Η Άποψη της Αγίας Γραφής
Ο Ρόλος σας στις Προσευχές Σας
ΣΕ ΜΙΑ βουνοπλαγιά με θέα προς την πόλη, ο κυνηγημένος βασιλιάς κοντοστέκεται για να δει το μεγαλόπρεπο παλάτι του, τη γοργά αναπτυσσόμενη πρωτεύουσα, και για να σκεφτεί τη θλιβερή κατάσταση του σπιτικού του. Ένας μεγάλος στρατός έχει συγκεντρωθεί στα νότια και τώρα προελαύνει προς την πόλη. Υψηλά ιστάμενοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν μεταπηδήσει στο εχθρικό στρατόπεδο, και η κοινή γνώμη έχει στραφεί υπέρ των στασιαστών. Αποκαρδιωμένος, ο βασιλιάς προσεύχεται στον Θεό. Επειδή είναι βαθιά θρησκευόμενο άτομο, έχει την πεποίθηση ότι ο Θεός θα ακούσει την παράκλησή του και θα ανατρέψει τα σχέδια των συνωμοτών. Στη συνέχεια, απομακρύνεται από τη λαμπρή πόλη του, κατεβαίνει από το βουνό και συνεχίζει προς το βορρά με κατεύθυνση την έρημο πέρα από τον ποταμό. Τι άλλο μπορεί να κάνει; Η κατάσταση είναι τώρα στα χέρια του Θεού.
Με παρόμοιο τρόπο, τα ταπεινά πιστά άτομα σήμερα στρέφονται στον Θεό με προσευχή σε δύσκολους καιρούς έχοντας την παρηγορητική διαβεβαίωση πως, εκτός από το ότι παρέχει σαφείς κατευθυντήριες γραμμές για το πώς να προσεύχονται, η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι ο «ακούων προσευχήν». (Ψαλμός 65:2) Έχουμε τη διαβεβαίωση ότι όλοι οι ειλικρινείς εκζητητές του Θεού θα εισακουστούν.
Εντούτοις, αρκεί η πίστη και η προσευχή; Τι ρόλο παίζουμε εμείς στην έκβαση των προσευχών μας;
Πώς Μπορούμε να Συμβάλλουμε Εμείς;
Ο βασιλιάς που αναφέρθηκε στην αρχή ήταν ο Βασιλιάς Δαβίδ του αρχαίου Ισραήλ. Αντιμετωπίζοντας τη συνωμοσία του μηχανορράφου γιου του, του Αβεσσαλώμ, και του υποκριτή συμβούλου του Αχιτόφελ, προτίμησε να απομακρυνθεί από την Ιερουσαλήμ και να καταφύγει στην οχυρωμένη πόλη Μαχαναΐμ, η οποία βρισκόταν στην έρημο, ανατολικά του Ιορδάνη Ποταμού. Όντας πιθανότατα καταβαρημένος από την απογοήτευση, την κατάθλιψη και την ανησυχία, ικέτεψε τον Ιεχωβά με προσευχή, λέγοντας: ‘Ω Ιεχωβά, μετάτρεψε, σε παρακαλώ, τη συμβουλή του Αχιτόφελ σε ανοησία!’ (2 Σαμουήλ 15:11-15, 30· 15:31, ΜΝΚ) Ωστόσο, ο Δαβίδ δεν προσευχήθηκε απλώς. Συνέβαλε με θετικό τρόπο στην επιτυχή έκβαση της προσευχής του. Πώς;
Η συμβολή του Δαβίδ άρχισε πολύ πριν από τις δοκιμασίες που αντιμετώπισε. Επί πολλά έτη, ακόμα και προτού γίνει βασιλιάς, ο Δαβίδ αποδείχτηκε όσιος λάτρης του Ιεχωβά. (1 Σαμουήλ 16:12, 13· Πράξεις 13:22) Απέκτησε μια πολύ στενή σχέση με τον Θεό. Έτσι, όταν ο Δαβίδ αντιμετώπισε δοκιμασίες είχε πίστη ότι ο Ιεχωβά θα άκουγε την προσευχή του και θα ανταποκρινόταν κατάλληλα.
Το ίδιο αληθεύει και σήμερα. Συνήθως μια βασική μέθοδος για να συμβάλλουμε στην έκβαση των προσευχών μας είναι να ακολουθούμε τις Γραφικές συμβουλές ανελλιπώς στη ζωή μας. Αυτή η όσια προσκόλληση στις θεόδοτες αρχές δημιουργεί στενή σχέση με τον Θεό. Αυτή η οικειότητα με τον Θεό και αυτό το πρότυπο πίστης θα πρέπει να υπάρχουν προτού αρχίσουν οι δοκιμασίες. Θα πρέπει να μοιάζουν με ισχυρά θεμέλια στα οποία πρόκειται να οικοδομηθεί κάποιο σπίτι· θα πρέπει να υπάρχουν προτού πέσει πάνω τους το βάρος της κατασκευής. Έτσι μπορούμε—ακόμα και τώρα, προτού έρθουν οι δοκιμασίες—να συμβάλλουμε στην επιτυχή έκβαση πολλών προσευχών μας.
Να Έχετε Ενεργό Ρόλο!
