Εργάζεσθε το Καλόν Προς τους Οικείους της Πίστεως
«Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.»—Γαλ. 6:10.
1. Περιορίζεται η εκτέλεσις του καλού στον οικογενειακό κύκλο;
ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ άρθρο ασχολείται ειδικώς με τους συζύγους, τις ευθύνες των της αρχηγίας και το μεγάλο καλό που μπορούν να κάνουν στις συζύγους των, στα τέκνα των κι επίσης στους εαυτούς των με το ν’ ακολουθούν την καθοδηγία του Λόγου του Θεού στα οικογενειακά των ζητήματα. Μόνο όσα είναι καλά αρμόζουν σ’ ένα Χριστιανό και είναι κατάλληλα γι’ αυτόν. Άτομα, τα οποία ομολογούν ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού Ιησού, της Κεφαλής και του Θεμελιωτού της Χριστιανοσύνης, μπορούν να επεκτείνουν την εκτέλεσι του καλού πέραν από τα όρια του οικογενειακού κύκλου. Υπάρχουν πολλά πράγματα που εκτείνονται πέραν από την άμεση οικογένεια, τα οποία οφείλουν να λάβουν υπ’ όψιν οι μάρτυρες του Ιεχωβά και τα οποία αξίζουν να τεθούν σ’ εφαρμογή από αυτούς τους Χριστιανούς.
2. (α) Όπως φαίνεται στο 6ο κεφάλαιο της προς Γαλάτας επιστολής, πόσο εκτεταμένη είναι η ευκαιρία να κάνη ένας καλό; (β) Για τους Χριστιανούς, τι είναι κατάλληλο και ουσιώδες;
2 Ιδιαιτέρως το έκτο κεφάλαιο του Γραφικού βιβλίου της επιστολής προς Γαλάτας δείχνει απεριόριστη ευκαιρία για να κάμη ένας το καλό σε άλλα άτομα γενικώς, και ειδικώς σ’ εκείνους οι οποίοι έχουν την ιδία πίστι, οι οποίοι είναι όμοιοι με αυτούς Χριστιανοί, μάρτυρες του Ιεχωβά και σύντροφοί των. Αυτό το κεφάλαιο της προς Γαλάτας επιστολής πραγματεύεται σε μεγάλο βαθμό την πλήρη υποβοηθήσεως στοργική σχέσι, η οποία υπάρχει μεταξύ των Χριστιανών και τις ευκαιρίες που αυτή προσφέρει για την εκδήλωσι του καλού. «Καλόν» είναι, επομένως, εκείνο που είναι κατάλληλο και αρμόζει στη Χριστιανική πίστι και είναι, πράγματι, ουσιώδες ως απόδειξις του ότι ένας πραγματικά συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του Λόγου του Θεού και με το παράδειγμα του Χριστού Ιησού.
3. (α) Εξαιτίας ποιου σπουδαίου γεγονότος έχουν, ειδική ευθύνη τώρα οι δούλοι του Ιεχωβά; (β) Με ποιον τρόπο αναμιγνύεται το ελατήριο;
3 Τα πρώτα έξη εδάφια του έκτου κεφαλαίου της επιστολής προς Γαλάτας ομιλούν για παροχή βοηθείας προς αλλήλους με πραότητα, με ταπεινοφροσύνη και με ανιδιοτελή συμμετοχή. Κατόπιν, αρχίζοντας από το έβδομο εδάφιο λέγει: «Μη πλανάσθε· ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει· διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού, θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν· αλλ’ ο σπείρων εις το πνεύμα, θέλει θερίσει εκ του πνεύματος ζωήν αιώνιον.» (Γαλ. 6:7, 8) Επομένως, οι Χριστιανοί έχουν ασφαλώς ευκαιρίες να ‘σπείρουν’ με το να κάνουν καλά έργα. Αυτές οι ευκαιρίες επεκτείνονται και αυξάνουν συνεχώς σήμερα διότι ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων λαμβάνουν την ευδοκία του Θεού και φέρονται σε συναναστροφή με την Χριστιανική εκκλησία. Στους δούλους του Ιεχωβά αυτό φέρνει πολλή ευθύνη, περιλαμβανομένης και της ευθύνης να σπείρουν καλά, διότι, καθώς διαβάσαμε, «ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.» Για να είναι τα έργα πράγματι καλά πρέπει να γίνωνται με ορθό ελατήριο, επειδή, όπως αναφέρεται στο όγδοο εδάφιο, μπορεί κανείς ‘να σπείρη εις την σάρκα’ ή ‘να σπείρη εις το πνεύμα.’ Η σπορά με τον καλόν Γραφικόν αντικειμενικόν σκοπό, με το ορθό ελατήριο, καθιστά επομένως ικανόν τον Χριστιανόν να ‘θερίση εκ του πνεύματος ζωήν αιώνιον.’
