Ας Δίνουμε με Τρόπο που Ευαρεστεί τον Θεό

Ο ΙΗΣΟΥΣ και οι μαθητές του απολάμβαναν ένα καλό γεύμα στη Βηθανία με ορισμένους στενούς φίλους, μεταξύ των οποίων ήταν η Μαρία, η Μάρθα και ο πρόσφατα αναστημένος Λάζαρος. Όταν η Μαρία πήρε μία λίτρα ακριβό λάδι και άλειψε τα πόδια του Ιησού, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης αγανάκτησε και πήρε το λόγο. «Γιατί να μην είχε πουληθεί αυτό το αρωματικό λάδι τριακόσια δηνάρια [όσο τα ημερομίσθια ενός περίπου έτους] και να μην είχε δοθεί στους φτωχούς;» διαμαρτυρήθηκε. Παρόμοια παράπονα έκαναν αμέσως και άλλοι.—Ιωάννης 12:1-6· Μάρκος 14:3-5.

Ωστόσο, ο Ιησούς απάντησε: «Αφήστε την. . . . Τους φτωχούς άλλωστε τους έχετε πάντοτε μαζί σας, και όποτε θέλετε μπορείτε πάντοτε να τους κάνετε καλό, αλλά εμένα δεν με έχετε πάντοτε». (Μάρκος 14:6-9) Οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες δίδασκαν ότι η ελεημοσύνη δεν ήταν απλώς αρετή, αλλά μπορούσε ακόμη και να κάνει εξιλέωση για αμαρτίες. Από την άλλη πλευρά, ο Ιησούς ξεκαθάρισε ότι το να δίνει κάποιος με τρόπο που ευαρεστεί τον Θεό δεν περιορίζεται στις αγαθοεργίες για τους φτωχούς.

Μια σύντομη εξέταση του τρόπου με τον οποίο έδιναν τα μέλη της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας θα επισημάνει μερικούς πρακτικούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να δείχνουμε το ενδιαφέρον μας, ευαρεστώντας έτσι τον Θεό καθώς δίνουμε. Επίσης αυτή η εξέταση θα υποδείξει έναν μοναδικό τρόπο με τον οποίο μπορεί να δίνει κανείς έτσι ώστε να επιτελεί το μεγαλύτερο καλό.

“Να Δίνετε Δώρα Ελέους”

Σε αρκετές περιπτώσεις ο Ιησούς πρότρεψε τους μαθητές του “να δίνουν δώρα ελέους”, ή όπως αποδίδουν αυτή τη φράση άλλες μεταφράσεις: “να δίνουν ελεημοσύνη” ή “να δίνουν χρήματα στους φτωχούς”. (Λουκάς 12:33, Η Αγία Γραφή σε Νεοελληνική Μεταφορά, Σπύρου Φίλου· Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα) Ωστόσο, ο Ιησούς σύστηνε να αποφεύγονται οι επιδεικτικές εκδηλώσεις οι οποίες αποσκοπούσαν απλώς στο να δοξαστεί ο δότης αντί ο Θεός. «Όταν κάνεις δώρα ελέους», είπε, «μη σαλπίσεις μπροστά σου, όπως κάνουν οι υποκριτές στις συναγωγές και στους δρόμους για να δοξαστούν από τους ανθρώπους». (Ματθαίος 6:1-4) Εφαρμόζοντας αυτή τη νουθεσία, οι πρώτοι Χριστιανοί απέφευγαν τον επιδεικτικό τρόπο με τον οποίο ενεργούσαν οι ευσεβοφανείς θρησκευτικοί ηγέτες των ημερών τους και επέλεγαν να βοηθούν όσους είχαν ανάγκη προσφέροντάς τους προσωπικά βοήθεια ή κάνοντάς τους δώρα κατ’ ιδίαν.

Στα εδάφια Λουκάς 8:1-3, για παράδειγμα, μας λέγεται ότι η Μαρία η Μαγδαληνή, η Ιωάννα, η Σουσάννα και άλλες χρησιμοποιούσαν «τα υπάρχοντά τους» για να διακονούν ταπεινά τον Ιησού και τους αποστόλους του. Παρότι αυτοί δεν ήταν άποροι, είχαν εγκαταλείψει τις βιοποριστικές τους ασχολίες για να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους αποκλειστικά στη διακονία. (Ματθαίος 4:18-22· Λουκάς 5:27, 28) Βοηθώντας τους να φέρουν σε πέρας το θεόδοτο διορισμό τους, εκείνες οι γυναίκες δόξαζαν στην ουσία τον Θεό. Ο δε Θεός εκδήλωσε την εκτίμησή του διατηρώντας στην Αγία Γραφή ένα υπόμνημα της γεμάτης έλεος γενναιοδωρίας τους ώστε να το διαβάζουν όλες οι μελλοντικές γενιές.—Παροιμίες 19:17· Εβραίους 6:10.

