Πρέπει να Πιστεύετε στη Μετενσάρκωση;

ΕΝΩ βρισκόταν κάτω από επιρροή του LSD, ένας άντρας από το Έντμοντον του Καναδά, κοίταξε τον καθρέφτη. «Άρχισα να έχω παραισθήσεις και να βλέπω αυτό που νόμιζα ότι ήταν προηγούμενες ενσαρκώσεις του εαυτού μου. Για παράδειγμα, είδα τον εαυτό μου σαν έναν κακό στρατιωτικό ηγέτη . . . υπεύθυνο για το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Κάποτε ενώ έβλεπα ένα τέτοιο κακό άτομο στον καθρέφτη, άκουσα μια φωνή που έλεγε: ‘«Θα τιμωρηθείς γι’ αυτά τα κακά πράγματα που έκανες!»’

Κι άλλα πράγματα εκτός από τα ναρκωτικά, έκαναν μερικούς ανθρώπους να πιστεύουν στη μετενσάρκωση. Όταν μερικοί επισκέπτονται νέες τοποθεσίες, έχουν την περίεργη αίσθηση ότι ήταν εκεί πριν, συμπεραίνοντας ότι θα πρέπει να είχαν ξαναζήσει στο παρελθόν. Άλλοι πάλι αναφέρουν παρόμοιες εμπειρίες όταν συνάντησαν ορισμένα τελείως άγνωστα άτομα. Ο υπνωτισμός έπαιξε επίσης το ρόλο του. Πολλοί ψυχίατροι κατέληξαν να πιστεύουν στη μετενσάρκωση γιατί μερικοί από τους ασθενείς τους όταν ήταν υπνωτισμένοι ανέφεραν εμπειρίες σε καιρούς πριν από τη γέννησή τους,» έγραψε ο Ρ. Στέμμαν στο βιβλίο του Πνεύματα και Κόσμος των Πνευμάτων. Η ίδια διδασκαλία είναι η βάση της Ινδουιστικής και Βουδιστικής θρησκείας, τα μέλη των οποίων αριθμούν πάνω από μισό δισεκατομμύριο.

Αν και είναι σ’ εξέχουσα θέση για πολύ καιρό στην Ανατολή, η μετενσάρκωση έχει γίνει τελευταία ένα δημοφιλές θέμα για συζήτηση στον Δυτικό κόσμο. Αποτελεί το θέμα των βιβλίων και κινηματογραφικών ταινιών. Πολλοί είδαν το πρόσφατο έργο του Ρόμπερτ Γουάιζ Όντρυ Ροζ, που βασιζόταν σ’ ένα μυθιστόρημα μπεστ-σέλλερ. Η ταινία έδειχνε θλιμμένους γονείς που έφτασαν να πιστεύουν ότι η αγαπημένη τους κόρη ήταν η μετενσάρκωση του πεθαμένου παιδιού κάποιου άλλου ανθρώπου.

Αυτοί που πιστεύουν στη μετενσάρκωση λένε ότι «μετά το θάνατο ενός ατόμου η ψυχή του ξαναγεννιέται σ’ ένα άλλο σώμα». Από πού προήλθε αυτή η θεωρία και πώς επηρεάζει τους ανθρώπους; Θα πρέπει κι εσείς να την πιστεύετε;

Από πού Ξεκίνησε;

Η ιδέα ότι μετά το θάνατο η ψυχή μεταβαίνει στο σώμα κάποιου άλλου είναι κάτι πολύ διαδεδομένο και βαθιά ριζωμένο στο ανθρώπινο γένος από πολύ καιρό. Οι Βέντας, μια μαύρη φυλή στη Νότια Αφρική, πιστεύουν σ’ αυτή, όπως και οι ιθαγενείς της Αυστραλίας, οι Αρωκανοί Ινδιάνοι της Νοτίου Αμερικής και πολλοί άλλοι.

