Όταν ο Θεός θα Είναι Βασιλεύς σε Όλη τη Γη

Αυτή η δημοσία ομιλία ακούσθηκε παγκοσμίως από 570.932 άτομα στη Συνέλευσι «Αιώνιον Ευαγγέλιον».

 1. (α) Ποια κοινή ανάγκη έχουν οι λαοί παντού; (β) Ποια επίκαιρα ερωτήματα πάνω σ’ αυτό το ζήτημα αντιμετωπίζομε;

ΟΙ ΛΑΟΙ όλης της γης θέλουν να έχουν μια βελτίωσι των κυβερνήσεών των. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πεποίθησι ότι μπορούν να επιφέρουν την ποθούμενη βελτίωσι στην κυβέρνησί των, και θέλουν αυτοί ν’ αποτελούν την κυβέρνησι κι επιμένουν σ’ αυτό. Υποθέστε ότι στους λαούς παντού εδίδετο η ελευθερία εκλογής κι εγίνετο μια ελευθέρα εκλογή στην οποία κάθε ενήλικος άνθρωπος θα μπορούσε να ψηφίση χωρίς φόβο· ποιον άνθρωπο ιδιαίτερα θα εψήφιζαν όλοι για να τον έχουν βασιλέα ή άρχοντά των; Ποιον άνθρωπο θα ήθελαν να έχουν οι περισσότεροι των λαών ως τον μόνον άρχοντα όλης της γης; Μπορεί κανένας άνθρωπος ή καμμιά ομάς ανθρώπων, που διαπρέπει στα παγκόσμια ζητήματα σήμερα, να συστήση έναν υποψήφιο για ένα τέτοιο αξίωμα; Υπάρχει κανένας άνθρωπος της εμπιστοσύνης των, που να είναι ενδεδειγμένος για ένα τέτοιο έργο παγκοσμίου σπουδαιότητος; Θα μπορούσε κανένας ν’ ανταποκριθή ικανοποιητικά σ’ αυτό το έργο; Και μετά τον θάνατό του, ποιος άλλος άνθρωπος θα ήταν κατάλληλος να τον διαδεχθή; Θα είναι οι άνθρωποι πάντοτε διηρημένοι σε πολλές εθνικές ομάδες, η καθεμιά μέσα στα δικά της ιερά σύνορα και με δική της σειρά αρχόντων και με δικό της τύπο κυβερνήσεως και νόμων; Αυτά είναι πρακτικά ερωτήματα. Καθόσον τα μελετούμε, λαμβάνομε κατανόησι της δύσκολου θέσεως όλης της ανθρωπότητος.

 2. Πώς θεωρούν πολλοί ρεαλισταί μια κυβέρνησι από έναν άνθρωπο;

² Σήμερα πολλοί ρεαλισταί πιστεύουν ότι θα ήταν επικίνδυνο ν’ ανατεθή η παγκόσμια διακυβέρνησις σ’ έναν οποιονδήποτε άνθρωπο, έστω κι αν αυτός εβοηθείτο από ένα συμβούλιο από ανθρώπους επιφορτισμένους με διάφορες αρμοδιότητες. Εκείνοι, που γνωρίζουν και κατανοούν την ατελή, ιδιοτελή ανθρώπινη φύσι, οπισθοχωρούν μπροστά σε μια τέτοια ιδέα. Το έργο της παγκοσμίου διακυβερνήσεως είναι πολύ μεγάλο για έναν οποιονδήποτε άνθρωπο.

 3. Αναφέρατε μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα οποιαδήποτε κυβέρνησις επάνω στη γη.

³ Τι θα κάμωμε, λοιπόν, αφού η ανάγκη για μια ενοποιημένη διακυβέρνησι όλης της ανθρωπίνης οικογενείας γίνεται ολοένα μεγαλύτερη; Οι δαπάνες για τη διατήρησι μιας εθνικής και τοπικής κυβερνήσεως αυξάνουν συνεχώς από έτος σε έτος. Το πρόβλημα της ανεπαρκείας εργασιών για να κερδίζουν ικανοί άνδρες και γυναίκες τα προς το ζην γίνεται ολοένα πιο περίπλοκο, καθόσον επεκτείνεται η χρήσις μηχανικών μέσων για την ανθρώπινη εργασία. Το τρομακτικό ποσοστό αυξήσεως της ανθρωπίνης οικογενείας χωρίς έλεγχο των γεννήσεων και η προσπάθεια υποβοηθήσεως των γερόντων να ζήσουν περισσότερο, εγείρει το ερώτημα πώς θα τραφούν όλοι αυτοί, όταν η μικρή μας γη γεμίζη ολοένα περισσότερο από πληθυσμό. Κανείς δεν θέλει να ελαττώση τον πληθυσμό της γης, φονεύοντας τους πλεονάζοντας ανθρώπους μ’ έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Υπάρχει φόβος ότι με τις σημερινές στρατιωτικές προπαρασκευές ένας τέτοιος παγκόσμιος πόλεμος θα εξώντωνε πάρα πολλούς· πραγματικά, θα εξώντωνε όλη την ανθρωπότητα, παρά τα υπόγεια καταφύγια προστασίας από πυρηνικές επιθέσεις. Φαινομενικά, είναι μέσα στη δύναμι της ανθρωπότητος σήμερα να διαπράξη παγκόσμια αυτοκτονία. Η κατάστασις αυτή φαίνεται σαν κάτι αδύνατο!

 4-6. (α) Ποια θα ήταν γενικά η γνώμη των ανθρώπων αν εγίνετο εισήγησις να καταβληθή προσπάθεια παραγωγής ενός τελείου παιδιού; (β) Ήταν ένα τέτοιο πράγμα αδύνατο στον Ιεχωβά; (γ) Τι ακριβώς έκαμε ο Ιεχωβά σχετικά με τούτο;

⁴ Στον παρόντα καιρό η ιατρική επιστήμη προσπαθεί να βελτιώση τις ανθρώπινες γεννήσεις. Υποθέστε τώρα ότι θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να παραγάγωμε ένα τέλειο παιδί από μια ανύπανδρη κόρη με την καλύτερη φυσική και διανοητική μορφή αλλά χωρίς να γίνη σεξουαλική ένωσις με άνδρα και χωρίς αυτό που λέγεται «τεχνητή γονιμοποίησις». Όλοι θα έλεγαν ότι αυτό θα ήταν αδύνατο. Κάποτε υπήρχε ανάγκη παραγωγής ενός τέτοιου παιδιού εδώ στη γη. Για τον άνθρωπο ένα τέτοιο πράγμα ήταν αδύνατο τότε, όπως και σήμερα είναι αδύνατο. Αλλά έγινε. Δεν απεδείχθη αδύνατο.

⁵ Δεν ήταν αδύνατο για ποιόν; Δεν ήταν αδύνατο για τον Δημιουργό του ανθρώπου, ο οποίος είναι, επίσης, Δημιουργός όλων εκείνων που υπάρχουν στον ουρανό και τη γη, των ορατών και αοράτων. Σχεδόν πριν από δύο χιλιάδες έτη απέστειλε τον άγγελό του, που ωνομάζετο Γαβριήλ, από τους αοράτους ουρανούς για ν’ αναγγείλη τη γέννησι ενός παιδιού, που θα εγίνετο μια μέρα βασιλεύς όλης της γης. Ο άγγελος Γαβριήλ βρήκε την κόρη που επρόκειτο να γίνη μητέρα του μελλοντικού αυτού βασιλέως. Ήταν μια νεαρή άγαμος γυναίκα στη μικρή πόλι Ναζαρέτ, εβδομήντα πέντε περίπου μίλια νοτιοδυτικά της αρχαίας πόλεως Δαμασκού στη Συρία. Αυτή η παρθένος ήταν απόγονος ενός βασιλέως ονομαζόμενου Δαβίδ, που είχε το θρόνο του στην αρχαία Ιερουσαλήμ, της οποίας η τοποθεσία είναι τώρα στη γη της Ιορδανίας. Αλλ’ η βασιλική γραμμή διαδόχων του Δαβίδ είχε ανατραπή, εκθρονισθή, εξακόσια χρόνια και πλέον πριν από αυτή την έλευσι του ουρανίου αγγελιαφόρου. Ήταν τώρα ο καιρός του Δημιουργού να παραγάγη τον απόγονον του Βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος θ’ ανήρχετο στον θρόνο να βασιλεύση εφ’ ολοκλήρου της γης χάριν όλου του ανθρωπίνου γένους. Ο άγγελος Γαβριήλ είπε στην παρθένο:

⁶ «Μη φοβού, Μαριάμ· διότι εύρες χάριν παρά τω Θεώ· Και ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί, και θέλεις γεννήσει υιόν και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή· και θέλει δώσει εις αυτόν Ιεχωβά ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού· και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ [του προπάτορός του] εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.»

 7. Ποια ήταν η αντίδρασις που προεβλήθη από τη νέα άγαμο γυναίκα Μαρία;

⁷ Επειδή η παρθένος Μαρία ήταν άγαμος, ο δε άγγελος Γαβριήλ δεν της είπε τίποτε περί συζύγου, δεν κατάλαβε πώς θα μπορούσε να γίνη η μητέρα ενός αιωνίου βασιλέως. Είπε λοιπόν στον Γαβριήλ: «Πώς θέλει είσθαι τούτο, επειδή άνδρα δεν γνωρίζω;»

8, 9. Πώς ο Γαβριήλ ικανοποίησε τη διάνοια της Μαρίας και αργότερα τη διάνοια του Ιωσήφ;

⁸ Τότε ο άγγελος Γαβριήλ, για να εξηγήση πώς θα συνέβαινε η μόνη παρθενική γέννησις ανθρώπου στην ιστορία, είπε στη Μαρία: «Πνεύμα άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού, . . . Διότι ουδέν πράγμα θέλει είσθαι αδύνατον παρά τω Θεώ.» Η Μαρία εδέχθη ν’ αφήση τον Θεό να εκτελέση το θέλημά του σχετικά μ’ αυτήν.​—Λουκ. 1:26-38.

