Έκανα Εγχείρησι Ανοιχτής Καρδιάς

Ο ΤΟΠΟΣ: Το Νοσοκομείο του Αγίου Βικεντίου, στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Ο χρόνος: είκοσι τέσσερις ώρες προτού κάνω την εγχείρησι ανοιχτής καρδιάς, όπως είχε προγραμματισθή. Καθώς διάβαζα το στοργικό μήνυμα που μου είχε στείλει ένα από τα παιδιά μου, θυμάμαι ότι σκέφθηκα: «Χωρίς τη βοήθεια του Θεού δεν θα μπορούσα ποτέ να επιζήσω απ’ αυτό το πλήγμα.»

Πολλές φορές στη διάρκεια των ετών είχα σκεφθή ότι η γενική υγεία μου δεν ήταν όπως θα έπρεπε να είναι, μολονότι κανείς δεν μπόρεσε να βρη την αιτία του προβλήματος. Τον Μάρτιο του 1973 η εταιρία στην οποίαν εργαζόμουν διευθέτησε ώστε όλοι οι διευθυνταί να κάνουν εκτεταμένες ιατρικές εξετάσεις.

Μολονότι αυτές οι εξετάσεις δεν έδειξαν καμμιά πάθησι, εγώ δεν ήμουν ικανοποιημένος, κυρίως επειδή δεν αισθανόμουν καλά. Μου κοβόταν η αναπνοή χωρίς να έχω κάνει αρκετή σωματική άσκησι. Αλλά καθώς περνούσαν οι εβδομάδες δέχθηκα αυτή την κατάστασι σαν φυσιολογική για ένα άτομο της ηλικίας μου. Ήμουν σαράντα οχτώ ετών.

Παρουσιάζεται Πραγματική Ενόχλησις

Τον Δεκέμβριο του 1973 έφυγα με την οικογένειά μου για μια συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά που θα γινόταν στο Ράντγουηκ Ρέης Κωρς στο Σίδνεϋ, στην ανατολική ακτή της Αυστραλίας. Υπήρχε αρκετός χώρος για πάρκιν για όλους. Εν τούτοις, έπρεπε να περπατήση κανείς αρκετά μέχρι να φθάση στον χώρο των καθισμάτων και παρετήρησα ότι κάθε μέρα, αφού έβαζα το αυτοκίνητό μου στο πάρκιν, μου κοβόταν η αναπνοή και έμενα πίσω από τους άλλους.

Η συνέλευσις τελείωσε και η σύζυγός μου κι εγώ οδηγώντας το αυτοκίνητό μας πήγαμε σ’ ένα μέρος που ονομάζεται Τζέρβις Μπέυ για να επισκεφθούμε τους γονείς της συζύγου μου που κρατούσαν ένα διαμέρισμα για παραθερισμό ακριβώς στην παραλία. Ένα πρωί, αφού περπάτησα κατά μήκος της ακτής αρκετά μίλια, όπως συνήθιζα, βούτηξα στο νερό. Αλλ’ αφού κολύμπησα για λίγο, αντιλήφθηκα ότι κόντευα να πεθάνω. Απλώς κατώρθωσα να βγω από το νερό και άρχισα να τρικλίζω στην ακτή προτού καταρρεύσω.

Όταν συνήλθα, είδα ότι ήμουν ξαπλωμένος σ’ ένα φορείο που το κρατούσαν στους ώμους των ο γυιος μου και μερικοί άλλοι. Αστραπιαίως σκέφθηκα: Οι νεκροί δεν αισθάνονται τίποτα· πώς εγώ, όμως, βλέπω αυτούς που με μεταφέρουν; Υποθέτω ότι κάθε κατάστασις έχει και μια αστεία πλευρά.

Με μετέφεραν με φορείο μέχρι το πλησιέστερο νοσοκομείο, όπου με εξήτασαν. Βρήκαν ότι ήμουν σε καλή κατάστασι και μου επέτρεψαν να φύγω. Την επομένη μέρα δεν ήμουν άρρωστος, κι έτσι απεφάσισα να παραλείψω τον περίπατο στην ακτή και να κάνω απλώς ένα ήσυχο, αναπαυτικό μπάνιο. Το αποτέλεσμα: Επανελήφθη το συμβάν της προηγουμένης μέρας. Ο οδηγός του αυτοκινήτου των Πρώτων Βοηθειών κι εγώ ήμαστε τώρα «παλιοί φίλοι.»

Αυτή τη φορά στο νοσοκομείο αντελήφθησαν ότι προφανώς κάτι δεν πήγαινε καλά. Αλλά μέχρι να γίνουν εκτενείς εξετάσεις, δεν μπορούσε να προσδιορισθή η ενόχλησις. Μου υπέδειξαν να κάνω αυτές τις εξετάσεις μόλις φθάσω σπίτι μου στην Δυτική Αυστραλία.

Η Ενόχλησις Προσδιορίζεται

Κάναμε το ταξίδι της επιστροφής χωρίς απροσδόκητα συμβάντα· η σύζυγός μου ωδήγησε τον περισσότερο χρόνο. Απεφάσισα να δω έναν ειδικό· επειδή δεν ήμουν βέβαιος ως προς τη φύσι του προβλήματος, επισκέφθηκα έναν καρδιολόγο.

Κατά την πρώτη μου επίσκεψι, αυτός ο επιδέξιος χειρουργός, αφού άκουσε με το στηθοσκόπιο την καρδιά μου, διεπίστωσε ότι υπήρχε μια ελαττωματική βαλβίδα στην καρδιά μου. Αλλά για να επιβεβαιώση τη διάγνωσί του και να βεβαιωθή ότι δεν υπήρχαν άλλες ανωμαλίες, υποβλήθηκα σε μια μικρή εγχείρησι που είναι γνωστή ως διαδικασία καρδιακού καθετηριασμού. Αυτό περιλαμβάνει παραμονή μιας νύχτας στο νοσοκομείο.

Ένας κούφιος σωλήν εισήχθη σε μια φλέβα στον αγκώνα μου και άρχισαν να τον κινούν πάνω και κάτω στην περιοχή της καρδιάς. Εισήγαγαν στο αίμα ένα υγρό ή χρωστική ουσία. Ως αποτέλεσμα, μπόρεσαν να πάρουν φωτογραφίες μαγνητοσκοπώντας τις στεφανιαίες αρτηρίες μου και την περιοχή της καρδιάς μου. Εγώ ο ίδιος καθώς και το προσωπικό μπορέσαμε να δούμε αυτές τις φωτογραφίες σε οθόνες τηλεοράσεως στον τοίχο. Αυτό έχει γίνει καθιερωμένη διαδικασία, όπως καταλαβαίνω.

Διεπιστώθη ότι πράγματι η βαλβίδα της αορτής ήταν ελαττωματική. Επίσης οι δύο στεφανιαίες αρτηρίες που τροφοδοτούν την καρδιά με αίμα ήσαν φραγμένες η μια σχεδόν τελείως και η άλλη κατά μέρος. Έτσι, απεφασίσθη να υποβληθώ σε διορθωτική εγχείρησι ανοιχτής καρδιάς αμέσως.

Αυτό θα περιελάμβανε, κατ’ αρχήν, αντικατάστασι της ελαττωματικής αορτικής βαλβίδος με μια πλαστική. Μέσω αυτής της βαλβίδος το αίμα αντλείται από την αριστερή κοιλία της καρδιάς στην πελώρια αορτή και σ’ ολόκληρο το σώμα.

Η δεύτερη διαδικασία θα περιελάμβανε τη μεταφορά ενός τμήματος της φλέβας από τον μηρό μου και τη χρησιμοποίησί της για την κατασκευή δύο πλαγίων διαβάσεων προς τις δύο στεφανιαίες αρτηρίες. Αυτές οι δύο πάροδοι στις στεφανιαίες αρτηρίες θα παρείχαν νέες διόδους για τη ροή του αίματος, παρακάμπτοντας τις περιοχές στις στεφανιαίες αρτηρίες όπου συνέβαινε το έμφραγμα επειδή είχαν αναπτυχθή λιπώδη αποθέματα. Έτσι, το αίμα θα μπορούσε τότε να ρέη ελεύθερα και να τροφοδοτή την καρδιά με ζωτικό, πρόσφατο οξυγονωμένο αίμα.

Παρεμπιπτόντως, το κατά μέρος έμφραγμα των στεφανιαίων αρτηριών με λιπώδη αποθέματα δεν είναι ασυνήθης κατάστασις μεταξύ των ανθρώπων σήμερα. Ευθύνεται για ένα υψηλό ποσοστό καρδιακών ενοχλήσεων, περιλαμβανομένων και πολλών καρδιακών προσβολών.a Εν τούτοις, ήμουν τυχερός, διότι οι προειδοποιήσεις των ενοχλήσεων ήλθαν υπό μορφήν κυανώσεως (μελανιάσματος), προφανώς χωρίς να έχη συμβεί καμμιά πραγματική καρδιακή βλάβη.

Εγχείρησις Χωρίς Αίμα;

Ζήτησα να γίνουν οι αναγκαίες διευθετήσεις για την εγχείρησι. Εν τούτοις, εξήγησα ότι δεν θα δεχόμουν καμμιά μετάγγισι αίματος επειδή η μετάγγισις είναι αντίθετη με τις βασισμένες στη Γραφή πεποιθήσεις μου. Ο γιατρός μου σκέφθηκε ότι ίσως δεν αντιλαμβανόμουν τη σοβαρότητα της καταστάσεως, κι έτσι πρότεινε ως λύσι να πάρουν αίμα από το σώμα μου την επόμενη εβδομάδα, να το αποθηκεύσουν και κατόπιν να το χρησιμοποιήσουν στη διάρκεια της εγχειρήσεως.

Εξήγησα την άποψι του Θεού σχετικά με τη χρήσι του αίματος και του διάβασα τα εδάφια Δευτερονόμιον 12:23, 24: «Μόνον άπεχε ισχυρώς από του να φάγης το αίμα· διότι το αίμα είναι η ζωή· και δεν δύνασαι να φάγης την ζωήν μετά του κρέατος. Δεν θέλεις τρώγει αυτό· επί την γην θέλεις χύνει αυτό ως ύδωρ.» Έτσι, είπα, η αποθήκευσις αίματος για χρήσι στις μεταγγίσεις αίματος είναι κάτι στο οποίο αντιτίθεμαι, σύμφωνα με τη Γραφή.

Μετά από μια συνδιάσκεψι που είχε ο γιατρός με τρεις άλλους συναδέλφους του σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, απεφασίσθη ότι, κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις, δεν ήσαν προετοιμασμένοι να κάνουν τέτοια εγχείρησι στη Δυτική Αυστραλία. Μου υπέδειξαν να δω έναν πολύ ειδικευμένο ιατρό στην πόλι της Μελβούρνης στην ανατολική Αυστραλία. Αυτός ο γιατρός είχε κάνει εγχείρησι ανοιχτής καρδιάς σε Μάρτυρες του Ιεχωβά χωρίς χρήσι αίματος. Για να μη μεγαλώσουν τις ελπίδες μου, όμως, μου εξήγησαν ότι θα έστελναν λεπτομέρειες της περιπτώσεώς μου στον γιατρό στη Μελβούρνη προτού ληφθή καμμιά απόφασις. Προφανώς, η χρήσις μιας πλαστικής βαλβίδας που θα αντικαθιστούσε την πραγματική, οι διπλοί βοηθητικοί αγωγοί, και επί πλέον η απομάκρυνσις μιας φλέβας από τον μηρό μου—όλα αυτά χωρίς τη χρήσι μεταγγίσεως αίματος—εθεωρούντο κάτι έξω από το συνηθισμένο.

Τα νέα ήσαν άσχημα προς το παρόν. Αρχικά το ‘σοκ’ ήταν διπλό. Πρώτον, διότι για πρώτη φορά στη ζωή μου αυτό συνέβαινε σ’ εμένα προσωπικά και όχι σε κάποιον άλλον. Δεύτερον, η πιθανότης του ξαφνικού θανάτου είναι μια εκφοβιστική πείρα και χρειάζεται κανείς αρκετό χρόνο για να συνηθίση σ’ αυτό. Εν τούτοις, το ότι μπορούσα να επικαλεσθώ τον Θεό μου τον Ιεχωβά για θάρρος και δύναμι ήταν μεγάλη παρηγορία.

Οι διαπιστώσεις των γιατρών, περιλαμβανομένων και των μαγνητοσκοπημένων ταινιών της καρδιάς μου με ακτίνες Χ, εστάλησαν στον γιατρό στη Μελβούρνη. Λίγες μέρες αργότερα, με πληροφόρησαν ότι ήταν έτοιμος να κάνη την εγχείρησι. Έπρεπε να είμαι στη Μελβούρνη εντός σαράντα οχτώ ωρών. Λίγες ώρες μετά την άφιξί μου, μπήκα στο νοσοκομείο.

Ο εξοπλισμός για τις εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς είναι τόσο δαπανηρός ώστε μόνο ένα νοσοκομείο σε κάθε πρωτεύουσα πολιτείας είναι εφοδιασμένο για να κάνη εγχειρήσεις αυτού του είδους. Στην περίπτωσι της Μελβούρνης είναι το νοσοκομείο του Αγίου Βικεντίου. Ο γιατρός μου επισκέφθηκε τον θάλαμο την πρώτη νύχτα και έκανε ό,τι μπορούσε για να με πείση να ξεχάσω τις πεποιθήσεις μου σχετικά με το αίμα, λέγοντάς μου ότι οι πιθανότητες να ζήσω ήσαν πολύ ελάχιστες. Στην πραγματικότητα, έκανε ό,τι μπορούσε για να με τρομοκρατήση και το πέτυχε!

Αισθανόμουν τα γόνατά μου να τρέμουν κάτω από τα σκεπάσματα. Αφού έφυγε, έμεινα με την εντύπωσι ότι θα ξανασκεφτόταν το θέμα της εγχειρήσεως, πράγμα που έκανα κι εγώ. Δεν ήξερα αν έπρεπε ν’ αρπάξω τα ρούχα μου και να φύγω, ή να μείνω και να εξετάσω το ζήτημα. Το ότι ήμουν Χριστιανός έπαιξε πράγματι μεγάλο ρόλο εκείνη τη νύχτα· αντιλήφθηκα πόσο πολύ χρειαζόμεθα πράγματι τον Θεό.

Ο γιατρός αργότερα είπε στη σύζυγό μου ότι είχε εξετάσει προσεκτικά την κατάστασι. Προφανώς, το 30 τοις εκατό των ασθενών αιμορραγούν εσωτερικά μετά από μια τέτοια εγχείρησι, και αν το αίμα δεν αντικατασταθή, τα αποτελέσματα μπορούν να είναι καταστρεπτικά. Εν τούτοις, έλαβα θάρρος όταν διάβασα σε μια τοπική εφημερίδα ότι σ’ αυτό το ίδιο νοσοκομείο ένας ασθενής πέθανε την ίδια μέρα, επειδή είχε λάβει εσφαλμένο τύπο αίματος. Ο άνδρας που ήταν στο κρεββάτι δίπλα μου μού είπε: «Αμφιβάλλω τώρα για το αν θα πάρω αίμα· φαίνεται ότι είναι ριψοκίνδυνο.»

Προετοιμασία για την Εγχείρησι

Απεφασίσθη να περάσω μια εβδομάδα στον θάλαμο πριν από την εγχείρησι, να κάνω κι άλλες εξετάσεις και να μάθω ασκήσεις αναπνοής. Μετά την εγχείρησι ανοιχτής καρδιάς ο ασθενής αντιμετωπίζει αρχική δυσκολία στην αναπνοή. Έτσι, είναι σπουδαίο να γνωρίζη κανείς εκ των προτέρων τι ν’ αναμένη και πώς να το αντιμετωπίση. Αυτό μπορεί αργότερα να συντελέση στην ειρήνη διανοίας του ατόμου και στην προσωπική του ευημερία.

Στη διάρκεια της εβδομάδος πριν από την εγχείρησι με επισκέφθηκαν αρκετά άτομα που ήσαν μέλη του ιατρικού προσωπικού και θα ελάμβαναν μέρος στη διαδικασία. Η εγχείρησις θα γινόταν από μια ομάδα που θ’ απετελείτο από πολύ ειδικευμένους ιατρούς. Μου εξήγησαν ότι είναι απαραίτητη μια προσέγγισις στην κοιλότητα του στήθους και αυτή επιτυγχάνεται με μια κάθετη τομή μέσω του στέρνου. Αυτό γίνεται μ’ ένα είδος φορητού κυκλικού πριονίου. Όπως απεδείχθη, ευτυχώς, κοιμόμουν τότε, και δεν είχα την ευκαιρία να επιθεωρήσω τα εργαλεία του επαγγέλματος.»

Ο γιατρός που χειριζόταν το μηχάνημα για την καρδιά και τους πνεύμονες με πληροφόρησε ότι αυτό το μηχάνημα έπρεπε ν’ αναλάβη τη λειτουργία της καρδιάς μου και των πνευμόνων μου επί δύο ώρες σχεδόν στη διάρκεια της εγχειρήσεως. Φυσιολογικά το μηχάνημα πληρούται με αίμα. Εν τούτοις, στην περίπτωσί μου θ’ αντικαθίστατο με αλατούχο διάλυσι. Καθώς το αίμα θα έρρεε από το σώμα μου μέσω αυτού του μηχανήματος, θα οξυγονώνετο και θα ψυχραίνετο μέχρι τους 84 περίπου βαθμούς Φαρενάιτ (29 βαθμούς Κελσίου). Κατόπιν θ’ αντλείτο πάλι και θα εισήγετο στο κυκλοφοριακό μου σύστημα. Αυτό θα έδινε στον χειρουργό πολύτιμο χρόνο για να εργασθή στην καρδιά μου, η οποία θα είχε σταματήσει ν’ αντλή αίμα λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας.

Τελικά, το κρίσιμο σημείο θα ήταν όταν η εργασία θα είχε τελειώσει και η θερμοκρασία της καρδιάς θα επανήρχετο στη φυσιολογική κατάστασι. Κατόπιν η άντλησις της καρδιάς θ’ άρχιζε και πάλι με ηλεκτρική φόρτισι κι έτσι θ’ άρχιζα ξανά να ‘εργάζωμαι.’ Τελικά θα έκλειναν την κοιλότητα του στήθους μου.

Αρκετές ημέρες πριν από την εγχείρησι, ο τεχνικός που χειριζόταν τον βοηθητικό αγωγό με επισκέφθηκε για να τον γνωρίσω. Ανέφερε ότι ο αδελφός του ήταν Μάρτυς του Ιεχωβά. Επειδή γνώριζε ότι δεν είμαστε προληπτικοί, μου είπε ότι θα ήμουν ο δέκατος τρίτος που θα χρησιμοποιούσε αυτό το μηχάνημα. Έκανε ό,τι μπορούσε για να με καθησυχάση και είπε ότι είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που είχαν χάσει έναν ασθενή. Εκτίμησα την επίσκεψί του.

Μέχρι το τέλος της εβδομάδος οι γιατροί και οι νοσοκόμες είχαν προσαρμοσθή στην κατάστασι και ήταν περισσότερο από ευγενείς σ’ εμένα. Πράγματι, είχα αρκετές συζητήσεις σχετικά με τη Γραφή με διαφόρους. Διεπίστωσα πόσο ευπρόσδεκτο είναι το άγγελμα της Αγίας Γραφής σ’ ένα μέρος όπως αυτό, όπου είναι τόσο φανερή η επίδρασις της ανθρωπίνης αθλιότητος, της ασθενείας και της ατελείας.

Τελικά, την τελευταία νύχτα, αφού η οικογένειά μου έφυγε από τον θάλαμο, δοκίμασα μεγάλη ανακούφισι από την προσευχή. Πρέπει να κοιμήθηκα με την Αγία Γραφή μου στο χέρι, διότι το άλλο πρωί ήταν ακόμη στο κρεββάτι μου όταν μου έκαναν μια ένεσι για να κοιμηθώ. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι από τις είκοσι δύο Φεβρουαρίου 1974.

Ανάρρωσις

Ξύπνησα αρκετές ημέρες αργότερα στον θάλαμο εντατικής παρακολουθήσεως, εντελώς ατάραχος. Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι ότι είδα ήταν η σύζυγός μου που περπατούσε προς το κρεββάτι μου, και ήταν ολόκληρη σκεπασμένη με μάσκα, ρόμπα και καπέλλο. Της επέτρεψαν να μείνη μόνο λίγα λεπτά λόγω του μεγάλου κινδύνου μολύνσεως που υπήρχε. Αλλά θυμάμαι ότι μου είπε, «Ελπίζω να ήσουν καλό παιδί.» Την διαβεβαίωσα ότι δεν είχα εκλογή σ’ αυτό το ζήτημα, έχοντας σωλήνες και σωληνάκια ολόγυρά μου.

Ο γιατρός είχε ζητήσει να μην είναι στο νοσοκομείο η σύζυγός μου την ημέρα της εγχειρήσεως, και υπεσχέθη να τηλεφωνήση αμέσως αφού τελείωνε η εγχείρησις, πράγμα που έκανε. Την διαβεβαίωσε ότι ήμουν εν τάξει. Η όλη εγχείρησις είχε διαρκέσει πέντε ώρες και είχε γίνει επιτυχώς χωρίς αίμα που, όπως είπε ο γιατρός, «ήταν ένα προοδευτικό βήμα στην εμπειρία των.»

Η εργασία χαρακτηρίσθηκε, όχι ως «μεγάλη» εγχείρησις, αλλά «ογκώδης» εγχείρησις. Επειδή η ομάδα που έκανε την εγχείρησι είχε λάβει ειδική φροντίδα, είχα χάσει μόνον μια πίντα (473 γραμμάρια) αίματος στη διάρκεια της εγχειρήσεως. Μια πίντα ακόμη έφυγε από τις σωλήνες που έβγαιναν από το κατώτερο μέρος του στήθους μου, οι οποίες είχαν αφεθή μέσα προφανώς γι’ αυτό τον σκοπό.

Τη δεύτερη μέρα μετά την εγχείρησι, βρισκόμουν προφανώς σε διανοητική σύγχυσι. Αυτό όμως ήταν μόνον προσωρινό. Αφού με μετέφεραν στον θάλαμο των εγχειρήσεων την τετάρτη μέρα, άρχισα σύντομα μετά απ’ αυτό ν’ ανακάθωμαι και να καλυτερεύω, μολονότι ήμουν πολύ αδύνατος σωματικά.

Δύο εβδομάδες μετά την εγχείρησι έφυγα από το νοσοκομείο. Κατόπιν μετά από μια βδομάδα, πριν πάρω το αεροπλάνο για να γυρίσω σπίτι, έκανα μια τελευταία επίσκεψι στον χειρουργό που ήταν επί κεφαλής της ομάδος που έκανε την εγχείρησι. Αυτό ήταν για τη συνηθισμένη εξέτασι και έλεγχο. Ο γιατρός έδειξε ενδιαφέρον για την πρόοδό μου και είπε ότι θα ευρίσκετο σ’ επαφή με τον τοπικό μου γιατρό στο Περθ της Δυτικής Αυστραλίας. Του άφησα μια Αγία Γραφή και το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή και με βεβαίωσε ότι θα τα διαβάση.

Μολονότι τώρα παίρνω σύνταξι λόγω ασθενείας, ελπίζω να εργασθώ πάλι στο εγγύς μέλλον. Η υγεία μου έχει βελτιωθή σημαντικά. Κολυμπώ καθημερινά, παίζω γκολφ και υπολογίζω ότι έχω περπατήσει περίπου 2.000 μίλια (3.200 χιλιόμετρα) στην περιοχή από τότε που έφυγα από το νοσοκομείο.

Καθώς σκέπτομαι, μπορώ ειλικρινά να πω ότι τα δύο περασμένα χρόνια ήσαν τα πιο ανταποδοτικά χρόνια της ζωής μου. Είναι αλήθεια ότι η εταιρία στην οποία εργαζόμουν επί είκοσι χρόνια δεν θέλει πια τις υπηρεσίες μου, θεωρώντας με ως μεγάλο κίνδυνο για το μέλλον. Αισθανόμουν πολύ άρρωστος εκείνο τον καιρό για ν’ ανησυχήσω. Αλλ’ από τότε έχω απολαύσει αφθονία από πνευματικές ανταποδοτικές πείρες και έχω τώρα καλύτερη εκτίμησι για πολλά πράγματα.

Παραδείγματος χάριν, έχω τώρα μεγαλύτερη κατανόησι και συμπάθεια για τους ασθενείς, τους ανήμπορους και τους ηλικιωμένους. Αλλά το πιο σπουδαίο είναι ότι η ζωή έχει τώρα ένα πιο πραγματικό σκοπό και σημασία απ’ ό,τι είχε προηγουμένως. Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια την αγάπη που αισθάνομαι για τον Θεό μου τον Ιεχωβά.

Έξη μήνες μετά την εγχείρησι, μπόρεσα ν’ αρχίσω πάλι την από σπίτι σε σπίτι μαρτυρία, συνοδευόμενος από τη σύζυγό μου. Σχεδόν πάντοτε κάποιος οικοδεσπότης μάς προσκαλούσε μέσα και είχαμε την ευκαιρία να καθήσωμε και να συζητήσωμε τον σκοπό της επισκέψεώς μας καθισμένοι σε μια πολυθρόνα. Το να μιλώ στους άλλους για τη θαυμάσια ελπίδα μας που είναι βασισμένη στη Γραφή είναι πράγματι εποικοδομητικό και ανταποδοτικό για μένα.

Μολονότι υπό τις παρούσες συνθήκες μπορεί να κάνω μια ζωή περιωρισμένη και στον τομέα των επιχειρήσεων θεωρούμαι άσχημος κίνδυνος, αυτό που συνεχίζει να μ’ ενδυναμώνη είναι η βεβαία γνώσις ότι ο Θεός έχει σκοπό ν’ απολαύσουν οι άνθρωποι αιώνια ζωή με τέλεια υγεία κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας. Η Γραφική υπόσχεσις σ’ εκείνους που θα ζήσουν τελικά κάτω από την κυβέρνησι του Θεού είναι ότι «θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» (Αποκάλ. 21:4)—Από Συνεργάτη.

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Κολυμπώ καθημερινά και η υγεία μου έχει βελτιωθή σημαντικά

[Υποσημειώσεις]