Το Δείπνο του Κυρίου Έχει Μεγάλη Σημασία για Εσάς

ΕΧΕΙ άραγε το Δείπνο του Κυρίου μεγάλη και διαρκή σημασία για εσάς; Για να το μάθουμε αυτό, ας προσδιορίσουμε πρώτα τι σημασία προσέδωσε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός σε εκείνη την ειδική περίσταση.

Το βράδυ της 14ης Νισάν του 33 Κ.Χ., ο Ιησούς και οι 12 απόστολοί του συγκεντρώθηκαν σε ένα ανώγειο στην Ιερουσαλήμ για να γιορτάσουν το ετήσιο Πάσχα. Αφού είχαν φάει το δείπνο του Πάσχα, ο προδότης Ιούδας έφυγε από το δωμάτιο για να προδώσει τον Ιησού. (Ιωάννης 13:21, 26-30) Για τους εναπομείναντες 11 αποστόλους, ο Ιησούς εγκαινίασε «το δείπνο του Κυρίου». (1 Κορινθίους 11:20) Αυτό ονομάζεται επίσης και Ανάμνηση, εφόσον ο Ιησούς πρόσταξε τους ακολούθους του: «Να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου». Είναι η μόνη περίσταση για την οποία έχουν λάβει εντολή οι Χριστιανοί να την τηρούν ως ανάμνηση.​—1 Κορινθίους 11:24.

Σύμφωνα με το λεξικό του Γουέμπστερ (Webster), η ανάμνηση βοηθάει «να διατηρηθεί ένα γεγονός στη μνήμη» ή «κρατάει ζωντανή τη θύμηση ενός γεγονότος». Σε πολλά μέρη, οι άνθρωποι ανεγείρουν μνημεία ή προσδιορίζουν μια ειδική ημέρα ως ανάμνηση κάποιου σημαντικού προσώπου ή γεγονότος ή για να τιμήσουν τη μνήμη του. Στην προκειμένη περίπτωση ο Ιησούς θέσπισε ένα αναμνηστικό δείπνο​—ένα δείπνο που θα χρησίμευε ως βοήθημα για τη μνήμη, συμβάλλοντας στο να διατηρήσουν οι μαθητές του ζωντανή τη θύμηση των σημαντικότατων γεγονότων εκείνης της μνημειώδους ημέρας. Στις μελλοντικές γενιές, αυτό το αναμνηστικό δείπνο θα υπενθύμιζε στους παρατηρητές τη βαθιά σημασία των όσων επιτέλεσε ο Ιησούς εκείνη τη βραδιά και ιδιαίτερα των συμβόλων που χρησιμοποίησε. Ποια σύμβολα, ή αλλιώς εμβλήματα, χρησιμοποίησε ο Ιησούς, και τι σημαίνουν αυτά; Ας εξετάσουμε τη Γραφική αφήγηση που εξιστορεί τα όσα έλαβαν χώρα εκείνη τη βραδιά του 33 Κ.Χ.

Ιεροί Συμβολισμοί

«Πήρε ένα ψωμί, έκανε μια ευχαριστήρια προσευχή, το έσπασε και τους το έδωσε λέγοντας: “Αυτό σημαίνει το σώμα μου, το οποίο θα δοθεί για χάρη σας. Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου”».​—Λουκάς 22:19.

Όταν ο Ιησούς πήρε το ψωμί και είπε «αυτό σημαίνει το σώμα μου», έδειχνε ότι εκείνο το άζυμο ψωμί εξεικόνιζε, ή αλλιώς συμβόλιζε, το δικό του αναμάρτητο σάρκινο σώμα, το οποίο έδωσε «για χάρη της ζωής του κόσμου». (Ιωάννης 6:51) Παρότι μερικές Βιβλικές μεταφράσεις λένε «αυτό είναι [Κείμενο, ἐστίν] το σώμα μου», το Ελληνοαγγλικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (Greek-English Lexicon of the New Testament), του Θάγιερ λέει ότι αυτό το ρήμα συχνά έχει την έννοια του «υποδηλώνω, σημαίνω, εννοώ». Μεταδίδει την έννοια της εξεικόνισης, ή αλλιώς του συμβολισμού.—Ματθαίος 26:26, υποσημείωση στη ΜΝΚ.

Το ίδιο ίσχυε και για το ποτήρι με το κρασί. Ο Ιησούς είπε: «Αυτό το ποτήρι σημαίνει τη νέα διαθήκη που έχει ως βάση το αίμα μου, το οποίο θα χυθεί για χάρη σας».​—Λουκάς 22:20.

