Μέρος 11—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»
Σύμφωνα με τον τίτλο του το Δ΄ Κεφάλαιο παρουσίασε «προαναλαμπές της βασιλείας του Θεού,» εφιστώντας την προσοχή μας στο πώς ο Βασιλεύς-Ιερεύς Μελχισεδέκ της Σαλήμ και οι Βασιλείς Δαβίδ και Σολομών της Ιερουσαλήμ αποτελούσαν προφητικές προεικονίσεις του Ιησού Χριστού, του κεχρισμένου από τον Ιεχωβά Άρχοντος της επικειμένης Βασιλείας του Θεού. Από την αρχή ο Ιεχωβά Θεός ήταν ο αόρατος Βασιλεύς του έθνους Ισραήλ, αλλ’ επέτρεψε στο έθνος εκείνο να έχη ορατούς ανθρωπίνους βασιλείς ως επιγείους εκπροσώπους του στον «θρόνο του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ. Λόγω της ευσεβούς αφοσιώσεως του Βασιλέως Δαβίδ προς Αυτόν, ο Ιεχωβά Θεός έκαμε μια διαθήκη για τη βασιλεία, κατά την οποίαν η βασιλική εξουσία επρόκειτο να συνεχισθή στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ ως την έλευσι του υποσχεμένου Σπέρματος της γυναικός του Θεού, στο οποίον θα ανήκε για πάντα η βασιλική εξουσία. Το έτος 607 π.Χ., λόγω της κακής πορείας των επομένων βασιλέων του Ισραήλ, η επίγειος βασιλεία ανετράπη, για να μην επανιδρυθή ποτέ. Ακόμη και όταν ο Ιησούς Χριστός εισήλθε θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ, η βασιλεία δεν επανιδρύθη σ’ εκείνη την πόλι. Μετά την ανάστασι του Ιησού εκ νεκρών και λίγο πριν αυτός αναληφθή στον ουρανό, οι μαθηταί του τον ερώτησαν αλλ’ ηρνήθη να τους πη πότε θ’ αποκαθίστατο η βασιλεία.
24. Γιατί οι μαθηταί του Χριστού δεν ανέμεναν στην Ιερουσαλήμ να ιδρυθή η βασιλεία του Θεού, και πώς δείχνει το εδάφιον Αποκάλυψις 12:17 ότι ο Σατανάς δεν συνετρίβη υπό τους πόδας των στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ;
24 Οι πιστοί μαθηταί του Χριστού δεν παρέμειναν στην Ιερουσαλήμ αναμένοντας ν’ αποκατασταθή εκεί η βασιλεία του Θεού στον Ισραήλ. Εγνώριζαν ότι ο δικαιωματικός Κληρονόμος της βασιλείας του Θεού εκάθησε τότε στα δεξιά του Ιεχωβά στον ουρανό. Βγήκαν, λοιπόν, επιδίδοντας μαρτυρία για τον Χριστό, καθόσον εξήρχοντο από την Ιερουσαλήμ. Στο έτος 70 (μ.Χ.) οι Ρωμαϊκές στρατιές υπό τον Στρατηγόν Τίτον κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και τον ναόν της που είχε ανεγείρει ο Ηρώδης· αλλ’ αρκετόν καιρόν πριν από την τρομακτική εκείνη καταστροφή, οι Χριστιανοί που ήσαν ακόμη στην Ιερουσαλήμ έφυγαν από την καταδικασμένη πόλι και διέφυγαν από το να καταστραφούν μαζί με αυτήν. Ενήργησαν σύμφωνα με τις οδηγίες του Ιησού που αναγράφονται στο κατά Λουκάν 21:20-24. Ο απόστολος Παύλος είχε γράψει προηγουμένως στη Χριστιανική εκκλησία της Ρώμης: «Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας.» (Ρωμ. 16:20) Αλλ’ αυτή η συντριβή του μεγάλου αντιδίκου του Θεού υπό τους πόδας των δεν έγινε στην καταστροφή της απίστου Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Μετά από είκοσι πέντε και πλέον χρόνια η Αποκάλυψις του Ιωάννου για τα «όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως» ειδοποιούσε τους Χριστιανούς ότι ο αρχαίος Όφις θα κατεδίωκε αγρίως τη «γυναίκα» του Θεού και θα διεξήγε πόλεμο εναντίον των πνευματικών της τέκνων επάνω στη γη, των πνευματικών αδελφών του Κυρίου Ιησού Χριστού.—Αποκάλ. 12:17.
