«Δουλεύσατε εις τον Ιεχωβά εν Ευφροσύνη»

«Μακάριος ο λαός του οποίου Θεός είναι ο Ιεχωβά!»​—Ψαλμ. 144:15, ΜΝΚ.

 1. Διάγουν δυστυχισμένη ζωή οι δούλοι του Ιεχωβά;

«ΕΠΙ τέλους ευτυχής.» Ένας Σουηδός κυβερνήτης διέταξε κάποτε να περιλαμβάνη αυτά τα λόγια ο επιτάφιός του (στη Λατινική Tandem felix). Άσχετα με το πώς εκείνος έβλεπε αυτή τη φράσι, μπορεί ένας να διερωτάται αν η ζωή έφερε πραγματική ευτυχία σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Πολλά άτομα, ακόμη και μερικά που έχουν αφοσιωθή σε θρησκευτικές επιδιώξεις, έχουν δοκιμάσει πολλή δυστυχία και πιθανόν να έχουν πεθάνει με το αίσθημα ότι η ζωή των παρήγαγε πολύ λίγο καλό. Αυτό, όμως, δεν αληθεύει γι’ αυτούς οι οποίοι υπηρετούν τον Θεό πιστά μέχρι θανάτου. Με τα ευσεβή έργα των εποικοδομούν ένα καλό όνομα ενώπιον του Ιεχωβά και είναι βέβαιοι ότι θα έχουν ανάστασι εκ νεκρών.​—Εκκλησ. 7:1· Ιωάν. 5:28, 29· Πράξ. 24:15.

 2. Τι προκύπτει από τη διακράτησι ακεραιότητος στον Ιεχωβά;

² Ο Ηρόδοτος (Έλλην ιστορικός του πέμπτου αιώνος π.Χ.) είπε: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε. Έως τότε, το πολύ, μπορεί μόνον να υπολογίζεται καλότυχος.» Πράγματι, καλά και κακά πράγματα μπορούν να συμβούν στη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου. Αλλά, οτιδήποτε κι αν πρόκειται ν’ αντιμετωπίσουν, εκείνοι οι οποίοι αγαπούν αληθινά τον Θεό θα διακρατήσουν πιστότητα προς αυτόν, όπως ο Ιώβ των αρχαίων χρόνων, ο οποίος είπε με αποφασιστικότητα: «Έως να εκπνεύσω, δεν θέλω απομακρύνει την ακεραιότητά μου απ’ εμού.» (Ιώβ 27:5) Ο Ιώβ πέθανε με την εύνοια του Ιεχωβά, και αναφέρεται μ’ ευμένεια στα τελευταία βιβλία της Αγίας Γραφής. (Ιώβ 42:12· Ιεζ. 14:14, 20· Ιάκ. 5:11) Ο Δαβίδ του Ισραήλ κάποτε διεκήρυξε: «Αλλ’ εγώ θέλω περιπατεί εν ακακία [εν τη ακεραιότητι, ΜΝΚ] μου.» (Ψαλμ. 26:11) Ήταν άνθρωπος κατά την καρδίαν του Θεού και πέθανε, επίσης, ως άνθρωπος που διεκράτησε ακεραιότητα. (Πράξ. 13:22, 23· Εβρ. 11:32-34) Τόσο ο Ιώβ όσο και ο Δαβίδ θ’ αναστηθούν σε ζωή εδώ στη γη στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού. (Αποκάλ. 20:11-14) Τα πράγματα έχουν επίσης καλό τέλος για τους πιστούς, ευσεβείς ανθρώπους της εποχής μας, εκείνους οι οποίοι ‘δουλεύουν εις τον Ιεχωβά εν ευφροσύνη.’​—Ψαλμ. 100:2, ΜΝΚ.

 3. Με ποιο μέσον μεταδίδει ο Ιεχωβά τη δύναμι που χρειάζεται για ν’ αντιμετωπίση ένας ακόμη και το θάνατο ως δούλος του; Αναφέρατε παραδείγματα που το αποδεικνύουν αυτό.

³ Ο Ιεχωβά, μέσω του αγίου του πνεύματος ή της ενεργού του δυνάμεως, μεταδίδει το θάρρος και τη δύναμι που χρειάζονται για ν’ αντιμετωπίση ένας ακόμη και το θάνατο ως ένας από τους δούλους του. (Φιλιππησ. 4:13) Ενδεικτικό τούτου είναι εκφράσεις που βρίσκονται σε γράμματα που εγράφησαν από μάρτυρας του Ιεχωβά, οι οποίοι ήσαν σε Εθνικοσοσιαλιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Ένας νεαρός Χριστιανός, που είχε καταδικασθή σε θάνατο με αποκεφαλισμό, έγραψε στους γονείς του:

«Είναι ήδη περασμένα μεσάνυχτα. Μου μένει ακόμη καιρός ν’ αλλάξω γνώμη. Αλλά, θα μπορούσα πια να είμαι ευτυχής σ’ αυτόν τον κόσμο όταν θα έχω αρνηθή τον Κύριό μας; Ασφαλώς όχι! Αλλά τώρα έχετε την βεβαιότητα ότι εγκαταλείπω αυτόν τον κόσμο εν ευτυχία και ειρήνη.»

