Μια Φρόνιμη Επένδυσις — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Μια Φρόνιμη Επένδυσις

1. Γιατί οι πτωχοί του κόσμου μπορούν ευκολώτερα να ‘πλουτούν εις έργα καλά’;

ΔΕΝ είναι η συσσώρευσις του πλούτου του κόσμου τούτου εκείνη που δίνει ασφάλεια. Είναι η συσσώρευσις καλών έργων. Αυτό ακριβώς καθιστά ένα άτομο πλούσιο απέναντι του Θεού, οι δε «πτωχοί του κόσμου τούτου» μπορούν να συσσωρεύσουν αυτό το θησαυρό πολύ ταχύτερα από τους πλουσίους αν είναι «πλούσιοι εν πίστει». Επιπλέον, εκείνοι που είναι πτωχοί στα αγαθά του κόσμου τούτου δεν έχουν να σπαταλήσουν τόσο χρόνο στο να φροντίσουν για κείνο που κατέχουν. Ένας που θέτει την εμπιστοσύνη του στο χρήμα, έχει πολύ λίγη ασφάλεια, ιδιαίτερα αυτή την εποχή. Φαίνεται ότι έπειτα από κάθε πόλεμο το χρήμα χάνει από την αξία του. Λίγο μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το περισσότερο χρήμα στις Ευρωπαϊκές χώρες είχε δεσμευθή στις τράπεζες με κυβερνητικές διαταγές, και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν ν’ αποσύρουν όλα τα κεφάλαιά τους επί πολλά χρόνια. Ακόμη και στους πλουσίους εδίδετο μόνο ένα μικρό ποσόν για να χρησιμοποιηθή, μάλιστα δε πριν από λίγο καιρό, εκείνοι που ήταν πλούσιοι σε κεφάλαια λιρών στερλινών, έχασαν σε μια νύχτα χιλιάδες χιλιάδων δολλάρια, καθώς η αξία της λίρας στις ξένες αγορές έπεσε από 4,03 δολλ. σε 2,80 δολλ. Ταυτόχρονα πολλά άλλα νομίσματα έχασαν ένα μεγάλο μέρος από την αγοραστική τους αξία στις διάφορες αγορές του κόσμου. Η συσσώρευσις, λοιπόν, χρήματος, πλούτου, ή των αβεβαίων υλικών αγαθών του κόσμου τούτου είναι μικράς αξίας. Η αξία των μπορεί να εκλίπη σε μια νύχτα αν αποφασίσουν έτσι οι κυβερνήσεις. Πόσο καλύτερα θα ήταν για έναν άνθρωπο να κάνη τον πλούτο του να εργάζεται προς όφελος των άλλων ενόσω έχει κάποια αξία, παρά να τον κρατή ώσπου να πιάση σκόρο και σκωρία και να γίνη άχρηστος.

2. Πώς οι Χριστιανοί κάνουν πραγματικά μια φρόνιμη επένδυσι τώρα;

