Όταν η Συμφορά Πλήττη!
Αφήγησις από πρώτο χέρι σχετικά με το τι έπαθε ένας δρόμος από τις καταρρακτώδεις βροχές που σάρωσαν τη νότια Καλιφόρνια στις αρχές αυτού του έτους.
Η ΘΕΑ από τη Λεωφόρο Ντιβίνα [Θεία] Βίστα ασφαλώς δεν ήταν θεία το Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 1980. Ήταν 4:45 μ.μ. Καταρρακτώδης βροχή έπληττε δυνατά όλη την ημέρα, αφού επί εννέα μέρες η θύελλα είχε δημιουργήσει ένα απόθεμα 44 εκατοστών (17 ιντσών) βροχής στο Μόντερεϋ Παρκ, προάστιο του Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια. Κοίταξα έξω από το παράθυρό μας. Η εξέδρα για ηλιοθεραπεία είχε βουλιάξει και τα κάγκελα είχαν γείρει προς τα πίσω. Ο λόφος στο απέναντι μέρος του δρόμου άρχιζε να υποχωρή θέτοντας σε κίνδυνο τα σπίτια που βρίσκονταν από κάτω.
Ξαφνικά, συνεργεία διασώσεως της αστυνομίας άρχισαν ν’ ανεβαίνουν το δρόμο, και οι σειρήνες τους ούρλιαζαν. Έφθασαν γιατροί, δυο πυροσβεστικές αντλίες ανέβηκαν ουρλιάζοντας το δρόμο, κι ένα ασθενοφόρο ακολούθησε. Η Λεωφόρος Ντιβίνα Βίστα ήταν ένας ορμητικός ποταμός νερού και λάσπης. Ένα αυτοκίνητο με μεγάφωνα ανέβαινε το δρόμο φωνάζοντας δυνατά: «Όλοι πρέπει να φύγουν!»
Έξω, καθώς η βροχή συνεχιζόταν, το ρεύμα ήταν τόσο γρήγορο ώστε χρειάσθηκε να μας περάσουν απέναντι οι πυροσβέστες. Κατεβήκαμε το λόφο με το ασθενοφόρο, αλλά προτού φθάσωμε κάτω ένας όγκος λάσπης ύψους 1,2 μέτρων (τεσσάρων ποδών) έκλεισε το δρόμο. Κανείς δεν μπορούσε να περάση μέχρις ότου συνεργεία της πόλεως άνοιξαν με μπουλντόζα ένα διάδρομο για να περάση το ασθενοφόρο. Χρειασθήκαμε μια ώρα για να διανύσωμε 61 μέτρα (200 πόδια).
Το σπίτι μας δεν επλήγη τόσο σοβαρά όσο μερικά άλλα. Ένας όγκος λάσπης πέρασε μέσα από ένα σπίτι και παρέσυρε το ψυγείο έξω στο δρόμο. Σ’ ένα από τα σπασμένα παράθυρα κρεμόταν ο καναπές τους. Σπασμένα μέρη συσκευών τηλεοράσεως, ένα τραπέζι φαγητού, ο νεροχύτης και η σανίδα του σιδερώματος ήσαν μισοθαμμένα στη λάσπη. Ακόμη πιο πάνω στο δρόμο, ένας όγκος λάσπης είχε γκρεμίσει τους τοίχους ενός σπιτιού. Η οροφή είχε πέσει κάτω στο δρόμο. Όλα τα έπιπλα βρίσκονταν στην μπροστινή αυλή του σπιτιού που έβλεπε στο δρόμο.
Στην διπλανή πόρτα, δύο άνδρες εργάζονταν στην κορυφή της σκάλας του διώροφου σπιτιού τους. Ξαφνικά, ακούσθηκε ένας τρομακτικός υπόκωφος κρότος σαν τον ήχο της βροντής, και, μπουμ! ο όγκος της λάσπης χτύπησε και κάρφωσε τον ένα απ’ αυτούς κάτω από ένα αυτοκίνητο στο τέλος του δρόμου. Θάφτηκε τελείως στη λάσπη εκτός από το κεφάλι του που εξείχε. Οι γείτονες τον ξέθαψαν ζωντανό.
Ήταν συγκινητικό, όμως, να βλέπη κανείς πώς η συμφορά έφερε τους γείτονες πιο κοντά τον ένα στον άλλο. Ενδιαφέρουσα ήταν η διαπίστωσίς τους σχετικά με το πώς τα υλικά πράγματα δεν είναι πρωταρχικής σπουδαιότητας. Ένας γείτονας είπε: «Πρόκειται για ένα τρομερό αίσθημα, ένα αίσθημα που σε αρρωσταίνει—ό,τι συσσωρεύσεις σε όλη σου τη ζωή μπορεί να εξαφανισθή εν ριπή οφθαλμού.» Ένας άλλος είπε: «Το να σου συμβή κάτι τέτοιο μπορεί πραγματικά να σε βοηθήση. Έχω αλλάξει όλη μου τη στάσι ως προς το να ανησυχώ για αγαπημένα μου πράγματα.» Ένας άλλος ακόμη παρατήρησε: «Όταν είσαι τόσο κοντά στο θάνατο, το να παραμείνης ζωντανός είναι το μόνο πραγματικά σπουδαίο.»
Δημόσια συνεργεία εργάζονταν στην περιοχή σε 12-ωρες βάρδιες. Μισή από τη δύναμι βρισκόταν σε υπηρεσία συνεχώς. Σ’ αυτό τον ένα δρόμο τραυματίσθηκαν 10 άτομα, περιλαμβανομένων τεσσάρων πυροσβεστών και τριών αστυνομικών. Τα Συνεργεία προστασίας της Καλιφόρνιας μοίρασαν 495 ρόλους πλαστικών καλυμμάτων, 12.000 σάκκους άμμου και 175 τόννους άμμου για τον έλεγχο των όγκων της λάσπης. Συνολικά, στο Μόντερεϋ Παρκ 50 σπίτια υπέστησαν βλάβες, 15 πολύ σοβαρές βλάβες και πέντε καταστράφηκαν τελείως. Οι ζημιές υπολογίζονται σε 2,5 εκατομμύρια δολλάρια.
Εκκρεμούν δίκες καθώς οι πληγέντες ζητούν αποζημιώσεις. Ποιος είναι υπεύθυνος; Οι εναγόμενοι, περιλαμβανομένης και της πόλεως του Μόντερεϋ Παρκ, θα προβάλλουν το επιχείρημα ότι οι καταρρακτώδεις βροχές και η προκύπτουσα ζημία ήταν «Θεομηνία.» Ωστόσο, είναι πιο ακριβές να στρέψωμε το βλέμμα μας στις πράξεις των ανθρώπων. Οι εργολάβοι ισοπεδώνουν τις φυσικές λοφοπλαγιές και τοποθετούν σπίτια σ’ αυτά τα οικόπεδα. Δημιουργούνται αναχώματα συμπαγούς υλικού γεμίσματος, και η φυσική λοφοπλαγιά εξασθενεί. Όταν έρχονται οι βροχές, οι κουτσουρεμένοι λόφοι καταρρέουν.—Από συνεργάτη