Διεξαγωγή της Ορθής Στρατείας

«Τα γαρ όπλα της στρατείας ημών ου σαρκικά, αλλά δυνατά τω Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων.»—2 Κορ. 10:4, Κείμενον.

 1, 2. Ποιες είναι μερικές αιτίες πολέμου σήμερα;

ΣΤΟΝ λόγον του Ιεχωβά είναι γραμμένο: «Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν . . . καιρός πολέμου, και καιρός ειρήνης.» Επί αιώνες τα έθνη διεξήγον πολέμους μεταξύ τους, όπως ακριβώς προείπε ο Χριστός ότι θα υπήρχαν πόλεμοι και φήμαι πολέμων στην περίοδο που θα προηγείτο του πλήρους τέλους αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Τώρα ζούμε στο αποκορύφωμα των αιώνων της αναμονής. Είναι καιρός που η ειρήνη έχει αφαιρεθή από τη γη.—Εκκλησ. 3:1, 8.

² Έχετε μήπως διδαχθή να πιστεύετε ότι όλες τις αθλιότητες και τις θλίψεις, τις σκληρότητες και τις βαρβαρότητες του πολέμου τις επιφέρει ο Θεός; Είναι τάχα λογικό να νομίζετε ότι από ένα Θεόν αγάπης, σοφίας και ελέους θα προήρχετο η φθορά και η ερήμωσις, η απώλεια πολυτίμου ζωής που συνοδεύει τον πόλεμο; Βέβαια όχι. Μάλλον ο Ιάκωβος 3:14-16· 4:1-4 δείχνει ότι η απληστία, οι συγκρούσεις, οι πόλεμοι και οι ακαταστασίες είναι όλα δαιμονικής προελεύσεως, πηγάζουν, δηλαδή, από τον Σατανά, τον «θεόν του κόσμου τούτου», ο οποίος ερημώνει τη γη μέσα στην άμετρη επιθυμία που έχει για εξουσία ως στασιαστής εναντίον του Ιεχωβά. Η επικυριαρχία του στα έθνη αντανακλάται καθαρά στη νοοτροπία των. «Διότι από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών πας τις εδόθη εις την πλεονεξίαν· και από προφήτου έως ιερέως πας τις πράττει ψεύδος.» Τόσο έχουν εκφυλισθή ώστε βλέπομε κληρικούς να επικαλούνται την ευλογία του Θεού επάνω στους σαρκικούς πολέμους των εθνών καθώς τοποθετούν τα εθνικά ή θρησκευτικά συμφέροντα πιο πάνω από τον λόγον του Θεού, κραυγάζοντας: «Ειρήνη, ειρήνη· και δεν υπάρχει ειρήνη.»—Ιερεμ. 6:13, 14.

 3. Γιατί πρέπει να οδηγούμεθα από τις Γραφές;

³ Ποια είναι η καλύτερη πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι μέσα σ’ αυτή την παγκόσμια σύγχυσι; Πρέπει άραγε να συμπαρασυρθούμε μαζί με το πλήθος, ή είναι καθωρισμένος για μας ένας ασφαλέστερος και καλύτερος δρόμος; Οι Γραφές μάς δίνουν τη νουθεσία ότι καθώς οι ουρανοί είναι υψηλότεροι από τη γη, έτσι και οι κατευθύνσεις και οι βουλές του Ιεχωβά είναι πολύ υψηλότερες από τις δικές μας. Θα κάμωμε καλά να εξετάσωμε την οδόν του και να μην την απορρίψωμε με ελαφρότητα. Εξετάστε σοβαρά τι η Γραφή λέγει για το ορθό είδος στρατείας και ιδέτε αν αυτό δεν είναι πολύ πρακτικώτερο από την πορεία των εθνών. Το τέλος εκείνων που ακολουθούν τη δική των πορεία περιγράφεται καλά για μας. Παρά τα εγκλήματα που διαπράττουν εναντίον του ανθρωπίνου γένους, είναι τόσο πεπωρωμένοι και αναίσχυντοι, ώστε δεν μπορούν ούτε καν να ερυθριάσουν· αλλά «θέλουσι πέσει μεταξύ των πιπτόντων· όταν επισκεφθώ αυτούς, θέλουσιν απολεσθή, είπεν ο Ιεχωβά.» Γιατί; Επειδή παρέβησαν τη διαθήκη του ουρανίου τόξου, τον νόμον του Ιεχωβά όσον αφορά την ιερότητα του αίματος της ζωής και επέφεραν την οργή του και την αγανάκτησί του εναντίον των εθνών και εναντίον των στρατών των. (Ιερεμ. 6:15, ΑΣ· Ησ. 34:1-4) Τα αποτελέσματα όλων των πολέμων έως τώρα δεν υπήρξαν μια ασφαλής ειρήνη, αλλά μόνο μια ανήσυχη, εξωπλισμένη, προσωρινή διευθέτησις.

