Κήρυγμα και Διδασκαλία σε Όλη τη Γη

Μέιν, ΗΠΑ: Ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού, οι αδελφοί μας είναι «ψαράδες ανθρώπων»

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ

• ΧΩΡΕΣ 239

• ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΙ 7.782.346

• ΣΥΝΟΛΟ ΩΡΩΝ ΠΟΥ ΔΑΠΑΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΓΡΟΥ 1.748.697.447

• ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 8.759.988

ΑΦΡΙΚΗ

• ΧΩΡΕΣ 58

• ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ 968.989.710

• ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΙ 1.312.429

• ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 2.999.639

Δεν Έκανε Έκτρωση

Στην Αντίς Αμπέμπα, την πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, ζούσε μια ιδιοκτήτρια καταστήματος ονόματι Σάμπα. Μια μέρα, δύο αδελφές την πλησίασαν και της πρόσφεραν το περιοδικό Ξύπνα! το οποίο πραγματευόταν το ζήτημα της έκτρωσης. Η Σάμπα έβαλε τις αδελφές μέσα και με δάκρυα στα μάτια τούς είπε ότι σκεφτόταν να κάνει έκτρωση. Καθώς μιλούσαν για το ζήτημα, και οι τρεις τους φορτίστηκαν τόσο πολύ συναισθηματικά ώστε άρχισαν να κλαίνε. Εκείνη την ημέρα, η Σάμπα αποφάσισε να κρατήσει το μωρό της και με σταθερότητα είπε στο σύζυγό της το λόγο. Αργότερα, γέννησε ένα όμορφο κοριτσάκι. Άρχισε επίσης να μελετάει την Αγία Γραφή και βαφτίστηκε. Τώρα είναι μια χαρούμενη σκαπάνισσα. Ο σύζυγός της επίσης έκανε μελέτη και έγινε αδελφός μας, ενώ τον Απρίλιο του 2012 βαφτίστηκαν τα άλλα δύο παιδιά τους.

“Θα Μπορούσαμε να Μιλήσουμε Μαζί Του;”

Κάποιος επίσκοπος περιοχής στην Αιθιοπία κήρυττε από σπίτι σε σπίτι μαζί με έναν άλλον αδελφό. Σε μια πόρτα, συνάντησαν την οικιακή βοηθό και τη ρώτησαν αν θα μπορούσαν να μιλήσουν στον οικοδεσπότη. Όταν εκείνη απάντησε ότι αυτό δεν ήταν εφικτό, τη ρώτησαν αν θα μπορούσαν να αφήσουν μερικά έντυπα για τον ίδιο. Η οικιακή βοηθός πήγε να ζητήσει την άδειά του, επέστρεψε και είπε ότι ο οικοδεσπότης ήθελε πρώτα να τα δει.

Οι αδελφοί, λοιπόν, της έδωσαν ένα περιοδικό για να του το δείξει. Έπειτα από μερικά λεπτά, εκείνη επέστρεψε και είπε ότι ο οικοδεσπότης συμφώνησε να το διαβάσει. Κατόπιν, ο ένας από τους αδελφούς είπε: «Αν δεν γίνεται να έρθει αυτός έξω, θα μπορούσαμε να μπούμε εμείς μέσα και να μιλήσουμε μαζί του;» Η οικιακή βοηθός πήγε πάλι να τον ρωτήσει. Αυτή τη φορά άργησε περισσότερο από ό,τι προηγουμένως και οι αδελφοί αναρωτήθηκαν αν όντως θα γύριζε. Τελικά επέστρεψε και τους προσκάλεσε μέσα. Τότε οι αδελφοί διαπίστωσαν ότι ο οικοδεσπότης, ο Γίργκου, ήταν ένας ηλικιωμένος άντρας ο οποίος επί δέκα χρόνια ήταν κατάκοιτος και δεν μπορούσε να σηκωθεί ή ακόμη και να καθήσει. Η οικιακή βοηθός είχε αργήσει τόσο πολύ να έρθει επειδή τον βοήθησε να ντυθεί και τακτοποίησε το δωμάτιο.

Οι αδελφοί παρουσίασαν τα καλά νέα. Ευχαριστημένος με όσα άκουσε, ο Γίργκου δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη. Καθώς η μελέτη προόδευε, η υγεία του βελτιώθηκε. Έπειτα από λίγο, ήταν σε θέση να σηκώνεται από το κρεβάτι και να κινείται με το αναπηρικό καροτσάκι. Σύντομα άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις και βαφτίστηκε σε κάποια πρόσφατη συνέλευση περιφερείας.

Η Εκκλησία των Βιβλίων του Πατέρα Του

Ο Κάλβιν, ο οποίος ζει στη Ζιμπάμπουε, ήταν τεσσάρων ετών όταν πέθανε ο πατέρας του, αφήνοντάς του μόνο μια τσάντα που περιείχε τη Μετάφραση Νέου Κόσμου και το βιβλίο Η Προφητεία του Ησαΐα​—Φως για Όλη την Ανθρωπότητα, Τόμος 1. «Να προσκολληθείς στην εκκλησία που εκδίδει αυτά τα βιβλία», είχε πει στον Κάλβιν. «Αυτή διδάσκει την αλήθεια».

Όταν πέθανε η μητέρα του, ο Κάλβιν πήγε να μείνει με τη γιαγιά του. Επί εννιά χρόνια ο Κάλβιν αρνούνταν να πάει στην εκκλησία της γιαγιάς του, επιμένοντας ότι μια μέρα θα έβρισκε «την εκκλησία» των εντύπων που του είχε δώσει ο πατέρας του.

Μια μέρα, η γιαγιά του αγοριού συνάντησε κάποια αδελφή μας. Δίχως να γνωρίζει ότι είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, η γιαγιά ανέφερε στην αδελφή ότι είχε έναν πεισματάρη εγγονό που δεν πήγαινε στην εκκλησία της. Απεναντίας, περνούσε τις Κυριακές διαβάζοντας κάποιο βιβλίο που του είχε αφήσει ο πατέρας του. Η αδελφή ρώτησε ποιος είναι ο τίτλος του βιβλίου. Η γιαγιά είπε ότι πίστευε πως ήταν «κάποιο από τα ανόητα βιβλία της Σκοπιάς».

Η αδελφή είπε ότι θα ήθελε να συναντήσει το αγόρι. Όταν συναντήθηκαν, ο Κάλβιν πέταξε από τη χαρά του. Ευθύς, η αδελφή ξεκίνησε Γραφική μελέτη μαζί του, χρησιμοποιώντας το βιβλίο Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή; και εκείνος άρχισε αμέσως να παρακολουθεί τις συναθροίσεις παρά τη σφοδρή εναντίωση από τη γιαγιά του. Ο ίδιος είναι αποφασισμένος να μείνει προσκολλημένος στην αλήθεια και αποβλέπει με μεγάλη λαχτάρα στον καιρό της ανάστασης οπότε και ελπίζει να ξανασμίξει με τη μητέρα του και τον πατέρα του. Ο Κάλβιν βαφτίστηκε τον Αύγουστο του 2012.

«Ο Θεός που Υπηρετείς Είναι Ισχυρός»

Η Κάρο ζει στην Ουγκάντα. Έναν μήνα αφότου ξεκίνησε να μελετάει την Αγία Γραφή, ο σύζυγός της ο Μάρτιν, ο οποίος ασκούσε μαγεία, άρχισε να της εναντιώνεται με σφοδρότητα. «Εξαιτίας των βιβλίων σου, οι πρόγονοί μας δεν μπορούν πλέον να μπαίνουν στο σπίτι», ισχυρίστηκε εκείνος. Την κακομεταχειριζόταν και απειλούσε να τη σκοτώσει αν δεν σταματούσε τη Γραφική της μελέτη. Έπαψε επίσης να προμηθεύει για την οικογένεια. Η Κάρο παρέμεινε ψύχραιμη, προμηθεύοντας στην οικογένεια τρόφιμα από τον κήπο που καλλιεργούσε, και συνέχισε να λαβαίνει ακριβή γνώση. Αργότερα, όταν έγινε ξεκάθαρο ότι η ζωή της βρισκόταν πραγματικά σε κίνδυνο, η Κάρο έφυγε από το σπίτι. Πάσχιζε να βγάζει τα προς το ζην. Ωστόσο, όταν άκουσε ότι τα παιδιά ήταν άρρωστα, πήρε τα λίγα χρήματα που είχε κερδίσει και αγόρασε φάρμακα για αυτά.

Έπειτα από λίγο καιρό, της τηλεφώνησε ο σύζυγός της. «Θέλω να γυρίσεις στο σπίτι», της είπε. «Έχω δει ότι ο Θεός που υπηρετείς είναι ισχυρός και είναι μαζί σου. Θέλω να πεις σε εκείνους που σε διδάσκουν να έρθουν να διδάξουν και εμένα. Θέλω πραγματικά να αλλάξω τη ζωή μου». Ο Μάρτιν μιλούσε σοβαρά. Η οικογένεια είναι τώρα ενωμένη και ευτυχισμένη. Τόσο ο Μάρτιν όσο και η Κάρο βαφτίστηκαν σε κάποια συνέλευση περιφερείας τον Αύγουστο του 2012.

