Εκαθάρισα τη Ζωή μου—Γιατί;

ΜΕΓΑΛΩΣΑ κοντά στην πόλι της Λιέγης στο ανατολικό Βέλγιο. Στα πρώτα χρόνια της ζωής μου, όταν ήμουν μικρό κορίτσι, δεν ήμουν καθόλου ευτυχισμένη, επειδή οι γονείς μου είχαν χωρίσει στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ήμουν περίπου δέκα ετών τότε.

Ο πατέρας μου, με τον οποίον ζούσα, ποτέ δεν έδειχνε μεγάλη διάθεσι για δουλειά, και αυτό δημιουργούσε πολλά προβλήματα. Ούτε για μένα ενδιαφερόταν ποτέ, κι έτσι έκανα ό,τι ήθελα. Αυτό δεν τον ανησυχούσε, επειδή συχνά κοιμόταν κάπου έξω, και επέστρεφε στο σπίτι μετά από πολλές μέρες.

Σταμάτησα το σχολείο όταν ήμουν 14 ετών και άρχισα να εργάζωμαι. Αυτό μ’ έκαμε να πιστεύω ότι είχα μεγαλώσει αρκετά, κι έτσι άρχισα να καπνίζω, να πίνω και να βγαίνω έξω με αγόρια. Η εταιρία στην οποία εργαζόμουν δεν ήταν καλή και σιγά-σιγά άρχισα να υιοθετώ τον τρόπο ζωής των συναδέλφων μου. Στην αρχή, φυσικά, δεν έκανα τίποτε πραγματικά κακό, αλλά αναπόφευκτα έπαιρνα τον κατήφορο για την ανηθικότητα. Εν τούτοις, δεν έβλεπα γιατί θα έπρεπε να ενεργήσω διαφορετικά, επειδή δεν είχα πράγματι κανένα σκοπό στη ζωή.

Όλο και πιο Βαθειά στην Ανηθικότητα

Όταν ήμουν 15 ετών, έπιασα δουλειά σαν σερβιτόρα σ’ ένα ξενοδοχείο κοντά στην πόλι Σπα, κι εκεί ήταν που για πρώτη φορά είχα σεξουαλικές σχέσεις μ’ ένα αγόρι.

Όταν ήμουν 16 ετών είπα ψέματα για την ηλικία μου και έπιασα δουλειά σαν σερβιτόρα σε μπαρ. Εδώ έγινα φίλη μ’ έναν από τους γιους του ιδιοκτήτου, και σύντομα άρχισα να περνώ τις νύκτες μαζί του. Αργότερα, διέκοψα μ’ αυτόν και άρχισα να πηγαίνω με τον μικρότερο αδελφό του.

Γρήγορα τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν ένας από τους «εραστές» μου με εισήγαγε σε πράξεις ομοφυλοφιλίας. Σε λίγο άρχισα να επιδίδωμαι σε πιο υποβιβαστικές σεξουαλικές πράξεις.

Εκείνο τον καιρό περίπου αναγκάσθηκα να βρω άλλη εργασία. Ο άνδρας με τον οποίον συζούσα τότε ήθελε να με νυμφευθή και να με πάρη μαζί του στο Μαρόκο. Αλλά υποψιάσθηκα ότι κάτι συνέβαινε όταν άκουσα κρυφά μερικές συζητήσεις που είχε μ’ ένα φίλο του από το Μαρόκο. Κατάλαβα ότι σχεδίαζαν να με χρησιμοποιήσουν σαν πόρνη για να τους συντηρώ.

Η αστυνομία ανέλαβε τώρα την περίπτωσί μου, και όταν ο πατέρας μου τελικά κατάλαβε τι συνέβαινε, ανέθεσε τη φροντίδα μου στη μεγαλύτερη αδελφή μου. Αλλά για να δείξω σε όλους ότι επρόκειτο να κάνω ό,τι ήθελα, έβγαινα μ’ ένα νεαρό και διέπραττα πορνεία και αφύσικες σεξουαλικές πράξεις. Έκανα όλα αυτά τα πράγματα χωρίς την παραμικρή ενόχλησι της συνειδήσεως. Και όμως, αντί ένας τέτοιος ανήθικος τρόπος ζωής να μου φέρη ειρήνη διανοίας και ευτυχία, με έκανε να πικραίνωμαι και να θλίβωμαι περισσότερο.

