Πώς να Επιμείνωμε σ’ Αυτό

 1. Πώς το εμπόριο και τα κοσμικά αγαθά τείνουν να μας κάνουν νωθρούς στο έργο μας;

ΓΙΑ να διατηρήσωμε τη ζωή μας πρέπει να έχωμε κάποια ποσότητα από τα αγαθά του κόσμου τούτου. Θα μας γίνουν τάχα τα κοσμικά αγαθά εμπόδιο στο Χριστιανικό μας έργο; Θα πέσωμε στην παγίδα του εχθρού διότι φοβόμαστε μη χάσωμε ένα σταθερό εισόδημα από το βιοποριστικό μας έργο; Πίεσις γίνεται συχνά σ’ εκείνους που ανέλαβαν την υπηρεσία του Θεού. Μποϋκοτάρονται στις εμπορικές επιχειρήσεις τους, ιδιαίτερα σε μέρη όπως η Κουεμπέκ, όπου η ψευδής θρησκεία εξουσιάζει. Πάλι, μπορεί απλώς να υπάρχη απειλή οικονομικών και εμπορικών απωλειών. Ξέρομε ότι όταν υπάρχει κάποια ιδιοτέλεια ή υπερηφάνεια μέσα μας, ο αντίδικος θα την καλλιεργήση εξακολουθητικά για να μας κάνη νωθρούς στο έργο μας. Ιδού μια άλλη μεγάλη δοκιμασία της πίστεως του Χριστιανού. Ο Κύριος υποσχέθηκε ότι θα κάνη προμήθεια για όλες τις ανάγκες των δούλων του. (Ματθαίος 6:33) Θα είναι η πίστις τους αρκετά ισχυρή; Θα συλλάβουν τον Κύριο στο λόγο του; Βασιζόμενος στη γνώσι του και στην πίστι του, ο απόστολος Παύλος έκαμε μια δήλωσι για τη συνετή Χριστιανική στάσι: «Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα. Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι, πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα, και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποίαν τινές ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως, και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.»—1 Τιμόθεον 6:8-10.

 2. Τι ρόλο τείνουν να παίξουν τα κοσμικά θέλγητρα και οι επιθυμίες μας;

² Ο Σατανάς προσπαθεί να κάνη τα πράγματα του κόσμου τούτου να φαίνωνται δελεαστικά σ’ εκείνους που ασχολούνται στο έργο του Θεού. Υπάρχουν πολλές επιθυμίες της σαρκός που πολεμούν εναντίον των πνευματικών πραγμάτων. (1 Κορινθίους 10:6-11· Ιάκωβος 1:14, 15· 1 Πέτρου 2:11) Υπάρχουν οι τέρψεις αυτής της ζωής που μπορεί να τις αφήσωμε να πάρουν όλον τον καθιερωμένο μας χρόνο. Αν έχομε αφθονία από τα αγαθά του κόσμου τούτου, μπορεί να φοβηθούμε μήπως χάσωμε τον εύκολο δρόμο της ζωής χάριν του έργου. Τα θέλγητρα του παλαιού κόσμου μπορεί να γίνουν αιτία να κυττάζωμε πίσω. Αυτό συνέβη στις πρώτες Χριστιανικές ημέρες και συμβαίνει ακόμη σήμερα. Όπως εβεβαίωσε ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του (2 Τιμόθεον 4:9, 10): «Σπούδασον να ελθης προς εμέ ταχέως. Διότι ο Δημάς με εγκατέλιπεν, αγαπήσας τον παρόντα κόσμον, και απήλθεν εις Θεσσαλονίκην.» Ο Δημάς είχε μεγάλες ευκαιρίες να υπηρετή τον Θεό μαζί με τον απόστολο Παύλο, αλλά απέτυχε διότι δεν επέμενε στο έργο του. Παίρνοντας την πορεία που διάλεξε στη ζωή, μπορούσε μόνο να χάση τις ευκαιρίες του να κερδίση αιώνια ζωή, πράγμα που έγινε προφανώς.

 3. Πώς τείνουν να ενεργήσουν η διχόνοια και η κακολογία;

³ Ο πανούργος εχθρός μας χρησιμοποιεί και άλλες μεθόδους για να κάμη νωθρούς τους δούλους του Θεού. Σπείρει διχόνοια μεταξύ των αδελφών. Συχνά μας κακολογεί ο κόσμος· αλλά όταν ένα τέτοιο πράγμα προέρχεται από το στόμα εκείνων που είναι συνδεδεμένοι στο έργο, δεν γίνεται εύκολα ανεκτό. Πληγώνει βαθιά. Αν η πίστις μας δεν είναι ισχυρή, μπορεί να προσβληθούμε και να απομονώσωμε τους εαυτούς μας από τους άλλους Χριστιανούς. Αυτό είναι σφάλμα· μπορεί να μας κάνη να σταματήσωμε το έργο. Να γιατί δεν πρέπει να επιτρέπωμε να υποβόσκη έλλειψις ενότητος στις τάξεις μας. Πρέπει γρήγορα να τακτοποιούμε οποιεσδήποτε διαφορές που παρουσιάζονται και να εξακολουθούμε να προχωρούμε στο έργον.—Παροιμίαι 6:14, 16, 19· Εφεσίους 4:3, 12, 13, 31, 32· Κολοσσαείς 3:12, 13.