Πάνω από 2.000 χρόνια πριν οι αρχαίοι Έλληνες και οι Κέλτες της Δυτικής Ευρώπης πίστευαν σ’ αυτή. Στον ίδιο καιρό οι Βραχμάνοι ιερείς τη δίδασκαν στην Ινδία. «Πολλοί λόγιοι πιστεύουν ότι οι Ινδουιστές Βραχμάνοι στην Ανατολή και οι Κέλτες Δρουίδες στη Δύση ήταν τα απομεινάρια από τμήματα ενός αρχαίου Ινδοευρωπαϊκού ιερατείου,» σχολιάζει η Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια.

Το ‘αρχαίο ιερατείο,’ το οποίο κυριαρχούσε στην Ινδία, στη Δυτική Ευρώπη και στην Ελλάδα εξακριβώθηκε ότι προερχόταν από τη Βαβυλώνα. Μήπως γεννήθηκε εκεί η ιδέα της μετενσαρκώσεως; Είναι γνωστό ότι η Βαβυλωνιακή θρησκεία περιλάμβανε τον ετήσιο θρήνο του νεκρού ήρωα, Θαμμούζ, ή Ντουμούζι, τον οποίον θεοποίησαν. «Οι βασιλιάδες που ήταν ενσάρκωσή του», έγραψε ο Γάλλος καθηγητής Ελιάντε, γιόρταζαν κάθε χρόνο την αναδημιουργία του κόσμου. . . . Ο Θαμμούζ εξαφανίζεται, για να επανεμφανιστεί έξι μήνες αργότερα. Αυτή η εναλλαγή—περιοδική παρουσία και απουσία του θεού—κατάφερε να δημιουργήσει ‘μυστήρια’ για τη σωτηρία των ανθρώπων, τον προορισμό τους μετά θάνατον. . . . Τελικά, κάθε ανθρώπινο ον μπορούσε να ελπίζει ότι θ’ απολαύσει αυτό το προνόμιο.»

Πώς Επηρεάζει τους Ανθρώπους;

Θα μπορούσε η διδασκαλία της μετενσαρκώσεως να φέρει σύγχυση και ταλαιπωρίες στους γονείς, όπως περιγράφεται στο μυθιστόρημα Όντρυ Ροζ; Στην Ινδία ο Δρ Βινόντα Μόρφυ ερεύνησε περιπτώσεις «αναγεννήσεως». Μια περίπτωση περιλάμβανε ένα παιδάκι που έκλαιγε κάθε βράδυ, λέγοντας ότι ανήκε σε άλλη οικογένεια. Τελικά το πήγανε σ’ ένα μακρινό χωριό, που τους έδειξε ένα σπίτι και το αντρόγυνο εκεί ότι ήταν οι γονείς του. Το «περιστατικό», σύμφωνα με τον επιστημονικό συγγραφέα Ραντχακρίσνα Ράο, «είχε μια θλιβερή συνέχεια, γιατί το παιδάκι έγινε το επίκεντρο μεγάλης διαμάχης μεταξύ δύο διαφορετικών αντρογύνων».

Στενά συνδεδεμένη με τη μετενσάρκωση είναι η δοξασία ότι οι κακοτυχίες στην παρούσα ζωή αποτελούν τιμωρία για τα πεπραγμένα στις προηγούμενες ζωές. Αυτό αναφέρεται ως νόμος της Κάρμα». Ενώ αποθαρρύνει μερικούς από το να κάνουν κακό σε άλλους, είναι αυτή η δοξασία μια θετική δύναμη για να κάνει κανείς το καλό; Η απάντηση βρίσκεται στην κοινωνική θέση των βραχμάνων ιερέων που ηγούνται ενός συστήματος κάστας, που εκατομμύρια άνθρωποι το βρίσκουν φορτικό και καταπιεστικό. Εξετάστε, επίσης, τους Βουδιστές μοναχούς που αποτραβιούνται από την κοινωνία για να ζήσουν μια μοναχική ζωή. «Αν ένα άτομο ήρθε σ’ αυτόν τον κόσμο για να επανορθώσει το αμαρτωλό παρελθόν του, τι δουλειά έχουμε εμείς να επέμβουμε και να διαταράξουμε τις διατάξεις του Θεού;» σχολιάζει το Άνθρωπος, Μύθος και Μαγεία—Μια Εικονογραφημένη Εγκυκλοπαίδεια του Υπερφυσικού.