² Είναι πράγματι μια φρόνιμη επένδυσις το να κάνετε τα χρήματά σας να εργάζωνται προς όφελος των πτωχών και με τον τρόπο αυτόν να αποθηκεύετε θησαυρούς στον ουρανό. Ο Ιησούς Χριστός εκήρυττε τον Λόγον, και μπορείτε να κάνετε τα πλούτη σας να σας βοηθήσουν να κηρύττετε τον Λόγον. Η συμβουλή του σε όλους τους ακολούθους του ήταν να πορευθούν και να κηρύξουν αυτό το ευαγγέλιον της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο ως μαρτυρία. Αυτό απαιτεί χρόνο, ενέργεια και χρήμα, οι δε μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο δίδουν χρόνο, ενέργεια και κεφάλαια για να οικοδομήσουν Αίθουσες της Βασιλείας, για να ενοικιάσουν μέρη και να τα τακτοποιήσουν έτσι ώστε να γίνουν ελκυστικοί τόποι συνελεύσεων. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά επενδύουν τα χρήματά τους σε Γραφές, βιβλία και περιοδικά και αυτά τα φέρνουν στους ανθρώπους, για να μπορέσουν και αυτοί επίσης να μελετήσουν το λόγο του Θεού. Επενδύουν τα χρήματά τους στο να ταξιδεύουν από τόπο σε τόπο και δαπανούν δυνάμεις για να παν στα πέρατα της γης, αν είναι ανάγκη, με αυτά τα καλά νέα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μεγάλοι ταξιδιώτες και με χαρά δαπανούν τα χρήματά τους για να παν σε συνελεύσεις περιοχών και περιφερειών ή σε εθνικές συνελεύσεις, διότι γνωρίζουν ότι έτσι θα καταρτισθούν καλύτερα για να είναι ‘πλούσιοι σε καλά έργα’. Τι μεγαλειώδες και ένδοξο έργο εκτελεί σήμερα ένας Χριστιανός πηγαίνοντας στα έθνη του κόσμου με αυτές τις καλές αγγελίες που φέρνουν παρηγορία στους πτωχούς, και έχοντας το προνόμιο να δαπανά αυτά που κατέχει για το συμφέρον εκείνων που είναι δέσμιοι στον παλαιό αυτόν κόσμο. Η χρησιμοποίησις του χρόνου σας, της ενεργείας σας και των χρημάτων σας στο να κάμετε αυτό το έργο είναι πράγματι εναποθήκευσις θησαυρών στον ουρανό. Είναι κάτι που κανένα έθνος, καμμιά οργάνωσις, κανένας γείτονας ή κλέφτης δεν θα μπορούσε να έλθη και να σας το πάρη. Εδώσατε ήδη τα καλά νέα στους πτωχούς, και αυτοί απολαμβάνουν τις ευλογίες τους. Εδαπανήσατε το χρήμα σας για να τους βοηθήσετε, αλλά η ευλογία είναι ακόμη μεγαλύτερη γι’ αυτόν που δίδει παρά γι’ αυτόν που λαμβάνει.

3, 4. Ποιος είναι αληθινά «μέγας πλουτισμός»; Πώς μερικοί αποτυγχάνουν να τον αποκτήσουν;

³ Η εκτέλεσις ενός τέτοιου έργου σημαίνει, ότι το άτομο που ασχολείται σ’ αυτό, είναι ευχαριστημένο και ευτυχισμένο και θα έχη πάντοτε κάτι που είναι αληθινά αξιόλογο. Η ευσέβεια δεν είναι απλώς υπόθεσις τού να πηγαίνη κανείς στην εκκλησία την Κυριακή ή να πηγαίνη στην Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά, μολονότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίον μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να δείξουν την ευσέβειά τους. Ο μόνος τρόπος με τον οποίον η αληθινή ευσέβεια μπορεί να είναι μεγάλος πλουτισμός, είναι ο συνδυασμός της με αυτάρκεια. Η καρδιά σας και ο νους σας, καθώς επίσης και το σώμα σας πρέπει να χρησιμοποιούνται στο κήρυγμα του λόγου. Αυτοί που πηγαίνουν στις συναγωγές ή στις εκκλησίες του παλαιού αυτού κόσμου, ή ακόμη και στην Αίθουσα Βασιλείας, αν στενοχωρούνται λόγω των πολλών υλικών αγαθών που κατέχουν, σαν τον πλούσιο που ανέφερε ο Ιησούς, δεν έχουν την αυτάρκεια που είναι μεγάλος πλουτισμός. Ίσως παρακολουθούν την εκκλησία για επίδειξι ή για εμπορικούς λόγους ή διότι αυτό τους δίνει μια καλύτερη θέσι στην κοινότητα· αλλά αντί για ευχαρίστησι, έχουν μόνο στενοχώριες και προβλήματα.