 4. Γιατί πρέπει να είμεθα άγρυπνοι και να έχωμε μια θετική άποψι του έργου μας;

⁴ Επειδή ο πονηρός μάς επιτίθεται από τόσο πολλές πλευρές, πρέπει να μένωμε άγρυπνοι και να πολεμούμε σκληρά για να προχωρήσωμε. Δεν μπορούμε να ριψοκινδυνεύωμε τη ζωή μας, και γι’ αυτό πρέπει πάντοτε να έχωμε μια θετική άποψι. Περικλείεται κίνδυνος στο να είμεθα αναποφάσιστοι, σταματώντας στο δρόμο που οδηγεί στη ζωή. Είμεθα σοφοί όταν κατανοούμε ότι μια και καθιερωθήκαμε να υπηρετήσωμε τον Θεό, δεν υπάρχει ποτέ ζήτημα για το πώς πρέπει ν’ αποφασίσωμε σε κάθε περίπτωσι. Και ακολουθούμε τον ορθό δρόμο με το να λαμβάνωμε τις αποφάσεις μας πάντοτε υπέρ του έργου του Κυρίου και σύμφωνα με το λόγο του. Ο Ιησούς μάς έδωσε ένα καλό παράδειγμα για το πώς πρέπει να ενεργούμε, όταν ο Διάβολος τον υπέβαλε σε πειρασμό στην έρημο. Ο Ιησούς εγνώριζε τι έλεγαν οι Γραφές, και γι’ αυτό τις εχρησιμοποίησε ως μέσον απαντήσεως. Ο Διάβολος δεν μπορούσε να του μεταβάλη τη θετική στάσι της διανοίας. (Ματθαίος 4:1-11) Πρέπει με τον ίδιο τρόπο να αγρυπνούμε για να μη επιτρέψωμε να μας επηρεάσουν παράλογα οι σαρκικές μας επιθυμίες ή άλλα πλάσματα, ώστε να μας κρατήσουν μακριά από τη Θεοκρατική μας δραστηριότητα. Είναι ανάγκη να είμεθα στενά προσκολλημένοι στον Κύριο και στην οργάνωσί του για να είμεθα ασφαλείς.

 5. Γιατί πρέπει να εκπαιδεύωμε τις διάνοιές μας; Με το να επωφελούμενα από τι;

⁵ Οι διάνοιές μας πρέπει να εκπαιδευθούν με τη μελέτη των Γραφών αν πρόκειται να εμμένωμε στο έργο μας. Το να σκέπτεσθε και να μιλήτε για τον Θεό και τους σκοπούς του είναι καλό για σας. Εξετάστε τα όρια του χρόνου σας. Έχετε μια περιωρισμένη ποσότητα χρόνου να δώσετε στην εκπαίδευσι της διανοίας σας. Αν καταναλίσκετε όλον αυτόν τον καιρό με κοσμικά αναγνώσματα, με διασκέδασι στο ραδιόφωνο, στην τηλεόρασι κλπ., και με το να σκέπτεσθε για γήινα πράγματα, σπαταλάτε χρόνο που μπορεί να χρησιμοποιηθή για την ανέγερσι ενός προστατευτικού φραγμού εναντίον των βελών του εχθρού. Οι σκέψεις σας μπορούν να είναι γεμάτες από σπουδαίες ιδέες. Κάθε μέρα υπάρχει ένα εδάφιο προς εξέτασιν στο Βιβλίο του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Θα βρήτε κατάλληλες ώρες να συνομιλήσετε για Θεοκρατικά ζητήματα όταν βρίσκεσθε μαζί με άλλους σε δημόσιο έργο μαρτυρίας, ή με φίλους σε ταξίδι ή στο σπίτι. Ο συνετός Χριστιανός θέτει κατά μέρος ωρισμένες τακτικές ώρες για την οικοδομή της διανοίας του, ενισχύοντας τον εαυτό του για το έργο που πρέπει να γίνη.—Φιλιππησίους 4:8, 9.

