Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Πότε Αρχίζει η Ανθρώπινη Ζωή;

Η 21η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1989 ήταν μια ασυνήθιστη ημέρα για την Πέμπτη Δικαστική Περιφέρεια της Πολιτείας Τενεσή των Η.Π.Α. Εκείνη την ημέρα το περιφερειακό δικαστήριο γνωστοποίησε την απόφασή του σχετικά με μια διαφωνία για την κυριότητα εφτά κατεψυγμένων ανθρώπινων εμβρύων. Το δικαστήριο έπρεπε να αποφασίσει σε ποιον από τους χωρισμένους γονείς θα δινόταν η κυριότητα. Εντούτοις, πρώτα υπήρχε ένα άλλο θέμα που έπρεπε να διευθετηθεί: Πρέπει τα έμβρυα να θεωρούνται ιδιοκτησία ή ανθρώπινα όντα;

Ο καθηγητής Ζερόμ Λεζέν, ένας διεθνούς φήμης γενετιστής από το Παρίσι, κατέθεσε στο δικαστήριο ότι κάθε άνθρωπος έχει μια μοναδική στο είδος της αρχή, η οποία λαβαίνει χώρα τη στιγμή της σύλληψης, και ότι «από τη στιγμή της σύλληψης είναι πραγματικός άνθρωπος». Με άλλα λόγια, αρχίζοντας από το στάδιο του ζυγωτού (το κύτταρο που προκύπτει από την ένωση ωαρίου και σπερματοζωαρίου), τα έμβρυα είναι, όπως είπε στο δικαστήριο, «μικροσκοπικά ανθρώπινα όντα»!—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

Όταν ρωτήθηκε αν εννοούσε ότι θα έπρεπε να φέρονται στο ζυγωτό με τα ίδια δικαιώματα που έχει ένας ενήλικος, ο Δρ Λεζέν απάντησε: «Δεν σας λέω κάτι τέτοιο, γιατί δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω αυτό. Όμως, σας λέω ότι είναι ανθρώπινο ον, και από εκεί και πέρα ο Δικαστής είναι εκείνος που θα πει αν αυτό το ανθρώπινο ον έχει τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους. . . . Αλλά με ρωτήσατε, ως γενετιστή, αν αυτό το ανθρώπινο ον είναι άνθρωπος, και θα σας απαντήσω ότι αφού είναι ον, και μάλιστα ανθρώπινο, άρα είναι ένα ανθρώπινο ον».

Βασισμένα κυρίως στην αδιάσειστη κατάθεση του Δρ Λεζέν, τρία από τα εντυπωσιακά συμπεράσματα του δικαστηρίου είναι τα εξής:

◻ «Από τη στιγμή της γονιμοποίησης, τα κύτταρα του ανθρώπινου εμβρύου αρχίζουν να διαφοροποιούνται, και γίνονται μοναδικά και εξειδικευμένα στον υψηλότερο βαθμό διάκρισης».

◻ «Τα ανθρώπινα έμβρυα δεν είναι ιδιοκτησία».

◻ «Η ανθρώπινη ζωή αρχίζει από τη σύλληψη».

Συμφωνεί αυτό με το τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με την αρχή της ανθρώπινης ζωής;

Η Ανθρώπινη Ζωή Αρχίζει από τη Σύλληψη

Ο Ιεχωβά Θεός είναι «η πηγή της ζωής» και «εν αυτώ [μέσω αυτού, ΜΝΚ] ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν». (Ψαλμός 36:9· Πράξεις 17:28) Πότε λέει ο Δημιουργός ότι αρχίζει η ζωή; Αυτός θεωρεί τη ζωή ενός παιδιού το ίδιο πολύτιμη ακόμα και στη διάρκεια των πολύ αρχικών σταδίων της ανάπτυξης μετά τη σύλληψη. Πάνω από 3.000 χρόνια πριν από την παραπάνω δικαστική απόφαση ενέπνευσε τον Δαβίδ, τον προφήτη του, να γράψει:

«Με περιετύλιξας εν τη κοιλία της μητρός μου. Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο. Δεν εκρύφθησαν τα οστά μου από σου, ενώ επλαττόμην εν τω κρυπτώ [μέσα στη μήτρα] και διεμορφονόμην [υφαινόμουν, ΜΝΚ, υπαινιγμός για τις φλέβες και τις αρτηρίες, που είναι πλεγμένες μέσα στο σώμα σαν τις χρωματιστές κλωστές ενός υφάσματος] εν τοις κατωτάτοις της γης [ποιητική περιγραφή του σκοταδιού που υπάρχει μέσα στη μήτρα]. Το αδιαμόρφωτον [έμβρυο, ΜΝΚ] του σώματός μου είδον οι οφθαλμοί σου· και εν τω βιβλίω σου πάντα ταύτα ήσαν γεγραμμένα».—Ψαλμός 139:13-16.