⁴ Ο Παύλος έδωσε μια καλή συμβουλή στον Τιμόθεο πριν από πολλά χρόνια, και αυτή, αν ακολουθηθή, θα αλλάξη ολόκληρη την πορεία της ζωής ενός άτομου: «Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας. Διότι δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον· φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέρωμέν τι. Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα. Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι, πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα, και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποίαν τινές ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.» (1 Τιμόθεον 6:6-10) Άτομα μπορεί να συσσωρεύσουν μεγάλα υλικά αποκτήματα, περιωπή, δημοτικότητα, κοινωνική θέσι, χρήματα και επιρροή. Μπορεί να αποκτήσουν όλα αυτά τα πράγματα με τις προσπάθειές τους ή να τα κληρονομήσουν, αλλά το σπουδαίο πράγμα που πρέπει να ενθυμούνται είναι ότι ‘η ευσέβεια μετά αυταρκείας είναι μεγάλος πλουτισμός’. Όταν ήλθαν στον κόσμο, δεν έφεραν τίποτε μαζί τους, και όταν φεύγουν δεν μπορούν να πάρουν κάτι μαζί. Γιατί, λοιπόν, να είσθε περίλυποι στο υπόλοιπο της ζωής σας επειδή έχετε πολλά; Πάρτε τη συμβουλή τού Διδασκάλου: ‘Δώσε στους πτωχούς’ θησαύρισε θησαυρούς στον ουρανό, και έλα, ακολούθησέ με!’ (Ματθαίος 19:16-22) Δεν είναι καλύτερα να είσθε ικανοποιημένοι στον οίκο του Κυρίου, παρά να είσθε ανικανοποίητοι στην οργάνωσι του Σατανά;

Η ΘΕΙΑ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΑΣ

5. Πώς ο Ιησούς εξήγησε ότι δεν πρέπει να μεριμνούμε για το μέλλον;

⁵ Ο πλούσιος εκείνος άνθρωπος για τον οποίο μίλησε ο Ιησούς, ο οποίος είπε ότι θα έτρωγε, θα έπινε και θα ευφραίνονταν, τώρα που είχε μεγάλο πλούτο και είχε συνάξει πολλά στις αποθήκες του, δεν είχε ωστόσο ευχαρίστησι. Προσπαθούσε να την εύρη, αλλά ο πλούτος του τον ωδηγούσε «εις πειρασμόν και παγίδα, και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς». Ήθελε να ζη μόνο για τον εαυτό του. Ο Ιησούς, μιλώντας στους μαθητάς του, είπε: «Διά τούτο λέγω προς εσάς, Μη μεριμνάτε δια την ζωήν σας, τι να φάγητε· μηδέ δια το σώμα, τι να ενδυθήτε. Η ζωή είναι τιμιώτερον της τροφής, και το σώμα του ενδύματος. Παρατηρήσατε τους κόρακας, ότι δεν σπείρουσιν, ουδέ θερίζουσιν· οίτινες δεν έχουσι ταμείον, ουδέ αποθήκην, και ο Θεός τρέφει αυτούς· πόσω μάλλον σεις διαφέρετε των πτηνών;» (Λουκάς 12:22-24) Αυτό σημαίνει το να έχη κανείς πίστι στον Ιεχωβά Θεό και να πιστεύη ότι, όταν έθεσε τον άνθρωπο επάνω στη γη, υπήρχαν άφθονες προμήθειες για όλους αν κατεβάλλετο προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν. Πρώτ’ απ’ όλα όμως έρχεται η λατρεία μας στον Ιεχωβά, τον Δοτήρα παντός αγαθού.