 6. Πώς μπορούμε να βοηθούμε αδελφούς στην πίστι και στις ορθές συνήθειες;

⁶ Αυτή η πορεία της ενεργείας θα βοηθήση και άλλους επίσης. Έχετε το προνόμιο να οικοδομήτε άλλους στην πίστι. Συχνά θα συναντήσετε ένα πρόσωπο που δεν είναι θετικό στις κατευθύνσεις του, που δείχνει χαλαρότητα στην κατεύθυνσι του έργου. Κάνετε μια αξιόλογη υπηρεσία σ’ ένα τέτοιον αναποφάσιστο όταν τον ενθαρρύνετε να παρακολουθή συναθροίσεις Γραφικών μελετών μαζί με άλλους που έχουν την ίδια πολύτιμη πίστι και όταν του εισηγείσθε να λαμβάνη μέρος στην υπηρεσία του Θεού. Μπορεί να μην κατανοή τον κίνδυνο στον οποίον φέρεται όταν προβάλλει πενιχρές δικαιολογίες διότι δεν ενεργεί όπως απαιτεί ο Θεός από τους καθιερωμένους δούλους του. Ως Χριστιανός έχετε το προνόμιο να βοηθήτε έναν άλλον να διαμορφώση καλές συνήθειες όμοιες με τις δικές σας, και να πολεμά τις κακές συνήθειες που οδηγούν προς τα πίσω. Καλλιεργήστε τη συνήθεια της τακτικής συναντήσεως με το λαό του Θεού. Κάμετε συνήθειά σας αυτά τα πράγματα.

 7. Πώς η κατάλληλη εκτίμησις του έργου μάς βοηθεί να εμμείνωμε σ’ αυτό;

⁷ Το να εμμένετε στο έργο σας θα είναι ευκολώτερο αν εκτιμάτε κατάλληλα το εξαιρετικό έργο που είναι μερίδα του Χριστιανού. Ασφαλώς δεν υπάρχει τίποτε μεγαλυτέρας αξίας στον προσωρινό αυτόν κόσμο. Το έργο αυτό δεν είναι κοινό ή συνηθισμένο. Ένα υπερήφανο άτομο μπορεί να αισθάνεται ότι είναι πάρα πολύ σπουδαίο ή πάρα πολύ ικανό ώστε να μην του αρμόζη να πηγαίνη από σπίτι σε σπίτι στην υπηρεσία του Θεού. Αλλά ο Ιησούς και οι μαθηταί του δεν αισθάνονταν το ίδιο. Δεν επροτίμησαν να υπηρετούν τον Θεό επειδή δεν μπορούσαν να βρουν κάποια άλλη ενασχόλησι ή επειδή δεν είχαν τα προσόντα για κάποιο άλλο έργο. Είδαν στην υπηρεσία του Θεού την υψηλότερη τιμή που θα μπορούσε να έχη οποιοδήποτε πλάσμα επάνω στη γη. Σήμερα υπάρχουν πολλοί ανάμεσα στους μάρτυρας του Ιεχωβά, οι οποίοι—με τον τρόπο που βλέπει ο κόσμος τα πράγματα—έχουν ασυνήθεις φυσικές ικανότητες ή ιδιοφυίες. Μπορεί να έχουν νοημοσύνη πολύ ανώτερη από τον μέσον άνθρωπο. Μπορεί να είναι επιδέξιοι. Αν επρόκειτο να στρέψουν τις προσπάθειές τους προς μια τέτοια κατεύθυνσι, θα ήταν ικανοί να αποκτήσουν υψηλές θέσεις σ’ αυτό τον κόσμο, μαζί με πλούτο και όλα όσα επιδιώκει ο κόσμος. Εκλέγουν όμως προσωρινά πράγματα για να χάσουν το θησαυρό του έργου και των ευλογιών του Θεού; Όχι, βέβαια. Χρησιμοποιούν μάλλον όλες τις φυσικές τους ικανότητες για την πρόοδο του έργου του Κυρίου. Πρέπει να θεωρούμε τις φυσικές μας ικανότητες ως χαρίσματα που προέρχονται από τον Ιεχωβά και να τα καλλιεργούμε στην υπηρεσία του. (1 Κορινθίους 12:31· 13:8· 14:1, 39· Εφεσίους 4:7-13) Οποιεσδήποτε, λοιπόν, ικανότητες και αν έχομε, είτε πολλές είτε λίγες, πρέπει να χρησιμοποιούνται στο έργο του Θεού και για να μας βοηθήσουν να εμμείνωμε σ’ αυτό το έργο.

 8, 9. Ποια ποιότητα έργου πρέπει να δίνωμε σ’ αυτή τη διακονία; Γιατί;

⁸ Δεν είναι αρκετό το ότι μετέχομε στο έργο του Θεού. Όχι, πρέπει να δώσωμε ό,τι καλύτερο έχομε για να ευαρεστήσωμε σ’ αυτόν. Πρέπει να κρατήσωμε την ποιότητα του έργου όσο το δυνατόν ψηλότερα. Όπως το διετύπωσε ο Παύλος: «Εγώ κατά την χάριν του Θεού την δοθείσαν εις εμέ, ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον έθεσα· άλλος δε εποικοδομεί· έκαστος όμως ας βλέπη πώς εποικοδομεί. Διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός. Εάν δε τις εποικοδομή επί το θεμέλιον τούτο, χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην· εκάστου το έργον θέλει φανερωθή· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό· επειδή δια πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι. Εάν το έργον τινός το οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν.»—1 Κορινθίους 3:10-14.