Η Δορκάδα ήταν άλλη μια στοργική γυναίκα η οποία «αφθονούσε σε καλά έργα και σε δώρα ελέους». Έφτιαχνε ρούχα για τις χήρες που βρίσκονταν σε ανάγκη στην παραθαλάσσια πόλη όπου έμενε, την Ιόππη. Το αν πλήρωνε η ίδια για όλα τα υλικά ή αν απλώς πρόσφερε δωρεάν την προσωπική της εργασία δεν το γνωρίζουμε. Ωστόσο, το καλό της έργο την έκανε αγαπητή στα άτομα που μπορούσε να βοηθήσει, καθώς και στον Θεό, ο οποίος ευλόγησε με ελεήμονα τρόπο την καλοσύνη της.—Πράξεις 9:36-41.

Το Σωστό Κίνητρο Είναι Ζωτικής Σημασίας

Τι υποκινούσε αυτά τα άτομα να δίνουν; Το κίνητρό τους δεν ήταν μια απλή παρόρμηση για εκδήλωση συμπόνιας ως ανταπόκριση σε κάποια συναισθηματική έκκληση για βοήθεια. Ένιωθαν προσωπική ηθική ευθύνη να κάνουν ό,τι μπορούσαν σε καθημερινή βάση προκειμένου να βοηθούν τους φτωχούς, τους δεινοπαθούντες, τους αρρώστους ή όσους αντιμετώπιζαν άλλες δυσκολίες. (Παροιμίες 3:27, 28· Ιακώβου 2:15, 16) Το να δίνει κανείς με αυτόν τον τρόπο ευαρεστεί τον Θεό. Το κίνητρο είναι κυρίως η βαθιά του αγάπη για τον Θεό και η επιθυμία που νιώθει να μιμείται την ελεήμονα και γενναιόδωρη προσωπικότητά του.—Ματθαίος 5:44, 45· Ιακώβου 1:17.

Ο απόστολος Ιωάννης τόνισε αυτή τη σπουδαιότατη πτυχή όταν ρώτησε: «Όποιος έχει τα μέσα αυτού του κόσμου για τη συντήρηση της ζωής και βλέπει τον αδελφό του να έχει ανάγκη και εντούτοις του κλείνει την πόρτα της τρυφερής του συμπόνιας, πώς παραμένει σε αυτόν η αγάπη του Θεού;» (1 Ιωάννη 3:17) Η απάντηση είναι προφανής. Η αγάπη του Θεού υποκινεί τους ανθρώπους να είναι φιλάνθρωποι. Ο Θεός εκτιμάει και ανταμείβει όσους εκδηλώνουν, όπως εκείνος, γενναιόδωρο πνεύμα. (Παροιμίες 22:9· 2 Κορινθίους 9:6-11) Βλέπουμε αυτού του είδους τη γενναιοδωρία σήμερα; Προσέξτε τι συνέβη πρόσφατα σε μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Το σπίτι κάποιας ηλικιωμένης Χριστιανής χρειαζόταν επειγόντως επισκευή. Η ίδια ζούσε μόνη της και δεν είχε οικογένεια για να τη βοηθήσει. Στο διάβα των ετών, το σπίτι της ήταν πάντοτε ανοιχτό για να διεξάγονται εκεί Χριστιανικές συναθροίσεις, και εκείνη έκανε συχνά το τραπέζι σε οποιονδήποτε δεχόταν την πρόσκλησή της. (Πράξεις 16:14, 15, 40) Όταν διέκριναν τη δύσκολη θέση της, τα μέλη της εκκλησίας κινητοποιήθηκαν για να τη βοηθήσουν. Μερικοί συνεισέφεραν χρήματα και άλλοι πρόσφεραν την προσωπική τους εργασία. Μέσα σε λίγα σαββατοκύριακα, οι εθελοντές αντικατέστησαν τη στέγη, τοποθέτησαν καινούριο μπάνιο, σοβάτισαν και έβαψαν ολόκληρο τον πρώτο όροφο και έβαλαν καινούρια ντουλάπια στην κουζίνα. Η γενναιοδωρία τους δεν κάλυψε μόνο την ανάγκη της αδελφής, αλλά έφερε τα μέλη της εκκλησίας πιο κοντά το ένα στο άλλο, ενώ και οι γείτονες εντυπωσιάστηκαν βλέποντας στην πράξη πώς δίνουν οι αληθινοί Χριστιανοί.

Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να βοηθούμε τους άλλους προσωπικά. Μήπως θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο με κάποιο ορφανό αγόρι ή κορίτσι; Να κάνουμε ορισμένα ψώνια ή να ράψουμε κάτι για μια ηλικιωμένη χήρα που γνωρίζουμε; Να μαγειρέψουμε φαγητό ή να καλύψουμε κάποιο έξοδο για ένα άτομο με περιορισμένους πόρους; Δεν χρειάζεται να είμαστε πλούσιοι για να προσφέρουμε βοήθεια. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Αν υπάρχει πρώτα η προθυμία, είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη σύμφωνα με ό,τι έχει κανείς, όχι σύμφωνα με ό,τι δεν έχει». (2 Κορινθίους 8:12) Μήπως, όμως, αυτή η προσωπική, άμεση προσφορά είναι το μοναδικό είδος προσφοράς που ευλογεί ο Θεός; Όχι.

Τι θα Λεχθεί για την Οργανωμένη Παροχή Βοήθειας;

Μερικές φορές οι προσωπικές προσπάθειες δεν είναι αρκετές. Μάλιστα, ο Ιησούς και οι απόστολοί του κρατούσαν ένα κοινό ταμείο για τους φτωχούς και δέχονταν συνεισφορές από στοργικούς ανθρώπους που συναντούσαν καθώς επιτελούσαν το έργο τους. (Ιωάννης 12:6· 13:29) Παρόμοια, οι εκκλησίες του πρώτου αιώνα συγκέντρωναν συνεισφορές όταν παρουσιαζόταν ανάγκη και οργάνωναν την παροχή βοήθειας σε μεγαλύτερη κλίμακα.—Πράξεις 2:44, 45· 6:1-3· 1 Τιμόθεο 5:9, 10.

Μια τέτοια ανάγκη ανέκυψε το 55 Κ.Χ. Οι εκκλησίες της Ιουδαίας είχαν πέσει σε φτώχεια, πιθανώς λόγω της μεγάλης πείνας που είχε ξεσπάσει πρόσφατα. (Πράξεις 11:27-30) Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος ενδιαφερόταν πάντοτε για τους φτωχούς, εξασφάλισε τη βοήθεια εκκλησιών μέχρι και από τη μακρινή Μακεδονία. Οργάνωσε προσωπικά τη συλλογή συνεισφορών και χρησιμοποίησε επιδοκιμασμένους αδελφούς για να τις παραδώσουν. (1 Κορινθίους 16:1-4· Γαλάτες 2:10) Ούτε ο ίδιος πληρώθηκε για τις υπηρεσίες του ούτε οποιοσδήποτε από τους άλλους που ασχολήθηκαν με αυτό το έργο.—2 Κορινθίους 8:20, 21.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα σπεύδουν επίσης να βοηθήσουν όταν πλήττει κάποια συμφορά. Το καλοκαίρι του 2001, λόγου χάρη, καταρρακτώδεις βροχές προκάλεσαν μεγάλες πλημμύρες στο Χιούστον του Τέξας, στις ΗΠΑ. Συνολικά, 723 σπίτια Μαρτύρων υπέστησαν ζημιές, οι οποίες σε πολλά από αυτά ήταν σοβαρές. Συγκροτήθηκε αμέσως μια επιτροπή παροχής βοήθειας αποτελούμενη από Χριστιανούς πρεσβυτέρους με τα κατάλληλα προσόντα, με σκοπό να αποτιμήσει τις επιμέρους ανάγκες και να διαμοιράσει την υλική βοήθεια ώστε να βοηθηθούν οι ντόπιοι Μάρτυρες να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και να επισκευάσουν τα σπίτια τους. Πρόθυμοι εθελοντές από τις γειτονικές εκκλησίες έκαναν όλη την εργασία. Μια Μάρτυρας του Ιεχωβά ήταν τόσο ευγνώμων για τη βοήθεια που έλαβε, ώστε όταν πήρε αποζημίωση από την ασφαλιστική της εταιρία για να καλύψει τις επισκευές του σπιτιού της, συνεισέφερε αμέσως τα χρήματα στο ταμείο παροχής βοήθειας ώστε να μπορέσουν να λάβουν υποστήριξη και άλλοι που βρίσκονταν σε ανάγκη.

