Η Σπερμολογία Μπορεί να σας Καταστρέψη! — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Η Σπερμολογία Μπορεί να σας Καταστρέψη!

«Σας λέγω δε, ότι δια πάντα λόγον αργόν, τον οποίον ήθελον λαλήσει οι άνθρωποι, θέλουσιν αποδώσει λόγον δι’ αυτόν εν ημέρα κρίσεως. Διότι εκ των λόγων σου θέλεις δικαιωθή, και εκ των λόγων σου θέλεις καταδικασθή.»—Ματθ. 12:36, 37.

1. Τι χαρακτηρίζει εκείνους που σπερμολογούν, και γιατί πρέπει να φυλαττώμεθα από το να σπερμολογούμε;

Η ΣΠΕΡΜΟΛΟΓΙΑ άρχισε με τον Σατανά, τον Διάβολο. Η Εύα επρόσεξε τον συκοφαντικό του μύθο όσον αφορά τον Ιεχωβά, τον επίστεψε, ενήργησε σύμφωνα μ’ αυτόν, τον μετέδωσε στον σύζυγό της, και το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος χωρίσθηκε από τον πιο καλό του Φίλο. Από τότε έως σήμερα πολλοί άνθρωποι εσπερμολόγησαν και άλλοι υπέφεραν γι’ αυτό. Ολίγοι, αν υπάρχουν κάποιοι, δεν στάθηκαν ένοχοι σπερμολογίας ή δεν έγιναν θύματά της. Συχνά, οι κατ’ επανάληψιν ένοχοι σπερμολογίας είναι εκείνοι που αγανακτούν περισσότερο όταν γίνωνται ο στόχος της. Όταν αφορά αυτούς, την μισούν. Όταν έρχεται απ’ αυτούς, την στολίζουν όσο μπορούν καλύτερα. Πολλοί προλογίζουν τη σπερμολογία των με μια απολογία και έτσι προδίδουν μια ένοχη συνείδησι. Συχνά αρχίζουν, «Δεν θα επιθυμούσα να το πω αυτό, αλλά . . . » και έπειτα προχωρούν, με απόλαυσι, να το πουν. Ή η εισαγωγή μπορεί να είναι, «Δεν ξέρω αν αυτό είναι αληθινό ή όχι, αλλά . . . » και προχωρούν να πουν εκείνο που υποπτεύονται ότι είναι ψευδές. Πραγματικά, δεν πρέπει να αγνοούμε τα τεχνάσματα του Σατανά. Πρέπει να φυλαττώμεθα από τη σπερμολογία, που είναι ένα όπλο του Διαβόλου.

2. Τι πρέπει να έχωμε υπ’ όψι καθώς μελετούμε αυτό το άρθρο;

² Πρέπει να φυλαττώμεθα από ποιον; Από τον εαυτό μας. Καθώς διαβάζετε το άρθρο αυτό, σκεφθήτε. Σκεφθήτε πώς εφαρμόζεται σ’ εσάς, όχι στον πλησίον σας. Είναι αλήθεια ότι εφαρμόζεται και στον πλησίον σας. Αυτός το παραδέχεται. Αλλά εκείνο που έχει σπουδαιότητα για σας είναι να παραδεχθήτε ότι εφαρμόζεται σ’ εσάς, για να το εφαρμόσετε εσείς στον εαυτό σας. Μπορείτε ν’ αλλάξετε τον εαυτό σας. Ίσως να μην μπορήτε ν’ αλλάξετε τον πλησίον σας. Συγκεντρωθήτε στον εαυτό σας. Κατόπιν, όταν θα έχετε γίνει άψογος σ’ αυτό το ζήτημα, βοηθήστε τον πλησίον σας να γίνη κι αυτός το ίδιο. Αφού εβγάλατε την «δοκόν» από το μάτι σας, προσπαθήστε κατόπιν να βγάλετε και το άχυρο από το μάτι του πλησίον σας. Έχομε τάσι να είμεθα επιεικείς στον εαυτό μας και σκληροί στους άλλους. Για την ασφάλειά σας, αντιστρέψτε το αυτό και γίνετε σκληροί στον εαυτό σας και επιεικείς στους άλλους.—Ματθ. 7:1-5.