⁹ Είναι σφάλμα να υποτιμούμε τη θαυμαστή υπηρεσία του Θεού. Η υπηρεσία αυτή είναι ένας θησαυρός ανεκτίμητης αξίας. «Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εις οστράκινα σκεύη [τα σάρκινα σώματά μας], δια να ήναι η υπερβολή της δυνάμεως του Θεού, και ουχί εξ ημών.» (2 Κορινθίους 4:7) Λαμβάνομε τις ικανότητές μας στο έργο από τον Θεό, και αυτές πρέπει να τις χρησιμοποιούμε δημιουργικά, ευσυνείδητα και με επιμέλεια. Θα απολαμβάνωμε την εκτέλεσι του έργου του Θεού αν το εκτελούμε ορθά, αν δίνομε ό,τι καλύτερο έχομε. Θα γίνη καλό οικοδομητικό έργο· το έργο μας θα είναι καρποφόρο. Με βάσι την ποιότητα του έργου μας θα μας δώση ο Θεός το μισθό μας. Ο Ιεχωβά μάς αμείβει καλά για την υπηρεσία που προσφέρομε με δικαιοσύνη· μας δίνει αιώνια ζωή. «Ο ασεβής εργάζεται έργον ψευδές· εις δε τον σπείροντα δικαιοσύνην θέλει είσθαι μισθός ασφαλής.»—Παροιμίαι 11:18.

10. Ποιες τωρινές ανταμοιβές έχομε ενεργώντας έτσι;

¹⁰ Ακόμη και τώρα λαμβάνομε ανταμοιβές. Έχομε τη διανοητική ικανοποίησι και ευχαρίστησι που έρχεται μόνο με την ευλογία του Κυρίου. Έχομε τη χαρά του Κυρίου, καρδιές γεμάτες ελπίδα και προσδοκία. Αυτά έρχονται σ’ εμάς σαν ένα προπύργιο κατά της εναντιώσεως του Διαβόλου. Βλέπομε ότι τώρα έχομε το προνόμιο να αναπτυσσώμεθα μέσω των πολλών πειρών και δοκιμασιών που περνούμε. Είναι σαν να τελειοποιούμε το έργο μας, σαν να το στιλβώνωμε αφαιρώντας τα ελαττώματα. Καθώς βλέπομε το έργο μας να βελτιώνεται, απολαμβάνομε μεγάλη χαρά. Χαιρόμεθα να πράττωμε το θέλημα του Θεού, καθώς είναι γραμμένο: «Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς· γνωρίζοντες ότι η δοκιμασία της πίστεώς σας εργάζεται υπομονήν· η δε υπομονή ας έχη έργον τέλειον, δια να ήσθε τέλειοι και ολόκληροι, μη όντες εις μηδέν ελλειπείς.»—Ιάκωβος 1:2-4.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΙΑΣ ΑΓΑΘΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ

11. Ποια ελευθερία μάς δίνει η αγαθή συνείδηση;

¹¹ Με την τελειοποίησι αυτή της υπηρεσίας μας έρχεται η γνώσις ότι πράττομε εκείνο που είναι ορθόν. Έτσι ο Κύριος μας αμείβει με την ελευθερία που προκύπτει μόνο από το να έχωμε αγαθή συνείδησι. Εμείς, ως Χριστιανοί, έχομε καθιερωθή να υπηρετήσωμε τον Πατέρα μας, και αυτός μας βοηθεί να κρατήσωμε την ακεραιότητά μας. Ακολουθώντας την πορεία της δικαιοσύνης λαμβάνομε πολλές ευλογίες και μας δίδεται το προνόμιο να δείξωμε με την καλή διαγωγή μας ότι εκείνοι που μας κατηγορούν έχουν όλη τη ντροπή. «Και τις θέλει σας κακοποιήσει, εάν γείνητε μιμηταί του αγαθού; Αλλ’ εάν και πάσχητε δια την δικαιοσύνην, είσθε μακάριοι “τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε, μηδέ ταραχθήτε.” αλλά “αγιάσατε Κύριον τον Θεόν” εν ταις καρδίαις υμών· και έστε πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου, προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν· έχοντες συνείδησιν αγαθήν, ίνα, ενώ σας καταλαλώσιν ως κακοποιούς, καταισχυνθώσιν οι συκοφαντούντες την καλήν σας εν Χριστώ διαγωγήν.» Τι θαυμαστή αίσθησις είναι το να είμεθα απηλλαγμένοι από φόβο, το να είμεθα ικανοποιημένοι, το να βασιζώμεθα στην ασφάλεια της χειρός του Υψίστου που μας καλύπτει. Υπάρχει μια βέβαιη χαρά όταν πάσχομε διότι πράττομε το ορθόν στο έργο του Θεού· εξ άλλου, όμως, πόσο μεγάλη είναι η διανοητική αγωνία εκείνων που πράττουν το κακόν. «Διότι καλήτερον να πάσχητε, εάν ήναι ούτω το θέλημα του Θεού, αγαθοποιούντες, παρά κακοποιούντες.»—1 Πέτρου 3:13-17.