⁹ Η δήλωοις του Θεού στη Μαρία δια του αγγέλου του Γαβριήλ απέδειξε πώς αυτό δεν ήταν καθόλου αδύνατο να γίνη από τον Ύψιστο Θεό. Μετά από λίγον καιρό η Μαρία, αν και ήταν άγαμος ακόμη και δεν συζούσε με άνδρα, «ευρέθη εν γαστρί έχουσα». Οι άνθρωποι, μη γνωρίζοντας τη δύναμι του Θεού να παραγάγη μια παρθενική γέννησι του Υιού του στη γη, ενόμισαν ότι η Μαρία παρεβίασε την παρθενία της ανήθικα. Αλλ’ ένας άγγελος από τον Θεό διώρθωσε την εσφαλμένη αντίληψι του Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ και αυτός ενυμφεύθη τη Μαρία.

10. Τι σημασία είχε το ότι ο Ιησούς εγεννήθη στη Βηθλεέμ;

¹⁰ Ύστερ’ από έξη μήνες περίπου, αφότου έλαβε ο Ιωσήφ τη Μαρία, αυτή εγέννησε τον πρωτότοκο γυιό της, του οποίου το όνομα εκλήθη Ιησούς. Εν τούτοις, αυτός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, πέντε μίλια περίπου νοτίως της Ιερουσαλήμ, όπου είχε γεννηθή κι ο ίδιος ο Βασιλεύς Δαβίδ. Αυτό εξεπλήρωσε μια προφητεία που είχε γίνει από έναν άνθρωπο ονομαζόμενον Μιχαία, κάτοικον της περιοχής εκείνης, επτακόσια και πλέον χρόνια πριν από τότε. Ο Μιχαίας, τονίζοντας από τότε το γεγονός ότι το παιδί, του οποίου προείπε τη γέννησι, θα εγίνετο ένας άρχων παγκοσμίου σπουδαιότητος, είπε ως εμπνευσμένος εκπρόσωπος του Θεού: «Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων [της φυλής] του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ δια να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος.» (Μιχ. 5:2) Ο Παντοδύναμος Θεός κατέστησε δυνατόν για τον άνθρωπο Μιχαία να προείπη πριν από τόσους αιώνες τον τόπο της γεννήσεως του σπουδαίου αυτού άρχοντος.​—Ματθ. 1:1-2:6· Λουκ. 2:1-20.

11. Παρά την αδυναμία του ανθρώπου να παραγάγη έναν άρχοντα για την ενοποίησι της γης μας, γιατί μπορούμε να έχωμε πεποίθησι ότι η κατάστασις δεν είναι απελπιστική;

¹¹ Παραμένει γεγονός, λοιπόν, ότι, αν οι βασιλικές οικογένειες και οι πολιτικοί της γης σήμερα δεν μπορούν να παραγάγουν έναν άνδρα ο οποίος να κυβερνήση όλη τη γη για την ενοποίησι όλων των λαών της, ο Παντοδύναμος Θεός έχει κάποιον άξιο και ικανό για να του αναθέση τη διακυβέρνησι όλης της γης, όταν έλθη ο καιρός για τη βασιλεία του Θεού. Έτσι, παρά τις ανησυχητικές συνθήκες, στις οποίες βρίσκεται σήμερα το ανθρώπινο γένος, η κατάστασις δεν είναι απελπιστική για μας. Αν μάθωμε γι’ αυτόν τον Θεό και για ό,τι έχει ήδη κάμει και θα κάμη χάριν της βασιλείας του σε όλο το ανθρώπινο γένος, και αν θέσωμε την πίστι μας στον Θεό, στον οποίον τίποτε δεν είναι αδύνατον, θα είμεθα πολύ χαρούμενοι. Το ανθρώπινο γένος μπορεί να σωθή από καταστροφή. «Παρά ανθρωποίς τούτο αδύνατον είναι, παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά.» Αυτό είπε για τη σωτηρία του ανθρώπου ο θαυματουργικά γεννηθείς Ιησούς ο ίδιος.​—Ματθ. 19:26.

12. Υπάρχει κάποιος κίνδυνος ότι ο Ιεχωβά μέσω της διατάξεως της Βασιλείας του θ’ αποτύχη να επιφέρη την ικανοποίησι των μεγίστων αναγκών του ανθρωπίνου γένους; Γιατί;

¹² Τι έκαμε ήδη ο Θεός για τη βασιλεία του σε όλη την ανθρώπινη οικογένεια, και τι θα σημάνη η βασιλεία του στους κατοίκους της γης; Ο Θεός έχει ήδη κάμει τόσο πολλά για να θέση τη βασιλεία του σε παγκόσμια εξουσία, ώστε δεν θα μεταστραφή τώρα και δεν θα παραλείψη να φέρη τον σκοπό του σε ένδοξη επιτυχία. Εξαιτίας των όσων υπεσχέθη για τη βασιλεία του, δεν θα σταματήση ώσπου ν’ αποδείξη αληθινές όλες τις διακηρύξεις του, μολονότι αυτές φαίνονται αδύνατες στους ανθρώπους, και μολονότι ολόκληρος ο πολιτικός και θρησκευτικός κόσμος μπορεί να είναι εναντίον της βασιλείας του. Σχετικά με τον θρίαμβο της βασιλείας του είπε: «Διότι ο Ιεχωβά των δυνάμεων απεφάσισε, και τις θέλει αναιρέσει; και η χειρ αυτού εξηπλώθη, και τις θέλει αποστρέψει αυτήν;» (Ησ. 14:27, ΜΝΚ) Ας λάβωμε θάρρος, λοιπόν, και ας εξακολουθήσωμε την εξέτασι του ζητήματός μας. Δεν πρόκειται για κάτι το αδύνατο.

ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

13. (α) Για ποιες κυβερνήσεις ενδιαφέρονται σήμερα οι περισσότεροι από το ανθρώπινο γένος; (β) Ενδιαφέρονται για την κυβέρνησι του Θεού; (γ) Τι είχε κάμει ο Ιεχωβά πολύ προτού ο άνθρωπος έλθη καν σε ύπαρξι, και τι είδους αρχή έδωσε στον νεωστί δημιουργημένο άνθρωπο;

¹³ Στον σημερινό καιρό των μεγάλων μεταβολών, οπότε νέα έθνη σχηματίζονται με δικές τους ιθαγενείς κυβερνήσεις, οι άνθρωποι λέγουν πολλά για την αυτοδιάθεσι των λαών και την εθνική κυριαρχία επί των εδαφών. Αλλ’ ανάμεσα σε όλες αυτές τις συζητήσεις, ποιος από το ανθρώπινο γένος ερωτά ποτέ για την κυριαρχία του Θεού επί της γης μας; Ποιος έχει δικαίωμα περισσότερο από τον Θεό να ιδρύση μια βασιλική κυβέρνησι σε όλη τη γη; Αυτός είναι ο Δημιουργός της γης και του ανθρώπου και των ζώων που είναι επάνω σ’ αυτήν. Η γη, όλη η υδρόγειος σφαίρα, είναι δική Του, οι δε άνθρωποι και τα ζώα οφείλουν τη ζωή τους σ’ Αυτόν. Μέσα στο Άγιο Βιβλίο, όπου εξιστορούνται τα έργα του, έχει γραφή ευθύς εξ αρχής: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» (Γέν. 1:1) Ο Θεός, προτού ακόμη δημιουργήση τον άνδρα και τη γυναίκα, εδημιούργησε τα κατώτερα ζώα, τα ψάρια, τα πτηνά και τα θηρία της γης. Εκείνο τον καιρό ο Θεός είχε την απόλυτη κηδεμονία της γης και όλες οι μορφές ζωικών υπάρξεων ευημερούσαν, όλα δε αυτά χωρίς τη βοήθεια του ανθρώπου.a Ούτε υπήρχε τότε κανένας άνθρωπος να έλθη σε διαφιλονείκησι μαζί του. Τελικά ο Θεός εδημιούργησε τον άνδρα και τη γυναίκα σαν μια δημιουργία χωριστή και διακεκριμένη από όλα τα προηγουμένως δημιουργημένα ζώα και ανώτερη απ’ αυτά. Ο Θεός δεν έκαμε τον άνδρα και τη γυναίκα να κατοικούν σε σπήλαια και δεν απαιτούσε να ζουν μέσα σε τρύπες της γης. Τους εδημιούργησε τελείους, με τέλειες διάνοιες, και τους έθεσε σ’ ένα ωραίο άλσος, στο οποίο ν’ απολαμβάνουν ειρήνη, ευτυχία και αφθονία ως επίγεια τέκνα του Θεού. Δεν τους εδημιούργησε σε μια λεγόμενη Λιθίνη Εποχή και δεν τους υπεχρέωσε να κάνουν λίθινα όπλα για να πολεμούν και να φονεύουν τα ζώα. Τους έκαμε επιγείους επόπτας σε όλον τον ζωικό κόσμο, για να κυριαρχούν επί των ζώων χωρίς φόβο και μάλιστα να κάμουν κατοικίδια μερικά απ’ αυτά.

14. Πώς γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά δεν εφοβείτο μήπως παραφορτωθή η γη από ανθρώπους και ζώα;

¹⁴ Ο Θεός δεν εφοβείτο μήπως η γη παραφορτωθή από ανθρώπους και ζώα, αλλά είπε στον πρώτον άνδρα και στη γυναίκα, που ήσαν στην ανθρώπινη τελειότητα των μέσα στον Παράδεισο της Τρυφής: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.»​—Γέν. 1:26 έως 4:25.

15-17. (α) Ποιος ήταν ο πρώτος άρχων του ανθρωπίνου γένους, και ποιες ευκαιρίες ήσαν ενώπιον των ανθρώπων; (β) Θα μετεβάλλετο η διακυβέρνησις αφού η γη θα εγέμιζε με ανθρώπους σύμφωνα με τον σκοπό του Θεού;

¹⁵ Όταν ο άνθρωπος ενεφανίσθη στη γη πριν από έξη χιλιάδες χρόνια περίπου, ποιος ήταν άρχων σε όλη τη γη; Μήπως ο άνθρωπος, διότι αυτός ζούσε πάνω σ’ αυτήν; Όχι, αλλά ο Θεός, διότι αυτός την εδημιούργησε, ο δε τέλειος άνθρωπος ήταν απλώς υπήκοος του Θεού, του παγκοσμίου Άρχοντος. Αυτός ήταν ο Θεοκράτης, τίτλος που σημαίνει Θεός-Άρχων, και αυτός είχε μια θεοκρατία πάνω σε όλη τη γη.