3. Γιατί οι σπερμολόγοι μεγαλοποιούν τα πράγματα, και ποια είναι η κατάστασις εκείνων που αποκαλύπτουν μυστικά;

³ Τι είναι σπερμολογία; Είναι ομιλία που απεργάζεται βλάβη. Μπορεί να γίνεται με κακεντρέχεια και με την πρόθεσι να βλάψη, αλλά συχνά γίνεται με αθωότητα, χωρίς επιθυμία να ζημιωθή κάποιος. Μια αβλαβής δήλωσις όταν επαναλαμβάνεται γίνεται επιβλαβής επειδή χρωματίζεται ή διαστρέφεται ή μεγαλοποιείται για να προστεθή καρύκευμα σ’ αυτήν. Χωρίς κακεντρέχεια μπορεί ένα άτομο να το πράξη αυτό για να κάμη την αφήγησι πιο δελεαστική, πιο ευπρόσδεκτη στους ακροατάς, ικανή να προξενήση πιο ευχάριστη αντίδρασι εκπλήξεως ή φόβου ή αιφνιδιασμού, ο δε σπερμολόγος, μέσα στον ζήλο του να καρυκεύση την αφήγησι, ποτέ δεν σκέπτεται τη βλάβη που επιφέρει στο πρόσωπο που περιλαμβάνεται στη σπερμολογία. Το στόμα του γίνεται παγίς στην οποία θέτει το δικό του πόδι και συλλαμβάνεται παραβαίνοντας την εντολή του Ιεχωβά: «Δεν θέλεις περιφέρεσθαι συκοφαντών μεταξύ του λαού σου.» «Δεν θέλεις διαδώσει ψευδή φήμην» και «δεν θέλεις ακολουθήσει τους πολλούς επί κακώ.» Ακόμη και όταν μια ψευδής φήμη επαναλαμβάνεται από πολλούς, δεν πρέπει ν’ ακολουθήσωμε τους πολλούς αυτούς και να ενωθούμε μαζί τους στο να συκοφαντήσωμε τον αδελφό μας. Αν δεν είμεθα βέβαιοι ότι η φήμη είναι αληθινή, δεν πρέπει να την επαναλάβωμε. Και μερικές φορές ακόμη, και αν η φήμη είναι αληθινή, εμείς δεν πρέπει να την επαναλάβωμε. «Ο σπερμολόγος περιέρχεται αποκαλύπτων τα μυστικά· ο δε την ψυχήν πιστός κρύπτει το πράγμα.» «Ο σπερμολόγος περιερχόμενος αποκαλύπτει τα μυστικά· δια τούτο μη σμίγου μετά του λαλούντος αφρόνως.» Ένας που αποκαλύπτει μυστικές υποθέσεις που δεν ενδιαφέρουν τους άλλους μιλεί αφρόνως, αναμιγνύεται στα αλλότρια, πολυπραγμονεί, φλυαρεί, σπερμολογεί. Προδίδει μια εμπιστοσύνη και απεργάζεται βλάβη.—Λευιτ. 19:16· Έξοδ. 23:1, 2· Παροιμ. 11:13· 20:19, ΑΣΜ.

4. Πότε και σε ποιους πρέπει ενίοτε ν’ αποκαλύπτονται μυστικά, και είναι οι εκθέσεις αυτές επιβλαβής σπερμολογία;

⁴ Μερικές φορές ένα μυστικό πρέπει να λεχθή ακόμη και αν κάποιος βλάπτεται. Αν ξέρετε ότι κάποιος αμαρτάνει μυστικά και ριψοκινδυνεύει τη στάσι του απέναντι του Ιεχωβά και αμαυρώνει την καθαρότητα της εκκλησίας, πρέπει να μιλήσετε. Να μιλήσετε σε ποιον; Στον καθένα στην εκκλησία; Δεν υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Το να διαδώσουμε έτσι το πράγμα, θα ήταν κακό, επιβλαβές και στο άτομο και στην εκκλησία. Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να είναι αρκετό να μιλήσουμε στο άτομο για το οποίο πρόκειται· συχνότερα θα είναι ανάγκη να μιλήσωμε στην υπηρεσιακή επιτροπή της εκκλησίας. Το να εκθέσωμε έτσι τα πράγματα μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα κάτι που φαίνεται επιβλαβές στο ένοχο πρόσωπο, αλλά πραγματικά το τελικό αποτέλεσμα θα είναι για το καλό του. Καμμιά παιδεία δεν φαίνεται ευχάριστη τον καιρό που επιβάλλεται, αλλά εκείνος που υποτάσσεται και διαπαιδαγωγείται μ’ αυτήν, τελικά δρέπει ωφέλεια απ’ αυτήν. Το σημείο που πρέπει να ενθυμούμεθα είναι ότι, όταν αποκαλύπτεται ένα μυστικό, αυτό πρέπει να γίνεται σ’ εκείνους που είναι ικανοί ή εξουσιοδοτημένοι να διορθώσουν το πράγμα, και όχι σε σπερμολόγους για να φλυαρούν γύρω απ’ αυτό. Ο Παύλος έγραψε στους Κορινθίους: «Διότι εφανερώθη εις εμέ παρά των εκ της οικογενείας της Χλόης περί υμών, αδελφοί μου, ότι είναι έριδες μεταξύ σας.» Σπερμολογούσαν άρα γε οι από την οικογένεια της Χλόης εις βάρος των αδελφών των στην Κόρινθο; Όχι, η έκθεσις έγινε για το καλό τους. Έγινε σ’ εκείνον που μπορούσε να θεραπεύση τα πράγματα με το να τους διορθώση με αυθεντικό τρόπο και να βάλη τα πόδια τους πάλι στο δρόμο της ζωής και στα ίχνη του Ιησού.—1 Κορ. 1:11· Εβρ. 12:11.