12. Σε ποια θλιβερή κατάστασι οδηγεί η αποτυχία να εμμείνωμε στο έργο;

¹² Όταν εμμένομε στο έργο της υπηρεσίας του Θεού και όταν μένομε κοντά στην οργάνωσί του, μπορεί να υποστούμε διωγμό, αλλά ο Θεός μάς χορηγεί τη δύναμι και την ικανότητα να τον υποφέρωμε. Όταν αμελώς παρασυρόμεθα πάλι στις κατευθύνσεις του παλαιού κόσμου και παγιδευόμεθα σε κάποιον από τους πολλούς λάκκους ή τις ενέδρες του Σατανά, τότε ακριβώς υποφέρομε τις ανεκδιήγητες αθλιότητες που επιφέρομε στους εαυτούς μας. Συχνά εφιστάται η προσοχή της Εταιρίας Σκοπιά σε τέτοια πράγματα, διότι άτομα ζητούν βοήθεια τον καιρό της θλίψεώς τους. Ένα πρόσφατο πολύ λυπηρό παράδειγμα εκτίθεται στην ακόλουθη επιστολή:

Αγαπητοί αδελφοί:

Γράφω για να έχω τις υποδείξεις σας σε ζήτημα χωρισμού και διαζυγίου. Ο σύζυγος μου κι εγώ είμεθα μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά στα περασμένα δύο χρόνια εχαλαρώσαμε το ζήλο μας για την υπηρεσία. Κατανοώ το σφάλμα που διεπράξαμε κι επροσπάθησα να κάνω το σύζυγό μου να εισέλθη πάλι στην υπηρεσία. Από την πρώτη αυτού του έτους δεν μπόρεσα να τον κάνω να παρακολουθήση συναθροίσεις. Νομίζει, επειδή κάποτε ήταν υπηρέτης ομάδος και εχαλάρωσε το χέρι του, ότι έχασε το δικαίωμά του πάνω στις ευλογίες της Βασιλείας. Φυσικά σκέπτομαι ότι ο Διάβολος τον επαγίδευσε και προσπαθεί να δικαιολογήση τώρα τις πράξεις του.

Έχει μπλεχθή με μια γυναίκα και θέλει διαζύγιο για να μπορέση να τη νυμφευθή. Του είπα ότι θα απέβαλλε ασφαλώς κάθε ελπίδα αν προχωρούσε σ’ αυτό. Έχομε δύο παιδιά, και νομίζω ότι ένας που έχει κάποια γνώσι των νόμων του Θεού θα έπρεπε να είναι εις θέσιν να σκεφθή ότι πρέπει να απέχη από τέτοιους πειρασμούς ακόμη και αν δεν μπορούμε να ζήσωμε μαζί, που θα μπορούσαμε, νομίζω, αν αυτός παρητείτο από αυτή την άλλη γυναίκα. Παρακαλώ γράψτε μας όσο το δυνατόν γρηγορώτερα σχετικά με τη θέσι στην οποία βρισκόμαστε. Κατανοώ ότι στερηθήκαμε πάρα πολλές ευλογίες με την αμέλειά μας, αλλά εχάθηκε κάθε ελπίδα; Ξέρω ότι αγαπά τον Κύριο και το λαό του Κυρίου. Αλλά βρίσκομαι σε απορία για το ποια πορεία πρέπει να λάβω.

Δική σας για τη Θεοκρατία,

Αυτή είναι η πολύ θλιβερή κατάστασις στην οποία ωδήγησε μερικά άτομα η αποτυχία τους να εμμείνουν στο έργο και στην οργάνωσι του Κυρίου. Αυτά ακριβώς θα φέρη ο Σατανάς σ’ εκείνους που του δίνουν την ευκαιρία, σταματώντας για να συνδεθούν πάλι με τον παλαιό κόσμο: διανοητικά βάσανα, αθλιότητα, δυστυχία.