 4. Τι είναι πνευματικός πόλεμος;

⁴ Οι πόλεμοι των εθνών είναι εναντίον αίματος και σαρκός. Η διδασκαλία της Γραφής για τους Χριστιανούς είναι να διεξάγουν πνευματικό πόλεμο. «Τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ» για την εκπλήρωσι του σκοπού Του. Για να επιδιώξωμε αυτόν τον πνευματικό πόλεμο πρέπει να γνωρίζωμε την αιτία της μάχης και εναντίον τίνος πολεμούμε. Αυτή δεν είναι σώμα προς σώμα πάλη ή ένας αγών για υπεροχή μέσω ανωτέρων επιστημονικών μεθόδων καταστροφής. Στο έκτο κεφάλαιο της προς Εφεσίους επιστολής ο Παύλος μάς λέγει ότι «δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.» Με καμμιά έννοια δεν σημαίνει αυτό ότι πολεμούμε ή αντιτασσόμεθα προς τις ανθρώπινες κυβερνήσεις της εποχής μας. Πράγματι, μας λέγεται να προσευχώμεθα υπέρ βασιλέων και αρχόντων για να διάγωμε ειρηνική και ήσυχη ζωή, εκτελώντας το έργο που μας ανέθεσε ο Θεός. Ο Ιησούς είπε στον Πιλάτο μάλλον παρά στους μαθητάς του: «Εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι.» (Ιωάν. 18:36) Η πάλη που αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Εφεσίους είναι εναντίον της πνευματικής οργανώσεως του Σατανά, η οποία εκυριάρχησε και εξουσίασε τη γη επί αιώνες.—2 Κορ. 10:4· Εφεσ. 6:12· 1 Τιμ. 2:1-3.

 5. Πώς πολλοί ετυφλώθησαν ως προς την αλήθεια, και τι μπορούμε να κάμωμε για να τους βοηθήσωμε;

⁵ Το αποτέλεσμα αυτής της ισχυρής δαιμονικής εξουσίας επάνω στους ανθρώπους υπήρξε η τύφλωσις της διανοίας των απίστων ως προς το φως της αληθείας. Ένα κάλυμμα έχει ριφθή επάνω στο ευαγγέλιον ώστε οι απολλύμενοι δεν μπορούν να το διακρίνουν ή να το εννοήσουν. Σύγχυσις και σκότος όσον αφορά το θέλημα του Θεού έχουν εξαπλωθή από τα ‘πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις’, που και αυτά τα ίδια κρατούνται σε πυκνό σκότος λόγω της ανταρσίας των. Το πόσο έχουν επιτύχει γίνεται αντιληπτό από την πλατιά εξαπλωμένη άγνοια της Γραφής, ακόμη και στον «Χριστιανικό κόσμο». Πιστοί εκκλησιαζόμενοι, πέρα από την απομνημόνευσι ολίγων βασικών εδαφίων της Γραφής, δείχνουν αβυσσαλέα άγνοια των σκοπών του Θεού. Αυτό δεν είναι εκπληκτικό, αφού πολλοί διδάσκονται να μη διαβάζουν δημοσιεύματα σχετικά με τη Γραφή, εκτός αν έχουν πρώτα επιδοκιμασθή από την εκκλησία. Λησμονούν την πρόσκλησι που γίνεται από τον Θεό τον ίδιο: «Έλθετε τώρα, και ας διαδικασθώμεν.» Το αποτέλεσμα είναι ότι ‘σκότος σκεπάζει την γην και ζόφος τα έθνη’. (Ησ. 1:18· 60:1-3, 19, 20) Η καταπολέμησις του αποτελέσματος αυτής της πνευματικής αποστασίας είναι ένα από τα πρώτιστα έργα ενός Χριστιανού. Όπως ακριβώς οι άνδρες του Γεδεών έθραυσαν τις υδρίες που κρατούσαν για ν’ αφήσουν τους πυρσούς των να λάμψουν έντονα προς κατάπληξιν του εχθρού, έτσι και οι δούλοι του Ιεχωβά στη γη αφήνουν το φως της αληθείας να γίνη φανερό από την πιο σκοτεινή γωνία του «Χριστιανικού κόσμου ως την πιο σκοτεινή γωνία του «ειδωλολατρικού κόσμου».