5. Γιατί μερικοί αρνούνται να αναφέρουν για έναν φίλο, και είναι αυτοί πραγματικά αληθινοί φίλοι;

⁵ Ο νόμος του Ιεχωβά προνοούσε για μάρτυρας που να μαρτυρούν εναντίον των κακοποιών. Δεν μας απαγορεύεται να παρέχωμε μαρτυρία· μας απαγορεύεται μόνο να παρέχωμε ψευδή μαρτυρία. Πολλοί στον κόσμο καταδικάζουν ως «προδοσία» την αποκάλυψι γεγονότων που εκθέτουν έναν άλλον. Ιδιαίτερα αυτός είναι ο κώδιξ του υποκόσμου, ο οποίος λέγει ότι είναι εν τάξει να παραμένωμε σιωπηλοί ή να δίνωμε ψευδή μαρτυρία για να προασπίσωμε έναν εγκληματία, αλλ’ ότι είναι απεχθές να λέμε την αλήθεια αν αυτή εκθέτη έναν κακοποιό. Στη Χριστιανική εκκλησία αποτελεί εσφαλμένη αντίληψι πιστότητος προς έναν αδελφό το ν’ αποκρύπτωμε τις αμαρτίες του όταν οι αμαρτίες αυτές θέτουν σε κίνδυνο και τη ζωή του και την καθαρότητα της εκκλησίας. Ο αληθινός φίλος τον αδελφού και της εκκλησίας του Ιεχωβά θα τον επιπλήξη, ή αν είναι ανάγκη θα αναφέρη στην επιτροπή για να καταστή δυνατόν να δοθή μια επίπληξις μεγαλυτέρας δυνάμεως που να επαναφέρη τον αμαρτωλό στη διανοητική του ισορροπία. Ένας αληθινός φίλος θα επιφέρη αυτή την πρόσκαιρη πληγή για την αιώνια θεραπεία του αμαρτωλόύ. «Πληγαί φίλου είναι πισταί· φιλήματα δε εχθρών, πολυάριθμα.» Ο φίλος, λοιπόν, που αποκρύπτει μια συνεχιζόμενη αμαρτωλή πορεία δεν είναι πραγματικός φίλος, αλλά είναι αληθινά ένας εχθρός. Μπορεί να επαινήται από τον κώδικα του υποκόσμου, αλλά καταδικάζεται από τις Γραφικές αρχές του νέου κόσμου.—Παροιμ. 27:6.

6. Ποια ομιλία δεν είναι σπερμολογία, πότε γίνεται σπερμολογία, και ποια ερωτήματα μας βοηθούν να καθορίσωμε την κατάλληλη και την ακατάλληλη ομιλία;

⁶ Συνεπώς, δεν είναι σπερμολογία το να κάμωμε γνωστή στους καταλλήλους υπηρέτας μια συνεχιζόμενη αμαρτωλή πορεία, αλλά θα ήταν σπερμολογία το να την διαδώσωμε στους άλλους μέσα στην εκκλησία οι οποίοι δεν είναι σε θέσι να λάβουν επανορθωτικά μέτρα, και θα ήταν κακό ν’ αποκαλύψωμε μια περασμένη αμαρτία ενός που είχε αληθινά μετανοήσει και αναμορφωθή και ο οποίος το κατέδειξε αυτό κάνοντας στους ‘πόδας του ευθείας τρίβους’. Ούτε είναι σπερμολογία το να μιλούμε για τους αδελφούς μας, τι κάνουν, πού πηγαίνουν ή τι τους συμβαίνει. Ενδιαφερόμενα για τους ανθρώπους, και ιδιαίτερα για τους αδελφούς μας, δεν υπάρχει αδίκημα στο να συζητούμε τη δράσι τους αν είμεθα ακριβείς και αν αυτό δεν καταλήγη σε κάποια βλάβη γι’ αυτούς. Η ομιλία, όμως, αυτή γίνεται σπερμολογία όταν εισδύωμε στις προσωπικές, στις ιδιωτικές υποθέσεις των, ή όταν εγείρωμε ερωτήματα για τα ελατήριά των ή δημιουργούμε αμφιβολίες ή εμβάλλωμε υπόνοιες για τη διαγωγή των. Είναι η ομιλία σας δυσφημητική για τον αδελφό σας; Μήπως θίγει την υπόληψί του; Μήπως κάνει τους φίλους του να χωρισθούν απ’ αυτόν; Μήπως πληγώνει τα αισθήματά του ή σπείρει διχόνοια; Μήπως τον κάνει να χάση προνόμια υπηρεσίας; Είναι η ομιλία σας αληθινή; Αν είναι αληθινή, μήπως εμεγαλοποίησε ή εχρωμάτισε τα πράγματα ώστε η εντύπωσις που αφήνει να είναι αναληθής; Μήπως γίνεται μ’ ένα αίσθημα υπεροχής, με αυταρέσκεια, με φθόνο, με κακεντρέχεια ή πικρία; Μπορείτε να μιλήσετε με συνείδησι που είναι καθαρή, τόσο καθαρή ώστε θα μιλούσατε μπροστά στο ίδιο το πρόσωπο με τον ίδιο ακριβώς τόνο και με τα ίδια ακριβώς λόγια; Και ποιο είναι το αποτέλεσμα των λόγων σας; Είναι ο καρπός της ομιλίας σας καλός ή κακός; Από τον καρπό της μπορεί ν’ αναγνωρισθή.

