Αποφεύγοντας την Πληγή που Επέρχεται στο Πνεύμα του Κόσμου
«Επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου, και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας.»—Πράξ. 4:31.
1. Ποια είναι η δικαστική απόφασις του Ιεχωβά όσον αφορά το τι πρέπει να δοκιμάση η Βαβυλών η Μεγάλη πριν από την καταστροφή της;
Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ Βαβυλών η Μεγάλη έχει το πνεύμα του κόσμου, θα καταστραφή όπως κατεστράφη και η αρχαία Βαβυλών που ήταν επάνω στον Ευφράτη. Η δικαστική απόφασις του Θεού είναι ότι, προτού καταστραφή, πρέπει να υποστή πληγές ή κτυπήματα απ’ αυτόν. Στον αρχαίο καιρό ο Θεός επέφερε στην Αίγυπτο μια σειρά φοβερών κτυπημάτων ή πληγών επειδή η αρχαία παγκόσμια εκείνη δύναμις κακομετεχειρίσθη τον λαό του. Είπε τα ακόλουθα στον βασιλέα ή Φαραώ της Αιγύπτου, ο οποίος ηρνείτο ν’ αφήση τον λαό του Ιεχωβά να φύγη ελεύθερος από άδικη δουλεία: «Ταύτην την φοράν εγώ εξαποστέλλω πάσας μου τας πληγάς επί την καρδίαν σου, και επί τους θεράποντάς σου, και επί τον λαόν σου· δια να γνωρίσης ότι δεν είναι ουδείς όμοιός μου εν πάση τη γη· επειδή τώρα, θέλω εκτείνει την χείρά μου, και θέλω πατάξει σε και τον λαόν σου με θανατικόν, και θέλεις απολεσθή από της γης· και δια τούτο βεβαίως σε διετήρησα, δια να δείξω εν σοι την δύναμίν μου, και να κηρυχθή το όνομά μου εν πάση τη γη.» (Έξοδ. 9:13-16) Ομοίως, επτά πληγές επιφέρονται στο σύγχρονο σύστημα πραγμάτων.
2. Τι πραγματικά είναι οι επτά αυτές πληγές;
2 Οι επτά αυτές πληγές είναι δίκαια κτυπήματα, είναι οι δυσμενείς εκφράσεις κρίσεως, που ο Ιεχωβά επιφέρει στο παρόν σύστημα πραγμάτων προτού καταστραφή η Βαβυλών η Μεγάλη, η παγκόσμια αυτοκρατορία Βαβυλωνιακής θρησκείας.—Αποκάλ. 15:5 έως 16:21.
3. (α) Πώς συμπεριεφέρθη η Βαβυλών η Μεγάλη προς τους λαούς και τους βασιλείς; (β) Τι αισθάνθηκε επί μερικά χρόνια, και τι μπορεί να κάμη σχετικά με αυτό οποιοσδήποτε αναγνώστης της Σκοπιάς;
3 Όπως εξεικονίσθη στο όραμα του αποστόλου Ιωάννου, η Βαβυλών η Μεγάλη κάθεται καταπιεστικά επάνω σε λαούς, όχλους και έθνη οποιασδήποτε γλώσσης, και τούτο με μεγάλη υλική δαπάνη του πτωχού παραπλανημένου λαού. Ασκεί, επίσης, «βασιλείαν επί των βασιλέων της γης.» Μαζί των διαπράττει θρησκευτική πορνεία, αναμιγνύοντας τη θρησκεία με την πολιτική, για να βρίσκεται σε καλή θέσι με τους πολιτικούς άρχοντας και να έχη την προστασία των και την υποστήριξί των. Μαζί των συμμετέχει στην ενοχή αίματος ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Επί μερικά έτη τώρα αισθάνθηκε τις πληγές, τα δίκαια κτυπήματα που ο Θεός εξέχεε επάνω της. Πιθανόν σεις που διαβάζετε αυτό το τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά έχετε παραπονεθή γι’ αυτές τις θείες πληγές και έχετε εναντιωθή σ’ αυτές, επειδή ανήκετε σ’ αυτή την παγκόσμια αυτοκρατορία της Βαβυλωνιακής θρησκείας. Επειδή οι πληγές προέρχονται από τον Ύψιστο Θεό Ιεχωβά, κανείς επάνω στη γη δεν μπόρεσε να τις σταματήση από το να εκχυθούν μέσω των αγγέλων του. Τι μπορείτε, λοιπόν, να κάμετε σχετικά με τούτο;
4. Τι λέγει η φωνή από τον ουρανό να πράξωμε, και γιατί αυτό χωρίς αναβολή;
4 Μπορείτε να κάμετε όπως λέγει ο απόστολος Ιωάννης: «Και ήκουσα άλλην φωνήν εκ του ουρανού, λέγουσαν, Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.» Οι τελικές της πληγές θα είναι θάνατος και πένθος και πείνα και ο θάνατός της θα είναι κατάκαυσις με φωτιά «διότι ισχυρός είναι Ιεχωβά ο Θεός ο κρίνων αυτήν.» (Αποκάλ. 18:4-8, ΜΝΚ) Για ν’ αποφύγετε τις πληγές που την επισκέπτονται τώρα και για να μην υποφέρετε τις τελικές καταστρεπτικές πληγές μαζί της, θα πρέπει να εξέλθετε απ’ αυτήν. Κάμετέ το αυτό χωρίς αναβολή, διότι ως «εν μια ημέρα» οι τελικές πληγές της θα φέρουν ολική καταστροφή επάνω της.
5. Τι σημαίνει για ένα άτομο το να εξέλθη απ’ αυτήν;
5 Το να «εξέλθετε εξ αυτής» σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνετε ένας από εκείνους που ο Θεός ονομάζει ‘λαόν του’, λαόν του Ιεχωβά. Θα πρέπει να τον λατρεύετε, όπως ακριβώς ο πατριάρχης Νώε έπραξε αμέσως μετά τον κατακλυσμό και εξακολούθησε να πράττη ακόμη και αφού ο δισέγγονός του Νεβρώδ ίδρυσε τη Βαβυλώνα με την ψευδή της θρησκεία.—Γέν. 6:9· 8:18-20· 9:28 έως 10:12.
6, 7. (α) Γιατί μπορεί κανείς να λάβη θάρρος με το να μην είναι μόνος σ’ αυτή την πορεία; (β) Βασικά, τι είναι αυτοί οι άνθρωποι, και πώς είναι γνωστοί τώρα;
6 Οπωσδήποτε, λάβετε θάρρος. Ήδη εκατοντάδες χιλιάδων θεοσεβών ατόμων υπήκουσαν σ’ αυτή τη φωνή από τον ουρανό και εξήλθαν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Αρνούνται να την αφήσουν να κάθεται ακόμη επάνω τους και να τους εκμεταλλεύεται και να τους υποδουλώνη. Αυτοί που αγαπούν τη θρησκευτική ελευθερία βρίσκονται σε πλείστα μέρη της γης· έχομε εκθέσεις των από 194 χώρες και αυτοί μιλούν και διαβάζουν 162 γλώσσες.
7 Απεμακρύνθησαν από την παγκόσμια αυτοκρατορία της Βαβυλωνιακής θρησκείας και ανέλαβαν τη λατρεία του ενός ζώντος και αληθινού Θεού, του Θεού της Αγίας Γραφής. Εκείνου που μόνος φέρει το όνομα Ιεχωβά. (Ψαλμ. 83:18· Ησ. 12:2· 26:4) Είναι Χριστιανοί, αλλά όχι του είδους που παράγει ο «Χριστιανικός κόσμος». Αποβλέπουν στον Ιησού Χριστό και τον μιμούνται ως Ηγέτην και Υπόδειγμά των, επειδή ο Ιησούς Χριστός είναι ο πρώτιστος λάτρης του Ιεχωβά ως Θεού. Απεδείχθη ο «μάρτυς ο πιστός και αληθινός» του Ιεχωβά και έτσι ήταν ο αρχηγός της μακράς σειράς των μαρτύρων από τον πρώτον μάρτυρα Άβελ ως τους Χριστιανούς μάρτυρας της εποχής μας. (Εβρ. 11:4 έως 12:3· Αποκάλ. 1:5· 3:14· Ιωάν. 18:37) Σήμερα αυτοί οι θεοσεβείς άνθρωποι που εξήλθαν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη (περιλαμβανομένου και του «Χριστιανικού κόσμου») είναι γνωστοί ως οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά.—Βλέπε Ησαΐας 43:10-12· 44:8, ΜΝΚ.
8. Ποια είναι η πείρα αυτών των ευπειθών όσον αφορά τις πληγές που εκχύνονται;
8 Όλοι εκείνοι που υπήκουσαν στην εντολή από τον ουρανό και εξήλθαν από την παγκόσμια αυτοκρατορία της Βαβυλωνιακής θρησκείας δεν αισθάνονται τις πληγές, που ο Ιεχωβά Θεός διέταξε να εκχυθούν επάνω σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων προτού καταστραφή η Βαβυλών η Μεγάλη. Πράγματι, τώρα αυτοί οι ίδιοι βοηθούν στην έκχυσι των συμβολικών πληγών.
9, 10. (α) Υπό τον έλεγχο ποίων τίθενται οι πληγές αυτές και τι φανερώνουν; (β) Γιατί είναι κτυπήματα σε ανθρώπους του κόσμου;
9 Σύμφωνα με το όραμα που εδόθη στον Ιωάννη στην Αποκάλυψι, δέκατο πέμπτο κεφάλαιο, οι πληγές αριθμούνται σε επτά και τίθενται υπό τον έλεγχο επτά αγγέλων που εξέρχονται από το ουράνιο αγιαστήριο ή ναόν του Θεού. Στον καιρό μας, σε εκπλήρωσι της προφητικής Αποκαλύψεως, οι επτά πληγές δεν εκχύνονται πραγματικά από κατά γράμμα φιάλες και δεν παράγουν μ’ ένα κατά γράμμα τρόπο τα αποτελέσματα που περιγράφονται στην Αποκάλυψι, κεφάλαιο δέκατο έκτο. Καθώς λέγεται ότι οι φιάλες είναι «πλήρεις του θυμού του Θεού», οι πληγές είναι εκφράσεις από τον Θεό που φανερώνουν την οργή του εναντίον των πραγμάτων, επάνω στα οποία εκχύνονται οι πληγές. Είναι δικαστικές αποφάσεις του Θεού εναντίον των αποδοκιμασμένων αυτών πραγμάτων.
10 Οι πληγές είναι δυσμενείς κρίσεις, που εκθέτουν τι πράγματι είναι αυτά τα πράγματα, πώς φαίνονται πραγματικά στα όμματα του Θεού ως Κριτού, και πώς άνθρωποι, που τα ευνοούν, τα υποστηρίζουν και ζητούν οφέλη από τέτοια πράγματα, επηρεάζονται πραγματικά από τη δικαστική άποψι του Θεού. Οι δικαστικές αυτές αποφάσεις πηγαίνουν αντίθετα προς την άποψι του κόσμου του ανθρωπίνου γένους, που παραπλανάται από τον «άρχοντα του κόσμου τούτου.» Έτσι, όταν οι θείες δικαστικές αποφάσεις εκχύνωνται με παγκόσμια δημοσίευσι, είναι σαν πληγές, κτυπήματα, σε ανθρώπους του κόσμου τούτου.
11. (α) Από ποιους πρέπει να εκτελεσθή η δημοσίευσις των δικαστικών αποφάσεων του Θεού, και γιατί; (β) Ιστορικώς, ποιοι είναι οι διαγγελείς;
11 Επειδή αυτές οι φιάλες οι γεμάτες πληγές ήσαν εμπιστευμένες σε επτά αγγέλους υπό την προσταγή του Θεού, η γνωστοποίησις αυτών των δικαστικών εκφράσεων της οργής του Θεού πρέπει να είναι κάτω από την αόρατη φροντίδα και διεύθυνσι αγίων ουρανίων αγγέλων. Αυτοί οι άγγελοι δεν υλοποιούνται με σάρκα και δεν εμφανίζονται σε ανθρώπινα μάτια. Συνεπώς, το έργο της δημοσιεύσεως των θείων δικαστικών αποφάσεων εναντίον αυτού του συστήματος πραγμάτων πρέπει να εκτελεσθή από τους πιστούς ακολούθους του Ιησού Χριστού, όπως ήταν ο απόστολος Ιωάννης στην εποχή του. Το έργο της δημοσιεύσεως πρέπει να γίνη από εκείνους επάνω στη γη, στους οποίους οι ουράνιοι άγγελοι είναι «λειτουργικά πνεύματα» ή «πνεύματα για δημοσία υπηρεσία». (Εβρ. 1:13, 14, Κείμενον· ΜΝΚ) Σύμφωνα με τα γεγονότα της περιπτώσεως όπως αναγράφονται στη σύγχρονη ιστορία, οι διαγγελείς είναι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, που υπήκουσαν στην εντολή του και εξήλθαν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη!
ΕΚΧΥΣΙΣ ΤΩΝ ΠΛΗΓΩΝ
12. Πότε άρχισαν αυτοί να εκχύνουν το άγγελμα σαν την πρώτη πληγή;
12 Γυρίστε πίσω στο έτος 1922. Συμβουλευθήτε το γραπτό υπόμνημα του έτους εκείνου και θα εύρετε ότι τότε οι αφιερωμένοι εκείνοι Χριστιανοί σπουδασταί της Γραφής άρχισαν να εκχύνουν ένα άγγελμα επάνω στην ωργανωμένη ανθρώπινη κοινωνία, η οποία προσπαθούσε να θεραπευθή και σταθεροποιηθή με την Κοινωνία των Εθνών. Ήταν ένα άγγελμα από τον λόγον του Θεού, που αντιστοιχούσε με την πληγή που ο πρώτος άγγελος εξέχεε σύμφωνα με το Αποκάλυψις 16:2. Άρχιζε με την Απόφασι που υιοθετήθη από εκείνους τους σπουδαστάς της Γραφής στη διεθνή των συνέλευσι του Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο, στο 1922, και το αποτέλεσμά της ήταν όπως περιεγράφη στην προφητεία.
13. Πότε και που οι περαιτέρω πληγές άρχισαν να εκχέωνται;
13 Στα επόμενα έξη χρόνια, χωρίς διακοπή, έγιναν διεθνείς ή γενικές συνελεύσεις—στο Λος Άντζελες, Καλιφόρνια (1923)· στο Κολόμπους Οχάιο (1924)· στην Ινδιανάπολι, Ινδιάνα (1925)· στο Λονδίνον, Αγγλία (1926)· στο Τορόντο—Οντάριο, Καναδάς (1927)· και στο Ντητρόιτ, Μίτσιγκαν (1928). Σ’ αυτές τις σπουδαίες συνελεύσεις υιοθετήθησαν, επίσης, θαρραλέα αποφάσεις για παγκόσμια διανομή σε έντυπη μορφή σε πολλές γλώσσες. Σ’ αυτές τις αποφάσεις ή σε ύλη συνδεόμενη μαζί τους, διεκηρύττοντο αγγέλματα θείας κρίσεως που αντιστοιχούσαν με τις υπόλοιπες συμβολικές πληγές, των οποίων τα αποτελέσματα περιγράφονται στην Αποκάλυψι 16:3-21. Αυτές οι αποφάσεις, επτά συνολικά, μαζί με τη συνδεόμενη ύλη σ’ αυτά τα χρόνια, ήσαν η αιχμή του δόρατος για την έκχυσι συμπληρωματικών αγγελμάτων κρίσεως, των οποίων η έκχυσις δεν έπαυσε ως την ημέρα αυτή.
14, 15. (α) Πότε συνέβη μια καταπληκτική επιβεβαίωσις εκείνων τον πληγών, και πού; (β) Τι έκαμε αυτές τις συγκεντρώσεις συνελεύσεων μία συνεχή γύρω στον κόσμο συνέλευσι;
14 Το έτος 1963 τώρα παρήλθε. Αλλά στη διάρκεια του θέρους του συνέβη μια καταπληκτική επιβεβαίωσις των περιεχομένων των επτά πληγών της Αποκαλύψεως, κεφάλαιο δέκατο έκτο, που κυριολεκτικώς αντήχησε γύρω στη γήινη σφαίρα μας. Μια άλυσις συνελεύσεων που εχαρακτηρίσθη με τον τίτλο «Συνέλευσις Αιωνίου Ευαγγελίου των Μαρτύρων του Ιεχωβά» έλαβε χώραν στη διάρκεια των δέκα εβδομάδων από τις 30 Ιουνίου ως τις 8 Σεπτεμβρίου, στις ηπείρους της Βορείου Αμερικής, Ευρώπης, Ασίας, Αυστραλίας και στις νήσους του Ειρηνικού Ωκεανού βορείως και νοτίως του Ισημερινού. Η πρώτη από αυτές τις συνελεύσεις έγινε στο Μιλγουώκη, Ουισκόνσιν, και η τελευταία στην Πασαντένα, Καλιφόρνια, και οι δύο διαρκείας οκτώ ημερών.
15 Εκείνο που έκαμε όλες αυτές τις συνελεύσεις μία συνεχή ανά τον κόσμον συνέλευσι δεν ήταν μόνο το πρόγραμμα που μετεδίδετο από την εξέδρα, αλλά και τούτο: Αρχίζοντας με τη συνέλευσι της Νέας Υόρκης στο Στάδιο Γιάγκη (τη δευτέρα συνέλευσι της σειράς) ένας ωργανωμένος όμιλος 583 μελών της συνελεύσεως επέταξαν προς ανατολάς γύρω στην υδρόγειο, σταματώντας σε όλα τα σημεία των συνελεύσεων και λαμβάνοντας μέρος στις τοπικές συγκεντρώσεις, των μαρτύρων του Ιεχωβά. Εσταμάτησαν ακόμη και στην Ελλάδα, στον Λίβανον και στην Ιορδανία, τουριστικούς τόπους Βιβλικού ενδιαφέροντος και ανεμίχθησαν με τους τοπικούς μάρτυρας του Ιεχωβά, μολονότι ο νόμος αυτών των χωρών δεν επέτρεπε τη διεξαγωγή δημοσίας γενικής συνελεύσεως.
16. (α) Τι υιοθετήθη στις δημόσιες συνελεύσεις, καθώς επίσης στην Ελλάδα, στον Λίβανον και στην Ιορδανία; (β) Πόσοι έτσι συνολικά την υιοθέτησαν, και πώς ετέθη σε κυκλοφορία;
16 Σε καθεμιά από τις δημόσιες συνελεύσεις, έπειτα από μια εισαγωγική ομιλία προς τους παρόντας πάνω στο «Γιατί Πρέπει Όλοι να Ενωθούν σε μια Απόφασι», υιοθετείτο μια ισχυρά διατυπωμένη απόφασις με τον πιο μεγάλο ενθουσιασμό και προθυμία. Σκεφθήτε: Στο Μιλγουώκη 53.112 υιοθέτησαν την απόφασι της Συνελεύσεως Αιωνίου Ευαγγελίου· στη Νέα Υόρκη, 84.890· στο Λονδίνον, 39.663· στη Στοκχόλμη, 22.009· στο Μόναχον, 91.748· στο Μιλάνο, 16.262· στη Μανίλα 24.508· στη Μελβούρνη, 9.427· στην Ώκλαντ, 4.293· στην Πασαντένα, 81.082. Στην Ελλάδα, στον Λίβανον και στην Ιορδανία διενεμήθησαν αντίτυπα της Αποφάσεως στις τοπικές εκκλησίες, στις γλώσσες των, και την υιοθέτησαν αφού άκουσαν την εισαγωγική ομιλία. Ολικά, μ’ αυτό τον τρόπο, υπήρξε ένα μεγαλειώδες σύνολο 454.977 που υιοθέτησε αυτή την απαράλλακτη απόφασι δια βοής. Και τώρα αυτή η Απόφασις παρουσιάζεται και υιοθετείται από εθνικές συνελεύσεις σε άλλες ακόμη χώρες. Εδημοσιεύθη, επίσης, στο τεύχος της Αγγλικής Σκοπιάς της 15ης Νοεμβρίου 1963, σε μια έκδοσι 4.200.000 αντιτύπων σε 66 γλώσσες, για κυκλοφορία σε όλη τη γη.
17. Τι περιέκλεισε μέσα της αυτή η χωριστή απόφασις, και τι έθεσε ενώπιον της επιγείου κοινωνίας;
17 Με την εισαγωγική ομιλία, αυτή η περιεκτική απόφασις έλαβε μέσα στην έκτασι του θέματός της την ουσία και των επτά πληγών της Αποκαλύψεως, κεφάλαιο δέκατο έκτο. Έτσι περιέλαβε και εκάλυψε τα αγγέλματα κρίσεως, που είχαν αρχικά διαδοθή σε επτά διαδοχικές αποφάσεις και σχετική ύλη, στα επτά χρόνια από το 1922 ως το 1928. Χωρίς συμβιβασμό αυτή η μοναδική Απόφασις έθεσε τα σκληρά γεγονότα ενώπιον όλης της ωργανωμένης επιγείου κοινωνίας, οποιαδήποτε και αν θα ήσαν τα αποτελέσματα. Ποια ήσαν αυτά τα σκληρά γεγονότα; Τα ακόλουθα:
18. Ποιο ήταν το πρώτο σκληρό γεγονός;
18 Η άγνοια της υποσχεμένης βασιλείας του Θεού από τον άνθρωπο και η εύνοια, που δείχνει ο άνθρωπος στη λατρεία των τωρινών πολιτικών οργανώσεων, δεν θα διαφυλάξη το ανθρωποποίητο σύστημα πραγμάτων επάνω στη γη. Ενώπιον του Θεού οι υποστηρικταί του συστήματος αυτού πλήττονται μ’ ένα βλαβερό, κακόηθες «έλκος» που δεν μπορούν να το θεραπεύσουν, αλλά που σημαίνει θάνατο γι’ αυτούς.
19. Ποιο ήταν το δεύτερο σκληρό γεγονός;
19 Τα ριζοσπαστικά πολιτικά κινήματα και οι οργανώσεις ανησύχων ανθρώπων είναι ομοίως κάτω από την πληγή ενός ωργισμένου Θεού. Η δικαστική του απόφασις διακηρύττει ότι αυτές οι ριζοσπαστικές προσπάθειες είναι όμοιες με χυμένο ανθρώπινο αίμα που έπηξε και δεν μπορεί να μεταδώση ή διατηρήση ζωή.
20. Ποιο ήταν το τρίτο σκληρό γεγονός που παρουσιάσθη;
20 Η προτίμησις των ανθρώπων να πίνουν από ό,τι οι ανθρώπινες πηγές έχουν να πουν, να διδάξουν, να κηρύξουν και να δημοσιεύσουν αντί να πίνουν από τις διδασκαλίες και τη συμβουλή του Ιεχωβά Θεού, της Πηγής της ζωής, απεδείχθη ότι είναι θανατηφόρος. Κατέληξε σε τρομερή αιματοχυσία. Αντί να πιουν ζωοπάροχο νερό, οι άνθρωποι τελικά θα πιουν το δικό τους αίμα σε θάνατο στο χέρι του μεγάλου Κριτού.
21. Ποιο ήταν το τέταρτο σκληρό γεγονός;
21 Οι άνθρωποι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τον Δημιουργό Ιεχωβά Θεό ως τον μεγάλο πνευματικό Ήλιο ζωής, φωτός και θεραπείας. Εξύψωσαν άνδρες και γυναίκες στους πολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και θρησκευτικούς των ουρανούς και αποβλέπουν σ’ αυτούς τους εξέχοντας ανθρώπους για φωτισμό και θερμότητα. Αυτό κατέληξε σε μια πληγή από τον Θεό· εκαυματίσθησαν από τα δικά των εκλεκτά φώτα. Καθώς υποφέρουν από την καυστική θερμότητα των καταθλιπτικών ανθρωπίνων φώτων, βλασφημούν το αποκαλυμμένο τώρα όνομα του Θεού και δεν δείχνουν μετάνοια απέναντί του. Έτσι δεν λαμβάνουν σκιά απ’ αυτόν, μόνο πληγή.
22. Ποιο ήταν το πέμπτο σκληρό γεγονός;
22 Τα πολιτικά ιδρύματα επάνω στη γη, από τη βασιλεία του Νεβρώδ και έπειτα, ανεφύησαν, όχι από τον Θεό τον Δημιουργό, αλλ’ από τον αντίπαλό του, τον Σατανά ή Διάβολο! Η έδρα ή θρόνος, από τον οποίον άρχει επάνω στον λαό ολόκληρο το ανθρώπινο πολιτικό σύστημα, αντιπροσωπεύει μια διαπραγμάτευσι που έγινε με τον κύριον αντίπαλον του Θεού. (Αποκάλ. 16:10· 13:1-4· Ματθ. 4:8-10· Λουκ. 4:5-8) Επομένως ο Θεός κατακρατεί το φώς της ευλογίας Του, και η βασιλεία του ανθρώπου είναι βασιλεία σκότους, οι δε πολιτικοί δεν γνωρίζουν κανένα ανθρωποποίητο μέσον για να βγουν από το αυξανόμενο σκότος της καταστάσεως του κόσμου.
23. Ποιο ήταν το έκτο σκληρό γεγονός;
23 Η Βαβυλών η Μεγάλη, η παγκόσμια αυτοκρατορία της Βαβυλωνιακής θρησκείας, εκυριάρχησε στους λαούς όπως η αρχαία Βαβυλών εκυριάρχησε στον Ευφράτη. Εμπόδισε τους ανθρώπους να ζητήσουν πρώτα τη βασιλεία του Θεού. Ο Ιεχωβά Θεός και ο πληρεξούσιός του Βασιλεύς Ιησούς Χριστός θα φροντίσουν να ξηρανθούν τα ‘υδάτινα’ μέσα αμύνης της Βαβυλώνος της Μεγάλης, οδηγώντας την στη καταστροφή. Οι στρατιωτικοποιημένοι «βασιλείς» ή πολιτικοί άρχοντες της γης, με τους οποίους αυτή διέπραξε πνευματική πορνεία, έπεσαν λεία δαιμόνων. Κάτω από δαιμονική επιρροή οδηγούνται σε μια συμφορά στον Αρμαγεδδώνα, τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Θα χάσουν όλοι τις εθνικές κυριαρχίες των.
24. Ποιο ήταν το έβδομο σκληρό γεγονός;
24 Στα περασμένα τέσσερες χιλιάδες χρόνια εδημιουργήθη μια ατμοσφαίρα για τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, και σ’ αυτήν και με αυτήν ο κόσμος έχει ζήσει. Αύτη η ατμοσφαίρα ή «αήρ» δεν έχει την ευλογία του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος, στη δευτέρα ημέρα της δημιουργίας, παρήγαγε την ατμοσφαιρική έκτασι για τη ζωή των πλασμάτων που αναπνέουν επάνω στη γη. Ο «αήρ» που τα έθνη και οι πόλεις και η Βαβυλών η Μεγάλη αναπνέουν και ζουν με αυτόν είναι το «πνεύμα του κόσμου». Είναι ένα πνεύμα που πηγάζει από τον «θεόν του κόσμου τούτου» (ή «συστήματος πραγμάτων», ΜΝΚ), τον Σατανά ή Διάβολο. Έρχεται κάτω από τη δικαστική προσοχή του Ιεχωβά και λαμβάνει απ’ αυτόν ένα κτύπημα, μια πληγή με όλα τα καταστρεπτικά απ’ αυτήν αποτελέσματα.—Αποκάλ. 16:17-21.
25. Εν συγκρίσει με τις προηγούμενες πληγές, πώς η εβδόμη επηρεάζει τον άνθρωπο πιο ζωτικά;
25 Οι πρώτες έξη πληγές όλες επηρέασαν πράγματα που είναι ζωτικά για την ύπαρξι του ανθρώπου στη γη, δηλαδή, τη γη από την οποία αντλεί τροφή, τους ποταμούς και τις πηγές των υδάτων, τον ήλιο με το φώς του, τη θερμότητα και την ενέργεια. Αλλά η εβδόμη και τελευταία πληγή επηρεάζει το ανθρώπινο γένος πιο ζωτικά. Είναι ένα κτύπημα εναντίον του ‘αέρος’ που ο άνθρωπος αναπνέει. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήση επί πολύ χωρίς αυτόν. Μια πληγή επάνω σ’ αυτόν πρέπει να είναι πάρα πολύ σοβαρή και πρέπει να φέρη ένα αποκορύφωμα γεγονότων και φέρνει!
26. Με την υιοθέτησι της Αποφάσεως του 1963 πώς ο Ιεχωβά προσέθεσε μεγαλύτερη δύναμι στην έκχυσι των πληγών;
26 Μέσω εκείνων των 454.977, που υιοθέτησαν την Απόφασι στη σειρά των συνελεύσεων του Αιωνίου Ευαγγελίου των μαρτύρων του Ιεχωβά το περασμένο αυτό θέρος, ο μέγας Κριτής του Σύμπαντος προσέθεσε μεγαλύτερη δύναμι στη συνεχιζόμενη έκχυσι και των επτά συμβολικών πληγών. Εκατοντάδες χιλιάδων από εκείνους που υιοθέτησαν την Απόφασι του 1963 δεν είχαν λάβει μέρος στην αρχική έκχυσι των ‘επτά εσχάτων πληγών’ στα έτη 1922-1928 και είχαν λίγη εκτίμησι των περιεχομένων των πληγών εκείνων. Τώρα, με αυτή τη μία περιεκτική Απόφασι, διεκήρυξαν δημοσία ότι ευνοούσαν εκείνες τις πληγές που προήρχοντο από τον μέγαν Κριτήν Ιεχωβά Θεό και ότι υπεστήριζαν την έκχυσι των πληγών που είχαν προφητικά εξεικονισθή στην Αποκάλυψι, κεφάλαιο δέκατο έκτο.
27. Έτσι μέσα σ’ ένα έτος τι επετέλεσαν εκείνοι που υιοθέτησαν την Απόφασι, και τώρα τι πρέπει να κάμουν;
27 Έτσι, με μια ενέργεια, υιοθετώντας την Απόφασι της συνελεύσεως του 1963, υπεστήριξαν με επίγνωσι, με κατανόησι, με αποφασιστικότητα την έκχυσι των πληγών εκείνων. Έτσι, επίσης, στο ένα έτος, επετέλεσαν ό,τι είχαν χρειασθή παλαιότερες συνελεύσεις σ’ επτά διαδοχικά χρόνια για να το επιτελέσουν. Τώρα, εν τούτοις, πρέπει να είναι αληθινοί στον λαλούμενο λόγο των· πρέπει να ζουν σύμφωνα με τις σοβαρές αποφάσεις που διετυπώθησαν στην Απόφασι της συνελεύσεως του 1963.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
28. (α) Γιατί ήταν πολύ διεισδυτική αυτή η Απόφασις του 1963, όπως ειδικά διετυπώθη στις τελευταίες δύο παραγράφους της; (β) Τι διεκήρυτταν αποφασιστικά αυτές οι δύο παράγραφοι;
28 Η Απόφασις του 1963 είναι πολύ διεισδυτική. Θίγει άμεσα το ίδιο το πνεύμα που διαπερά εκείνους που την υιοθέτησαν ως αφιερωμένοι, βαπτισμένοι Χριστιανοί και αυτό τους κινεί σε δράσι ως Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά Θεού. Αυτό είναι ιδιαίτερα σαφές στις τελευταίες δύο παραγράφους της Αποφάσεως, τις οποίες η ανασκόπησίς μας αναφέρει εδώ:
ΟΤΙ, αν και προς το παρόν είμεθα υποχρεωμένοι να ζούμε μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν θα ζούμε με το πνεύμα του κόσμου αυτού, διότι δεν είναι το πνεύμα του Θεού αλλά είναι το πνεύμα του διαβολικού «άρχοντος του κόσμου, τούτου.» Οδηγούμενος από το πνεύμα του αοράτου άρχοντός του, ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους επί χιλιάδες ετών εκαλλιέργησε τα έργα της πεπτωκυίας, εκφυλισμένης σαρκός. Τώρα ο κόσμος θερίζει τα αποτελέσματα του ότι ζη με το πνεύμα Σατανά του Διαβόλου και του ότι καλλιεργεί τα έργα της σαρκός, τα οποία είναι σε έχθρα με τον Θεό. Το σύγχρονο θρησκευτικό αντίστοιχο της Βαβυλώνος δεν εκαλλιέργησε στους λαούς το πνεύμα του Θεού για να μπορέσουν να θερίσουν την καρποφορία του πνεύματος του Θεού προς απόκτησιν αιωνίου ζωής στη νέα Του τάξι πραγμάτων. Ο κόσμος, συνεπώς, αντιμετωπίζει ένα σεισμό παγκοσμίου θλίψεως, παρόμοιος του οποίου ουδέποτε έλαβε χώραν, όλα δε τα πολιτικά του συστήματα και η σύγχρονη θρησκευτική του Βαβυλών θα σεισθούν και θα τεμαχισθούν, ακόμη και ανθρώπινα ιδρύματα τόσο επιβλητικά και στερεά σαν όρη ή απομονωμένα σαν νησιά που εξαφανίζονται·
ΟΤΙ, επομένως, έχομε ακριβώς ενώπιόν μας, την πιο βαρυσήμαντη περίοδο της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους· η ώρα της εκτελέσεως της δικαίας κρίσεως του Θεού πρόκειται να εκσπάση, και βρισκόμαστε στην ημέρα της αποφάσεως. Καθώς βλέπομε όλα τα έθνη του καταδικασμένου αυτού κόσμου να βαδίζουν κάτω από υπερανθρώπινη δαιμονική επιρροή, η απόφασίς μας είναι να παραμείνωμε αμετακίνητοι στην πλευρά της εγκαθιδρυμένης Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά Θεού, προσευχόμενοι συνεχώς, όπως μας χορηγή διαρκώς περισσότερο από το πνεύμα του. Και καθώς αγωνιζόμεθα να καλλιεργούμε τον καρπό του πνεύματος του Θεού και να συνεχίζωμε την αγνή Του και αμόλυντη λατρεία, θα εξακολουθήσωμε να φέρωμε την πανοπλία του Θεού και θα συνεχίσωμε να αγωνιζώμεθα, όχι εναντίον αίματος και σαρκός, αλλ’ εναντίον των «πνευμάτων της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» έως ότου ο σατανικός «άρχων του κόσμου τούτου» και οι δαίμονές του ριφθούν στην άβυσσο για τα χίλια χρόνια της βασιλείας του Χριστού. Ευχαριστούμε τον Ιεχωβά Θεό για την προς εμάς διακονία των αγίων του αγγέλων υπό τον Ιησού Χριστό. Με τη βοήθειά των και με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος και του Λόγου του θα εξακολουθήσωμε να διακηρύττωμε σ’ όλους τους λαούς χωρίς προσωποληψία το «αιώνιον ευαγγέλιον» σχετικά με τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού και σχετικά με τις κρίσεις του, που είναι σαν πληγές στους εχθρούς του αλλά που θα εκτελεσθούν για την απελευθέρωσι όλων των ατόμων που επιθυμούν να λατρεύουν τον Θεό τον Δημιουργό ευπρόσδεκτα εν πνεύματι και αληθεία.
29. (α) Με ποια μέσα εκχύνονται εκείνες οι πληγές; (β) Τι απαιτείται για να λάβη κανείς μέρος στην έκχυσι των πληγών;
29 Οι δυσμενείς κρίσεις, οι δικαστικές αποφάσεις των επτά συμβολικών πληγών της οργής του Θεού δεν διατυπώνονται και δημοσιεύονται σε μόνη την Απόφασι της Συνελεύσεως του 1963. Διακηρύττονται και εκχύνονται σε όλες τις δημοσιεύσεις της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, την οποίαν Εταιρία οι μάρτυρες του Ιεχωβά παντού χρησιμοποιούν ως διοικητική και εκδοτική αντιπροσωπεία των. Για να λάβη κανείς μέρος κάτω από αόρατη αγγελική καθοδηγία στην έκχυσι των ‘επτά εσχάτων πληγών’, χρειάζεται θάρρος, τόλμη. Απαιτείται τόλμη για να ταχθή κανείς εναντίον της εθνικιστικής λατρείας του πολιτικού κράτους και εναντίον της ενωμένης λατρείας της διεθνούς οργανώσεως για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, των Ηνωμένων Εθνών που περιλαμβάνουν 111 μέλη. Η πρώτη πληγή κτυπά άμεσα αυτή την πολιτική λατρεία.
30. (α) Στις δημοκρατικές Δυτικές χώρες γιατί μπορεί να είναι εύκολο να είναι κανείς εναντίον της συμβολικής «θαλάσσης»; (β) Αλλ’ ακόμη και σε τέτοιες χώρες, σε τι πρέπει να εμμένη ένας αληθινός Χριστιανός;
30 Σε χώρες όπου οι ριζοσπαστικές μορφές πολιτικής κυβερνήσεως δεν είναι δημοφιλείς και η νομοθεσία είναι εναντίον των και τηρούνται έξω από την εξουσία, μπορεί να είναι εύκολο για ένα άτομο να είναι εναντίον της συμβολικής «θαλάσσης», η οποία μαίνεται εναντίον της σταθερής συμβολικής «γης» παλαιοτέρων, κατασταλαγμένων, πατροπαραδότων μορφών κυβερνήσεως. Αλλ’ ακόμη και στις «δημοκρατικές» χώρες της Δύσεως ένας αληθινός, αφιερωμένος, βαπτισμένος ακόλουθος του Ιησού Χριστού πρέπει να εμμένη στην απόλυτη ουδετερότητα απέναντι όλων των πολιτικών φιλονεικιών αυτού του κόσμου του ανθρωπίνου γένους. Αναγνωρίζει από πού έλαβε την έδρα του ή τον θρόνο του ή την εξουσία του το συμβολικό θηρίο, η ορατή πολιτική οργάνωσις ολοκλήρου της γης. Όπως καταδεικνύεται στην πέμπτη πληγή, το «θηρίον» είναι ενθρονισμένο σε μια βασιλεία σκότους, και οι υπήκοοί του βλασφημούν τον Θεόν του ουρανού. Η Αποκάλυψις 13:1-4 αποκαλύπτει ότι το πολιτικό «θηρίον» έλαβε την έδρα του ή τον θρόνο της εξουσίας του από την ίδια πηγή και επάνω στην ίδια βάσι που και ο Νεβρώδ ο «ισχυρός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά» έλαβε τον θρόνο του.—Γέν. 10:8-12, ΜΝΚ.
31. Σε όλες τις χώρες σε τι πρέπει να υποτάσσωνται, αλλά σε τι δεν μπορούν να μετέχουν;
31 Στην προς Ρωμαίους επιστολή 13:1-7 αυτοί οι ουδέτεροι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού διατάσσονται να είναι υπήκοοι «εις τας ανωτέρας εξουσίας» ή «υπερέχουσας εξουσίας» αυτού του παρόντος γηίνου συστήματος πραγμάτων. Πρέπει ωστόσο να είναι όμοιοι με τον Αρχηγό των Ιησού Χριστό. Πρέπει να μην είναι «εκ του κόσμου», να μη λαμβάνουν μέρος στο πολιτικό σύστημα του κόσμου και να μη λαμβάνουν μέρος στην έκχυσιν αίματος, στην οποίαν εφιστά την προσοχή η τρίτη πληγή. (Ιωάν. 15:18, 19· 17:14-16) Γι’ αυτό το λόγο ο κόσμος τους μισεί.
32. (α) Στην έκτη πληγή, πώς καταδεικνύεται ο μιλιταρισμός του κόσμου; (β) Τι αρνούνται να κάμουν οι Χριστιανοί μάρτυρες, και γιατί, και με ποιες συνέπειες στον εαυτό τους;
32 Σήμερα, κάτω από συνθήματα και προπαγάνδα εμπνευσμένη από διαβολικούς δαίμονας, όπως εξεικονίσθη στην έκτη πληγή, του Αποκάλυψις 16, όλοι οι επίγειοι «βασιλείς» ή πολιτικοί άρχοντες και τα στρατεύματά των προχωρούν. Βαδίζουν σ’ έναν τόπο όμοιον μ’ εκείνον του Αρ-Μαγεδδών, για μια επιδεικτική μάχη με τον Δημιουργό, τον Κυρίαρχον του ουρανού και της γης. Η μάχη εκεί ονομάζεται ‘ο πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’. Τι τύχη θα έχουν αυτοί οι «βασιλείς» και τα στρατεύματά των απέναντι του «Θεού του Παντοκράτορος»; Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν ότι αυτοί οι στρατιωτικοποιημένοι αντίπαλοι της παγκοσμίου κυριαρχίας Του δεν θα έχουν την τύχη να νικήσουν τον πανίσχυρο Θεό. Οι Χριστιανοί μάρτυρες αρνούνται να βαδίσουν με ανθρώπους, που θέλουν να διεξαγάγουν μάχη με Κύριο τον Θεό. Αποτελεί, ωστόσο, γεγονός, ότι είναι δημοφιλές μεταξύ των εθνών να βαδίζη κανείς με τους πολιτικούς εκείνους άρχοντας και τις πολεμικές των δυνάμεις. Γι’ αυτό το λόγο οι Χριστιανοί μάρτυρες του Θεού του Παντοκράτορος υφίστανται επικρίσεις. Σε μερικές χώρες τους απαγορεύεται δια νόμου να κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού και ακόμη να συνέρχωνται για ενωμένη λατρεία με ομοίους των Χριστιανούς. Εκεί πρέπει να ενεργούν συγκεκαλυμμένα.
33. Ποιο κήρυγμα πρέπει να γίνη σήμερα, και παρά ποιο γεγονός οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά μισούνται από όλα τα έθνη;
33 Πρέπει να γίνη κήρυγμα σήμερα σε όλη την οικουμένη και σε όλα τα έθνη χωρίς εξαίρεσι. Με τη δύναμι μιας εντολής ο Ιησούς Χριστός είπε στους αληθινούς ακολούθους του τα επόμενα στην προφητεία του όσον αφορά το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:3, 14) Το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων με τις πολιτικές του διακυβερνήσεις δεν σημαίνει το τέλος κάθε κυβερνήσεως επάνω στο ανθρώπινο γένος, μια κατάστασι αναρχίας. Όταν οι ατελείς ανθρώπινες διακυβερνήσεις θα τελειώσουν στον Αρμαγεδδώνα, η βασιλεία του Παντοδυνάμου Θεού μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού θ’ αναλάβη πλήρως την κυριαρχία της για την αιώνια ευλογία όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως. Εν τούτοις, μολονότι κηρύττουν τα αγαθά αυτά νέα οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά μισούνται από όλα τα έθνη, όπως προείπε ο Ιησούς.—Ματθ. 24:9-12.
34. (α) Αλλά τι λέγει η Αποκάλυψις 13:10 και 14:12 ότι θα απητείτο από τους αληθινούς Χριστιανούς τώρα; (β) Γιατί θέλομε ν’ αποφύγωμε την εβδόμη πληγή που εκχύνεται;
34 Όλα αυτά απαιτούν υπομονή από μέρους των κηρύκων των αγαθών νέων σ’ αυτές τις ημέρες της δράσεως του συμβολικού θηρίου και της εικόνος του. Αλλ’ αυτό ακριβώς προείπε η Αποκάλυψις 13:10 και 14:12 ότι θα απητείτο από τους αληθινούς Χριστιανούς σ’ αυτή τη φάσι της πολιτικής του κόσμου. Για να δείξουν πίστι και να υπομείνουν ως την τελική νίκη απαιτείται να έχουν ένα πνεύμα διαφορετικό από το «πνεύμα του κόσμου». Σαν μια θάλασσα ατμοσφαίρας το κοσμικό πνεύμα περικαλύπτει την ‘μεγάλην πόλιν’, την Βαβυλώνα την Μεγάλην και όλες τις «πόλεις των εθνών» και τα συμβολικά «όρη» και νήσους. Εξαιτίας του «θεού του αιώνος τούτου» είναι όλες βυθισμένες σ’ αυτό το πνεύμα και το αναπνέουν σαν αέρα. Όπως εξεικονίσθη στην έκχυσι της εβδόμης και τελευταίας πληγής, η οργή του Ιεχωβά Θεού είναι εναντίον αυτού του πνεύματος ή «αέρος», με το οποίο ζουν η Βαβυλών η Μεγάλη και οι πόλεις των εθνών. Αυτή η πληγή οδηγεί σε συμφορά επάνω σε όλες αυτές. Βέβαια θέλομε ν’ αποφύγωμε την πληγή του Θεού επάνω σ’ αυτόν τον «αέρα».
35, 36. Για ν’ αποφύγωμε αυτή την πληγή και ό,τι την ακολουθεί, τι πρέπει να κάμωμε σύμφωνα με τους λόγους της προς Εφεσίους επιστολής 5:17-20;
35 Για ν’ αποφύγωμε αυτή την πληγή και το καταστρεπτικό της έργο μέσω του συμβολικού σεισμού και της θυέλλης από πελωρίους χαλαζολίθους, πρέπει να κάμωμε κάτι. Πρέπει να κάμωμε ό,τι απεφασίσθη σ’ αυτή την Απόφασι που υιοθετήθη στη Συνέλευσι Αιωνίου Ευαγγελίου γύρω στη γη το 1963. Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος έγραψε εναντίον του «πνεύματος του κόσμου», μας λέγει τι να κάμωμε σ’ αυτόν τον καιρό των συμβολικών πληγών:
36 «Νοείτε τι είναι το θέλημα του Ιεχωβά. Και μη μεθύσκεσθε με οίνον, εις τον οποίον είναι ασωτία· αλλά πληρούσθε δια του πνεύματος, λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών εις τον Ιεχωβά· ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εις τον Θεόν και Πατέρα εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.»—Εφεσ. 5:17-20, ΜΝΚ.
37. (α) Ποιο είναι το όφελος από το να πληρούμεθα με το πνεύμα του Θεού; (β) Ποια βήματα μπορούμε να κάμωμε για να γίνωμε πλήρεις απ’ αυτό;
37 Αν πληρούμεθα με το πνεύμα του Θεού, αυτό δεν αφήνει τόπο για το «πνεύμα του κόσμου» σ’ εμάς. Το να γίνωμε πλήρεις από το πνεύμα Του δεν καταλήγει σε κάποια μέθη, κάποια απονάρκωσι των αισθήσεών μας, αλλά ενεργεί σαν ισχυρό διεγερτικό σ’ εμάς για να μας παρακινή να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, κερδίζοντας έτσι την επιδοκιμασία του, όχι μια πληγή. Για να είμεθα πλήρεις πρέπει τακτικά να διαβάζωμε και να σκεπτώμεθα σοβαρά τον πνευματικό του λόγο, την Αγία Γραφή, και έπειτα να τον εφαρμόζωμε στην καθημερινή μας ζωή. Χρειαζόμεθα το πνεύμα του για να μας βοηθή να κατανοήσωμε τον γραπτό του λόγο και να ζούμε σε αρμονία μ’ αυτόν. Μπορούμε να τον παρακαλούμε γι’ αυτό με προσευχή. Ο Υιός του Ιησούς Χριστός λέγει: «Εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλές δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει πνεύμα άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού;» (Λουκ. 11:13) Έτσι ο Θεός ευαρεστείται να απαντά σε προσευχές για το άγιο πνεύμα του.
38. Πώς αντιμετωπίσθη η ανάγκη για το πνεύμα του Θεού που αισθανόταν έντονα η εκκλησία της Νέας Ιερουσαλήμ, και με ποιο αποτέλεσμα;
38 Θυμούμεθα πώς σε μια περίπτωσι η νέα Χριστιανική εκκλησία στην αρχαία Ιερουσαλήμ αισθάνθηκε έντονα την ανάγκη του πνεύματος του Θεού. Άνθρωποι, οι δικασταί του Ιουδαϊκού Ανωτάτου Δικαστηρίου, είχαν διατάξει τους Χριστιανούς να μην κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού δια του Χριστού. Αλλ’ ο Θεός δια του Υιού του Ιησού Χριστού τούς είχε διατάξει και χρίσει να κηρύττουν ένα τέτοιο άγγελμα. Είχαν ανάγκη βοηθείας και δυνάμεως για να μην ενδώσουν σε ανθρώπους που πολεμούσαν εναντίον του Θεού. Προσηυχήθησαν σ’ Αυτόν. Για ποιό πράγμα; Για να τους δώση «να λαλώσι τον λόγον σου μετά πάσης παρρησίας, . . . γινομένων σημείων και τεραστίων δια του ονόματος του αγίου παιδός σου Ιησού.» Ποια απάντησι έλαβε αυτή η προσευχή; Η αφήγησις μάς λέγει: «Μετά δε την δέησιν αυτών εσείσθη ο τόπος όπου ήσαν συνηγμένοι· και επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου, και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας.» (Πράξ. 4:13-31) Το πνεύμα του Θεού τούς εβοήθησε να υπακούσουν σ’ αυτόν—με παρρησίαν!
39. Πώς το αποτέλεσμα της πληρώσεως με το πνεύμα του Θεού ήταν το ίδιο στην περίπτωσι του προφήτου Μιχαία;
39 Η πλήρωσις με το πνεύμα του Θεού είχε το ίδιο αποτέλεσμα όπως και στην περίπτωσι του Εβραίου προφήτου Μιχαία, ο οποίος ήταν εντεταλμένος από τον Ιεχωβά Θεό να υποδείξη τη στασιαστικότητα και την αμαρτία του έθνους Ισραήλ (ή Ιακώβ). Ο Μιχαίας είπε: «Αλλ’ εγώ βεβαίως είμαι πλήρης δυνάμεως δια του πνεύματος του Ιεχωβά, και κρίσεως, και ισχύος, δια να απαγγείλω εις τον Ιακώβ την παράβασιν αυτού, και εις τον Ισραήλ την αμαρτίαν αυτού.» (Μιχ. 3:8, ΜΝΚ) Επομένως, ο Μιχαίας εκήρυττε παρά τις αντιρρήσεις του έθνους.
40. Εκτός από την προσωπική μελέτη της Γραφής και την προσευχή, τι άλλο χρειάζεται να κάμωμε για να γίνωμε πλήρεις από το πνεύμα του Θεού, και γιατί;
40 Για να γίνωμε πλήρεις από το πνεύμα του Θεού χρειαζόμεθα κάτι περισσότερο από προσωπική απλώς μελέτη της Γραφής και προσευχή. Έχομε, επίσης, ανάγκη να συνερχώμεθα με την εκκλησία των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, όπως ακριβώς συνήρχοντο τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ τότε στις ημέρες των δώδεκα αποστόλων. Όταν συνερχώμεθα μαζί τους, όπως έκαμαν εκατοντάδες χιλιάδων σε μεγάλη κλίμακα στη Συνέλευσι Αιωνίου Ευαγγελίου των Μαρτύρων του Ιεχωβά γύρω στην υδρόγειο το 1963, μπαίνομε σε μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα, ανόμοια με το θανατηφόρο «πνεύμα του κόσμου». Γιατί; Επειδή το πνεύμα του Ιεχωβά Θεού διαχύνεται σ’ αυτές τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις και τις οδηγεί. Έτσι σ’ αυτές τις Χριστιανικές συγκεντρώσεις είμεθα προωρισμένοι να λάβωμε στον δεκτικό εαυτό μας ακόμη περισσότερο από το πνεύμα του Θεού. Αυτό ακριβώς χρειαζόμεθα.
41. Γιατί χρειάζεται σήμερα να υπακούσωμε στην εντολή να πληρωθούμε με το πνεύμα του Θεού;
41 Σήμερα χρειάζεται να υπακούσωμε στην αποστολική εντολή να πληρωθούμε με το πνεύμα του Θεού, διότι θέλομε ν’ αποφύγωμε την πληγή που επέρχεται τώρα στο «πνεύμα του κόσμου» και θέλομε να προχωρήσωμε και να κηρύξωμε δημοσία και από σπίτι σε σπίτι τον «λόγον του Θεού μετά παρρησίας».