 6. Εξηγήστε τον Χριστιανικό πόλεμο και τα οφέλη του.

⁶ Μια μορφή του πνευματικού πολέμου που φέρνει την πιο μεγάλη χαρά είναι η απελευθέρωσις των δεσμίων, η διακήρυξις ελευθερίας στους αιχμαλώτους και το άνοιγμα των δεσμωτηρίων για εκείνους που βρίσκονται σε περιορισμό. Αυτό γίνεται με το να διδάσκωμε υπομονητικά την αλήθεια στους ανθρώπους καλής θελήσεως, με το να αφαιρούμε βαθμιαίως το κάλυμμα της δεισιδαιμονίας και του θρησκευτικού σκότους στο οποίον έχουν συνηθίσει από την παιδική τους ηλικία. Όταν τελικά ελευθερώνωνται μέσω γνώσεως της αληθείας, η χαρά τους είναι μεγάλη όπως ενός αιχμαλώτου που ελευθερώνεται ή ενός τυφλού του οποίου αποκαθίσταται η όρασις. Για να το επιτελέσωμε αυτό, πρέπει να ενεργήσωμε όπως λέγει ο Παύλος: «Κήρυξον τον λόγον· επίμενε εγκαίρως, ακαίρως· . . . αγρύπνει εις πάντα, κακοπάθησον, εργάσθητι έργον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου κάμε πλήρη.» Ο απόστολος Παύλος συνεχίζει και λέγει: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα την πίστιν διετήρησα.» (2 Τιμ. 4:2-7) Αυτό είναι το είδος του πολέμου που κανένα γήινο έθνος δεν πρέπει να φοβήται, διότι εξυπηρετεί τα κάλλιστα συμφέροντα των ανθρώπων. Προάγει τη γνώσι του Θεού και την αγάπη γι’ αυτόν και τους συνανθρώπους μας. Αυτή η πάλη είναι εποικοδομητική, οικοδομώντας τους ανθρώπους καλής θελήσεως διανοητικώς, ηθικώς και πνευματικώς. Τα οφέλη της είναι διαρκούς αξίας και οδηγούν στη ζωή με την εύνοια του Θεού, Δεν υπάρχει κανένα από τα συνήθη επακόλουθα του πολέμου που εκτρέφουν πικρή εχθρότητα και δουλεία ενώ ερημώνουν το πρόσωπον της γης. Αντιθέτως, ο θεοσεβής Χριστιανικός πόλεμος ενώνει ανθρώπους κάθε είδους και από όλα τα έθνη στα όρια διαρκούς ειρήνης και αμοιβαίας κατανοήσεως μέσω του λόγου του Θεού.

 7. Αναφέρατε παραδείγματα της μάχης για την υποστήριξι της αγνής λατρείας.