7. Τι δείχνει ότι οι γυναίκες αμαρτάνουν με τη γλώσσα πιο συχνά από τους άνδρες;

⁷ Δεν έχουν όλα τα άτομα τις ίδιες αδυναμίες. Για ν’ αντιμετωπίσωμε τις αδυναμίες μας πρέπει πρώτα να τις γνωρίζωμε. Μήπως έχετε την αδυναμία να σπερμολογήτε; Αν ναι, παραδεχθήτε το· εκατομμύρια άλλοι σας κρατούν συντροφιά. Παραδεχθήτε το, και πολεμήστε το! Πώς αλλιώς μπορείτε να το υπερνικήσετε; Μολονότι μπορεί, να μην είναι ευχάριστο να το ακούσουν οι γυναίκες, η Γραφή φαίνεται να δείχνη ότι οι γυναίκες αμαρτάνουν με τη γλώσσα πιο συχνά από τους άνδρες. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνδρες δεν σπερμολογούν. Σπερμολογούν, Μερικοί μάλιστα περισσότερο από τις γυναίκες. Αλλά οι γυναίκες ως όμιλος είναι ένοχοι σπερμολογίας περισσότερο από ό,τι είναι οι άνδρες ως όμιλος. Η Γραφή ειδικώς καθιστά προσεκτικές τις γυναίκες: «Αι γραίαι ωσαύτως να έχωσι τρόπον ιεροπρεπή, μη κατάλαλοι.» Επίσης, «Αι γυναίκες ωσαύτως, σεμναί, ουχί κατάλαλοι.» Όταν ακριβώς μιλή για τις γυναίκες η Γραφή λέγει: «Και ενταυτώ μανθάνουσι να ήναι αργαί, περιερχόμεναι τας οικίας· και ουχί μόνον αργαί, αλλά και φλύαροι και περίεργοι, λαλούσαι τα μη πρέποντα.» Όχι η γλώσσα των ανδρών, αλλά η γλώσσα των γυναικών είναι εκείνη που ξεχωρίζεται ως ερεθιστική στις οικογένειες: «Αι έριδες της γυναικός είναι ακατάπαυστον στάξιμον.» Πάλιν, «Ακατάπαυστον στάξιμον εν ημέρα βροχερά, και φίλερις γυνή, είναι όμοια· ο κρύπτων αυτήν, κρύπτει τον άνεμον· και το μύρον εν τη δεξιά αυτού κρυπτόμενον φωνάζει.»—Τίτον 2:3· 1 Τιμ. 3:11· 5:13· Παροιμ. 19:13· 27:15, 16.

8. Γιατί οι γυναίκες σπερμολογούν περισσότερο από τους άνδρες; και όμως πώς η ομιλητικότης των είναι συχνά ένα προσόν;