Ωστόσο, σε ό,τι αφορά τις φιλανθρωπικές οργανώσεις, χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί καθώς αξιολογούμε τις πολλές εκκλήσεις που μας απευθύνονται. Μερικές φιλανθρωπικές οργανώσεις έχουν τεράστια διοικητικά έξοδα ή κάνουν εράνους που συνεπάγονται μεγάλες δαπάνες, και έτσι μόνο ένα μικρό μέρος των χρημάτων που συγκεντρώνονται χρησιμοποιείται τελικά σε αρμονία με το σκοπό για τον οποίο προορίζονταν. Το εδάφιο Παροιμίες 14:15 λέει: «Ο άπειρος πιστεύει κάθε λόγο, αλλά ο οξυδερκής εξετάζει τα βήματά του». Συνεπώς, είναι πορεία σοφίας το να εξετάζουμε τα γεγονότα προσεκτικά.

Πώς να Δίνουμε Έτσι Ώστε να Επιτελούμε το Μεγαλύτερο Καλό

Υπάρχει ένας τρόπος εκδήλωσης γενναιοδωρίας ο οποίος είναι πολύ πιο σπουδαίος από τις φιλανθρωπικές δωρεές. Ο Ιησούς αναφέρθηκε έμμεσα σε αυτόν όταν ένας πλούσιος νεαρός άρχοντας τον ρώτησε τι έπρεπε να κάνει για να αποκτήσει αιώνια ζωή. Ο Ιησούς τού είπε: «Πήγαινε να πουλήσεις τα υπάρχοντά σου και δώσε τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό· και έλα να γίνεις ακόλουθός μου». (Ματθαίος 19:16-22) Προσέξτε ότι ο Ιησούς δεν είπε: “Δώσε τα στους φτωχούς και θα λάβεις ζωή”. Τουναντίον, πρόσθεσε: «Έλα να γίνεις ακόλουθός μου». Με άλλα λόγια, όσο αξιέπαινες και ωφέλιμες και αν είναι οι φιλανθρωπικές πράξεις, το να είναι κανείς Χριστιανός μαθητής περιλαμβάνει περισσότερα.

Το πρωταρχικό μέλημα του Ιησού ήταν να βοηθάει τους άλλους πνευματικά. Λίγο πριν από το θάνατό του, είπε στον Πιλάτο: «Εγώ για αυτό έχω γεννηθεί και για αυτό έχω έρθει στον κόσμο, ώστε να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια». (Ιωάννης 18:37) Μολονότι ο ίδιος πρωτοστατούσε στην υποβοήθηση των φτωχών, στη θεραπεία των αρρώστων και στη διατροφή των πεινασμένων, ο Ιησούς κυρίως εκπαίδευσε τους μαθητές του να κηρύττουν. (Ματθαίος 10:7, 8) Μάλιστα, ανάμεσα στις τελικές οδηγίες του προς αυτούς ήταν η εντολή: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη».—Ματθαίος 28:19, 20.

Βέβαια, το κήρυγμα δεν θα λύσει όλα τα προβλήματα του κόσμου. Εντούτοις, το να μεταδίδουμε τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού σε κάθε είδους ανθρώπους δοξάζει τον Θεό, εφόσον μέσω του κηρύγματος επιτελείται το θέλημα του Θεού, και διανοίγει το δρόμο που οδηγεί σε αιώνια οφέλη για όσους δέχονται το θεϊκό άγγελμα. (Ιωάννης 17:3· 1 Τιμόθεο 2:3, 4) Γιατί να μην ακούσετε τι έχουν να πουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά την επόμενη φορά που θα σας επισκεφτούν; Έρχονται φέρνοντας ένα πνευματικό δώρο. Ξέρουν δε ότι αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορούν να σας δώσουν.

[Εικόνες στη σελίδα 6]

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δείχνουμε ότι ενδιαφερόμαστε

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Το να κηρύττουμε τα καλά νέα ευαρεστεί τον Θεό και διανοίγει το δρόμο που οδηγεί σε αιώνια οφέλη