Ανοίγει ένας Δρόμος Ελπίδος

Στο τέλος του 1971, όταν ζούσα με την αδελφή μου και τον σύζυγό της στη Λιέγη, βρήκα στο γραμματοκιβώτιό μας ένα φυλλάδιο που διαφήμιζε μια δημόσια ομιλία που θα έκαναν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Βλέποντας το φυλλάδιο θυμήθηκα την πρώτη επαφή που είχα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά πριν από τρία χρόνια, όταν ήμουν 14 ετών. Είχα δεχθή την προσφορά μιας κυρίας για μια οικιακή μελέτη, άλλα η μελέτη διεκόπη μετά από λίγο όταν ο πατέρας μου αντέδρασε έντονα. Αργότερα, έμαθα ότι αυτή η Μάρτυς προσπάθησε αρκετές φορές να επικοινωνήση μαζί μου, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε επειδή τις περισσότερες ώρες έλειπα από το σπίτι.

Σκέφθηκα καθώς εξέταζα το φυλλάδιο, εκείνες τις Γραφικές συζητήσεις που είχαμε κάνει, και ήθελα να παρακολουθήσω αυτή την ομιλία. Αλλά δεν μπόρεσα να πάω επειδή είχα αναλάβει την φροντίδα των δύο μικρών παιδιών της αδελφής μου και φοβόμουν ότι θα ενοχλούσαν το ακροατήριο αν τα έπαιρνα μαζί μου. Εν τούτοις, μετά από λίγες μέρες, δύο Μάρτυρες με επισκέφθηκαν στο σπίτι και τα λόγια τους σχετικά με το ενδιαφέρον που δείχνει ο Θεός για μας και την ευημερία μας πράγματι με εντυπωσίασαν.

Αυτοί οι Μάρτυρες παρετήρησαν το ενδιαφέρον που έδειξα, και έδωσαν τη διεύθυνσί μου σε κάποια άλλη Μάρτυρα. Όταν η Μάρτυς αυτή τελικά με επισκέφθηκε και μου πρότεινε να μελετούμε τακτικά τη Γραφή μαζί, με προθυμία δέχθηκα. Η αδελφή μου και ο σύζυγός της παρακολουθούσαν επίσης τις μελέτες.

Καθώς οι σπόροι της Γραφικής αλήθειας άρχισαν να εγγίζουν την καρδιά μου, ο τρόπος που έβλεπα τα πράγματα άλλαξε ριζικά. Με τρόμο κατάλαβα ότι η ζωή που έκανα τα τρία προηγούμενα χρόνια ήταν σε πλήρη αντίθεσι με τον τρόπο που επιθυμούσε ο Δημιουργός μας να ζουν οι άνθρωποι. Μπορούσα να διακρίνω τη σοφία των νόμων του Θεού που καταδικάζουν την πορνεία, την ομοφυλοφιλία και την ακάθαρτη διαγωγή. Όπως γνώριζα αυτές οι πράξεις δεν φέρνουν αληθινή ικανοποίησι κι ευτυχία.

Αλλά τι θα εσκέπτετο ο Θεός για μένα, αφού ήμουν τόσο βαθιά αναμεμιγμένη στην ανηθικότητα; Πόσο συγκινητικό ήταν όταν έμαθα ότι η αγάπη του εκτείνεται προς όλους τους ανθρώπους, περιλαμβάνοντας ακόμη κι εκείνους που έχουν διαπράξει χονδροειδή αμαρτήματα! Τα λόγια της Γραφής στο εδάφιο Ρωμαίους 5:8 με ενεθάρρυναν πραγματικά, διανοίγοντας την ελπίδα για ένα ευτυχές μέλλον με την επιδοκιμασία του Θεού. Το εδάφιο αυτό λέγει τα εξής: «Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.»

Σκεφθήτε! Ο Θεός είναι ο πρώτος που δείχνει αγάπη στους ανθρώπους, εκτείνοντας την αγάπη αυτή ακόμα και σε άτομα που εξακολουθούν να είναι βυθισμένα στην αδικοπραγία. Η καρδιά μου με υπεκίνησε να υπηρετήσω αυτόν τον ελεήμονα Θεό, τον οποίον η Γραφή προσδιορίζει με το όνομα Ιεχωβά. Ιδιαίτερα το επεθύμησα αυτό όταν άρχισα να κατανοώ τον μεγάλο σκοπό του Ιεχωβά να εξαλείψη αυτό το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων και να δημιουργήση ένα δίκαιο νέο σύστημα. Πίστεψα πραγματικά σε τέτοιες Γραφικές προφητείες όπως η επόμενη:

«Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί. Δια τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη.»—2 Πέτρ. 3:13, 14.