⁸ Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως επειδή οι άνδρες έχουν υψηλότερες αρχές σχετικά με το ζήτημα αυτό; Όχι κατ’ ανάγκην. Οι επιθετικές τάσεις ενός ανδρός κάνουν τις παραβάσεις του να παίρνουν διαφορετική κατεύθυνσι. Ως όμιλος οι άνδρες είναι πιο επιρρεπείς από τις γυναίκες στο να εξασκούν φυσική βία ή να διαπράττουν φόνο. Αλλ’ οι γυναίκες αγαπούν να μιλούν περισσότερο παρά οι άνδρες, και ενδιαφέρονται πάρα πολύ για τους ανθρώπους, για τη δράσι και τα προβλήματα και τις ιστορίες των ανθρώπων. Όταν μιλούν οι γυναίκες, συζητούν, εκείνο που τις ενδιαφέρει, πράγμα που σημαίνει ότι μιλούν για τους ανθρώπους, το οποίον εξ άλλου σημαίνει ότι υπάρχει ένας πάντοτε παρών κίνδυνος να πάρη κακή κατεύθυνσι η ομιλία και να γίνη σπερμολογία. Οι άνδρες ενδιαφέρονται περισσότερο για διάφορα θέματα, για την επιστήμη, για τα παγκόσμια γεγονότα, για οικονομικά ζητήματα ή για την εργασία τους, και όταν μιλούν γι’ αυτά τα πράγματα ο κίνδυνος της σπερμολογίας δεν είναι τόσο μεγάλος όπως όταν μιλή κανείς για τους ανθρώπους. Η συζήτησις αυτή καθ’ έαυτήν δεν είναι κακή. Η διάθεσις των γυναικών για συζήτησι μπορεί να τεθή και συχνά τίθεται σε καλή χρήσι. Με την ομιλητικότητά των τα μικρά παιδιά μαθαίνουν να μιλούν. Επειδή είναι έτοιμες να μιλήσουν οι γυναίκες διάκονοι μπορεί να παρουσιάζουν την αλήθεια σε άλλους πιο εύκολα από τους άνδρες, και μπορεί να είναι μεγαλύτερη η συμβολή των στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις με το να προθυμοποιούνται να δώσουν σχόλια όταν το πρόγραμμα ζητή συμμετοχή του ακροατηρίου. Αλλά το προσόν αυτό μπορεί να γίνη παγίς όταν η γλώσσα αφήνεται χαλαρή και τρέχη χωρίς κανένα έλεγχο στη σπερμολογία. Επομένως τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες θα εξετάσουν τον εαυτό τους για να ιδούν αν έχουν την αδυναμία της σπερμολογίας, και αν εύρουν ότι την έχουν, θα κάμουν μια ειδική επαγρύπνησι στη γλώσσα τους.

ΤΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΣΠΕΡΜΟΛΟΓΙΑΣ

9. Τι λέγει η Γραφή για τους «αλλοτριεπισκόπους» και τους πολυπράγμονας;

⁹ Ο Λόγος του Ιεχωβά κατ’ επανάληψιν προειδοποιεί εναντίον της σπερμολογίας. Οι σπερμολόγοι είναι «αλλοτριεπίσκοποι» και πολυπράγμονες, έχουν δε την τάσι να αναμιγνύωνται στις υποθέσεις των άλλων ενώ παραμελούν τις δικές των. Οι Χριστιανοί προειδοποιούνται: «Ακούομεν τινάς ότι περιπατούσι μεταξύ σας ατάκτως, μη εργαζόμενοι μηδέν, αλλά περιεργαζόμενοι.» Αν πάσχωμε, αυτό πρέπει να γίνεται για τη διακράτησι της Χριστιανικής ακεραιότητος και όχι επειδή περιεργαζόμεθα τα αλλότρια: «Μηδείς υμών ας μη πάσχη ως φονεύς, ή κλέπτης, ή κακοποιός, ή ως περιεργαζόμενος τα αλλότρια· αλλ’ εάν πάσχη ως Χριστιανός, ας μη αισχύνηται.» Αντί να παρεισδύετε ενοχλητικά στις υποθέσεις των άλλων, μάλλον «να φιλοτιμήσθε εις το να ησυχάζητε, και να καταγίνησθε εις τα ίδια.» Η Γραφή μάς λέγει: «Πας άφρων θα αναμιγνύεται εις τα αλλότρια.» Γιατί να ταιριάζωμε στην περιγραφή ενός άφρονος;—2 Θεσ. 3:11· 1 Πέτρ. 4:15, 16· 1 Θεσ. 4:11· Παροιμ. 20:3, Μετ. Βασ. Ιακ.

10. Πώς οι σπερμολόγοι κάνουν έναρξι μιας ταραχής και την συνεχίζουν, και γιατί δεν είναι φίλοι;

¹⁰ Οι σπερμολόγοι που αναμιγνύονται στα αλλότρια δημιουργούν ταραχή. Φλυαρούν για την εργασία τών άλλων, χρωματίζουν και μεγαλοποιούν, παριστάνουν κακώς και διαστρέφουν, και επισωρεύουν σε ύψος τους φλογερούς των ψιθυρισμούς: «Όπου δεν είναι ξύλα, το πυρ σβύνεται· και όπου δεν είναι ψιθυριστής, η έρις ησυχάζει. Οι άνθρακες δια την ανθρακιάν, και τα ξύλα δια το πυρ, και ο φίλερις άνθρωπος δια να εξάπτη έριδας. Οι λόγοι του ψιθυριστού καταπίνονται ηδέως, και καταβαίνουσιν εις τα ενδόμυχα της κοιλίας.» Αντί να ομιλούνται δυνατά τα λόγια κατά πρόσωπον του ατόμου, ψιθυρίζονται πίσω από την πλάτη του και η συκοφαντία καταπίνεται άπληστα από αυτιά λαίμαργα για σπερμολογία. Οι ψιθυρισμοί αυτοί δεν κάνουν απλώς επιφανειακή εντύπωσι, αλλά βυθίζονται στο βάθος για να μασηθούν και να χωνευθούν τελείως. «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται δια καιρόν ανάγκης», αλλ’ ο ψιθυριστής δεν είναι φίλος. Όταν ακριβώς ένα άτομο χρειάζεται φίλους και αδελφούς πάρα πολύ, όταν βρίσκεται σε κάποια θλίψι ή υφίσταται μια κακοτυχία, τότε ο ψιθυριστής χτυπά με τον σκληρότερο τρόπο για ν’ αποστερήση από τους φίλους του το άτομο αυτό που υποφέρει. «Ο ψιθυριστής διαχωρίζει τους στενωτέρους φίλους.» Όστις επαναλέγει το πράγμα, χωρίζει τους στενωτέρους φίλους.»—Παροιμ. 26:20-22· 17:17· 16:28· 17:9.

11. Τι είδους ομιλία προελέχθη γι’ αυτές τις έσχατες ημέρες, και ποια είναι η ευθύνη του σπερμολόγου ο οποίος εν αγνοία διαδίδει ψεύδη;

¹¹ «Όστις προφέρει συκοφαντίαν, είναι άφρων.» Η πολλή σπερμολογία είναι συκοφαντική. Οποιαδήποτε αλήθεια που ελέχθη μια φορά, γρήγορα εξογκώνεται με την επανάληψι ώσπου το κύριο μέρος της αφηγήσεως είναι ψεύδος. Οι φίλοι αρχίζουν ν’ αποφεύγουν εκείνον που συκοφαντείται, και το μίσος του Ιεχωβά επέρχεται στον σπερμολόγον «τον εμβάλλοντα έριδας μεταξύ αδελφών» στην εκκλησία. Η συκοφαντία είναι μια από τις αμαρτίες που προελέχθη ότι θα ήκμαζαν στις έσχατες ημέρες και που κάνει τον παλαιόν αυτόν κόσμον άξιον καταστροφής· οι Χριστιανοί, λοιπόν, πρέπει ειδικώς να αποφεύγουν «υποκρίσεις, και φθόνους, και πάσας καταλαλιάς.» (Παροιμ. 10:18· 6:19· 1 Πέτρ. 2:1· 2 Τιμ. 3:3) Συχνά η σπερμολογία δεν είναι κακεντρεχής και δεν υπάρχει πρόθεσις να επενεχθή βλάβη, αλλά η βλάβη μολαταύτα επακολουθεί. Αν τυχαίως σκοτώσετε έναν άνθρωπο, αυτός είναι εξίσου νεκρός όσο και αν ο φόνος εγίνετο εκ προθέσεως. Αν διαδίδετε ψεύδη νομίζοντας ότι είναι αλήθειες, αυτά παραμένουν ωστόσο ψεύδη και σεις ψεύδεσθε. Μπορεί να προσπαθήσετε να επιρρίψετε σε άλλον τη μομφή, λέγοντας ότι αυτός σας είπε την ιστορία. Πολύ καλά, αυτός εψεύσθη. Αλλά όταν επανελάβατε το ίδιο, εψεύσθητε και σεις. Σύμφωνα με τους νόμους περί λιβέλλων, αν ένας επαναλαμβάνη εντύπως ένα ψεύδος, είναι ένοχος ασχέτως του ποιος έκαμε την αρχή ή τίνος λόγια αυτός παρέθετε. Επί τέλους, αν μόνο ο δημιουργός μιας φήμης την εξέφερε, η φήμη ποτέ δεν θα έφθανε πολύ μακριά ούτε θα έκανε μεγάλη ζημία. Μήπως δεν κρατεί ο Ιεχωβά υπευθύνους εκείνους που επαναλαμβάνουν σήμερα τα θρησκευτικά ψεύδη που έλαβαν αρχή πριν από πολλούς αιώνας; Αυτός επίσης κρατεί υπευθύνους τους σπερμολόγους που είτε αρχίζουν ψεύδη είτε διαδίδουν ψεύδη.

