Επεσκέφθη ο Πέτρος τη Ρώμη;

 1. (α) Ποια διδασκαλία τείνει να κάμη τη Ρώμη πολύ εξέχουσα στον «Χριστιανικό κόσμο»; (β) Ποια ερωτήματα εγείρονται σχετικά με αυτό;

ΠΟΛΛΟΙ που πιστεύουν ότι ο Πέτρος υπήρξε ο πρώτος πάπας και το θεμέλιο της εκκλησίας υποστηρίζουν, επίσης, ότι ο Πέτρος επεσκέφθη τη Ρώμη, έγραψε από εκεί και υπέστη μαρτυρικό θάνατο εκεί. Αυτό, φυσικά, κάνει τη Ρώμη να φαίνεται πολύ εξέχουσα μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο» ως πνευματικό κέντρο. Είναι, όμως, αλήθεια ότι ο Πέτρος πήγε στη Ρώμη; Ίδρυσε αυτός τη Χριστιανική εκκλησία εκεί; Είναι η Βαβυλών από όπου ο Πέτρος έγραψε ένα αλληγορικό όνομα για τη Ρώμη, όπως μερικοί λέγουν;

 2. Πόσο σπουδαίο είναι να κατανοήσωμε την απάντησι σ’ αυτές τις ερωτήσεις;

² Αυτές οι ερωτήσεις ίσως να φανούν ασήμαντες σε μερικά άτομα, αλλά το να αντιλαμβανώμεθα με ορθό ή με εσφαλμένο τρόπο τις απαντήσεις σ’ αυτές σημαίνει ότι αντιλαμβανόμεθα με ορθό ή με εσφαλμένο τρόπο ένα από τα πιο σπουδαία θέματα της Γραφής και μπορούμε να χάσωμε τη ζωή μας με το ν’ αποτύχωμε να υπακούσωμε στην προσταγή «εξέλθετε εξ αυτής» (της Βαβυλώνος της Μεγάλης) για ν’ αποφύγωμε την καταστροφή μας.

 3. Ποιο ειδικό προνόμιο είχε ο Πέτρος σχετικά με τα Έθνη, ποιος όμως είχε το λειτούργημα του «αποστόλου των εθνών»;

³ Μολονότι είναι αλήθεια ότι ο Πέτρος εχρησιμοποίησε τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών και άνοιξε τη γνώσι της ευκαιρίας να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών στους Ιουδαίους στην Ιερουσαλήμ την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και αργότερα στους Εθνικούς, όταν άνοιξε αυτή τη γνώσι στον Κορνήλιο και τον οίκο του στην Καισαρεία, ογδόντα περίπου χιλιόμετρα μακριά, το 36 μ.Χ., εν τούτοις ο Παύλος ήταν εκείνος που εξελέγη από τον Χριστό για να είναι ο «απόστολος των εθνών». (Πράξ. 9:15· 22:17-21) Ο ίδιος ο Παύλος εξηγεί την κατανομή του τομέως σύμφωνα με την οποία εδόθησαν στους αποστόλους διάφορα μέρη του κόσμου στα οποία να κηρύξουν και να ιδρύσουν νέες Χριστιανικές εκκλησίες:

ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΜΕΩΣ

 4. Ποια διαίρεσις και ανάθεσις τομέως είχε γίνει από το κυβερνών σώμα της Χριστιανικής εκκλησίας;

⁴ «Έπειτα μετά δεκατέσσερα έτη [μετά από μια προηγουμένη επίσκεψι] πάλιν ανέβην εις Ιεροσόλυμα μετά του Βαρνάβα, συμπαραλαβών και τον Τίτον· ανέβην δε κατά αποκάλυψιν, και παρέστησα προς αυτούς το ευαγγέλιον το οποίον κηρύττω μεταξύ των εθνών, . . . αφού είδον ότι ενεπιστεύθην να κηρύττω το ευαγγέλιον προς τους απεριτμήτους, καθώς ο Πέτρος προς τους περιτετμημένους· (διότι ο ενεργήσας εις τον Πέτρον ώστε να αποσταλή προς τους περιτετμημένους, ενήργησε και εις εμέ προς τους εθνικούς·) και αφού εγνώρισαν την χάριν την δοθείσαν εις εμέ, Ιάκωβος και Κηφάς [Πέτρος] και Ιωάννης, οι θεωρούμενοι ότι είναι στύλοι, δεξιάς έδωκαν κοινωνίας εις εμέ και εις τον Βαρνάβαν, δια να υπάγωμεν ημείς μεν εις τα έθνη, αυτοί δε [ο Ιάκωβος, ο Πέτρος και ο Ιωάννης] εις τους περιτετμημένους.»​—Γαλ. 2:1-9.