Κήρυττε Μόνος σε ένα Απομακρυσμένο Χωριό

Ενώ ζούσε σε κάποια πόλη μακριά από τη γενέτειρά του στην Κένυα, ο Ντέιβιντ άρχισε να κάνει Γραφική μελέτη με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Προτού περάσει πολύς καιρός, όμως, έπρεπε να επιστρέψει στο χωριό του, το Λοκιτσάρ, σε μια απομακρυσμένη περιοχή της βορειοδυτικής Κένυας. Η πλησιέστερη εκκλησία βρισκόταν περίπου 165 χιλιόμετρα μακριά στην πόλη Λόντουαρ. Επί τέσσερα χρόνια, ο Ντέιβιντ είχε ελάχιστη επαφή με τους Μάρτυρες, ωστόσο κήρυττε στους γείτονές του και στους συγγενείς του, μιλώντας τους για τα πράγματα που είχε μάθει μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα κατά το οποίο έκανε Γραφική μελέτη. Κάποιοι ανταποκρίθηκαν θετικά και σύντομα διεξήγε αρκετές Γραφικές μελέτες. Το 2007 ήρθε σε επαφή με τους αδελφούς στο Λόντουαρ και ξανάρχισε τη μελέτη του, ταξιδεύοντας εκεί δύο φορές το μήνα με δίκυκλο, ταξί και λεωφορειάκι.

Όσο αυξανόταν η γνώση του Ντέιβιντ, τόσο αυξανόταν και ο ζήλος του για τη διακονία. Ενόσω ήταν ακόμη αβάφτιστος, έχτισε κοντά στο σπίτι του μια προσωρινή «Αίθουσα Βασιλείας» με τοίχους φτιαγμένους από λάσπη και αχυροσκεπή, όπου διεξήγε συναθροίσεις με τα ενδιαφερόμενα άτομα. Εντούτοις, δεν χάρηκαν όλοι οι συγχωριανοί του με τη δράση του στο κήρυγμα, και επί δύο χρόνια υφίστατο φραστική και σωματική κακομεταχείριση. Κάποτε, μερικοί συγχωριανοί του τον ξυλοκόπησαν και τον άφησαν αναίσθητο, κατηγορώντας τον ότι εισήγαγε τη «λατρεία του Διαβόλου» στο χωριό. Ωστόσο, όταν ο Ντέιβιντ ζήτησε τη βοήθεια του αξιωματούχου της διοικητικής περιφέρειας, η βία σταμάτησε και ο Ντέιβιντ συνέχισε να κηρύττει. «Η αλήθεια είναι η ζωή μου», είπε ο Ντέιβιντ. «Όση και αν είναι η εναντίωση δεν μπορεί να με σταματήσει».

Το 2009, ο Ντέιβιντ βαφτίστηκε και τώρα υπηρετεί ως διακονικός υπηρέτης και τακτικός σκαπανέας. Μολονότι ο ίδιος και ο 15χρονος γιος του είναι οι μόνοι ευαγγελιζόμενοι στην περιοχή, τον Απρίλιο του 2012 περίπου 60 χωρικοί παρακολούθησαν την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού, η οποία διεξάχθηκε στην προσωρινή αίθουσα κοντά στο σπίτι του Ντέιβιντ.

«Να Αποδείξεις από τις Γραφές ότι Κάνει Λάθος»

Η Τζάνετ, μια τακτική σκαπάνισσα στην Γκάνα, διάβαζε το βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου ταξιδιού με το λεωφορείο. Κάποιος κήρυκας ανέβηκε στο λεωφορείο, έκανε μια ομιλία και κατόπιν ζήτησε από τους επιβάτες να συνεισφέρουν χρήματα για τη διακονία του. Η Τζάνετ τού είπε: «Εσείς λέτε ότι ο Ιησούς είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Θεό. Ποιος, λοιπόν, μίλησε στον Ιησού κατά το βάφτισμά του;»

Ο κήρυκας είπε: «Είναι μυστήριο».

Η Τζάνετ άνοιξε στο κεφάλαιο 4 του βιβλίου Τι Διδάσκει η Γραφή, επέλεξε κάποια εδάφια και ζήτησε από μερικούς επιβάτες να τα διαβάσουν. Εξήγησε τη διαφορά ανάμεσα στον Ιησού και στον Παντοδύναμο Θεό, τον Ιεχωβά.

«Είσαι μάγισσα», είπε ο κήρυκας.

Εκείνη τη στιγμή, οι επιβάτες έσπευσαν να την υπερασπιστούν, λέγοντας: «Πρέπει να αποδείξεις από τις Γραφές ότι κάνει λάθος αντί να την αποκαλείς μάγισσα». Θυμωμένος ο κήρυκας κατέβηκε από το λεωφορείο στην επόμενη στάση. Μια κοπέλα που καθόταν δίπλα στην Τζάνετ τής είπε: «Νόμιζα ότι Ιεχωβά ήταν το όνομα του εκκλησιαστικού κτιρίου των Μαρτύρων. Δεν γνώριζα ότι ήταν το όνομα του Θεού μέχρι που άκουσα τη συζήτησή σου με εκείνον τον κήρυκα».

Άρχισαν να κουβεντιάζουν, και η Τζάνετ πήρε τον αριθμό τηλεφώνου της κοπέλας και υποσχέθηκε να έρθει σε επαφή μαζί της. Όταν η κοπέλα πήγε στο σπίτι της, αφηγήθηκε το περιστατικό στη γιαγιά της. Η γιαγιά επίσης ξαφνιάστηκε όταν έμαθε ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Αργότερα, η Τζάνετ έκανε διευθετήσεις ώστε κάποιοι Μάρτυρες να συνεχίσουν τις συζητήσεις με την κοπέλα και τη γιαγιά της. Τώρα και οι δύο παρακολουθούν τις συναθροίσεις.

ΒΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ

• ΧΩΡΕΣ 57

• ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ 946.087.916

• ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΙ 3.861.145

• ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 4.196.922

Βρήκε την Αλήθεια στο Τελευταίο Μέρος που θα Περίμενε

Πολλές φορές οι δεσμοφύλακες στη Βολιβία έσερναν διά της βίας την 20χρονη Αντρέα στο προαύλιο της φυλακής ενώ εκείνη ούρλιαζε βρίζοντας και απειλώντας. Επειδή ήταν βίαιη και δυνατή, είχε επιβλητική και συνάμα απειλητική όψη. Η Λέιντι, μια Μάρτυρας του Ιεχωβά η οποία είχε κατηγορηθεί ψευδώς και είχε φυλακιστεί, δεν φοβόταν την Αντρέα αλλά ένιωθε συμπόνια για εκείνη. Κάθε πρωί η Λέιντι είχε τη συνήθεια να διαβάζει δυνατά κάποιον ύμνο από το υμνολόγιό μας. Όταν η Αντρέα το άκουσε αυτό, τη ρώτησε: «Είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά;»

Όταν η Λέιντι απάντησε θετικά, η Αντρέα είπε: «Η μητέρα μου είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά και εγώ συνήθως παρακολουθούσα τις συναθροίσεις μαζί της. Εκείνη μελετούσε την Αγία Γραφή μαζί μου». Η Αντρέα ξέσπασε σε κλάματα. Τις επόμενες λίγες ημέρες, η Λέιντι έκανε βαθιές πνευματικές συζητήσεις με την Αντρέα και, όταν ήρθε η ώρα για την ακρόαση της Αντρέα, προσευχήθηκαν μαζί για τη βοήθεια και την καθοδήγηση του Ιεχωβά. Η Αντρέα αποφυλακίστηκε και συνέχισε να μαθαίνει για τον Ιεχωβά. Απέκτησε γρήγορα τα προσόντα για να γίνει αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη, και ετοιμάζεται τώρα να βαφτιστεί.

Η Λέιντι επωφελήθηκε από την άδικη φυλάκισή της και ξεκίνησε 21 Γραφικές μελέτες προτού αφεθεί ελεύθερη. Τώρα επιστρέφει στη φυλακή τρεις ημέρες την εβδομάδα για να καλλιεργεί το ενδιαφέρον.

Ήταν ο Ιστότοπος www.jw.org

Κάποια Κυριακή την άνοιξη του 2011, όταν ένα καλοντυμένο αντρόγυνο και τα δύο μικρά παιδιά τους μπήκαν σε μια Αίθουσα Βασιλείας στον Καναδά, όλοι νόμιζαν ότι ήταν επισκέπτες Μάρτυρες του Ιεχωβά από άλλη πόλη. Ο Ντομινίκ, ένας διακονικός υπηρέτης στην εκκλησία, και ο επισκέπτης σύζυγος αναγνώρισαν ο ένας τον άλλον αμέσως. Ο Ντομινίκ είχε κάνει Γραφική μελέτη μαζί του πριν από 17 χρόνια. Επί δύο χρόνια, ο Μαρκ-Αντρέ και η Ζοζέ, η σύζυγός του, κατέβαζαν και διάβαζαν τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! από τον Ιστότοπο www.jw.org και συνειδητοποίησαν ότι όλη η οικογένεια έπρεπε να πάει στην Αίθουσα Βασιλείας. Η οικογένεια ξεκίνησε αμέσως Γραφική μελέτη και άρχισε να παρακολουθεί όλες τις συναθροίσεις. Έπειτα από δύο μόλις μήνες Γραφικής μελέτης, η οικογένεια άρχισε να έχει τη δική της βραδιά Οικογενειακής Λατρείας κάθε εβδομάδα. Συνεχίζουν να σημειώνουν καλή πρόοδο, και η Ζοζέ έκανε την πρώτη της ομιλία σπουδαστή στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας το Μάιο του 2012.

