Σωζόμαστε, Όχι Μόνο Μέσω Έργων, Αλλά Μέσω Παρ’ Αξία Καλοσύνης
«Έχετε σωθεί μέσω πίστης· και αυτό . . . δεν οφείλεται σε έργα, για να μην έχει κανείς βάση να καυχηθεί».—ΕΦΕΣΙΟΥΣ 2:8, 9.
1. Πώς διαφέρουν οι Χριστιανοί από τον κόσμο γενικά όσον αφορά τα προσωπικά επιτεύγματα, και γιατί;
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ σήμερα νιώθουν πολύ υπερήφανοι για τα προσωπικά τους επιτεύγματα και συχνά σπεύδουν να καυχηθούν για αυτά. Οι Χριστιανοί διαφέρουν. Αποφεύγουν να δίνουν υπερβολική έμφαση στα δικά τους επιτεύγματα, ακόμα και σε εκείνα που σχετίζονται με την αληθινή λατρεία. Ενώ χαίρονται για όσα επιτελεί ο λαός του Ιεχωβά ως σύνολο, θέτουν την ατομική τους συμβολή σε δευτερεύουσα θέση. Αντιλαμβάνονται ότι στην υπηρεσία του Ιεχωβά τα ορθά κίνητρα έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα προσωπικά επιτεύγματα. Οποιοσδήποτε λάβει τελικά το δώρο της αιώνιας ζωής θα το έχει αποκτήσει, όχι χάρη στα προσωπικά του επιτεύγματα, αλλά μέσω πίστης και μέσω της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού.—Λουκάς 17:10· Ιωάννης 3:16.
2, 3. Για ποιο πράγμα καυχιόταν ο Παύλος, και γιατί;
2 Ο απόστολος Παύλος το ήξερε καλά αυτό. Αφού προσευχήθηκε τρεις φορές για ανακούφιση από κάποιο «αγκάθι στη σάρκα», έλαβε την απάντηση του Ιεχωβά: «Η παρ’ αξία καλοσύνη μου είναι επαρκής για εσένα· διότι η δύναμή μου τελειοποιείται στην αδυναμία». Αποδεχόμενος ταπεινά την απόφαση του Ιεχωβά, ο Παύλος είπε: «Με μεγάλη ευχαρίστηση, λοιπόν, θα καυχηθώ όσον αφορά τις αδυναμίες μου μάλλον, ώστε η δύναμη του Χριστού να παραμείνει σαν σκηνή πάνω μου». Η ταπεινή στάση του Παύλου είναι άξια μίμησης.—2 Κορινθίους 12:7-9.
3 Αν και ο Παύλος εκτελούσε αξιοσημείωτα Χριστιανικά έργα, αναγνώριζε ότι τα επιτεύγματά του δεν οφείλονταν σε τυχόν δικές του ιδιαίτερες ικανότητες. Ο ίδιος σχολίασε με μετριοφροσύνη: «Σε εμένα, έναν άνθρωπο μικρότερο και από τον πιο μικρό από όλους τους αγίους, δόθηκε αυτή η παρ’ αξία καλοσύνη για να διακηρύξω στα έθνη τα καλά νέα σχετικά με τον ανεξερεύνητο πλούτο του Χριστού». (Εφεσίους 3:8) Τα λόγια αυτά δεν φανερώνουν ούτε διάθεση καυχησιολογίας ούτε αυτοδικαιούμενη υπερηφάνεια. «Ο Θεός εναντιώνεται στους υπερηφάνους αλλά δίνει παρ’ αξία καλοσύνη στους ταπεινούς». (Ιακώβου 4:6· 1 Πέτρου 5:5) Ακολουθούμε εμείς το παράδειγμα του Παύλου, θεωρώντας ταπεινά τον εαυτό μας μικρότερο και από τον πιο μικρό αδελφό μας;
«Θεωρώντας τους Άλλους Ανώτερους»
4. Γιατί ίσως δυσκολευόμαστε μερικές φορές να θεωρούμε τους άλλους ανώτερους από εμάς;
4 Ο απόστολος Παύλος συμβούλεψε τους Χριστιανούς: “Μην κάνετε τίποτα από φιλόνικη διάθεση ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη θεωρώντας τους άλλους ανώτερους από εσάς”. (Φιλιππησίους 2:3) Αυτό ίσως αποτελεί πρόκληση, ιδίως αν βρισκόμαστε σε θέση ευθύνης. Η δυσκολία μπορεί να προκύπτει επειδή έχουμε επηρεαστεί ως έναν βαθμό από το ανταγωνιστικό πνεύμα που είναι τόσο διαδεδομένο στον κόσμο σήμερα. Ίσως όταν ήμασταν παιδιά να διδαχτήκαμε τον ανταγωνισμό, είτε με τα αδέλφια μας στο σπίτι είτε με τους συμμαθητές μας στο σχολείο. Πιθανόν να μας παρότρυναν διαρκώς να προσπαθούμε να διαπρέψουμε ως ο κορυφαίος αθλητής ή ο καλύτερος μαθητής του σχολείου. Βέβαια, το να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε σε κάθε κατάλληλη ενασχόληση είναι αξιέπαινο. Εντούτοις, οι Χριστιανοί ενεργούν έτσι, όχι για να προσελκύουν ακατάλληλα την προσοχή στον εαυτό τους, αλλά για να ωφελούνται πλήρως από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα και πιθανώς για να ωφελούν και άλλους. Ωστόσο, το να αποζητάει πάντοτε κάποιος τον έπαινο των άλλων ως ο καλύτερος μπορεί να είναι επικίνδυνο. Με ποια έννοια;
5. Πού μπορεί να οδηγήσει το ανταγωνιστικό πνεύμα αν αφεθεί ανεξέλεγκτο;
5 Το ανταγωνιστικό ή εγωιστικό πνεύμα, αν αφεθεί ανεξέλεγκτο, μπορεί να κάνει κάποιον ασεβή και αλαζόνα. Το άτομο αυτό ίσως αρχίσει να φθονεί τους άλλους για τις ικανότητες και τα προνόμιά τους. Το εδάφιο Παροιμίες 28:22 λέει: «Ο άνθρωπος που έχει φθονερό μάτι ανασκουμπώνεται για να αποκτήσει πολύτιμα πράγματα, αλλά δεν ξέρει ότι θα έρθει πάνω του στέρηση». Ίσως μάλιστα να προσπαθεί με αυθάδεια να καταλάβει θέσεις τις οποίες δεν δικαιούται. Προκειμένου να δικαιολογήσει τις ενέργειές του, μπορεί να αρχίσει να γογγύζει και να επικρίνει άλλους—τάσεις τις οποίες πρέπει να αποφεύγουν οι Χριστιανοί. (Ιακώβου 3:14-16) Σε κάθε περίπτωση, ένα τέτοιο άτομο διατρέχει τον κίνδυνο να αναπτύξει στάση εγωπρωτισμού.
6. Ποια προειδοποίηση δίνει η Αγία Γραφή εναντίον του ανταγωνιστικού πνεύματος;
6 Γι’ αυτόν το λόγο, η Αγία Γραφή παροτρύνει τους Χριστιανούς: «Ας μη γινόμαστε εγωιστές, προκαλώντας σε ανταγωνισμό ο ένας τον άλλον, φθονώντας ο ένας τον άλλον». (Γαλάτες 5:26) Ο απόστολος Ιωάννης αναφέρθηκε σε κάποιον συγχριστιανό του ο οποίος προφανώς έπεσε θύμα αυτού του πνεύματος. «Έγραψα κάτι στην εκκλησία», είπε ο Ιωάννης, «αλλά ο Διοτρεφής, ο οποίος θέλει να έχει την πρώτη θέση ανάμεσά τους, δεν δέχεται τίποτα από εμάς με σεβασμό. Γι’ αυτό, αν έρθω, θα θυμίσω τα έργα του τα οποία κάνει, φλυαρώντας για εμάς με πονηρά λόγια». Πόσο θλιβερό είναι να βρίσκεται ένας Χριστιανός σε αυτή την κατάσταση!—3 Ιωάννη 9, 10.
7. Τι πρέπει να αποφεύγει ο Χριστιανός στο ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον της εποχής μας;
7 Βέβαια, δεν είναι ρεαλιστικό να νομίζουμε ότι ένας Χριστιανός μπορεί να αποφύγει εντελώς όλες τις ανταγωνιστικές επιδιώξεις. Η εργασία του, για παράδειγμα, μπορεί να περιλαμβάνει οικονομικό ανταγωνισμό με άλλα άτομα ή με επιχειρήσεις που παράγουν παρόμοια προϊόντα ή προσφέρουν παρόμοιες υπηρεσίες. Ακόμα και σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, ο Χριστιανός πρέπει να κάνει τη δουλειά του με πνεύμα σεβασμού, αγάπης και περίσκεψης. Θα απορρίπτει τις παράνομες ή αντιχριστιανικές ενέργειες και θα αποφεύγει να είναι γνωστός ως αμείλικτος ανταγωνιστής που προσπαθεί να «καταβροχθίσει» τους άλλους. Δεν θα πιστεύει ότι το να είναι ο καλύτερος—σε οποιαδήποτε ασχολία—είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή. Αν αυτό ισχύει στις κοσμικές ασχολίες, πόσο μάλλον στα θέματα της λατρείας!
«Όχι σε Σύγκριση με τον Άλλον»
8, 9. (α) Γιατί δεν έχουν λόγους οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον; (β) Γιατί εφαρμόζεται το εδάφιο 1 Πέτρου 4:10 σε όλους τους υπηρέτες του Θεού;
8 Η στάση που πρέπει να έχουν οι Χριστιανοί στη λατρεία τους περιγράφεται με τα εξής θεόπνευστα λόγια: «Ο καθένας ας αποδεικνύει τι είναι το δικό του έργο, και τότε θα έχει λόγο για αγαλλίαση σε σχέση με τον εαυτό του μόνο και όχι σε σύγκριση με τον άλλον». (Γαλάτες 6:4) Οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία, γνωρίζοντας ότι δεν ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον, συνεργάζονται στενά ως σώμα. Χαίρονται για τη συμβολή που μπορεί να έχει ο καθένας τους στη γενική ευημερία της εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουν τον ανταγωνισμό ο οποίος προκαλεί ρήξεις και θέτουν θαυμάσιο παράδειγμα ενότητας για την υπόλοιπη εκκλησία.
9 Λόγω ηλικίας, πείρας ή φυσικών ικανοτήτων, μερικοί πρεσβύτεροι ίσως είναι πιο αποτελεσματικοί από κάποιους άλλους ή μπορεί να είναι προικισμένοι με περισσότερη ενόραση. Έτσι λοιπόν, οι πρεσβύτεροι έχουν διαφορετικές ευθύνες στην οργάνωση του Ιεχωβά. Αντί να κάνουν συγκρίσεις, θυμούνται την εξής συμβουλή: «Ανάλογα με το χάρισμα που έλαβε ο καθένας, να το χρησιμοποιείτε στο να διακονείτε ο ένας τον άλλον ως καλοί οικονόμοι της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού η οποία εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους». (1 Πέτρου 4:10) Στην πραγματικότητα, αυτό το εδάφιο εφαρμόζεται σε όλους τους υπηρέτες του Ιεχωβά, διότι σε κάποιον βαθμό όλοι έχουν λάβει το δώρο της ακριβούς γνώσης και όλοι απολαμβάνουν το προνόμιο της συμμετοχής στη Χριστιανική διακονία.
10. Με ποιον μόνο τρόπο θα είναι η ιερή μας υπηρεσία αποδεκτή στον Ιεχωβά;
10 Η ιερή μας υπηρεσία ευαρεστεί τον Ιεχωβά μόνο όταν την αποδίδουμε από αγάπη και αφοσίωση και όχι για να εξυψωθούμε πάνω από τους άλλους. Είναι, λοιπόν, ζωτικό να έχουμε ισορροπημένη άποψη για τα όσα κάνουμε καθώς υποστηρίζουμε την αληθινή λατρεία. Μολονότι κανένας δεν μπορεί να εκφέρει ακριβή κρίση για τα κίνητρα κάποιου άλλου, ο Ιεχωβά «κάνει εκτίμηση των καρδιών». (Παροιμίες 24:12· 1 Σαμουήλ 16:7) Γι’ αυτό, είναι καλό να αναρωτιόμαστε από καιρό σε καιρό: “Ποιο είναι το κίνητρό μου για τα έργα πίστης που εκτελώ;”—Ψαλμός 24:3, 4· Ματθαίος 5:8.
Κατάλληλη Άποψη για το Έργο Μας
11. Ποια ερωτήματα σχετικά με τη δραστηριότητά μας στη διακονία είναι λογικό να εξετάσουμε;
11 Αν το κίνητρο είναι το σπουδαιότερο πράγμα για την απόκτηση της επιδοκιμασίας του Ιεχωβά, τότε σε ποιο βαθμό πρέπει να μας απασχολούν τα έργα πίστης; Εφόσον επιτελούμε τη διακονία μας με το σωστό κίνητρο, είναι πράγματι απαραίτητο να κρατάμε λογαριασμό για το τι κάνουμε ή για το πόσα κάνουμε; Αυτά είναι λογικά ερωτήματα, διότι εμείς δεν πρέπει να βάζουμε τους αριθμούς πάνω από τα έργα πίστης ούτε να επιτρέπουμε, όσον αφορά τη Χριστιανική μας δραστηριότητα, να γίνει κύριο μέλημά μας το να έχουμε καλή έκθεση.
12, 13. (α) Ποιοι είναι μερικοί λόγοι για τους οποίους κρατάμε στοιχεία σχετικά με την υπηρεσία αγρού; (β) Ποιους λόγους έχουμε να χαιρόμαστε όταν βλέπουμε τη συνολική έκθεση για τη δραστηριότητά μας στο κήρυγμα;
12 Προσέξτε τι λέει το βιβλίο Οργανωμένοι για να Κάνουμε το Θέλημα του Ιεχωβά: «Οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού ενδιαφέρονταν για τις εκθέσεις που αφορούσαν την πρόοδο του έργου κηρύγματος. (Μάρκος 6:30) Το Γραφικό βιβλίο των Πράξεων μας λέει ότι περίπου 120 άτομα ήταν παρόντα όταν εκχύθηκε το άγιο πνεύμα στους μαθητές την Πεντηκοστή. Σύντομα ο αριθμός των μαθητών ανήλθε στους 3.000 και κατόπιν στους 5.000. . . . (Πράξεις 1:15· 2:5-11, 41, 47· 4:4· 6:7) Τι θαυμάσια ενθάρρυνση θα πρέπει να έδιναν στους μαθητές τα νέα σχετικά με αυτές τις αυξήσεις!» Για τον ίδιο λόγο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα προσπαθούν να κρατούν ακριβή στοιχεία σχετικά με τα όσα επιτελούνται παγκόσμια σε εκπλήρωση των λόγων του Ιησού: «Αυτά τα καλά νέα της βασιλείας θα κηρυχτούν σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη· και τότε θα έρθει το τέλος». (Ματθαίος 24:14) Αυτές οι εκθέσεις προσφέρουν ρεαλιστική εικόνα των όσων γίνονται στον παγκόσμιο αγρό. Δείχνουν πού υπάρχει ανάγκη για βοήθεια καθώς και το είδος και τις ποσότητες των εντύπων που απαιτούνται για την προώθηση του έργου κηρύγματος.
13 Έτσι λοιπόν, το να υποβάλλουμε εκθέσεις για τη δραστηριότητά μας στο κήρυγμα μας δίνει τη δυνατότητα να εκτελούμε την αποστολή που μας έχει ανατεθεί να κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας πιο αποτελεσματικά. Επιπλέον, δεν ενθαρρυνόμαστε όταν μαθαίνουμε για το έργο που κάνουν οι αδελφοί μας σε άλλα μέρη του κόσμου; Τα νέα για την αύξηση και την επέκταση σε όλη τη γη μάς γεμίζουν χαρά, μας υποκινούν σε μεγαλύτερη δραστηριότητα και μας διαβεβαιώνουν για την ευλογία του Ιεχωβά. Πόση ικανοποίηση φέρνει δε το να γνωρίζουμε ότι η προσωπική μας έκθεση συμπεριλαμβάνεται σε αυτή την παγκόσμια έκθεση! Η δική μας έκθεση είναι μικρή σε σύγκριση με το γενικό σύνολο, αλλά δεν περνάει απαρατήρητη από τον Ιεχωβά. (Μάρκος 12:42, 43) Να θυμάστε ότι, χωρίς τη δική σας έκθεση, η συνολική έκθεση θα ήταν ελλιπής.
14. Εκτός από το κήρυγμα και τη διδασκαλία, τι περιλαμβάνει η λατρεία μας προς τον Ιεχωβά;
14 Βέβαια, πολλά από τα όσα κάνει ο κάθε Μάρτυρας εκπληρώνοντας την ευθύνη που έχει ως αφιερωμένος υπηρέτης του Ιεχωβά δεν εμφανίζονται στην έκθεσή του. Λόγου χάρη, η έκθεση δεν περιλαμβάνει την τακτική προσωπική μελέτη της Γραφής, την παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων και τη συμμετοχή σε αυτές, τα εκκλησιαστικά καθήκοντα, τη βοήθεια προς τους ομοπίστους όταν παρίσταται ανάγκη, την οικονομική υποστήριξη του παγκόσμιου έργου της Βασιλείας και ούτω καθεξής. Επομένως, μολονότι η έκθεση υπηρεσίας αγρού που δίνουμε παίζει κάποιον ρόλο, βοηθώντας μας να διατηρούμε το ζήλο μας στο κήρυγμα και να μη χαλαρώνουμε, πρέπει να διακρατούμε κατάλληλη άποψη για αυτήν. Δεν πρέπει να τη βλέπουμε σαν πνευματική άδεια ή διαβατήριο που καθορίζει αν πληρούμε τις προϋποθέσεις για να λάβουμε αιώνια ζωή.
“Ζηλωτές για Καλά Έργα”
15. Μολονότι τα έργα από μόνα τους δεν μπορούν να μας σώσουν, γιατί είναι απαραίτητα;
15 Είναι σαφές ότι, μολονότι τα έργα από μόνα τους δεν μπορούν να μας σώσουν, είναι παρ’ όλα αυτά απαραίτητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Χριστιανοί αποκαλούνται “λαός αποκλειστικά δικός του, ζηλωτής για καλά έργα” και παροτρύνονται να “σκέφτονται ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούν σε αγάπη και καλά έργα”. (Τίτο 2:14· Εβραίους 10:24) Πιο συγκεκριμένα, ένας άλλος Βιβλικός συγγραφέας, ο Ιάκωβος, λέει απλά: «Όπως το σώμα χωρίς πνεύμα είναι νεκρό, έτσι και η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή».—Ιακώβου 2:26.
16. Τι είναι ακόμα πιο σημαντικό από τα έργα, αλλά τι πρέπει να προσέχουμε;
16 Παρότι τα καλά έργα αυτά καθαυτά είναι σημαντικά, τα κίνητρα με τα οποία τα εκτελούμε είναι ακόμα σημαντικότερα. Είναι, λοιπόν, σοφό να εξετάζουμε τα κίνητρά μας κατά καιρούς. Εφόσον, όμως, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίζει με ακρίβεια τα κίνητρα των άλλων, πρέπει να προσέχουμε να μην κρίνουμε τους άλλους. «Ποιος είσαι εσύ που κρίνεις τον οικιακό υπηρέτη κάποιου άλλου;» είναι το ερώτημα που μας απευθύνεται, με την προφανή απάντηση: «Για το δικό του κύριο αυτός στέκεται ή πέφτει». (Ρωμαίους 14:4) Ο Ιεχωβά, ο Κύριος όλων, καθώς και ο διορισμένος του Κριτής, ο Χριστός Ιησούς, θα μας κρίνουν, όχι μόνο με βάση τα έργα μας, αλλά και με βάση τα κίνητρά μας, τις ευκαιρίες που έχουμε, την αγάπη μας και την αφοσίωσή μας. Μόνο ο Ιεχωβά και ο Χριστός Ιησούς μπορούν να εκφέρουν ακριβή κρίση για το αν έχουμε κάνει αυτά που οι Χριστιανοί προτρέπονται να κάνουν μέσω των λόγων του αποστόλου Παύλου: «Κάνε το καλύτερο που μπορείς για να παρουσιάσεις τον εαυτό σου επιδοκιμασμένο στον Θεό, εργάτη που δεν έχει τίποτα για το οποίο να ντρέπεται, που χειρίζεται το λόγο της αλήθειας ορθά».—2 Τιμόθεο 2:15· 2 Πέτρου 1:10· 3:14.
17. Ενώ αγωνιζόμαστε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, γιατί πρέπει να θυμόμαστε το εδάφιο Ιακώβου 3:17;
17 Ο Ιεχωβά είναι λογικός σε ό,τι αναμένει από εμάς. Σύμφωνα με το εδάφιο Ιακώβου 3:17, «η σοφία που κατεβαίνει από πάνω είναι», μεταξύ άλλων, «λογική». Δεν θα ήταν άραγε πορεία σοφίας, καθώς και αληθινό επίτευγμα, το να μιμούμαστε τον Ιεχωβά σε αυτόν τον τομέα; Έτσι λοιπόν, δεν πρέπει να αναμένουμε παράλογα και ανέφικτα πράγματα από τον εαυτό μας ή από τους αδελφούς μας.
18. Σε τι μπορούμε να προσβλέπουμε όταν έχουμε ισορροπημένη άποψη για τα έργα μας και για την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά;
18 Όσο διακρατούμε ισορροπημένη άποψη για τα έργα πίστης που κάνουμε και για την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά, θα διατηρούμε τη χαρά η οποία αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των αληθινών υπηρετών του Ιεχωβά. (Ησαΐας 65:13, 14) Μπορούμε να χαιρόμαστε για τις ευλογίες που εκχέει ο Ιεχωβά στο λαό του ως σύνολο, ανεξάρτητα από το πόσα μπορούμε να κάνουμε εμείς προσωπικά. Συνεχίζοντας «με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία», θα ικετεύουμε τον Θεό να μας βοηθάει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Τότε, χωρίς αμφιβολία, «η ειρήνη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε σκέψη θα περιφρουρήσει τις καρδιές [μας] και τις διανοητικές [μας] δυνάμεις μέσω του Χριστού Ιησού». (Φιλιππησίους 4:4-7) Ναι, μπορούμε να αντλούμε παρηγοριά και ενθάρρυνση από το γεγονός ότι γνωρίζουμε πως μπορούμε να σωθούμε, όχι μόνο μέσω έργων, αλλά μέσω της παρ’ αξία καλοσύνης του Ιεχωβά!
Μπορείτε να Εξηγήσετε Γιατί οι Χριστιανοί
• δεν καυχιούνται για τα προσωπικά τους επιτεύγματα;
• αποφεύγουν να εκδηλώνουν ανταγωνιστικό πνεύμα;
• αναφέρουν τη Χριστιανική τους δράση στη διακονία αγρού;
• αποφεύγουν να κρίνουν τους συγχριστιανούς τους;
[Εικόνα στη σελίδα 15]
«Η παρ’ αξία καλοσύνη μου είναι επαρκής για εσένα»
[Εικόνες στη σελίδα 16, 17]
Οι πρεσβύτεροι χαίρονται για τη συμβολή που μπορεί να έχει ο καθένας τους στην ευημερία της εκκλησίας
[Εικόνες στη σελίδα 18, 19]
Χωρίς τη δική σας έκθεση, η συνολική έκθεση θα ήταν ελλιπής