⁷ Σε όλα τα μέρη του κόσμου οι μάρτυρες του Ιεχωβά συμμετέχουν σ’ αυτή τη μάχη για να προαγάγουν τη γνώσι της Γραφής, Έφεραν τη μάχη εναντίον του σκότους στα σπίτια των ανθρώπων, όπως ακριβώς έκαμαν ο Ιησούς και οι μαθηταί του πριν απ’ αυτούς. Ο Παύλος εγνώριζε από άμεση πείρα τι πάλη εσήμαινε η διακονία, επειδή αφηγήθη λεπτομερώς για μας την οργίλη μανία του θρησκευτικού όχλου της Εφέσου, ο οποίος επί δύο ώρες εκραύγαζε: «Μεγάλη η Άρτεμις των Εφεσίων», προσπαθώντας να εκφοβίση τους πρώτους Χριστιανούς, (Πράξ. 19:28) Μίλησε επίσης για τις εναντίον του συνωμοσίες, για τις φυλακίσεις, τους δαρμούς, τους κινδύνους στη θάλασσα και στην ξηρά, τις ταλαιπωρίες και τις στερήσεις που υπέφερε στον αγώνα του για τη διάδοσι της γνώσεως του Χριστού. (2 Κορ. 11:23-27) Η μάχη δεν εμειώθη σε έντασι ως την ημέρα αυτή, αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνέχισαν την ειρηνική τους διακονία παρά τις οχλοκρατίες, τις απαγορεύσεις και τις φυλακίσεις. Στην Τρινιντάντ, παραδείγματος χάριν, τέσσερες ιεραπόστολοι της Σκοπιάς εχαρακτηρίσθησαν προσφάτως ως «ανεπιθύμητοι επισκέπται» μολονότι δεν ανεφέρθη καμμιά αιτία, όταν έφεραν το βενζινοκίνητο πλοίο τους στο λιμάνι για ανεφοδιασμό και άλλες προμήθειες, για να συνεχίσουν τη διακονία τους μεταξύ των ανθρώπων που είναι διασκορπισμένοι στις νήσους της Καραϊβικής θαλάσσης. Σε άλλα μέρη οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπέστησαν οχλοκρατικές επιθέσεις, εχλευάσθησαν, απηλάθησαν, απεχωρίσθησαν από τους αγαπητούς των, υπέστησαν φυλάκισι, ακόμη δε και θάνατο, και όμως παρέμειναν πιστοί ως αληθινοί μαχηταί. Έφεραν το άγγελμά τους με ειρήνη, αλλ’ αυτό απερρίφθη με βιαιότητα. Αυτός είναι καιρός όχι μόνο πολέμου μεταξύ εθνών, αλλά και εντατικού πνευματικού πολέμου για τη διακήρυξι της αληθείας.

ΑΝΙΚΗΤΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

 8. Γιατί πρέπει να περιζωσθούμε με την αλήθεια; Πώς;