«Μου Έδωσε το Μεσημεριανό του και το Καπέλο Του»

Ενώ παρακολουθούσε τη συνέλευση περιφερείας του 2010 στη Χιλή, ο δεκάχρονος Μαρθέλο πρόσεξε ότι ο ηλικιωμένος κύριος που καθόταν δίπλα του δεν είχε έντυπα.

«Ο κύριος δεν έχει Αγία Γραφή», ψιθύρισε στη μητέρα του.

«Να του δείχνεις από τη δική σου», του ψιθύρισε εκείνη. Ο Μαρθέλο, λοιπόν, πήγε πιο κοντά στον κύριο, ο οποίος λεγόταν Βίκτορ, και του έδειχνε από τη Γραφή του κάθε αναφερόμενο εδάφιο. Όταν άρχισε το διάλειμμα, ο Μαρθέλο στράφηκε στη μητέρα του και είπε: «Δεν έχει μεσημεριανό». Εκείνη του πρότεινε να μοιραστεί το μεσημεριανό του με τον Βίκτορ. Ο Μαρθέλο, λοιπόν, του έδωσε ένα σάντουιτς και ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι. Ενώ ο Βίκτορ έτρωγε το μεσημεριανό του, ο Μαρθέλο τού έδειχνε όλα τα Γραφικά εδάφια που μπορούσε να θυμηθεί.

Το απόγευμα, έπεφτε πάνω τους ο ήλιος. Ο Μαρθέλο στράφηκε πάλι στη μητέρα του και είπε: «Δεν έχει καπέλο».

Η μητέρα του τού απάντησε: «Να του δώσεις το δικό σου». Αυτό και έκανε. Αφού ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα, ο Μαρθέλο και ο Βίκτορ αποχαιρετίστηκαν.

Στη συνέλευση περιφερείας του επόμενου έτους, ο Μαρθέλο κοιτούσε τριγύρω για να δει αν ο Βίκτορ είχε έρθει. Προς μεγάλη του χαρά ήταν εκεί, και αυτή τη φορά φορούσε γραβάτα! Όταν ο Βίκτορ είδε τον Μαρθέλο, είπε σε όλους: «Βρίσκομαι σήμερα εδώ χάρη σε αυτόν το νεαρό. Πέρσι, έλαβα μια πρόσκληση για τη συνέλευση και ήρθα. Αυτό το αγόρι μού έδειχνε από τη Γραφή του και μου έδωσε το μεσημεριανό του και το καπέλο του. Τώρα κάνω Γραφική μελέτη!» Ο Βίκτορ έχει γίνει αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος.

Έπαινος από μια Δημοσιογράφο

Στη στήλη που γράφει σε κάποια εφημερίδα, μια γνωστή δημοσιογράφος στη Βενεζουέλα περιέγραψε τι συνέβη όταν κάλεσε την εξυπηρέτηση πελατών μιας εθνικής τηλεφωνικής εταιρίας για να ζητήσει τεχνική βοήθεια. Είπε ότι δεν κατάλαβε τίποτα επειδή ο τηλεφωνητής απάντησε με απότομο και αγενή τρόπο. Στη δεύτερη προσπάθειά της απάντησε ένας νεαρός ο οποίος συστήθηκε ως «Μισαέλ» και χειρίστηκε το ερώτημά της ευγενικά και αποτελεσματικά. Η ίδια έγραψε: «Η καλοσύνη, ο σεβασμός, η προθυμία του να βοηθήσει, καθώς και το συνεργατικό πνεύμα αυτού του νεαρού καθ’ όλη τη διάρκεια της συνομιλίας, ήταν εξαιρετικά. Με τη βοήθειά του, μπόρεσα να λύσω το πρόβλημα και επίσης έμαθα πώς να χειρίζομαι μελλοντικές περιπτώσεις».

Όταν εκείνη τον επαίνεσε, ο νεαρός εξήγησε ότι ως Μάρτυρας του Ιεχωβά προσπαθεί να συμπεριφέρεται στους συνανθρώπους του με τον τρόπο με τον οποίο δίδαξε ο Ιησούς. Η δημοσιογράφος ζήτησε να μιλήσει με τον προϊστάμενο του Μισαέλ και επαίνεσε τον υπάλληλό του για την εξαιρετική υπηρεσία του. Στο άρθρο της, ανέφερε ότι ο Μισαέλ είναι υποδειγματικός πολίτης της Βενεζουέλας και Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ολοκλήρωσε τη στήλη της λέγοντας: «Χρειαζόμαστε ανθρώπους σαν και αυτόν σε όλους τους τομείς εξυπηρέτησης του κοινού».

«Μην Είστε Πεισματάρηδες»

Η δεκαπεντάχρονη Γκαμπριέλα, η οποία είναι κωφή, χάρηκε πολύ όταν βαφτίστηκε τον Οκτώβριο του 2011 στη συνέλευση περιφερείας που διεξάχθηκε στη νοηματική γλώσσα στον Ισημερινό. Ήταν τόσο ενθουσιασμένη ώστε όταν επέστρεψε στο λύκειό της τη Δευτέρα ρώτησε την καθηγήτριά της αν θα μπορούσε να κάνει μια σύντομη ανακοίνωση στους συμμαθητές της. Η καθηγήτρια συμφώνησε και η Γκαμπριέλα στάθηκε ενώπιον της τάξης της και με ενθουσιασμό νοημάτισε τα εξής: «Θα ήθελα να ανακοινώσω ότι την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή που μας πέρασαν, ήμουν σε κάποια συνέλευση όπου βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Θα ήθελα επίσης να σας πω ότι ζούμε κοντά στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Έχει απομείνει ελάχιστος χρόνος! Είναι επείγον να κάνετε τις απαραίτητες αλλαγές. Γι’ αυτό, μην είστε πεισματάρηδες. Να φοβάστε τον Θεό!» Οι συμμαθητές της εντυπωσιάστηκαν.

Αργότερα την ίδια μέρα, στη διάρκεια του μεσημεριανού, η Κάτι, μια αδρανής κωφή Μάρτυρας του Ιεχωβά, πλησίασε την Γκαμπριέλα για να τη ρωτήσει σχετικά με τη συνέλευση. Η Γκαμπριέλα απάντησε με ειλικρίνεια: «Ήταν θαυμάσια! Αλλά τώρα ως βαφτισμένη Μάρτυρας του Ιεχωβά, θέλω να παραμείνω πιστή στον Ιεχωβά. Πρέπει, λοιπόν, να σου πω ότι δεν μπορώ να είμαι πια φίλη σου, επειδή ζεις ακάθαρτη ζωή. Η φιλία μου μαζί σου μπορεί να επηρεάσει τη φιλία μου με τον Θεό. Χρειάζεται να αλλάξεις. Είναι σημαντικό να προσευχηθείς στον Ιεχωβά και επίσης να μιλήσεις στους πρεσβυτέρους. Ξέρω ότι μπορείς να αλλάξεις προς το καλύτερο». Χάρη στην ξεκάθαρη αλλά συνάμα στοργική νουθεσία της Γκαμπριέλα, η Κάτι μίλησε στους πρεσβυτέρους, έλαβε πνευματική βοήθεια και επαναδραστηριοποιήθηκε στη διακονία.

Χρησιμοποίησε το Φορητό Υπολογιστή της Καθηγήτριάς Της

Στις Ηνωμένες Πολιτείες όλοι οι συμμαθητές μιας 16χρονης αδελφής τής έκαναν ερωτήσεις σχετικά με τη θρησκεία της, αλλά εκείνη δεν είχε έντυπα μαζί της ούτε καν την Αγία Γραφή της. Θέλοντας να χρησιμοποιήσει εδάφια για να απαντήσει στις ερωτήσεις των συμμαθητών της, δανείστηκε το φορητό υπολογιστή της καθηγήτριάς της και συνδέθηκε με τον Ιστότοπο www.jw.org. Όχι μόνο απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις τους, αλλά επίσης τους έδειξε πώς να χρησιμοποιούν τον Ιστότοπο. Η ίδια εξήγησε ότι όποτε θα τους δημιουργούνταν ερωτήσεις γύρω από τη Γραφή και δεν θα υπήρχαν Μάρτυρες κοντά τους για να τους βοηθήσουν, θα μπορούσαν πάντα να συνδέονται οι ίδιοι με τον Ιστότοπο και να μαθαίνουν τις απαντήσεις. Καθώς η εβδομάδα προχωρούσε, πρόσεξε ότι οι συμμαθητές της είχαν λιγότερες ερωτήσεις από ό,τι προηγουμένως. Όταν εκείνη ρώτησε γιατί, κάποιοι απάντησαν ότι επισκέπτονταν τακτικά τον Ιστότοπο μέσω των τηλεφώνων τους. Ακόμη και η καθηγήτριά της το έκανε αυτό!

ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

• ΧΩΡΕΣ 48

• ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ 4.222.869.785

• ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΙ 674.608

• ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 662.736

Αποτρέπεται Συμπλοκή σε Χωριό

Καθ’ οδόν προς μια κηδεία, κάποια ομάδα Μαρτύρων πέρασαν μέσα από ένα χωριουδάκι στην Ινδονησία. Ένας σκαπανέας πρόσεξε μερικούς νεαρούς στην άκρη του δρόμου. Τους μίλησε και τους έδωσε το ειδικό βιβλιάριο Να Ακούτε τον Θεό και θα Ζήσετε για Πάντα. Κάποια στιγμή αργότερα, μια αδελφή πέρασε από το ίδιο μέρος καθώς επέστρεφε στο σπίτι της. Ένας άντρας ο οποίος κρατούσε το ειδικό βιβλιάριο Να Ακούτε και θα Ζήσετε την πλησίασε και την ευχαρίστησε που το είχε δώσει στα παιδιά του. «Αυτό έσωσε τη ζωή των παιδιών μου!» είπε. Η αδελφή, μη γνωρίζοντας την αρχική συζήτηση, ρώτησε τι είχε συμβεί. Ο πατέρας εξήγησε ότι οι νεαροί σχεδίαζαν να επιτεθούν σε ένα συγκεκριμένο χωριό. Σύμφωνα με το τοπικό έθιμο, σκόπευαν να πάρουν εκδίκηση για την επίθεση που είχε δεχτεί ένας φίλος τους. Ωστόσο, όταν τα αγόρια διάβασαν το ειδικό βιβλιάριο, έμαθαν ότι τα άτομα που μάχονται με άλλους δεν θα κληρονομήσουν τον ερχόμενο Παράδεισο. Γι’ αυτό ηρέμησαν, εγκατέλειψαν το σχέδιό τους και πήγαν στο σπίτι. Μια ενδεχομένως επικίνδυνη συμπλοκή είχε αποτραπεί λόγω του Γραφικού αγγέλματος που περιέχει το ειδικό βιβλιάριο.

Ένας Τραβεστί Κάνει Αλλαγές

Ο Ρεκ μεγάλωσε σε μια παραδοσιακή οικογένεια στην Καμπότζη, αλλά από πολύ μικρή ηλικία τόσο ο ίδιος όσο και ο δίδυμος αδελφός του ένιωθαν ότι ήταν γυναίκες. Έπαιζαν με κούκλες και ήθελαν να ντύνονται με γυναικεία ρούχα. Η μητέρα τους ένιωθε αναστάτωση και ντροπή και δεν ήξερε πώς να τους σταματήσει. Έφευγαν για το σχολείο ντυμένοι όπως τα αγόρια αλλά μόλις έφταναν εκεί άλλαζαν αμέσως και φορούσαν γυναικεία ρούχα. Σε ηλικία 16 ετών, οι δίδυμοι πήραν μέρος σε διαγωνισμό ομορφιάς για τραβεστί και δεν πέρασαν απαρατήρητοι από τη βιομηχανία της διασκέδασης. Ως αποτέλεσμα συμμετείχαν σε τηλεοπτικές εκπομπές και κωμωδίες. Σύντομα, ο Ρεκ υιοθέτησε τον τρόπο ζωής των ομοφυλοφίλων και συναναστρεφόταν με άλλους τραβεστί.

Η μητέρα του Ρεκ άρχισε να πηγαίνει στην εκκλησία και υποχρέωνε τον Ρεκ να πηγαίνει μαζί της. Μολονότι εκείνος συμφώνησε να φοράει αντρικά ρούχα, αρνήθηκε να κόψει τα μακριά μαλλιά του. Ο πάστορας έκανε πολλές φορές υποτιμητικά σχόλια για τον Ρεκ και χλεύαζε τον τρόπο ζωής του. Παρ’ όλα αυτά, ο Ρεκ σκέφτηκε να προσπαθήσει να μελετήσει την Αγία Γραφή στην εκκλησία. Την πρώτη εβδομάδα, σηκώθηκε νωρίς και διένυσε με το ποδήλατό του αρκετά χιλιόμετρα για να πάει στην εκκλησία, αλλά ο πάστορας δεν πίστευε ότι μπορούσε να τον διδάξει και πρόβαλε κάποια δικαιολογία. Ο Ρεκ αγανάκτησε όταν ο πάστορας δεν εμφανίστηκε καν τη δεύτερη εβδομάδα.

Ωστόσο, όταν ο Ρεκ πήγε στο σπίτι, ο δίδυμος αδελφός του τού είπε ότι είχε έρθει μια κυρία και πρόσφερε δωρεάν οικιακή Γραφική μελέτη. Είχε αφήσει το βιβλίο Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή; Οι δίδυμοι άρχισαν να κάνουν μελέτη με την αδελφή και το σύζυγό της. Έπειτα από έξι μήνες, ο αδελφός του Ρεκ ένιωσε ότι δεν ήταν έτοιμος να αλλάξει τον τρόπο ζωής του και σταμάτησε τη μελέτη. Ο Ρεκ, από την άλλη μεριά, επηρεάστηκε βαθιά από τα εδάφια 1 Κορινθίους 6:9, 10 και διέκρινε ξεκάθαρα τι έπρεπε να κάνει. Μέσω επιμελούς μελέτης, ανάγνωσης της Αγίας Γραφής, προσευχής και παρακολούθησης των συναθροίσεων, κατάφερε να καθαρίσει τη ζωή του. Η μητέρα του Ρεκ επίσης κάνει μελέτη και σημειώνει καλή πρόοδο. Όταν ο Ρεκ βαφτίστηκε, η μητέρα του είπε με δάκρυα στα μάτια της: «Είμαι πολύ χαρούμενη που βλέπω το γιο μου να βαφτίζεται ως άντρας». Τώρα υπηρετεί ως τακτικός σκαπανέας.

Μια Πνευματίστρια Αλλάζει την Πορεία Της

Η Όρ-Για ήταν ενεργή πνευματίστρια, θεραπεύτρια, σύμβουλος και μάντισσα. Ένα αντρόγυνο ειδικών σκαπανέων που υπηρετεί στη Χάιφα, στο Ισραήλ, τη συνάντησε στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Τους χαιρέτισε με τα εξής λόγια: «Αν πρόκειται για τον Θεό, περάστε μέσα!» Το σπίτι της ήταν γεμάτο με αντικείμενα που συνδέονταν με τον πνευματισμό και το μυστικισμό. Η ίδια ισχυρίστηκε ότι λάβαινε μηνύματα από τον Θεό, κάποια μέσω του «πνεύματος» ενός νεκρού ραβίνου.

Δέχτηκε με χαρά να κάνει οικιακή Γραφική μελέτη από το βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή. Δύο μόλις μέρες προτού το αντρόγυνο την επισκεφτεί στο σπίτι της, είχε προσευχηθεί στον Θεό να της στείλει κάποιον που θα μπορούσε να της διδάξει την Αγία Γραφή χωρίς την επιρροή ραβινικών ερμηνειών. Μέσα σε έναν μήνα ρώτησε: «Υπάρχουν άλλα άτομα που συμμερίζονται τις πεποιθήσεις σας;» Παρευρέθηκε σε κάποια συνάθροιση και εντυπωσιάστηκε από τη θέρμη και την αγάπη που της έδειξαν. Έκτοτε παρακολουθεί τακτικά τις συναθροίσεις.

Έπειτα από δύο μήνες μελέτης, η Όρ-Για ρώτησε σχετικά με κάποια προσεχή συνέλευση: «Μόνο στις συνελεύσεις μπορεί να βαφτιστεί κάποιος, έτσι δεν είναι; Αν ναι, έχετε μόνο δύο μήνες για να με προετοιμάσετε για το βάφτισμα!» Ως πρώτο βήμα, πέταξε όλα τα ακριβά πνευματιστικά της σύνεργα. Κατόπιν σταμάτησε να ασχολείται με αυτή την εργασία και άρχισε να δίνει μαρτυρία σε άλλους, παρουσιάζοντας το βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή και τα περιοδικά σε όλους τους πρώην ασθενείς και πελάτες της. Όταν αρρώστησε, αρνήθηκε να στραφεί στις προηγούμενες θεραπευτικές μεθόδους της. Εγκαταλείποντας το προηγούμενο επάγγελμά της, έμεινε χωρίς εισόδημα τέσσερις ολόκληρους μήνες. Ωστόσο, έθεσε συγκεκριμένους όρους για την εργασία που θα έκανε​—τέσσερις ημέρες την εβδομάδα, έξι ώρες την ημέρα—​ώστε να έχει χρόνο για θεοκρατικές δραστηριότητες και τελικά βρήκε κατάλληλη εργασία. Στη συνέχεια πούλησε το μεγάλο σπίτι της και νοίκιασε ένα μικρό διαμέρισμα.

Εν καιρώ, η Όρ-Για απέκτησε τα προσόντα για βάφτισμα, αλλά μια εβδομάδα πριν από τη συνέλευση, έσπασε το πόδι της. Χωρίς να πτοηθεί βαφτίστηκε, αλλά με το πόδι της στο γύψο. Σήμερα, η Όρ-Για είναι δραστήρια ευαγγελιζόμενη, δίνοντας μαρτυρία σε πρώην πελάτες της και διεξάγοντας Γραφικές μελέτες.

Μέλος Αίρεσης Βρίσκει την Αλήθεια

Σε μια απομακρυσμένη ορεινή περιοχή στις Φιλιππίνες, κάποια κωφά δίδυμα αδέλφια ξεκίνησαν Γραφική μελέτη. Και οι δύο ανήκαν σε μια αίρεση που πίστευε ότι τα όπλα δεν μπορούσαν να βλάψουν τα μέλη της εφόσον φορούσαν συγκεκριμένα φυλαχτά και μαντίλια για προστασία. Είχαν εκπαιδευτεί στη χρήση μαχαιριών, μασετών και όπλων και είχαν πάρει μέρος σε πολλές μάχες ενάντια σε επαναστατικές ομάδες στα βουνά. Η αίρεση τους επέτρεψε να μελετήσουν την Αγία Γραφή με την προϋπόθεση ότι οι Μάρτυρες δεν θα τους ανάγκαζαν να αφήσουν την αίρεση.

Οι αδελφοί, βέβαια, παρότρυναν τους διδύμους να πάρουν τη δική τους απόφαση με βάση τα όσα μάθαιναν από την Αγία Γραφή. Ο ένας από τους διδύμους πίστευε ότι δεν μπορούσε να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές στη ζωή του για να υπηρετεί τον Θεό με αποδεκτό τρόπο. Ο άλλος, ωστόσο, συνέχισε τη μελέτη του. Για να τον ενθαρρύνει, ο αδελφός που μελετούσε μαζί του άνοιξε την Αγία Γραφή και του εξήγησε στη νοηματική γλώσσα: «Το όνομά σου, Σάμιουελ, βρίσκεται στην Αγία Γραφή. Ο Σαμουήλ που αναφέρεται στη Γραφή υπηρέτησε τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Και εσύ μπορείς να υπακούς πιστά τον Ιεχωβά». Αυτά τα λόγια άγγιξαν την καρδιά του Σάμιουελ. «Αν το όνομά μου βρίσκεται στην Αγία Γραφή», σκέφτηκε, «τότε και εγώ πρέπει να ταχθώ υπέρ του Ιεχωβά». Ενημέρωσε την αίρεση ότι θα εγκατέλειπε τα βουνά ενώ έκαψε όλα τα φυλαχτά και τα πνευματιστικά του αντικείμενα και σημείωσε ραγδαία πρόοδο. Τώρα είναι βαφτισμένος υπηρέτης του Ιεχωβά και βοηθάει με ζήλο άλλα κωφά άτομα να γνωρίσουν τη Γραφική αλήθεια.

Ένα Παιδί Αντιμετωπίζει Διωγμό

Ο Ρατζίβ ζει σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό στη βόρεια Ινδία. Όταν ήταν εννιά χρονών και πήγαινε στην τετάρτη δημοτικού, ο δάσκαλός του, ο οποίος είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, δίδασκε στα παιδιά ηθικούς κανόνες με τη βοήθεια του βιβλίου Μάθε από τον Μεγάλο Δάσκαλο. Ο Ρατζίβ απορρόφησε αυτές τις πληροφορίες και άρχισε να τις εφαρμόζει. Είπε στο δάσκαλό του ότι είχε σταματήσει να λέει ψέματα και να μαλώνει με τους συμμαθητές του, καθώς και ότι μοιραζόταν το μεσημεριανό του με εκείνους που δεν είχαν.

Καθώς μάθαινε περισσότερα σχετικά με την υπόσχεση για έναν επίγειο Παράδεισο, άρχισε να λέει αυτά τα καλά νέα σε άλλους στο χωριό του, καθώς και στους ανθρώπους που συναντούσε όταν μετακινούνταν με το τρένο. Αυτό ενόχλησε και έφερε σε δύσκολη θέση τους γονείς του. Του είπαν να πάψει να μιλάει για τον Ιεχωβά και τον Ιησού. Όταν εκείνος συνέχισε, άρχισαν να τον χτυπούν και η μητέρα του έπαιρνε τα ρούχα του όταν γύριζε από το σχολείο ώστε να μην μπορεί να βγει έξω και να μιλήσει για την καινούρια του ελπίδα. Οι γονείς του δεν τον άφηναν να κοιμάται στο κρεβάτι του και περιόρισαν το φαγητό του. Όταν απέτυχαν και αυτά τα μέτρα, φώναξαν κάποιον ιερέα για να αλλάξει τον τρόπο σκέψης του αγοριού.

Ο ιερέας έμεινε στο σπίτι αρκετές ημέρες και προσπάθησε να αναγκάσει τον Ρατζίβ να προσκυνήσει ένα είδωλο. Όταν ο Ρατζίβ είπε ότι το είδωλο ήταν απλώς πέτρα και όχι ζωντανός θεός, ο ιερέας απάντησε ότι το αγόρι έπρεπε να “δει με τα μάτια της καρδιάς”. Μόνο τότε θα «έβλεπε» το θεό που υπήρχε στο άγαλμα. Ο Ρατζίβ πήρε ένα κομμάτι χαρτί και έγραψε πάνω «100 ρουπίες». Το έδωσε στον ιερέα και του ζήτησε να αγοράσει μερικές σοκολάτες και να επιστρέψει τα ρέστα. Ο ιερέας απάντησε ότι δεν ήταν ανόητος. Αυτό ήταν απλώς ένα κομμάτι χαρτί και δεν είχε καμία αξία. «Αν το κοιτάξεις με τα μάτια της καρδιάς σου», απάντησε ο Ρατζίβ, «θα δεις το πραγματικό νόμισμα σε αυτό το κομμάτι χαρτί». Θυμωμένος, ο ιερέας πίεσε προς τα κάτω το κεφάλι του αγοριού μπροστά στο είδωλο. «Ανάγκασες το κεφάλι μου να σκύψει μπροστά σε αυτό το άγαλμα», είπε ο Ρατζίβ, «αλλά δεν θα αναγκάσεις ποτέ την καρδιά μου να το προσκυνήσει». Τελικά, ο ιερέας έφυγε, λέγοντας ότι ήταν αδύνατον να αναμορφώσει το αγόρι και ότι αν έμενε λίγο παραπάνω θα έχανε και αυτός την πίστη του. Κατόπιν, οι γονείς του Ρατζίβ τον μετέφεραν σε άλλο σχολείο. Ωστόσο, εκείνος δεν έχει σταματήσει να μιλάει σε όλους όσους θέλουν να ακούσουν αυτά που λέει για τον Ιεχωβά και την υπόσχεση σχετικά με τον Παράδεισο. Τώρα σε ηλικία δέκα χρονών, συνεχίζει να βασίζεται στον Ιεχωβά για να τον βοηθάει να διατηρεί ισχυρή την πίστη του.

Βρήκε την Αγία Γραφή που Έψαχνε

Ενώ η Λαρίσα έδινε μαρτυρία στην υπάλληλο ενός βιβλιοπωλείου στην Αρμενία, μπήκε μέσα μια κυρία και ρώτησε την πωλήτρια για την Αγία Γραφή «Νέου Κόσμου». Η πωλήτρια είπε ότι δεν είχε αυτή την Αγία Γραφή αλλά θα μπορούσε να της δώσει μια τοπική μετάφραση στην αρμενική. «Είναι ευκολονόητη;» ρώτησε η πελάτισσα. Η πωλήτρια διάβασε μερικά εδάφια και είπε: «Φαίνεται κατανοητή». Δίχως να έχει πειστεί, η πελάτισσα επέμεινε ότι έπρεπε να βρει την Αγία Γραφή «Νέου Κόσμου». Η Λαρίσα θυμήθηκε ξαφνικά ότι είχε τη δική της αρμενική Αγία Γραφή στην τσάντα της. Την έδειξε στην κυρία και της ζήτησε να διαβάσει τον τίτλο. Η κυρία διάβασε «Μετάφραση Νέου Κόσμου». Ήταν η Αγία Γραφή που έψαχνε!

Η πελάτισσα εξήγησε ότι η κόρη της και ο γαμπρός της στην Ελλάδα μόλις είχαν αρχίσει να μελετούν την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εφόσον δεν είχαν μάθει ακόμη την ελληνική, ζήτησαν από τη μητέρα τους να φέρει τη Μετάφραση Νέου Κόσμου στην αρμενική όταν θα τους επισκεπτόταν ξανά. Η αδελφή μας έδωσε τη Γραφή στην κυρία και είπε: «Σας παρακαλώ να τους τη δώσετε και να τους πείτε ότι είναι δώρο από τον Ιεχωβά». Η κυρία κατενθουσιάστηκε όταν η Λαρίσα προσφέρθηκε επίσης να τη βοηθήσει να μελετήσει τη Γραφή. Αντάλλαξαν τηλέφωνα ώστε να μπορέσει η κυρία να ξεκινήσει μελέτη μόλις θα επέστρεφε από την Ελλάδα.

ΕΥΡΩΠΗ

• ΧΩΡΕΣ 47

• ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ 738.679.198

• ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΙ 1.595.888

• ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 841.260

Επέστρεψε το Πορτοφόλι

Η Νίνα, μια τακτική σκαπάνισσα στη Βοσνία, κάνει μελέτη με μια οικογένεια Ρομά. Ενώ περπατούσε στο δρόμο μια μέρα, η δεκάχρονη κόρη της οικογένειας βρήκε ένα πορτοφόλι που περιείχε χρήματα, πιστωτικές κάρτες και έγγραφα. Αν δεν είχε γνωρίσει την αλήθεια, θα θεωρούσε το εύρημα πολύτιμο δώρο, αλλά αφού συζήτησε με τη μητέρα της, αποφάσισε να το παραδώσει στην αστυνομία. Η απόφαση ήταν αξιοσημείωτη επειδή η οικογένεια ήταν φτωχή και δεν είχε χρήματα ούτε για να αγοράσει ψωμί. Δύο περίπου ώρες αφού παρέδωσαν το πορτοφόλι σε κάποιον έκπληκτο αστυνομικό, τους τηλεφώνησαν ζητώντας τους να επιστρέψουν στο αστυνομικό τμήμα. Ο κάτοχος του πορτοφολιού περίμενε εκεί για να τους ευχαριστήσει και να τους δώσει ένα δώρο. Τους έδωσε ποσό που αντιστοιχεί σε περίπου 25 ευρώ και ισοδυναμεί με δύο ημερομίσθια.