Μολονότι αληθεύει ότι η σχέση του Δαβίδ με τον Θεό έπαιξε ζωτικό ρόλο, αυτός επίσης αναγνώριζε ότι δεν μπορούσε να είναι ένας παθητικός θεατής στην έκβαση που θα είχε η προσευχή του. Απεναντίας, ο Δαβίδ έπαιξε ενεργό ρόλο όπως φαίνεται από τη σοφή πορεία ενεργείας του μετά την προσευχή του.
Ανάμεσα στους πιστούς φίλους του Δαβίδ ήταν ένας Αρχίτης, ο Χουσαΐ. Ο Χουσαΐ συνάντησε τον καταδιωγμένο βασιλιά στο Όρος των Ελαιών. Αν και επιθυμούσε να συνοδέψει τον Δαβίδ στην εξορία, ο Χουσαΐ υποτάχτηκε στην προτροπή του Δαβίδ να παραμείνει στην πόλη. Έπρεπε να προσποιηθεί ότι είναι όσιος στον Αβεσσαλώμ, να προσπαθήσει να ματαιώσει τη συμβουλή του προδοτικού συμβούλου Αχιτόφελ και να ενημερώνει τον Δαβίδ για τα γεγονότα. (2 Σαμουήλ 15:32-37) Όπως ήλπιζαν, ο Χουσαΐ κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Αβεσσαλώμ. Τώρα θα παρενέβαινε ο Ιεχωβά.
Ο ευφυής, αν και ύπουλος, Αχιτόφελ πρότεινε ένα λαμπρό σχέδιο. Πρότρεψε τον Αβεσσαλώμ να του δώσει 12.000 άντρες για να επιτεθεί στον Δαβίδ την ίδια εκείνη νύχτα ενόσω ο Δαβίδ είχε τραπεί σε φυγή, αποδιοργανωμένος και ευάλωτος—ένα θανάσιμο πλήγμα που θα έστεφε την επανάσταση με επιτυχία! Προς έκπληξη πολλών, ωστόσο, ο Αβεσσαλώμ ζήτησε τη συμβουλή του Χουσαΐ για αυτό το ζήτημα. Εκείνος συμβούλεψε τον Αβεσσαλώμ να διαθέσει χρόνο για να συγκεντρώσει μια τρομερή δύναμη αντρών, υπό την αρχηγία του ίδιου του Αβεσσαλώμ. Με την κατεύθυνση του Ιεχωβά, έγινε δεκτή η συμβουλή του Χουσαΐ. Ο Αχιτόφελ, προφανώς συνειδητοποιώντας ότι η αποδοχή της συμβουλής του Χουσαΐ σήμαινε σίγουρη ήττα, επέστρεψε στο σπίτι του και αυτοκτόνησε.—2 Σαμουήλ 17:1-14, 23.
Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ο Ιεχωβά είχε απαντήσει στην προσευχή του Δαβίδ—όπως ακριβώς είχε προσευχηθεί. Το παράδειγμα του Δαβίδ ο οποίος εργάστηκε σε αρμονία με την προσευχή του παρέχει ένα πολύτιμο μάθημα για όλους όσους επιζητούν τη βοήθεια του Θεού μέσω προσευχής.
Ο Ιεχωβά θα Κάνει το Μέρος Του
Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται για το ψωμί της κάθε ημέρας, και υποσχέθηκε ότι, αν έθεταν πρώτα τα συμφέροντα του Θεού, Εκείνος θα φρόντιζε για τις ανάγκες τους. (Ματθαίος 6:11, 33) Για παράδειγμα, αν κάποιο άτομο είναι άνεργο, πρέπει να εργαστεί σε αρμονία με την προσευχή του με την οποία ζητάει να έχει φαγητό, κάνοντας ό,τι μπορεί για να βρει ή να δημιουργήσει κάποια εργασία.
Όποιο και αν είναι το θέμα των προσευχών μας, η ικανότητά μας να συμβάλλουμε στην έκβασή τους ποικίλλει πολύ. Υπάρχουν φορές που μπορούμε να κάνουμε πολλά και φορές που μπορούμε να κάνουμε πολύ λίγα, ή ίσως και τίποτα. Το σημαντικό σημείο είναι, όχι το πόσο μπορούμε ή δεν μπορούμε να συμβάλουμε, αλλά το αν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε.
Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει τις περιστάσεις και τις ικανότητές μας. Αντιλαμβάνεται πλήρως τις δυνατότητές μας, και ποτέ δεν θα απαιτούσε από εμάς να κάνουμε περισσότερα από όσα μπορούμε να καταφέρουμε. Είτε μπορούμε να κάνουμε πολλά είτε πολύ λίγα, ο Ιεχωβά θα αντισταθμίσει οποιαδήποτε έλλειψη. Αυτός εκτιμά και υποστηρίζει τις προσπάθειές μας και θα εργαστεί σύμφωνα με αυτές για να επιτύχει την καλύτερη έκβαση για όλους όσους περιλαμβάνονται.—Ψαλμός 3:3-7.
Ενώ περνούσε κακουχίες, ο Βασιλιάς Δαβίδ μπορούσε να διακηρύξει με πεποίθηση: ‘Του Ιεχωβά είναι η σωτηρία· επί τον λαόν σου είναι η ευλογία σου’. (Ψαλμός 3:8) Είθε η πεποίθησή μας στη δύναμη του Ιεχωβά, μαζί με τη δική μας συμβολή, μεγάλη ή μικρή, να φέρνει επιτυχή έκβαση στις προσευχές μας.