Εκτίμησις της Προστασίας του Ιεχωβά

Η κατωτέρω επιστολή προέρχεται από ένα νέο της προ-εφηβικής ηλικίας ο οποίος σεβάστηκε το νόμο του Θεού σχετικά με το αίμα

Αγαπητέ Δαβίδ,

Για πρώτη φορά μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πολύ καλά. Μόλις έχω συμπληρώσει μια περίοδο έξη μηνών κάτω από την επίβλεψι μιας ομάδος ερευνών για τους νεφρούς σ’ αυτό το νοσοκομείο της Καλιφόρνιας. Ευτυχώς, καθώς ανασκοπώ την πείρα που εδοκίμασα μπορώ να βλέπω ότι ήμουν κάτω από την προστατευτική επίβλεψι του Ιεχωβά.

Στη διάρκεια των πρώτων επτά εβδομάδων πέρασα μια σειρά εξετάσεων. Αυτές απεκάλυψαν ότι ο δεξιός μου νεφρός είχε μια εκ γενετής βλάβη—μια εστενωμένη αρτηρία. Αυτή εξηκριβώθη ότι ήταν η κυρία αρτηρία η οποία τροφοδοτεί τον νεφρόν. Ενώ κανονικά έχει μέγεθος ενός μολυβδοκονδύλου, στην περίπτωσί μου ήταν μόλις μεγαλύτερη από μια ίσια καρφίτσα.

Ο Δημιουργός έχει σχεδιάσει ένα θαυμάσιο μηχανισμό μέσα στον νεφρόν απ’ όπου εξασφαλίζεται η απαιτουμένη ποσότης του κυκλοφορούντος αίματος για οποιαδήποτε ιδιαίτερη κατάστασι. Μια ισχυρή ορμόνη που ονομάζεται ρενίνη εκκρίνεται από τον νεφρόν και στις ορθές ακριβώς ποσότητες είτε για να τονώση είτε για να μειώση τη ροή του αίματος. Αλλά όλο αυτό λαμβάνει χώρα τόσο ομαλά ώστε ούτε καν αντιλαμβανόμεθα τις διευθετήσεις που γίνονται. Εντούτοις, αυτός ο μηχανισμός μπορεί να λειτουργήση και λειτουργεί εντατικά κάτω από ωρισμένες περιστάσεις. Ο δεξιός μου νεφρός, παραδείγματος χάριν, παρήγε μια εξαιρετικά μεγάλη, τριπλάσια από την κανονική ποσότητα ρενίνης, πράγμα που ηύξανε την πίεσί μου αίματος σε 200/160. Το κανονικό για μένα είναι 120/70.

Η ιατρική δεν μπόρεσε να μειώση την πίεσι. Πράγματι, εξακολουθούσε ν’ ανεβαίνη και επηρέαζε τα μάτια μου σε τέτοιο βαθμό ώστε αναγκάσθηκα να φορέσω γυαλιά. Ένα από τα φάρμακα που μου συνέστησαν επηρέασε σοβαρά τη μνήμη μου. Ένα άλλο μ’ έφερε σε κατάστασι αδρανείας. Αναγκάσθηκα να φύγω από το σχολείο. Η λειτουργία του σώματός μου είχε επιταχυνθή τόσο ώστε εκοιμόμουν ένα πολύ βαθύ ύπνο επί δεκαέξη ώρες κάθε μέρα, και στις ώρες της εγρηγόρσεώς μου είχα συχνά πονοκεφάλους. Τρεις ή τέσσερες φορές την ημέρα είχα μεγάλη ρινορραγία. Η εξάντληση καθώς και οι μεγάλες δόσεις φαρμάκων με κρατούσαν σε συνεχή κατάστασι ληθάργου.

ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣ

Μας έγινε υπόδειξις για εγχείρησι ως το μέσον που παρείχε τις περισσότερες υποσχέσεις για ανακούφισι. Ο πρώτος εσωτερικός ουρολόγος επρότεινε μια λύσι: Μπορούσε να επισκευάση την αρτηρία και να διασώση τον μισόν νεφρόν με τη βοήθεια μεταγγίσεων αίματος, ή ν’ αφαιρέση τελείως τον νεφρόν χωρίς να καταφύγη σε μετάγγισι αίματος. Η επιδιόρθωσις της αρτηρίας θα περιελάμβανε μια υψηλού βαθμού αιμορραγία. Εξ άλλου, μπορούσα να επιζήσω και να περνώ καλά μ’ ένα υγιή νεφρόν. Προτίμησα την αφαίρεσι του νεφρού.

Την προηγουμένη ημέρα της εγχειρήσεως ήλθε ο προϊστάμενος της ομάδος μεταμοσχεύσεων νεφρών κι’ ερώτησε αν συμφωνούσα να διατεθή ο νεφρός που θ’ αφαιρούσαν σ’ ένα νεαρό ασθενή που οι νεφροί είχαν παύσει να λειτουργούν. Φαίνεται ότι μολονότι η αρτηρία που ωδηγούσε στον νεφρόν μου δεν λειτουργούσε, αυτός ο ίδιος ο νεφρός ήταν σε καλή κατάστασι. Ο γιατρός έδειχνε πολύ ενδιαφέρον να πάρη τον νεφρόν μου, αλλά του εξήγησα ότι ως ένας μάρτυς του Ιεχωβά οφείλω να μένω πιστός σ’ αυτό που υποδεικνύει ο νόμος του Θεού γι’ αυτή την περίπτωσι. Του είπα ότι θα έδινα μια ειλικρινή και πλήρη απάντησι στο αίτημά του αφού θα είχαμε προηγουμένως μια οικογενειακή συζήτησι επάνω στον Λόγο του Θεού σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα.

Αργότερα την ημέρα εκείνη τον επληροφορήσαμε ποια είναι η Γραφική μας θέσις όσον αφορά την ανθρωπίνη σάρκα και την χρήσι της και αναφέραμε τα σχετικά χωρία του Λόγου του Θεού. Μ’ ερώτησε αν θα μπορούσα να διατηρήσω αγαθή συνείδησι ύστερ’ από την άρνησί μου να δώσω τον νεφρόν μου στον νεαρόν ασθενή. Απαντώντας ετόνισα ότι ο νεφρός μου δεν ήταν δικός μου ώστε να τον δώσω, και πρέπει να χρησιμοποιηθή σύμφωνα με το θέλημα Εκείνου, ο οποίος τον εδημιούργησε. Και βρέθηκε υποχρεωμένος να παραδεχθή ότι ακόμη και με τον νεφρόν δεν μπορούσε να εγγυηθή ότι ο ασθενής του θα ζούσε. Ετόνισα ότι η μέλλουσα ζωή μέσω της υποσχεμένης αναστάσεως και για μένα και για τον νεαρόν ασθενή του εξηρτάτο από την υπακοή μας στις αρχές του Θεού όπως εκτίθενται στις Άγιες Γραφές.

ΕΠΙΣΤΗΡΙΞΙΣ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

Κατόπιν ήλθε να με δη ο αναισθησιολόγος. Σ’ αυτό το νοσοκομείο, όπως αντελήφθηκα, ο αναισθησιολόγος ασκεί σημαντική εξουσία. Μπορεί να διατάξη μετάγγισι αίματος άσχετα με οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ ασθενούς και χειρούργου. Μου παρουσίασε ένα έντυπο για να το υπογράψω. Αυτό περιελάμβανε μια παράγραφο, στην οποία έλεγε ότι οι θρησκευτικές μου πεποιθήσεις παρεμπόδιζαν σοβαρά την αρμοδιότητά του και, κατά τη γνώμη του, αποτελούσα επομένως ένα μεγάλο χειρουργικό κίνδυνο. Ζήτησε να τον απαλλάξω από κάθε ευθύνη σε περίπτωσι θανάτου μου. Η ώρα ήταν προχωρημένη και ήμουν χωρίς την καθοδήγησι των γονέων μου. Με σιωπηρή προσευχή στηρίχθηκα στον Ιεχωβά για να με προσέξη ανάμεσα απ’ αυτή την κρίσι. Υπέγραψα τη δήλωσί του.

Αυτός ο άνθρωπος εθεωρούσε ότι εθίγετο με το να τεθή σε θέσι κατωτέρα από τον Θεό, και άφησε να παρέμβουν οι συγκινήσεις του στην κατάλληλη συνήθη υπηρεσία. Καθώς ανέμενα έξω από την αίθουσα του χειρουργείου, τον άκουσα που προσπαθούσε να πείση τους συναδέλφους του ν’ αντιμετωπίσουν τον χειρούργο μου. Και πάλι κατέφυγα στον Ιεχωβά για τη βοήθειά του. Κατόπιν ήλθε ο χειρούργος στη σκηνή. Τι θα έκανε; Με έντονο τρόπο αυτός αρνήθηκε να παραβιάση τη συμφωνία που είχε κάμει μαζί μου κι’ εδήλωσε ότι δεν ήταν ανθρώπινο δικαίωμα να επικρίνη εμένα ή οποιοδήποτε άλλο άτομο για τις υγιείς θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

Ο αναισθησιολόγος διστακτικά συνεφώνησε να προχωρήση. Ήταν απότομος και τραχύς μαζί μου καθώς μ’ ετοίμαζε. Άρχισε να ψάχνη αδέξια για απλές ενέργειες. Καθώς μεγάλωνε ο θυμός του, τα λάθη του εγίνοντο πιο φανερά. Τελικά, ύστερ’ από επτά σοβαρά λάθη στις συνήθεις ενέργειες για προετοιμασία, ο επιβλέπων καθηγητής της αναισθησιολογίας, επενέβη και ανέλαβε ο ίδιος την εργασία.

Η επιτυχία της εγχειρήσεως υπήρξε δραματική. Συνέβη δε ώστε μέσα σε δύο λεπτά μετά την αφαίρεσι του νεφρού η πίεσις άρχισε να πέφτη ωσότου εσταμάτησε στο φυσιολογικό επίπεδο. Έφυγα από το νοσοκομείο, αλλά όφειλα να επανέλθω όταν θα εφαίνετο ν’ ανεβαίνη πάλι επικίνδυνα η πίεσις. Ύστερ’ από επτά ημέρες άρχισα να πηγαίνω καλύτερα. Φυσικά είχα μια μετεγχειρητική αντίδρασι εξαιτίας του ότι το σώμα μου έπρεπε να προσαρμοσθή στη νέα κατάστασι αφού προηγουμένως είχε μια τόσο υψηλή τροφοδότησι ρενίνης. Τώρα που όλα έχουν τελειώσει βλέπω ότι ποτέ δεν αισθανόμουν τόσο καλά στη ζωή μου.

Αφότου ανέλαβα, είχα να μάθω πολλά πράγματα πάλι από την αρχή. Φαίνεται ότι κατά τα τελευταία τρία χρόνια ειδικά η μνήμη μου είχε εξασθενήσει πολύ. Αλλά τι προνόμιο να επανέρχωνται οι κανονικές μου λειτουργίες, και πόσο ευτυχής είμαι που μ’ επροστάτευσε ο Ιεχωβά ανάμεσα σε μια τέτοια πείρα δοκιμασίας! Ελπίζω ότι θα μπορέσω να διευθετήσω τις υποθέσεις μου έτσι ώστε να γίνω ολοχρόνιος κήρυξ της υποσχεμένης βασιλείας του Θεού, η οποία θα φέρη υγεία και ειρήνη σ’ εκείνους οι οποίοι θέτουν την εμπιστοσύνη των στον Ιεχωβά.

Μαζί σου, αγαπητέ Συμμάρτυρα, αινώντας τον Ιεχωβά,

Ντ. Μπ.