6. Πώς και ο ψαλμωδός και ο Ιώβ το εξηγούν περαιτέρω αυτό;

⁶ Και ο Ιώβ και ο ψαλμωδός ανεγνώρισαν πώς ο Θεός φροντίζει για τα κτήνη του αγρού και για τα πουλιά του αέρος και κάνει προμήθεια γι’ αυτά. Ασφαλώς τα ανθρώπινα πλάσματα αξίζουν πολύ περισσότερο απ’ αυτά, και ιδιαίτερα εκείνοι που μπήκαν σε σχέσι διαθήκης με τον Ιεχωβά Θεό να πράττουν το θέλημά του. Ο Ιώβ, 38:41, ρωτά: «Τις ετοιμάζει εις τον κόρακα την τροφήν αυτού, όταν οι νεοσσοί αυτού κράζωσι προς τον Θεόν, περιπλανώμενοι δι’ έλλειψιν τροφής;» Πάλι, «Ψάλατε εις τον Κύριον, ευχαριστούντες· ψαλμωδείτε εις τον Θεόν ημών εν κιθάρα· τον σκεπάζοντα τον ουρανόν με νεφέλας· τον ετοιμάζοντα βροχήν δια την γην· τον αναδιδόντα χόρτον επί των ορέων· τον διδόντα εις τα κτήνη την τροφήν αυτών, και εις τους νεοσσούς των κοράκων, οίτινες κράζουσι προς αυτόν.» (Ψαλμός 147:7-9) Δεν είναι εξασφαλισμένο εκείνο που χρειάζονται οι άνθρωποι; Γιατί, λοιπόν, να στενοχωρούμεθα για τη ζωή και όλα τα προβλήματά της; Ζητείτε πρώτα τη Βασιλεία!

7. Πώς πρέπει να επωφελούμεθα από τις προμήθειες του Θεού;

⁷ Δεν μαζεύουν οι σκίουροι καρύδια και τα αποθηκεύουν μακριά σε τρύπες σκαμμένες στη γη ή τα κρύβουν στους κορμούς των δένδρων; Δεν κάνουν οι κάστορες προμήθεια για τον εαυτό τους και δεν αποθηκεύουν οι μέλισσες στις κυψέλες των μέλι για το χειμώνα; Το ζήτημα είναι τούτο: υπάρχει προμήθεια για όλα τα ζώα, έτσι ώστε να μπορούν να συλλέξουν τα πράγματα που είναι αναγκαία για τη ζωή τους. Εργάζονται για να συλλέξουν εκείνο που προμηθεύει ο Θεός. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνη το ίδιο. Το μόνο που είναι ανάγκη να κάνη ο άνθρωπος, είναι να χρησιμοποιή τα πράγματα που προμηθεύει ο Θεός. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι οκνηρότερος από τα πουλιά του αέρος, τα ψάρια της θαλάσσης, ή τα ζώα της ξηράς. Ως μια καλή συμβουλή για τον οκνηρό άνθρωπο, ο σοφός είπε: ‘Παρατήρησε τον μύρμηκα, ω οκνηρέ.’ Ναι, πρέπει να εργασθούμε, αλλά δεν πρέπει να γίνωμε σκλάβοι του εμπορίου ή του παλαιού αυτού κόσμου για να ζήσωμε.

8. Γιατί είναι ανόητο να θησαυρίζωμε μεγάλα πλούτη για το μέλλον;

