάει χρησιμοποιώντας εσάς».​—Ματθαίος 10:17-20.

Το άγιο πνεύμα θα βοηθούσε επίσης στον προσδιορισμό της Χριστιανικής εκκλησίας και θα υποκινούσε τα μέλη της να λαβαίνουν σοφές προσωπικές αποφάσεις. Ας εξετάσουμε πιο λεπτομερώς αυτά τα δύο πράγματα και ας δούμε ποια σημασία έχουν για εμάς σήμερα.

Θα Ήταν Προσδιοριστικό Σημάδι

Επί αιώνες οι Ιουδαίοι υπηρετούσαν υπό το Μωσαϊκό Νόμο ως εκλεκτός λαός του Θεού. Επειδή απέρριψαν τον Ιησού ως τον Μεσσία, εκείνος προείπε ότι σύντομα θα απορρίπτονταν και οι ίδιοι: «Δεν διαβάσατε ποτέ στις Γραφές: “Η πέτρα την οποία απέρριψαν οι οικοδόμοι είναι αυτή που έχει γίνει η κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα. Από τον Ιεχωβά έχει γίνει αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας”; Γι’ αυτό, σας λέω: Η βασιλεία του Θεού θα αφαιρεθεί από εσάς και θα δοθεί σε έθνος που παράγει τους καρπούς της». (Ματθαίος 21:42, 43) Όταν ιδρύθηκε η Χριστιανική εκκλησία την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., οι ακόλουθοι του Χριστού έγιναν το «έθνος που παράγει τους καρπούς της». Έκτοτε, αυτή η εκκλησία αποτελούσε τον αγωγό επικοινωνίας του Θεού. Για να βοηθήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν αυτή την αλλαγή όσον αφορά τη θεϊκή εύνοια, ο Θεός προμήθευσε ένα αλάνθαστο διακριτικό γνώρισμα.

Την Πεντηκοστή το άγιο πνεύμα βοήθησε τους μαθητές να μιλήσουν σε γλώσσες τις οποίες ουδέποτε είχαν μάθει, κάνοντας τους παρατηρητές να μείνουν κατάπληκτοι και να ρωτούν: «Πώς εμείς ακούμε ο καθένας μας τη δική του γλώσσα στην οποία γεννηθήκαμε;» (Πράξεις 2:7, 8) Η ικανότητα ομιλίας σε άγνωστες γλώσσες καθώς και τα «πολλά θαυμαστά προμηνύματα και σημεία [που] άρχισαν να γίνονται μέσω των αποστόλων» υποκίνησαν περίπου τρεις χιλιάδες άτομα να αναγνωρίσουν ότι το πνεύμα του Θεού ήταν πράγματι σε λειτουργία.​—Πράξεις 2:41, 43.

Επίσης, καθώς παρήγαν “τους καρπούς του πνεύματος”​—αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια—​οι μαθητές του Χριστού προσδιορίστηκαν σαφώς ως υπηρέτες του Θεού. (Γαλάτες 5:22, 23) Μάλιστα η αγάπη αποτελούσε το κατ’ εξοχήν γνώρισμα της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας. Ο Ιησούς προείπε: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».​—Ιωάννης 13:34, 35.

Τα μέλη της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας δέχτηκαν την κατεύθυνση του αγίου πνεύματος του Θεού και επωφελήθηκαν από τη βοήθεια που πρόσφερε αυτό. Μολονότι οι Χριστιανοί σήμερα αναγνωρίζουν ότι ο Θεός δεν ανασταίνει τώρα νεκρούς ούτε εκτελεί θαύματα όπως τον πρώτο αιώνα, αφήνουν τους καρπούς του πνεύματος του Θεού να τους προσδιορίζουν ως γνήσιους μαθητές του Ιησού Χριστού.​—1 Κορινθίους 13:8.

Βοηθός στη Λήψη Προσωπικών Αποφάσεων

Η Αγία Γραφή είναι προϊόν του αγίου πνεύματος. Όταν, λοιπόν, αφήνουμε τον εαυτό μας να πείθεται από την Αγία Γραφή, είναι σαν να μας διδάσκει το άγιο πνεύμα. (2 Τιμόθεο 3:16, 17) Το πνεύμα μπορεί να μας βοηθήσει να παίρνουμε σοφές αποφάσεις. Αλλά του επιτρέπουμε να το κάνει αυτό;

Τι θα λεχθεί για τις επιλογές μας όσον αφορά την εργασία ή το επάγγελμά μας; Το άγιο πνεύμα θα μας βοηθήσει να δούμε μια πιθανή εργασία από την άποψη του Ιεχωβά. Το επάγγελμά μας θα πρέπει να εναρμονίζεται με τις Γραφικές αρχές και, αν είναι δυνατόν, θα πρέπει να μας βοηθάει να επιδιώκουμε θεοκρατικούς στόχους. Ο μισθός ή η εξοχότητα και το γόητρο της εργασίας στην πραγματικότητα είναι δευτερεύουσας σημασίας. Πιο σημαντικό είναι το να μας παρέχει αυτή η εργασία τα αναγκαία της ζωής και συγχρόνως να έχουμε στη διάθεσή μας αρκετό χρόνο και ευκαιρίες προκειμένου να εκπληρώνουμε τις Χριστιανικές μας υποχρεώσεις.