25. Ποια ερώτησι υποβάλλομε σήμερα σχετικά με τη συντριβή του Όφεως και τη βασιλεία του μέλλοντος να συντρίψη τον Όφιν;
25 Στην Αποκάλυψι ο Ιωάννης άκουσε τις ψυχές πιστών Χριστιανών, που είχαν σφαγή για τον λόγον του Θεού και για το έργο της μαρτυρίας που έκαναν, να κράζουν: «Έως πότε, ω Δέσποτα άγιε και αληθινέ, δεν κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών από των κατοικούντων επί της γης;» (Αποκάλ. 6:9, 10) Και σήμερα ακόμη ερωτούμε, Πότε το Σπέρμα της γυναικός του Θεού θα συντρίψη την κεφαλή του πονηρού Όφεως; Πόσος καιρός θα περνούσε από την καταστροφή της τυπικής βασιλείας του Θεού στο έτος 607 π.Χ. ώσπου να ιδρυθή η ουράνια βασιλεία του Θεού με το να δοθή αυτή στον μέλλοντα να συντρίψη τον Όφιν, στο Σπέρμα της γυναικός του Θεού, που έχει δικαίωμα πάνω σ’ αυτήν;
26. Πότε άρχισε η καταπάτησις της πρωτευούσης του τυπικού βασιλείου του θεού, και πώς γνωρίζομε ότι η καταπάτησις δεν είχε παύσει ακόμη και όταν ο Ιησούς ήταν στη γη;
26 Όταν κατεστράφη στο έτος 607 π.Χ. η πρωτεύουσα πόλις της τυπικής βασιλείας του Θεού, άρχισε να καταπατήται, να ποδοπατήται από τα μη Ιουδαϊκά έθνη, ο δε βασιλεύς της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορ έκαμε την αρχή της καταπατήσεως. Η Ιερουσαλήμ ανοικοδομήθη στο έτος 537 π.Χ. από το πιστό υπόλοιπο που επέστρεψε στην ερημωμένη πατρίδα του από την εξορία του στη Βαβυλώνα. Αλλ’ η καταπάτησις της Ιερουσαλήμ από τα μη Ιουδαϊκά έθνη συνεχίσθη. Ο Ιησούς προείπε ότι η καταστροφή της ανοικοδομημένης Ιερουσαλήμ θα εγίνετο στην εποχή των αποστόλων του. Οι Ρωμαϊκές στρατιές της Μέσης Ανατολής έκαμαν το καταστρεπτικό αυτό έργον μέσα σε λίγους μήνες το έτος 70 (μ.Χ.). Αλλ’ ο Ιησούς είπε ότι η καταπάτησις θα συνεχίζετο και ύστερ’ απ’ αυτό. Πόσον καιρό; Ακούστε τα λόγια του: «Θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης, και οργή κατά του λαού τούτου. Και θέλουσι πέσει εν στόματι μαχαίρας, και θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι, εις πάντα τα έθνη· και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.»—Λουκ. 21:23, 24.