⁸ Είναι φυσικό στον άνθρωπο να θέλη να ζήση, και θα επιθυμούσε να παρατείνη την ύπαρξί του όσο θα του ήταν δυνατόν, ακόμη και στο σημερινό καιρό της κακουχίας και της στενοχωρίας· αλλά η αποθησαύρισις επιγείου πλούτου δεν είναι εκείνο που θα εξασφαλίση ζωή περισσότερο από ό,τι την εξασφάλισε στον πλούσιον εκείνον άνθρωπο που εσύναξε όλα τα πλούτη του σε αποθήκες μόνο και μόνο για να πεθάνη εκείνη τη νύχτα. Διότι, καθώς λέγει η αφήγησις, «ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι;» (Λουκάς 12:20) Έπειτα ο Ιησούς στη συνομιλία του με τους μαθητάς του είπε, «Και τις εξ υμών μεριμνών δύναται να προσθέση εις το ανάστημα αυτού μίαν πήχυν;» (Λουκάς 12:25) Αν το σώμα ενός ανθρώπου καταρρέει και είναι καιρός να επιστρέψη το σώμα αυτό στο χώμα, οτιδήποτε και αν κάνη ο άνθρωπος αυτός δεν είναι αρκετό για να στερεώση τον οργανισμό. Αν η καρδιά είναι εξηντλημένη και το νευρικό σύστημα έχει φθαρή ή οι μυς έγιναν δύσκαμπτοι και σκληροί, οτιδήποτε και αν κάμη κανείς δεν είναι αρκετό για να προσθέση ακόμη ένα βήμα στη ζωή του· έφθασε στο τέλος του δρόμου του. Ο Ιησούς, λοιπόν, κάνει τον εξής συλλογισμό, «Εάν λοιπόν ουδέ το ελάχιστον δύνασθε, τι μεριμνάτε περί των λοιπών;» (Λουκάς 12:26) Με άλλα λόγια, αν δεν μπορούμε να παρατείνωμε τη ζωή μας ούτε κατ’ ελάχιστον, ούτε μια πήχη ακόμη, γιατί να είμαστε τόσο ανήσυχοι και να μεριμνούμε για την αποθήκευσι μεγάλου πλούτου, τροφών, ενδυμάτων, και την απόκτησι πολλών σπιτιών και ιδιοκτησιών; Γιατί να είμαστε ανήσυχοι να βάλωμε σε αποθήκες εκείνο που συλλέξαμε τον περασμένο χρόνο και έπειτα να πούμε: ‘Από τώρα και στο εξής θα τρώγω, θα πίνω και θα ευφραίνωμαι’; Πόσο καλύτερα θα ήταν να δώσωμε εκείνα που έχομε στους πτωχούς και να αποθηκεύσωμε για τους εαυτούς μας θησαυρούς στον ουρανό!

9. Ποιον θησαυρό έχομε; Πώς εναποθηκεύομε θησαυρό στον ουρανό;

⁹ Ποιον θησαυρό έχομε; Αυτοί που έλαβαν γνώσι του λόγου του Θεού έχουν την αλήθεια. Έφθασαν να κατανοήσουν ποιος είναι ο Ιεχωβά Θεός, ο Μέγας του σύμπαντος· πώς επρομήθευσε τον Υιό του, Ιησού Χριστό, για να λυτρώση μέσω αυτού το ανθρώπινο γένος, ώστε να μπορέση αυτό να αποκτήση αιώνια ζωή· πώς ο Ιησούς Χριστός έχει τώρα έλθει και ανέλαβε την εξουσία του και άρχισε να βασιλεύη και πώς η βασιλεία, για την οποία έχομε προσευχηθή, εγκαθιδρύθηκε. Αυτά γνωρίζομε· αυτά κατέχουν οι Χριστιανοί σε γνώσι, διότι μελετούν το λόγο του Θεού, μπορούν δε να δώσουν αυτή την καλή αγγελία στους πτωχούς που στενάζουν και βοούν λόγω των βδελυγμάτων που γίνονται σ’ αυτό τον κόσμο. Οι αληθινοί Χριστιανοί θα αφιερώσουν ό,τι έχουν από τα αγαθά του κόσμου τούτου, είτε λίγο είτε πολύ, για να φέρουν αυτό το άγγελμα στους πτωχούς και να παρηγορήσουν εκείνους που πενθούν. Θυμούνται ότι η ζωή ενός ατόμου δεν οφείλεται στα πράγματα που κατέχει , αλλά ότι η αιώνια ύπαρξίς του εξαρτάται από το θησαυρό που εναποθηκεύει στον ουρανό. Προσθέτουν συνεχώς στον ουράνιο θησαυρό τους κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας.