Ο Ιησούς Ανελήφθη Πράγματι στον Ουρανό;
ΜΕΤΑΞΥ των αξιοθέατων που επιδεικνύονται στους περιηγητάς της Ιερουσαλήμ είναι και το παρεκκλήσιο της Αναλήψεως. Κτισμένο στο Όρος των Ελαίων, έξω από τα τείχη ανατολικά της αρχαίας πόλεως της Ιερουσαλήμ, στεγάζει «την πέτρα που λέγεται ότι φέρει το αποτύπωμα των ποδιών του Χριστού,» το «ακριβές σημείον όπου στάθηκε τελευταία και από το οποίον ανελήφθη.» Αληθινά, πρέπει κανείς να είναι πολύ εύπιστος και απλοϊκός για να πιστέψη έναν τόσο παράλογο θρύλο.
Στο αντίθετο άκρο βρίσκονται πολλοί κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου. Όπως μας λέγει η Βίβλος του Ερμηνευτού (τόμος 10, σελ. 633) : «Τι κάνει η σύγχρονη Εκκλησία για την Ανάληψι του Χριστού; Πολύ λίγα, κάποιος θα ωμολογούσε. Έντυπες ομιλίες για την Ανάληψι δύσκολα βρίσκονται. Όμως στη σκέψι της πρώτης εκκλησίας, η Ανάληψις κατείχε μια θέσι αποφασιστικής σπουδαιότητος.»
Στην πραγματικότητα, υπάρχει η τάσις σήμερα ν’ αμφισβητήται ότι η ανάληψις του Χριστού στον ουρανό ήταν ένα ιδιαίτερο γεγονός. Μερικοί προσκόπτουν σ’ αυτό που λέγει η Βίβλος ότι ο Ιησούς ανελήφθη ή ανέβηκε στον ουρανό. Και το Λεξικόν της Βίβλου υπό Χάστινγκς (Αναθεωρημένη Έκδοσις) λέγει: «Η Ανάληψις του Κυρίου μας δεν αναφέρεται ως γεγονός στα συνοπτικά Ευαγγέλια. . . . Η μόνη αφήγησις της Αναλήψεως ως ένα ξεχωριστό γεγονός βρίσκεται στις Πράξεις 1:6-11. . . . Εκείνο που είναι αβέβαιο σχετικά με την αφήγησι των Πράξεων είναι η ιδέα ότι η Ανάληψις είναι ένα ξεχωριστό γεγονός διαφορετικό από την Ανάστασι, και η θέσις του στη σειρά των γεγονότων.»
Ένα Ξεχωριστό Γεγονός
Ο συγγραφεύς του Βιβλίου των Πράξεων, ο Λουκάς όχι μόνο ‘δείχνει’ ότι η ανάληψις του Ιησού ήταν πράγματι ένα γεγονός διαφορετικό από την ανάστασί του, αλλ’ είναι πολύ σαφής πάνω σ’ αυτό. Συγκεκριμένα μας δίνει τις λεπτομέρειες του γεγονότος, πότε, πού και πώς έλαβε χώραν.
Πότε συνέβη; Σαράντα ημέρες μετά την ανάστασι του Ιησού, διότι ο Λουκάς συνεχίζει να λέγη για την ανάληψι του Ιησού αμέσως μετά το εξής σχόλιο: «Εις τους οποίους [ακολούθους του] και εφανέρωσεν εαυτόν ζώντα μετά το πάθος αυτού δια πολλών τεκμηρίων εμφανιζόμενος εις αυτούς τεσσαράκοντα ημέρας, και λέγων τα περί της Βασιλείας του Θεού.»—Πράξ. 1:3.
Πού έγινε η Ανάληψις; Στο όρος των Ελαίων, διότι ο Λουκάς, αμέσως αφού μίλησε γι’ αυτήν συνεχίζει και λέγει: «Τότε υπέστρεψαν»—οι μαθηταί του που ήσαν μάρτυρες της αναλήψεως—«εις Ιερουσαλήμ από του όρους του καλουμένου Ελαιώνος, το οποίον είναι πλησίον της Ιερουσαλήμ, απέχον οδόν σαββάτου.»—Πράξ. 1:12.
Και πώς έγινε; Διαβάζομε: «Και αφού είπε ταύτα, βλεπόντων αυτών ανελήφθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών. Και ενώ ήσαν ατενίζοντες εις τον ουρανόν, ότε αυτός ανέβαινεν, ιδού άνδρες δύο με ιμάτια λευκά εστάθησαν πλησίον αυτών οίτινες και είπον, Άνδρες Γαλιλαίοι, τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει έλθει ούτω, καθ’ ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν.»—Πράξ. 1:9-11.
Πώς μπορεί μια τέτοια αφήγησις να χαρακτηρισθή «αβέβαιο» πράγμα ή μόνον μια «ιδέα»; Η ανάληψις ως ένα ιδιαίτερο γεγονός επανειλημμένως αναφέρεται εδώ. Ο Ιησούς αναφέρεται ότι «ανελήφθη.» Οι απόστολοί του τον έβλεπαν «ότε αυτός ανέβαινεν.» Και οι δύο άγγελοι είπαν ότι «ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν» θα επανήρχετο. Μπορεί κάτι να είναι πιο σαφές απ’ αυτά τα λόγια;
Χωρίς αμφιβολία αυτή η βαθμιαία αποχώρησις του Ιησού, που ανέβαινε μπροστά στα μάτια τους, επρόκειτο να υπογραμμίση το γεγονός ότι πράγματι ανέβαινε στον ουρανό και ότι δεν μπορούσαν να περιμένουν να τον ξαναδούν. Στις προηγούμενες εμφανίσεις του μετά την ανάστασί του πιθανώτατα απότομα εξαφανιζόταν από μπροστά τους, όπως ακριβώς διαβάζομε ότι έκαμε αφού παρηγόρησε τους δύο μαθητάς του που πήγαιναν στους Εμμαούς. Αφού τον αναγνώρισαν, «έγεινεν άφαντος απ’ αυτών.»—Λουκ. 24:31.
Άλλες Μαρτυρίες
Αυτοί που επικρίνουν την αφήγησι της αναλήψεως που περιγράφεται στις Πράξεις κεφ. 1, αμφισβητούν την αυθεντικότητα της παράλληλης αφηγήσεως στο Λουκά 24:50, 51 όταν λέγουν ότι μόνον οι Πράξεις αναφέρουν για την ανάληψι ως ένα ξεχωριστό γεγονός. Αλλά ενεργούν έτσι με επαρκή λογική ή σε μια ορθή βάσι; Είναι αλήθεια ότι μερικά από τα αρχαία χειρόγραφα δεν περιέχουν τις λέξεις «και ανεφέρετο εις τον ουρανόν,» αλλά πολλά άλλα, όπως το Αλεξανδρινό, ,το Βατικανό 1209 και ο Εφραϊμικός Κώδιξ περιέχουν αυτές τις λέξεις. Τα εδάφια στο σύνολό τους λέγουν: «Και έφερεν αυτούς έξω έως εις Βηθανίαν [επί του Όρους των Ελαιών]· και υψώσας τας χείρας αυτού ευλόγησεν αυτούς. Και ενώ ευλογεί αυτούς, απεχωρίσθη απ’ αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν.»
Το γεγονός είναι ότι οι λόγιοι Ουέστκοτ και Χορτ, που συνέταξαν ένα από τα πιο αυθεντικά κείμενα των Ελληνικών Γραφών, περιέλαβαν τις λέξεις στο κείμενό τους ως αμφισβητούμενες. Και όπως έχει παρατηρηθή πολύ καλά, η διαφορά «εξηγείται πιο εύκολα ως μια παράλειψις από το Δυτικό κείμενο παρά ως προσθήκη στο Ανατολικό κείμενο.»
Επίσης έγινε μεγάλη συζήτησις για το γεγονός ότι, σύμφωνα με την αφήγησι του Λουκά κεφ. 24, φαίνεται ότι ο Ιησούς ανελήφθη στον ουρανό την ίδια μέρα που ανεστήθηκε εκ νεκρών. Γιατί θα μπορούσε κανείς να βγάλη αυτό το συμπέρασμα; Απλώς διότι τα ενδιάμεσα γεγονότα δεν αναφέρονται εδώ. Αλλά εις 1 Κορινθίους 15:4-8 δίδονται περισσότερες λεπτομέρειες. Εκεί αναφέρεται ότι ο Ιησούς ενεφανίζετο κατά καιρούς στους ακολούθους του μετά την ανάστασί του και πριν από την ανάληψί του στον ουρανό.