Το να ερευνήσουν τις «περασμένες τους ζωές» έφερε μερικούς κάτω από την επιρροή επικίνδυνων υπερανθρώπινων δυνάμεων. «Αισθανόμουν ότι με κυνηγούσαν πονηρά πνεύματα», έγραψε ο άντρας που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου. «Μερικές φορές παρακαλούσα μόνο να πεθάνω και ποτέ να μην ξαναγεννηθώ . . . Επιχείρησα πολλές φορές να αυτοκτονήσω.»

Τι Διδάσκει η Αγία Γραφή;

Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι μετά θάνατον δεν υπάρχει κανένα αόρατο μέρος που επιζεί για να ξαναγεννηθεί σαν κάποιος άλλος. Η ψυχή είναι το ίδιο το άτομο. Για παράδειγμα, μπορείτε να διαβάσετε στη Γραφή ότι όταν δημιουργήθηκε ο πρώτος άνθρωπος, ονομάστηκε «ψυχή». Έτσι, όταν πέθανε, εκείνη η «ψυχή» ήρθε στο τέλος της, όπως είχε πει ο Θεός: «Εν το ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψεις εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει.» Αλλού, η Αγία Γραφή δείχνει επανειλημμένα ότι η ανθρώπινη ψυχή πεθαίνει.—Γένεσις 2:7· 3:19· Ιησούς του Ναυή 10:32· Ιεζεκιήλ 18:4· Ιάκωβος 5:20· Αποκάλυψις 16:3.

Αν δεν επιζεί τίποτα με το θάνατο του σώματος, ποια εξήγηση υπάρχει τότε για τα φαινόμενα που σχετίζονται με τη δοξασία της μετενσαρκώσεως; Η Βίβλος δείχνει ότι οι δαίμονες, άγγελοι που έγιναν άπιστοι, είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό. (1 Τιμόθεον 4:1) Όσο για την ελπίδα ζωής μετά θάνατον, μπορείτε να πιστεύετε με βεβαιότητα στην ικανότητα του Δημιουργού να επαναφέρει «τους καταξιωθέντες . . . την εκ νεκρών ανάστασιν.» Όπως βεβαίωσε ο Ιησούς: «ότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θελουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει.»—Λουκάς 20:35· Ιωάννης 5:28, 29.

Αυτή η πληροφορία από τον Λόγο του Θεού έφερε παρηγοριά και ανακούφιση σ’ εκατομμύρια ανθρώπους, περιλαμβανόμενου και του ανθρώπου εκείνου που είχε κάποτε δυσχέρειες, από το Έντμοντον του Καναδά. Ένας άλλος, ένας πρώην Ινδουιστής από την Ινδία, εκφράστηκε ως εξής: «Σύμφωνα με τη διδασκαλία της μετενσαρκώσεως, κάποιος επιστρέφει σ’ αυτό το σύστημα, κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες που οι άνθρωποι αρρωσταίνουν και πεθαίνουν. Αλλά η ανάσταση θα γίνει αφού ο Ιεχωβά Θεός, τερματίσει μέσω της κυβερνήσεως της Βασιλείας του αυτό το διεφθαρμένο σύστημα. Τότε, . . . οι αρρώστιες, το πένθος ακόμη κι ο θάνατος θα είναι πράγματα του παρελθόντος!»—Αποκάλυψις 21:3, 4.

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Κατά καιρούς μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν ξαναζήσει στο παρελθόν

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Ο νόμος της Κάρμα διδάσκει τον «τροχό» των ατέρμονων γεννήσεων