⁸ Τι μπορούμε να κάμωμε για να έχωμε συμμετοχή σ’ αυτή τη μάχη υπέρ του Θεού; Όπως συμβαίνει. και με οποιονδήποτε στρατιώτη, για να πολεμήσωμε πρέπει να γνωρίζωμε καλά τον οπλισμό μας. Πρέπει να κατανοούμε τις αιτίες για τη μάχη και να είμεθα πεπεισμένοι ότι είναι ορθές. Ο Παύλος, αντλώντας από τις πολλές του πείρες και τα μακρά χρόνια ιεραποστολικής υπηρεσίας, καταγράφει ένα προς ένα τα κύρια εξαρτήματα του Χριστιανικού πολεμικού εξοπλισμού. Μιλεί πρώτα για το να είμεθα ‘περιεζωσμένοι την οσφύν μας με αλήθειαν’. Αυτό σημαίνει ότι η αλήθεια πρέπει να είναι πάντοτε κοντά μας· πρέπει να είμεθα περιεζωσμένοι μ’ αυτήν σαν μ’ ένα ουσιώδες υποστήριγμα. Αυτή είναι μια πολύ διαφορετική στάσις από τη στάσι μερικών που αποκρούουν μια συζήτησι των Γραφών, δηλώνοντας με αδιαφορία, «Έχω την εκκλησία μου.» Αυτοί φορούν ένα μανδύαν ευσεβείας μια ή δυο φορές την εβδομάδα, αλλά τον θέτουν κατά μέρος στον υπόλοιπο καιρό. Δεν εξετάζουν καν την υφή ή την ποιότητα εκείνου που αξιούν ότι είναι η αλήθεια, μη κατέχοντας ούτε τα δόγματα της πίστεώς των, πολύ ολιγώτερο τον λόγον του Θεού. Αλλ’ η ακριβής γνώσις της αληθείας είναι ουσιώδης για έναν Χριστιανό. Αν δεν γνωρίζωμε τη διαφορά μεταξύ αληθινής και ψευδούς λατρείας, δεν θα μπορέσωμε να συμμετάσχουμε στη μάχη για να εκθέσωμε την πλάνη. (Ησ. 28:17, 18) Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν είναι διηρημένοι. Γνωρίζουν ότι υπάρχει μια αληθινή πίστις η οποία αναγράφεσαι στη Γραφή. Πιστεύουν τη δήλωσι του Ιησού, «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια», και ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτήν. Με αυτή τη γνώσι μπορούν να αποβάλουν τα δεσμά της τυπικής λατρείας και της παραδόσεως και να φέρουν τις διάνοιές των σε ενότητα με τον Θεό. «Εν τη ελευθερία λοιπόν, με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.»—Γαλ. 5:1· Εφεσ. 6:14· Ιωάν. 17:17.

 9. Ποια προστασία αποτελεί ο θώραξ της δικαιοσύνης;

⁹ Κατόπιν πρέπει να φορέσωμε τον θώρακα της δικαιοσύνης. Αν κηρύττωμε την αλήθεια, πρέπει να ζούμε σύμφωνα μ’ αυτήν με δικαιοσύνη· αλλιώς είμεθα υποκριταί, όχι αληθινοί δούλοι του Ιεχωβά. Η υπηρεσία μας πρέπει να είναι ολόψυχη, ποτέ με μισή καρδιά. Εκείνοι που υποχωρούν στις τάσεις της σαρκός με ανήθικη διαγωγή προειδοποιούνται ότι ποτέ δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού, και μια μικρή ακόμη διαφθορά γρήγορα θα φέρη ζύμωσι και θα φθείρη όλα τα καλά μας έργα ενώπιον του Θεού. Οι σαρκικές αυτές επιθυμίες πολεμούν εναντίον των συμφερόντων της ψυχής μας και πρέπει να αποκρούωνται μέσω του θώρακος της δικαιοσύνης.—Γαλ. 5:9, 13· 1 Πέτρ. 2:11.

10. Ποιο ευαγγέλιον διατασσόμεθα να διαδώσωμε;

¹⁰ «Σταθήτε λοιπόν . . . έχοντες υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασίαν του ευαγγελίου της ειρήνης.» (Εφεσ. 6:14, 15) Αυτό είναι το άγγελμα και η παρηγορία που φέρνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στους ανθρώπους. Είναι η ίδια αναγγελία στην οποίαν έδωσε έμφασι ο Ιησούς όταν διεκήρυξε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, . . . και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο λέγουν στους ανθρώπους την καλή αγγελία ότι ο Χριστός είναι τώρα ενθρονισμένος στον ουρανό και ότι ζούμε σ’ έναν καιρό αλλαγής που θα φέρη διαρκή ειρήνη σε όλους τους πιστούς ανθρώπους μέσω της βασιλείας του Θεού. «Πόσον ωραίοι είναι επί των ορέων οι πόδες του ευαγγελιζομένου, του κηρύττοντας ειρήνην! Του ευαγγελιζομένου αγαθά, του κηρύττοντας σωτηρίαν, του λέγοντος προς την Σιών, Ο Θεός σου βασιλεύει!» (Ησ. 52:7) Τι το άδικο υπάρχει σ’ αυτό το άγγελμα της ειρήνης και της ελπίδος; Ακόμη και οι πόδες αυτών των ταχυδρόμων των αγαθών νέων φαίνονται ωραίοι στα όμματα του Θεού μας. Και όμως αυτό το άγγελμα της ειρήνης είναι σαν μια ανοιχτή κήρυξις πολέμου στην οργάνωσι του Σατανά.

11. (α) Πώς η πίστις είναι μια προστασία και πώς αποκτάται; (β) Αναφέρατε παραδείγματα μεγάλης πίστεως του παρελθόντος.

¹¹ Για τούτο προειδοποιούμεθα: «Αναλάβατε την ασπίδα της πίστεως, δια της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα.» Μπορούμε να περιμένωμε ότι θα υποστούμε επιθέσεις σ’ αυτόν τον πόλεμο, και έχομε ανάγκην πίστεως στον Ιεχωβά για να συνεχίσωμε. Με πίστι μπορούμε να νικήσωμε τον κόσμο, υπερπηδώντας όλα τα εμπόδια που μπορεί να στέκουν στο δρόμο μας προς την πιστή υπηρεσία. Ισχυρή πίστις θα μας προφυλάξη από το να αποθαρρυνθούμε, ακόμη και αν το υπομονητικό μας κήρυγμα δεν έχη το άμεσο αποτέλεσμα που θα θέλαμε να δούμε. Ο Νώε δεν απεθαρρύνθη ούτε παρητήθη από το έργον του έπειτα από χρόνια κηρύγματος. Εγνώριζε ότι ο Θεός είναι αληθής. Ο Ησαΐας λέγει: «Ιεχωβά, τις επίστευσεν εις το κήρυγμα ημών; . . .Όλην την ημέραν εξέτεινα τας χείρας μου προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα.» Εν τούτοις δεν παρητήθη από το έργον, ο δε Παύλος αναφέρει αυτό το παράδειγμα προς τους Ρωμαίους επειδή κατανοούσε ότι, αν και πολλοί δεν επίστευαν, το έργον του Θεού, όμως, εξετελείτο. Αλλά δεν μπορούμε να έχωμε πίστι χωρίς ένα θεμέλιο γνώσεως, επάνω στο οποίο να την οικοδομήσωμε. Όσο μεγαλύτερη είναι η από μέρους μας επίγνωσις του Θεού, και όσο περισσότερο την χρησιμοποιούμε, τόσο πιο προστατευτική θα είναι η ασπίς της πίστεώς μας.—Εφεσ. 6:16, 17· Ρωμ. 10:16, 20, 21, ΜΝΚ· Ησ. 53:1· 65:2, ΑΣ.

12. Πώς λαμβάνομε την περικεφαλαία της σωτηρίας;

¹² Λάβετε επίσης την «περικεφαλαίαν της σωτηρίας» ως μέρος του εξοπλισμού σας, νουθετεί ο Παύλος. Αυτός εγνώριζε καλά πώς ο Θεός μέσα στην παρ’ αξίαν αγαθότητά του είχε γίνει ο πρωτουργός αιωνίου σωτηρίας για μας μέσω του Χριστού. Η προμήθεια αυτή είναι να δώρον που πρέπει να το δεχθούμε για να λάβωμε τα οφέλη του, επειδή δεν επιβάλλεται σε κανέναν. Ο Παύλος είδε την εκπλήρωσι πολλών προφητειών και γι’ αυτό έγραψε: «Είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ’ ότε επιστεύσαμεν.» (Ρωμ. 13:11) Αυτό είναι δυο φορές αληθινό για τους Χριστιανούς σήμερα επειδή ζούμε στη γενεά που θα δη τη σωτηρία των πιστών ανθρώπων. (Αποκάλ. 12:10) Εκείνοι που οδεύουν προς τη σωτηρία προσδιορίζονται εύκολα, όχι επειδή φορούν κάποια ιδιόρρυθμη ενδυμασία, αλλά από την πίστι τους και τα έργα τους. Αφήνουν το φως των να λάμπη ζώντας και κηρύττοντας ως Χριστιανοί μάρτυρες υπέρ του Ιεχωβά.

13. Γιατί με χαρά λαμβάνομε την μάχαιραν του πνεύματος; και πώς αυτή χρησιμοποιείται;

¹³ Ένα πολύ σπουδαίο εξάρτημα του οπλισμού για τον πνευματικό πόλεμο είναι η «μάχαιρα του πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού.» (Εφεσ. 6:17) Αυτή είναι ουσιώδης και για αμυντικές και για επιθετικές ενέργειες. (2 Κορ. 6:2-10) Τι αξίζει ένας στρατιώτης χωρίς το όπλο του; ή πόσο θα παραμείνη στη μάχη αν δεν ξέρη πώς να το χρησιμοποιήση; Παρόμοια, με το να έχη ένας διάκονος του ευαγγελίου τη Γραφή χωρίς να μπορή να την χρησιμοποιήση αποτελεσματικά και να βρη τα εδάφια, καθιστά τον εαυτό του αβοήθητον στον πνευματικό πόλεμο. Και όμως πολλοί κληρικοί βρίσκονται σε τέτοια θέσι σήμερα. Εφ’ όσον απορρίπτουν τον λόγον του Ιεχωβά με το ν’ αρνούνται το κύρος του ή τη θεοπνευστία του, ποια σοφία είναι σ’ αυτούς; Λάβετε («δέξασθε», Κείμενον) την μάχαιραν του πνεύματος, λέγει ο Παύλος. Επήνεσε τους Βεροιείς για την επιμελή από μέρους των εξέτασι των Γραφών και την αποδοχή εκείνων που ήσαν δοκιμασμένα. Πρέπει να ενεργήσωμε όπως και εκείνοι. Με τον λόγον αυτόν ακριβώς αποκαλύπτει ο Θεός τον σκοπό του και το θέλημά του για το ανθρώπινο γένος και τις απαιτήσεις του για ζωή. Με αυτήν την μάχαιραν του πνεύματος εξοπλιζόμεθα για την επίθεσι και γινόμεθα δυνατοί συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων.

14. Ποιες προσευχές θ’ ακούση ο Θεός;

¹⁴ Ο Παύλος συνεχίζει τη θεόπνευστη νουθεσία του: «Προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής και δεήσεως δια του πνεύματος, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέρησιν.» Η προσευχή παρέχει το μέσον προσόδου στον Ιεχωβά Θεό και επικοινωνίας μ’ αυτόν δια του Χριστού, του Ηγέτου και Αρχηγού μας στον πνευματικόν αυτόν πόλεμο. Πρέπει να ικετεύσωμε τον Θεό για το πνεύμα του, για να μας δώση δύναμι και καθοδηγία σε κάθε καιρό ανάγκης. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι θ’ ακούση την προσευχή μας αν είναι σύμφωνη με το θέλημά του· ενώ αυτός αρνείται να εισακούση τις προσευχές για ιδιοτελή συμφέροντα, οι οποίες τακτικά αναπέμπονται από τους πλήρεις αιμάτων αγωνιστάς του συστήματος παλαιού κόσμου. (Ησ. 1:15· Εφεσ. 6:18) Όσον αφορά το «αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέρησιν», αυτό είναι βέβαια αναγκαίο για ένα στρατιώτη, αλλά ειδικώς για τους Χριστιανούς σήμερα σ’ αυτόν τον καιρόν της επειγούσης ανάγκης. Όπως προεγνώρισε ο Χριστός, η έλευσίς του υπήρξε απαρατήρητη από τον κόσμο γενικά, μολονότι αναγγέλλεται δημοσίως από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Η πλειονότης εξακολουθεί να κοιμάται και δεν εξεγείρεται από τη χαρά για το σημείο της παρουσίας του.—Αποκάλ. 16:15· Ματθ. 24:42-44.

15, 16. Πώς συμμετέχομε στον πνευματικό πόλεμο; Ποιες προμήθειες έχουν γίνει για μας;

¹⁵ Εν τέλει, κάθε μαχητής του Ιεχωβά πρέπει να έχη την ικανότητα να καθιστά γνωστή την αλήθεια στους άλλους. Όπως είπε ο Παύλος: «Δια να δοθή εις εμέ λόγος . . . μετά παρρησίας, δια να κάμω γνωστόν το μυστήριον του ευαγγελίου, . . . δια να λαλήσω περί αυτού μετά παρρησίας, καθώς πρέπει να λαλήσω.» (Εφεσ. 6:19, 20) Μολονότι έγραφε ως πρέσβυς φορών άλυσιν, ο Παύλος το έκανε αυτό ελεύθερα και με παρρησία, επειδή κατανοούσε πλήρως το επίμαχο ζήτημα και την αιτία της μάχης. Ο Χριστιανός στρατιώτης λαμβάνει αυτή τη γνώσι μέσω του λόγου της αληθείας του Θεού. Από αυτή την πηγή αντλεί επίσης το θάρρος που συνοδεύει την πίστι. Καλά εξωπλισμένοι από όλες αυτές τις απόψεις με τα όπλα του φωτός ή της δικαιοσύνης, μην αποσύρεσθε δειλά. Η νύχτα επροχώρησε, η δε ημέρα επλησίασε, και τώρα είναι καιρός δράσεως!—Ρωμ. 13:12.

¹⁶ «Ευλογητός ο Ιεχωβά, το φρούριόν μου, ο διδάσκων τας χείρας μου εις πόλεμον, τους δακτύλους μου εις μάχην.» (Ψαλμ. 144:1, ΑΣ) Ναι, ο οπλισμός για τη μάχη, γνώσις του εχθρού, δύναμις και θάρρος για να προχωρήσωμε, όλα αυτά παρέχονται με σοφία από τον Ιεχωβά. Πρέπει να κάμωμε το μέρος μας, εν τούτοις. Όπως ακριβώς γυμνάσια και εξάσκησις προηγούνται κάθε ανθρωπίνης μάχης, έτσι συμβαίνει και με τον πνευματικό πόλεμο. Ο Ιεχωβά γνωρίζει τι μας χρειάζεται και είναι ενήμερος των υποχρεώσεών μας, πρέπει όμως να χρησιμοποιήσουμε τις προμήθειές του. Ποιες είναι αυτές; Μελέτη, επικοινωνία και υπηρεσία. Το καθένα απ’ αυτά παίζει ένα ουσιώδες μέρος στον εξοπλισμό μας και στην προετοιμασία μας. Η μελέτη περιλαμβάνει, και εντατική και διαρκή προσωπική μελέτη, και επίσης ενεργό συμμετοχή στις εκκλησιαστικές μελέτες, όλα δε αυτά αποτελούν μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος που μας προετοιμάζει για τη συμπλοκή. Από την επικοινωνία αντλούμε ενθάρρυνσι και εμπιστοσύνη και βεβαιωνόμεθα για την ολόψυχη υποστήριξι των αδελφών μας. Κανείς δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας σε μια μάχη αν στέκη μόνος· η επικοινωνία, επομένως, είναι ζωτική. Κατόπιν στην υπηρεσία έχομε την ευκαιρία να δοκιμάσωμε τον οπλισμό μας, να ενισχύσωμε τη γνώσι μας και να συνηθίσωμε να χρησιμοποιούμε την μάχαιραν του πνεύματος. Χρησιμοποιήστε πλήρως αυτές τις προμήθειες του Ιεχωβά και, αφού κάμετε κάθε τι που απόκειται στη δύναμί σας, ο Θεός θα προμηθεύση ό,τι χρειάζεται για τη νίκη. Διότι «έχομεν τον θησαυρόν τούτον εις οστράκινα σκεύη, δια να ήναι η υπερβολή της δυνάμεως του Θεού, και ουχί εξ ημών.»—2 Κορ. 4:7-11.