Ο Τίτλος τού Κίνησε το Ενδιαφέρον

Ο Νίχαντ, ο οποίος ζει στη Βοσνία, είχε τελειώσει την υπηρεσία αγρού. Καθώς πλησίαζε στο αυτοκίνητό του, βρήκε έναν κύριο να στέκεται δίπλα σε αυτό. Όταν ο Νίχαντ τον χαιρέτησε, ο κύριος είπε: «Με συγχωρείτε αλλά πρόσεξα ένα περιοδικό στο αυτοκίνητό σας με τίτλο “Πώς να Είστε Καλός Πατέρας”. Θα ήθελα πολύ να έχω ένα αντίτυπο. Περίμενα εδώ επί μία περίπου ώρα για να έρθει κάποιος. Θα μπορούσα παρακαλώ να το έχω;» Ο Νίχαντ τού έδωσε το περιοδικό με πολλή χαρά και αξιοποίησε την ευκαιρία για να του δώσει μαρτυρία.

Το Πλήρωμα ενός Δεξαμενόπλοιου Λαβαίνει Παρηγοριά

Όταν ένα αντρόγυνο που κήρυττε στον τομέα του λιμανιού του Ρότερνταμ στην Ολλανδία επισκέφτηκε ένα δεξαμενόπλοιο, διαπίστωσε ότι τα μέλη του πληρώματος ήταν στενοχωρημένα. Με δάκρυα στα μάτια, ο πρώτος μηχανικός τούς είπε ότι το πλοίο είχε έρθει αντιμέτωπο με πολλές δύσκολες καταστάσεις, μάλιστα παραλίγο να συγκρουστεί κάποιες φορές, και είχε υποστεί ζημιές. Γι’ αυτό ρώτησε: «Θα προσευχηθείτε για εμάς;» Το αντρόγυνο προσφέρθηκε να εκφωνήσει μια ενθαρρυντική Γραφική ομιλία στο πλήρωμα. Την επόμενη μέρα στις εφτά το απόγευμα, υποδέχτηκαν τους ευαγγελιζομένους και άλλα δύο αντρόγυνα στη γέφυρα του πλοίου. Εκεί είχαν συγκεντρωθεί τα 15 από τα 16 μέλη του πληρώματος. Έπειτα από την εναρκτήρια προσευχή, κάποιος αδελφός εκφώνησε την ομιλία με θέμα «Καταστροφές​—Πράξη του Θεού;» Το πλήρωμα μπορούσε να διαβάζει τα αναφερόμενα Γραφικά εδάφια επειδή οι ευαγγελιζόμενοι είχαν φέρει επιπλέον Γραφές και βοηθούσαν το κάθε άτομο να βρίσκει τα εδάφια. Μετά την τελική προσευχή, όλο το πλήρωμα παρέμεινε στις θέσεις του και συζήτησε με τους αδελφούς. Οι ναυτικοί ένιωσαν ανακούφιση και ευγνωμοσύνη. Κάποιος από εκείνους είπε: «Αυτό είναι απάντηση στις προσευχές μας». Το πλήρωμα πήρε 20 βιβλία, καθώς και Άγιες Γραφές και άλλες εκδόσεις, και κατόπιν ο καπετάνιος έδωσε στους ευαγγελιζομένους έναν φάκελο που περιείχε 200 δολάρια (ΗΠΑ) ως συνεισφορά για τα έντυπα.

Προσευχήθηκε Ώστε να Μπορέσει να Βοηθήσει

Η Ιρένε, η οποία ζει στη Σουηδία, έγραψε: «Είμαι 80 χρονών και επειδή πονάω δεν μπορώ να πηγαίνω στην υπηρεσία αγρού. Προσευχήθηκα στον Ιεχωβά ώστε να μπορέσω να βοηθήσω κάποιο άτομο το οποίο επισκεπτόμουν πριν από πολύ καιρό και που τώρα θα ήταν πρόθυμο να δεχτεί συζητήσεις ή επισκέψεις.

»Μια μέρα, χτύπησε το τηλέφωνό μας και απάντησε ο σύζυγός μου. Ήταν μια κυρία η οποία του είπε: “Με συγχωρείτε, αλλά ήσασταν οι μόνοι που μπορούσα να θυμηθώ, γι’ αυτό και τηλεφώνησα. Θα ήθελε η σύζυγός σας να με επισκέπτεται και να κάνουμε συζητήσεις γύρω από το Λόγο του Θεού; Έκανα μελέτη πριν από 15 ή 20 χρόνια, αλλά ο σύζυγός μου, ο οποίος δεν ζει τώρα, μου εναντιωνόταν και γι’ αυτό σταμάτησα τη μελέτη.”

»Θυμήθηκα ότι είχα επισκεφτεί την κυρία με κάποια άλλη αδελφή, η οποία έκανε μελέτη μαζί της. Προς έκπληξή μου, η κυρία με θυμήθηκε. Με μεγάλη μου χαρά, έκανα διευθετήσεις για να τη συναντήσω. Έκτοτε, κάνουμε μελέτη κάθε εβδομάδα. Παρακολούθησε την Ανάμνηση και την ειδική ομιλία. Παρακολουθεί επίσης τις συναθροίσεις. Ευχαριστώ τον Ιεχωβά κάθε μέρα επειδή απάντησε στην προσευχή μου».

Όχι Σοκολάτα στο Κουτί Συνεισφορών

Ο οχτάχρονος Σέρτζιο, ο οποίος ζει στην Ιταλία, ήθελε να πείσει τους πρεσβυτέρους ότι ήταν έτοιμος να γίνει αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος. Μια μέρα, συνόδευσε τον πατέρα του ο οποίος, στα πλαίσια της εργασίας του, έπρεπε να επισκευάσει μια κλειδαριά για ένα αντρόγυνο που είχε περάσει τα 70. Ο Σέρτζιο πήρε δύο περιοδικά μαζί του. «Ενώ ο μπαμπάς μου εργαζόταν», εξήγησε ο ίδιος, «πρόσφερα τα περιοδικά στο σύζυγο, ο οποίος εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ ώστε φώναξε τη σύζυγό του και της τα έδειξε. Κατόπιν σημείωσα το όνομα, τη διεύθυνση και τον αριθμό τηλεφώνου τους ώστε να τους επισκεφτώ και πάλι. Η σύζυγος μού έδωσε όλες αυτές τις πληροφορίες και μου πρόσφερε μια μεγάλη σοκολάτα». Έπειτα από μερικές ημέρες, ο Σέρτζιο και ένας από τους πρεσβυτέρους έκαναν επανεπίσκεψη στο αντρόγυνο. Ο Σέρτζιο χτύπησε το κουδούνι, και όταν η σύζυγος απάντησε, της εξήγησε ότι ήθελε να τους δώσει το βιβλίο Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή; Η κυρία το δέχτηκε με χαρά. Του έδωσε ακόμη μία σοκολάτα. «Δεν μπορούσα να ρίξω τη σοκολάτα στο κουτί συνεισφορών, και γι’ αυτό την έφαγα», είπε ο Σέρτζιο, ο οποίος στη συνέχεια πρόσθεσε: «Οι πρεσβύτεροι τελικά κατάλαβαν πόσο πολύ ήθελα να γίνω αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος».

Ο Πάστορας Ήθελε να Μάθει Περισσότερα

Ο Συμεών ήταν ο πάστορας κάποιας εκκλησίας στο Γκούρκοβο, στη Βουλγαρία, όπου δεν υπάρχουν Μάρτυρες. Επειδή μελετούσε την Αγία Γραφή, διέκρινε τη διαφορά ανάμεσα σε αυτά που διδάσκει η Γραφή και σε αυτά που διδάσκει η εκκλησία. Μια μέρα έλαβε κάποια περιοδικά μας, ενώ ταξίδευε με το τρένο. Ο Συμεών κατενθουσιάστηκε όταν έμαθε ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός και ότι δεν υπάρχει Τριάδα. Λαχταρώντας να μάθει περισσότερα, έγραψε στο γραφείο τμήματος, καθώς και σε όλες τις εκκλησίες που γνώριζε. Μόνο μία εκκλησία απάντησε λέγοντάς του να μην ασχολείται με «τέτοιες ανοησίες». Απεναντίας, το γραφείο τμήματος διευθέτησε ώστε δύο Μάρτυρες να ταξιδέψουν περίπου 35 χιλιόμετρα από το Καζανλούκ. Ξεκίνησαν Γραφική μελέτη με τον Συμεών και την οικογένειά του. Στον Συμεών άρεσαν τα όσα μάθαινε και προσκαλούσε τους γείτονες και τους φίλους του να παρευρεθούν στη μελέτη του. Σύντομα 25 άτομα παρακολουθούσαν την εβδομαδιαία Γραφική μελέτη. Αφού παρευρέθηκε για πρώτη φορά σε κάποια από τις Γραφικές συζητήσεις, μια 75χρονη γειτόνισσα είπε με δάκρυα στα μάτια της: «Κατάλαβα περισσότερα μέσα σε μία ώρα από ό,τι στα 30 χρόνια που πηγαίνω στην εκκλησία». Μέχρι και 60 άτομα παρακολουθούν τις συναθροίσεις που διεξάγουν κάθε μήνα στο Γκούρκοβο οι αδελφοί από το Καζανλούκ, και 79 άτομα παρακολούθησαν την Ανάμνηση.

«Σε Παρακαλώ να Συνεχίσεις Αυτόν τον Τρόπο Ζωής»

Η Βάλια, μια 15χρονη αδελφή στην Ουκρανία, πρόσεξε ότι η καθηγήτριά της ήρθε στο σχολείο ντυμένη στα μαύρα και ότι έκλαιγε. Όταν έμαθε ότι είχε πεθάνει η μητέρα της καθηγήτριάς της, η Βάλια αποφάσισε να την παρηγορήσει με εδάφια γύρω από την ανάσταση. Πήρε μια Αγία Γραφή και τα δύο ειδικά βιβλιάρια Τι μας Συμβαίνει Όταν Πεθαίνουμε; και Όταν Πεθαίνει Κάποιος που Αγαπάτε, και αποφάσισε ότι μετά το τέλος των μαθημάτων της θα πλησίαζε την καθηγήτρια. Η ίδια είπε: «Ενώ περίμενα στην πόρτα του γραφείου της, ήμουν πολύ αγχωμένη, γι’ αυτό προσευχήθηκα στον Ιεχωβά να με βοηθήσει».

Όταν η Βάλια μπήκε στο γραφείο της καθηγήτριας, εκείνη ρώτησε: «Τι θέλεις;»

«Θέλω να σας παρηγορήσω επειδή καταλαβαίνω πώς νιώθετε. Πριν από μερικά χρόνια έχασα και εγώ τον παππού μου».

Η καθηγήτρια συγκινήθηκε από το ενδιαφέρον της Βάλια. Δακρυσμένη είπε ότι ούτε οι συγγενείς της ούτε οι συνάδελφοί της τής είχαν δείξει τέτοια ειλικρινή συμπόνια. Η Βάλια κατόπιν διάβασε και εξήγησε τα εδάφια Αποκάλυψη 21:3, 4, και στη συνέχεια η καθηγήτρια δέχτηκε τα ειδικά βιβλιάρια λέγοντας: «Είσαι πολύ διαφορετική από τους άλλους μαθητές».

Η Βάλια εξήγησε: «Προσπαθώ να διαβάζω την Αγία Γραφή, καθώς και να ζω σύμφωνα με αυτήν, και ακούω τους γονείς μου».

Κατόπιν παράκλησης της καθηγήτριας, η Βάλια τής έφερε αργότερα μια Αγία Γραφή και το βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή. Η καθηγήτρια εξέφρασε πάλι την εκτίμησή της και είπε στη Βάλια: «Η θρησκεία σου είναι η αληθινή θρησκεία, και έχεις πολύ καλούς γονείς οι οποίοι σε διδάσκουν ποιο είναι το σωστό. Σε παρακαλώ να συνεχίσεις αυτόν τον τρόπο ζωής».

Πήρε Λάθος Αριθμό

Την πρώτη ημέρα της συνέλευσης περιφερείας του 2011 που διεξάχθηκε στη Μαλακάσα, στην Ελλάδα, η Νάταλι έκανε κλήση με το κινητό της στον πατέρα της για να του πει κάτι σχετικά με το λεωφορείο που θα τους πήγαινε στο χώρο της συνέλευσης. Ωστόσο, πήρε λάθος αριθμό και κανένας δεν απάντησε. Λίγο αργότερα, το άτομο στο οποίο είχε τηλεφωνήσει κατά λάθος είδε τον αριθμό και πήρε τηλέφωνο για να εξακριβώσει ποιος ήταν. Ωστόσο, το πρόγραμμα της συνέλευσης είχε αρχίσει και, μολονότι η Νάταλι ήθελε να απενεργοποιήσει το κινητό της, πάτησε κάποιο κουμπί με αποτέλεσμα να ανοίξει η γραμμή. Εν αγνοία της, λοιπόν, ο κύριος μπόρεσε να ακούσει μέρος της ομιλίας του εισηγητή, η οποία του κίνησε το ενδιαφέρον.

Αργότερα, ο κύριος έστειλε μήνυμα ρωτώντας: «Ποιος είστε; Μήπως είστε ιερέας;» Στο τέλος του πρωινού προγράμματος, η Νάταλι είδε το μήνυμα και απάντησε: «Δεν είμαι ιερέας. Είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά και παρακολουθώ μια συνέλευση».

Ο κύριος τηλεφώνησε πάλι το Σάββατο για να ρωτήσει αν η συνέλευση συνεχιζόταν. Ο πατέρας της Νάταλι μπόρεσε να του δώσει μαρτυρία, και μετά ο κύριος εξήγησε: «Μέσα σε λίγα λεπτά, η ομιλία που άκουσα από το τηλέφωνο απάντησε σε πολλές ερωτήσεις που με προβλημάτιζαν». Όπως αποδείχτηκε, η οικογένεια του κυρίου δεχόταν δαιμονικές επιθέσεις και δεν γνώριζε καθόλου ποια ήταν τα πνεύματα και γιατί συνέβαινε αυτό. Ο ίδιος εξήγησε: «Ποτέ δεν ήμουν πρόθυμος να μιλήσω με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά μέχρι τώρα, αλλά αν είναι εφικτό, θα ήθελα να μιλήσω με τον άνθρωπο που έκανε την ομιλία».

Φυσικά αυτό ήταν εφικτό. Ο κύριος ήρθε στη συνέλευση την Κυριακή και έμεινε έκπληκτος από αυτά που είδε εκεί​—καλοντυμένες οικογένειες και χαρούμενα πρόσωπα. Δεν υπήρχαν ούτε σκουπίδια πεταμένα εδώ και εκεί ούτε άσχημη γλώσσα ούτε κάπνισμα. «Δεν είχα ιδέα ότι υπήρχαν σε αυτόν τον πλανήτη άνθρωποι σαν και εσάς!» είπε. «Νιώθω λες και μπήκα σε άλλον κόσμο». Ο πατέρας της Νάταλι τον πήγε στο γραφείο του εισηγητή, όπου μίλησε με τον εισηγητή. Αυτή καθαυτή η συνέλευση και οι απαντήσεις που του δόθηκαν του έκαναν μεγάλη εντύπωση. Δέχτηκε το βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή, μια Αγία Γραφή και μερικά περιοδικά ενώ έγιναν διευθετήσεις για επανεπίσκεψη.

ΩΚΕΑΝΙΑ

• ΧΩΡΕΣ 29

• ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ 38.495.300

• ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΙ 94.924

• ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 59.431

«Ο Πιο Όμορφος Ύμνος που Έχω Ακούσει Ποτέ»

Στο Σαβάι των νησιών Σαμόα, στην αρχή μιας συνηθισμένης ημέρας στο σχολείο όλοι οι μαθητές συγκεντρώνονται για να ψάλουν έναν ύμνο. Αλλά η Σελίνα, ηλικίας πέντε ετών, και ο Λεβάι, ηλικίας έξι ετών, είπαν με σεβασμό στο διευθυντή ότι δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν επειδή ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η διακράτηση μιας τέτοιας στάσης μπορούσε να οδηγήσει σε αυστηρή τιμωρία. Ωστόσο, ο διευθυντής πίστευε προφανώς ότι θα μπορούσε να φέρει τα παιδιά σε τόσο δύσκολη θέση ώστε να συμμορφωθούν, γι’ αυτό είπε: «Τότε, αν δεν μπορείτε να ψάλετε το δικό μας ύμνο, να ψάλετε έναν δικό σας». Έτσι λοιπόν, η Σελίνα και ο Λεβάι έψαλαν τον ύμνο αριθμό 111, «Θα Καλέσει», τον οποίο είχαν μάθει πρόσφατα σε κάποια βραδιά Οικογενειακής Λατρείας. Όταν τελείωσαν, ο διευθυντής είπε με δάκρυα στα μάτια: «Είναι ο πιο όμορφος ύμνος που έχω ακούσει ποτέ. Σας παρακαλώ να τον ψάλετε πάλι». Έτσι και έκαναν. Κατόπιν τους είπε: «Από εδώ και στο εξής, θα σας ζητάω να ψάλλετε, όχι τους δικούς μας ύμνους, αλλά τους δικούς σας».

Όλη του τη Ζωή Προσευχόταν στον Ιησού

Ένας κύριος στα Φίτζι, ο οποίος ήταν ιερέας σε μια τοπική εκκλησία, αποφάσισε να παρευρεθεί στη Γραφική μελέτη κάποιου άλλου ατόμου. Στη διάρκεια της μελέτης άκουσε ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Θεός. Προβληματίστηκε τόσο πολύ από αυτό ώστε έχασε τον ύπνο του. Βλέποντας την αναστάτωσή του, η σύζυγός του είπε: «Μην ξαναπάς να ακούσεις αυτούς τους ανθρώπους!» Ωστόσο, δεν μπορούσε να βγάλει το ζήτημα από το μυαλό του. Την επόμενη εβδομάδα, παρευρέθηκε πάλι στη Γραφική μελέτη. Μέσα σε λίγες μέρες από αυτή τη δεύτερη μελέτη και δίχως να κάνει ακόμη μελέτη ο ίδιος, πήγε στην εκκλησία του και παραιτήθηκε από την εργασία του ως ιερέας. Αυτό προκάλεσε στους συγγενείς του και στα μέλη της εκκλησίας ταραχή και θυμό. Όχι μόνο άφηνε την εκκλησία αλλά γύριζε την πλάτη του σε μια καλοαμειβόμενη εργασία. Από την Αγία Γραφή, ο ίδιος διέκρινε εύκολα την αλήθεια για τον Ιησού, αλλά δυσκολευόταν να προσεύχεται στον Ιεχωβά επειδή όλη του τη ζωή προσευχόταν στον Ιησού. Έπειτα από πολλούς μήνες, ήταν τελικά σε θέση να προσεύχεται στον Ιεχωβά. Τώρα μεταδίδει τα καλά νέα σε άλλους και τους βοηθάει να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τον Ιεχωβά.

Μια Μικρή Κοινότητα Ανταποκρίνεται στην Αλήθεια

Μόνο 62 άτομα ζουν στο νησί Μακατέα στο Νότιο Ειρηνικό. Μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ταϊτή φροντίζει για τις πνευματικές ανάγκες αυτών των ανθρώπων. Εννιά από τους κατοίκους κάνουν τακτική Γραφική μελέτη μέσω τηλεφώνου. Ως και 15 άτομα συγκεντρώνονται στο σπίτι ενός από τους σπουδαστές της Γραφής και ακούν τις συναθροίσεις, οι οποίες διεξάγονται στην Ταϊτή. Ανάμεσα σε όσους μελετούν τώρα την Αγία Γραφή είναι και μια κοπέλα που ήταν στυλοβάτης της εκκλησίας της και αναμενόταν να διοριστεί διακόνισσα. Πριν από λίγο καιρό, επέστρεψε στην εκκλησία της προκειμένου να εξηγήσει το λόγο για τον οποίο δεν θα παρακολουθούσε πλέον τις λειτουργίες εκεί. Έδειξε από τη Γραφή γιατί μια γυναίκα δεν πρέπει να διδάσκει στην εκκλησία. Επίσης εξήγησε το ρόλο του Ιησού Χριστού και τη σημασία του Δείπνου του Κυρίου, το οποίο πρέπει να τηρείται μία φορά το χρόνο και όχι κάθε Κυριακή. Επιπλέον, ήταν σε θέση να εξηγήσει ότι μόνο 144.000 άτομα θα είναι μαζί με τον Χριστό στον ουρανό και ότι μόνο εκείνοι πρέπει να παίρνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης. Ενθαρρυμένη από το παράδειγμά της, κάποια άλλη γυναίκα εγκατέλειψε την εκκλησία και τώρα μελετάει τακτικά τη Γραφή με τους Μάρτυρες.

Η Οικογένεια Δέχτηκε την Πρόσκληση

Σε μια προσπάθεια να προσκαλέσουν αδρανή άτομα στην Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού, δύο πρεσβύτεροι στα Νησιά Σολομώντος επισκέφτηκαν τον Τζόσουα, ο οποίος είχε σταματήσει να παρακολουθεί τις συναθροίσεις το 1998. Μαζί με 20 μέλη της οικογένειάς του, ο Τζόσουα περπάτησε δύο ώρες για να παρευρεθεί στην Ανάμνηση. Η θερμή υποδοχή της εκκλησίας έκανε τον Τζόσουα να δακρύσει. Πολλά άτομα από την οικογένειά του ήρθαν επίσης στην ειδική ομιλία και έπειτα ενημέρωσαν τους πρεσβυτέρους ότι θα ήθελαν να κάνουν Γραφική μελέτη. Διευθετήθηκε να κάνουν μελέτη 15 από αυτά τα άτομα.

Γνώριζε την Απάντηση

Από τα 1.000 και πλέον νησιά και ατόλες που ανήκουν στον τομέα του γραφείου τμήματος του Γκουάμ, κατοικούνται πάνω από 100. Ωστόσο, μόνο 13 από αυτά τα νησιά είναι κοντά σε κάποια εκκλησία. Επειδή είναι τόσο πολλά τα νησιά τα οποία δεν έχουν επισκεφτεί ποτέ οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι αδελφοί συνεχίζουν να αναζητούν τρόπους για να φτάσουν εκεί τα καλά νέα. Τον Απρίλιο του 2012, μια ομάδα ευαγγελιζομένων ταξίδεψε με ιστιοφόρο στο Πολογουάτ, ένα από τα πιο απομονωμένα νησιά. Το Πολογουάτ στην πραγματικότητα δεν έχει καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Οι άντρες φορούν περιζώματα, κατασκευάζουν μονόξυλα κανό και ζουν από τη γη.

Ένας από τους ευαγγελιζομένους που επισκέφτηκαν το νησί ρώτησε κάποιον νεαρό εκεί: «Τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;»

«Γνωρίζω την απάντηση σε αυτή την ερώτηση!» είπε με χαρά ο νησιώτης. Κατόπιν πετάχτηκε όρθιος, άρπαξε από το ράφι του το βιβλίο Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη στην τσουκική γλώσσα και το άνοιξε στον πίνακα περιεχομένων. Δείχνοντας το κεφάλαιο 8 με τίτλο «Τι Συμβαίνει Όταν Πεθαίνουμε;» εξήγησε με ενθουσιασμό τι είχε μάθει από το βιβλίο.

Πώς, όμως, είχε αποκτήσει το βιβλίο; Το 2009, ευαγγελιζόμενοι στο κύριο νησί, το Τσουκ, κήρυτταν στις αποβάθρες προσπαθώντας να προσεγγίσουν ανθρώπους που ταξίδευαν σε απομακρυσμένα νησιά και τους έδιναν το βιβλίο Ζείτε για Πάντα. Κάποιο άτομο που πήγαινε στο Πολογουάτ συμφώνησε ευχαρίστως να πάρει ένα κιβώτιο με βιβλία και να τα διανείμει στους γείτονές του, ένας εκ των οποίων ήταν ο νεαρός.

Προτού φύγουν από το Πολογουάτ, οι αδελφοί επισκέφτηκαν τον νεαρό αρκετές φορές ακόμη για να τον ενθαρρύνουν και να του δείξουν πώς μπορεί να ωφεληθεί από ένα πρόγραμμα μελέτης. Του δίδαξαν επίσης πώς να βρίσκει τα εδάφια, καθώς και να γράφει κύρια σημεία στα περιθώρια του βιβλίου του.

Πόσο συγκινητικό είναι να γνωρίζουμε ότι ακόμη και σε απομακρυσμένα νησιά όπου δεν υπάρχει τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες ή Ίντερνετ, τα έντυπά μας βοηθούν ανθρώπους να γνωρίσουν την αλήθεια στη μητρική τους γλώσσα!

Τρεις Σφαίρες, Τρεις Λόγοι

Η Άννα ήταν μια αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη λίγο πάνω από τα 20 όταν εντάθηκε ο εμφύλιος πόλεμος στο Μπουγκενβίλ, στην Παπούα-Νέα Γουινέα. Το 1991 ήταν ανάμεσα σε μια ομάδα Μαρτύρων, που αποτελούνταν από έξι ενηλίκους και εφτά παιδιά από την Εκκλησία Αράουα, οι οποίοι αναγκάστηκαν να διαφύγουν στη ζούγκλα έχοντας μόνο λίγα υπάρχοντα. Επί δύο χρόνια, ζούσαν σε εγκαταλειμμένα σπίτια και έτρωγαν ό,τι έβρισκαν στο δάσος. Διεξήγαν τις συναθροίσεις τους χρησιμοποιώντας τα δύο μοναδικά βιβλία που είχαν, την Αγία Γραφή της Άννας και ένα αντίτυπο του βιβλίου Ενωμένοι στη Λατρεία του Μόνου Αληθινού Θεού. Προσεύχονταν μαζί, έψαλλαν ύμνους της Βασιλείας και κήρυτταν σε όσους συναντούσαν.

Κάποια μέλη του επαναστατικού στρατού τούς βρήκαν και ήθελαν να καταταχθούν στο στρατό οι δύο αδελφοί της ομάδας, αλλά σεβάστηκαν τους Μάρτυρες για την ουδέτερη στάση τους. Ένας στρατιώτης έδειξε κάποτε στην Άννα τρεις σφαίρες και της είπε: «Ή θα με παντρευτείς ή θα πεθάνεις». Εκείνη του ανέφερε τρεις λόγους​—έναν για κάθε σφαίρα—​για τους οποίους δεν μπορούσε να τον παντρευτεί, και ο πρωταρχικός ήταν ότι η Αγία Γραφή λέει να παντρευόμαστε «μόνο εν Κυρίω». (1 Κορ. 7:39) Τότε εκείνος έφυγε.

Το 2012, αφού άκουσε για τη μεγάλη ανάγκη που υπάρχει για διαγγελείς της Βασιλείας στην Αράουα, η Άννα, που τώρα υπηρετεί ως τακτική σκαπάνισσα, επέστρεψε εκεί μαζί με τη συνεργάτιδά της στο σκαπανικό για να βοηθήσουν στην ίδρυση ενός απομονωμένου ομίλου. Τη ρώτησαν αν την ενοχλούσε που επέστρεψε στο μέρος όπου είχε δει τόσο πολλές σφαγές και είχε περάσει τόσες κακουχίες στη διάρκεια του πολέμου. «Το μόνο που νιώθω επιστρέφοντας εδώ είναι χαρά», απάντησε. «Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το έργο του Ιεχωβά, ούτε καν ένας εμφύλιος πόλεμος».