Επειδή περίμενα τώρα με πραγματική προσδοκία το επερχόμενο νέο σύστημα του Θεού, απεφάσισα να κάνω τις απαραίτητες αλλαγές στη ζωή μου για να είμαι αρεστή στο Θεό, ‘άσπιλη και αμώμητη.’ Ήθελα να επιζήσω από το τέλος αυτού του κόσμου και να εισέλθω στη νέα γη του Θεού, μια προοπτική που αναγράφεται στη Γραφή με τα εξής λόγια: «Ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.»—1 Ιωάν. 2:17.

Εν τούτοις, δεν ήσαν εύκολες οι αλλαγές στη ζωή μου. Είναι δύσκολο να προσαρμόση κανείς τη ζωή του όταν έκανε τόσα πολλά πράγματα που ήσαν αντίθετα με το θέλημα του Θεού. Πόσο πολύ θα επιθυμούσα να μην είχα ποτέ εμπλακή σε ανήθικη ζωή! Αλλά με την τακτική μελέτη του Λόγου του Θεού και κάνοντας ειλικρινείς προσευχές στον Ιεχωβά Θεό, έλαβα την αναγκαία βοήθεια και δεν άργησα πολύ να κάνω τις αλλαγές αυτές. Έκοψα τις προηγούμενες κακές συναναστροφές μου, και αυτό με βοήθησε να ελευθερωθώ απ’ όλες τις μορφές ανηθικότητος και ν’ αποφεύγω το ποτό. Εν τούτοις, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα για μένα ήταν να κόψω την ακάθαρτη συνήθεια του καπνού. Αλλά το κατώρθωσα κι αυτό. Δεν σημαίνει, όμως, αυτό ότι τα πάντα εξελίσσοντο ομαλά για μένα.

Δύσκολες Αποφάσεις

Δυστυχώς, η αδελφή μου και ο σύζυγός της δεν ενθουσιάσθηκαν όπως εγώ με τα πράγματα που μαθαίναμε. Αυτοί, δεν είχαν να κάνουν ριζικές ηθικές αλλαγές, όπως έπρεπε να κάνω εγώ, για να συμμορφωθούν με τους νόμους του Θεού. Εκείνοι, όμως, εξακολούθησαν να καπνίζουν. Ο γαμβρός μου, επίσης, δυσφορούσε επειδή αφιέρωνα πολύ χρόνο στη μελέτη της Γραφής. Έτσι, τι θα έκανα; Αποφάσισα να φύγω, να εργασθώ και να μείνω μόνη μου.

Άρχισα τώρα να μοιράζωμαι τις Γραφικές αλήθειες που είχα μάθει με άλλους, κηρύττοντας μάλιστα τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού από σπίτι σε σπίτι. Κατόπιν, τον Οκτώβριο του 1972, βαπτίσθηκα από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά για να συμβολίσω την αφιέρωσι της ζωής μου στον στοργικό μας Δημιουργό. Αλλά τώρα έπρεπε να πάρω άλλη μια απόφασι, επειδή η εργασία μου με εμπόδιζε να παρακολουθώ όλες τις συναθροίσεις στη Χριστιανική εκκλησία. Απεφάσισα ν’ αλλάξω εργασία, κι έτσι έφερα το ζήτημα με προσευχή στον Ιεχωβά. Πιστεύω ότι εκείνος άνοιξε το δρόμο για να βρω κάποια άλλη εργασία.

Άρχισα να σκέπτωμαι τώρα πώς θα μπορούσα να βοηθήσω τον πατέρα μου και τον μικρότερο αδελφό μου να γνωρίσουν τους σκοπούς του Θεού. Έτσι, από τέλος του 1972, τους προσκάλεσα να έλθουν, και να ζήσουν μαζί μου, ελπίζοντας ότι το Χριστιανικό μου παράδειγμα κι αυτά που θα τους έδειχνα από τη Γραφή θα τους υποκινούσαν να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά Θεό. Δέχθηκαν την πρόσκλησί μου, αλλά σύντομα απογοητεύθηκα. Διότι, αντί να δεχθούν τις Γραφικές αλήθειες, ο πατέρας επέστρεψε στον προηγούμενο τρόπο ζωής του. Ήθελε να τον συντηρώ, άλλα δεν ήθελε καθόλου να εφαρμόση δίκαιες αρχές στη ζωή του. Ο αδελφός μου είχε την ίδια συμπεριφορά. Έτσι έπιασα άλλο διαμέρισμα και έφυγα.

Για άλλη μια φορά προσευχήθηκα με ειλικρίνεια στον Ιεχωβά—αυτή τη φορά να με βοηθήση να βρω μια εργασία με την οποία να μπορώ να συντηρούμαι στο ολοχρόνιο έργο κηρύγματος των «αγαθών νέων» στους άλλους. Ο Ιεχωβά ευλόγησε τις προσπάθειές μου, και γρήγορα βρήκα μια κατάλληλη εργασία λίγων ωρών. Έτσι, άρχισα το ολοχρόνιο έργο μαρτυρίας ως σκαπανεύς τον Μάρτιο του 1973, και τον Δεκέμβριο του 1973 διορίσθηκα ως ειδική σκαπανεύς.

Μετά από τρία χρόνια σ’ αυτή την υπηρεσία, πανδρεύθηκα τον Νοέμβριο του 1976. Μολονότι το έργο μαρτυρίας περιωρίσθηκε τότε, πάντοτε καλλιεργούσα την επιθυμία ν’ αναλάβω πάλι το ολοχρόνιο έργο μαρτυρίας. Σήμερα, είμαι ευτυχής που μπορώ να μετέχω πάλι σ’ αυτό το ικανοποιητικό έργο.

Μια Ευτυχισμένη, Ικανοποιητική Ζωή

Καθώς φέρνω στη μνήμη μου τη ζωή μου πριν από λίγα μόνο χρόνια, είμαι πολύ ευγνώμων που υποκινήθηκα ν’ ανταποκριθώ στην αγάπη του Θεού και αποφάσισα να τον υπηρετήσω με όλη μου την καρδιά! Τι αντίθεσις μεταξύ της τωρινής μου ζωής και εκείνης που έκανα προηγουμένως! Τώρα απολαμβάνω ειρήνη, ικανοποίησι και μια καθαρή συνείδησι. Ποτέ δεν είχα φαντασθή ότι κάποια μέρα θα μπορούσα ν’ απολαμβάνω τόση ευτυχία. Ο Ιεχωβά είναι αληθινά πολύ αγαθός και ελεήμων επειδή έδωσε και σ’ εμένα την ευκαιρία να τον γνωρίσω και να τον υπηρετώ. Ακόμη και αποφάσεις που μου είχαν προκαλέσει κάποια στενοχώρια, μετετράπησαν σε πηγή χαράς.

Παραδείγματος χάριν, όταν έφυγα από το σπίτι της αδελφής μου για να μπορώ πιο ελεύθερα να υπηρετώ τον Ιεχωβά, εκείνη με επέκρινε. Παραπονέθηκε ότι την εγκατέλειψα παρ’ όλη τη δουλειά που είχε και ότι θα έπρεπε να φροντίζη τα παιδιά της μόνη της. Αλλά επειδή είχα προσευχηθή πριν πάρω την απόφασί μου, ήμουν βέβαιη ότι είχα ενεργήσει ορθά. Πόσο χάρηκα, λοιπόν, όταν μια μέρα η αδελφή μου επικοινώνησε μαζί μου και μου ζήτησε ν’ αρχίσωμε πάλι να μελετούμε τη Γραφή μαζί! Αυτή τη φορά σταμάτησε να καπνίζη, και στις 11 Μαΐου 1974, βαπτίσθηκε για να συμβολίση την αφιέρωσί της στον Ιεχωβά. Τι χαρά μου έδωσε αυτό!

Αυτό με υπεκίνησε να προσπαθήσω ν’ αναζωπυρώσω το ενδιαφέρον των άλλων μελών της οικογενείας μου. Τελικά ο νεώτερος αδελφός μου δέχθηκε τις Γραφικές αλήθειες και αφιέρωσε τη ζωή του στον Ιεχωβά. Ευλογήθηκα επίσης πλούσια βλέποντας δύο νεαρά κορίτσια με τα οποία συμμελετούσα τη Γραφή να προοδεύουν μέχρι του σημείου ν’ αφιερώσουν τη ζωή τους στον Ιεχωβά. Επίσης, ο γάμος μου έδωσε ένα πιο στερεό θεμέλιο στην καθημερινή μου ζωή και είμαι ευτυχής που μπορώ και υπηρετώ τον Ιεχωβά μαζί με τον σύζυγό μου.

Πόσο ενισχυτικό για την πίστι και ικανοποιητικό είναι το να χρησιμοποιήται κανείς για να βοηθή άλλους ανθρώπους να υπηρετήσουν τον Θεό! Είμαι βέβαιη ότι όλα τα ειλικρινή άτομα, άσχετα με το πόσο βαθιά είναι βυθισμένα σε μια πορεία αδικοπραγίας, μπορούν να αλλάξουν ζωή αν στραφούν για βοήθεια στον ελεήμονα και στοργικό Θεό μας, τον Ιεχωβά—Από συνεργάτη.