Ένας άλλος Μάρτυς έγραψε στη σύζυγό του:

«Αυτή είναι η τελευταία μου νύχτα. Μου ανέγνωσαν την καταδίκη μου και έφαγα το τελευταίο μου γεύμα. Έτσι, όταν θα λάβης αυτό το γράμμα, η ζωή μου θα έχη συμπληρωθή. Γνωρίζομε ότι το κεντρί του θανάτου έχει αφαιρεθή και ο τάφος έχει νικηθή. Φυσικά, αυτό φαίνεται τελείως ανόητο και γελοίο σε πολλούς· αλλά αυτό έχει μικρή σημασία. Θα έλθη ώρα οπότε το όνομα του Παντοκράτορος Θεού θα λάβη διεκδίκησι και το ανθρώπινο γένος θα το ιδή. . . . Και βλέπω άλλη μια φορά μέσα στα γαλήνια και λαμπερά μάτια σου, κι εξαλείφω την τελευταία θλίψι από την καρδιά σου· και, παρ’ όλο τον πόνο, ύψωσε το κεφάλι σου και ευφραίνου, όχι για τον θάνατο, αλλά για τη ζωή που θα χαρίση ο Θεός σ’ εκείνους οι οποίοι Τον αγαπούν.»

Και οι δύο αυτοί μάρτυρες του Ιεχωβά, καθώς και πολλοί άλλοι, ήσαν πιστοί στον Θεό μέχρι θανάτου στα χέρια των Εθνικοσοσιαλιστών. Αλλά, είτε η ακεραιότης ενός προς τον Θεό δοκιμάζεται ως το σημείο του θανάτου είτε όχι, η πιστότης στον Ιεχωβά αποβαίνει πάντοτε προς το καλό, μια πραγματική αντίθεσις με την μερίδα του πονηρού, όπως δείχνουν τα εξής λόγια: «Ο ασεβής εκτινάσσεται εν τη ασεβεία αυτού· ο δε δίκαιος και εν τω θανάτω αυτού έχει ελπίδα.»​—Παροιμ. 14:32.

ΣΟΒΑΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΦΡΑΙΝΩΜΕΘΑ ΥΠΗΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

 4. Γιατί το να είναι ένας δούλος του Ιεχωβά αποτελεί μια αιτία ευτυχίας;

⁴ Μολονότι ο Ιεχωβά στηρίζει τους πιστούς δούλους του ακόμη και μπροστά στο θάνατο και θέτει ενώπιόν των την προσδοκία της αναστάσεως, υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι για τους οποίους μπορεί να λεχθή: «Μακάριος ο λαός του οποίου Θεός είναι ο Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 144:15, ΜΝΚ) Εν πρώτοις, είναι ένα ανεκτίμητο και χαρωπό προνόμιο να υπηρετή ένας τον Ιεχωβά, ‘τον Ύψιστον επί πάσαν την γην.’ (Ψαλμ. 83:18) Φυσικά δεν είναι καθόλου καταπιεστικό το να είναι ένας δούλος του, διότι «ο Θεός είναι αγάπη.» (1 Ιωάν. 4:8) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν ασφαλώς να ευφραίνωνται διότι σ’ αυτόν τον καιρό των μεγάλων ουαί τούς έχει εμπιστευθή «το ευαγγέλιον της δόξης του μακαρίου Θεού.» (1 Τιμ. 1:11) Και, πόσο ενθουσιασμένοι μπορούν να είναι διότι με την πιστή των υπηρεσία στον Θεό κάνουν να ευφραίνεται η καρδιά του Ιεχωβά.​—Παροιμ. 27:11.

 5. Ανόμοια με τα πλήθη της ανθρωπότητος, μπορούν οι Χριστιανοί να ευφραίνωνται επειδή γνωρίζουν τι όσον αφορά το μέλλον;

⁵ Επί πλέον, οι Χριστιανοί μπορούν να ευφραίνωνται, διότι, ανόμοια με τα πλήθη της ανθρωπότητος, για τα οποία το μέλλον είναι μελαγχολικό ή τελείως σκοτεινό, αυτοί είναι πληροφορημένοι για το τι θα φέρη η αύριον. Ο Θεός έχει αποκαλύψει σ’ αυτούς στοργικά το μέλλον μέσω των προφητειών του Λόγου του, της Αγίας Γραφής, και μέσω του πνεύματός του, το οποίον «ερευνά τα πάντα, και τα βάθη του Θεού.» (1 Κορ. 2:10) Συνεπώς, οι δούλοι του Ιεχωβά γνωρίζουν ότι ζουν στις έσχατες ημέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων και μπορούν να ‘σηκώσουν τας κεφαλάς των διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς των.’ (Λουκ. 21:25-28· Ματθ. 24:3-14, 34· 2 Τιμ. 3:1-5) Σ’ αυτήν ακριβώς τη γενεά θα λάβουν ακόμη πληρέστερη σημασία οι λόγοι του Ψαλμού 37:37, 38 :«Παρατηρεί τον άκακον, και βλέπε τον ευθύν, ότι εις τον ειρηνικόν άνθρωπον θέλει είσθαι εγκατάλειμμα· οι δε παραβάται θέλουσιν όλως εξολοθρευθή· των ασεβών το εγκατάλειμμα θέλει αποκοπή.» Εκείνος ο οποίος ελπίζει στον Θεό και υπηρετεί τον Ιεχωβά με ευφροσύνη έχει την βεβαίωσι για ένα ευτυχισμένο μέλλον. Έτσι, είναι πράγματι αληθινοί οι λόγοι: «Ιεχωβά των δυνάμεων, μακάριος ο άνθρωπος ο ελπίζων επί σε.»​—Ψαλμ. 84:12, ΜΝΚ.

 6. Γιατί είναι ευχαρίστησις να έχη ένας Χριστιανικές συναναστροφές;

⁶ Άτομα αφιερωμένα στον Ιεχωβά Θεό μπορούν, επίσης, να ευφραίνωνται με το να έχουν τις κάλλιστες συναναστροφές. Μολονότι ήταν αναγκαίο ν’ αφήσουν μερικοί Χριστιανοί πατέρα, ή μητέρα, ή άλλα μέλη της οικογενείας επειδή αυτοί εναντιώνονται πολύ στις Γραφικές των επιδιώξεις, αυτοί οι δούλοι του Θεού είναι ευτυχείς, διότι έχουν προσωπικώς διαπιστώσει την εκπλήρωσι της δηλώσεως του Ιησού Χριστού: «Δεν είναι ουδείς όστις, αφήσας οικίαν, ή αδελφούς, ή αδελφάς, ή πατέρα, ή μητέρα, ή γυναίκα, ή τέκνα, ή αγρούς, ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, δεν θέλει λάβει εκατονταπλασίονα τώρα εν τω καιρώ τούτω, οικίας και αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα και αγρούς μετά διωγμών, και εν τω ερχομένω αιώνι, ζωήν αιώνιον.» (Μάρκ. 10:29, 30) Εφόσον οι πιστοί Χριστιανοί εφαρμόζουν τον Λόγον του Θεού στη ζωή των, είναι ηθικώς καθαροί και δίκαιοι. (Ρωμ. 12:2) Έχουν αποβάλει την παλαιά προσωπικότητα και φορέσει τη νέα. (Κολ. 3:8-11) Η διαγωγή των δείχνει ότι συμφωνούν με τον Χριστιανό απόστολο Πέτρο, ο οποίος είπε: «Αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις.» (1 Πέτρ. 4:3) Εφόσον οι Χριστιανοί δεν εντρυφούν πια στα έργα της εκπεσμένης σαρκός, καλλιεργούν και εκδηλώνουν τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού και ακολουθούν τη συμβουλή να «περιπατώμεν και κατά το πνεύμα.» (Γαλ. 5:19-26) Τι ευχαρίστησις είναι να έχη ένας τέτοιες συναναστροφές!

 7. (α) Γιατί οι κοσμικές ιδεολογικές ή πολιτικές διαφορές δεν προκαλούν ρήξι μεταξύ Χριστιανών; (β) Γιατί οι αληθινοί Χριστιανοί δεν έχουν καμμιά φυλετική προκατάληψι;

⁷ Όχι σπανίως συμβαίνει ιδεολογικές ή πολιτικές διαφορές να προκαλούν ρήξι μεταξύ κοσμικών γνωριμιών. Αλλ’ αυτό δεν συμβαίνει μεταξύ εκείνων οι οποίοι ‘δουλεύουν εις τον Ιεχωβά εν ευφροσύνη.’ Παραμένουν ουδέτεροι σ’ όλες τις κοσμικές υποθέσεις, εφαρμόζοντας στον εαυτό των τους λόγους του Ιησού Χριστού: «Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:16) Μολονότι βρίσκονται σε σχετική υποταγή στις κυβερνητικές ‘ανώτερες εξουσίες’ και αποδίδουν «τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα,» οι Χριστιανοί αποδίδουν επίσης «τα του Θεού εις τον Θεόν.» (Ρωμ. 13:1· Μάρκ. 12:17) Σε οποιαδήποτε σύγκρουσι θελημάτων​—του θελήματος του Ιεχωβά σε αντίθεσι προς το θέλημα του ανθρώπου—​‘πρέπει να πειθαρχούν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.’ (Πράξ. 5:29) Επί πλέον, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν έχουν κοσμικές προκαταλήψεις, όπως η φυλετική προκατάληψις, διότι γνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά «έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης,» και ότι «δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός· αλλ’ εν παντί έθνει όστις φοβείται αυτόν, και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.» (Πράξ. 17:26· 10:34, 35) Αποτελεί πράγματι χαρά να συναναστρέφεται κανείς άτομα που διακρατούν τέτοιες Γραφικές απόψεις.