27. Τι εξεικόνιζε η Ιερουσαλήμ που είχε αρχίσει να καταπατήται στο έτος 607 π.Χ., και γι’ αυτό τι θα εσήμαινε το τέλος της καταπατήσεως στον προσδιωρισμένο καιρό του Θεού;
27 Στο έτος 607 π.Χ. η Ιερουσαλήμ που είχε ανατραπή εξεικόνιζε τη βασιλεία του Θεού, διότι είχε τον τυπικό θρόνο του Ιεχωβά επάνω στον οποίον εκάθητο ο κεχρισμένος του Ιεχωβά ως βασιλεύς του. Ομοίως, και η Ιερουσαλήμ που καταπατείται από κοσμικά έθνη εξεικονίζει τη βασιλεία του Θεού. Στις ημέρες που ήταν στη γη ο Ιησούς είπε τα εξής λόγια ως μέρος της επί του Όρους Ομιλίας του: «Να μη ομόσητε μηδόλως· μήτε εις τον ουρανόν, διότι είναι θρόνος του Θεού· μήτε εις την γην, διότι είναι υποπόδιον των ποδών αυτού· μήτε εις τα Ιεροσόλυμα, διότι είναι πόλις του μεγάλου βασιλέως.» (Ματθ. 5:34, 35) Το τέλος, λοιπόν, της καταπατήσεως της Ιερουσαλήμ στην πλήρη εκπλήρωσι των «καιρών των εθνών» θα εσήμαινε την ανέγερσι εκ νέου της συμβολικής Ιερουσαλήμ, δηλαδή, της βασιλείας του Θεού. Θα εσήμαινε την παράδοσι της βασιλείας του Θεού στον μέγαν Κληρονόμον του Βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος εκάθητο στον θρόνο του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ των αρχαίων χρόνων. Θα εσήμαινε ότι αυτός ο Κληρονόμος θα άρχιζε να βασιλεύη διότι έχει το δικαίωμα να βασιλεύση σύμφωνα με τη διαθήκη της Βασιλείας, που έκαμε ο Ιεχωβά Θεός με τον Βασιλέα Δαβίδ.
«ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ»
28. Πόσοι είναι οι «καιροί» στη διάρκεια των οποίων επρόκειτο να καταπατήται η Ιερουσαλήμ, και μέσω τίνος ενυπνίου το γνωρίζομε αυτό;
28 Είναι ζωτικό, λοιπόν, το να γνωρίζωμε τη διάρκεια αυτών των «καιρών των εθνών». Πόσοι καιροί είναι; Πόσο διαρκεί ο κάθε καιρός; Στις Άγιες Γραφές ο αριθμός επτά χρησιμοποιείται ως σύμβολον πνευματικής πληρότητος ή τελειότητος. Μήπως επτά ημέρες δεν αποτελούν την πλήρη δημιουργική εβδομάδα του Θεού; Δια του αποκαλυπτικού, λοιπόν, βιβλίου του Δανιήλ, ο Θεός μάς πληροφορεί ότι οι καιροί των εθνών για την καταπάτησι της Ιερουσαλήμ είναι επτά, ένας τέλειος αριθμός. Ο Θεός έστειλε στον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ ένα όνειρο, το οποίο κανείς από τους επιστήμονας, τους σοφούς και τους θρησκευτικούς ηγέτας της Βαβυλώνος δεν μπορούσε να ερμηνεύση. Τελικά, προσεκλήθη ο Δανιήλ, ο προφήτης του Ιεχωβά. Τρομαγμένος ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ είπε στον Δανιήλ τις λεπτομέρειες του ενυπνίου και τον ενεθάρρυνε να μη φοβηθή να του πη την πάσαν αλήθειαν για τη σημασία. Ο Δανιήλ, τον οποίον ο βασιλεύς είχε ονομάσει Βαλτασάσαρ, είπε:
29. Με ποιον προσδιορισμό άρχισε ο Δανιήλ να ερμηνεύη το ενύπνιο;
29 «Κύριέ μου, το ενύπνιον ας επέλθη επί τους μισούντας σε, και η ερμηνεία αυτού επί τους εχθρούς σου. Το δένδρον, το οποίον είδες, το αυξηνθέν και ενδυναμωθέν, του οποίου το ύψος έφθανεν έως του ουρανού, και η θέα αυτού επί πάσαν την γην, και τα φύλλα αυτού ήσαν ωραία, και ο καρπός αυτού πολύς, και τροφή πάντων ήτο εν αυτώ, και υποκάτω αυτού κατώκουν τα θηρία του αγρού, εν δε τοις κλάδοις αυτού κατεσκήνουν τα πετεινά του ουρανού, συ είσαι το δένδρον τούτο, βασιλεύ, όστις εμεγαλύνθης και ενεδυναμώθης· και η μεγαλωσύνη σου υψώθη, και έφθασεν έως του ουρανού, και η εξουσία σου έως των περάτων της γης.»—Δαν. 4:19-22.
30. Τίνος σύμβολο ήταν τότε ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ, και γιατί τότε αυτός και τα άλλα έθνη που επακολούθησαν δεν παρημποδίσθησαν από τη βασιλεία του Θεού;
30 Το δένδρο του ενυπνίου είχε μια προσωπική εφαρμογή στον ενυπνιαστή, κατά πρώτον λόγον. Αλλά στον Ναβουχοδονόσορ είχε επιτραπή από τον Παντοδύναμο Ιεχωβά Θεό να ιδρύση τη Βαβυλώνα ως παγκόσμια δύναμι. Αυτός ήταν ένας διάδοχος της πρώτης και της δευτέρας παγκοσμίου δυνάμεως, δηλαδή, της Αιγύπτου και της Ασσυρίας. Η Βαβυλωνιακή αυτή παγκόσμιος δύναμις επέβαλε την παγκόσμια προσοχή και τον σεβασμό. Έτσι, ο Ναβουχοδονόσορ εσυμβόλιζε κάτι μεγαλύτερο απ’ αυτόν τον ίδιον. Έστεκε σαν ένα σύμβολο παγκοσμίου κυριαρχίας, την οποίαν αυτός ασκούσε τη στιγμή εκείνη κατ’ ανοχήν και σύμφωνα με τον σκοπό του Υψίστου Θεού. Ο Ιεχωβά Θεός τον εχρησιμοποίησε στην εκτέλεσι θείας εκδικήσεως κατά του απίστου έθνους του Ιούδα, ανατρέποντας το βασίλειό του κι έτσι τους «καιρούς των εθνών», στη διάρκεια των οποίων η Ιερουσαλήμ έπρεπε να καταπατήται από τα κοσμικά αυτά έθνη. Ένεκα τούτου η Βαβυλών και τα άλλα έθνη που επρόκειτο να επακολουθήσουν στη διάρκεια των «καιρών των εθνών» δεν είχαν την παρέμβασι της βασιλείας του Ιεχωβά Θεού, ούτε και με κάποιον τυπικό τρόπο. Ως μια εθνική δύναμις η τυπική βασιλεία του Θεού απεκόπη.
31. Τι επρόκειτο να γίνη με το συμβολικό δένδρο, και πόσος καιρός έπρεπε να περάση σχετικά με αυτό;
31 Ο Δανιήλ συνέχισε: «Περί δε του ότι είδεν ο βασιλεύς φύλακα και άγιον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, και λέγοντα, Κόψατε το δένδρον, και καταστρέψατε αυτό· μόνον το στέλεχος των ριζών αυτού αφήσατε εν τη γη, και τούτο με δεσμόν σιδηρούν και χαλκούν, εν τω τρυφερώ χόρτω του αγρού· και ας βρέχηται υπό της δρόσου του ουρανού, και μετά των θηρίων του αγρού ας ήναι η μερίς αυτού, εωσού παρέλθωσιν επτά καιροί επ’ αυτό· αύτη είναι η ερμηνεία, βασιλεύ.»—Δαν. 4:23, 24.
32. Στην πιο απλή σημασία, τι εξεικόνιζε αυτό, και τι απέγινε εν τω μεταξύ η κυβερνητική οργάνωσις της Βαβυλώνος;
32 Με την πιο απλή σημασία, αυτό εξεικόνιζε ότι ο ίδιος ο Ναβουχοδονόσορ θα ανετρέπετο από τη θέσι του της παγκοσμίου κυριαρχίας, αλλά δεν θα κατεστρέφετο ως το σημείο του να μην επανέλθη ποτέ στην εξουσία. Το «στέλεχός» του θα παρέμενε στη γη, αλλά θα ημποδίζετο ν’ αναπτυχθή ή επεκταθή επί διάρκειαν «επτά καιρών». Εν τω μεταξύ η κυβερνητική οργάνωσις της Βαβυλώνος εξακολούθησε να εργάζεται, αλλά όχι με τον Ναβουχοδονόσορ εν ενεργεία στον θρόνο. Ο γυιός του Ευείλ-μερωδάχ θα συνέχιζε ασκώντας αντ’ αυτού την κυβερνητική εξουσία.
33. Ποια ήταν η πραγματική κοσμοκρατορία που κατεκόπη, και ποιος ανήλθε σ’ αυτή την κυριαρχία;
33 Στην ευρύτερη έννοια της κατακοπής του δένδρου, η παγκόσμιος κυριαρχία κατεκόπη από εκείνον που έχει το προς τούτο δικαίωμα. Μόνον η βασιλεία του Θεού έχει το δικαίωμα της παγκοσμίου κυριαρχίας. Μόνον ο κεχρισμένος βασιλεύς του Ιεχωβά έχει το Θεόδοτο δικαίωμα να κυβερνά ολόκληρη τη γη, όπως η βασιλεία του Ισραήλ είχε κυβερνήσει όλη τη Γη της Επαγγελίας στη διάρκεια της πιστότητός της στον Θεό. Αλλ’ η τυπική εκείνη βασιλεία του Θεού κατέπεσε στο έτος 607 π.Χ., ο δε κοσμοκατακτητής Ναβουχοδονόσορ ανέλαβε κυριαρχία σε όλη τη Γη της Επαγγελίας. Στη διεθνή αυτή αλλαγή, η χαμηλή άμπελος, ο Βασιλεύς Σεδεκίας του Ιούδα, εξερριζώθη κι απεγυμνώθη από τους καρπούς της, διότι εφονεύθησαν οι γυιοί του. (Ιεζ. 17:5-10, 20, 21) Η διαθήκη βασιλείας του Θεού εστράφη τότε σε κάποιον άλλον ως κληρονόμον.
34. Τι έλεγε τότε η ερμηνεία του Δανιήλ σχετικά με τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ;
34 Η ερμηνεία του Δανιήλ συνεχίσθη: «Και αύτη η απόφασις του Υψίστου, ήτις έφθασεν επί τον κύριόν μου τον βασιλέα· και θέλεις διωχθή εκ των ανθρώπων, και μετά των θηρίων του αγρού θέλει είσθαι η κατοικία σου, και θέλεις, τρώγει χόρτον ως οι βόες, και υπό της δρόσου του ουρανού θέλεις βρέχεσθαι· και επτά καιροί θέλουσι παρέλθει επί σε, εωσού γνωρίσης ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν. Περί δε του ότι προσετάχθη να αφήσωσι το στέλεχος των ριζών του δένδρου· το βασίλειόν σου θέλει στερεωθή εν σοι, αφού γνωρίσης την ουράνιον εξουσίαν.»—Δαν. 4:24-26.
35. Στη διάρκεια των επτά καιρών του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ, τι επρόκειτο να εξασφαλισθή γι’ αυτόν και στη διάρκεια της αντιστοίχου ταπεινώσεως του βασιλείου της Ιερουσαλήμ, τι επρόκειτο να εξακολουθήση να ισχύη;
35 Ο Ναβουχοδονόσορ επρόκειτο να κάμη μια προσωπική επίδειξι του Θείου χειρισμού των κυβερνητικών υποθέσεων σχετικά με τη γη. Στη διάρκεια, όμως, της προσωπικής αυτής επιδείξεως, η κοσμοκρατορική θέσις του Ναβουχοδονόσορ, σαν το στέλεχος του δένδρου, επρόκειτο να τηρηθή ασφαλής γι’ αυτόν, ώσπου να επανέλθη στις αισθήσεις του με την πάροδο επτά καιρών επάνω απ’ αυτόν. Ομοίως, το έτος 607 π.Χ. η βασιλεία του Ιεχωβά, όπως εκπροσωπείται τυπικά από το βασίλειο της Ιερουσαλήμ, επρόκειτο να ταπεινωθή, να κατακοπή. Επρόκειτο να συνεχισθή κατόπιν στην ταπεινή αυτή κατάστασι, χωρίς να ασκή κυβερνητικά καθήκοντα επί χρονική περίοδο «επτά καιρών». Στη διάρκεια, όμως, όλης αυτής της περιόδου, η διαθήκη βασιλείας, που είχε γίνει από τον Ιεχωβά με τον Βασιλέα Δαβίδ για μια αιώνια βασιλεία, επρόκειτο να συνεχισθή δεσμεύοντας τον Ιεχωβά Θεό και αναμένοντας πλήρη εκπλήρωσι με τον δικαιωματικό Κληρονόμο.
36. Μετά ένα έτος, πώς το ενύπνιον, όπως είχε ερμηνευθή, εξεπληρώθη κατά γράμμα στον Ναβουχοδονόσορ προσωπικά;
36 Δώδεκα μήνες μετά την ερμηνεία του Δανιήλ, ο Ναβουχοδονόσορ εκόμπαζε για τη Βαβυλώνα ως παγκόσμια δύναμι. Τότε μια ουράνια φωνή είπε: «Προς σε αναγγέλλεται, Ναβουχοδονόσορ βασιλεύ· Η βασιλεία παρήλθεν από σου· και θέλεις εκδιωχθή εκ των ανθρώπων, και μετά των θηρίων του αγρού θέλει είσθαι η κατοικία σου· χόρτον ως οι βόες θέλεις τρώγει, και επτά καιροί θέλουσι παρέλθει επί σε, εωσού γνωρίσης ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν.» Αμέσως ο πανίσχυρος αυτός άρχων της γης την ίδια ημέρα έχασε το λογικό του κι εφαντάσθη ότι ήταν ζώο, πιθανώς βόδι. «Εξεδιώχθη εκ των ανθρώπων, και χόρτον ως οι βόες έτρωγε, και υπό της δρόσου του ουρανού το σώμα αυτού εβρέχετο, εωσού αι τρίχες αυτού ηυξήνθησαν ως αετών πτερά, και οι όνυχες αυτού ως ορνέων.» Ο κομπασμός του για τον εαυτό του και την εξύψωσι της Βαβυλώνος υπεράνω της βασιλείας του Θεού άξιζε να τιμωρηθή, ο δε ψευδής θεός του Ναβουχοδονόσορ Μερωδάχ ή Μαρδώκ ήταν ανίσχυρος να παρεμποδίση τούτο. Ενώ περνούσαν επάνω απ’ αυτόν οι «επτά καιροί» σ’ αυτή την κατάστασι, αυτός εφέρετο σαν ένα άλαλο ζώο του αγρού· αλλ’ οι αδικίες και οι καταθλίψεις εξακολουθούσαν να ασκούνται από την κυβερνητική εξουσία της Βαβυλώνος.—Δαν. 4:28-33.
37. Στη διάρκεια των μεγαλυτέρων «επτά καιρών», πώς οι κοσμικοί άρχοντες ενήργησαν σαν τον Ναβουχοδονόσορ, και με τι αποτέλεσμα στον λαό;
37 Με τον ίδιο τρόπο, ενώ η διακυβέρνησις του ανθρωπίνου γένους συνεχίσθη από τα κοσμικά πολιτικά συστήματα στη διάρκεια των μεγαλυτέρων «επτά καιρών» αφότου ηρημώθη το τυπικό βασίλειο του Θεού, το βασίλειο του Ιούδα, στο έτος 607 π.Χ., οι άρχοντες που δεν ήσαν στη διαθήκη του Θεού για τη βασιλεία ενήργησαν όπως ο παράφρων Ναβουχοδονόσορ. Δεν ενήργησαν όπως ο άνθρωπος που έγινε κατ’ εικόνα Θεού. Γι’ αυτό, όλοι οι λαοί, όχι απλώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά, υπέστησαν δεινά.
38. Τι είπε ο Ναβουχοδονόσορ ότι του συνέβη στο τέλος των «επτά καιρών»;
38 Τι συνέβη στο τέλος των «επτά καιρών» του Ναβουχοδονόσορ; Μας το λέγει αυτός: «Και εν τέλει των ημερών, εγώ ο Ναβουχοδονόσορ εσήκωσα τους οφθαλμούς μου προς τον ουρανόν, και αι φρένες μου επέστρεψαν εις εμέ, και ευλόγησα τον Ύψιστον, και ήνεσα και εδόξασα τον ζώντα εις τον αιώνα, του οποίου η εξουσία είναι εξουσία αιώνιος, και η βασιλεία αυτού εις γενεάν και γενεάν· και πάντες οι κάτοικοι της γης λογίζονται ενώπιον αυτού ως ουδέν· και κατά την θέλησιν αυτού πράττει [πού;] εις το στράτευμα του ουρανού, και εις τους κατοίκους της γης· και δεν υπάρχει ο εμποδίζων την χείρα αυτού, ή ο λέγων προς αυτόν, Τι έκαμες; Εν τω αυτώ καιρώ αι φρένες μου επέστρεψαν εις εμέ· και προς δόξαν της βασιλείας μου επανήλθεν εις εμέ η λαμπρότης μου και η μορφή μου, και οι αυλικοί μου και οι μεγιστάνες μου με εζήτουν, και εστερεώθην εν τη βασιλεία μου, και μεγαλειότης περισσοτέρα προσετέθη εις εμέ. Τώρα εγώ ο Ναβουχοδονόσορ αινώ και υπερυψώ και δοξάζω τον βασιλέα του ουρανού· διότι πάντα τα έργα αυτού είναι αλήθεια, και αι οδοί αυτού κρίσις· και τους περιπατούντας εν τη υπερηφανία δύναται να ταπεινώση.» (Δαν. 4:34-37) Ο Ναβουχοδονόσορ έκαμε αυτή την ομολογία, όχι για τον ψευδή θεό Μαρδώκ, αλλά για τον Θεό του Δανιήλ, τον Ιεχωβά.
39. Στην προσωπική περίπτωσι του Ναβουχοδονόσορ, πόσης διαρκείας το πολύ ήσαν εκείνοι οι «επτά καιροί», και γιατί δεν μπορούσε να είναι το ίδιο σχετικά με την καταπάτησι της Ιερουσαλήμ;
39 Ο Ναβουχοδονόσορ λέγεται ότι εβασιλευσε σαράντα τρία χρόνια. Ώστε αυτοί οι «επτά καιροί» της παραφροσύνης που εμεσολάβησαν πρέπει να ήσαν το πολύ επτά χρόνια, στην προσωπική του περίπτωσι. Στην Αγία Γραφή ένας «καιρός» χρησιμοποιείται σε διάφορα μέρη για να υποδηλώση ένα κατά γράμμα έτος. (Δαν. 7:25· 12:7· Αποκάλ. 12:6, 14· 11:2, 3) Αλλ’ εδώ ο Ναβουχοδονόσορ έπαιζε ένα προφητικό δράμα, στο οποίον, το διάστημα ενός έτους αντιπροσώπευε μια πολύ μακρότερη περίοδο χρόνου. Έτσι πρέπει να είναι, διότι η καταπάτησις της Ιερουσαλήμ, που εκπροσωπούσε τη βασιλεία του Ιεχωβά, δεν έληξε στο τέλος της παραφροσύνης του Ναβουχοδονόσορ· μετά έξη δε αιώνες ο Ιησούς Χριστός είπε ότι Ιερουσαλήμ θα εξακολουθούσε να καταπατείται ή ποδοπατήται από τα έθνη ώσπου να λήξουν οι καιροί των εθνών. Πόση, λοιπόν, είναι η διάρκεια αυτών των «επτά καιρών»;
40. (α) Με τη Γραφική σεληνιακή μέτρησι του χρόνου, πόσης διαρκείας θα ήταν ένας κατά γράμμα «καιρός» στην προφητεία; (β) Συνεπώς, πόσης διαρκείας θα ήταν ένας συμβολικός «καιρός», και πότε θα έληγαν οι «επτά καιροί» των εθνών;
40 Η Γραφή μετρά με σεληνιακό χρόνο, όταν ομιλή για μήνες και έτη. Στην περίπτωσι του Ναβουχοδονόσορ ένας «καιρός» παρίστανε ένα σεληνιακό έτος, του οποίου ο μέσος όρος υπελογίζετο σε 360 μέρες. Πραγματικά, ένα δωδεκάμηνο σεληνιακό έτος ήταν κατά ένδεκα ημέρες βραχύτερο από ένα μέσον ηλιακό έτος. Αυτό απήτησε την προσθήκη στο σεληνιακό ημερολόγιο ενός δεκάτου τρίτου μηνός από είκοσι εννέα ημέρες σε ωρισμένα έτη, για να φερθή το σεληνιακό ημερολόγιο σε συμφωνία με το ηλιακό ημερολόγιο. Η προσθήκη ενός δεκάτου τρίτου μηνός εγίνετο επτά φορές κάθε δεκαεννέα χρόνια. Όταν ομιλή ο Θεός για μακρότερες χρονικές περιόδους, δηλώνει ότι μία ημέρα αντιστοιχεί προς ένα ολόκληρο έτος. Επάνω σ’ αυτή, λοιπόν, τη βάσι, ένα σεληνιακό έτος από 360 ημέρες θα αντιστοιχούσε προς 360 έτη, «εκάστης ημέρας λογιζομένης δι’ έν έτος.» (Αριθμ. 14:34· Ιεζ. 4:6) Επομένως, ένας συμβολικός «καιρός» θα αποτελήται από 360 έτη. «Επτά καιροί», συμβολικά, θα ανήρχοντο σε 2.520 κατά γράμμα έτη. Οι «επτά καιροί» ή επτά έτη της παραφροσύνης του Ναβουχοδονόσορ προέλεγαν έτσι μια χρονική περίοδο 2.520 ετών. Αφού η Αγία Γραφή τονίζει ότι αυτοί οι «επτά καιροί», δηλαδή τα 2.520 έτη, άρχισαν από τις αρχές του φθινοπώρου του έτους 607 π.Χ., έπεται ότι οι «καιροί των εθνών» θα έληγαν στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 1914 (μ.Χ.).
41. (α) Με ποια έννοια περιεδέθη διπλά το στέλεχος του δένδρου στην περίπτωσι του Ναβουχοδονόσορ, και τι είδους άρχων ήταν αυτός όταν επέστρεψε στον θρόνο; (β) Τι εξεικόνιζε αυτό σχετικά με τη διαθήκη της βασιλείας;
41 Στη διάρκεια όλων αυτών των ετών από το 607 π.Χ. η βασιλεία του Ιεχωβά Θεού δεν λειτουργούσε μέσω ενός κεχρισμένου απογόνου του Βασιλέως Δαβίδ σύμφωνα με τη διαθήκη της βασιλείας. Ήταν σαν ένα δένδρο που είχε κατακοπή, χωρίς πλάσματα κάτω απ’ αυτό στα κλαδιά του. Η διαθήκη της βασιλείας ήταν σαν εκείνο το στέλεχος του δένδρου που αφέθη στη γη. Αυτό ήταν διπλά περιδεδεμένο από την περισταλτική δύναμι του Ιεχωβά ώσπου να περάσουν επάνω απ’ αυτό «επτά καιροί.» Ομοίως και ο Ναβουχοδονόσορ δεν μπορούσε ν’ ανακτήση το λογικό του και να επανέλθη σε ορθή κατάστασι στον θρόνο του στη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία για να κυριαρχήση στον κόσμο, προτού τελειώσουν οι προσδιωρισμένοι «επτά καιροί» ή επτά έτη. Τότε ήταν ένας άρχων που ανεγνώρισε τον Βασιλέα του ουρανού, τον Θεόν του Δανιήλ, όταν επέστρεψε στον θρόνο του κι εγκατεστάθη στο βασίλειο με δόξα, μεγαλείον και λαμπρότητα και προσετέθη σ’ αυτόν μεγαλειότης περισσοτέρα.» Με τον ίδιο τρόπο και η διαθήκη της Βασιλείας δεν μπορούσε να λάβη τελική και πλήρη εκπλήρωσι, ώσπου να περάσουν επάνω απ’ αυτήν οι «επτά καιροί» των 2.520 ετών. Τότε θα ήρχετο ο καιρός για να άρη ο Θεός τα δεσμά του περιορισμού. Τότε θα ήρχετο ο καιρός για την επανίδρυσι της βασιλείας μ’ έναν απόγονο του κεχρισμένου Βασιλέως Δαβίδ. Τότε η βασιλεία θα εδίδετο σ’ εκείνον που είχε δικαίωμα σ’ αυτήν δια της διαθήκης βασιλείας του Ιεχωβά.
(Ακολουθεί)