4. (α) Πώς οι καιροί ενθαρρύνουν να πράττωμε το καλό «προς πάντας»; (β) Ως ποια έκτασι προχωρεί το «ας εργαζώμεθα το καλόν»;
4 Γεγονότα και εξελίξεις, που συμβαίνουν στον θρησκευτικό κόσμο σήμερα, καθιστούν την εποχή μας την πιο εύθετη μέχρι σήμερα εποχή για σπορά καλών έργων. Αυτός είναι ο ευνοϊκός καιρός, τώρα που έχομε την συναναστροφή με πολλούς ομοίους με μας Χριστιανούς. Έχομε ευκαιρίες να κηρύττωμε, ‘εργαζόμενοι το καλόν προς πάντας’· αλλά ειδικώς τώρα, που δεν είμεθα αποχωρισμένοι από τους αδελφούς μας αλλά είμεθα μαζί τους, έχομε την ευκαιρία να βοηθήσωμε τους ομοίους με μας Χριστιανούς. Έτσι, «άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.» (Γαλ. 6:10) Οι Χριστιανοί, λοιπόν, έχουν ευκαιρίες να σπείρουν καλό με το έργο κηρύγματος· αλλά το να «εργαζώμεθα το καλόν» προχωρεί περισσότερο από αυτό, διότι το ανωτέρω εδάφιο από την επιστολή προς Γαλάτας συνιστά με έμφασι «προς τους οικείους της πίστεως.»
5. Αναφέρετε τον σκοπό για τον οποίο παρατίθενται μερικοί ειδικοί τρόποι, με τους οποίους μπορούμε να πράττωμε το καλόν.
5 Ας σημειώσωμε τώρα μερικούς ειδικούς τρόπους, με τους οποίους μπορούμε να εργαζώμεθα το καλόν προς τους οικείους της πίστεως. Δεν ισχυριζόμεθα εδώ ότι θα παραθέσωμε όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνη αυτό. Ο κατάλογος ασφαλώς δεν θα είναι πλήρης εδώ, αλλά το ν’ αναφέρουμε μερικά από αυτά τα καλά έργα όσο επιτρέπει ο χώρος μπορεί να βοηθήση όλους μας ν’ αντιληφθούμε ότι οι απαιτήσεις του εδαφίου Γαλάτας 6:10 σχετικά με τους «οικείους της πίστεως» μπορούν να τύχουν ανταποκρίσεως με πολλούς τρόπους.
6. Εξηγήστε τον κοινό αντικειμενικό σκοπό των μαρτύρων του Ιεχωβά.
6 Ως μάρτυρες του Ιεχωβά υπηρετούμε μαζί με τους οικείους της πίστεως με το να εργαζώμεθα μαζί με αυτούς στη διακονία για τα συμφέροντα της Χριστιανικής εκκλησίας και για τα συμφέροντα άλλων ανθρώπων, στους οποίους το άγγελμα του Λόγου του Θεού μεταφέρεται από μας τους ιδίους και από τους Χριστιανούς συντρόφους μας. Όλοι έχομε τον ίδιο αντικειμενικό σκοπό, δηλαδή, να σπείρουμε εις το πνεύμα και να υπηρετούμε και να λατρεύωμε πιστά τον Ιεχωβά Θεό μας και να κάνωμε βεβαία την ελπίδα μας για ζωή στο δίκαιο νέο του σύστημα πραγμάτων. Για να επιτευχθή αυτός ο αντικειμενικός σκοπός, βοηθούμε αλλήλους, και ένα μεγάλο μέρος αυτής της βοηθείας παρέχεται μέσω συμβουλής ή συστάσεως που λαμβάνομε και που δίνομε, και που στηρίζεται όλη στον Λόγο του Θεού και σε αρμονία με τις προσπάθειες της θεοκρατικής του οργανώσεως.
ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΩΦΕΛΙΜΗ;
7. (α) Πότε είναι η συμβουλή ωφέλιμη; (β) Δώστε καταφανή παραδείγματα, (γ) Σε ποιο συμπέρασμα οδηγεί αυτό όσον αφορά τη συμβουλή που μπορούμε να δώσωμε;
7 Έχετε λάβει στη διάρκεια της ζωής σας συμβουλές και υποδείξεις. Πότε ωφεληθήκατε από αυτές; Δεν ήταν πράγματι όταν προσέξατε τη συμβουλή και ενεργήσατε σύμφωνα μ’ αυτήν, ακολουθώντας τις υποδείξεις που είχαν γίνει για το καλό σας και για τη βελτίωσί σας; Αν δεν είχατε ανταποκριθή μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι καταφανές ότι η συμβουλή και οι υποδείξεις δεν θα σας είχαν ωφελήσει. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον λειτουργούν, επίσης, οι θεοκρατικές υποδείξεις και συμβουλές. Έτσι από αυτό το γεγονός βλέπομε πόσο σπουδαίο είναι, όταν υπηρετούμε μαζί με τους οικείους της πίστεως, να το πράττωμε με συμπάθεια και διακριτικότητα, ώστε να ωφεληθούμε από τη συμβουλή και τις υποδείξεις και για να ωφεληθούν και άλλα άτομα από τις υποδείξεις που λαμβάνουν από μας. Οι υποδείξεις και οι συμβουλές είναι ωφέλιμες σ’ ένα άτομο μόνον όταν αυτές γίνωνται δεκτές, και δεν είναι ωφέλιμες όταν απορρίπτωνται. Μήπως δεν γίνεται καταφανές αυτό με τη συμβουλή, η οποία δίδεται στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, όπου δίδονται φιλάγαθες, στοργικές υποδείξεις για τη βελτίωσι εκείνων, οι οποίοι ομιλούν από το βήμα και προετοιμάζονται για να γίνουν κατάλληλοι να δίνουν δημόσιες Γραφικές διαλέξεις; Υποδείξεις γίνονται και η βελτίωσις έρχεται όταν οι υποδείξεις γίνωνται δεκτές και εφαρμόζωνται. Η Διακονία της Βασιλείας, που λαμβάνομε, περιέχει υποδείξεις και συμβουλές. Οι επίσκοποι στις εκκλησίες δίνουν τέτοιες συμβουλές και υποδείξεις. Ο Λόγος του Θεού έχει άφθονες καλές συμβουλές. Ώστε, λοιπόν, όταν υπηρετούμε μαζί με τους οικείους της πίστεως, η διακριτικότης θα μας βοηθήση να είμεθα αποτελεσματικοί και υποβοηθητικοί με την συμβουλή μας.
8. Ποια κατάλληλη συμβουλή μάς δίνουν τα εδάφια 1 Τιμόθεον 5:1, 2;
8 Να είσθε διακριτικοί όταν δίνετε συμβουλές ή κάνετε υποδείξεις, ακόμη και αν το άτομο, στο οποίο δίδεται η συμβουλή, είναι ίσως ένας ώριμος Χριστιανός και, γι’ αυτόν τον λόγο, αυτά δεν θα έπρεπε να λεχθούν. Μολονότι μπορεί να φαίνεται ότι «έπρεπε να γνωρίζη καλύτερα,» εν τούτοις, η εκτίμησις, η ευγένεια και η διακριτικότης μας απαιτούν να φερώμεθα στοργικά προς τους αδελφούς μας στην εκκλησία, όπως ακριβώς θα εφερόμεθα στοργικά προς μέλη της οικογενείας μας. «Πρεσβύτερον μη επιπλήξης, αλλά πρότρεπε ως πατέρα· τους νεωτέρους, ως αδελφούς· τας πρεσβυτέρας, ως μητέρας· τας νεωτέρας, ως αδελφάς, μετά πάσης καθαρότητος.» (1 Τιμ. 5:1, 2) Αυτή είναι μια Γραφική συμβουλή σε μας για να σεβώμεθα τα αισθήματα των αδελφών μας. Είναι ανάγκη να χρησιμοποιούμε διακριτικότητα στις σχέσεις μας μαζί τους για να μη ματαιωθή ο σκοπός μας, ο οποίος είναι να τους κάνωμε καλό, να τους ωφελήσωμε και, στην περίπτωσι συμβουλών και υποδείξεων, να δεχθούν τη συμβουλή μας και ν’ ανταποκριθούν στις υποδείξεις μας. Όλ’ αυτά γίνονται για την ευτυχία των και για την προαγωγή της λατρείας του Ιεχωβά.
9. (α) Γιατί χρειάζεται συχνά ενθάρρυνσις; (β) Δώστε ένα παράδειγμα ‘παρηγορίας και οικοδομήσεως.’
9 Πρέπει να ζητούμε ευκαιρίες να προσφέρωμε διακριτική ενθάρρυνσι στους αδελφούς μας; Ναι, πρέπει. Οι Χριστιανοί έχουν το προνόμιο να ενθαρρύνουν και να παρηγορούν αλλήλους. Η ενθάρρυνσις χρειάζεται συχνά διότι η αποθάρρυνσις δεν είναι κάτι ασυνήθιστο, ακόμη και μεταξύ εκείνων οι οποίοι είναι δούλοι του Ιεχωβά Θεού. Τα κοινά μας προνόμια σχετικά με αυτό τονίζονται στο εδάφιο 1 Θεσσαλονικείς 5:11: «Δια τούτο παρηγορείτε αλλήλους, και οικοδομείτε ο είς τον άλλον, καθώς και κάμνετε.» Η συμμόρφωσις μ’ αυτό καταλήγει σε προσωπική χαρά και σε μεγαλύτερη δράσι για τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη, γι’ αυτόν που δίνει και γι’ αυτόν που λαμβάνει παρηγοριά κι εποικοδομητική βοήθεια. Η εμμονή σ’ αυτά συνιστάται. Ένας επίσκοπος ή άλλος Χριστιανός πιθανόν να παρατηρήση ότι ένας αδελφός είναι στενοχωρημένος και μπορεί να δημιουργήση ευκαιρία για να μιλήση μαζί του σχετικά μ’ αυτό. Μια κατ’ ιδίαν συζήτησις μεταξύ του στενοχωρημένου Χριστιανού και του αδελφού ο οποίος ζητεί να τον ενθαρρύνη θα μπορούσε να διεξαχθή περίπου ως εξής:
«Αδελφέ, ελπίζω ότι όλη η οικογένειά σας είναι καλά από κάθε άποψι. Πώς είσθε εσείς;»
«Δεν καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει, αδελφέ. Είμαι τελείως αποθαρρημένος· δεν μπορώ να αισθανθώ ενθουσιασμό για τίποτε. Δεν ξέρω τι έχω κάμει. Είμαι τελείως συντετριμμένος. Είμαι πολύ στενοχωρημένος,»
«Δεν είναι κάτι ασυνήθιστο να αισθάνεται κανείς αναστατωμένος μερικές φορές και εκτιμώ ότι το ανεφέρατε σ’ εμένα. Δεν είσθε ο μόνος που αισθάνεσθε άσχημα. Κι εγώ ο ίδιος έχω αισθανθή στενοχώρια και αποθάρρυνσι και αν παρατηρήσωμε στις Γραφές, θα βρούμε εκεί παραδείγματα, τον Πέτρο και τον Παύλο για ν’ αναφέρω μόνο δύο, που αισθάνθηκαν αποθάρρυνσι κάποτε, όπως ενθυμείσθε.»
«Ναι, ενθυμούμαι.»
«Έτσι, όταν αισθανώμεθα μια τέτοια αποθάρρυνσι, συνήθως αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα και όπου υπάρχει πρόβλημα υπάρχει και λύσις. Σκεφθήκατε, λοιπόν, ποιο μπορεί να είναι το πρόβλημά σας;»
«Νομίζω ότι δεν εξήτασα την κατάστασι πραγματικά στο βάθος.»
«Μπορώ να σας βοηθήσω να την εξετάσετε;»
«Ναι, θα το εκτιμούσα αυτό.»
«Τότε, εν πρώτοις, πηγαίνουν όλα καλά στο σπίτι;»
«Τι εννοείτε;»
«Να, πώς περνάτε με την σύζυγό σας;»
«Ω, έξοχα, καλά.»
«Γνωρίζω ότι αυτό είναι μια ευλογία για σας, Αλλά τα παιδιά—είναι όλα εν τάξει μαζί τους;»
«Ναι, πολύ καλά.»
«Όλη η οικογένειά σας, λοιπόν, είναι καλά, και σε καλή υγεία;»
«Στην υγεία μας είμεθα καλά.»
«Μήπως η κοσμική σας εργασία παρουσιάζει κάποια δυσκολία;»
«Όχι πιο μεγάλη δυσκολία από ό,τι συνήθως.»
«Τι σημαίνει ‘όχι πιο μεγάλη δυσκολία από ό,τι συνήθως’;»
«Όπως πιθανόν να γνωρίζετε, η κοσμική μου εργασία είναι εποχιακή και ακριβώς τώρα είναι μια πολυάσχολη περίοδος κι εργάζομαι επί πλέον ώρες. Δεν βρίσκω καθόλου καιρό να κάνω τίποτε άλλο παρά μόνο εργασία, εργασία, εργασία! Αυτό είναι όλο.»
«Πολλοί από μας βρίσκονται σχεδόν στην ίδια κατάστασι. Έτσι, αν αισθάνεσθε κόπωσι από τις μακρές ώρες εργασίας, φυσικά αυτό είναι ένα πρόβλημα. Αυτό μπορεί να σας φθείρη· γι’ αυτό μπορεί να αισθάνεσθε στενοχωρημένος, αποθαρρυμένος και εκνευρισμένος. Αλλά οποιοδήποτε κι αν είναι το πρόβλημα, υπάρχει μια λύσις, όπως ανέφερα προηγουμένως. Θα ενθυμήσθε το εδάφιο που είναι ειδικά ενθαρρυντικό για μας όταν είμεθα αποθαρρημένοι και ταραγμένοι. Είναι στον Ψαλμό 55:22, και συμβουλεύει: ‘Επίρριψον επί τον Ιεχωβά το φορτίον σου, και αυτός θέλει σε ανακουφίσει· δεν θέλει ποτέ συγχωρήσει να σαλευθή ο δίκαιος.’ Αλλά, αδελφέ, πώς μπορεί αυτό το εδάφιο να σε βοηθήση τώρα, που αισθάνεσαι λίγη πλήξι και αποθάρρυνσι;»
«Λέγει να επιρρίψω το φορτίο μου στον Ιεχωβά και αυτός θα με ανακουφίση.»
«Σύμφωνοι, αλλά πώς θα μπορούσατε να επιρρίψετε το φορτίο σας σ’ Αυτόν;»
«Με προσευχή;»
«Ακριβώς. Και είπε ότι ποτέ ‘δεν θέλει συγχωρήσει, να σαλευθή ο δίκαιος.’ Τώρα, τι σημαίνει ‘να σαλευθή’;»
«Να πέση, υποθέτω, ή να βρεθή σε μια διανοητική κατάστασι ωας αυτή που φαίνεται ότι βρίσκομαι εγώ.»
«Ποια είναι αυτή η διανοητική κατάστασις στη δική σας περίπτωσι;»
«Να, νομίζω ότι είμαι απλώς στενοχωρημένος, ή αποθαρρημένος.»
«Ακριβώς.»
«Αδελφέ, θα ήθελα να μάθετε ότι εκτιμώ αυτό το σημείον. Βλέπω ότι το εδάφιο αυτό εφαρμόζεται, πράγματι στην περίπτωσί μου και εκτιμώ πολύ το ότι μ’ εκάματε να το προσέξω.»
«Κι εγώ ωφελούμαι πάντοτε πάρα πολύ από αυτό το εδάφιο. Εφόσον συνιστά να επιρρίψετε σ’ αυτόν το φορτίο σας και, όπως παρετηρήσατε, αυτό μπορεί να γίνη με προσευχή, γιατί να μη ζητήσουμε τη βοήθεια του Ιεχωβά και να εκφράσωμε την εκτίμησί μας και τις ευχαριστίες μας στον Ιεχωβά με προσευχή τώρα;»
Και ενώνονται σε προσευχή, με το να προσευχηθή ο επισκέπτης αδελφός στον Ιεχωβά υπέρ των δύο. Σε αρμονία με τις προσευχές του, ο αδελφός που έχει το πρόβλημα, το οποίον το βλέπει και ο ίδιος τώρα, οφείλει, επίσης, να καταβάλλη πραγματική προσπάθεια για να διευθετήση τις υποθέσεις του και ν’ αλλάξη το προσωπικό του πρόγραμμα για ανακούφισι. Ίσως παραστή κάποτε ευκαιρία να ενεργήσετε με παρόμοιο τρόπο.
10. Αφηγηθήτε μια πραγματική πείρα που δείχνει τα καλά αποτελέσματα από την ενθάρρυνσι που εδόθη.
10 Κατωτέρω αναφέρεται η πραγματική πείρα μιας εκκλησίας στις Ηνωμένες Πολιτείες στη διάρκεια του 1966, με τα λόγια ενός μέλους του κεχρισμένου υπολοίπου:
«Η εκκλησία μας απήλαυσε αύξησι 30 τοις εκατό. Αυτό οφείλεται πρώτα σ’ αυτούς οι οποίοι αναζωογονήθησαν και άρχισαν να συμμετέχουν και πάλι στο έργο του θερισμού. Ετέθησαν σ’ εφαρμογή ενθαρρυντικές εποικοδομητικές επισκέψεις. Ιδού μια σύντομη πείρα: Μια αδελφή, αδρανής επί τρία έτη, ανέφερε στον επίσκοπο ‘είναι δύσκολο να επανέλθω στην αλήθεια. Έχω απομακρυνθή τόσο πολύ καιρό. Πώς θα μπορούσα και να σκεφθώ ακόμη να πάγω στην υπηρεσία ή στις συναθροίσεις;’ Ώφειλε να φροντίζη, για την σοβαρά ασθενή μητέρα της επί τόσο πολύν καιρό ως τον θάνατό της, ώστε αυτή η ιδία έγινε πνευματικώς ασθενής και αδρανής. Την ενεθάρρυναν να αισθάνεται ότι ποτέ δεν απεμακρύνθη στην πραγματικότητα από την αλήθεια αλλά εξεπλήρωνε μια μορφή της διακονίας της τόσο ζωτική για την καλή Χριστιανική διαγωγή και αγάπη, και ότι ο Ιεχωβά δεν είχε λησμονήσει τα έργα της αγάπης που είχε κάμει. Της ελέχθη ότι οι αδελφοί που βρίσκονται στη φυλακή δεν συμμετέχουν στις συναθροίσεις ή στην υπηρεσία αγρού αλλά ωστόσο δεν είχαν απομακρυνθή από την αλήθεια. Αυτή η άποψις των πραγμάτων την εβοήθησε αφάνταστα. Τώρα είναι τακτική στην υπηρεσία και παρευρίσκεται στις συναθροίσεις. Άλλες χαρούμενες πείρες όπως αυτή μας ενθαρρύνουν να εξακολουθούμε να σπείρωμε αγαθωσύνη για τους αδελφούς μας.»
ΥΛΙΚΑ ΔΩΡΑ
11. Περιλαμβάνουν υλικά πράγματα τα καλά έργα;
11 Καλά έργα, τα οποία περιλαμβάνουν υλικά πράγματα, καταλήγουν, επίσης, σε πνευματική ευλογία και ωφέλεια. Αυτό υπονοείται από το εδάφιο Γαλάτας 6:10, και σημαίνει γενναιόδωρη συμμετοχή στα υλικά αγαθά μαζί με τους αδελφούς μας. Αυτό, που εκδηλώνεται όταν δίνη ένας γενναιόδωρα, είναι πράγματι η αγάπη του Θεού, για την οποία δεν μπορεί να υπάρξη καμμιά αμφιβολία κάτω από το φως των εδαφίων 1 Ιωάννου 3:13-18, από τα οποία το δέκατο έβδομο εδάφιο λέγει: «Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου, και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν, και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ’ αυτού, πώς η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ;» Τονίζοντας περαιτέρω αυτό το σημείο και εξετάζοντας το ελατήριο, το εδάφιο δέκατο όγδοο λέγει: «Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.» Αντίθεσις μεταξύ έργων και λόγων δείχνει ότι η γενναιόδωρη συμμετοχή είναι Χριστιανοσύνη στην πράξι και όχι απλώς στην θεωρία.
12. (α) Σε ποιους μπορεί να εκδηλωθή υλική γενναιοδωρία; (β) Ποιες «ημέρες» μπορούν οι Χριστιανοί να δίδουν από τα υλικά αγαθά των; (γ) Για ποια πράγματα είναι κατάλληλες οι εκφράσεις εκτιμήσεως;
12 Σε ποιους μπορεί να εκδηλωθή αυτή η υλική γενναιοδωρία; Σε όλους τους αδελφούς. Δεν γίνονται δέκται της γενναιόδωρου αγάπης των αδελφών των μόνο εκείνοι που έχουν ανάγκη, αλλά γίνονται και πρέπει να γίνωνται όλοι. Μεταξύ των ανθρώπων γενικά υπάρχει πολύς τυπικισμός στην προσφορά δώρων, όπως, παραδείγματος χάριν, στη διάρκεια κοσμικών εορτών. Σ’ αυτό, όμως, υπάρχει συχνά ένα συναγωνιστικό πνεύμα, μια ζηλότυπη σύγκρισις των δώρων. Η γενναιοδωρία, η οποία ασκείται από τους αληθινούς Χριστιανούς, δεν αναμένει καμμιά επίσημη ευκαιρία. Δώρα μπορούν να δοθούν ως μια εκδήλωσις της εκτιμήσεως ενός για πιστή υπηρεσία σε οποιαδήποτε εποχή και σε οποιουσδήποτε που είναι άξιοι, όπως, παραδείγματος χάριν, σε ηλικιωμένα άτομα. Δεν είναι ανάγκη να περιορίζωνται σε εκδηλώσεις αγάπης μεταξύ συζύγων αλλά μπορούν να επεκτείνωνται σε έκφρασι αγάπης προς τα τέκνα και από τέκνα προς τους γονείς των, οι οποίοι τα διδάσκουν και τα εκπαιδεύουν να ζουν με ευσεβείς αρχές. Επίσης, αυτά μπορούν να επεκταθούν και προς ένα αδελφό, στον οποίο είμεθα ευγνώμονες για κάτι που ίσως έχει κάμει για μας, κάποια φιλοφρόνησι ή καλωσύνη ή ωφέλειες από θεοκρατική άποψι. Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν χρειάζονται την «Ημέρα της Μητέρας,» την «Ημέρα του Πατρός,» την «Ημέρα των Χριστουγέννων,» την «Ημέρα του Πάσχα» ή άλλες εορτές, οι οποίες καθορίζονται από τον κόσμο, διότι, μολονότι αληθεύει ότι μερικά άτομα πιθανόν να προσφέρουν με κάθε ειλικρίνεια σ’ αυτές τις ευκαιρίες από αγάπη, όταν γίνουν Χριστιανοί, αποφεύγουν το ν’ αμαυρωθή η προσφορά των δώρων των λόγω συσχετισμού των με οποιεσδήποτε εορτές ειδωλολατρικής προελεύσεως. Δώρα αγάπης μπορούν ν’ αποτελούν εκφράσεις εκτιμήσεως για πολλά διάφορα πράγματα, όπως είναι, παραδείγματος χάριν, η πιστή υπηρεσία από σκαπανείς. Ευλογείται πολύ περισσότερο ο δοτήρ. Όλοι ωφελούνται, οικοδομούνται στην πίστι, και όλοι κερδίζουν, οι ηλικιωμένοι καθώς και η νεολαία. «Μη με εγκαταλίπης μηδέ μέχρι του γήρατος και πολιάς, Θεέ, εωσού κηρύξω τον βραχίονα σου εις ταύτην την γενεάν, την δύναμίν σου εις πάντας τους μεταγενεστέρους.» (Ψαλμ. 71:18) Η γενναιόδωρη συμμετοχή μαζί με τους αγαπητούς μας αδελφούς βοηθεί να ελκύωνται όλοι μαζί με τους ισχυρούς δεσμούς της αγάπης.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ
13. Πώς μπορούν οι προσωπικές επισκέψεις ν’ απεργασθούν το καλόν;
13 Στις προηγούμενες παραγράφους παρετηρήσαμε μια πιθανή συνομιλία μεταξύ ενός αδελφού, ο οποίος είχε ίσως επισκεφθή έναν άλλον αδελφό και ενός στον οποίον έγινε η επίσκεψις, με τον σκοπό της ενθαρρύνσεως. Πράγματι, το να επισκεπτώμεθα τους οικείους της πίστεως είναι ένα από τα μέσα που μπορούμε να χρησιμοποιούμε για να πράττωμε το καλόν προς τη Χριστιανική αδελφότητα. Το ζωηρό ενδιαφέρον μας γι’ αυτούς μας ενθαρρύνει να επισκεπτώμεθα έτσι τους άλλους. Αυτό αληθεύει ειδικώς, όταν υπάρχη κάποια ανάγκη που πρέπει να προσέξωμε ιδιαιτέρως, όπως όταν ένας από την οικογένεια είναι ασθενής ή, όπως ανεφέρθη προηγουμένως, είναι ίσως αποθαρρημένος. Ο Ιησούς εχρησιμοποίησε στα εδάφια Ματθαίος 25:35-40 αυτή την αρχή στη συζήτησί του για τα συμβολικά πρόβατα και τα συμβολικά ερίφια, λέγοντας: «Εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς εμέ.» Οι επισκέψεις μας προς τους οικείους της πίστεως μπορούν να βοηθήσουν με αυτή την παρουσία μας, η οποία δείχνει έτσι το στοργικό μας ενδιαφέρον, καθώς και με την ενθάρρυνσι που μπορούμε να δώσωμε, ίσως πρακτική συμπαράστασι με το να προσφέρωμε βοήθεια για τα παιδιά, να κάνωμε κάποια δουλειά του σπιτιού, προμήθεια κάποιου φαγητού και με το να δίνωμε με πολλούς τρόπους πραγματική βοήθεια με την προσωπική μας παρουσία. Η επίσκεψις αυτή στους αδελφούς πρέπει να είναι μια αυθόρμητη έκφρασις αμοιβαίας αγάπης και όχι απλώς όταν νομίζωμε ότι είναι απολύτως αναγκαία για να εκπληρώσωμε κάποια ευθύνη. Μ’ αυτή τη βάσι δεν αισθανόμεθα ότι οφείλομε να επισκεφθούμε ένα αδελφό μόνο όταν το άτομο αυτό απουσιάζη από τις συναθροίσεις ή από την υπηρεσία. Μάλλον, η Χριστιανική μας συναναστροφή είναι κάτι που πρέπει να την απολαμβάνωμε και ασφαλώς προσφέρει μεγάλη πνευματική ωφέλεια τόσο σ’ εκείνον ο οποίος δέχεται την επίσκεψι όσο και στον επισκέπτη. «Διότι επιποθώ να σας ίδω, δια να σας μεταδώσω χάρισμά τι πνευματικόν προς στήριξιν υμών· τούτο δε είναι, το να συμπαρηγορηθώ μεταξύ σας δια της κοινής πίστεως υμών τε και εμού.»—Ρωμ. 1:11, 12.
14. Συνοψίστε τις μορφές Χριστιανικής ζωής εξετάζονται ανωτέρω.
14 Αναφέραμε μερικά πράγματα που μπορούμε να κάνωμε ως παραδείγματα του να πράττωμε το καλόν προς τους οικείους της πίστεως, όπως το να υπηρετούμε με διακριτικότητα μαζί τους, να τους ενθαρρύνωμε να συνεχίζουν τα καλά των έργα, να μοιραζώμεθα υλικά πράγματα με τους αδελφούς μας, να τους επισκεπτώμεθα για αμοιβαία πνευματική ωφέλεια. Έτσι θα ευλογηθούμε πολύ από τον Θεό. Αυτό συμβαίνει διότι εποικοδομείται και ενισχύεται η εκκλησία με τέτοια καλά έργα. Όταν οι αδελφοί είναι διακριτικοί και γενναιόδωροι και όταν δαπανούν χρόνο για επίσκεψι υφίσταται ένας ισχυρότερος δεσμός ενότητος και αγάπης. Όλα αυτά αποτελούν μέρος της ζωής και ειδικώς αποτελούν μέρος της Χριστιανικής ζωής, μιας ζωής αγάπης για τον Θεό και αγάπης για τον συνάνθρωπό μας.
15. Συνοψίστε τ’ αποτελέσματα αυτών των καλών πραγμάτων της ζωής.
15 Ένα θαυμαστό αποτέλεσμα προκύπτει με την ευλογία του Ιεχωβά σε τέτοια καλά έργα. Είναι μια ευλογία ειρήνης, δυνάμεως και παρηγορίας, πράγμα που τονίζεται στο εδάφιο Πράξεις 9:31 (ΜΝΚ): «Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι καθ’ όλην την Ιουδαίαν και Γαλιλαίαν και Σαμάρειαν είχον ειρήνην, οικοδομούμεναι και περιπατούσαι εν τω φόβω του Ιεχωβά, και δια της παρηγορίας του αγίου πνεύματος επληθύνοντο.» Η ειρήνη οικοδομείται επάνω στη δικαιοσύνη και φέρνει αυτή την ευλογία του Ιεχωβά. Χάρις σ’ αυτήν, η εκκλησία και όλα τα άτομα που βρίσκονται σ’ αυτήν είναι σε καλύτερη θέσι να πράττουν το καλό προς όλους, προς τους έξω. Τι καλά αποτελέσματα προκύπτουν με το να εργαζώμεθα το καλόν προς τους οικείους της πίστεως!