 8. Γιατί μπορεί να ευφραίνεται ένα άτομο, όταν η διαγωγή του είναι σε αρμονία με τις Γραφές;

⁸ Ένα άτομο έχει λόγους να ευφραίνεται όταν η διαγωγή του είναι σε αρμονία με τις Γραφές και ευαρεστή τον Ιεχωβά. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος εδήλωσε: «Σπουδάζω, εις το να έχω άπταιστον συνείδησιν προς τον Θεόν και προς τους ανθρώπους διαπαντός.» (Πράξ. 24:16) Οι σημερινοί Χριστιανοί πράττουν το ίδιο κι επομένως δεν είναι ανάγκη να ζουν με τον φόβο της θείας ανταποδόσεως, η οποία είναι βέβαιο ότι θα επέλθη επάνω στους εκουσίους και αμετανοήτους παραβάτας. (Ματθ. 12:22-32· Εβρ. 10:26-31) Επί πλέον, οι Χριστιανοί ακολουθούν τη συμβουλή που δίδεται στα εδάφια Παροιμίαι 3:21-26 (ΜΝΚ) κι έτσι διαπιστώνουν επίσης την εκπλήρωσι των διαβεβαιώσεων που αναγράφονται εκεί με τα εξής λόγια: «Φύλαττε ορθήν βουλήν και φρόνησιν· και θέλει είσθαι ζωή εις την ψυχήν σου, και χάρις εις τον τράχηλόν σου. Τότε θέλεις περιπατεί ασφαλώς την οδόν σου, και ο πους σου δεν θέλει προσκόψει. Όταν πλαγιάζης, δεν θέλεις τρομάζει· μάλιστα θέλεις πλαγιάζει, και ο ύπνος σου θέλει είσθαι γλυκύς. Δεν θέλεις τρομάξει από αιφνιδίου φόβου, ουδέ από του ολέθρου των ασεβών, όταν επέλθη· διότι ο Ιεχωβά θέλει είσθαι η ελπίς σου, και θέλει φυλάξει τον πόδα σου από του να πιασθή.» Τι ευλογίες προκύπτουν όταν ένας δουλεύη τον Ιεχωβά με ευφροσύνη!

 9. Γιατί μπορούν οι Χριστιανοί να είναι περιχαρείς παρά την ύπαρξι της Βαβυλώνος της Μεγάλης;

⁹ Αλλά παρατηρήστε μια άλλη σημαντική αιτία για Χριστιανική χαρά. Η Βαβυλών η Μεγάλη, η αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, η οποία περιλαμβάνει όλο τον κόσμο, ‘κάθηται επί των υδάτων των πολλών,’ τα οποία είναι «λαοί και όχλοι, και έθνη και γλώσσαι.» Εν τούτοις, δεν ‘κάθηται’ επάνω σ’ αυτά με μεταφορική έννοια, ή επηρεάζει θρησκευτικώς και ελέγχει εκείνους οι οποίοι λατρεύουν τον Ιεχωβά. (Αποκάλ. 17:1, 15) Επειδή έχουν λάβει προειδοποίησι από τον ουρανό, έχουν εξέλθει από αυτήν, και αναγνωρίζουν ότι σύντομα θα καταστραφή. (Αποκάλ. 18:4, 5, 8) Μακριά από τους όνυχές της, δεν είναι θύματα της ακαθάρτου ψευδούς θρησκείας της. Δεν γνωρίζουν θρησκευτικά ψεύδη, αλλά Γραφική αλήθεια η οποία ελευθερώνει πραγματικά εκείνον ο οποίος την κατέχει. (Ιωάν. 8:31, 32) Η κατοχή αυτής της ελευθερίας είναι μια ακόμη αιτία ευφροσύνης για τους Χριστιανούς.

ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΖΩΗ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

10. (α) Πού μπορούσε να είχε φθάσει ο Μωυσής αν υιοθετούσε τα συμφέροντα της Αιγύπτου; (β) Ποιες ευλογίες είχε ως αποτέλεσμα στην περίπτωσι του Μωυσέως το ότι έθεσε τον Θεό πρώτα στη ζωή του;