Στην αφήγηση του Ματθαίου, ο Ιησούς είπε σχετικά με το ποτήρι: «Αυτό σημαίνει το “αίμα μου της διαθήκης”, το οποίο θα χυθεί χάρη πολλών για συγχώρηση αμαρτιών». (Ματθαίος 26:28) Ο Ιησούς χρησιμοποιούσε το κρασί που υπήρχε στο ποτήρι ως εξεικόνιση, ή αλλιώς σύμβολο, του αίματός του. Το χυμένο αίμα του επρόκειτο να αποτελέσει τη βάση “μιας νέας διαθήκης” για μαθητές χρισμένους με το πνεύμα, οι οποίοι θα κυβερνούσαν ως βασιλιάδες και ιερείς μαζί του στον ουρανό.​—Ιερεμίας 31:31-33· Ιωάννης 14:2, 3· 2 Κορινθίους 5:5· Αποκάλυψη 1:5, 6· 5:9, 10· 20:4, 6.

Το κρασί που υπήρχε στο ποτήρι χρησιμεύει επίσης ως υπενθύμιση του ότι το χυμένο αίμα του Ιησού θα αποτελούσε τη βάση για «συγχώρηση αμαρτιών», ανοίγοντας έτσι το δρόμο ώστε όσοι θα έπαιρναν από τα εμβλήματα να κληθούν σε ουράνια ζωή ως συγκληρονόμοι με τον Χριστό. Εύλογα, εκείνοι οι οποίοι έχουν αυτή την ουράνια κλήση​—ένας περιορισμένος αριθμός—​είναι οι μόνοι που παίρνουν από το ψωμί και το κρασί στην Ανάμνηση.​—Λουκάς 12:32· Εφεσίους 1:13, 14· Εβραίους 9:22· 1 Πέτρου 1:3, 4.

Τι θα λεχθεί, όμως, για όλους εκείνους τους ακολούθους του Ιησού που δεν συμμετέχουν στη νέα διαθήκη; Αυτοί είναι τα «άλλα πρόβατα» του Κυρίου, τα οποία δεν αναμένουν να κυβερνήσουν μαζί με τον Χριστό στον ουρανό αλλά να απολαύσουν αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη. (Ιωάννης 10:16· Λουκάς 23:43· Αποκάλυψη 21:3, 4) Ως «ένα μεγάλο πλήθος» πιστών Χριστιανών οι οποίοι «αποδίδουν [στον Θεό] ιερή υπηρεσία ημέρα και νύχτα», χαίρονται που παρευρίσκονται στο Δείπνο του Κυρίου ως παρατηρητές γεμάτοι εκτίμηση. Τα λόγια τους και οι πράξεις τους στην ουσία διακηρύττουν: «Τη σωτηρία την οφείλουμε στον Θεό μας, που κάθεται στο θρόνο, και στο Αρνί».​—Αποκάλυψη 7:9, 10, 14, 15.

Πόσο Συχνά;

«Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου».​—Λουκάς 22:19.

Πόσο συχνά πρέπει να τηρείται η Ανάμνηση ώστε να διατηρείται στη μνήμη ο θάνατος του Χριστού; Ο Ιησούς δεν είπε συγκεκριμένα. Ωστόσο, εφόσον θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου στις 14 Νισάν, το βράδυ του Πάσχα, το οποίο γιόρταζαν οι Ισραηλίτες κάθε χρόνο, είναι προφανές ότι ο Ιησούς είχε σκοπό του να τηρείται η Ανάμνηση με τον ίδιο τρόπο. Ενώ οι Ισραηλίτες γιόρταζαν κάθε χρόνο την απελευθέρωσή τους από τη δουλεία στην Αίγυπτο, οι Χριστιανοί γιορτάζουν κάθε χρόνο την απελευθέρωσή τους από τη δουλεία στην αμαρτία και στο θάνατο.​—Έξοδος 12:11, 17· Ρωμαίους 5:20, 21.

Η αντίληψη περί ετήσιου εορτασμού για την ανάμνηση ενός σημαντικού γεγονότος σίγουρα δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Σκεφτείτε, λόγου χάρη, ένα αντρόγυνο που γιορτάζει την επέτειο του γάμου του ή κάποιο κράτος που τιμάει τη μνήμη ενός σπουδαίου γεγονότος της ιστορίας του. Ο εορτασμός συνήθως λαβαίνει χώρα μία φορά το χρόνο στην επέτειο αυτού του γεγονότος. Είναι ενδιαφέρον ότι, επί αρκετούς αιώνες μετά τον Χριστό, πολλοί καθ’ ομολογία Χριστιανοί αποκαλούνταν Τεσσαρεσκαιδεκατίτες, που σημαίνει «Οπαδοί της δεκάτης τετάρτης», επειδή τηρούσαν την Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού μία φορά το χρόνο, στις 14 Νισάν.