12. Τι φαίνεται να λησμονούν οι σπερμολόγοι, και όταν ακόμη ενθυμούνται τι λέγουν;

¹² Αν ένας διέδωσε ψεύδη εν αγνοία, δεν είναι τόσο αξιόμεμπτος όσο ο εσκεμμένως ψεύστης, αλλά ούτε και είναι αθώος. Αν είναι αληθινά λυπημένος, θα είναι βέβαια προσεκτικός για να μην επαναλάβη μύθους στο μέλλον. Αλλά η προσοχή αυτή δεν χαρακτηρίζει εκείνους που αγαπούν τη σπερμολογία. Μιλώντας για το πώς ν’ αποδειχθή πιστός ο Παύλος είπε: «Τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν δια το βραβείον της άνω κλήσεως.» (Φιλιππησ. 3:14) Ο Παύλος λησμονούσε το παρελθόν και κύτταζε μπροστά μ’ ένα καλό σκοπό υπ’ όψιν, αλλά οι σπερμολόγοι φαίνεται να λησμονούν τους περασμένους μύθους των που απεδείχθησαν ψευδείς και να κυττάζουν μπροστά με αμείωτη ζέσι για περισσότερη σπερμολογία στο μέλλον. Θα ενόμιζε κανείς ότι θα ενεθυμούντο πόσο συχνά η περασμένη τους σπερμολογία απεδείχθη ψευδής, και θα επερίμενε, επομένως, να είναι πολύ προσεκτικώτεροι στο μέλλον. Σπανίως όμως είναι. Αν λαμβάνουν τον κόπο να σκεφθούν κάπως τα περασμένα τους ψεύδη, είναι για να τα δικαιολογήσουν. Αρνούνται ότι τα είπαν ποτέ, ή λέγουν ότι επανέλαβαν μόνο εκείνο που κάποιος άλλος είπε, ή αποκρύπτουν το πρώτο ψεύδος λέγοντας ένα άλλο. Υποθέστε ότι διέδιδαν μια φήμη ότι δυο άτομα επρόκειτο να νυμφευθούν. Ο καιρός περνά και γάμος δεν γίνεται. Τότε λέγουν ότι οι μελλόνυμφοι είχαν μια διαφωνία και ότι εματαιώθη ο γάμος. Όμως στην αρχή ήσαν όλα φαντασιοπληξίες και υποψίες των σπερμολόγων, η δε φήμη ποτέ δεν είχε στερεή βάσι. Αν οι σπερμολόγοι εκύτταζαν πίσω και έβλεπαν τη βλάβη που επροξένησαν τα ψεύδη των, δεν θα απέβλεπαν ίσως με τέτοιο ζήλο σε περισσότερη κίνησι της γλώσσης των.

13. Γιατί η σπερμολογία είναι άνανδρη και δολοφονική, και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, σ’ εκείνους που επιμένουν σ’ αυτήν;

¹³ Η σπερμολογία μπορεί να είναι φαύλη. Είναι άνανδρη. Μπορεί να είναι δολοφονική. Μπορεί να σκοτώση ένα καλό όνομα ή να καταστρέψη μια καλή υπόληψι ή να δηλητηριάση τις διάνοιες ανθρώπων και να τις διαθέση εναντίον του θύματος της σπερμολογίας. «Ηκόνησαν την γλώσσαν αυτών ως όφεως· φαρμάκιον ασπίδος είναι υπό τα χείλη αυτών.» Η ομιλία μπορεί να είναι θανατηφόρος: «Των οποίων οι οδόντες είναι λόγχαι και βέλη, και η γλώσσα αυτών ξίφος οξύ.» Μερικές γλώσσες είναι οξείες σαν ξίφη και τα λόγια που εξαπολύουν μπορούν να διατρυπήσουν σαν βέλη, και τα νοερά βήματα που εξαποστέλλουν είναι εξ ενέδρας και χτυπούν το θύμα των στα νώτα: «Οίτινες ακονώσιν, ως ρομφαίαν, την γλώσσαν αυτών· ετοιμάζουσιν, ως βέλη, λόγους πικρούς, δια να τοξεύωσι κρυφίως τον άμεμπτον· εξαίφνης τοξεύουσιν αυτόν, και δεν φοβούνται.» Αλλά οι άνανδροι που σπερμολογούν πίσω από τα νώτα ενός ατόμου πρέπει να ενθυμούνται ότι έχουν ν’ αντιμετωπίσουν τον Ιεχωβά, ότι ο Ιεχωβά ακούει αν δεν ακούουν τα ανθρώπινα θύματά τους και «εξ αιτίας της γλώσσης αυτών φέρη αυτούς εις καταστροφήν.» Οι γλώσσες των που σπερμολογούν θα τους κάμουν να εκριζωθούν από τη γη των ζώντων: «Η γλώσσά σου μελετά κακίας· ως ξυράφιον ηκονημένον εργάζεται δόλον. Ηγάπησας το κακόν μάλλον παρά το αγαθόν, το ψεύδος παρά να λαλής δικαιοσύνην. [Διάψαλμα.] Ηγάπησας πάντας τους λόγους του αφανισμού, γλώσσαν δολίαν. Δια τούτο ο Θεός θέλει σε εξολοθρεύσει διαπαντός· θέλει σε αποσπάσει και σε μετατοπίσει εκ της σκηνής σου, και θέλει σε εκριζώνει εκ γης ζώντων.»—Ψαλμ. 140:3· 57:4· 64:3, 4, 8, ΑΣΜ· 52:2-5.

14. Σε τι μπορεί να οδηγήση η σπερμολογία;

¹⁴ Η σπερμολογία μπορεί να γίνη τόσο πονηρή και να κάμη τόσο πολλή βλάβη, ώστε μπορεί να αξίζη να γίνη αποκοπή από την επικοινωνία. Μπορεί να οδηγήση τον φλύαρον σε καταστροφή μέσα στην εκκλησία. «Ο φυλάττων το στόμα αυτού διαφυλάττει την ζωήν αυτού· δε ανοίγων προπετώς τα χείλη αυτού θέλει απολεσθή.» Η σπερμολογία του μπορεί να χωρίση φίλους, αλλ’ αν συνεχισθή θα χωρίση αυτόν από την οργάνωσι του Ιεχωβά: «Ιεχωβά, τις θέλει κατοικήσει εν τη σκηνή σου; τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου; ο μη καταλαλών δια της γλώσσης αυτού, μηδέ πράττων κακόν εις τον φίλον αυτού, μηδέ δεχόμενος ονειδισμόν κατά του πλησίον αυτού.» «Διεστραμμένον στόμα, εγώ μισώ», λέγει ο Ιεχωβά. Αν ο Ιεχωβά το μισή, πρέπει να κάμωμε κι εμείς το ίδιο, και το μισητό πράγμα δεν πρέπει να επιτραπή να υπάρχη στην εκκλησία. Προσευχόμεθα όπως δίδεται η οδηγία: «Ιεχωβά, λύτρωσον την ψυχήν μου από χειλέων ψευδών, από γλώσσης δολίας.» Αν τέτοια χείλη και γλώσσες βρίσκονται στην εκκλησία, με την ενέργεια αποκοπής από την επικοινωνία η εκκλησία μπορεί να ελευθερωθή απ’ αυτά.—Παροιμ. 13:3· Ψαλμ. 15:1, 3, ΑΣ· Παροιμ. 8:13· Ψαλμ. 120:2, ΑΣ.

15. Τι κάνει τη σπερμολογία τόσο επικίνδυνη, και ποιες ερωτήσεις πρέπει να εξετάση ο σπερμολόγος;

¹⁵ Πολλές φορές η σπερμολογία αφορά ένα δευτερεύον ζήτημα, αλλά σπείρεται διχόνοια καθώς οι κινούμενες γλώσσες το εξογκώνουν πέρα από κάθε αναλογία. Μια σπερμολογία δημιουργεί ένα βουνό από ένα μικρόν σωρόν χώματος και παρουσιάζει ως σωρόν χώματος ένα βουνό. Το πραγματικό βουνό, η σπορά διχονοίας, είναι σαν μικρός σωρός χώματος για τον σπερμολόγον εν συγκρίσει με τη δευτερεύουσα δυσκολία την οποίαν αυτός εξογκώνει σε αναλογίες όρους για να επιφέρη διχόνοια. Πόσο επικίνδυνη είναι μια τέτοια ασύμφορη ομιλία! Διαβάζομε εις Ματθαίον 12:36, 37: «Σας λέγω δε, ότι δια πάντα λόγον αργόν, τον οποίον ήθελον λαλήσει οι άνθρωποι, θέλουσιν αποδώσει λόγον δι’ αυτόν εν ήμερα κρίσεως. Διότι εκ των λόγων σου θέλεις δικαιωθή, και εκ των λόγων σου θέλεις καταδικασθή.» Πώς νομίζετε ότι θα θεωρηθούν τα λόγια της σπερμολογίας στη διάρκεια περιόδων κρίσεως; Μπορείτε να δικαιώσετε τη σπερμολογία σας; Θα είναι αρκετή η δικαιολογία ότι δεν είχατε πρόθεσι να βλάψετε; Θα φανή αληθινή αν τα πράγματα δείχνουν ότι εξακολουθήσατε να σπερμολογήτε ακόμη και αφού μερικοί από τους μύθους σας απεδείχθησαν ψευδείς; Μπορείτε να μεταθέσετε την ευθύνη για τα λόγια που βγήκαν απ’ το στόμα σας; Να είσθε βέβαιοι ότι τα λόγια σας, αν ήσαν σπερμολογίες, θα καταδικασθούν. Πόσο καλύτερα είναι τώρα να καλλιεργήτε συνετά μια γλώσσα που θεραπεύει αντί να πληγώνη: «Ο φλύαρος είναι ως τραύματα μαχαίρας· η δε γλώσσα των σοφών, ίασις.»—Παροιμ. 12:18.