¹⁰ Μεγάλη ευτυχία εδοκίμασαν άτομα των αρχαίων χρόνων, τα οποία είχαν αφιερώσει τη ζωή των στον Ιεχωβά. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Μωυσής. Για την αρχική ζωή του Μωυσέως στην Αίγυπτο ο Στέφανος είπε: «Αφού δε ερρίφθη, ανέλαβεν αυτόν η θυγάτηρ του Φαραώ, και ανέθρεψεν αυτόν δια να ήναι υιός αυτής. Και εδιδάχθη ο Μωυσής πάσαν την σοφίαν των Αιγυπτίων και ήτο δυνατός εν λόγοις και εν έργοις.» (Πράξ. 7:21, 22) Σύμφωνα με την παράδοσι, ο Μωυσής διεξήγαγε κάποτε μια επιτύχη Αιγυπτιακή στρατιωτική επιχείρησι εναντίον της Αιθιοπίας, και επέστρεψε στην Αίγυπτο νικητής. (Ιωσήπου Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Βιβλίον ΙΙ, Κεφάλαιον Χ) Αυτή είναι απλώς μια παράδοσις. Η Γραφή δεν το λέγει, μολονότι ο Μωυσής μπορούσε προφανώς να είχε φθάσει σε κάποια στρατιωτική ή πολιτική υψηλή θέσι ή να είχε επιτύχει υλιστικά πλεονεκτήματα με το να υιοθετήση Αιγυπτιακά συμφέροντα. Εν τούτοις, οι Γραφές αναφέρουν: «Δια πίστεως ο Μωυσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού, παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας.» Γιατί; «Κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν [το προνόμιον να είναι ο κεχρισμένος του Θεού] μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν.» (Εβρ. 11:24-26) Για τον Μωυσή ο Θεός ήρχετο πρώτα. Για την πιστή του πορεία, ο Μωυσής απήλαυσε μια μακρά ανταποδοτική ζωή καθώς και το προνόμιο να χρησιμοποιηθή από τον Ιεχωβά για να οδηγήση τον λαό του Θεού έξω από τη δουλεία της Αιγύπτου. Ο Μωυσής ασφαλώς δεν απέθανε μ’ ένα αίσθημα ότι η ζωή του υπήρξε άκαρπη, χαμένη. Και, επειδή υπηρέτησε πιστά τον Ιεχωβά, θ’ αναστηθή στην Γραφικώς υποσχεμένη νέα τάξι, στην οποία θα υπηρετή ως ένας από τους «άρχοντας επί πάσαν την γην» κάτω από τον Μεσσιανικό Απελευθερωτή του Θεού, τον Μεγαλύτερο Μωυσή, Ιησού Χριστό.​—Ψαλμ. 45:16· 72:1, 4, 12-14.

11. Ποια θρησκευτική απόφασι έλαβε η Ρουθ, και πώς αυτό κατέληξε σε ευτυχία;

¹¹ Η Ρουθ η Μωαβίτις έλαβε την κατάλληλη θρησκευτική απόφασι, που κατέληξε σε ευτυχία. Στη διάρκεια ενός λιμού την εποχή των κριτών του Ισραήλ, ο Ελιμέλεχ από τη Βηθλεέμ, η σύζυγός του Ναομί και οι δύο γυιοί των μετώκησαν στη γη Μωάβ. Ο Ελιμέλεχ απέθανε και οι γυιοί του ενυμφεύθησαν τις Μωαβίτιδες Ορφά και Ρουθ. Αργότερα αυτοί οι άνδρες απέθαναν, και οι τρεις χήρες έμειναν μόνες. Με τον καιρό, ξεκίνησαν για να μεταβούν στη γη Ιούδα. Όταν η Ναομί παρώτρυνε σθεναρά τις νεαρές γυναίκες να επιστρέψουν στο λαό των, η Ορφά κλαίοντας συνεμορφώθη και «επέστρεψε προς τον λαόν αυτής, και προς τους θεούς αυτής.» Εν τούτοις, η Ρουθ αρνήθηκε ν’ αφήση την πενθερά της και είπε: «Όπου αν συ υπάγης, και εγώ θέλω υπάγει· και όπου αν συ παραμείνης, και εγώ θέλω παραμείνει· ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου.» (Ρουθ 1:1-16) Μολονότι, η Ρουθ είχε προφανώς διδαχθή ειδωλολατρική θρησκεία τουλάχιστον στην παιδική της ηλικία, δεν έδειξε καθόλου αφοσίωσι σε ψευδείς θεούς. Ο Θεός της Ναομί, ο Ιεχωβά, ήταν ο Θεός της Ρουθ. Στον ωρισμένο καιρό αυτή η πιστή Μωαβίτις έγινε η σύζυγος του Βοόζ και μητέρα του Ωβήδ, πάππου του Δαβίδ. (Ρουθ 4:13-17) Σκεφθήτε, όμως! Η Ρουθ είχε το προνόμιο να γίνη μία πρόγονος του Ιησού, του Μεσσία! (Ματθ. 1:1-16) Ασφαλώς, όταν θ’ αναστηθή στη γη στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, θα ευφραίνεται διότι παρέμεινε σταθερή στους λόγους της: «Ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου.»

12. Για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά, ποια αλλαγή καταστάσεως αναγκάσθηκαν να κάμουν μερικοί σχετικά με τον δαιμονισμό;

¹² Μερικοί εγκατέλειψαν απροκαλύπτως τον δαιμονισμό για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά μ’ ευφροσύνη. Σχετικά με τη διακονία του αποστόλου Παύλου στην Έφεσο αναφέρεται το εξής: «Πολλοί των πιστευσάντων ήρχοντο εξομολογούμενοι και φανερόνοντες τας πράξεις αυτών. Πολλοί δε και εξ εκείνων οίτινες έκαμνον τας μαγείας, φέροντες τα βιβλία αυτών, κατέκαιον ενώπιον πάντων και αριθμήσαντες τας τιμάς αυτών, εύρον πεντήκοντα χιλιάδες αργυρίου. Ούτω κραταιώς ηύξανε και ίσχυεν ο λόγος του Ιεχωβά.» (Πράξ. 19:18-20, ΜΝΚ) Οι δαιμονιστικές πράξεις δεν είναι για τους δούλους του Ιεχωβά, οι δε «μάγοι [οι ασκούντες πνευματισμόν, ΜΝΚ]» κατατάσσονται μεταξύ των πονηρών των οποίων η μερίς προελέχθη ότι θα είναι «εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον.» Έτσι λαμβάνουν πείρα του ‘δευτέρου θανάτου,’ από τον οποίο δεν υπάρχει ανάστασις. (Αποκάλ. 21:8· Δευτ. 18:10-12· Ησ. 8:19, 20) Αλλά σκεφθήτε τη νέα κι ευτυχισμένη ζωή η οποία διηνοίγετο για τους Εφεσίους οι οποίοι εγκατέλειψαν τον δαιμονισμό, έκαψαν τα βιβλία των μαγείας, και άρχισαν να ‘δουλεύουν εις τον Ιεχωβά εν ευφροσύνη.’

