Μέρος 3—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»

Στο παρόν μέρος της τμηματικής δημοσιεύσεως, προχωρούμε στο βιβλίο «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης», κεφάλαιον 1 με τίτλο «Τίνος θέλημα;» Εξετάζομε ακόμη την ωραιότητα του οράματος του αποστόλου Ιωάννου, όταν εισήλθε από την ‘ανεωγμένην θύραν’ εν τω ουρανώ, με άλλα λόγια, στην παρουσία ακριβώς του Θεού στον ένδοξο θρόνο του. Καθημένους γύρω από τον θρόνο του Θεού είδε ο Ιωάννης είκοσι τέσσερες πρεσβυτέρους, οι οποίοι εσυμβόλιζαν την τελικά συμπληρωμένη Χριστιανική εκκλησία των 144.000 μελών δοξασμένων στον ουρανό. Από τις επτά λαμπάδες πυρός και τη γυάλινη θάλασσα ενώπιον του θρόνου του Θεού, εφαίνετο σαν να ήταν στημένη η σκηνή στον ναό του Θεού, όπου τα πάντα είναι καθαρά και άγια. Ερχόμεθα τώρα στην παράγραφο 28.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΔΥΝΑΜΙΣ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ ΣΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ

28. Ποια τέσσερα ζώα παρετηρήθησαν στον θρόνο του Θεού;

²⁸ Ας μην εκπλαγούμε για ό,τι βλέπομε περαιτέρω στο όραμα του Ιωάννου. Ας μη νομίζωμε ότι στον ουρανό υπάρχουν ζώα σαν αυτά που βρίσκονται στη γη. Η σκυλίτσα Λάικα, που έζησε λίγες μέρες φυλακισμένη μέσα στον υπ’ αριθ. 2 Ρωσικό Σπούτνικ, ανυψώθη στο έξω διάστημα στις 3 Νοεμβρίου 1957, δεν έφθασε ψηλότερα από την τροχιά στην οποία ανέβη ο ανθρωποποίητος αυτός δορυφόρος περιστρεφόμενος γύρω από τη γη, ώσπου κατέπεσε και κατεστράφη στις 14 Απριλίου 1958. Αλλά στην αγία παρουσία του Θεού υπάρχουν πλάσματα, τα οποία έχουν ιδιότητες που εξεικονίσθησαν από ωρισμένα ζώα εδώ επάνω στη γη. Τα βλέπομε αυτά καθώς ο Ιωάννης μάς λέγει περισσότερες λεπτομέρειες του θαυμαστού του οράματος. «Και εν τω μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου τέσσαρα ζώα, γέμοντα οφθαλμών έμπροσθεν και όπισθεν. Και το ζώον το πρώτον ήτο όμοιον με λέοντα, και το δεύτερον ζώον όμοιον με μοσχάριον, και το τρίτον ζώον είχε το πρόσωπον ως άνθρωπος, και το τέταρτον ζώον ήτο όμοιον με αετόν πετώμενον.»—Αποκάλ. 4:6, 7.

29. Τι συμβολίζουν αυτά τα ζώα, και τι δεικνύει το ότι ήσαν τέσσερα;

²⁹ Τα τέσσερα αυτά ζώα, που ήσαν στο μέσον του θρόνου και κύκλω του θρόνου του Θεού, συμβολίζουν μια οργάνωσι πλασμάτων του Θεού, τα οποία έχουν τις τέσσερες προεξέχουσες ιδιότητες ή χαρακτηριστικά που ευρίσκοντο πρώτα στον ίδιο τον Δημιουργό και που αυτός ενέθεσε σε πλάσματα, τα οποία εδημιούργησε κατ’ εικόνα και ομοίωσίν του. Η Αγία Γραφή ομιλεί ειδικά για τις τέσσερες κύριες ιδιότητες του Θεού, οι οποίες είναι δικαιοσύνη, δύναμις, αγάπη και σοφία σε τέλεια ισορροπία και αρμονία. Πρόκειται για ζωντανές ή ζώσες ιδιότητες, που δεν υπάρχουν χωριστά ή απεσπασμένα, αλλ’ είναι ενσωματωμένες στον ίδιο τον Θεό και σε όλα τα θεοειδή πλάσματά του. Εφόσον τα ζώα που είναι γεμάτα από οφθαλμούς εμπρός και πίσω είναι τέσσερα τον αριθμόν, όλα μαζί εξεικονίζουν την οργάνωσι του Θεού που αποτελείται από θεοειδή πλάσματα με την τελειότητα ενός τετραγώνου, με τις τέσσερες πλευρές του ίσες και σε τέλεια ισορροπία, με ορθές γωνίες.

30. Τι εξεικονίζει η ομοιότης του πρώτου ζώου με λέοντα, και του δευτέρου ζώου με νεαρόν ταύρον;

³⁰ Όλα αυτά τα πλάσματα διακρίνονται από ένα συνδυασμό των τεσσάρων εξεχουσών θεοειδών ιδιοτήτων. Αυτές οι ιδιότητες τα ξεχωρίζουν από τα κτήνη της γης. Το γεγονός ότι το πρώτο ζώο είναι όμοιο με λέοντα εξεικονίζει το γεγονός ότι η κατάλληλα ισορροπημένη οργάνωσις του Θεού έχει θαρραλέα δικαιοσύνη. Ο Ιησούς Χριστός, η πρώτη κτίσις του Θεού, χαρακτηρίζεται ως ο δίκαιος του Ιεχωβά και καλείται «ο λέων όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα.» (Ιωάν. 5:30· Πράξ. 3:14· 7:52· 22:14· Αποκάλ. 5:5) Το γεγονός ότι το δεύτερο ζώο έμοιαζε με μοσχάριον δείχνει την εξουσία ή δύναμι με την οποία ο Θεός εγέμισε την οργάνωσι των θεοειδών του πλασμάτων. Σύμφωνα με το γεγονός αυτό, ο απόστολος Παύλος είπε: «Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντος με.» Στους Χριστιανούς έγραψε: «Ενδυναμούσθε εν Κυρίω, και εν τω κράτει της ισχύος αυτού.»—Φιλιππησ. 4:13· Εφεσ. 6:10.

31. Τι εξεικόνιζε το ότι το τρίτο ζώο «είχε το πρόσωπον ως άνθρωπος», το δε τέταρτο ζώο ήταν όμοιο με πετώμενο αετό;

³¹ Όσον αφορά το τρίτο ζώο, αυτό «είχε το πρόσωπον ως άνθρωπος.» Τώρα λέγεται για τον Πλάστη του ανθρώπου: «Ο Θεός είναι αγάπη.» (1 Ιωάν. 4:16) Ο άνθρωπος, που επλάσθη κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού, πρέπει αντιστοίχως να είναι αγάπη, εκδηλώνοντας αγάπη σ’ όλα τα άλλα πράγματα που αυτός είναι ικανός να κάμη. Η ανθρώπινη μορφή στο τρίτο ζώο συμβολίζει το ότι η οργάνωσις των πιστών υιών του Θεού έχει αγάπη κι επομένως δεν απεργάζεται κακό στα όμοια με αυτούς πλάσματα. «Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν· διότι ο Θεός είναι αγάπη.» (1 Ιωάν. 4:8) Συνενωμένη μ’ αυτή την αγάπη, τη δικαιοσύνη και τη δύναμι είναι η σοφία, η ουράνια σοφία· αυτή εξεικονίζεται από τον πετώμενον αετόν με τον οποίον ομοιάζει το τέταρτο ζώο. Ο αετός πετά ψηλά στον ουρανό και είναι οξυδερκής. «Ανυψούται ο αετός» και «κάμνει την φωλεάν αυτού εν τοις υψυλοίς, . . . οι οφθαλμοί αυτού σκοπεύουσι μακρόθεν.» (Ιώβ 39:27-29) «Η σοφία είναι παραπολύ υψηλή δια τον άφρονα,» αλλ’ όχι για τους οξυδερκείς, αυτούς που έχουν υψηλούς σκοπούς και ανήκουν στην πιστή οργάνωσι του Θεού. Αυτοί είναι ταχείς σαν τον αετό στο να ενεργούν σύμφωνα με τη Θεία σοφία.—Παροιμ. 24:7.

32. Τι εξεικονίζεται με το ότι τα τέσσερα ζώα έχουν πολλούς οφθαλμούς εμπρός και πίσω και διαλαλούν την αγιότητα του Ιεχωβά μέρα και νύχτα;

³² Τα συμβολικά τέσσερα ζώα ήσαν «γέμοντα οφθαλμών έμπροσθεν και όπισθεν». Ομοίως, όσοι είναι μέλη της δικαίας, ισχυρής, σοφής και γεμάτης από αγάπη οργανώσεως του Θεού είναι άγρυπνοι, ακοίμητοι, σε επαγρύπνησι. Αυτοί ειδικά έχουν την προσοχή των στον Θεό σε όλα τα πράγματα και τηρούν όλες τις υποδείξεις του περί του τι Αυτός θέλει να κάμουν. Το αξιόλογο αυτό χαρακτηριστικό όσον αφορά αυτούς γίνεται αντιληπτό στην περαιτέρω περιγραφή που γίνεται γι’ αυτούς: «Και τα τέσσαρα ζώα είχον έκαστον χωριστά ανά έξ πτέρυγας κυκλόθεν, και έσωθεν ήσαν γέμοντα οφθαλμών· και δεν παύουσιν ημέραν και νύκτα λέγοντα, “Άγιος, άγιος, άγιος, Ιεχωβάa ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο Ην και ο Ων και ο Ερχόμενος”.» (Αποκάλ. 4:8, ΜΝΚ) Απ’ αυτό διασαφηνίζεται ότι τα τέσσερα αυτά με τους πολλούς οφθαλμούς ζώα εξεικονίζουν εκείνους που μπορούν να μιλήσουν και οι οποίοι αναγνωρίζουν τον Θεό, εκτιμούν την αγιότητά του, την παντοδυναμία του και την πλήρη προθέσεων πολιτεία του, και οι οποίοι, επίσης, γνωρίζουν το όνομά του.

33. Ποια ισότητα πτερύγων είδε ο προφήτης Ησαΐας στο όραμά του για τον Ιεχωβά στον ναό του;

³³ Πολύν καιρό πριν από τον Ιωάννη και ο προφήτης Ησαΐας, επίσης, είχε ένα όραμα του Θεού στο ναό του. Τότε ο Ησαΐας είδε ουράνια πλάσματα καλούμενα σεραφείμ, τα οποία έστεκαν επάνω από τον θρόνο του Θεού. Όπως τα τέσσερα ζώα, έτσι κι αυτά είχαν τρία ζεύγη πτερύγων. Πώς χρησιμοποιούσαν αυτές τις πτέρυγες; «Με τας δύο εκάλυπτε το πρόσωπον αυτού, και με τας δύο εκάλυπτε τους πόδας αυτού, και με τας δύο επέτα. Και έκραζε το έν προς το άλλο, και έλεγεν, Άγιος, άγιος, άγιος ο Ιεχωβά των δυνάμεων· πάσα η γη είναι πλήρης της δόξης αυτού.»—Ησ. 6:1-3, ΜΝΚ.

34. Τι κατέστησε δυνατόν το ότι τα τέσσερα ζώα είχαν το καθένα τρία ζεύγη πτερύγων, καθώς και το ότι οι πτέρυγες ήσαν γεμάτες από οφθαλμούς;

³⁴ Προδήλως, με τρία ζεύγη πτερύγων, τα τέσσερα ζώα που είδε ο Ιωάννης μπορούσαν να πετάξουν ή να επιταχύνουν την κίνησί των προς τα εμπρός· μπορούσαν να καλύψουν μέρη του εαυτού των ή να καλύψουν άλλα πλάσματα προστατευτικώς· μπορούσαν δε να έχουν πλήρη όρασι για να γνωρίζουν πώς να χρησιμοποιήσουν αυτές τις πτέρυγες που ήσαν γεμάτες από οφθαλμούς γύρω και υποκάτω. Τα ιδιάζοντα αυτά χαρακτηριστικά παριστάνουν όμοιες δυνάμεις ταχείας κινήσεως, προστατευτικότητος και εγρηγόρσεως, ενημερότητος από μέρους των πιστών δούλων του Θεού που εξεικονίζονται από τα τέσσερα ζώα. Λόγου χάριν, μας λέγεται στον Ψαλμό 34:7, ΜΝΚ: «Άγγελος του Ιεχωβά στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων αυτόν, και ελευθερόνει αυτούς.» Μέρα και νύχτα η δίκαιη, ισχυρή, σοφή και γεμάτη από αγάπη οργάνωσις του Θεού μπορεί ν’ αποδίδη κάθε απαιτούμενη υπηρεσία. Γιατί; Διότι «δεν παύουσιν ημέραν και νύκτα» λέγοντας συνεχώς, με τριπλή έμφασι, πόσο άγιος είναι ο Παντοδύναμος Ιεχωβά Θεός. Πρέπει λοιπόν να εκτιμούμε την παγκόσμια οργάνωσι του Θεού.

35. Πώς έδειξαν οι είκοσι τέσσερες πρεσβύτεροι ότι η Χριστιανική εκκλησία συμφωνεί με ό,τι κάνουν και λέγουν τα ζώα;

³⁵ Η αληθινή Χριστιανική εκκλησία είναι σε πλήρη αρμονία με ό,τι κάνουν και λέγουν τα συμβολικά τέσσερα ζώα. Ο Ιωάννης το τονίζει αυτό, όταν μας λέγη περισσότερα για τα όσα είδε οραματικώς. Λέγει: «Και όταν προσφέρωσι τα ζώα δόξαν και τιμήν και ευχαριστίαν εις τον καθήμενον επί του θρόνου, εις τον ζώντα εις τους αιώνας των αιώνων, οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι θέλουσι πέσει ενώπιον του καθημένου επί του θρόνου, και θέλουσι προσκυνήσει τον ζώντα εις τους αιώνας των αιώνων, και θέλουσι βάλει τους στεφάνους αυτών ενώπιον του θρόνου, λέγοντες, Άξιος είσαι Ιεχωβά,b να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν· διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.»—Αποκάλ. 4:9-11, ΜΝΚ.

36. Έχοντας υπ’ όψι τους είκοσι τέσσερες εκείνους πρεσβυτέρους, τι ερωτήματα θέτομε σχετικά με τους σημερινούς πολιτικούς ή ακόμη και τους θρησκευτικούς άρχοντας της γης;

³⁶ Εκπληρώνουν το συμβολικό αυτό όραμα οι σημερινοί πολιτικοί άρχοντες, ή ακόμη και οι σημερινοί θρησκευτικοί ηγέται που είναι μέσα στον «Χριστιανισμό» κι έξω απ’ αυτόν; Βγάζουν αυτοί τους στεφάνους των, τα διαδήματά των, τις μίτρες των, τις τιάρες ή κεφαλοδέσμους των, και τους θέτουν ενώπιον Εκείνου που κάθεται στην «τελική θέσι» στον ύπατο θρόνο του σύμπαντος, στον Αθάνατο, ο οποίος ζη και βασιλεύει στους αιώνες των αιώνων; Μήπως αυτοί κατέρχονται από τους θρόνους ή επίσημες έδρες των και προσπίπτουν ενώπιον αυτού του Θεού και Δημιουργού και παραδίδουν σ’ αυτόν την κυβερνητική τους δύναμι κι εξουσία, ομολογώντας ότι Αυτός είναι ο άξιος να λάβη τη δόξα, την τιμή και τη δύναμι, διότι αυτός είναι ο Δημιουργός των πάντων; Μιμούνται αυτοί έτσι τους είκοσι τέσσερες «πρεσβυτέρους»; Ή προσπαθούν να κάμουν ήρωας και θεούς τους εαυτούς των για να τους ειδωλοποιούν και τους λατρεύουν οι άνθρωποι, απαιτώντας απ’ αυτούς να ‘αποδίδουν εις τον Καίσαρα τα του Θεού’; Μήπως αυτοί επιζητούν ν’ αποκτήσουν την «τελική θέσι» στο έξω διάστημα και ν’ αποκτήσουν παγκόσμια κυριαρχία και να επιβάλουν το θέλημά τους στους λαούς της γης; Ή δείχνουν προθυμία να παραχωρήσουν εθνική ή φυλετική κυριαρχία στην υπέρτατη, αιώνια βασιλεία του Θεού; Τα κοσμικά γεγονότα των ημερών μας δίνουν τις αμερόληπτες, αλάνθαστες απαντήσεις στα έντονα αυτά ερωτήματα.

37. Αυτοί που εξεικονίζονται από τους «πρεσβυτέρους» σε ποιον αποδίδουν τη δόξα, και γιατί πρέπει να προσπαθήσωμε να μάθωμε ποιο είναι το θέλημά του και να το πράττωμε;

³⁷ Αυτοί που συμβολίζονται πραγματικά από τους είκοσι τέσσερες «πρεσβυτέρους» δηλώνουν ειλικρινά ότι κάθε δύναμις προέρχεται από τον Θεό τον Δημιουργό και ότι αυτοί δεν είναι άξιοι δόξης και τιμής. Τον Θεό και Δημιουργό αναγνωρίζουν ως άξιο να λάβη τη δόξα, την τιμή και τη δύναμι, κι επομένως άξιο να τυγχάνη λατρείας, υποταγής και υπακοής. Εφόσον αυτός είναι Δημιουργός των πάντων, είναι και ημών Δημιουργός. Με κανένα άλλο τρόπο δεν ήλθαμε σε ύπαρξι. Δεν ήλθαμε εκουσίως σε ύπαρξι επάνω στη γη. Όχι· αλλ’ όπως έλεγαν οι είκοσι τέσσερες «πρεσβύτεροι» στον Θεό που ήταν στο θρόνο του: «Δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.» Αφού λόγω του θείου θελήματος εδημιουργήθημεν και υπάρχομε σήμερα, τότε εδημιουργήθημεν για το θέλημα του Θεού. Υπάρχομε μόνο για το θέλημά του, όλοι μας. Πολύ κατάλληλα πρέπει να επιθυμούμε και να προσπαθούμε να μάθωμε ποιο είναι το θέλημά του και τότε να το πράττωμε. Αλλιώς θα χάσωμε καταστρεπτικά τον σκοπό της δημιουργίας μας και της υπάρξεώς μας.

38. Ποιος, ως ο μεγαλύτερος άνθρωπος που υπήρξε ποτέ στη γη, εξετίμησε αυτό το γεγονός, και ποιους εξαπέστειλε να κηρύττουν;

³⁸ Ο μεγαλύτερος άνθρωπος που έζησε ποτέ στη γη εξετίμησε το γεγονός αυτό ακριβώς. Αυτός ήταν ένας άνθρωπος προσευχής στον Θεό. Τ’ όνομά του ήταν Ιησούς. Ο πατέρας του δεν ήταν ένας Εβραίος, Ισραηλίτης ή Ιουδαίος, αλλ’ ήταν ο ίδιος ο Θεός, όπως θα καταδείξουν τα πράγματα που θα εξετασθούν ενταύθα. Γι’ αυτό τον λόγο κανένα άνθρωπο δεν απεκάλεσε πατέρα του, αλλά ωμίλησε για τον Θεό ως τον ουράνιο Πατέρα του. Επειδή ο Ιησούς, όταν ήταν τριάντα ετών ηλικίας, εχρίσθη κι έλαβε το πνεύμα του Θεού, ωνομάσθη Ιησούς Χριστός. Στην Αγία Γραφή βρίσκομε γραμμένη την ‛βίβλον της γενεαλογίας του Ιησού Χριστού’, το ‘ευαγγέλιον του Ιησού Χριστού.’ (Ματθ. 1:1· Μάρκ. 1:1) Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος διδάσκαλος που υπήρξε ποτέ στη γη. Είχε μαθητάς, κι εξαπέστειλε ειδικούς μαθητάς να κηρύξουν. Αυτούς τους εκάλεσε αποστόλους, ή απεσταλμένους.—Μάρκ. 3:7, 9, 13, 14.

39. Με τι τρόπο τους είπε ότι έπρεπε να προσεύχωνται, και σε ποιον;

³⁹ Ο Ιησούς εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται στον Θεό με τρόπο ευπρόσδεκτο. Το απλούστερο, αλλά και μεγαλύτερο υπόδειγμα προσευχής που τους εδίδαξε παρέχεται στην πασίγνωστη «Επί του Όρους Ομιλία». Τους είπε να μη προσεύχωνται υποκριτικά ή με τυπικό απλώς τρόπο: «Όταν δε προσεύχησθε, μη βαττολογήσητε, ως οι εθνικοί· διότι νομίζουσιν ότι με την πολυλογίαν αυτών θέλουσιν εισακουσθή. Μη ομοιωθήτε λοιπόν με αυτούς· διότι εξεύρει ο Πατήρ σας, τίνων έχετε χρείαν, πριν σεις ζητήσητε παρ’ αυτού.» (Ματθ. 6:5-8) Μ’ αυτό τον τρόπο τους εδίδαξε ν’ αναγνωρίζουν τον Θεόν ως Δημιουργόν των και Ζωοδότην των, και συνεπώς ως Πατέρα των, Δοτήρα όλων εκείνων, τα οποία αυτοί χρειάζονται. Κατόπιν προσέθεσε:

Η ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

40. Ποια ήταν η υποδειγματική προσευχή που τους εδίδαξε;

⁴⁰ «Ούτω λοιπόν προσεύχεσθε σεις, Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης· τον άρτον ημών τον επιούσιον δος εις ημάς σήμερον· και συγχώρησον εις ημάς τας αμαρτίας ημών, καθώς και ημείς συγχωρούμεν εις τους αμαρτάνοντας εις ημάς· και μη φέρης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ελευθέρωσον ημάς από του πονηρού.»—Ματθ. 6:9-13.

41. Μήπως τους εδίδαξε να προσεύχωνται σ’ έναν ανώνυμο Θεό, και πώς αυτός προσωπικά έδειξε την απάντησι σ’ αυτό το ερώτημα;

⁴¹ Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, ο Καίσαρ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κυβερνούσε ένα μεγάλο μέρος της οικουμένης, περιλαμβανομένης και της Μέσης Ανατολής, όπου κατοικούσε ο Ιησούς. Ο Ιησούς δεν εδίδαξε τους μαθητάς του, τους ακολούθους του, να προσεύχωνται σ’ ένα ανώνυμο θείο Πρόσωπο, σ’ ένα Θεόν χωρίς όνομα, ένα Θεόν που μόλις μνημονευθή ο τίτλος του «Θεός» αναγνωρίζεται με τον ίδιο τρόπο απ’ όλους, άσχετα με το ποιος είναι αυτός μέσα στα εκατομμύρια των λεγομένων θεών που μπορεί να λατρεύη ένα άτομο. Ο Ιησούς Χριστός πολλές φορές ωμίλησε για το προσωπικό όνομα του Θεού Πατρός του. Προτού αρχίση να κηρύττη σε μια συναγωγή στη Ναζαρέτ, την πόλι της καταγωγής του, έλαβε το βιβλίο του Ησαΐα και ανέγνωσε στους ακροατάς του το κεφάλαιο 61, εδάφια 1 και 2 (ΑΣ), τα οποία λέγουν: «Πνεύμα Κυρίου του Ιεχωβά είναι επ’ εμέ· διότι ο Ιεχωβά με έχρισε δια να ευαγγελίζωμαι.» (Λουκ. 4:16-21, ΜΝΚ) Απ’ αυτό γίνεται φανερό ότι ο Θεός έχει ένα προσωπικό όνομα.

42, 43. Πώς ο Θεός ξεχωρίζεται από κάθε άλλον, που καλείται «θεός», και με ποια Ινδουιστική δήλωσι διαφωνεί ο λόγος του σ’ αυτό το ζήτημα;

⁴² Ο Θεός έχει ένα όνομα που τον ξεχωρίζει από κάθε άλλο άτομο ή πράγμα που καλείται με τον τίτλο «θεός». Τιμά και σέβεται το όνομά του και δεν θα επιτρέψη να ζη για πάντα κανείς, ο οποίος κακολογεί τ’ όνομά του ή επαισχύνεται τ’ όνομά του. Θέτει το ίδιο του όνομα πίσω από τις επαγγελίες, τις προφητείες, τις δηλώσεις που κάνει για τους σκοπούς του, ώστε να μην εκληφθή λόγω πλάνης ως κανένας άλλος, τον οποίον οι άνθρωποι λατρεύουν ως θεό. Σχετικά με τ’ όνομά του ο γραπτός του λόγος, η Αγία Γραφή, διαφωνεί με την επόμενη πρόσφατη δήλωσι:c

⁴³ «Ονόματα θεών δεν κάνουν τη θρησκεία, όπως και τα ονόματα ανδρών και γυναικών δεν κάνουν την προσωπικότητά των. Τα ονόματα δίδονται αρχικά και χρησιμοποιούνται χωρίς καμμιά ιδέα συγκρίσεως ή αντιπαραβολής προς άλλα ονόματα. . . . Είτε είναι Θεός, ή Ιεχωβά, ή Μπαγκουάν, ή Ισβάρ, ή Αλλάχ, ή Χάρι, ή Σίβα, ή Ραμά, είναι το ίδιο Ον, το οποίον κατά αόριστον τρόπον θυμάται ο κάθε πιστός όταν προφέρη το όνομα, το οποίον από μικρός έμαθε να συνδέη με το μυστήριο του σύμπαντος και με την ιδέα της λατρείας.»

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]