Μη Ανταποδίδετε Κακόν αντί Κακού εις Μηδένα — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Μη Ανταποδίδετε Κακόν αντί Κακού εις Μηδένα

1. Γιατί αυτοί είναι «καιροί κακοί»;

ΟΤΑΝ διαβάζωμε ειδήσεις στις ημερήσιες εφημερίδες στην εποχή μας, δεν είναι δύσκολο να φθάσωμε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι όμως την δύναμί της. Φαίνεται ότι υπάρχουν πολλοί πονηροί άνθρωποι, οι οποίοι πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Με το να κάμετε μια τέτοια ρεαλιστική εκτίμησι των παγκοσμίων συνθηκών δεν σημαίνει ότι είσθε αρνητικός στον τρόπο σας σκέψεως αλλά, αντιθέτως, ότι αντιμετωπίζετε τα γεγονότα της εποχής μας. Ίσως να εκπλαγήτε μαθαίνοντας ότι δεν είσθε ο πρώτος που κάνετε αυτή τη διαπίστωσι. Ένας άνθρωπος, που έζησε 2.000 περίπου χρόνια πριν από την εποχή μας, ενεπνεύσθη από τον Ιεχωβά Θεό να γράψη προφητικά για την εποχή που ζούμε. Αυτός ο άνθρωπος, ο απόστολος Παύλος, ωνόμασε την εποχή μας έσχατες ημέρες και είπε: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάτες ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί,» και κατόπιν επροχώρησε για να περιγράψη τη στάσι και τις πράξεις των ανθρώπων αυτής της εποχής χρησιμοποιώντας τα λόγια που ανεφέρθησαν προηγουμένως.—2 Τιμ. 3:1-5, 13.

2. Ποιες συνθήκες στις ημέρες του Νώε ήσαν όμοιες με τις σημερινές, και τι είπε ο Ιησούς γι’ αυτές;

² Υπήρξε κάποια άλλη εποχή στην ιστορία, οπότε η κακία του ανθρώπου ήταν τόσο άφθονη στη γη; Ναι, η ιστορία του ανθρώπου, Γένεσις 6:5, 11 και 12 (ΜΝΚ), λέγει: «Και είδεν ο Ιεχωβά ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας. Διεφθάρη δε η γη ενώπιον του Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας. Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης.» Είναι παρηγορητικό να σημειώσωμε ότι ο Παντοκράτωρ Θεός Ιεχωβά δεν επέτρεψε να περάση απαρατήρητη όλη αυτή η κακία αλλά επενέβη και ανέλαβε δράσι και απήλλαξε την γη απ’ αυτή την κακία. Αυτή καθώς και άλλες δηλώσεις στη Βίβλο παρηγορούν εκείνους οι οποίοι μισούν την κακία διότι αποδεικνύουν ότι ο Θεός αναλαμβάνει δράσι σε τέτοιους κακούς καιρούς. Για μας που ζούμε τώρα, αυτοί οι κακοί καιροί είναι μια από τις αποδείξεις της παρουσίας του Χριστού Ιησού ως ουρανίου βασιλέως που κυβερνά ανάμεσα στους εχθρούς του. Όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς επροφήτευσε, στα εδάφια Ματθαίος 24:37-39: «Και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν· και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» Στο ίδιο κεφάλαιο (εδ. 34) ο Ιησούς είπε επίσης: «Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.» Έτσι εφόσον το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων είναι πλησίον επί θύραις, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε γιατί ο απόστολος Παύλος τις ωνόμασε αυτές έσχατες ημέρες.—Ψαλμ. 110:1, 2.

3. Πώς τα παγκόσμια γεγονότα επηρεάζουν τώρα μερικούς ανθρώπους;

³ Με την επικράτησι των συνθηκών που ανέφερε ο απόστολος Παύλος και την πρόοδό τους από το κακό στο χειρότερο, υπάρχουν πολλές κακές επιδράσεις έξω στη γη, με πολλά δεινά μεταξύ του λαού. Πολλές αδικίες διαπράττονται και μεγάλη βλάβη ή ζημία έχει γίνει σε πολλούς ανθρώπους. Σ’ αυτόν τον ταραγμένο αιώνα της βίας οι άνθρωποι αντιδρούν με διαφόρους τρόπους σύμφωνα με τα αισθήματά των και τη γνώσι των. Εξακολουθούν να γίνωνται πόλεμοι, απεργίες, διαμαρτυρίες, οχλαγωγίες, διαδηλώσεις και προσπάθειες ανταποδόσεως για πραγματική ή υποθετική κακομεταχείρισι. Ο εθνικισμός προξενεί πολλές δυσκολίες επίσης. Μερικοί άνθρωποι συνασπίζονται με σκοπό τη βία. Άλλοι προσπαθούν να οργανώσουν τρόπους για την αναμόρφωσι αυτού του συστήματος πραγμάτων. Κάθε άτομο αντιμετωπίζει την απόφασι τού πώς θ’ αντιδράση και ποια πορεία θα λάβη.

4. Ποια είναι η Χριστιανική αντίδρασις στις παρούσες παγκόσμιες συνθήκες;

⁴ Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα γεγονότα, για τα οποία είναι πιθανόν ν’ ακούσωμε ή ακόμη να λάβωμε προσωπική πείρα, μπορούν να προκαλέσουν αγανάκτησι, αλλά ένας ο οποίος είναι πραγματικά Χριστιανός οφείλει να λάβη υπ’ όψιν το γεγονός ότι οι αληθινοί Χριστιανοί είναι μέσα στον κόσμο αλλά δεν αποτελούν μέρος του και δεν είναι όπως αυτός. (Ιωάν. 15:17-16:4) Η Χριστιανική αντίδρασις είναι να δίνη ένας πιο σοβαρή σημασία στις Γραφές, παρακολουθώντας πώς εκτυλίσσονται τα παγκόσμια γεγονότα σε αρμονία με τις προφητείες της Αγίας Γραφής που έχουν αναγραφή πριν από αιώνες και ταυτοχρόνως να μη παρεκκλίνουν από την πορεία ενεργείας και από το έργο που προορίζεται να εκτελέσουν οι αληθινοί Χριστιανοί σ’ αυτόν τον ειδικό καιρό. Μας βοηθεί να διατηρήσωμε την ισορροπία μας το να ενθυμούμεθα το παράδειγμα του Χριστού Ιησού, ο οποίος έβλεπε πολλά σφάλματα και πολλή κακία σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων, ακόμη και τον άδικο αποκεφαλισμό του καλού ανθρώπου Ιωάννου του Βαπτιστού, αλλά δεν προσπάθησε ν’ αναμορφώση τον κόσμο της εποχής του. Έπραττε το έργο που τον είχε αποστείλει ο Θεός να κάμη. Εξακολουθούσε να κηρύττη το άγγελμα της Βασιλείας.—Ιωάν. 9:4.

5. Ποια είναι η βάσις για ν’ αγαπά ένας τους εχθρούς του;

⁵ Ο Ιησούς έπραττε εκείνα που εκήρυττε. Μία από τις πρώτες διδασκαλίες, όπως αναγράφονται στην επί του όρους ομιλία, έδειξε σοβαρούς λόγους για τους οποίους οι υιοί του Θεού πρέπει να δείχνουν αγάπη ακόμη και στους εχθρούς των. «Ηκούσατε ότι ερρέθη, ‘Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου, και μίσει τον εχθρόν σου.’ Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, . . . και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι· δια να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς, διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Διότι, εάν αγαπήσητε τους αγαπώντας σας, ποίον μισθόν έχετε; και οι τελώναι δεν κάμνουσι το αυτό; και εάν ασπασθήτε τους αδελφούς σας μόνον, τι περισσότερον κάμνετε; και οι τελώναι δεν κάμνουσιν ούτως; έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.» (Ματθ. 5:43-48) Είναι καταφανές ότι η εκτέλεσις αυτών απαιτεί πολλή ώριμη σκέψι και εγκράτεια, εκτός του ότι πρέπει να υπάρχη μακροθυμία, αλλά μπορούν να γίνουν με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού· πράγματι, όπως το λέγει ο απόστολος Παύλος στο 5^ο κεφάλαιο της προς Γαλάτας επιστολής, η εγκράτεια και η μακροθυμία είναι καρποί του πνεύματος του Θεού.

6, 7. Ποια είναι μερικά παραδείγματα του Ιησού στην εξάσκησι εκ μέρους του εγκρατείας κάτω από παθήματα;

⁶ Ο Χριστός Ιησούς είχε την ικανότητα να σκέπτεται ήρεμα και να είναι κυρίαρχος των πράξεων του· ακόμη και όταν προσωπικώς τον κακομετεχειρίζοντο και τον εδίωκαν δεν ανταπέδιδε. Όταν επρόκειτο να συλληφθή αδίκως κι ένας απ’ εκείνους που ήσαν μαζί με τον Ιησού απέκοψε το αυτί ενός δούλου του αρχιερέως, «τότε λέγει προς αυτόν ο Ιησούς, Επίστρεψον την μάχαιράν σου εις τον τόπον αυτής· διότι πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν, δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή· ή νομίζεις ότι δεν δύναμαι ήδη να παρακαλέσω τον Πατέρα μου, και θέλει στήσει πλησίον μου περισσοτέρους παρά δώδεκα λεγεώνες αγγέλων;» (Ματθ. 26:52, 53) Έτσι, μολονότι είχε την δυνατότητα να ζητήση την βοήθεια τουλάχιστον 60.000 αγγέλων, εξηκολούθησε να ασκή εγκράτεια.

⁷ Αργότερα, αφού εδοκίμασε πολλή ταπείνωσι και πόνο, όταν απέθνησκε επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου ο Ιησούς δεν εξεδήλωσε μίσος. «Ο δε Ιησούς έλεγε, Πάτερ, συγχώρησον αυτούς· διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι. Διαμεριζόμενοι δε τα ιμάτια αυτού, έβαλον κλήρον. Και ίστατο ο λαός θεωρών. Ενέπαιζον δε οι άρχοντες μετ’ αυτών, λέγοντες, Άλλους έσωσεν· ας σώση εαυτόν, εάν ούτος ήναι ο Χριστός, ο εκλεκτός του Θεού. Ενέπαιζον δε αυτόν και οι στρατιώται, πλησιάζοντες και προσφέροντες όξος εις αυτόν, και λέγοντες, Εάν συ ήσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων, σώσον σεαυτόν. Ήτο δε και επιγραφή γεγραμμένη επάνωθεν αυτού . . . ΟΥΤΟΣ ΕΣΤΙΝ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ. Είς δε των κρεμασθέντων κακούργων εβλασφήμει αυτόν, λέγων, Εάν συ είσαι ο Χριστός, σώσον σεαυτόν και ημάς. Αποκριθείς δε ο άλλος επέπληττεν αυτόν, λέγων, Ουδέ τον Θεόν δεν φοβείσαι συ, όστις είσαι εν τη αυτή καταδίκη; και ημείς μεν δικαίως· διότι άξια των όσα επράξαμεν απολαμβάνομεν· ούτος όμως ουδέν άτοπον έπραξε. Και έκλεγε προς τον Ιησούν, Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.»—Λουκ. 23:34-43.

8. Τι μπορούν ν’ αναμένουν οι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού;

⁸ Στο ίδιο κεφάλαιο όπου ο Παύλος έγραψε για τις έσχατες ημέρες είπε σχετικά με τους Χριστιανούς: «Πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή.» (2 Τιμ. 3:12) Έτσι αποτελεί μέρος της ζωής ενός πραγματικού Χριστιανού να έχη κάποια προσωπική πείρα ονειδισμού και διωγμού ή παθημάτων, και γι’ αυτό είναι τόσο σπουδαίο να λάβωμε υπ’ όψιν το παράδειγμα της καλής κατανοήσεως και της εγκρατείας του Ιησού. Ο Πέτρος μάς λέγει: «Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού· όστις αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως.»—1 Πέτρ. 2:21-23.

9. Ποια συμβουλή υπάρχει στο 12ο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής γι’ αυτούς που ζουν σε κακή εποχή;

⁹ Εκείνοι, που ακολούθησαν τον Χριστό ως δούλοι του Θεού τον πρώτον αιώνα μετά Χριστόν, εδοκίμασαν την πείρα πολλής κακομεταχειρίσεως ως αποτέλεσμα ενεργειών των κακοποιών. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν πασίγνωστη για τον διωγμό που ενεργούσε κατά των Χριστιανών. Οι Χριστιανοί που ζούσαν την εποχή εκείνη είχαν γίνει πολυάριθμοι, αλλά, όταν εδιώκοντο, δεν ακολουθούσαν την πορεία, που αμαρτωλοί άνθρωποι θεωρούν ότι είναι «φυσική,» δηλαδή, την ανταπόδοσι. Ώφειλαν να υπερνικούν μια τέτοια αντίδρασι, ν’ ανακαινίζουν τη διάνοιή των, όπως ο συχνά διωκόμενος απόστολος Παύλος τούς εξήγησε: «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, δια των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματα σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία. Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον. Εις την ελπίδα χαίροντες· εις την θλίψιν υπομένοντες· εις την προοευχήν προσκαρτερούντες. Ευλογείτε τους καταδιώκοντας υμάς· ευλογείτε, και μη καταράσθε. Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού· προνοείτε τα καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων. Ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών, ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί· αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον, ‘Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις· εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Ιεχωβά.’ Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν· εάν διψά, πότιζε αυτόν· διότι πράττων τούτο, θέλεις σωρεύσει, άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού. Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν.»—Ρωμ. 12:1, 2, 12, 14, 17-21, ΜΝΚ.

10. Πώς μπορούμε ν’ αποφύγωμε να διαπράξωμε το αμάρτημα της ανταποδόσεως;

¹⁰ Η απόκτησις του ιδίου φρονήματος που είχε ο Ιησούς είναι ο μόνος τρόπος ν’ αποφύγη ένας να διαπράξη το σοβαρό αμάρτημα της ανταποδόσεως. Είναι ένα είδος πανοπλίας που χρησιμεύει για προστασία. Ο Πέτρος συνεβούλευσε: Επειδή λοιπόν ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών κατά σάρκα, οπλίσθητε και σεις το αυτό φρόνημα· διότι ο παύων κατά σάρκα έπαυσεν από της αμαρτίας.»—1 Πέτρ. 4:1.

11. (α) Τι συνέβη στη Δείνα, και γιατί ενεπλάκη σε στενοχώριες; (β) Ποια αμαρτία διέπραξαν ο Συμεών και ο Λευί με το ν’ αντιδράσουν στον βιασμό της αδελφής των; (γ) Τι συνέβη στον Συμεών και τον Λευί λόγω αυτής της ανταποδόσεως;

¹¹ Καθώς μελετούμε την Αγία Γραφή, μπορούμε να μάθωμε τους λόγους για τους οποίους αυτή είναι μια καλή συμβουλή για κακές ημέρες. Παραδείγματος χάριν, υπάρχει η περίπτωσις της Δείνας που αναγράφεται στη Γένεσι κεφάλαιο 34. Με πολύ άσοφο τρόπο αυτή η θυγατέρα του Ιακώβ βγήκε έξω για να συναναστραφή εκείνους οι οποίοι δεν ήσαν λάτρεις του Ιεχωβά Θεού ή τηρηταί του νόμου του Θεού. Αυτό ωδήγησε στο να υποστή επίθεσι για σεξουαλικούς σκοπούς από ένα νέο που ωνομάζετο Συχέμ. Έτσι έπαθε κακό η Δείνα. Ο πατέρας της Ιακώβ δεν έδειξε πνεύμα ανταποδόσεως, αλλά οι γυιοί του ωργίσθηκαν πολύ και κατέστρωσαν σχέδιο για να λάβουν εκδίκησι από τον λαό του Συχέμ. Ο Συμεών και ο Λευί εφόνευσαν όλους τους άνδρες της πόλεως όπου η αδελφή των Δείνα είχε βιασθή και μαζί με τους αδελφούς των ελεηλάτησαν την πόλι. Ο Συμεών και ο Λευί επεσώρευσαν επάνω των ενοχή αίματος, πράγμα που δυσηρέστησε τον πατέρα των. Αργότερα, όταν ο Ιακώβ ήταν ετοιμοθάνατος και ήλθε ο καιρός ν’ απονείμη τις ευλογίες του στους γυιούς του, ο Ιακώβ είπε τα εξής γι’ αυτούς: «Συμεών και Λευί οι αδελφοί, όργανα αδικίας είναι αι μάχαιραι αυτών εις την βουλήν αυτών μη εισέλθης, ψυχή μου· εις την συνέλευσιν αυτών μη ενωθής, τιμή μου· διότι εν τω θυμώ αυτών εφόνευσαν ανθρώπους, και εν τω πείσματι αυτών κατηδάφισαν τείχος· επικατάρατος ο θυμός αυτών, διότι ήτο αυθάδης· και η οργή αυτών, διότι ήτο σκληρά θέλω διαμοιράσει αυτούς εις τον Ιακώβ, και θέλω διασκορπίσει αυτούς εις τον Ισραήλ.» (Γεν. 49:5-7) Στην περίπτωσι του Συμεών και του Λευί, η ανταπόδοσις κακού αντί κακού ήταν ένα αμάρτημα που δεν επέφερε κανένα καλό.

12. (α) Ενώ ο Ιακώβ δεν εξεφράσθη καλά για τον Συμεών και τον Λευί, ποια ευλογία έλαβε απ’ αυτόν ο Ιωσήφ; (β) Ποια πορεία ζωής ακολούθησε ο Ιωσήφ για να καταστή άξιος αυτής της ευλογίας;

¹² Εξ άλλου, ο Ιωσήφ εξεδήλωσε διαφορετικό πνεύμα κι έλαβε ευλογία από τον πατέρα του: «Αι ευλογίαι του πατρός σου υπερίσχυσαν υπέρ τας ευλογίας των προγόνων μου, έως των υψηλών κορυφών των αιωνίων ορέων· θέλουσιν είσθαι επί της κεφαλής του Ιωσήφ, και επί της κορυφής του εκλεκτού μεταξύ των αδελφών αυτού.» (Γέν. 49:26) Πριν απ’ αυτό είχαν κάμει μεγάλο κακό στον Ιωσήφ οι αδελφοί του, οι οποίοι τον είχαν πωλήσει σε δουλεία η οποία τον ωδήγησε κάτω στην Αίγυπτο. Λόγω της ευλογίας του Ιεχωβά, ο Ιωσήφ απέκτησε μεγάλη υπεροχή και δύναμι στη γη της Αιγύπτου. Όταν ήλθε η πείνα, οι αδελφοί του πήγαν στην Αίγυπτο ν’ αναζητήσουν τροφή. Ο ισχυρός Ιωσήφ δεν εξεδήλωσε πνεύμα εκδικήσεως εναντίον των. Δεν ανταπέδωσε κακόν σ’ αυτούς, αλλά έδειξε αγάπη και συγχωρητικό πνεύμα. «Και πεσών επί τον τράχηλον Βενιαμίν του αδελφού αυτού, έκλαυσε· και ο Βενιαμίν έκλαυσεν επί τον τράχηλον εκείνου. Και καταφιλήσας πάντας τους αδελφούς αυτού, έκλαυσεν επ’ αυτούς· και μετά ταύτα ωμίλησαν οι αδελφοί αυτού μετ’ αυτού.» (Γέν. 45:14, 15) Τ’ αποτελέσματα αυτής της πορείας ενεργείας ήσαν πολύ καλά. Ολόκληρη η οικογένεια ενώθηκε και πάλι και με τη βοήθεια του Ιωσήφ μπόρεσαν να επιζήσουν από την περίοδο της πείνας.

13. (α) Στον αρχαίο Ισραήλ, ποια τάξις ανθρώπων εκακοπάθησε πολύ; (β) Ποιες πείρες του Δαβίδ το εξεικονίζουν αυτό καλά; (γ) Υπό το φως αυτών των πειρών, ποια συμβουλή δίνει ο Ιάκωβος;

¹³ Όλοι οι απόγονοι του Ιακώβ δεν ακολούθησαν την ίδια πορεία, όταν αντιμετώπισαν κακό. Μερικοί επροξένησαν κακό, άλλοι όμως υπέφεραν κακό. Μεταξύ εκείνων οι οποίοι υπέφεραν το περισσότερο κακό ήσαν οι προφήται του Ιεχωβά, οι οποίοι ωμίλησαν εν ονόματί του. Τα παθήματα των προήρχοντο κυρίως από τους ανθρώπους του ιδίου των έθνους, οι οποίοι είχαν χάσει το πνεύμα του Ιεχωβά και υποχωρούσαν στις τάσεις της σαρκός. Ένας που ετιμήθη σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των ανθρώπων του έθνους ήταν ο Σαούλ, ο οποίος έγινε ο πρώτος βασιλεύς. Είχε ευκαιρίες να κάμη πολύ καλό, αλλ’ αντιθέτως ενήργησε με αφροσύνη, δεν ετήρησε τις εντολές του Θεού κι έτσι δεν απέλαυε την εύνοια του Ιεχωβά. Ο σύγχρονός του Δαβίδ απεδείχθη ότι ευλογήθηκε από τον Ιεχωβά με νίκη κατά του Γολιάθ. Έτσι ο Σαούλ εφοβείτο τον Δαβίδ, έφθασε να τον μισή κι εσχεδίαζε να θανατώση τον Δαβίδ. Προσωπικώς ο Σαούλ προσπάθησε να κτυπήση τον Δαβίδ με το δοράτιον, αλλά ο Δαβίδ διέφυγε. Επανειλημμένως ο Σαούλ προσπάθησε να επιφέρη κακό στον Δαβίδ. Εν τούτοις, ο Δαβίδ εξεδήλωνε το πνεύμα του Θεού και δεν άφηνε να προκληθή ώστε ν’ ανταποδώση κακό στον Σαούλ. Ο Δαβίδ αισθάνθηκε λύπη για τον Σαούλ και απεφάσισε ν’ αφήση την τακτοποίησι του ζητήματος στα χέρια του Ιεχωβά Θεού. (1 Σαμ. 18:15, 25· 19:10, 11· 24:4-15) Ο Δαβίδ δεν ήταν παρά ένας μόνο από τους προφήτας οι οποίοι υπέφεραν κακό· υπήρξαν πολλοί άλλοι, οι οποίοι άφησαν, επίσης, ένα καλό παράδειγμα για ν’ αντιγράψωμε εμείς. Είναι καταφανές ότι εκείνοι οι οποίοι υπήρξαν υπομονητικοί με τους κακοποιούς είναι αυτοί οι οποίοι εκέρδισαν την εύνοια του Θεού. Ας πράττωμε κι εμείς το ίδιο: «Λάβετε, αδελφοί μου, παράδειγμα της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οίτινες ελάλησαν εν τω ονόματι του Ιεχωβά. Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας· ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ, και είδετε το τέλος του Ιεχωβά, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Ιεχωβά και οικτίρμων.»—Ιάκ. 5:10, 11, ΜΝΚ.

[Εικόνα στη σελίδα 748]

Οι αδελφοί του Ιωσήφ είχαν κάμει σ’ αυτόν κακό· εν τούτοις, όταν αυτός έγινε κύριος όλης της Αιγύπτου, δεν ανταπέδωσε κακόν αντί κακού