Η επιθυμία για απόλαυση της ζωής είναι φυσιολογική και κατάλληλη. (Εκκλησιαστής 2:24· 11:9) Συνεπώς, ο ισορροπημένος Χριστιανός μπορεί να ψυχαγωγείται για να αναζωογονηθεί και να νιώσει ευχαρίστηση. Αλλά οφείλει να επιλέγει αναψυχή η οποία αντανακλά τους καρπούς του πνεύματος, όχι αναψυχή που χαρακτηρίζεται από «τα έργα της σάρκας». Ο Παύλος εξηγεί: «Τα δε έργα της σάρκας είναι φανερά, και αυτά είναι: πορνεία, ακαθαρσία, χαλαρή διαγωγή, ειδωλολατρία, άσκηση πνευματισμού, έχθρες, έριδα, ζήλια, ξεσπάσματα θυμού, φιλονικίες, διαιρέσεις, αιρέσεις, φθόνοι, μεθύσια, ξέφρενα γλέντια και παρόμοια πράγματα». Κάτι άλλο που θα πρέπει επίσης να αποφεύγουμε είναι το να «γινόμαστε εγωιστές, προκαλώντας σε ανταγωνισμό ο ένας τον άλλον, φθονώντας ο ένας τον άλλον».​—Γαλάτες 5:16-26.

Παρόμοιο είναι και το ζήτημα της επιλογής φίλων. Είναι σοφό να τους επιλέγουμε με κριτήριο την πνευματικότητα, και όχι την εξωτερική εμφάνιση ή τα υλικά αποκτήματα. Ο Δαβίδ προφανώς ήταν φίλος του Θεού, διότι ο Θεός τον περιέγραψε ως «άντρα σε αρμονία με την καρδιά [του]». (Πράξεις 13:22) Αγνοώντας την εξωτερική εμφάνιση, ο Θεός διάλεξε τον Δαβίδ για βασιλιά του Ισραήλ, σύμφωνα με την αρχή: «Δεν βλέπει ο Θεός όπως βλέπει ο άνθρωπος, επειδή ο άνθρωπος βλέπει ό,τι είναι ορατό στα μάτια· αλλά ο Ιεχωβά βλέπει την καρδιά».​—1 Σαμουήλ 16:7.

Χιλιάδες φιλίες έχουν αποτύχει επειδή βασίζονταν στην εξωτερική εμφάνιση ή στα υλικά αποκτήματα. Οι φιλίες που βασίζονται στα αβέβαια πλούτη μπορούν να διακοπούν ξαφνικά. (Παροιμίες 14:20) Ο Λόγος του Θεού, ο οποίος είναι εμπνευσμένος από το πνεύμα Του, μας συμβουλεύει πως όταν διαλέγουμε φίλους θα πρέπει να προτιμούμε εκείνους που μπορούν να μας βοηθούν να υπηρετούμε τον Ιεχωβά. Μας λέει να συγκεντρώνουμε τις προσπάθειές μας στο να δίνουμε παρά στο να λαβαίνουμε επειδή αυτό φέρνει μεγαλύτερη χαρά. (Πράξεις 20:35) Ο χρόνος και η αγάπη είναι μερικά από τα πιο πολύτιμα πράγματα που μπορούμε να δώσουμε στους φίλους μας.

Στο Χριστιανό που θέλει να βρει γαμήλιο σύντροφο, η Γραφή παρέχει συμβουλή εμπνευσμένη από το άγιο πνεύμα. Κατά κάποιον τρόπο, είναι σαν να λέει: “Μη συγκεντρώνεις το βλέμμα στο πρόσωπο και στην εμφάνιση. Κοίτα τα πόδια”. Τα πόδια; Ναι, με την εξής έννοια: Χρησιμοποιούνται αυτά για την επιτέλεση του έργου του Ιεχωβά​—τη διακήρυξη των καλών νέων—​πράγμα που τα κάνει όμορφα, σαν να λέγαμε, στα μάτια του; Φορούν το άγγελμα της αλήθειας και τα καλά νέα της ειρήνης; Διαβάζουμε: «Πόσο ωραία είναι πάνω στα βουνά τα πόδια εκείνου που φέρνει καλά νέα, εκείνου που διαγγέλλει ειρήνη, εκείνου που φέρνει καλά νέα για κάτι καλύτερο, εκείνου που διαγγέλλει σωτηρία, εκείνου που λέει στη Σιών: “Ο Θεός σου έχει γίνει βασιλιάς!”»​—Ησαΐας 52:7· Εφεσίους 6:15.

Εφόσον ζούμε σε “κρίσιμους καιρούς, δύσκολους στην αντιμετώπισή τους”, χρειαζόμαστε βοήθεια για να κάνουμε το θέλημα του Θεού. (2 Τιμόθεο 3:1) Ο βοηθός, το άγιο πνεύμα του Θεού, υποστήριζε δυναμικά το έργο των Χριστιανών τον πρώτο αιώνα, και επιπλέον ήταν προσωπικός τους βοηθός. Η επιμελής μελέτη του Λόγου του Θεού, ο οποίος αποτελεί προϊόν του αγίου πνεύματος, είναι ένας βασικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε και εμείς να κάνουμε το άγιο πνεύμα προσωπικό μας βοηθό. Το έχουμε κάνει εμείς αυτό;

[Ολοσέλιδη εικόνα στη σελίδα 23]