Απλή Αλλά Βαρυσήμαντη

Ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι ο εορτασμός του Δείπνου του Κυρίου θα έδινε τη δυνατότητα στους μαθητές του Ιησού να “εξακολουθήσουν να εξαγγέλλουν το θάνατο του Κυρίου”. (1 Κορινθίους 11:26) Επομένως, αυτός ο αναμνηστικός εορτασμός θα επικεντρωνόταν στον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε ο Ιησούς μέσω του θανάτου του στην επεξεργασία του σκοπού του Θεού.

Μέσω της πιστότητάς του μέχρι θανάτου, ο Ιησούς Χριστός δικαίωσε τον Ιεχωβά Θεό ως σοφό και στοργικό Δημιουργό και δίκαιο Κυρίαρχο. Παρά τους ισχυρισμούς του Σατανά και ανόμοια με τον Αδάμ, ο Ιησούς απέδειξε ότι είναι δυνατόν να παραμείνει ένας άνθρωπος πιστός στον Θεό, ακόμη και κάτω από ακραίες πιέσεις.​—Ιώβ 2:4, 5.

Το Δείπνο του Κυρίου μάς βοηθάει επίσης να θυμόμαστε με εκτίμηση την αυτοθυσιαστική αγάπη του Ιησού. Παρά τις σοβαρές δοκιμασίες, ο Ιησούς παρέμεινε τέλεια υπάκουος στον Πατέρα του. Μπόρεσε έτσι να προσφέρει τη δική του τέλεια ανθρώπινη ζωή για να καλύψει το τεράστιο χρέος της αμαρτίας του Αδάμ. Όπως εξήγησε ο ίδιος ο Ιησούς, ήρθε για «να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Ματθαίος 20:28) Επομένως, όλοι όσοι θέτουν πίστη στον Ιησού μπορούν να λάβουν συγχώρηση για τις αμαρτίες τους και να αποκτήσουν αιώνια ζωή σε αρμονία με τον αρχικό σκοπό που είχε ο Ιεχωβά για την ανθρωπότητα.​—Ρωμαίους 5:6, 8, 12, 18, 19· 6:23· 1 Τιμόθεο 2:5, 6.a

Όλα αυτά τονίζουν επίσης την άφθονη αγαθότητα και την παρ’ αξία καλοσύνη που εκδήλωσε ο Ιεχωβά φροντίζοντας για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Η Γραφή δηλώνει: «Από αυτό φανερώθηκε η αγάπη του Θεού στην περίπτωσή μας, επειδή ο Θεός απέστειλε τον μονογενή του Γιο στον κόσμο για να κερδίσουμε εμείς ζωή μέσω αυτού. Η αγάπη συνίσταται σε αυτό: Όχι ότι εμείς αγαπήσαμε τον Θεό, αλλά ότι εκείνος αγάπησε εμάς και απέστειλε τον Γιο του ως εξιλαστήρια θυσία για τις αμαρτίες μας».​—1 Ιωάννη 4:9, 10.

Ναι, τι θαυμάσια γιορτή είναι η Ανάμνηση! Αφενός, τόσο απλή και πρακτική ώστε να τηρείται παγκόσμια υπό ποικίλες συνθήκες, και αφετέρου, τόσο συμβολική ώστε να παραμένει μια γεμάτη νόημα υπενθύμιση για μακρά περίοδο χρόνου.

Τι Σημαίνει για Εσάς

Ο θυσιαστικός θάνατος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού έγινε με τεράστιο κόστος τόσο για τον ίδιο όσο και για τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά. Ως τέλειος άνθρωπος, ο Ιησούς δεν αντιμετώπιζε τον κληρονομημένο θάνατο όπως όλοι μας. (Ρωμαίους 5:12· Εβραίους 7:26) Θα μπορούσε να εξακολουθήσει να ζει για πάντα. Δεν μπορούσε να αφαιρέσει κανείς τη ζωή του, έστω και διά της βίας, αν δεν το επέτρεπε ο ίδιος. Ο Ιησούς είπε: «Κανείς δεν . . . έχει αφαιρέσει [τη ζωή μου] από εμένα, αλλά εγώ την παραδίδω με δική μου πρωτοβουλία».​—Ιωάννης 10:18.

Εντούτοις, ο Ιησούς πρόσφερε με τη θέλησή του την τέλεια ανθρώπινη ζωή του ως θυσία ώστε «μέσω του θανάτου του να εκμηδενίσει εκείνον που έχει τα μέσα να προξενεί το θάνατο, δηλαδή τον Διάβολο· και να απελευθερώσει όλους εκείνους οι οποίοι από το φόβο του θανάτου ήταν υποκείμενοι σε δουλεία σε όλη τους τη ζωή». (Εβραίους 2:14, 15) Η αυτοθυσιαστική αγάπη του Χριστού γίνεται ακόμη πιο φανερή και από τον τρόπο του θανάτου στον οποίο υποβλήθηκε. Ο ίδιος γνώριζε καλά πώς θα υπέφερε και θα πέθαινε.​—Ματθαίος 17:22· 20:17-19.