Ο ίδιος ο Ιησούς συνεχώς έλεγε ότι θα επιστρέψη στον Πατέρα του στους ουρανούς: «Εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου.» (Ιωάν. 14:12, 28· 7:33· 16:5, 10, 28) Ο απόστολος Πέτρος την ημέρα της Πεντηκοστής επέσυρε την προσοχή στην απόδειξι ότι ο Ιησούς πράγματι είχε αναληφθή στον ουρανό, λέγοντας: «Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες. Αφού λοιπόν υψώθη διά της δεξιάς του Θεού και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε τούτο, το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε.»—Πράξ. 2:32, 33.
Παρόμοια μαρτυρία φέρουν τα συγγράμματα των αποστόλων του Χριστού. Λέγουν ότι ο Ιησούς είναι στα δεξιά του Θεού (Ρωμ. 8:34· Εφεσ. 1:20· Κολ. 3:1)· ότι ο Θεός τον υπερύψωσε (Φιλιππ. 2:9-11· Εβρ. 7:26)· ότι είναι στους ουρανούς. (Εφεσ. 6:9· Φιλιππ. 3:20· Εβρ. 4:14) Εν όψει όλων αυτών των μαρτυριών, απλώς δεν μπορεί να υπάρχη αμφιβολία ότι η Βίβλος διδάσκει ότι ο Ιησούς, όχι μόνο αναστήθηκε εκ νεκρών, αλλά και ότι ανελήφθη στον ουρανόν, όπου διαμένει από τότε.
Προς Ποια Διεύθυνσι;
Μερικοί αντιδρούν στη διδασκαλία της Βίβλου ότι ο Ιησούς ανελήφθη στον ουρανό, λέγοντας ότι δεν είναι λογικό να πιστεύωμε ότι ο ουρανός είναι «πάνω» από τη γη, άσχετα με το πού κανείς μπορεί να βρίσκεται. Αλλ’ αυτή η αντίρρησις δεν είναι ορθή. Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, αναφερόμενοι σ’ ένα από τα ταξίδια που έκαμαν μερικοί αστροναύται, σχολίασαν ότι «ανήλθαν στα 739 ναυτικά μίλια,» ενώ στην πραγματικότητα βγήκαν έξω από τη γη σ’ αυτή την απόστασι.
Χωρίς αμφιβολία η ανάληψις του Ιησού άρχισε με μια προς τα πάνω (στην πραγματικότητα προς τα έξω) κίνησι—όπως έγινε με τους αστροναύτες—από το σημείο που στέκονταν οι απόστολοι. Έπειτα ο Ιησούς πήρε την κατεύθυνσι που λογικώς χρειαζόταν για να φθάση στην παρουσία του ουρανίου Πατρός του. Είναι ενδιαφέρον ότι μερικές φορές η Βίβλος χρησιμοποιεί το ρήμα «αναχωρώ» όταν μιλή για αγγέλους που φεύγουν από την επίγεια σκηνή.—Λουκ. 2:15· Πράξ. 12:10.
Πρέπει όμως να παραδεχθούμε ότι η γνώσις μας για τον πνευματικό κόσμο είναι πράγματι περιωρισμένη. Φαίνεται, λοιπόν, ορθή η σκέψις ότι ο Ιησούς ανελήφθη, όχι μόνο με την έννοια της διευθύνσεως, αλλά και ως προς τη σφαίρα της δραστηριότητος και το επίπεδο υπάρξεως του πνευματικού βασιλείου, στην πραγματική παρουσία του Θεού. Αυτό το βασίλειο, τελικά, δεν περιορίζεται από φυσικούς ή υλικούς νόμους, παράγοντες ή περιορισμούς.