 5. Σε αρμονία με τους διορισμούς των, πού κατηύθυναν τη διακονία τους ο Πέτρος και ο Παύλος;

⁵ Τότε, πλείστοι από τους Ιουδαίους ήσαν εγκατεστημένοι στην Ανατολή, περιλαμβανομένης της Βαβυλώνος, στη διάρκεια του πρώτου αιώνος. Έτσι ο Πέτρος θα εστρέφετο εκεί. Από το άλλο μέρος, για τον Παύλο αυτό εσήμαινε να μεταβή δυτικά προς την Ευρώπη. Το ότι αυτή η κατανομή τομέως είχε την επιδοκιμασία του Θεού αποδεικνύεται από το γεγονός ότι, όταν ο Παύλος επεσκέφθη την Τρωάδα στο δυτικό άκρο της Μικράς Ασίας, εκλήθη προς δυσμάς από τον Θεό: «Όραμα εφάνη δια νυκτός εις τον Παύλον· Ανήρ τις Μακεδών ίστατο παρακαλών αυτόν και λέγων, Διάβα εις Μακεδονίαν, και βοήθησον ημάς.» (Πράξ. 16:9) Η πρώτη εκκλησία η οποία επρόκειτο να ιδρυθή ως αποτέλεσμα του έργου του Παύλου εκεί ήταν στους Φιλίππους πόλι της Μακεδονίας. Κατόπι ακολούθησε η ίδρυσις Χριστιανικών εκκλησιών στας Αθήνας, την Κόρινθο και άλλες πόλεις της Ευρώπης.

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΟΧΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

 6. (α) Πώς η επιστολή του Παύλου προς τους Κορινθίους έδειξε ότι η εκκλησία είχε ιδρυθή εκεί ως αποτέλεσμα του έργου του Παύλου; (β) Πώς έδειξε η επιστολή ότι ο Πέτρος δεν έπρεπε να θεωρήται ως η κεφαλή ή το θεμέλιο της Χριστιανικής εκκλησίας;

⁶ Για ν’ αποδείξη ότι σ’ αυτή τη Δυτική πόλι της Κορίνθου υπήρχε μια εκκλησία που είχε ιδρυθή εκεί ως αποτέλεσμα του έργου του Παύλου και ν’ αποδείξη, επίσης, ότι ο Πέτρος δεν έπρεπε να θεωρήται ως κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, ο Παύλος έγραψε στους Κορινθίους ακριβώς για ένα τέτοιο ζήτημα, διότι αυτοί εσχημάτιζαν μεταξύ των θρησκευτικές αιρέσεις. Έλεγαν μερικοί, «Εγώ μεν είμαι του Παύλου», «εγώ δε του Απολλώ», άλλοι «εγώ δε του Κηφά [Πέτρου]», «εγώ δε του Χριστού.» Ο Παύλος τούς επέπληξε αυστηρά: «Δεν είσθε σαρκικοί, και περιπατείτε κατά άνθρωπον; Διότι όταν λέγη τις, Εγώ μεν είμαι του Παύλου· άλλος δε, Εγώ του Απολλώ· δεν είσθε σαρκικοί; Τις λοιπόν είναι ο Παύλος, και τις ο Απολλώς, παρά υπηρέται δια των οποίων επιστεύσατε, και όπως ο Κύριος έδωκεν εις έκαστον; Εγώ εφύτευσα, ο Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξησεν. Ώστε ούτε ο φυτεύων είναί τι, ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο Θεός ο αυξάνων. Ώστε μηδείς ας μη καυχάται εις ανθρώπους· διότι τα πάντα είναι υμών είτε Παύλος, είτε Απολλώς, είτε Κηφάς [Πέτρος], είτε κόσμος, είτε ζωή είτε θάνατος, είτε παρόντα είτε μέλλοντα· τα πάντα είναι υμών· σεις δε, του Χριστού· ο δε Χριστός, του Θεού.»​—1 Κορ. 1:12· 3:3-7, 21-23.

 7. (α) Ποιο μέρος έπαιζαν άνθρωποι όπως ο Παύλος, ο Πέτρος και ο Απολλώς στη Χριστιανική εκκλησία; (β) Εκείνοι που έλεγαν, ‘εγώ είμαι του Παύλου’, και ‘εγώ είμαι του Πέτρου’, τι είδους τρόπο σκέψεως είχαν;

⁷ Αυτοί οι άνθρωποι, μέσω των οποίων επίστευσαν και οι οποίοι εβοήθησαν να καλλιεργηθή η πνευματική των ανάπτυξις, μερικοί από τους οποίους ήσαν από το κυβερνών σώμα, ανήκαν στην εκκλησία ως υπηρέται της που είχε προμηθεύσει ο Θεός μέσω του Χριστού. Ήσαν «χαρίσματα εις τους ανθρώπους.» Ώστε ασφαλώς κανένας άνθρωπος όπως ο Παύλος ή ο Πέτρος δεν ήταν το θεμέλιο ή ο αρχηγός της εκκλησίας. Αυτή ήταν θεμελιωμένη επάνω στον Ιησού Χριστό. Όπως είπε ο Παύλος στους Κορινθίους, «θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός.» (1 Κορ. 3:11) Οι Χριστιανοί που απέβλεπαν σε άνθρωπο ως το θεμέλιο ήσαν «σαρκικοί», καταβιβάζοντας τους εαυτούς των από το επίπεδο πνευματικών ανθρώπων στον τρόπο σκέψεως μη πνευματικών, υλιστικών ανθρώπων.

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΤΑΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΡΩΜΗ

 8. Πού έκαμε το μεγαλύτερο μέρος από το έργο του ο Παύλος, και τι δείχνει ότι ενδιεφέρετο για τη Ρώμη;

⁸ Το βιβλίο της Γραφής που ονομάζεται Πράξεις των Αποστόλων μάς δίνει την αφήγησι του έργου του Παύλου και δείχνει ότι αυτός είχε αναπτύξει δράσι στη Δύσι μεταξύ των Εθνών, μολονότι, εκήρυττε, φυσικά, στους Ιουδαίους σ’ εκείνες τις χώρες. Αλλά ούτε ο Παύλος ο «απόστολος των εθνών», και, βεβαιότερα, ούτε ο Πέτρος δεν ήσαν εκείνοι που ίδρυσαν την εκκλησία στη Ρώμη. Όταν ήταν στην Έφεσο στη Μικρά Ασία, αφού ανέφερε για μια επίσκεψι που εσχεδίαζε να κάμη στην Ιερουσαλήμ, ο Παύλος είπε: «Αφού υπάγω εκεί, πρέπει να ίδω και την Ρώμην.» (Πράξ. 19:21) Έγραψε στην εκκλησία στη Ρώμη, όχι Λατινικά, αλλά Ελληνικά, και τους είπε: «Εμποδιζόμην πολλάκις να έλθω προς εσάς. Τώρα όμως μη έχων πλέον τόπον εν τοις κλίμασι τούτοις, επιποθών δε από πολλών ετών να έλθω προς εσάς, όταν υπάγω εις την Ισπανίαν, θέλω ελθεί προς εσάς· διότι ελπίζω διαβαίνων να σας ίδω, και να προπεμφθώ εκεί από σας, αφού πρώτον οπωσούν σας χορτασθώ.»​—Ρωμ. 15:22-24.

 9. (α) Πώς τα λόγια του ιδίου του Κυρίου δείχνουν ότι ο Παύλος δεν είχε ιδρύσει την εκκλησία στη Ρώμη, αλλ’ ότι ήθελε ο Κύριος να χρησιμοποιήση τον Παύλο εκεί; (β) Από ποιον είχε ιδρυθή η εκκλησία στη Ρώμη;

⁹ Αφού συνελήφθη στην Ιερουσαλήμ και υπέφερε στα χέρια των Ιουδαίων θρησκευομεένων που ήσαν εκεί, ο Παύλος επεκαλέσθη τον Καίσαρα για την υπόθεσί του, και ο Χριστός έδειξε την επιδοκιμασία του γι’ αυτό, όπως λέγει η αφήγησις: «Επιφανείς εις αυτόν ο Κύριος, είπε, Θάρρει, Παύλε, διότι καθώς εμαρτύρησας τα περί εμού εις Ιερουσαλήμ, ούτω πρέπει να μαρτυρήσης και εις Ρώμην.» (Πράξ. 23:1-11) Αυτά τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι ο Παύλος δεν ίδρυσε την εκκλησία στη Ρώμη, αλλά αυτή ιδρύθη αναμφιβόλως από Ιουδαίους από τη Ρώμη που ήσαν στην Ιερουσαλήμ την αξιοσημείωτη ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. και οι οποίοι ήσαν μεταξύ εκείνων που μετεστράφησαν εκεί. Όταν επέστρεψαν στη Ρώμη εκήρυξαν τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας εκεί.​—Πράξ. 2:1-10.

10. Τι είναι αξιοσημείωτο στην αφήγησι του ταξιδιού του Παύλου στη Ρώμη και τη φυλάκισί του εκεί, καθώς και στην επιστολή του Παύλου προς τους Ρωμαίους;

¹⁰ Ύστερ’ από πολλές δυσκολίες ο Παύλος έφθασε στη Ρώμη. Τα εδάφια Πράξεις 28:14-16 μας λέγουν: «Όπου [εις Ποτιόλους] ευρόντες αδελφούς, παρεκαλέσθημεν να μείνωμεν παρ’ αυτοίς επτά ημέρας· και ούτως ήλθομεν εις την Ρώμην. Εκείθεν δε ακούσαντες οι αδελφοί τα περί ημών, εξήλθον εις απάντησιν ημών έως του Αππίου φόρου και των Τριών Ταβερνών· τους οποίους ιδών ο Παύλος, ευχαρίστησε τον Θεόν, και έλαβε θάρρος. Ότε δε ήλθομεν εις Ρώμην, . . . εις τον Παύλον . . . συνεχωρήθη να μένη καθ’ εαυτόν μετά του στρατιώτου όστις εφύλαττεν αυτόν.» Δεν αναφέρεται πουθενά ότι ο Πέτρος πήγε στη Ρώμη να συναντήση τον Παύλο και το μετέπειτα υπόμνημα δεν αναφέρει ότι ο Πέτρος επεσκέφθη τον Παύλο στη διάρκεια που ο Παύλος ήταν υπό κράτησι εκεί προτού εμφανισθή μπροστά στον Αυτοκράτορα Νέρωνα, τον Μέγιστο Ποντίφηκα. Ούτε αναφέρεται ο Πέτρος στη μακρά επιστολή του Παύλου προς τους Ρωμαίους, παρ’ όλους τους πολλούς χαιρετισμούς της.​—Ρωμ. 16:3-23.

Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΙΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

11. Πού θα έπρεπε λογικά να βρούμε τον Πέτρο να εκτελή το ιεραποστολικό του έργο;

¹¹ Στο μεταξύ, πού εκτελούσε ο Πέτρος το ιεραποστολικό του έργο; Βέβαια, ειργάζετο όπως είχε διορισθή, στην αποστολή του προς τους περιτετμημένους. (Γαλ. 2:8) Επομένως, συνεκέντρωνε τις προσπάθειες του προς τη Διασπορά.a Η Βαβυλών ήταν ένα σπουδαίο σημείο συγκεντρώσεως στην Ανατολική διασπορά των Ιουδαίων. Σχετικά με αυτό διαβάζομε:

12. Τι μας λέγει η ιστορία για τη Βαβυλώνα ως τόπο διαμονής των Ιουδαίων την εποχή εκείνη;

¹² Την εποχή του Χριστού, ο Ιώσηπος μπορούσε να ομιλή για τους Ιουδαίους στη Βαβυλωνία ως «αναρίθμητες μυριάδες» (Αρχαιότητες, ΙΑ΄, 5:2). Μας λέγει, επίσης, για τις 2.000 Ιουδαϊκές οικογένειες, τις οποίες ο Αντίοχος μετέφερε από τη Βαβυλώνα και τη Μεσοποταμία στη Φρυγία και Συρία. . . . Η Βαβυλωνία παρέμεινε το κέντρον του ανατολικού Ιουδαϊσμού επί αιώνες, και από τις συζητήσεις στις ραββινικές σχολές έγινε η επεξεργασία του Ταλμούδ της Ιερουσαλήμ τον 5ον αιώνα της κοινής μας χρονολογίας, και του Ταλμούδ της Βαβυλώνος ένα αιώνα αργότερα. Τα δύο κυριότερα κέντρα του Μεσοποταμιακού Ιουδαϊσμού ήσαν η Νεχαρδέα, μια πόλις επί του Ευφράτου, και Νίσιβις επί του Μυγδονίου, παραποτάμου του Χαμπορά, που ήσαν, επίσης, κέντρα της Συριακής Χριστιανοσύνης.​—Διεθνής Στερεότυπος Εγκυκλοπαιδεία της Γραφής, έκδοσις 1955, Τόμος 2, σελίς 856α.

13. Πώς οι επιστολές των Ιακώβου, Ιωάννου και Πέτρου αποδεικνύουν ότι αυτοί ακολούθησαν τη συμφωνία που αναφέρεται στο εδάφιο Γαλάτας 2:9 σχετικά με τον διορισμό τομέως;

¹³ Ενώ ο Παύλος πήγε προς τη Δύσι, στην Ευρώπη, ο Ιάκωβος και ο Κηφάς και ο Ιωάννης, σε αρμονία με τη συμφωνία που αναφέρεται στην επιστολή προς Γαλάτας 2:9, υπηρέτησαν στον Ανατολικό κόσμο. Ο Ιάκωβος, στην επιστολή του που έγραψε, συμφωνεί με αυτό. Αρχίζει την επιστολή του: «Ιάκωβος, δούλος του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, προς τας δώδεκα φυλάς τας διεσπαρμένας, χαίρειν.» (Ιάκ. 1:1) Ο απόστολος Ιωάννης, ο οποίος έγραψε το τελευταίο βιβλίο της Γραφής, το απηύθυνε προς τις Ανατολικές εκκλησίες με τα εξής λόγια: «Ο Ιωάννης προς τας επτά εκκλησίας τας εν τη Ασία.» Ο αναστημένος Χριστός, ο οποίος έδωσε στον Ιωάννη το όραμα, διέταξε: «Ό,τι βλέπεις, γράψον εις βιβλίον, και πέμψον εις τας επτά εκκλησίας τας εν τη Ασία, εις Έφεσον, και εις Σμύρνην, και εις Πέργαμον, και εις Θυάτειρα, και εις Σάρδεις, και εις Φιλαδέλφειαν, και εις Λαοδίκειαν.» (Αποκάλ. 1:4, 11) Ο Πέτρος, όμως, σε ποιον έγραψε; Ο Πέτρος εισάγει την πρώτη του επιστολή: «Πέτρος, απόστολος Ιησού Χριστού, προς τους παρεπιδήμους τους διεσπαρμένους εις Πόντον, Γαλατίαν, Καππαδοκίαν, Ασίαν και Βιθυνίαν.» (1 Πέτρ. 1:1) Κανένα από αυτά τα μέρη δεν είναι στην Ευρώπη.

ΒΑΒΥΛΩΝ ΟΧΙ ΕΝΑ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΩΜΗ

14. (α) Από πού λέγει ο Πέτρος ότι έγραψε την πρώτη κανονική επιστολή του, αλλά ποια εξήγησις δίδεται από εκείνους οι οποίοι λέγουν ότι την έγραψε από τη Ρώμη; (β) Πότε εγράφη η πρώτη επιστολή του Πέτρου, σύμφωνα με τη δήλωσι που ενεκρίθη από τον Καρδινάλιο Γκίμπονς και από Καθολικόν υπολογισμό; (γ) Τι λέγει η υποσημείωσις στη μετάφρασι Νοξ για το εδάφιο 1 Πέτρου 5:13;

¹⁴ Όχι μόνο δεν αναφέρει ο Πέτρος τη Ρώμη στην επιστολή του, αλλά σαφώς υποδεικνύει ότι την έγραψε από τη Βαβυλώνα, στο εδάφιο 1 Πέτρου 5:13: «Σας ασπάζεται η εν Βαβυλώνι συνεκλεκτή εκκλησία, και Μάρκος ο υιός μου.» Αλλά οι υποστηρικταί της ιδέας ότι ο Πέτρος έγραψε από τη Ρώμη λέγουν ότι αναφέρει τη Ρώμη συμβολικώς, με το να τη συγκαλύπτη κάτω από το όνομα Βαβυλών. Παραδείγματος χάριν, επικεφαλίδες στην πρώτη επιστολή του Πέτρου, όπως ετυπώθη από τους εκδότας την Εταιρία Τζων Μάρφυ, με την έγκρισι του Καρδιναλίου Τζέιμς Γκίμπονς, λέγει, εν μέρει:

Την έγραψε στη Ρώμη, την οποία συμβολικά ονομάζει Βαβυλώνα, δεκαπέντε περίπου χρόνια μετά την Ανάληψι του Κυρίου μας.

Και η υποσημείωσις στη λέξι Βαβυλών, στην 1 Πέτρου, λέγει: «Συμβολικώς, Ρώμη.» Η υποσημείωσις στη μετάφρασι της Καινής Διαθήκης υπό Μονσινιόρ Ρ. Α. Νοξ (1944) λέγει: «Μικρή μόλις αμφιβολία μπορεί να υπάρξη για το ότι Βαβυλών σημαίνει Ρώμη, παράβαλε Αποκάλυψι 17:5.»

15. Ποιο πρέπει να είναι το έσχατο χρονολογικό όριο συγγραφής της πρώτης επιστολής του Πέτρου κατά τον Καθολικό υπολογισμό, σύμφωνα με το ανωτέρω Καθολικό έντυπο;

¹⁵ Αν ο Πέτρος έγραψε την πρώτη του επιστολή δεκαπέντε περίπου χρόνια μετά την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό, το έσχατο χρονολογικό όριο για την επιστολή του Πέτρου σύμφωνα με αυτή την Καθολική εκτίμησι πρέπει να είναι το 48 μ.Χ. Εν τούτοις, Η Καθολική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος 11 (έκδοσις 1911), στη σελίδα 753β λέγει:

16. Τι λέγει Η Καθολική Εγκυκλοπαιδεία για την ημερομηνία της πρώτης επιστολής του Πέτρου;

¹⁶ Η πιο πιθανή γνώμη είναι εκείνη που την τοποθετεί κατά το τέλος του έτους 63 ή στην αρχή του 64· και εφόσον ο Άγ. Πέτρος υπέστη μαρτυρικό θάνατο στη Ρώμη το 64 (67;) η Επιστολή δεν μπορούσε να είναι μεταγενεστέρα από αυτή τη χρονολογία· εκτός τούτου, παραδέχεται ότι ο διωγμός του Νέρωνος, ο οποίος άρχισε κατά το τέλος του 64, δεν είχε εκσπάσει ακόμη . . . η Επιστολή δεν θα μπορούσε να είναι προγενεστέρα του 63.

17. Σύμφωνα με την ανωτέρω δήλωσι της Καθολικής Εγκυκλοπαιδείας, γιατί ο Πέτρος δεν είχε λόγους να συγκαλύψη τη Ρώμη παρουσιάζοντας την ως Βαβυλώνα;

¹⁷ Επομένως, σύμφωνα με τον Καθολικό υπολογισμό, ο Πέτρος έγραψε την επιστολή του προτού η Ρώμη αρχίση την πορεία της διωγμού της Χριστιανικής εκκλησίας. Ποιος μπορούσε να ήταν ο σκοπός ή η λογική τού να συγκαλυφθή το όνομα της Ρώμης ή να χρησιμοποιηθή η Βαβυλών ως ένα αλληγορικό όνομα για τη Ρώμη όταν η Ρώμη δεν εδίωκε τους Χριστιανούς; Σχετικά με αυτό η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ, Τόμος 8ος, σελίς 18, λέγει:

18. Ποιο επιχείρημα παρουσιάζει Η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ εναντίον του ότι Βαβυλών είναι ένα αλληγορικό όνομα για τη Ρώμη;

¹⁸ Αλλά γιατί ν’ ανακαλύπτωμε αλληγορική σημασία σ’ ένα όνομα που αναφέρεται ως ο τόπος συγγραφής μιας επιστολής; Δεν υπάρχει σοβαρώτερος λόγος να το κάνωμε αυτό από όσος υπάρχει στο ν’ αποδώσωμε μια όμοια σημασία στα γεωγραφικά ονόματα του [κεφαλαίου] 1 [εδαφίου] 1. Πώς ο αναγνώστης του θα μπορούσε ν’ ανακαλύψη ότι εννοείται η Εκκλησία της Ρώμης με τη «συνεκλεκτή» στη Βαβυλώνα; Και αν Βαβυλών σημαίνη μια εχθρική πνευματική δύναμι, όπως στην Αποκάλυψι (18:21), τότε φαίνεται περίεργο ότι οι Καθολικοί κριτικοί ως ένα σώμα υιοθετούν μια τέτοια σημασία εδώ, και παραδέχονται συμπερασματικά την απόδοσι αυτού του χαρακτήρος στην πνευματική των μητρόπολι. Ο Δρ Μπράουν, του Εδιμβούργου, αναφέρει μια κάπως παράλληλη περίπτωσι​—«Η δική μας πόλις ονομάζεται κατά καιρούς Αθήναι λόγω της θέσεώς της, και διότι είναι έδρα μαθήσεως· αλλά δεν θα ωφελούσε να ισχυρισθούμε ότι μια επιστολή ήλθε από το Εδιμβούργο επειδή φέρει σφραγίδα αποστολής των Αθηνών» (Ερμηνευτικοί Λόγοι επί της 1 Πέτρου, i, 548).

19. Ποιοι άλλοι παράγοντες στην επιστολή του Πέτρου αποδεικνύουν ότι την έγραψε από τη Βαβυλώνα στη Μεσοποταμία;

¹⁹ . . . Η φυσική ερμηνεία είναι να λάβωμε το Βαβυλών ως το όνομα της καλώς γνωστής πόλεως. Δεν έχομε πραγματικά κανένα υπόμνημα για οποιοδήποτε ιεραποστολικό ταξίδι του Πέτρου στη Χαλδαία, διότι πολύ λίγες πληροφορίες μας δίδονται για τα τελευταία χρόνια της ζωής του Πέτρου στην Καινή Διαθήκη. Γνωρίζομε, όμως, ότι πολλοί Ιουδαίοι κατοικούσαν στη Βαβυλώνα​—ου γαρ ολίγοι μυριάδες, κατά τον Ιώσηπο—​και δεν ήταν ένας τέτοιος τόπος, σε μεγάλο βαθμό, μια Ιουδαϊκή παροικία ή οικισμός, που μπορούσε να προσελκύση τον απόστολο της περιτομής; . . . Δεδομένου ότι η αυτοκρατορία της Παρθίας [στην οποία ευρίσκετο η Βαβυλών] είχε τη δική της κυβέρνησι, γράφει σε άτομα σε άλλες επαρχίες κάτω από τη Ρωμαϊκή δικαιοδοσία, και τους παραγγέλλει να υπακούουν στον αυτοκράτορα ως τον ανώτατο, και στους διαφόρους κυβερνήτας που αποστέλλονται από αυτόν για το σκοπό της τοπικής διοικήσεως. Επί πλέον, όπως παρετηρήθη συχνά, οι χώρες των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεται στην επιστολή του (1:1) κατατάσσονται με την ίδια σειρά που θα τις κατέτασσε κατά φυσικό τρόπο ένα άτομο που θα έγραφε από τη Βαβυλώνα, αρχίζοντας από τις χώρες που βρίσκονται πλησιέστερα σ’ αυτόν και προχωρώντας κύκλω προς δυσμάς και προς νότον προς τις χώρες, που βρίσκονται στη μεγίστη απόστασι από αυτόν. Η φυσική σημασία του προσδιορισμού Βαβυλών διακρατείται από τους Έρασμο, Καλβίνο, Μπέζα, Λάιτφουτ, Βήζελερ, Μάγιερχοφ, Μπένγκελ, Ντε Βέττε, Μπληκ, και πιθανόν από την πλειονότητα των συγχρόνων κριτικών.

20, 21. (α) Πώς ένα κριτικό σχόλιο εξηγεί ότι είναι πολύ λογικό να έγραψε ο Πέτρος από τη Βαβυλώνα; (β) Τι είναι εκείνο που εγέννησε την παράδοσι ότι ο Πέτρος υπέστη μαρτυρικό θάνατο στη Ρώμη;

²⁰ Προς υποστήριξιν των ανωτέρω έχομε τον τόμο με τον τίτλο «Σχόλιον, Κριτικόν και Επεξηγηματικόν, επί της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης», από τους Δρας Ρ. Τζάμιεσον, Α. Ρ. Φάουσετ και Δ. Μπράουν Μεγάλης Βρεττανίας, έκδοσις 1873, του οποίου το Δεύτερο Μέρος λέγει στη σελίδα 514β στη λέξι «Βαβυλών»:

²¹ Η Χαλδαϊκή Βαβυλών επί του Ευφράτου. Βλέπε Εισαγωγή, ΕΠΙ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ αυτής της Επιστολής, ως απόδειξι του ότι δεν εννοείται η Ρώμη όπως ισχυρίζονται οι παπικοί· παράβαλε ομιλία του ΛΑΪΤΦΟΥΤ. Πολύ απίθανο το ότι σ’ ένα φιλικό χαιρετισμό θα εχρησιμοποιείτο ο αινιγματικός τίτλος που δίδεται στην προφητεία (Ιωάννου, Αποκάλυψις 17:5)! Η Βαβυλών ήταν το κέντρον από το οποίο προήλθε η Ασιατική διασπορά στην οποία απευθύνεται ο Πέτρος. Ο ΦΙΛΩΝ, στο έργο του Λεγκάτσιο αντ Κάιουμ 36ον τμήμα, και ο ΙΩΣΗΠΟΣ, στις Αρχαιότητες, 15, 2.2· 23:12 μας πληροφορεί ότι η Βαβυλών περιελάμβανε πάρα πολλούς Ιουδαίους στα αποστολικά χρόνια (ενώ οι Ιουδαίοι της Ρώμης ήσαν σχετικώς ολίγοι, περίπου 8.000, ΙΩΣΗΠΟΣ 17:11)· ώστε ήταν φυσικό να τους επισκεφθή ο απόστολος της περιτομής. Ήταν το κέντρον εκείνων προς τους οποίους ωμίλησε τόσο επιτυχώς την Πεντηκοστή, Πράξεις 2:9, Ιουδαίοι Πάρθοι . . . κατοικούντες την Μεσοποταμίαν» (οι Πάρθοι ήσαν τότε οι κύριοι της Μεσοποταμιακής Βαβυλώνος)· σ’ αυτούς εδιακόνησε προσωπικώς. Στους άλλους ακροατάς του, τους Ιουδαίους τους κατοικούντας την «Καππαδοκίαν, τον Πόντον και την Ασίαν, την Φρυγίαν τε και την Παμφυλίαν», διακονεί τώρα με την επιστολή. Η πιο αρχαία διακεκριμένη αυθεντία για το μαρτύριο του Πέτρου στη Ρώμη είναι ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, επίσκοπος Κορίνθου, που έζησε το τελευταίο ήμισυ του δευτέρου αιώνος. Φαίνεται ότι, η επιθυμία να παρουσιασθούν ο Πέτρος και ο Παύλος, οι δύο εξέχοντες απόστολοι, ως εκείνοι που μαζί ίδρυσαν την Εκκλησία της μητροπόλεως, εγέννησε την παράδοσι. Ο ΚΛΗΜΗΣ ΡΩΜΗΣ (1η προς Κορινθίους Επιστολή, τμήμα 4, 5), ΠΟΥ ΣΥΧΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ. Αναφέρει τον Παύλο και τον Πέτρο μαζί, αλλά το κάνει ως μια διακριτική περίπτωσι του Παύλου, ο οποίος εκήρυξε τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύσι υπονοεί δε ότι ο Πέτρος ποτέ δεν μετέβη στη Δύσι.b

22. Πώς η δήλωσις του Πέτρου εις 2 Πέτρου 1:14 ενισχύει το επιχείρημα ότι ποτέ δεν επεσκέφθη τη Ρώμη;

²² Στο εδάφιο 2 Πέτρου 1:14, λέγει: «εντός ολίγου θέλω αποθέσει το σκήνωμά μου», υπονοώντας ότι επλησίαζε ο μαρτυρικός του θάνατος, αλλά δεν κάνει κανένα υπαινιγμό περί Ρώμης, ούτε και για καμμιά πρόθεσί του να την επισκεφθή.c

Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ΟΧΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ, ΦΕΡΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

23. (α) Γιατί δεχόμεθα τους λόγους του Πέτρου κατά προτίμησι από τους λόγους μερικών θρησκευτικών συγγραφέων που αντιφάσκουν με αυτόν; (β) Γιατί θα έσφαλλε ο Πέτρος αν λέγοντας Βαβυλών εννοούσε συμβολικά τη Ρώμη;

²³ Τι σημασία έχει αν αυτοί οι θρησκευτικοί συγγραφείς φιλολογίας, η οποία δεν αποτελεί μέρος της Βίβλου, λέγουν ότι Βαβυλών ήταν η Ρώμη​—δηλαδή ότι είναι το απόκρυφο όνομα της Ρώμης; Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήσαν θεόπνευστοι, όπως ήσαν οι δούλοι του Θεού, οι οποίοι έγραψαν τις Άγιες Γραφές. Ο Πέτρος ήταν μεταξύ των θεοπνεύστων Βιβλικών συγγραφέων. (2 Πέτρ. 1:21) Αν, όταν έλεγε Βαβυλών εννοούσε πραγματικά Ρώμη, τότε το πνεύμα του Θεού, που ενέπνευσε τον Πέτρο, έκαμε λάθος, πράγμα που είναι, φυσικά, απαράδεκτο, διότι Βαβυλών δεν είναι Ρώμη και δεν εξεικονίζει τη Ρώμη, όπως θα ιδούμε σε μεταγενέστερα άρθρα αυτής της σειράς. Ο Θεός είναι πάντοτε αληθής και οι θεόπνευστοι συγγραφείς του έγραψαν την αλήθεια. Επομένως, η δήλωσις εις 1 Πέτρου 5:13 δεν σημαίνει Ρώμη, αλλά σημαίνει την κατά γράμμα πάλι της Βαβυλώνος στη Μεσοποταμία.

24. Αν η έκφρασις «η εν Βαβυλώνι» εννοούσε μια εκκλησία εκεί, μπόρεσε «αυτή» να τη σώση από την καταστροφή; Γιατί;

²⁴ Όσον αφορά το αν υπήρχε η Βαβυλών την εποχή εκείνη, Ο Ιστορικός Άτλας της Γραφής Ουεστμίνστερ, Αναθεωρημένη Έκδοσις 1956, υπό Ράιτ και Φίλσον (σελίς 89, χάρτης με τον τίτλο «Ο Ρωμαϊκός Κόσμος κατά τη Γέννησι του Ιησού»), δείχνει ότι η Βαβυλών υπήρχε ως πόλις την εποχή εκείνη. Η έκφρασις εις 1 Πέτρου 5:13, «Η εν Βαβυλώνι», πιθανόν να εννοή μια εκκλησία εκεί, αλλά το άρθρον «η» δεν διεφύλαξε τη Βαβυλώνα από το να γίνη τελείως έρημη, για να εκπληρωθή η προφητεία.

25. (α) Μπορεί οποιαδήποτε πόλις επί της γης, ή το γεγονός ότι ένας ωρισμένος άνθρωπος την επεσκέφθη, να την καταστήση ιδιαιτέρως σπουδαία στους Χριστιανούς; (β) Σχετικά με την αναγνώρισι της ταυτότητος της Βαβυλώνος, τι είναι σπουδαίο να γνωρίζωμε, και γιατί; (γ) Για να λάβωμε την αναγκαία γνώσι για τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, πού πρέπει ν’ αποβλέψωμε, και γιατί;

²⁵ Οι Χριστιανοί σήμερα αποβλέπουν στον Χριστό Ιησού ως το θεμέλιο της Χριστιανικής εκκλησίας και τους αποστόλους ως πιστούς άνδρες, που εχρησιμοποιήθησαν από την Κεφαλή και Κύριόν τους, τον Χριστό, και είναι οικοδομημένοι επάνω στο θεμέλιο. Δεν αποβλέπουν σε οποιαδήποτε πόλι επάνω στη γη ως το κέντρο της πίστεώς των ή ως μεγαλυτέρας σπουδαιότητος από οποιαδήποτε άλλη πόλι στα όμματα του Θεού σήμερα. Αν κάποιος άνθρωπος, ακόμη και ένας απόστολος του Ιησού Χριστού, επεσκέφθη ή όχι μια συγκεκριμένη πόλι, δεν είναι το σπουδαίο ζήτημα. Αλλά είναι σπουδαίο να γνωρίζωμε ότι ο Πέτρος δεν εννοούσε Ρώμη όταν έλεγε Βαβυλών, διότι αν Βαβυλών είναι ένα αλληγορικό όνομα για τη Ρώμη, τότε η Βαβυλών η Μεγάλη είναι η Ρώμη. Αλλά η Γραφή μάς αποδεικνύει ότι η Βαβυλών η Μεγάλη είναι κάτι πολύ σπουδαιότερο και ασκεί μια πολύ μεγαλύτερη επιρροή από όση ήσκησε ποτέ η Ρώμη, ή που ασκεί η θρησκεία η οποία πηγάζει από τη Ρώμη. Η Βαβυλών η Μεγάλη είναι η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, η οποία περιλαμβάνει, όχι μόνο τις θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου», αλλά, επίσης, και τις θρησκείες του ειδωλολατρικού κόσμου. Για να υπακούση ένας στην εντολή της Γραφής να εξέλθη απ’ αυτή, δεν είναι ανάγκη να βρίσκεται στη Ρώμη· μπορεί να βρίσκεται σε οποιαδήποτε τοποθεσία στη γη και να είναι ένας πνευματικός αιχμάλωτος κάτω από την επιρροή της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Απ’ αυτή πρέπει ν’ απομακρυνθή. Πρέπει να ιδή με αλάνθαστο τρόπο τι είναι η Βαβυλών η Μεγάλη για να φύγη από αυτή και να σώση τη ζωή του. Για να το κάμη αυτό, πρέπει να έχη σαφή κατανόησι του τι λέγει η Γραφή για τη Βαβυλώνα. Επομένως, ας εμπιστευώμεθα στον θεόπνευστο Λόγο του Θεού μάλλον παρά στις παραδόσεις ανθρώπων, οι οποίοι δεν είναι θεόπνευστοι και οι οποίοι προσπαθούν να υποστηρίξουν μια προκατειλημμένη άποψι. Μόνο η αλήθεια είναι εκείνη που ελευθερώνει ανθρώπους.​—Ιωάν. 8:32.

[Υποσημειώσεις]

(υποσημείωσις) Δείξτε πώς ο Κλήμης ήταν πράγματι εναντίον της ιδέας ότι ο Πέτρος έγραψε από τη Ρώμη.

(υποσημείωσις) Ποιος ήταν ο Διονύσιος, και τι είχε να πη ο Επιφάνιος για τον επίσκοπο των Χριστιανών στη Ρώμη;