Η Ανάμνηση μας υπενθυμίζει επίσης τη μεγαλύτερη εκδήλωση αγάπης που έγινε ποτέ από τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά. Πόση οδύνη πρέπει να ένιωσε εκείνος, ο οποίος «είναι πολύ τρυφερός σε στοργή και συμπονετικός», όταν άκουγε και έβλεπε “τις δυνατές κραυγές και τα δάκρυα” του Ιησού στον κήπο της Γεθσημανή, το σαδιστικό μαστίγωμα, το απάνθρωπο κρέμασμα στο ξύλο και τον αργό και επώδυνο θάνατό του. (Ιακώβου 5:11, υποσημείωση στη ΜΝΚ· Εβραίους 5:7· Ιωάννης 3:16· 1 Ιωάννη 4:7, 8) Και μόνο η σκέψη ενός τέτοιου θανάτου ακόμη και τώρα, αιώνες αργότερα, προκαλεί συναισθηματικό πόνο σε πολλούς.

Για φανταστείτε, ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός πλήρωσαν ένα τόσο υψηλό τίμημα για εμάς τους αμαρτωλούς! (Ρωμαίους 3:23) Καθημερινά, εμείς αντιμετωπίζουμε την οδυνηρή πραγματικότητα της αμαρτωλής μας φύσης και των ατελειών μας. Ωστόσο, με βάση την πίστη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού, μπορούμε να κάνουμε έκκληση στον Θεό για συγχώρηση. (1 Ιωάννη 2:1, 2) Αυτό καθιστά δυνατό το να μπορούμε να έχουμε παρρησία απέναντι στον Θεό καθώς και καθαρή συνείδηση. (Εβραίους 4:14-16· 9:13, 14) Επιπλέον, μπορούμε να έχουμε την προοπτική να ζήσουμε σε μια παραδεισιακή γη για όλη την αιωνιότητα. (Ιωάννης 17:3· Αποκάλυψη 21:3, 4) Αυτές και πολλές άλλες ευλογίες απορρέουν από την υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας του Ιησού.

Ας Δείχνουμε Εκτίμηση για το Δείπνο του Κυρίου

Το Δείπνο του Κυρίου αποτελεί αναμφισβήτητα μια θαυμάσια εκδήλωση «της υπερέχουσας παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού». Η δε λυτρωτική θυσία που προμήθευσε ο Ιεχωβά Θεός​—η οποία έγινε εφικτή μέσω της αυτοθυσιαστικής αγάπης του Ιησού—​είναι όντως «απερίγραπτη δωρεά» του. (2 Κορινθίους 9:14, 15) Δεν διεγείρουν μέσα σας αυτές οι εκδηλώσεις της αγαθότητας του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού μια βαθιά και διαρκή αίσθηση ευγνωμοσύνης και εκτίμησης;

Είμαστε βέβαιοι ότι συμβαίνει αυτό. Έτσι λοιπόν, σας προσκαλούμε θερμά να συγκεντρωθείτε μαζί με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά για την τήρηση της Ανάμνησης του θανάτου του Ιησού. Φέτος η Ανάμνηση θα διεξαχθεί την Τετάρτη 16 Απριλίου, μετά τη δύση του ήλιου. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή σας θα χαρούν να σας ενημερώσουν για τον ακριβή χρόνο και τόπο αυτού του σημαντικότατου γεγονότος.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 6]

«ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ» Ή «ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ» ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ;

Όταν ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η πόρτα» και «Εγώ είμαι το αληθινό κλήμα», κανείς δεν σκέφτηκε ότι εκείνος ήταν κατά γράμμα πόρτα ή κλήμα. (Ιωάννης 10:7· 15:1) Παρόμοια, όταν η Μετάφραση του Βάμβα αναφέρει ότι ο Ιησούς είπε: «Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη», δεν συμπεραίνουμε ότι αυτό καθαυτό το ποτήρι ήταν κατά γράμμα η νέα διαθήκη. Επομένως, όταν είπε επίσης ότι το ψωμί “ήταν” το σώμα του, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το ψωμί σήμαινε, ή αλλιώς συμβόλιζε, το σώμα του. Γι’ αυτό, η μετάφραση του Τσαρλς Μπ. Γουίλιαμς (Charles B. Williams) λέει: «Αυτό εξεικονίζει το σώμα μου».​—Λουκάς 22:19, 20.

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Το άζυμο ψωμί και το κρασί είναι κατάλληλα σύμβολα του αναμάρτητου σώματος και του χυμένου αίματος του Ιησού

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Η Ανάμνηση αποτελεί υπενθύμιση της μεγάλης αγάπης που έδειξαν ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός