ΑΝΤΙΛΙΒΑΝΟΣ

(Αντιλίβανος).

Η ανατολικότερη από τις δύο οροσειρές που αποτελούν το ορεινό συγκρότημα του Λιβάνου. Η οροσειρά του Αντιλιβάνου εκτείνεται παράλληλα με την οροσειρά του Λιβάνου σε μήκος 100 χλμ. περίπου, ξεκινώντας από το οροπέδιο της Βασάν, Α της Δαν, και φτάνοντας ως τη μεγάλη Πεδιάδα της Έμεσας, κοντά στη θέση της Ριβλά. Ανάμεσα στις δύο οροσειρές βρίσκεται μια επιμήκης κοιλάδα η οποία σχηματίζεται από τους ποταμούς Ορόντη και Λιτάνι και ονομάζεται Κοίλη Συρία ή Μπεκάα.—Ιη 11:17.

Προς το Β η ράχη είναι στενή και διακόπτεται από μια σειρά ψηλών κορυφών. Ο κεντρικός όγκος είναι πιο πλατύς, πιο ψηλός και πιο τραχύς, ενώ η νότια ζώνη τέμνεται από επιμήκεις κοιλάδες χειμάρρων που οδηγούν προς τα Α και τα Ν. Στα Α της κύριας ράχης υπάρχει μια σειρά από κατωφερή οροπέδια που βαθμιαία καταλήγουν στο επίπεδο των Πεδιάδων της Δαμασκού. Η νότια ζώνη περιλαμβάνει το Όρος Αερμών, το οποίο φτάνει σε ύψος τα 2.814 μ. Η γεωλογική σύσταση αυτών των βουνών είναι παρεμφερής με αυτήν της οροσειράς του Λιβάνου, αποτελούνται δε κυρίως από ασβεστόλιθο, ενώ έχουν γκρίζους απότομους βράχους και γκρίζες στρογγυλές κορυφές.

Η οροσειρά του Αντιλιβάνου προφανώς ορίζεται στην εβραϊκή ως «Αμανά» στο εδάφιο Άσμα Ασμάτων 4:8, όπου μνημονεύεται σε συνάρτηση με το Όρος Αερμών. Αν και μερικοί είχαν την άποψη ότι η ονομασία Αμανά εφαρμοζόταν σε μια μεμονωμένη βουνοκορφή, φαίνεται ότι, αντί για αυτό, αναφέρεται σε ολόκληρη την οροσειρά του Αντιλιβάνου ή σε κάποιο τμήμα της. Οι οροσειρές «Λιμπανά» και «Αμμανανά» μνημονεύονται μαζί σε επιγραφές των Ασσύριων μοναρχών Θεγλάθ-φελασάρ Γ΄ και Σενναχειρείμ. Ο ποταμός Αβανά (ο σημερινός Μπαράντα) ονομάζεται και «Αμανά» στο εδάφιο 2 Βασιλέων 5:12, σύμφωνα με τη συριακή Πεσίτα και τα Αραμαϊκά Ταργκούμ, και ο εν λόγω ποταμός, ο κυριότερος της Δαμασκού, έχει τις πηγές του στο νότιο τμήμα της οροσειράς του Αντιλιβάνου. Επομένως, το όνομα αυτό μπορεί να αναφέρεται είτε στο συγκεκριμένο τμήμα της οροσειράς είτε σε ολόκληρη την οροσειρά.

Επειδή το μεγαλύτερο τμήμα της οροσειράς του Αντιλιβάνου δεν είναι χιονοσκεπές, έχει λίγα ποτάμια και ρυάκια. Η βλάστηση είναι λιγοστή, αλλά κατά τόπους στις πλαγιές υπάρχουν αραιά δάση από θαμνώδεις βελανιδιές και αρκεύθους. Σήμερα απομένουν ελάχιστοι κέδροι. Στις χαμηλότερες πλαγιές εξακολουθούν να ευδοκιμούν αμπέλια, ελαιώνες και δεντρόκηποι, όπως και στους Βιβλικούς χρόνους.