13. Επειδή μερικοί Κορίνθιοι εσημείωσαν μεγάλες ηθικές αλλαγές, τι προέκυψε;

¹³ Η αρχαία Κόρινθος, στην Ελλάδα, περιεγράφετο ως «μια φημισμένη και φιλήδονη πόλις, όπου συνηντώντο οι ακολασίες της Ανατολής και της Δύσεως.» Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος εκήρυξε εκεί και ίδρυσε μια Χριστιανική εκκλησία τον πρώτον αιώνα μ.Χ. (Πράξ. 18:1-11) Αργότερα, γράφοντας στους ομοίους με αυτόν πιστούς εκείνης της πόλεως, ο απόστολος ετόνισε ότι πόρνοι, ειδωλολάτραι, κλέπται, μέθυσοι, και οι όμοιοι, δεν θα κληρονομούσαν την βασιλεία του Θεού. Κατόπιν παρετήρησε: «Και τοιούτοι υπήρχετε τινές· αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ’ εδικαιώθητε, δια του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και δια του πνεύματος του Θεού ημών.» (1 Κορ. 6:9-11) Ναι, ο Ιεχωβά είχε βοηθήσει πολλούς απ’ αυτούς να κάνουν μεγάλες ηθικές αλλαγές, κι έτσι εισήλθαν σε μια ευτυχή και υγιέστερη ζωή. Επί πλέον, με το να παραμείνουν πιστοί στον Θεό μέχρι θανάτου, είχαν τη χαρά ν’ αναστηθούν σε αθάνατη ουρανία ζωή και να ενωθούν μαζί με τον Ιησού Χριστό.​—1 Κορ. 15:42-57.

14. Ποια σημαντική αλλαγή είχε λάβει χώρα στη ζωή του Παύλου;

¹⁴ Μια αλλαγή είχε λάβει χώρα και στη ζωή του ιδίου του Παύλου. Ως μανιώδης διώκτης των ακολούθων του Χριστού, ξεκίνησε κάποτε για τη Δαμασκό για να συνεχίση την εναντίωσί του εκεί, όταν η θαυματουργική εμφάνισις του ενδοξασμένου Ιησού Χριστού ανεχαίτισε την εναντίωσί του. Με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Θεού, ο πρώην διώκτης έγινε ένας από τους διωκομένους, ένας πιστός ακόλουθος του Χριστού και ένας «απόστολος των εθνών.» (Ρωμ. 11:13· Πράξ. 9:1-20) Ως τέτοιος, υπέφερε πολλά παθήματα χάριν του Ιησού. (2 Κορ. 11:23-27· 12:10) Με τη βοήθεια του Θεού ο Σαούλ άλλαξε και υπηρέτησε τον Ιεχωβά μ’ ευφροσύνη. Αυτός ο απόστολος έχει τώρα τον ‘στέφανον της δικαιοσύνης,’ μαζί με άλλους πιστούς κεχρισμένους Χριστιανούς στον ουρανό.​—2 Τιμ. 4:6-8.

ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΖΩΗ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

15. Πώς εξεφράσθη ένας Χριστιανός ύστερ’ από δεκαετίες πιστής υπηρεσίας σε πνευματικό πόλεμο;

¹⁵ Οι δούλοι του Ιεχωβά έχουν πολλούς λόγους να ευφραίνωνται. Κάθε είδους άτομα έχουν αλλάξει τη ζωή των στο παρελθόν για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά. Άλλα άτομα το πράττουν ακόμη σε μεγάλους αριθμούς, και σε μερικές περιπτώσεις οι αλλαγές που κάνουν παραβάλλονται με τις αλλαγές που έχουν κάμει άτομα τα οποία έλαβαν στάσι υπέρ του Ιεχωβά σε αρχαίους χρόνους. Ένας πιστός Χριστιανός της εποχής μας, ο οποίος εξέλεξε να γίνη στρατιώτης του Ιησού Χριστού (2 Τιμ. 2:3, 4) αντί ν’ ακολουθήση μια στρατιωτική σταδιοδρομία και τα κοσμικά υλιστικά συμφέροντα μπόρεσε να πη με χαρά ύστερ’ από δεκαετίες πιστής υπηρεσίας σε πνευματικό πόλεμο: «Είμαι ευτυχής που μπόρεσα, σε ηλικία εβδομήντα ενός ετών, να παρακολουθήσω την Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς Γαλαάδ στο Μπρούκλυν το 1964 για να λάβω μια προχωρημένη θεοκρατική εκπαίδευσι. Η προσευχή μου είναι να ενισχύσουν ο ‘Ιεχωβά, ο Θεός των δυνάμεων,’ και ο διορισμένος του Αρχιστράτηγος, Χριστός Ιησούς, όλους τους πνευματικούς πολεμιστάς των να εξακολουθούν να προχωρούν πιστά ως την τελική νίκη.​—Ιερεμ. 35:17.»