Με τι Σώμα;
Μήπως το γεγονός ότι οι απόστολοί του ήσαν αυτόπται μάρτυρες, όταν ο Ιησούς ανέβη στον ουρανό, σημαίνει ότι ανελήφθη στην παρουσία του Θεού με ένα ανθρώπινο σώμα; Αυτό παραδέχεται γενικά ο Χριστιανικός κόσμος, αλλά δεν είναι έτσι. Γιατί όχι; Για πολλούς λόγους. Η Γραφή λέγει ότι «ο Χριστός άπαξ έπαθε . . . θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι.» (1 Πέτρ. 3:18, κείμενον) Γι’ αυτό μπορούσε να εμφανισθή μεταξύ των αποστόλων, αν και οι θύρες ήσαν κλειδωμένες, και μερικές φορές «έγεινεν άφαντος απ’ αυτών.» (Λουκ. 24:31· Ιωάν. 20:26) Επιπροσθέτως, μας βεβαιώνει ότι «σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν.» Έτσι, ο Ιησούς δεν μπορούσε να εισέλθη στον ουρανό μ’ ένα σάρκινο σώμα.—1 Κορ. 15:50.
Ακόμη, ο Ιησούς είπε ότι έδινε τη σάρκα του «υπέρ της ζωής του κόσμου.» Εφόσον μ’ αυτόν τον τρόπο ο Ιησούς κατέθεσε το ανθρώπινο σώμα του ως «αντίλυτρον υπέρ πάντων,» αναμένεται ότι δεν θα μπορούσε να είχε αναστηθή μ’ ένα ανθρώπινο σώμα σε ανθρώπινη ζωή, χωρίς να ακυρώση την απολυτρωτική του θυσία.—Ιωάν. 6:51· 1 Τιμ. 2:5, 6.
Αλλά κάποιος ίσως ρωτήση, Πώς συνέβη αυτό; Δεν είναι τα πνεύματα αόρατα στους ανθρώπους, και δεν έρχονται και φεύγουν ως άνεμος, όπως είπε ο Ιησούς στον Νικόδημο; (Ιωάν. 3:8) Όμως ο Ιησούς εμφανίσθηκε με ανθρώπινο σχήμα στους ακολούθους του μετά την ανάστασί του. Βεβαίως, αλλ’ αυτό έγινε απλώς με το να υλοποιηθή για την περίστασι μ’ ένα ανθρώπινο σώμα. Αυτό δικαιολογεί το ότι δεν τον ανεγνώρισε η Μαρία, ούτε οι απόστολοί του στην όχθη της Γαλιλαίας. (Ιωάν. 20:15-17· 21:4) Αυτό δεν ήταν κάτι πρωτάκουστο, διότι κατά καιρούς άγγελοι υλοποιήθηκαν με ανθρώπινα σώματα, όπως όταν ένας «εφάνη» στον Μωυσή, ένας άλλος στον Ιησού του Ναυή, ένας τρίτος στους γονείς του Σαμψών, για ν’ αναφέρωμε μόνο λίγες περιπτώσεις (Ιησ. του Ναυή 5:13-15· Κριτ. 13:3-20· Πράξ. 7: 35) Έτσι με επιβεβαιωτικό τρόπο επικοινωνούσε με τους αποστόλους του, εμφανιζόμενος μ’ ένα σώμα που μπορούσαν να δουν, και μάλιστα να εγγίσουν, όπως συνέβη στην περίπτωσι του Θωμά.—Ιωάν. 20:26-29.
Γιατί ο Ιησούς Ανελήφθη στον Ουρανό;
Όλες οι προηγούμενες αποδείξεις και οι λόγοι μπορούν να υποστηριχθούν όταν απλώς σκεφθούμε γιατί ο Ιησούς έπρεπε ν’ αναληφθή στον ουρανό. Αυτό ήταν πολύ κατάλληλο να γίνη. Ο Ιησούς εθελοντικώς άφησε την ουράνια δόξα, ήλθε στη γη ως άνθρωπος, υπέφερε πολύ και έδωσε την ανθρώπινη ζωή του ως θυσία. (Φιλιππ. 2:5-8· Ματθ. 20:28· Εβρ. 5:8) Μπορούμε να συμπεράνωμε ότι για όλα αυτά ο Θεός δεν θα τον αντήμειβε αλλά θα τον άφηνε στον τάφο ή απλώς επάνω στη γη; Ο απόστολος Παύλος μάς διαβεβαιώνει ότι ο Θεός δεν λησμονεί τις θυσίες που οι δούλοι του κάνουν. (Εβρ. 6:10) Έτσι δεν μπορούμε να συμπεράνωμε τίποτε άλλο παρά ότι ο Θεός κατάλληλα θα αντήμειβε τον Ιησού για την ανιδιοτελή του πορεία. »
Πράγματι, ο Ιησούς ανέμενε να επιστρέψη στη δόξα που είχε κοντά στον Πατέρα του, όπως φαίνεται από την προσευχή του τη νύχτα της προδοσίας: «Δόξασόν με συ, Πάτερ, . . . με την δόξαν, την οποίαν είχον παρά σοι πριν γείνη ο κόσμος.» (Ιωάν. 17:5) Ο Θεός όχι μόνο απήντησε σ’ αυτή την προσευχή,, αλλ’ έδωσε στον Ιησού ακόμη μεγαλύτερη δόξα: «Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσε αυτόν και εχάρισε εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ . . . και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.»—Φιλιππ. 2:9-11.