13. Πώς το να επωφεληθούμε από το έλεος του Θεού μπορεί να μας βοηθήση να εμμείνωμε στο έργο;

¹³ Είναι μια παρηγορία για μας να ξέρωμε ότι ο ουράνιος Θεός μας είναι Ελεήμων και είναι μια πάντοτε παρούσα πηγή βοηθείας και παρηγορίας. Όταν οι συνεχείς επιθέσεις του αντιδίκου μας μάς κάνουν να προσκόπτωμε και του παρέχομε έδαφος, υποφέρομε ανείπωτες αθλιότητες γι’ αυτό. Αλλ’ αν αληθινά αγαπούμε τον Θεό, θα στραφούμε σ’ αυτόν και θα ζητήσωμε τη βοήθειά του, όπως πηγαίνει ένα παιδί στον πατέρα του. Μπορεί να λάβωμε αυτή τη βοήθεια, με την αγαθότητά του που δεν την αξίζομε, εάν καταβάλωμε μια ειλικρινή προσπάθεια να βαδίζωμε στο εξής στον ορθό δρόμο. Ξέρομε ότι δεν μπορούμε να εξακολουθούμε εκουσίως να επαναλαμβάνωμε τις αμαρτίες μας και έπειτα να ερχόμαστε πάλι να ζητούμε κάθε φορά συγχώρησι, όπως συνηθίζουν μερικοί νεώτεροι θρησκευτικοί κύκλοι, διότι οι Γραφές δεν το επιτρέπουν αυτό (Εβραίους 10:26-30)· αλλά όταν μετανοούμε ειλικρινώς και ζητούμε να βαδίσωμε στον ορθό δρόμο, πηγαίνοντας πάλι στο έργο του Κυρίου και αποφασίζοντας να εμμείνουμε σ’ αυτό, ο Κύριος μάς βοηθεί να αναρρώσωμε. Το ελάχιστο που μπορεί να συμβή είναι ότι η περίοδος της ταλαιπωρίας θα είναι ασφαλώς ένας πολύ δύσκολος καιρός—υπάρχουν πολλοί που ποτέ δεν αναρρωνύουν—και γι’ αυτό ο συνετός δούλος του Ιεχωβά θα κρατήση διαυγή την όρασι που έχει του επιμάχου ζητήματος, και θα εμμείνη στο έργο του, μη ριψοκινδυνεύοντας τη ζωή του.

14. Με ποια πορεία μπορούμε να χάσωμε όλον μας τον μισθό για τα περασμένα μας έργα;

¹⁴ Τελικά, τα έργα μας είναι εκείνα που θα εξετασθούν από τον Πατέρα μας, και έπειτα θα αποφασισθή αν θα λάβωμε αιώνια ζωή ή όχι. Γιατί να ριψοκινδυνεύσωμε ανόητα τον έξοχον αυτόν μισθό που χορηγεί ο Ιεχωβά, γυρίζοντας πίσω και κυνηγώντας τα απατηλά κύματα του παλαιού αυτού κόσμου που πεθαίνει; Είναι καλύτερα να εξετάσωμε και να προσέξωμε τα λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Και εάν επικαλήσθε Πατέρα τον κρίνοντα απροσωπολήπτως κατά το έργον εκάστου, διάγετε μετά φόβου τον καιρόν της παροικίας σας· εξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών δια φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά δια του τιμίου αίματος του Χριστού.» (1 Πέτρου 1:17-19) Απαιτείται από τους Χριστιανούς να ζουν με ευλάβεια όλον τον καιρό που μένουν σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο, ακολουθώντας προσεκτικά το λόγο του Θεού, αν θέλουν να κερδίσουν την τελική επιδοκιμασία του ουρανίου Δοτήρος της ζωής. Το αντίλυτρο που έδωσε ο Ιησούς Χριστός δεν πρέπει να θεωρείται ως ένα κοινό πράγμα, αλλά είναι ένας πολύτιμος θησαυρός πολύ μεγαλυτέρας αξίας από τον άργυρο και τον χρυσό. Μπορούμε να χάσωμε όλες τις ευλογίες του Κυρίου, αν γυρίσωμε πάλι στον μάταιο τρόπο ζωής που ακολουθούσαμε προτού να γνωρίσωμε την αλήθεια και κάμωμε την αφιέρωσί μας.

15, 16. Από πού και πώς λαμβάνομε δύναμι για το έργο μας;

¹⁵ Με τον μισθό που λαμβάνομε τώρα από τον Ιεχωβά, βρίσκομε τη θεία προστασία. Είμαστε σ’ έναν πονηρό κόσμο που ζητεί να καταστρέψη κάθε τι που τιμά το όνομα του Ιεχωβά. Αν δεν υπήρχε η ανυπέρβλητη προστατευτική λειτουργία άνωθεν, οι πιθανότητές μας να επιζήσωμε από τον παλαιό αυτόν κόσμο θα ήταν μηδέν. Μας δίδεται επίσης κάθε λογική βοήθεια. Ο Κύριος έδωσε με αφθονία το πνεύμα του στους δούλους του και μαζί μ’ αυτό ήλθε μια προμήθεια πνευματικής τροφής και γνώσεως των σκοπών του που δεν μπορούμε να την περιλάβωμε. Η τροφή είναι πλουσιοπάροχη. Όταν εργαζόμεθα σταθερά, χρησιμοποιούμε περισσότερη από την τροφή αυτή και την εκτιμούμε περισσότερο. Μας δίδει επιπρόσθετη δύναμι να εμμείνωμε στο έργο μας.

¹⁶ Η δύναμις που ο Θεός μάς δίνει για να υπομένωμε στον παλαιό αυτόν κόσμο είναι πέρα από την κατανόησι αυτού του κόσμου. Ο κόσμος βλέπει ότι ως οργάνωσις οι μάρτυρες του Ιεχωβά εμμένουν στο έργο τους κάτω από όλες τις περιστάσεις, αντιμετωπίζοντας βία, καταδίωξι και πόλεμο. Οι προσπάθειες που γίνονται για να σταματήση το έργο θα έθεταν συνήθως τέρμα στη δραστηριότητα οποιουδήποτε ομίλου. Ξέρομε ότι μόνο η βοήθεια του Ιεχωβά καθιστά δυνατόν για μας να υπομένωμε, και γι’ αυτό δεν καυχώμεθα στους εαυτούς μας. «Καυχώμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού. Και ουχί μόνον τούτο, αλλά και καυχώμεθα εις τας θλίψεις· γινώσκοντες ότι η θλίψις εργάζεται υπομονήν, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών δια Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς.»—Ρωμαίους 5:1-5.

17. Ως προς το έργο μας, ποιο είναι το σοφό πράγμα που πρέπει να κάνωμε τώρα; Πώς;

¹⁷ Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού και τη θαυμαστή ελπίδα, μπορούμε να υπομένωμε, βρίσκομε τους εαυτούς μας ικανούς να εγκαρτερούν, μπορούμε να συνεχίσωμε, μπορούμε να εμμείνωμε στο έργο μας. Είναι το μόνο σοφό πράγμα που έχομε να κάμωμε τώρα. Έχομε τις προσδοκίες της ζωής, και ο καιρός είναι πολύ πλησίον. Ο Παύλος είπε: «Μη αποβάλητε λοιπόν την παρρησίαν σας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Διότι έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν.»—Εβραίους 10:35, 36.

ΜΙΑ ΦΡΟΝΙΜΗ ΕΠΕΝΔΥΣΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ

18. Προς τι δεν πρέπει να στρέψωμε όλες τις ενέργειές μας; Γιατί;

¹⁸ Τα πράγματα που διαμένουν είναι εκείνα με τα οποία πρέπει να κάνωμε επένδυσι. Αυτά είναι μόνο τα Θεοκρατικά πράγματα, το έργο του Θεού. Έχομε νουθετηθή να μη θέτωμε όλες τις ενέργειές μας σε κοσμικές επιχειρήσεις, διότι τα πράγματα αυτά είναι καταδικασμένα σε καταστροφή, στην προσεχή μάχη του Αρμαγεδδώνος. Αν δίνομε όλο τον καιρό μας σε τέτοια πράγματα, θα πάη χαμένος, διότι τα πράγματα αυτά είναι καταδικασμένα σε καταστροφή μαζί με τον παρόντα κόσμο στη μάχη του Αρμαγεδδώνος που είναι τώρα πλησίον. Αν δίνομε όλο τον καιρό μας σε τέτοια πράγματα, θα είναι καιρός χαμένος διότι αυτά τα πράγματα πρόκειται να απολεσθούν. Ακόμη χειρότερα, μπορεί να συντριβούμε μαζί τους στον Αρμαγεδδώνα, διότι δεν εμμένομε στο έργο του Θεού και δεν το έχομε πρώτο στη ζωή μας. «Εργάζεσθε μη δια την τροφήν την φθειρομένην, αλλά δια την τροφήν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, την οποίαν ο Υιός του ανθρώπου θέλει σας δώσει· διότι τούτον εσφράγισεν ο Πατήρ, ο Θεός.» (Ιωάννης 6:27) Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι η απόκτησις σωτηρίας σημαίνει έργον, εμμονή σ’ αυτό μέσα από κάθε είδους περιστάσεις. «Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ περισσότερον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν.»—Φιλιππησίους 2:12.

19. Με ποιους επωφελείς τρόπους μπορεί να προχωρή το ατομικό μας έργο;