Από τη στιγμή της σύλληψης, η αναπτυσσόμενη ζωή ακολουθεί ένα συγκεκριμένο υπόδειγμα σαν να υπακούει σε οδηγίες που εκτίθενται σ’ ένα βιβλίο, ένα πολύ μεγάλο βιβλίο. «Οι πληροφορίες που είναι μέσα στο ζυγωτό», λέει ο Δρ Λεζέν, «οι οποίες μπορούν, αν γίνουν λέξεις και δοθούν σ’ έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, να του πουν πώς να υπολογίσει την επόμενή του κίνηση, αποτελούν ένα σύνολο τόσο μεγάλο ώστε κανείς δεν μπορεί να το μετρήσει».

Η Ζωή του Αγέννητου Είναι Πολύτιμη

Έτσι, το αγέννητο παιδί που αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα δεν είναι απλώς ένα κομμάτι ιστού. Έχει μεγάλη αξία, και γι’ αυτόν το λόγο, ο Θεός έχει δηλώσει ότι το άτομο που θα προκαλέσει βλάβη σ’ ένα αγέννητο παιδί θα κληθεί να λογοδοτήσει. Ο νόμος του, που αναφέρεται στα εδάφια Έξοδος 21:22, 23, προειδοποιεί: «Εάν μάχωνται άνδρες και πατάξωσι γυναίκα έγκυον και εξέλθη το παιδίον αυτής, δεν συμβή όμως συμφορά [θανατηφόρο δυστύχημα, ΜΝΚ]· θέλει εξάπαντος κάμει αποζημίωσιν ο πατάξας, οποίαν ο ανήρ της γυναικός επιβάλη εις αυτόν· και θέλει πληρώσει κατά την απόφασιν των κριτών. Αν όμως συμβή συμφορά [θανατηφόρο δυστύχημα, ΜΝΚ], τότε θέλεις δώσει ζωήν αντί ζωής».

Μερικές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής αποδίδουν τα παραπάνω εδάφια με τέτοιο τρόπο, ώστε κάνουν αυτό που θα συμβεί στη γυναίκα το κεντρικό σημείο του νόμου. Εντούτοις, το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο στρέφει την προσοχή στο θανατηφόρο δυστύχημα που μπορεί να συμβεί είτε στη μητέρα είτε στο παιδί.a Έτσι, η έκτρωση που προκαλείται εκούσια, απλώς και μόνο για να αποφευχθεί η γέννηση ενός ανεπιθύμητου παιδιού, είναι εκ προθέσεως αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί να ισχυριστούν ότι το ανθρώπινο έμβρυο δεν είναι ανθρώπινη ζωή, γιατί δεν μπορεί να διατηρηθεί στη ζωή μόνο του έξω από τη μήτρα. Όμως, αυτός ο συλλογισμός δεν θα ευσταθούσε. Κανένας δεν αμφιβάλλει ότι ένα νεογέννητο μωρό—μόνο μερικών λεπτών—είναι ανθρώπινο ον. Όμως, αν έβαζαν αυτό το παιδί γυμνό στο ύπαιθρο για πόσο χρόνο θα επιζούσε; Το μωρό αυτό είναι εντελώς απροστάτευτο και, όπως συμβαίνει με το έμβρυο, δεν έχει την ικανότητα να διατηρηθεί στη ζωή μόνο του. Το νεογέννητο μωρό χρειάζεται προστασία, ζεστασιά και τροφή—τα μέσα συντήρησης, τη βοήθεια και την περίθαλψη που μόνο ένας ενήλικος, όπως μια μητέρα, μπορεί να προμηθεύσει.

Επομένως, η προαναφερθείσα νομική απόφαση συμφωνεί με την άποψη της Αγίας Γραφής ότι η ανθρώπινη ζωή αρχίζει από τη στιγμή της σύλληψης. Η ζωή του αγέννητου δεν είναι κάτι ασήμαντο που μπορεί εκούσια να πεταχτεί στα σκουπίδια σαν ένα ενοχλητικό και παρείσακτο αντικείμενο. Η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή, όχι μόνο αφού αφήσει τη μήτρα, αλλά και ενόσω είναι μέσα στη μήτρα.

[Υποσημειώσεις]

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 26]

Windsor Castle, Royal Library. © 1970 Her Majesty The Queen