Και υπάρχουν ακόμη πιο ακαταμάχητοι λόγοι. Ο Ιησούς έδωσε το ανθρώπινο σώμα του και τη ζωή του ως θυσία για τις αμαρτίες του ανθρώπου, αλλά για να μπορέση να εφαρμόση την αξία αυτής της θυσίας ως αρχιερεύς, ώστε η ανθρωπότης να μπορέση να ωφεληθή απ’ αυτήν, έπρεπε να εγερθή εκ νεκρών και να αναληφθή στους ουρανούς. Έτσι διαβάζομε: «Διότι ο Χριστός δεν εισήλθε εις χειροποίητα άγια. . . αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, δια να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών.» Και ακόμη: «Εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον.»—Εβρ. 9:24· 1 Ιωάν. 2:1.
Ακόμη περισσότερο απ’ αυτό, για να έχουν τα αμέτρητα εκατομμύρια των νεκρών, που βρίσκονται στα μνημεία, το όφελος της εξαγοραστικής θυσίας του Ιησού, είναι αναγκαίο να εγερθούν εκ νεκρών, και αυτό το προνόμιο έδωσε ο Θεός στον Υιό του. Είναι ένα πνευματικό πρόσωπο με «πάσαν εξουσίαν εν ουρανώ και επί γης» που πρόκειται να εκτελέση αυτό το μέγα θαύμα της αναστάσεως.—Ιωάν. 5:28, 29· Ματθ. 28:18.
Επίσης, ο Ιησούς συνεχώς μιλούσε για τη βασιλεία του Θεού· πράγματι, αυτό ήταν το θέμα όλου του κηρύγματός του. Στην υποδειγματική προσευχή του έδειξε ότι ο σκοπός της Βασιλείας είναι να αγιάση το όνομα του Θεού και να κάμη να γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη όπως και στον ουρανό. Για να πραγματοποιηθή η εξουσία αυτής της βασιλείας επάνω στη γη, ο Ιησούς Χριστός και οι ουράνιες δυνάμεις του πρέπει πρώτα να θέσουν τέρμα στο παρόν σύστημα πραγμάτων, ορατό και αόρατο, πράγμα που η Βίβλος λέγει ότι θα το κάμη σύντομα.—Ματθ. 6:9, 10· Αποκάλ. 16:14, 16· 19:11-21.
Εκτός αυτού, η Γραφή λέγει ότι «πρέπει να βασιλεύη εωσού θέση ο Θεός πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού, έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος.» Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός μέσω του Χριστού θα εξαλείψη κάθε δάκρυ από τα μάτια των ανθρώπων, ότι ο Αδαμιαίος θάνατος δεν θα υπάρχη πλέον, ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον. Μια τέτοια θαυμαστή ολοκλήρωσις του σκοπού του Ιεχωβά Θεού σχετικά με τη γη και τον άνθρωπο, μπορεί να επιτευχθή μόνο μέσω ενός ουρανίου βασιλέως, του ουρανίου Βασιλέως Ιησού Χριστού.—1 Κορ. 15:25, 26· Αποκάλ. 21:4.
Βεβαίως, δεν μπορεί να υπάρχη καμμιά αμφιβολία ότι ο Λόγος του Θεού εξηγεί πλήρως και σαφώς ότι ο Ιησούς Χριστός πράγματι ανελήφθη στον ουρανό.