¹⁹ Όλο δε το έργο που κάνομε είναι επωφελές. Λίγα λόγια που λέμε στον κατάλληλο καιρό θα βοηθήσουν πολλά άτομα να εκτιμήσουν περισσότερο τους σκοπούς του Θεού και το μεγάλο του έλεος. Έχομε ευκαιρίες να μιλούμε σε άλλους ανθρώπους από το τηλέφωνο. Γράφομε επιστολές για το ευαγγέλιο. Μπορούμε να ταχυδρομήσωμε έντυπα σχετικά με τη Βασιλεία σε φίλους και ανθρώπους καλής θελήσεως. Όταν έρχονται επισκέπται στο σπίτι μας, μπορούμε να μιλούμε μαζί τους για τον Ιεχωβά Θεό. Όλα αυτά αποτελούν ένα μέρος του καλού έργου, που συχνά γίνεται επιπρόσθετα στο σπουδαίο έργο της επισκέψεως των ανθρώπων στα σπίτια τους και στους τόπους της εργασίας τους. Είτε συμβαίνει να έχωμε πολλή συμμετοχή στο έργο είτε λίγη λόγω περιωρισμένης δυνάμεως ή ικανότητος, το να εμμένωμε στο έργο είναι καλό. Αφού το έργο σας σημαίνει σωτηρία, δεν πηγαίνει χαμένο, δεν είναι μάταιο. «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.»—1 Κορινθίους 15:58.

20. Γιατί το εδάφιο 1 Τιμόθεον 4:16 έχει περισσότερη δύναμι τώρα;

²⁰ Πάντοτε υπήρξε αληθινό ότι οι Χριστιανοί είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται, διότι αυτό είναι σύμφωνο προς τις αρχές του Υψίστου Θεού. Η νουθεσία του Παύλου που είναι γραμμένη εις 1 Τιμόθεον 4:16, ήταν γεμάτη σημασία για τους καθιερωμένους των πρώτων Χριστιανικών χρόνων. Σήμερα, όμως, οι καιροί είναι πιο επικίνδυνοι, οι ημέρες είναι πιο κακές. Ο καιρός για την τελική τακτοποίησι του μεγάλου ζητήματος της παγκοσμίου κυριαρχίας έχει έλθει και ο θυμός των πονηρών βρίσκεται στο κορύφωμά του. Αυτό σημαίνει ότι οι επιθέσεις εναντίον εκείνων που ζητούν να πράξουν το θέλημα του Θεού είναι πιο έντονες και βίαιες από οποιονδήποτε άλλον καιρό της ιστορίας. Αντιμετωπίζοντας όλα αυτά, πρέπει εμείς να μένωμε σταθεροί στην ακεραιότητά μας, μη δίνοντας ποτέ ούτε την παραμικρή ευκαιρία στον Διάβολο να μας επιφέρη αιματηρό κτύπημα και να μας καταστήση ανικάνους για τη Χριστιανική υπηρεσία· μη επιτρέποντας ποτέ να αιχμαλωτισθούμε από τις δυνάμεις του και να συρθούμε ξανά στο σκότος του κόσμου τούτου και στην απώλειά του.

21. Πώς το έργο μας είναι τώρα μια ευλογία που μας οδηγεί στη νίκη;

²¹ Το έργο που μας έχει δοθή είναι μια μεγάλη ευλογία. Μας κρατεί μακριά από τα επικίνδυνα πράγματα του παλαιού κόσμου, και επομένως ενεργεί σαν προστάτης. Το έργο που έχομε να κάνωμε τώρα είναι διδασκαλία και κήρυγμα. Όλος ο καιρός και η δύναμις που ενδεχομένως μπορούμε να συγκεντρώσωμε, πρέπει να χρησιμοποιηθούν στο έργο. Εισήλθαμε σ’ αυτό το έργο με την απόφασι να το επιμεληθούμε ως το τέλος. Το όνομα του Ιεχωβά είναι αναμεμιγμένο, καθώς επίσης και η αιωνία μας σωτηρία. Θέλομε να νικήσωμε και μπορούμε να νικήσωμε κάνοντας καλά έργα. Πράγματι, πρέπει να εμμένωμε στο έργο μας, αποβλέποντας πιστά στον καιρό που εκπληρώνεται η δήλωσις του Κυρίου εις Αποκάλυψιν 22:12: «Ιδού, έρχομαι ταχέως· και ο μισθός μου είναι μετ’ εμού, δια να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού.» Ο καιρός αυτός είναι τώρα. Επειδή η τελική τακτοποίησις του μεγάλου επιμάχου ζητήματος πρόκειται να γίνη σ’ αυτή τη γενεά, η σωτηρία μας είναι πολύ πλησιέστερα παρά όταν οι Χριστιανοί άρχισαν για πρώτη φορά να υπηρετούν τον Θεό. Είναι ακόμη πολύ πλησιέστερα παρά όταν εμείς οι ίδιοι πρωταρχίσαμε να κάνωμε το έργο του Θεού. Δεν πρέπει να διακυβεύωμε την τελική μας τύχη κυττάζοντας πίσω στον παλαιό κόσμο για οτιδήποτε. Δεν μπορούμε να ριψοκινδυνεύουμε δείχνοντας και την παραμικρότερη ακόμη καθυστέρησι τώρα. Γι’ αυτό ακριβώς η νουθεσία, που γίνεται εις 1 Τιμόθεον 4:16, σημαίνει τόσο πολλά για μας στις έσχατες ημέρες: «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά [εις το έργον σου, Μόφφατ].