Εύρεση Πνευματικών Θησαυρών στη Γουινέα

ΕΠΙ αιώνες, οι εξερευνητές διακινδύνευαν τη ζωή τους και τη σωματική τους ακεραιότητα αναζητώντας θησαυρούς και πλούτο. Οι ατρόμητοι άνθρωποι που έφτασαν στη Γουινέα, στη Δυτική Αφρική, βρήκαν δύο πολύ διαφορετικά είδη πλούτου—υλικό και πνευματικό. Ο πληθυσμός της Γουινέας, μιας χώρας πλούσιας σε διαμάντια, χρυσό, σιδηρομεταλλεύματα και βωξίτη υψηλής ποιότητας (από τον οποίο εξάγεται το αλουμίνιο), ξεπερνάει τους εννιά εκατομμύρια κατοίκους.

Παρότι οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου δεν κατέχουν κυρίαρχη θέση στη χώρα, η άσκηση λατρείας είναι σημαντική και πολλοί εκτιμούν τους πνευματικούς θησαυρούς. Ποιοι ακριβώς είναι αυτοί οι θησαυροί; Είναι οι πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά, οι οποίοι περιγράφονται στο εδάφιο Αγγαίος 2:7 ως «τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών».

Πνευματικοί Θησαυροί

Το να σκάβει κάποιος βαθιά στη γη αναζητώντας κρυμμένους θησαυρούς απαιτεί μεγάλη προσπάθεια. Παρόμοια, στη Χριστιανική διακονία είναι απαραίτητη η έντονη προσπάθεια για να βρεθούν πνευματικά πλούτη. Στη Γουινέα, το έργο κηρύγματος της Βασιλείας ξεκίνησε στην ενδοχώρα στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και έφτασε στην πρωτεύουσα, το Κόνακρι, μόλις στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Τώρα υπάρχουν περίπου 900 Μάρτυρες του Ιεχωβά σε 21 εκκλησίες και ομίλους σε όλη τη χώρα.

Ιεραπόστολοι έφτασαν το 1987 και συνεργάστηκαν με τη μοναδική εκκλησία που υπήρχε στο Κόνακρι. Τώρα 20 και πλέον ιεραπόστολοι υπηρετούν στην πρωτεύουσα και στην ενδοχώρα. Αυτοί εποικοδομούν με ζήλο τις εκκλησίες και συμμετέχουν με τους ντόπιους αδελφούς στη διακονία.

Ο Λικ, ο οποίος ζει στο Κόνακρι, είχε τη χαρά να μελετήσει τη Γραφή με τον Αλμπέρ έναν νεαρό γιατρό. Ο Αλμπέρ είχε αναζητήσει τη θρησκευτική αλήθεια σε διάφορες εκκλησίες και επιδιδόταν σε πνευματιστικές πράξεις. Φορούσε ένα δαχτυλίδι που του είχε δώσει κάποιο μέντιουμ με την εγγύηση ότι θα του έφερνε καλοτυχία. Αφού ο Αλμπέρ απογοητεύτηκε πολύ στην αναζήτησή του για την αληθινή θρησκεία, πέταξε το δαχτυλίδι του και προσευχήθηκε: «Θεέ, αν υπάρχεις, δώσε μου τη δυνατότητα να σε γνωρίσω και να σε υπηρετήσω. Ειδάλλως, θα ζήσω απλώς τη ζωή μου σύμφωνα με τις δικές μου επιθυμίες». Λίγο αργότερα, ο Αλμπέρ επισκέφτηκε το σπίτι της αδελφής του και άκουσε τυχαία κάποια Μάρτυρα του Ιεχωβά η οποία διεξήγε Γραφική μελέτη με την ανιψιά του. Σύντομα έγιναν διευθετήσεις ώστε ο Λικ να μελετήσει τη Γραφή μαζί του.

Κάθε εβδομάδα, ο Λικ περπατούσε χαρούμενος πέντε και πλέον χιλιόμετρα σε κάθε διαδρομή για να διεξαγάγει τη μελέτη. Μολονότι ο Λικ είχε λάβει λιγοστή επίσημη εκπαίδευση, ο Αλμπέρ, ο οποίος ήταν απόφοιτος πανεπιστημίου, εντυπωσιάστηκε βαθιά από την ισχυρή πίστη του Λικ στις Γραφές και από τον πρακτικό τρόπο με τον οποίο εφάρμοζε την ύλη. Πόσο χάρηκε ο Αλμπέρ όταν διαπίστωσε ότι δεν ευθύνεται ο Θεός για τα παθήματα της ανθρωπότητας αλλά, αντίθετα, ότι ο Ιεχωβά σκοπεύει να τερματίσει όλα τα παθήματα και να κάνει αυτή τη γη παράδεισο. (Ψαλμός 37:9-11) Οι Γραφικές αλήθειες σε συνάρτηση με την έξοχη διαγωγή που παρατήρησε ο Αλμπέρ μεταξύ των μελών της εκκλησίας άγγιξαν την καρδιά του.

Εντούτοις, όπως ένα ακατέργαστο διαμάντι χρειάζεται να σμιλευτεί με επιμέλεια από κάποιον επιδέξιο τεχνίτη για να αποκτήσει λάμψη, έτσι και ο Αλμπέρ χρειαζόταν να αφαιρέσει κοσμικά χαρακτηριστικά ώστε να εναρμονίσει τη ζωή του με τους δίκαιους κανόνες του Θεού. Έπαψε να συμβουλεύεται μέντιουμ, σταμάτησε την κατάχρηση αλκοόλ και έκοψε τα τυχερά παιχνίδια. Δυσκολεύτηκε πολύ περισσότερο να σταματήσει το κάπνισμα. Όταν τελικά προσευχήθηκε ένθερμα στον Ιεχωβά για βοήθεια, τα κατάφερε. Έξι μήνες αργότερα, νομιμοποίησε το γάμο του. Η σύζυγός του άρχισε να μελετάει τη Γραφή. Τώρα είναι και οι δύο βαφτισμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά.

Ο Μαρτέν είναι άλλο ένα πνευματικό διαμάντι. Άρχισε να μελετάει τη Γραφή στην πόλη Γκουεκέντου όταν ήταν 15 ετών. Οι Καθολικοί γονείς του δεν ήθελαν να παρακολουθεί τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Κατέστρεψαν τα Γραφικά έντυπα του Μαρτέν, τον χτύπησαν και τον έδιωξαν από το σπίτι. Όπως το διαμάντι δημιουργείται όταν ο άνθρακας υποβάλλεται σε μέγιστη πίεση, έτσι και η αγάπη του Μαρτέν για τη Γραφική αλήθεια σταθεροποιήθηκε ως αποτέλεσμα της εναντίωσης. Με τον καιρό, η στάση των γονέων του μαλάκωσε και εκείνος επέστρεψε στο σπίτι. Πού οφειλόταν η αλλαγή στην καρδιά των γονέων του; Παρατήρησαν μεγάλη διαφορά στη διαγωγή ανάμεσα στον Μαρτέν και στα μικρότερα αδέλφια του, τα οποία είχαν αναπτύξει στασιαστικό πνεύμα και είχαν αναμειχθεί σε σεξουαλική ανηθικότητα. Ο πατέρας του, πεπεισμένος ότι η καινούρια πίστη του Μαρτέν τον ωφελούσε, καλοδεχόταν μέλη της εκκλησίας στο σπίτι. Η μητέρα του Μαρτέν ευχαρίστησε πολλές φορές τους αδελφούς για όλα όσα έκαναν για να βοηθήσουν το γιο της. Ο Μαρτέν, ο οποίος βαφτίστηκε στα 18, παρακολούθησε αργότερα τη Σχολή Διακονικής Εκπαίδευσης και υπηρετεί τώρα ως ειδικός σκαπανέας.

Εισαγόμενα Πνευματικά Πλούτη

Αν και η Γουινέα εξάγει μεγάλο μέρος των φυσικών της πόρων, ορισμένα από τα πνευματικά της πλούτη είναι «εισαγόμενα». Πολλοί έχουν μεταναστεύσει από άλλα κράτη της Αφρικής, συνήθως για οικονομικούς λόγους. Άλλοι έχουν έρθει για να ξεφύγουν από μακροχρόνιους και κτηνώδεις πολέμους.

Η Έρνεστιν, από το Καμερούν, ήρθε στη Γουινέα πριν από 12 χρόνια. Μελετούσε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και παρακολουθούσε τις συναθροίσεις τον έναν χρόνο μετά τον άλλον αλλά δεν βαφτιζόταν. Το 2003, τα μάτια της γέμισαν δάκρυα όταν παρακολούθησε το βάφτισμα σε κάποια συνέλευση περιοχής των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Γεμάτη ενοχές, προσευχήθηκε στον Ιεχωβά: «Τώρα είμαι 51 ετών και δεν έχω κάνει τίποτα καλό για εσένα. Θέλω να σε υπηρετήσω». Κατόπιν, η Έρνεστιν ενήργησε σε αρμονία με την ταπεινή της προσευχή. Εξήγησε στον άντρα με τον οποίο συζούσε ότι θα μπορούσαν να μείνουν μαζί μόνο αν παντρεύονταν νόμιμα. Εκείνος συμφώνησε και αυτή αργότερα δάκρυσε από χαρά στο δικό της βάφτισμα το Νοέμβριο του 2004.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Γουινέα έχει υποδεχτεί χιλιάδες πρόσφυγες από τη Λιβερία και τη Σιέρα Λεόνε, περιλαμβανομένων και εκατοντάδων υπηρετών του Ιεχωβά. Όταν οι αδελφοί φτάνουν σε κάποιο στρατόπεδο προσφύγων, κάνουν γρήγορα διευθετήσεις για τακτικές συναθροίσεις, οργανώνουν το έργο κηρύγματος και φτιάχνουν μια Αίθουσα Βασιλείας. Μερικοί έχουν γίνει υπηρέτες του Ιεχωβά σε στρατόπεδα προσφύγων. Ο Ισαάκ είναι ένας από αυτούς. Μετά το βάφτισμα του Ισαάκ, του προσφέρθηκε η δυνατότητα να επιστρέψει στην προηγούμενη θέση του σε κάποια μεγάλη λιβεριανή εταιρία. Αντί για αυτό, εκείνος επέλεξε να παραμείνει στο στρατόπεδο προσφύγων του Λενέ ως τακτικός σκαπανέας. Ο ίδιος εξηγεί: «Τώρα δεν χρειάζεται να ζητάω άδεια από κάποιο αφεντικό για να παρακολουθώ τις συναθροίσεις ή τις συνελεύσεις. Είμαι ελεύθερος να υπηρετώ τον Ιεχωβά». Το Δεκέμβριο του 2003 διεξάχθηκε μια συνέλευση περιφερείας σε αυτό το απομακρυσμένο στρατόπεδο προς όφελος των 150 Μαρτύρων οι οποίοι ζουν ανάμεσα στους 30.000 πρόσφυγες. Είναι ευχάριστο το ότι παρευρέθηκαν 591 άτομα, περιλαμβανομένων και 9 κουφών οι οποίοι παρακολούθησαν το πρόγραμμα στη νοηματική. Βαφτίστηκαν 12 άτομα. Οι αδελφοί εκτίμησαν βαθιά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν ώστε να τους προσφερθεί ένα πνευματικό συμπόσιο.

«Επιθυμητά Πράγματα» Κάνουν τις Αναγκαίες Αλλαγές

Κανένα εμπόδιο δεν φαίνεται ανυπέρβλητο για όσους αναζητούν χρυσό και διαμάντια. Είναι συγκινητικό, όμως, να βλέπει κάποιος τις προσπάθειες που καταβάλλουν τα καινούρια άτομα για να υπερνικήσουν όλα τα εμπόδια ώστε να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά. Εξετάστε την περίπτωση της Ζαΐναμπ.

Σε ηλικία 13 ετών, η Ζαΐναμπ οδηγήθηκε εξαναγκαστικά στην παιδική δουλεία. Μεταφέρθηκε στη Γουινέα από το σπίτι της που βρισκόταν σε κάποια άλλη χώρα της Δυτικής Αφρικής. Σε ηλικία 20 ετών, ήρθε σε επαφή με το άγγελμα της Γραφής. Αδημονούσε να εφαρμόσει όσα μάθαινε.

Η Ζαΐναμπ δυσκολευόταν να παρακολουθεί τις Χριστιανικές συνάξεις για λατρεία. Αλλά εκτιμούσε βαθιά τις συναθροίσεις και ήταν αποφασισμένη να μην τις χάνει. (Εβραίους 10:24, 25) Έκρυβε τα βιβλία της σε κάποιον εξωτερικό χώρο ώστε να μπορεί να τα ξαναπαίρνει καθ’ οδόν προς τις συναθροίσεις. Μερικές φορές, οι «ιδιοκτήτες» της την έδερναν κτηνωδώς επειδή παρακολουθούσε αυτές τις πνευματικές συνάξεις.

Αργότερα οι περιστάσεις άλλαξαν και η Ζαΐναμπ απελευθερώθηκε. Άρχισε αμέσως να παρακολουθεί όλες τις συναθροίσεις, οι οποίες τη βοήθησαν να σημειώσει γοργή πνευματική πρόοδο. Αρνήθηκε μια καλοαμειβόμενη εργασία που θα την εμπόδιζε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις όπου λάβαινε Χριστιανική εκπαίδευση. Γράφτηκε στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, έγινε αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη της Βασιλείας και αργότερα συμβόλισε την αφιέρωσή της στον Ιεχωβά με το βάφτισμα. Αμέσως μετά ξεκίνησε τη διακονία βοηθητικού σκαπανέα. Έξι μήνες αργότερα, έκανε αίτηση για να υπηρετήσει ως τακτική σκαπάνισσα.

Ένας ενδιαφερόμενος, αφού παρακολούθησε μερικές συναθροίσεις, δήλωσε: «Δεν νιώθω φτωχός όταν βρίσκομαι εδώ». Αν και πολλοί ενδιαφέρονται μόνο για τα υλικά πλούτη της Γουινέας, όσοι αγαπούν τον Ιεχωβά αναζητούν με ενθουσιασμό πνευματικά πλούτη. Ναι, «τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών» στρέφονται στην αγνή λατρεία του Ιεχωβά σήμερα!

[Πλαίσιο στη σελίδα 8]

ΓΟΥΙΝΕΑ-2005

Ανώτατος αριθμός Μαρτύρων: 883

Γραφικές μελέτες: 1.710

Παρόντες στην Ανάμνηση: 3.255

[Χάρτες στη σελίδα 8]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΓΟΥΙΝΕΑ

Κόνακρι

ΣΙΕΡΑ ΛΕΟΝΕ

ΛΙΒΕΡΙΑ

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Αλμπέρ και Λικ

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Αίθουσα Βασιλείας στο Κόνακρι

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Έρνεστιν

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Μαρτέν

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Ζαΐναμπ

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 8]

USAID