16, 17. (α) Δώστε ένα παράδειγμα αλλαγής από την ψευδή στην αληθινή λατρεία. (β) Ποιες άλλες αλλαγές έκαμαν μερικά άτομα για να ‘δουλεύσουν εις τον Ιεχωβά εν ευφροσύνη’;

¹⁶ Χιλιάδες άτομα έχουν κάμει μια θρησκευτική αλλαγή, κι εστράφησαν από την ψευδή λατρεία στην αληθινή θρησκεία, όπως ακριβώς έκαμε η Ρουθ. Παραδείγματος χάριν, διαβάστε αυτή την αφήγησι:

«Πριν από πολλά χρόνια μια νέα γυναίκα η οποία είχε γεννηθή στη Γερμανία και η οποία ήταν μια αφωσιωμένη Διαμαρτυρομένη και σπουδάστρια της Γραφής επίστευσε ότι θα μπορούσε να υπηρετή καλύτερα τους πτωχούς και ενδεείς αν ησπάζετο το Ρωμαιο-Καθολικό δόγμα και εγίνετο μοναχή. Και το έκαμε. Έγινε μοναχή του τάγματος των Αδελφών της ιεράς Καρδίας, στο οποίο η ‘Μήτηρ’ Καμπρίνη ήταν η διευθύνουσα μητέρα. Αυτή η αδελφή έγινε η συνοδός των ταξιδιών της Καμπρίνη και αργότερα προήχθη στη θέσι προϊσταμένης μητρός. . . . Ήλθε στην Αμερική και αυτή μαζί με την γραμματέα της, μια άλλη μοναχή, άνοιξε ένα ορφανοτροφείο ακριβώς έξω από την πόλι της Νέας Υόρκης. Ζητούσε από τον Θεό να της δείξη την αλήθεια. Αγόρασε ένα μικρό ραδιόφωνο και άρχισε να το συντονίζη για ν’ ακούη διάφορα θρησκευτικά προγράμματα. Μια μέρα συντονίστηκε στον σταθμό WBBR [τον κάποτε ραδιοφωνικό σταθμό της Σκοπιάς], άκουσε, κι ένα μεγάλο κύμα φωτός πλημμύρισε την καρδιά και το νου της. Είχε βρει την αλήθεια! Έγραψε να της στείλουν έντυπο ύλη και άρχισε να δίνη μαρτυρία στους γείτονας και στις μοναχές του περιβάλλοντός της. Η γραμματεύς της δέχθηκε επίσης την αλήθεια και άρχισε να δίνη μαρτυρία. Πριν περάση πολύς καιρός αφήρεσαν τα ενδύματα της τελετουργικής θρησκείας κι εφόρεσαν τα ενδύματα αίνου προς τον Μεγάλον Ιεχωβά!»

¹⁷ Για να ‘δουλεύσουν εις τον Ιεχωβά εν ευφροσύνη,’ μερικοί σήμερα έχουν εγκαταλείψει τον αποκρυφισμό, όπως ακριβώς έκαμαν πολλοί οι οποίοι ασκούσαν μαγεία στην αρχαία Έφεσο, για να γίνουν Χριστιανοί. Άλλοι πάλιν, όπως μερικοί οι οποίοι είχαν ασπασθή τη Χριστιανοσύνη στην Κόρινθο, έκαμαν μεγάλες ηθικές αλλαγές στη ζωή. Κατόπιν επίσης, πολλοί που υπηρετούν τώρα τον Ιεχωβά κάποτε εδίωκαν πιστούς Χριστιανούς, όπως έκανε ο από την Ταρσό Σαούλ προτού γίνη ο απόστολος Παύλος. Ένας Χριστιανός ο οποίος υπέστη διωγμό στα χέρια των Εθνικοσοσιαλιστών έδειξε πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά μέσα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως έδωσαν στους αιχμαλωτιστάς των μια θαρραλέα και δημοσία μαρτυρία η οποία ωδήγησε σε τέτοιες μεταμορφώσεις, όπως αναφέρεται κατωτέρω:

«Με τέτοιο άφοβο κήρυγμα και αγάπη προς τον πλησίον εγεννάτο συχνά πίστις μέσα στο λάκκο των λεόντων. Εδώ κι εκεί, σε διάφορα στρατόπεδα, φρουροί των Ες Ες ηρνούντο τον Εθνικοσοσιαλιστικό των όρκο και εξεδήλωναν την πίστι των στον Ιεχωβά. Αυτοί οι ‘ Σαούλ,’ οι διώκται μας, έγιναν ‘Παύλοι,’ συγκρατούμενοί μας!»

ΔΕΙΞΤΕ ΤΗ ΧΑΡΑ ΣΑΣ ΥΠΗΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

18. Ποια προνόμια μπορεί ν’ απολαμβάνη αν ένας επιδιώκη την αληθινή λατρεία;

¹⁸ Δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθή. Ο Μωυσής έκαμε την ορθή εκλογή όσον αφορά την πιστότητα. Η θρησκευτική απόφασις της Ρουθ ήταν η κατάλληλη. Εκείνοι οι οποίοι μετεστράφησαν από τη μαγεία στη Χριστιανοσύνη στην αρχαία Έφεσο ενήργησαν σοφά, όπως ενήργησαν σοφά και μερικοί κάτοικοι της Κορίνθου οι οποίοι έκαμαν ηθικές αλλαγές για να γίνουν δούλοι του Θεού. Και φυσικά ο από την Ταρσό Σαούλ ενήργησε σοφά και κατάλληλα όταν αφιέρωσε τη ζωή του κι έγινε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος. Σ’ αυτά τα άτομα, και σε άλλα όμοια σε πιο πρόσφατους καιρούς, η θύρα για ευλογίες και ανεκτίμητα προνόμια ενώπιον του Θεού ήταν ανοικτή. Ίσως είσθε τώρα και σεις ένας απ’ αυτούς. Ή, πιθανόν έχετε αποφασίσει να επιδιώξετε την αληθινή λατρεία από τώρα κι εμπρός και να ‘δουλεύετε εις τον Ιεχωβά εν ευφροσύνη.’ Αν ναι, πλούσιες ευλογίες σας αναμένουν, διότι για τον Ιεχωβά έχει λεχθή: «Ανοίγεις την χείρα σου, και χορταίνεις, την επιθυμίαν παντός ζώντος.» (Ψαλμ. 145:16) Παραδείγματος χάριν, πιθανόν να είναι ακόμη χαρωπό προνόμιό σας να βοηθήσετε άλλα άτομα με καλή καρδιά να συμμορφώσουν τη ζωή των με τις δίκαιες απαιτήσεις του Θεού με το να τους κηρύττετε και να τους διδάσκετε τον Λόγο του.

19, 20. (α) Δώστε παραδείγματα που δείχνουν ότι τα να υπηρετή κανείς τον Ιεχωβά καταλήγει σ’ ευλογία και χαρά. (β) Τι απαιτείται για ν’ απολαμβάνη ένας πλήρη ικανοποίησι και αληθινή ευτυχία;

¹⁹ Πιστοί Χριστιανοί διάκονοι δεν αισθάνονται καμμιά θλίψι για μια μη ικανοποιητική και άκαρπη ζωή. Αντιθέτως, παρά τον διωγμό, τα χρόνια υπηρεσίας στον Θεό και την έκδηλη ευλογία του επάνω στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας, υπεκίνησαν ένα μάρτυρα του Ιεχωβά να γράψη: «Πόσο ικανοποιητικό είναι να έχη δοκιμάσει κανείς την πείρα όλων αυτών! Πόσες φορές αισθάνθηκα την βοήθεια και την προστασία του Ιεχωβά! Επανειλημμένως αντίκρυσα κατάματα τον θάνατο, αλλά μπορώ να ενωθώ μαζί με τον ψαλμωδό και να πω: ‘Ο Ιεχωβά είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός.’ . . . Πράγματι μας ευλογεί πέραν από ό,τι μπορούμε ποτέ να ζητήσωμε ή να εννοήσωμε όταν απαντούμε στην κλήσι του και ολοκαρδίως αναλαμβάνωμε τη διακονία ως μάρτυρές του.» (Ψαλμ. 23:1, ΜΝΚ) Σε ηλικία ενενήντα τριών ετών ένας άλλος Μάρτυς, πολλά χρόνια διάκονος, μπορούσε να πη: «Το να δαπανώ όλον τον χρόνο μου στην υπηρεσία του Ιεχωβά υπήρξε η χαρά της ζωής μου, και αποβλέπω στο να εξακολουθήσω τη διακονία μου αιωνίως μαζί με τον Ιησού Χριστό και τους ‘αγίους του εν τω φωτί.’​—Κολ. 1:12.»

²⁰ Αυτή είναι η πείρα εκείνων, οι οποίοι πιστά ‘δουλεύουν εις τον Ιεχωβά εν ευφροσύνη.’ (Ψαλμ. 100:2, ΜΝΚ) Μπορούν να ομιλούν μ’ εμπιστοσύνη για τον Θεό όπως έκαμε ο Δαβίδ, ο οποίος είπε: «Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής· χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου· τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου.» (Ψαλμ. 16:11) Αλλά, για ν’ απολαμβάνη ένας πλήρη ικανοποίησι και αληθινή ευτυχία, πρέπει να ευρίσκη ευχαρίστησι στον οίκον του Θεού.

[Εικόνα στη σελίδα 458]

Οι αληθινοί Χριστιανοί αναγνωρίζουν ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, ότι «έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων»