Τι Θέσι Λαμβάνει η Εκκλησία σας στην Ομοφυλοφιλία;
Γνωρίζετε με βεβαιότητα; Έχετε ρωτήσει τον κληρικό σας;
ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ αλλαγές έχουν λάβει χώραν στις εκκλησίες, περιλαμβανομένων και αλλαγών στις απόψεις των για την ομοφυλοφιλία. Το περιοδικό Δη Κρίστιαν Σέντσιουρυ, 15 Δεκεμβρίου 1971, αναγράφει τα εξής:
«Ολοένα περισσότερο οι κυριώτερες Θρησκευτικές αποχρώσεις είναι τώρα έτοιμες να υποδεχθούν ομοφυλοφίλους ως μέλη και συμμετόχους στη ζωή των, τόσο στην Αγγλία όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Βλέπετε λοιπόν ότι τα ερωτήματα που τίθενται εδώ είναι κατάλληλα. Γνωρίζετε πραγματικά τι θέσι λαμβάνει η εκκλησία σας στην ομοφυλοφιλία;
Η προφανής επιτυχία των εκκλησιών που ιδρύθησαν ειδικά για ομοφυλοφίλους συνετέλεσε πολύ στο να κάμη τις μεγάλες εκκλησίες να αλλάξουν τη στάσι των απέναντι της ομοφυλοφιλίας. Η πρώτη εκκλησία ομοφυλοφίλων οργανώθηκε στο έτος 1968, αλλά τώρα είναι γνωστό ότι υπάρχουν 43 εκκλησίες ομοφυλοφίλων σε 19 πολιτείες και στο Λονδίνο, με 15.000 μέλη διεθνώς! Επίσης υπάρχει η συναγωγή ομοφυλοφίλων του Μπεθ Χαγίμ Χαντασίμ στην Καλιφόρνια, και ο Ραββίνος Έρβιν Χέρμαν λέγει ότι οι ελπίδες της είναι εξαίρετες για μέλη μέσα στην ένωσι των Αμερικανο-εβραϊκών εκκλησιών.
Φυσικά, αληθεύει ακόμη ότι αν ωρισμένες μεγάλες εκκλησίες μάθουν ότι ο κληρικός των επίσης είναι ομοφυλόφιλος, μπορεί να τον απομακρύνουν. Αλλά μια τέτοια πράξις είναι αντίθετη στο ρεύμα που υπάρχει. Δεν αποτελεί πια, λόγου χάριν, τρόπον ενεργείας της Ενώσεως θεολογικών Σχολών να αποπέμπη γνωστούς ομοφυλοφίλους που θέλουν να γίνουν κληρικοί. Πραγματικά, τον Ιούνιο του 1972 η Ηνωμένη Εκκλησία του Χριστού, που αριθμεί δύο εκατομμύρια μέλη, εχειροτόνησε ένα δεδηλωμένο ομοφυλόφιλο κληρικό. Στην ψηφοφορία, 27 κληρικοί ήσαν υπέρ του διορισμού του, και 13 κατά.
Έχοντες υπ’ όψιν τις αλλαγές, μερικοί θρησκευτικοί ηγέται δηλώνουν τώρα φανερά την ομοφυλοφιλία των. Ένας έγραψε στο περιοδικό Δη Κρίστιαν Σέντσιουρυ της 27 Σεπτεμβρίου 1972:
«Έχω τον υψηλότερο βαθμό που μπορεί κανείς ν’ αποκτήση στη θρησκεία· έχω διδάξει σε πανεπιστήμιο επί 20 χρόνια σχεδόν και είμαι ένας διωρισμένος κληρικός. . . . Προτιμώ τη συντροφιά των ανδρών—και στην κλίνη και έξω».
Σας αηδιάζει αυτό; Αν αγαπούμε τον Θεό και τον εμπνευσμένο του Λόγο θα αηδιάσωμε, διότι η Αγία Γραφή λέγει: «Και μετά άρρενος δεν θέλεις συνουσιασθή, ως μετά γυναικός· είναι βδέλυγμα». Επίσης, ο απόστολος Παύλος αντί να θεωρή τους ομοφυλοφίλους ως Χριστιανούς, εδήλωσε: «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, . . . δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού». Αυτοί θα μπορούσαν να γίνουν Χριστιανοί μόνον αφού εγκαταλείψουν την ανήθικη πορεία των.—Λευιτ. 18:22· 1 Κορ. 6:9, 10.
Παρά τις σαφείς αυτές Γραφικές δηλώσεις, πολλές εκκλησίες δέχονται ευχαρίστως τους ομοφυλοφίλους. Πραγματικά, η εφημερίς Νταίηλυ Νιους της Ουάσιγκτων έγραψε: «Ένας αυξανόμενος αριθμός κληρικών (ομοφυλοφίλων και ετεροφυλοφίλων) τελούν γάμους αρρένων και θηλέων ομοφυλοφίλων». Ως παράδειγμα τούτου, η εφημερίς Γκλομπ της Βοστώνης, 8 Απριλίου 1973, παρετήρησε τα εξής:
«Δύο άνδρες της Βοστώνης που συναντήθηκαν ενώ εσπούδαζαν ως κληρικοί της Ηνωμένης Μεθοδιστικής Εκκλησίας ετέλεσαν τον γάμο τους χθες στην Παλαιά Δυτική Εκκλησία αυτού του θρησκεύματος . . . Η τελετή του ομοσεξουαλικού γάμου . . . ετελέσθη από τον Σεβασμιώτατο Ποιμένα Ουίλλιαμ Ε. Άλπερτς».
«Εν τούτοις,» μπορεί να πήτε, «η δική μου εκκλησία ποτέ δεν θα ενέκρινε τέτοια πράγματα». Αλλά είσθε βέβαιος; Γνωρίζατε ότι πολλοί ηγέται των θρησκευτικών σωμάτων των Πρεσβυτεριανών, Λουθηρανών, Καθολικών Μεθοδιστών, Βαπτιστών και άλλων εγκρίνουν την ομοφυλοφιλία ;
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΕΛΙΑΝΟΣ Επίσκοπος Ι. Μπρους Μόσλεϋ, πρόεδρος της Ηνωμένης Θεολογικής Σχολής της Νέας Υόρκης, είπε προσφάτως τα εξής:
«Πιστεύω ακλόνητα ότι ένα άτομο προσανατολισμένο στην ομοφυλοφιλία μπορεί να είναι ένας σταθερός και πιστός Χριστιανός· και μάλιστα ότι, είτε άνδρας είτε γυναίκα, μπορεί να είναι ένας αφιερωμένος Χριστιανός κληρικός—και μερικοί απ’ αυτούς είναι ήδη κληρικοί».
Στο έτος 1970 η 182α Γενική Συνέλευσις της ΗΝΩΜΕΝΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΙΑΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ εδημοσίευσε και συνέστησε για μελέτη μια έκθεσι η οποία λέγει:
«Οι ηθικολογικές σκέψεις και οι προσωπικές στάσεις της Χριστιανικής κοινότητος πρέπει να είναι τέτοιες ώστε τα ομοφυλόφιλα άτομα να μη νομίζουν ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις των είναι σε άμεση αντίθεσι με την ιδιότητά των ως μελών της Χριστιανικής αδελφότητος».
Επίσης στο έτος 1970, η ΛΟΥΘΗΡΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ στην Πέμπτη κατά Διετίαν Συνέλευσί της, ενέκρινε την εξής δήλωσι για την ομοφυλοφιλία:
«Άτομα τα οποία επιδίδονται σε ομοφυλόφιλες σχέσεις είναι αμαρτωλοί μόνον όσο είναι και όλοι οι άλλοι άνθρωποι-—αποξενωμένοι από τον Θεό και τον πλησίον. . . . Είναι ουσιώδες να θεωρούμε αυτά τα άτομα ότι δικαιούνται κατανοήσεως και δικαιοσύνης στην εκκλησία και στην κοινότητα».
Ο ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ιερεύς Χένρυ Φέρεν, γράφοντας ένα άρθρο στο περιοδικό Καθολικός των Η.Π.Α. του Σεπτεμβρίου 1972, που αυτό το περιοδικό ‘εξεδόθη με έγκρισι της εκκλησίας,’ είπε:
«Αν ο Θεός δεν αποστρέφεται, αλλά μάλλον αγαπά, τον ομοφυλόφιλο με την φύσι με την οποία δημιουργήθηκε, εμείς δεν μπορούμε να τον αγαπούμε λιγώτερο. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δεχώμεθα τον ομοφυλόφιλο όπως είναι. . . .
»Η αγάπη των ομοφυλοφίλων μπορεί να είναι τόσο ευγενής, ωραία και αγία όσο και η αγάπη των ετεροφυλόφιλων».
Ο Γ. Πωλ Τζωνς, ΜΕΘΟΔΙΣΤΗΣ καθηγητής στην Θεολογική Σχολή του Αγίου Παύλου του Κάνσας Σίτυ της πολιτείας Μιζούρι, έγραψε στο περιοδικό Πάστορ Σαϊκόλοτζυ, του Δεκεμβρίου 1970:
«Συμπεραίνομε ότι . . . η βαθειά σχέσις μεταξύ δύο μελών του ιδίου φύλου είναι όχι μόνον ηθικώς επιτρεπτή αλλά και πρέπει να επιζητήται, να ενισχύεται, να υποστηρίζεται και να διευκολύνεται με όλες τις δυνάμεις που διαθέταμε. Δεν υπάρχει υποκατάστατο αυτής της σχέσεως, και δεν πρέπει να την αρνούμεθα στον ομοφυλόφιλο».
Και στο περιοδικό Ρηβιού εντ Εξπόζιτορ, που εκδίδεται από τη Θεολογική Σχολή των ΒΑΠΤΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ στην Λούισβιλ του Κεντώκυ, στα τεύχος της Ανοίξεως 1971, ο Καθηγητής Τζων Μπόυλ είπε:
«Οι ρίζες της αμαρτίας δεν βρίσκονται στην πράξι των ομοφυλοφίλων. . . .
»Αν η Εκκλησία είναι ειλικρινής στην αποστολή της πρέπει να δηλώση με θάρρος ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι άνθρωποι, πλασμένοι κατ’ εικόνα Θεού, για τους οποίους ο Χριστός απέθανε, και ότι με τη χάρι του Θεού εκείνοι που δεν ήσαν λαός είναι λαός του Θεού, διότι κάποτε δεν είχαν λάβει έλεος, αλλά τώρα έχουν τύχει ελέους».
Επιφανείς θρησκευτικοί ηγέται των μεγαλυτέρων εκκλησιών επιδοκιμάζουν την ομοφυλοφιλία. Αυτοί απέρριψαν τη Γραφή, όπως είπε ο Επισκοπελιανός Επίσκοπος Μπρουκ Μόσλεϋ: «Η αντίληψις που έχομε για τη Χριστιανική ηθική έχει προχωρήσει πολύ πιο πέρα από τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης . . . και τα προστάγματα του αποστόλου Παύλου». Αν οι ηγέται των κυριωτέρων εκκλησιών λέγουν τέτοια πράγματα, μπορείτε να είσθε πραγματικά βέβαιοι ότι ο κληρικός σας δεν έχει το ίδιο φρόνημα; Γιατί να μην τον ρωτήσετε;