¹⁶ Ήσαν ο τέλειος άνδρας και η γυναίκα στον Παράδεισο ευτυχείς υπό την Θεοκρατία αυτή; Ήσαν τελείως ευτυχείς, και είχαν ενώπιόν τους την ευκαιρία να ζήσουν ευτυχείς για πάντα σ’ εκείνον τον Παράδεισο, εφόσον θα υπήκουαν τελείως στον ουράνιο Θεοκράτη. Όταν, τελικά, όλη η γη θα εγέμιζε από τους απογόνους του τελείου εκείνου ζεύγους στον Παράδεισο, ποιος, τότε, θα ήταν ο άρχων όλης της γης; Μήπως ο πρώτος άνθρωπος και πατέρας όλων αυτών; Όχι, αλλ’ ο Δημιουργός του ανθρώπου, ο ουράνιος Θεοκράτης. Αυτός ήταν ο αρχικός σκοπός του Θεού, του Δημιουργού. Σήμερα, μετά από έξη χιλιάδες χρόνια, αυτός είναι ακόμη ο σκοπός του. Δεν άλλαξε τη γνώμη του σχετικά με αυτό, επειδή σήμερα τα δισεκατομμύρια των κατοίκων της γης εναντιώνονται σ’ αυτό.

¹⁷ Όσον αφορά τον δεδηλωμένο σκοπό του, ο Ιεχωβά λέγει στο εμπνευσμένο Βιβλίο του: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· δεν αλλοιούμαι.» (Μαλαχ. 3:6, ΜΝΚ) Μήπως θα του είναι αδύνατο να πραγματοποιήση τον αναλλοίωτο σκοπό του περί παγκοσμίου διακυβερνήσεως; Αν κρίνωμε αυτόν από ό,τι είπε και έπραξε στο παρελθόν, η απάντησις είναι ένα κατηγορηματικό Όχι! Η σημερινή γενεά του ανθρωπίνου γένους πρόκειται να ιδή αν θα μπορέση να καταστήση αδύνατο για τον Θεό, τον Δημιουργό, να πραγματοποιήση τον σκοπό του.

18. Γιατί δεν είναι λογικό να πιστεύωμε ότι ο Ιεχωβά έκαμε αρχή τού να έχουν οι άνθρωποι κυριαρχία στη γη;

¹⁸ Ποιος ήταν εκείνος που άρχισε στη γη αυτό το έργον τού να καθιστά ανθρώπους βασιλείς για να άρχουν σε ωρισμένα εδάφη; Ασφαλώς δεν ήταν ο Θεός, ο Δημιουργός. Σκεφθήτε επάνω στο ζήτημα αυτό για μια στιγμή! Μήπως αυτός ο Δημιουργός θα παρητείτο της θέσεως του ως Θεοκράτου και θα διώριζε έναν άνθρωπο στη γη για να είναι ο παγκόσμιος ή έστω και τοπικός βασιλεύς, ειδικά έναν ατελή άνθρωπο, απειθή και εκτός αρμονίας με τον Θεό; Ποιος, λοιπόν, έδωσε αρχή στα βασίλεια των ανθρώπων και στις παγκόσμιες αυτοκρατορίες; Ποιος είναι πραγματικά υπαίτιος της διεθνούς κυβερνητικής συγχύσεως που έχομε σήμερα;

19. Ποιες απαιτήσεις για τον άνθρωπο προσδιώρισε κατάλληλα ο Θεός, και ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν ο άνθρωπος εγίνετο απειθής;

¹⁹ Όταν ο Θεός εδημιούργησε τον πρώτον άνδρα και γυναίκα, τον Αδάμ και την Εύα, έγινε ο ουράνιος Πατήρ των. Ανέμενε κατάλληλα κι απαιτούσε απ’ αυτούς ν’ αποδίδουν παιδική υπακοή, τιμή και πίστι κι αγάπη σ’ αυτόν ως τον Πατέρα και Ζωοδότη των. Τους είχε δώσει τελεία ζωή και είχε το δικαίωμα ν’ αφαιρέση τη ζωή απ’ αυτούς και να τους καταστρέψη αν παρήκουαν σ’ αυτόν και απεδεικνύοντο στασιαστικοί. Αυτή η γη αποτελεί μόνο ένα πολύ μικροσκοπικό μέρος της απεράντου κτήσεως του Θεού· ως Άρχων δε αυτός όλης της δημιουργίας στον ουρανό και στη γη, δικαιωματικά έθεσε τους νόμους για τη διακυβέρνησι των τελείων επιγείων πλασμάτων του. Αυτός κατέστησε γνωστόν τον νόμο του στον άνθρωπο και είπε στον Αδάμ: «Θέλεις εξάπαντος αποθάνει», αν απειθήσης στον νόμο μου. (Γέν. 2:15-17· 3:3) Αυτό εσήμαινε την αφαίρεσι της ζωής του απειθούς Αδάμ, χωρίς μελλοντική ύπαρξι γι’ αυτόν οπουδήποτε.

ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ

20. Ποιος πρώτος εστασίασε εναντίον της δικαίας διακυβερνήσεως του Θεού, και γιατί;

²⁰ Ιδιαίτερα σ’ αυτόν τον καιρό, που όλα εφαίνοντο ειρηνικά και γεμάτα υποσχέσεις, ηγέρθη το ζήτημα της κυριαρχίας επί της οικουμένης, και ως τον εικοστόν αυτόν αιώνα της Χριστιανικής Εποχής μας δεν έχει αυτό τακτοποιηθή. Αλλά θα τακτοποιηθή στην εποχή μας. Ας μη σφάλλωμε όσον αφορά αυτό. Εκείνο τον καιρό ένας φιλόδοξος υιός του Θεού έκαμε ν’ ανακύψη το ζήτημα αυτό στους αοράτους ουρανούς. Αυτός απέβλεπε στην απόκτησι κυριαρχίας επί της γης, με το ανθρώπινο γένος ως υπηκόους του. Ετάχθη εναντίον του Θεού και Δημιουργού, του Πατρός του. Έτσι, κατέστησε τον εαυτό του Σατανά, όνομα που σημαίνει Εναντιούμενος. Ο στασιαστικός αυτός πνευματικός υιός διέβαλε τον Θεόν και Πατέρα του, κι έτσι κατέστησε τον εαυτό του Διάβολον, όνομα που σημαίνει Διαβολεύς, Μοχθηρός Δυσφημητής. Εχρησιμοποίησε τον όφιν μέσα στον Κήπο της Εδέμ για ν’ απατήση τη γυναίκα Εύα, τη σύζυγο του Αδάμ, κι έτσι ο όφις κατέστη σύμβολον αυτού ως απατεώνος, το δε όνομα Όφις, ναι, «ο Όφις ο Αρχαίος», έγινε ένα από τα ονειδιστικά του ονόματα.​—Αποκάλ. 12:9· 20:2.

21. Τι προέκυψε στον Αδάμ και στην Εύα λόγω απειθείας, και έτσι ποιος τώρα έγινε ο κυρίαρχος των;

²¹ Εμβάλλοντας ιδιοτέλεια στον Αδάμ και στην Εύα, τους ωδήγησε να παραβούν τον νόμο του Θεού και ν’ απομακρυνθούν από την κυριαρχία του Θεού και να τεθούν κάτω από την κυριαρχία του Όφεως, του Σατανά ή Διαβόλου. Λόγω της ανταρσίας των, ο Θεός, ο Δημιουργός, τους εξέβαλε από τον Παράδεισο της Τρυφής, για να ζήσουν ολίγα έτη, ν’ αποκτήσουν απογόνους, και να πεθάνουν. Τους άφησε να έχουν κυρίαρχο των τον Σατανά ή Διάβολο. Ο Θεός δεν διώρισε βασιλέα σ’ αυτούς ή στους απογόνους των.​—Γέν. 3:1-5:5.

22. Πώς ο Θεός αργότερα έδειξε ότι ενδιεφέρετο πάρα πολύ ακόμη για τη γη που είχε δημιουργήσει;

²² Εντός χιλίων επτακοσίων ετών από τότε, η γη είχε γεμίσει από πράξεις βίας, η δε ανθρωπότης γενικά έκαμε την οδόν της ζωής της καταστρεπτική επάνω στη γη, οδόν διαφθοράς. Ενδιεφέρθη ο Θεός γι’ αυτή την κατάστασι στη γη που αυτός είχε δημιουργήσει; Ναι, πράγματι! Πώς εξεκαθάρισε την ολεθρία αυτή κατάστασι; Με αναμόρφωσι της ανθρωπίνης κοινωνίας, με μεταστροφή του κόσμου; Όχι. Αλλά με καταστροφή όλων των διεφθαρμένων ανθρώπων. Στον προφήτη του Νώε είπε: «Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ’ αυτών . . . Εγώ δε, ιδού, εγώ επιφέρω τον κατακλυσμόν των υδάτων επί της γης, δια να εξολοθρεύσω πάσαν σάρκα, έχουσαν εν εαυτή πνεύμα ζωής υποκάτω του ουρανού.»​—Γέν. 6:11-17.

23. Με ποιον τρόπο έδειξε ο Θεός ότι ήταν ακόμη Παγκόσμιος Κυρίαρχος;

²³ Για να επιζήση ο Νώε και η οικογένειά του από τον Κατακλυσμό, ο Θεός του είπε να κατασκευάση μια πελώρια πλωτή κιβωτό, και να λάβη μέσα δείγματα των διαφόρων οικογενειών πτηνών και ζώων. Την ίδια ημέρα, που εισήλθε ο Νώε και η οικογένεια του στην αποπερατωμένη κιβωτό και η θύρα εκλείσθη όπισθέν των, εξέσπασε ο κατακλυσμός σ’ αυτή τη γήινη σφαίρα. Δισεκατομμύρια τόννων ύδατος από τους ουρανούς κατέπιπταν στη γη επί σαράντα ημέρες. Κάτω από την προστασία του Θεού η κιβωτός του Νώε επέπλεε ασφαλής επάνω στα νερά, τα οποία έφθασαν στο ύφος των ορέων, αλλά όλος ο έξω κόσμος των διεφθαρμένων ανθρώπων απωλέσθη. Τι επίδειξις ήταν αυτή του παρά Θεού έλεγχου των δυνάμεων της φύσεως! Τι εκδήλωσις ήταν αυτή της παγκοσμίου κυριαρχίας του Θεού!

24. Εφόσον ο Θεός δεν αλλοιούται, τι μπορούμε να περιμένωμε στην εποχή μας;

²⁴ Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός δεν αλλοιούται, τι προειδοποίησις είναι αυτή η καταστροφή ενός διεφθαρμένου κόσμου από έναν παγκόσμιο κατακλυσμό για μας σήμερα, οπότε η γη είναι και πάλι γεμάτη από πράξεις βίας, οπότε η ανθρώπινη βία με πυρηνικό πόλεμο απειλεί να εξαλείψη το ανθρώπινο γένος και χωρίς μάλιστα να χρειασθή να το πράξη αυτό ο Θεός ο ίδιος! Στα ώτα μας πρέπει να ηχούν εντόνως οι λόγοι του Ιησού, του θαυματουργικά γεννημένου Υιού του Δαβίδ, του μέλλοντος Βασιλέως της γης: «Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου· . . . μέχρι της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν· και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας.»​—Λουκ. 17:26, 27· Ματθ. 24:37-39.

25. Ποιος έγινε ο πρώτος ανθρώπινος βασιλεύς επάνω στη γη, και πώς τον περιγράφει η Βίβλος;

²⁵ Ο Νώε έζησε τριακόσια πενήντα έτη μετά τον Κατακλυσμό, αλλά πριν πεθάνη, ο πρώτος ανθρώπινος βασιλεύς είχε εγκατασταθή στη γη και άρχισε η πρώτη αυτοκρατορία στη γη. Αυτό δεν έγινε από τον Νώε, ούτε ο Θεός ήγειρε ένα τέτοιον βασιλέα, ούτε ίδρυσε μια τέτοια αυτοκρατορία. Έγινε από έναν στασιαστικό δισέγγονο του Νώε, δηλαδή, τον Νεβρώδ. Αυτός ήταν ένας φονεύς, ένας κυνηγός. Ιδού τι λέγει μια σύγχρονη μετάφρασις της Βιβλικής αφηγήσεως γι’ αυτόν: «Ούτος ήρχισε να ήναι ισχυρός επί της γης· αυτός ήτο ισχυρός κυνηγός ενώπιον του Ιεχωβά· δια τούτο λέγεται, Ως Νεβρώδ, ισχυρός κυνηγός ενώπιον του Ιεχωβά· και η αρχή της βασιλείας αυτού εστάθη Βαβυλών, . . . εν τη γη Σενναάρ.»​—Γέν. 10:8-10, ΑΣ.

26. Δείξτε πώς η κυρίαρχος δύναμις του Ιεχωβά ενήργησε εναντίον των σχεδίων αυτού του ανθρωπίνου βασιλέως.

²⁶ Ο Ιεχωβά Θεός επέφερε μια ματαίωσι των κατακτητικών σχεδίων του Νεβρώδ, όταν διέκοψε τις οικοδομικές εργασίες του Νεβρώδ συγχέοντας τη γλώσσα των οικοδόμων. Μόνο ύστερ’ από ένα μικρό χρονικό διάστημα ηγέρθη η Βαβυλών σε θέσι που εδέσποζε ολοκλήρου της οικουμένης. Εξαιτίας των κατακτητικών της σχεδίων η Βαβυλών κατέστρεψε και την ιερή πόλι της Ιερουσαλήμ. Αλλά πού είναι σήμερα η Βαβυλών, η μητέρα αυτή των ανθρωπίνων βασιλείων, που ίδρυσε τις ανθρωποποίητες αυτοκρατορίες; Παρατηρήστε, παρακαλούμε, τη σύγχρονη Δημοκρατία του Ιράκ και τις όχθες του Ευφράτου Ποταμού της, κοντά στον τριακοστό δεύτερο παράλληλο της γης. Εκεί βλέπετε μόνο λίγα κρημνισμένα ερείπια, που ανεσκάφησαν μόλις προ εβδομήντα ετών σε μια άγονη κι ερημωμένη γη που δεν είναι τώρα κατάλληλη να κατοικηθή. Κι εδώ πάλι έχομε μια ιστορική απόδειξι της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού.

27. (α) Πώς ο Δαβίδ του Ισραήλ έγινε βασιλεύς; (β) Τίνος ο Δαβίδ και όλος ο Ισραήλ ήσαν απόγονοι; (γ) Τι είδους κυβέρνησι είχε ο Ισραήλ, και ποιος ήταν ο άρχων;

²⁷ Πώς, λοιπόν, ο Δαβίδ, ο ποιμενόπαις της Βηθλεέμ (η οποία είναι τώρα στην Ιορδανία), έφθασε να γίνη βασιλεύς της Ιερουσαλήμ; Όχι με τον τρόπο του Νεβρώδ! Αλλά με το χρίσμα που έλαβε από τον Θεό να γίνη βασιλεύς, από τα χέρια του πιστού προφήτου Σαμουήλ. Ο Δαβίδ ήταν ένας απόγονος του Αβραάμ, ο οποίος είναι γνωστός στους Μωαμεθανούς καθώς και στους Ιουδαίους και στους Χριστιανούς. Ο Αβραάμ απεδείχθη ότι ήταν ένας φίλος του Ιεχωβά Θεού. Ηγάπησε τον Θεόν τόσο ώστε ήταν πρόθυμος να θυσιάση και αυτόν τον αγαπητόν του γυιό Ισαάκ, αν τον διέτασσε ο Θεός του να το πράξη αυτό. Επειδή ο Αβραάμ επέδειξε αυτή την προθυμία, ο Ιεχωβά Θεός εξέλεξε ως λαόν του τους απογόνους του Αβραάμ μέσω του γυιού του Ισαάκ και του εγγόνου του Ιακώβ. Ο Θεός με υπέροχα θαύματα έδωσε στον εκλεκτό αυτόν λαό τη γη της Παλαιστίνης για να την καταλάβη. Ο λαός αυτός δεν είχε ορατόν ανθρώπινο βασιλέα. Ο Ιεχωβά, ο Θεός του Νώε, του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, ήταν ο Βασιλεύς των, ο Νομοθέτης των, ο Κριτής των. Η κυβέρνησίς των ήταν μια θεόδοτη κυβέρνησις, μια Θεοκρατία. Δεν υπήρχε άλλη κυβέρνησις σαν αυτήν επάνω στη γη. Στην εποχή της ήταν η καλύτερη κυβέρνησις της γης. Λατρεία του Θεού εσήμαινε υπακοή στον νόμο του αοράτου ουρανίου Βασιλέως της θεοκρατικής αυτής κυβερνήσεως. Ο Θεός δεν επέτρεπε την κατασκευή εικόνος που θα παρίστανε αυτόν ορατώς. Δια νόμου δεν επέτρεπε στον εκλεκτό του λαό να λατρεύη αυτόν με καμμιά ανθρωποποίητη εικόνα ή μέσω οποιουδήποτε πράγματος στη φύσι ως συμβόλου. Ενόσω οι επίγειοι υπήκοοί του ήσαν ευπειθείς σ’ αυτόν και τον ελάτρευαν, ευημερούσαν.

28, 29. (α) Πώς ο Ισραήλ έφθασε να έχη ανθρωπίνους βασιλείς, και ήταν αυτό προς όφελός του; (β) Πώς ο Ιεχωβά αντιμετώπισε μια κρίσι νωρίς στη βασιλεία του Ισραήλ;

²⁸ Εν τούτοις, ύστερ’ από τριακόσια πενήντα περίπου έτη αφότου ο Ιεχωβά Θεός τούς έδωσε τη Γη της Επαγγελίας στη Μέση Ανατολή, η πίστις των εξησθένησε και ζήτησαν να έχουν έναν ορατό ανθρώπινο βασιλέα. Από αυτή την άποψι ήθελαν να είναι όπως τα έθνη που ήσαν σε όλη την υπόλοιπη γη. Ήταν άρα γε η κοσμική αυτή κρίσις από μέρους των πραγματικά σοφή και σύμφωνη με τα καλύτερα συμφέροντα του έθνους των; Δεν μπορούμε να εύρωμε πιο ισχυρή απάντησι σ’ αυτό το ερώτημα από το να παρατηρήσωμε τις πείρες του Ιουδαϊκού λαού στα περασμένα δύο χιλιάδες χρόνια. Ο Θεός τούς είχε προειδοποιήσει για την ανωμαλία που θα τους επέφερε αυτή η αλλαγή διακυβερνήσεως, ο δε πρώτος ανθρώπινος βασιλεύς τον οποίον τους άφησε να έχουν τους το απέδειξε αυτό.

²⁹ Ο πρώτος αυτός βασιλεύς υπέστη ήτταν ενώπιον του εχθρού, ο δε γυιός του που τον διεδέχθη εθανατώθη. Σ’ αυτή την κρίσιμη κατάστασι τους έδωσε ο Ιεχωβά Θεός τον Δαβίδ ως κεχρισμένον βασιλέα των, διότι αυτός ήταν άνθρωπος κατά την καρδίαν του Θεού. Ο Βασιλεύς Δαβίδ, καθήμενος στον βασιλικό θρόνο της Ιερουσαλήμ, κυβερνούσε ως ορατός εκπρόσωπος του Θεού του, Ιεχωβά. Ελέχθη γι’ αυτόν ότι εκάθησε επί του «θρόνου του Ιεχωβά.»​—1 Χρον. 29:23, ΜΝΚ.

30. (α) Επί πόσον καιρό επρόκειτο να συνεχισθή η γραμμή βασιλέων στη γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ; (β) Σε ποιο μεγαλειώδες αποκορύφωμα ωδήγησε τούτο;

³⁰ Επειδή ο Δαβίδ ήταν αφωσιωμένος στη λατρεία του Θεού του, ο Ιεχωβά υπεσχέθη να διατηρήση για πάντα τη βασιλεία της γενεαλογικής γραμμής του Δαβίδ. (2 Σαμ. 7:1-17) Ο παγκοσμίου φήμης σοφός Βασιλεύς Σολομών ήταν ο πρώτος διάδοχος του Δαβίδ σύμφωνα με αυτή την Θεία υπόσχεσι ή διαθήκη. Αλλά το πιο σπουδαίο πράγμα ήταν ότι κάποιος σοφότερος από τον Βασιλέα Σολομώντα εγεννήθη στη γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ κι έγινε αιώνιος κληρονόμος της βασιλείας. Αυτός είναι εκείνος του οποίου τη θαυματουργική γέννησι είχε αναγγείλει ο άγγελος του Ιεχωβά Γαβριήλ στη Μαρία στη Ναζαρέτ, πριν από δεκαεννέα αιώνες. Το όνομά του, είπε ο Γαβριήλ, θα εκαλείτο Ιησούς, λόγω της σημασίας αυτού του ονόματος. Είναι μια σύντμησις του ονόματος «Ιοσούα» και, σύμφωνα με τα λεξικά των Γραφών, σημαίνει «ο Ιεχωβά Είναι Σωτηρία.» Ο Παντοδύναμος Θεός θα κάμη αυτό το όνομα του Υιού του να επαληθεύση. Γι’ αυτόν τον σκοπό ο Ιεχωβά Θεός άφησε τον Υιόν του να υποστή θυσιαστικό θάνατο και κατόπιν τον ανέστησε την τρίτη ημέρα σε αθάνατη ζωή στους ουρανούς. Ο Θεός τον εκάθισε στα δεξιά Του στους ουρανούς, πολύ πιο πάνω από τα ύψη, στα οποία μπορούν σήμερα να φθάσουν οι ανθρώπινοι πύραυλοι στο εξωτερικό διάστημα.​—Πράξ. 2:22-36· 1 Κορ. 15:3-28.

Ο ΚΕΧΡΙΣΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ

31. Επιθυμούν τα έθνη της γης τον κεχρισμένον βασιλέα του Θεού ως άρχοντα, και ποια θα ήταν η αντίδρασις μια τέτοια εισήγησι προς τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών;

³¹ Αυτά είναι τα ιστορικά γεγονότα. Όλες οι βασιλείες, αυτοκρατορίες, δημοκρατίες και τα Ηνωμένα Έθνη και όλες οι άλλες πολιτικές συμμαχίες των ημερών μας δεν μπορούν να παραμερίσουν αυτά τα γεγονότα. Τα Βιβλικά αυτά και ιστορικά γεγονότα, αν δεν είναι γνωστά στον Μωαμεθανικό κόσμο και στον κόσμο που από τα Δυτικά έθνη λέγεται ‘παγανικός’ ή ειδωλολατρικός, πρέπει να είναι πλήρως γνωστά από τον «Χριστιανισμό», τον καθ’ ομολογίαν Χριστιανικό κόσμο. Ενώπιον των γεγονότων αυτών, τα οποία είναι αναμφισβήτητα, μήπως κάποιο έθνος ή όλα τα έθνη σήμερα θέλουν τον Θεό και Δημιουργό ως Βασιλέα εφ’ όλης της γης, περιλαμβανομένων και αυτών των ιδίων; Εισηγηθήτε μια τέτοια ιδέα στη Γενική Συνέλευσι ή στο Συμβούλιον Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, και τότε, όχι μόνο το Κομμουνιστικό συγκρότημα, αλλά και όλα τα εκατόν ένδεκα έθνη-μέλη θα σας περιγελάσουν.

32. Ποια ιδιότης λείπει από τον σύγχρονον αιώνα μας, η οποία οδηγεί στην απόρριψι τίνος;

³² Σήμερα σ’ αυτόν τον νεωτεριστικόν, υλιστικόν αιώνα των επιτευγμάτων στο εξωτερικό διάστημα, τα έθνη δεν έχουν περισσότερη πίστι στον Θεό τον Δημιουργό απ’ όση είχαν οι Ισραηλίται όταν εζήτησαν από τον προφήτη του Ιεχωβά Σαμουήλ να ορίση έναν ορατό, ανθρώπινο βασιλέα σ’ αυτούς. Την πλήρη έννοια του αιτήματός των την εξήγησε ο Ιεχωβά Θεός με αυτά τα λόγια: «Εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ’ αυτούς.»​—1 Σαμ. 8:1-22.

33. (α) Ποιοι ήθελαν και ποιοι δεν ήθελαν τον Ιεχωβά ως βασιλέα πριν από 1.900 χρόνια; (β) Ποια ενέργεια των Ιουδαίων και των Ρωμαίων δείχνει τη διαθεσί των;

³³ Σήμερα ποιος θέλει τον Ιεχωβά Θεό ως βασιλέα της γης; Όχι τα έθνη. Αυτά δεν τον θέλουν, όπως δεν τον ήθελαν και οι Ιουδαίοι και οι Ρωμαίοι ως βασιλέα πριν από δεκαεννέα αιώνες όταν ο Υιός του, Ιησούς Χριστός, εισήλθε στην πόλι της Ιερουσαλήμ και προσεφέρθη ως βασιλεύς, ενώ πλήθη από τον κοινό λαό εκραύγαζαν: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι του Ιεχωβά! Ευλογημένη η ερχόμενη βασιλεία εν ονόματι Κυρίου, του πατρός ημών Δαβίδ· Ωσαννά εν τοις υψίστοις!» «Ευλογημένος ο Ερχόμενος βασιλεύς εν ονόματι του Ιεχωβά! Ειρήνη εν ουρανώ, και δόξα εν υψίστοις!» (Μάρκ. 11:1-10, ΜΝΚ· Λουκ. 19:28-38, ΜΝΚ) Ως μια ένδειξι της αρνήσεώς των να έχουν τον Θεό ως βασιλέα των, οι Ιουδαίοι και οι Ρωμαίοι ηρνήθησαν τον Υιόν του Ιησούν Χριστόν. Οι ιερείς, επιχειρώντας να εμποδίσουν τον Υιόν του Θεού από το να βασιλεύση στην επίγεια Ιερουσαλήμ και στη χώρα του Ισραήλ, προεκάλεσαν τη σύλληψί του, τον εισήγαγαν σε μια πλαστή δίκη, τον παρέδωσαν στον Ρωμαίο κυβερνήτη της Ιερουσαλήμ, και υπό την πίεσι μιας θρησκευτικής οχλοκρατίας, τον εθανάτωσαν με καθήλωσι σ’ ένα ξύλο κακούργου.

34. Τι έκαμε ο Ιεχωβά χάριν του Υιού του, και ποια διάθεσις εκδηλώνεται ακόμη από αυτόν τον κόσμο;

³⁴ Αλλά πόσο μάταια προσεπάθησαν τα άπιστα έθνη να ματαιώσουν τον σκοπό του Θεού σχετικά με τη διακυβέρνησι της γης! Την τρίτη ημέρα ο Θεός, στον οποίον τίποτε δεν είναι αδύνατον, ανέστησε τον πιστόν του Υιόν εκ νεκρών ως τον αιώνιο κληρονόμο της Δαβιδικής βασιλείας και τον εξύψωσε στα δεξιά του για να είναι ουράνιος βασιλεύς. Τα έθνη δεν μπορούν πια να τον θανατώσουν, αλλ’ αυτός μπορεί να τα εξοντώση, εκτός αν αυτοκαταστραφούν με πυρηνικό, βακτηριολογικό, ραδιολογικό πόλεμο. Μολονότι αντιμετωπίζουν σήμερα τα γεγονότα, που σχετίζονται με τον δοξασμένον Υιόν του Θεού που έχει το δικαίωμα της αιωνίου βασιλείας, υιοθετούν τα λόγια που είπε κραυγάζοντας ο Ιουδαίος αρχιερεύς στον Ρωμαίο κυβερνήτη Πιλάτον: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.»​—Ιωάν. 19:15.

35, 36. (α) Πώς γνωρίζομε ότι η διάθεσις του κόσμου τούτου δεν είναι διαφορετική σήμερα; (β) Σε ποια, όμως, έκτασι διακηρύττεται η βασιλεία του Ιεχωβά;

³⁵ Η στάσις των ως προς το να έχουν τον Θεόν ως Βασιλέα και βασιλεύοντα δια του Υιού του Ιησού Χριστού μπορεί να παρατηρηθή στον τρόπο, με τον οποίον αντιδρούν στην κήρυξι του αιωνίου ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Συνεχώς από το 1914, το έτος στο οποίον άρχισε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η προφητεία του Ιησού είχε την εκπλήρωσί της, δηλαδή: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Αν και ήταν μικρή στην αρχή, αυτή η μαρτυρία για την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού έχει αυξηθή, ώσπου σήμερα ένα εκατομμύριο και πλέον μάρτυρες της Βασιλείας αναφέρονται ως κηρύττοντες δημοσία και κατ’ οίκους σε εκατόν ενενήντα τέσσερες χώρες και σε εκατόν εξήντα δύο γλώσσες. Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας, Αμερικής, που έχει τμήματα σε ενενήντα χώρες γύρω στη γη, έχει λάβει εκθέσεις από τόσες χώρες.

³⁶ Αλλά τα έθνη, που είναι μέσα στην οργάνωσι Ηνωμένων Εθνών κι έξω απ’ αυτήν, εδέχθησαν αυτό το κήρυγμα ως ευαγγέλιον; Η εκπλήρωσις της προφητείας του Ιησού ότι οι ευπειθείς ακόλουθοί του θα εδιώκοντο επειδή θα εκήρυτταν τα αγαθά νέα της βασιλείας μάς δίνει μια απάντησι, της οποίας η έννοια είναι αλάνθαστα σαφής. (Ματθ. 24:9-13· 25:31, 41-45) Τα έθνη απλώς δεν θέλουν τη βασιλεία του Θεού δια Χριστού να κηρύττεται από τους μάρτυράς του, πολύ περισσότερο δεν θέλουν να έχουν πραγματικά τη βασιλεία του Θεού ν’ ασκήται πάνω σ’ αυτούς και σε όλη τη γη.​—Λουκ. 19:14, 27.

37. Ποιο επίκαιρο ερώτημα τίθεται τώρα, και ποια είναι η μόνη λογική απάντησις;

³⁷ Μήπως, λοιπόν, εφθάσαμε τώρα σε αδιέξοδο; Όχι! Τίνος, λοιπόν, η κυριαρχία επί της γης θα καθορίση τη μέλλουσα ηγεμονία επί του ανθρωπίνου γένους για να επέλθη βελτίωσις της κυβερνήσεως προς την τελειότητα; Η κυριαρχία των εθνών του κόσμου τούτου ή η κυριαρχία του Θεού επί όλης της δημιουργίας του; Ο άνθρωπος, ακόμη και τα έθνη των ανθρώπων, δεν μπορούν να υπερισχύσουν του Θεού. Η ανθρώπινη ιστορία το αποδεικνύει αυτό. Διορατικοί πολιτικοί άνδρες του κόσμου, στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες και ειδικοί στα οικονομικά, μας προειδοποιούν συνεχώς ότι επίκεινται καταστρεπτικές ανωμαλίες για το ανθρώπινο γένος, αλλά δεν μας λέγουν ποια είναι η πραγματική αιτία τούτου. Η πραγματική αιτία είναι ότι οι άνθρωποι δεν επιθυμούν να μεταβιβάσουν την κυριαρχία της γης στον Θεό.

38. Όπως ο βασιλεύς της Βαβυλώνος, ποια γεγονότα πρέπει να μάθουν τελικά τα έθνη;

³⁸ Οι άνθρωποι ακόμη προσπαθούν να καθορίσουν δικούς των χρόνους και καιρούς. Θέλουν ν’ αλλάξουν τους καιρούς του Θεού για τα πράγματα της γης, αλλά δεν μπορούν να το κάμουν αυτό, όπως δεν μπορούν να εμποδίσουν τον ήλιο από το ν’ ανατείλη στην ωρισμένη του ώρα. Ο μέγας βασιλεύς της αρχαίας Βαβυλώνος έπρεπε να μάθη αυτό το μάθημα, σχετικά δε με αυτόν είπε ο προφήτης Δανιήλ σε προσευχή προς τον Ύψιστον Θεό: «Είη το όνομα του Θεού ευλογημένον . . . αυτός μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους· καθαιρεί βασιλείς, και καθιστά βασιλείς.» Αυτός δίνει τη βασιλεία επί του ανθρωπίνου γένους σ’ εκείνον που εκλέγει και χρίει, και στον ωρισμένο του καιρό. Ο ισχυρός βασιλεύς της Βαβυλώνος υπεχρεώθη να ομολογήση: «Και πάντες οι κάτοικοι της γης λογίζονται ενώπιον αυτού ως ουδέν και κατά την θέλησιν αυτού πράττει εις το στράτευμα του ουρανού, και εις τους κατοίκους της γης· και δεν υπάρχει ο εμποδίζων την χείρα αυτού, ή ο λέγων προς αυτόν, Τι έκαμες;»​—Δαν. 2:20, 21· 4:17, 25, 35.

39, 40. Γιατί το 1914 είναι ένα χαρακτηριστικό έτος στην ανθρώπινη ιστορία, και σε ποια χρονική περίοδο εμπήκαν τώρα τα έθνη της γης;

³⁹ Ο Θεός έθεσε ένα χρονικό όριο στην άσκησι της κυριαρχίας του ανθρώπου επάνω στη γη. Αυτό το όριο, σύμφωνα με το Θείο πρόγραμμα χρόνου που περιέχεται στην Αγία Γραφή, έληξε στο έτος 1914. Τότε ήλθε ο καιρός για να ιδρύση ο Θεός τη βασιλεία του στους ουρανούς στα χέρια του Υιού του Ιησού Χριστού, του μονίμου Κληρονόμου του Βασιλέως Δαβίδ. Επειδή τα έθνη επροτίμησαν ν’ ακολουθήσουν τις συμβουλές των θρησκευτικών των συμβούλων και όχι την καθοδηγία που δίδεται μέσα στη Γραφή, τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» άρχισαν έναν παγκόσμιο πόλεμο στο έτος 1914 για το ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας, Σήμερα, ύστερ’ από μισόν αιώνα, προσπαθούν να προλάβουν έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο για το ίδιο ακριβώς ζήτημα.

⁴⁰ Είναι πολύ σαφές να παρατηρηθή ότι, σε όλ’ αυτά, ο Θεός ο Δημιουργός αγνοείται από τους ανθρώπους, προς ιδίαν των βλάβην. Από το έτος 1914, οπότε έληξαν οι «καιροί των εθνών», όλα τα έθνη του κόσμου τούτου βρίσκονται στον «έσχατον καιρόν» των. (Λουκ. 21:24· Δαν. 12:1-4) Συνεχώς ελέγετο αυτό στα έθνη από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, οι οποίοι, παρά την παγκόσμια εναντίωσι και τον διωγμό, εκήρυτταν το αιώνιον ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού.​—Ματθ. 24:9-14· Μάρκ. 13:10.

41. (α) Ποιος καθορίζει πότε θα λήξη αυτή η χρονική περίοδος, και τι θα σημειώση το τέλος της; (β) Έτσι ποιοι μόνον θα επιζήσουν από τον ‘έσχατο καιρό’;

⁴¹ Ο Θεός, και όχι οι πολιτικοί και κυβερνητικοί άνδρες του κόσμου, θα καθορίση το πότε θα λήξη αυτός ο «έσχατος καιρός». Σε λίγον καιρό, το ωρολόγιο του παγκοσμίου χρόνου θα σημάνη την ώρα, και θα εκραγή ο «πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», όχι τυχαίως ή από ανθρώπινο κακό υπολογισμό, αλλά διότι το ανθρώπινο γένος αρκετά έχει εναντιωθή κατά του Θεού και τον ηγνόησε. Με καταστρεπτικές δυνάμεις, τις οποίες κρατεί ο Θεός εφεδρικές για τη μεγάλη ημέρα, θα πολεμήση τελικά για να κάμη την κυριαρχία του παγκόσμια ώστε να περιλάβη και τη γη. Αυτή θα είναι η πραγματική μάχη του Αρμαγεδδώνος που προελέχθη στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής. (Αποκάλ. 16:13-16) Με συντριπτική δύναμι θα επέλθη όπως ο παγκόσμιος κατακλυσμός της εποχής του Νώε. Ποτέ δεν υπήρξε πόλεμος σαν αυτόν, και ποτέ δεν θα υπάρξη άλλος σαν αυτόν. Έτσι προείπε ο Ιησούς Χριστός, ο αιώνιος Κληρονόμος της Βασιλείας. Μόνον άνδρες και γυναίκες, όπως ο Νώε και η οικογένειά του, οι οποίοι ευνοούν και υποστηρίζουν τη βασιλεία του Θεού δια του Υιού του Ιησού Χριστού, θα επιζήσουν. Μόνον αυτοί θα προστατευθούν στη διάρκεια του πολέμου της μεγάλης ημέρας για να ιδούν την κυριαρχία του Ιεχωβά σε πλήρη αναμφισβήτητη επικράτησι επάνω στη γη.​—Ματθ. 24:21, 22, 37-39· 25:34.

ΟΙ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

42. Σε ποιόν θα φέρη τη βασιλεία της γης μας ο αποφασιστικός αυτός πόλεμος, με αποτέλεσμα ποιο είδος μέλλοντος για το ανθρώπινο γένος;

⁴² Σχετικά με το μόνιμο αποτέλεσμα του αποφασιστικού αυτού πολέμου της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος, η προφητεία του Ζαχαρία 14:9 (ΜΝΚ) λέγει: «Και ο Ιεχωβά θέλει είσθαι βασιλεύς εφ’ όλην την γην· εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι Ιεχωβά είς, και το όνομα αυτού έν.» Μπορούμε να φαντασθούμε τις ποθητές αλλαγές που θα σημαίνη αυτό για τη γη μας; Δεν αφιέμεθα σε φαντασίες ούτε κι επιδιδόμεθα σε απλές εικασίες. Έχομε τον Γραπτό λόγο του Θεού, του οποίου καμμιά διακήρυξις δεν είναι αδύνατο να εκπληρωθή, οι δε προφητείες του μας λέγουν προκαταβολικώς ότι μπορούμε να χαίρωμε για τις ελπίδες μας στο μέλλον του ανθρωπίνου γένους. Το μέλλον θα είναι καιρός χαράς, ακριβώς όπως μας βεβαιώνει ο Ψαλμός 97:1 (ΜΝΚ), με τις λέξεις: «Ο Ιεχωβά βασιλεύει· ας αγάλλεται η γη· ας ευφραίνεται το πλήθος των νήσων.»

43. Περιγράψτε μερικά από τα αποτελέσματα αυτής της αποφασιστικής μάχης.

⁴³ Φυσικά, ο πόλεμος της μεγάλης ημέρας εναντίον των εχθρών της κυριαρχίας του Παντοδυνάμου Θεού θα ελαττώση τρομακτικά τον πληθυσμό της γης, ακριβώς όπως έκαμε κι ο παγκόσμιος κατακλυσμός της εποχής του Νώε. Πολύ πιθανώς τα μεταφορικά συστήματα και τα διάφορα μέσα ταχείας επικοινωνίας θα καταρρεύσουν ή θα παραλύσουν προσωρινά. Αυτό μπορεί να γίνη κάποτε προτού οι μέλλοντες να επιζήσουν από το τέλος του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων μπορέσουν να έλθουν σ’ επαφή προς αλλήλους στις πολλές χώρες. Λόγου χάριν, οι λάτρεις του Κυριάρχου Θεού Ιεχωβά αναφέρεται ότι είναι σε 189 χώρες γύρω στην υδρόγειο σήμερα. Σ’ αυτό το έτος 1963 συγκεντρώνονται σ’ αυτή την Ανά τον Κόσμον Συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά που επρογραμματίσθη να γίνη σε είκοσι τέσσερες εξέχουσες πόλεις του Βορείου και Νοτίου Ημισφαιρίων της γης.

44. Ποια διάθεσις εκδηλώνεται τώρα από τους μάρτυρας του Ιεχωβά;

⁴⁴ Όχι λιγώτερο από τώρα, μάλλον δε περισσότερο από τώρα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα είναι πρόθυμοι να επικοινωνούν και να συγκεντρώνωνται μετά τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός, τον οποίον ο Ιεχωβά Θεός επιφορτίζει με την υπόθεσι των κατοίκων της γης, θα φροντίση ώστε αυτοί να επικοινωνούν μεταξύ των και να συνεργάζωνται με Χριστιανική αδελφοσύνη, διότι είναι γραμμένο σχετικά με τον Βασιλέα του Ιεχωβά: «Εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος· και αφθονία ειρήνης θέλει είσθαι εωσού μη υπάρξη η σελήνη. Και θέλει κατακυριεύει από θαλάσσης έως θαλάσσης, και από του ποταμού [Ευφράτου, όχι πια κάτω από τη διακυβέρνησι της Βαβυλώνος] έως των περάτων της γης.» (Ψαλμ. 72:7, 8) Δεν θ’ αφήση μεμονωμένον κανένα από τους υπηκόους του.

45. Η καταστροφή των εθνικών κυριαρχιών τι θα σημαίνη για το επιζών ανθρώπινο γένος;

⁴⁵ Όταν όλες οι εθνικές ανθρώπινες κυριαρχίες καταστραφούν στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, και είναι μόνον ο ένας ζων και αληθινός Θεός ως Κυρίαρχος πάνω σε όλη τη γη, ποια ανάγκη για εθνικά όρια θα υπάρχη στη γη υπό τον ένα Βασιλέα του Ιεχωβά που θα είναι επιφορτισμένος με τις υποθέσεις του ανθρωπίνου γένους; Τα τεχνητά αυτά εθνικά όρια θα εξαλειφθούν και δεν θα εμφανίζονται σε κανένα χάρτη του μελλοντικού εκείνου καιρού. Ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός θα σχετισθή με τους υπηκόους του, όχι ως εθνικότητες, αλλά ως τέκνα, ως τον απολυτρωμένο λαό του για τον οποίον κατέθεσε την τελεία ανθρώπινη ζωή του ως θυσία πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια. (Ιωάν. 3:16) Αυτοί με πιστότητα και υπακοή σ’ αυτόν προορίζονται πραγματικά να λάβουν αιώνια ζωή μέσω αυτού, διότι αυτός πρόκειται να γίνη ο Αιώνιος Πατήρ των.

46. Ποια θα είναι η σχέσις των κατοίκων της γης προς τον άρχοντα αυτής της βασιλείας;

⁴⁶ Η προφητεία του Ησαΐα 9:6, 7 (ΜΝΚ) λέγει για τον Υιόν του Δαβίδ, που είχε γεννηθή στη Βηθλεέμ και ο οποίος έγινε ο αιώνιος Κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ: «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων Ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ, και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διατάξη αυτήν, και να στερεώση αυτήν, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.» Έτσι, όλοι οι γήινοι υπήκοοί του θα γίνουν τέκνα του Βασιλέως, όλοι αδελφοί σε μια αδελφότητα επί βασιλικής βάσεως.

47. Ποιες άλλες μεταβολές θα γίνουν για το κοινό καλό του ανθρωπίνου γένους;

⁴⁷ Στον παρόντα καιρόν το ανθρώπινο γένος στενάζει κάτω από τη φορολογία λόγω αυξήσεως των δημοσίων δαπανών στη διάρκεια του πυρηνικού αυτού αιώνος ή αιώνος του διαστήματος. Αλλά δεν θα είναι έτσι τότε! Τι υλική υποστήριξι χρειάζεται από το ανθρώπινο γένος ο Ιεχωβά Θεός ως Παγκόσμιος Κυρίαρχος; Αυτός είναι ο Δημιουργός των πάντων. Όλο το σύμπαν ανήκει σ’ αυτόν. Διαδικαζόμενος την υπόθεσί του με τη σημερινή ανθρωπότητα λέγει: «Δεν θέλω δεχθή εκ του οίκου σου μόσχον, τράγους εκ των ποιμνίων σου. Διότι εμού είναι πάντα τα θηρία του δάσους, τα κτήνη τα επί χιλίων ορέων. Εάν πεινάσω, δεν θέλω ειπεί τούτο προς σε· διότι εμού είναι η οικουμένη, και το πλήρωμα αυτής.» (Ψαλμ. 50:1, 9, 10, 12) Όσον αφορά τον ουράνιον Υιόν του, Ιησούν Χριστόν, τον οποίον καθιστά βασιλέα επί του ανθρωπίνου γένους, αυτός ο Άρχων, της Ειρήνης είναι ο Κληρονόμος πάντων. (Εβρ. 1:1-6) Το ανθρώπινο γένος δεν θα είναι ανάγκη να φορολογηθή για να διατηρή τον Βασιλέα του σε υλική πολυτέλεια και σπατάλη. Αυτός δεν θα επιτρέψη καμμιά καταδυνάστευσι ή εκβιασμό από κανένα εκ των ορατών ανθρωπίνων εκπροσώπων του στη γη. (Ψαλμ. 45:16· Ησ. 32:1, 2) Ο σημερινός «θεός του κόσμου τούτου», Σατανάς ή Διάβολος, και οι δαίμονές του, θα δεθούν και θα φυλακισθούν στο μέρος, που η Γραφή περιγράφει ως άβυσσον ή απύθμενον τόπον, αλλά μ’ ένα κάλυμμα περιορισμού υπεράνω του.​—Αποκάλ. 19:11 έως 20:3.

48, 49. (α) Ποιό ενδιαφέρον ερώτημα εγείρεται τώρα όσον αφορά την ανακατοίκισι της γης; (β) Πώς βεβαιωνόμεθα ότι η γη θα κατοικηθή;

⁴⁸ Όταν ο Ιεχωβά Θεός δημιούργησε τον πρώτον άνδρα και τη γυναίκα στον Κήπον της Εδέμ, τους ευλόγησε και τους έδωσε αυτή την εντολή: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν.» (Γέν. 1:28) Τώρα, εφόσον η μάχη του Αρμαγεδδώνος θα κάμη τέτοια φθορά στον πληθυσμό της γης, ο οποίος φαίνεται να έχη μια εκρηκτική αύξησι σήμερα, πόσος καιρός θα χρειασθή για να γεμίση η γη όταν ο Θεός θα είναι βασιλεύς όλης της γης και θα άρχη δια του Υιού του Ιησού Χριστού; Από τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε έως τώρα επέρασαν περισσότερα από τέσσερες χιλιάδες χρόνια, και χρειάσθηκε όλο αυτό το χρονικό διάστημα για να υπερβή ο πληθυσμός της γης τον αριθμό των τριών δισεκατομμυρίων κατοίκων, παρά τους δύο παγκοσμίους πολέμους και όλους τους άλλους πολέμους και τις θανατικές συμφορές που έγιναν εν τω μεταξύ. Πόσος καιρός θα χρειασθή μετά τον Αρμαγεδδώνα για να γεμίση η γη υπό την βασιλείαν του Θεού, και πώς αυτή η γη, που θα γεμισθή έτσι, θα έχη αρκετή τροφή, ιματισμό και στέγη; Αυτό δεν είναι αδύνατο για τον Θεό. Ο αρχικός σκοπός του για τη γη μας θα πραγματοποιηθή.

⁴⁹ Το εδάφιο Ησαΐας 45:18 μας βεβαιώνει ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι «ο ποιήσας τους ουρανούς· αυτός ο Θεός ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται.» Αφού εδημιούργησε τη γη, την εχαρακτήρισε πολύ καλή. (Γέν. 1:31) Γι’ αυτούς τους λόγους ποτέ δεν θα καταστρέψη την καλή αυτή γη, αλλά η γη θα διαμένη και θα εξακολουθή να υπάρχη για πάντα, ασχέτως του τι λέγουν οι σύγχρονοι επιστήμονες ή αστρονόμοι ή ψευδόθρησκοι. (Εκκλησ. 1:4· Ψαλμ. 104:5) Η γη θα κατοικηθή στην πληρότητα της.

50. (α) Πότε θ’ αρχίση το ξεκίνημα για την εκ νέου κατοίκισι της γης, και ποιοι θα έχουν μέρος σ’ αυτήν; (β) Κάτω από ποιο είδος συνθηκών θα γεννηθούν οι απόγονοι;

⁵⁰ Το νέο ξεκίνημα για την πλήρωσι της γης μ’ ένα δίκαιο γένος ανθρώπων θα γίνη μετά το τέλος του πολέμου της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος. Θ’ αρχίση μ’ εκείνους που θα επιζήσουν στη γη από τον παγκόσμιο εκείνο πόλεμο, όπως προεικονίσθη από τον Νώε και την οικογένειά του όταν εξήλθαν από την κιβωτό της σωτηρίας μετά τον Κατακλυσμό. (Γέν. 9:1, 7) Επέζησαν ανδρόγυνα από εκείνον τον Κατακλυσμό, και οι απόγονοί των ενυμφεύοντο μεταξύ των όταν έφθαναν σε ηλικία. Επίσης, η μάχη του Αρμαγεδδώνος δεν θα διαλύση τους συζυγικούς δεσμούς των επιζώντων, και μπορούμε λογικά να πιστεύσωμε και ν’ αναμένωμε ότι οι γάμοι των αγάμων ατόμων που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα θα επιτρέπωνται από τον Βασιλέα Ιησούν Χριστόν, οι δε γάμοι των θα είναι καρποφόροι με τέκνα. Μολονότι τέκνα, που θα γεννηθούν τότε από ατελείς ακόμη ανθρώπους που θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος, δεν θα γεννηθούν τέλεια, δεν θα υπάρχουν ωστόσο τοκετοί θνησιγενών βρεφών ή εκτρώσεις ή παραμορφωμένα τέκνα. Τα τέκνα αυτά θα γεννηθούν εν δικαιοσύνη, από δικαίους γονείς, στη νέα δικαία Θεία διάταξι και τότε δεν θα υπάρχη ανάγκη έλεγχου τεχνητών γεννήσεων.

ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

51. Ποια άλλη μεγαλειώδη προμήθεια έχει κάμει ο παγκόσμιος βασιλεύς για την πλήρωσι της γης μας, και με ποιον τρόπο επανεβεβαίωσε τον άνθρωπο ότι θα πραγματοποιηθή;

⁵¹ Εν τούτοις, ο γάμος δεν θα είναι ο μόνος τρόπος που θα συντελέση στην πλήρωσι της γης με δικαίους υπηκόους της βασιλείας του Θεού. Η γέννησις τέκνων από έντιμο γάμο εκείνων που θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος και εν συνεχεία από τη νύμφευσι τέτοιων τέκνων μετά τον Αρμαγεδδώνα θα επιδοκιμάζεται από τον Βασιλέα προφανώς για περιωρισμένο χρονικό διάστημα​—επί πόσες γενεές δεν γνωρίζομε. Γιατί αυτό; Διότι θα πρέπει να ληφθή υπ’ όψιν η εκπλήρωσις μιας θαυμαστής προφητείας του γραπτού λόγου του Θεού. Ποια υπόσχεσι περιέχει αυτή; Την υπόσχεσι περί αναστάσεως των νεκρών, της αναστάσεως εκείνων των οποίων τα ονόματα δεν εξήλειψε ο Θεός από τη μνήμη του ως ανθρώπων ανεπιδέκτων αναμορφώσεως. Η παρά Θεού ανάστασις του ιδίου του Υιού Ιησού Χριστού εκ νεκρών αποτελούσε εγγύησι της αναστάσεως της ανθρωπότητος εν γένει. Ο Ιησούς, αποβλέποντας στη βασιλεία του, είπε: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει . . . εις ανάστασιν.» (Ιωάν. 5:28, 29) Ποιος άρχων της γης σήμερα θα μπορούσε να επαναφέρη σε ζωή τους νεκρούς σας;

52. Πώς γνωρίζομε ότι όλα τα τέκνα που θα γεννηθούν στους επιζώντας του Αρμαγεδδώνος και οι επιστρέφοντες νεκροί δεν θα υπερπληρώσουν τη γη μας;

⁵² Σκεφθήτε όλα τα δισεκατομμύρια των νεκρών που θα επαναφερθούν σε ζωή στη γη για ν’ απολαύσουν τα οφέλη της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη και να επωφεληθούν από την ευκαιρία που θα παρασχεθή τότε ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή στη γη! Αυτό δεν θα έχη ως αποτέλεσμα υπερπληθυσμό ή υπερπλήρωσι της γης. Δεν θα δημιουργηθή πρόβλημα επισιτισμού ή πρόβλημα ανεργίας. Η γεωργία και η κηπουρική θα προοδεύσουν τότε επί συνετής βάσεως και υπό την επίβλεψι του Βασιλέως Ιησού Χριστού, και όλη η γη θα καλλιεργήται και θα τυγχάνη φροντίδος ώσπου να γίνη Παράδεισος παντού. Θα είναι ο παγκόσμιος Παράδεισος, τον οποίον ο Θεός και Δημιουργός έθεσε ενώπιον του Αδάμ και της Εύας ως τελικό σκοπό, για τον οποίον έπρεπε να εργασθούν, λέγοντας: «Γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν.» Δεν θα επιτραπή να υπάρχουν ερημωταί της γης, ούτε εκείνοι που μολύνουν τον αέρα, το έδαφος και τα νερά. Καλή και υγιεινή τροφή θα παράγεται σε αφθονία και θα συμβάλλη στην απόκτησι τελείας υγείας του σώματος και της διανοίας.

53. Γιατί θα είναι τόσο σπουδαία η πνευματική τροφή;

⁵³ Εκτός από τη φυσική τροφή, θα τους παρέχεται και πνευματική τροφή, διότι χωρίς αυτή ποτέ δεν θα μπορούσε ν’ αποκτηθή αιώνια ζωή στην Παραδεισιακή γη. Όπως είπε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ο Βασιλεύς, όταν ανέφερε από τον λόγον του Θεού: «Είναι γεγραμμένον, ‘Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Ιεχωβά’.» (Ματθ. 4:4, ΜΝΚ· Δευτ. 8:3) Ο Βασιλεύς θέλει να ζουν για πάντα οι υπήκοοί του στον Παράδεισο.

54. Ποιες είναι μερικές από τις πολλές ευλογίες που επιφυλάσσονται για κείνους που θα ζουν υπό την διακυβέρνησι του Θεού;

⁵⁴ Μέσα στα χίλια χρόνια της βασιλείας του ο Βασιλεύς θα κάμη να γεμίση η γη μ’ ένα γένος δικαίων ανθρώπων, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Όταν αναστηθούν και οι τελευταίοι νεκροί, αυτό θα σημάνη την καταστροφή των τάφων, ναι, των νεκροταφείων. Όταν η καταδίκη, την οποίαν ο Αδάμ και η Εύα επέφεραν σε όλο το ανθρώπινο γένος, αφαιρεθή λόγω της απολυτρωτικής θυσίας του Βασιλέως Ιησού Χριστού, και όταν κατανικηθή κι εξαλειφθή και το τελευταίο ίχνος ατελείας και ροπής προς το κακόν που εκληρονομήθη από τον Αδάμ, τότε ο θάνατος που εκληρονομήθη από τον Αδάμ δεν θα υπάρχη πλέον στη γη. Όπως διακηρύττει η προφητεία του τελευταίου βιβλίου της Γραφής: «Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» (Αποκάλ. 21:3, 4· 20:4-6) Αυτό θα σημαίνη έναν ευτυχή λαό. Και αυτό είναι ακριβώς εκείνο που ποθείται, διότι η επιτυχία ενός άρχοντος μετράται με τη δικαιοσύνη και την ευτυχία του λαού του, καθώς και με το πλήθος των υπηκόων του που προτιμούν να ζουν κάτω απ’ αυτόν. Ο σοφός Βασιλεύς Σολομών, γυιός του Δαβίδ, έδωσε το μέτρον ενός επιτυχούς βασιλέως όταν είπε: «Εν τω πλήθει του λαού είναι η δόξα του βασιλέως· εν δε τη ελλείψει του λαού, ο αφανισμός του ηγεμονεύοντος.» (Παροιμ. 14:28) Η επιτυχία της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού θα παρατηρήση σε μια Παραδεισιακή γη γεμάτη από δικαίους, ευτυχείς υπηκόους, για τους οποίους όλους αυτός απέθανε.

55. Γιατί δεν θα υπάρχη ανεργία σ’ αυτόν τον νέο κόσμο;

⁵⁵ Δεν θα εγερθή κανένα πρόβλημα για το ζήτημα της εργασίας λόγω των συγχρόνων μηχανημάτων που εξοικονομούν εργατικά χέρια, και λόγω του ‘αυτοματισμού’ όπως λέγεται. Ο Βασιλεύς θα τηρή όλους τους υπηκόους του πλήρως ενασχολημένους, και αυτοί θα γίνουν τέλειοι εργάται. Η εργασία θα κατανέμεται κατάλληλα μεταξύ όλων, και ποτέ δεν θα υπάρχη αιτία ανεργίας. Θα επιβληθή ο θείος κανών: «Εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη.» (2 Θεσ. 3:10) Η μεγαλύτερη ενασχόλησις θα είναι η της εκτελέσεως του θελήματος του Θεού, με την δια προσευχής φροντίδα να γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη όπως γίνεται και στον ουρανό. (Ματθ. 6:9, 10) Πραγματικά, μόνο με την εκτέλεσι του θελήματος του Θεού για πάντα με στοργική καρδιά, άνδρες και γυναίκες, τελειοποιημένοι, θ’ ανταμειφθούν με το δώρον της αιωνίου ζωής κάτω από τη θεοκρατική κυβέρνησι του Ιεχωβά.

56. Τι πρέπει να πράξωμε τώρα περιμένοντας τον καιρό που ο Θεός θα είναι «βασιλεύς εφ’ όλην την γην»;

⁵⁶ Εδώ, πραγματικά, θα είναι η ποθητή βελτίωσις διακυβερνήσεως με μια τελεία έννοια. Είναι μια κυβέρνησις, που δεν θα παρέλθη ποτέ, διότι ο Θεός ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος ποτέ δεν θα παρέλθη. Αυτός είναι αθάνατος, παντοδύναμος, υπέρτατος. (Δαν. 2:44· Ψαλμ. 145:10-13) Είναι προνόμιό μας τώρα, όχι απλώς να προσευχώμεθα τυπικά για τη βασιλεία του Θεού, αλλά και να λάβωμε τη στάσι μας υπέρ αυτής και να κηρύττωμε παντού το αιώνιον ευαγγέλιον περί αυτής. Είθε η απόφασίς μας του λοιπού να είναι το να ζούμε τώρα με αναμονή του ενδόξου καιρού οπότε ο Θεός θα είναι «βασιλεύς σε όλη τη γη.»

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 614]

‘Θέλεις γεννήσει υιόν, τον Ιησούν, υιόν του Υψίστου’

[Εικόνα στη σελίδα 619]

Ο Δαβίδ, στον βασιλικό θρόνο στην Ιερουσαλήμ, εκάθησε επί του «θρόνον του Ιεχωβά»

[Εικόνα στη σελίδα 620]

«Ευλογημένος ο Ερχόμενος Βασιλεύς εν ονόματι του Ιεχωβά!»

[Εικόνες στη σελίδα 624, 625]

ΔΕΞΙΑ: Το Μιλγουώκη εκορύφωσε την πρώτη της σειράς των Γύρω στον Κόσμο Συνελεύσεων με 57.055 ακροατάς στη δημοσία ομιλία στο Στάδιο Μπωλ Παρκ της Κομητείας Μιλγουώκη.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ: Ο Ν. Ο. Νορρ. στο μέσον του ταξιδιού γύρω στον κόσμο, δίνει την ίδια διάλεξι στη γλώσσα Τάι μέσω μεταφραστών σε 961 άτομα.

ΚΑΤΩ: Μανίλα​—37.806 ακούουν τον πρόεδρο σε τρεις γλώσσες.

ΔΕΞΙΑ: Το Μόναχον προσείλκυσε 107.164 ν’ ακούσουν την ομιλία του Νορρ «Όταν ο Θεός Θα Είναι Βασιλεύς σε Όλη τη Γη.»

ΚΑΤΩ: Ο Αντιπρόεδρος Φ. Γ. Φραντς δίνει δημοσία ομιλία σε 25.160 άτομο στη Στοκχόλμη μέσω Σουηδού, Δανού, Νορβηγού και Φιλλανδού μεταφραστών.

[Εικόνα στη σελίδα 626]

Τέκνα θα γεννηθούν εν δικαιοσύνη