Τα Οφέλη του Ανθρωπίνου Γένους από τη Νίκη στον Αρμαγεδδώνα

Τα Οφέλη του Ανθρωπίνου Γένους από τη Νίκη στον Αρμαγεδδώνα

1. Γιατί θα ωφεληθή αιώνια η ανθρωπότης από τη νίκη που θα κερδηθή στον Αρμαγεδδώνα;

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ θα ωφεληθή αιώνια από τη νίκη που θα κερδηθή στον Αρμαγεδδώνα. Θα είναι μια νίκη που οι άνθρωποι, ιδιαίτερα όσοι θα επιζήσουν από τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, θα την μνημονεύουν για πάντα. Θα είναι μια νίκη που θα σημειώση μια ‘μεγάλη ημέρα.’ Έως τώρα δεν υπήρξε καμμιά μέρα σαν αυτή, διότι θα είναι η ‘ημέρα η μεγάλη του Θεού του Παντοκράτορος.’ Θα την κάμη ‘μεγάλη ημέρα’ για τον Εαυτό του με την νίκη που θα κερδήση στον παγκόσμιο πόλεμο της ημέρας εκείνης. Η ανθρωπότης δεν θα μπορούσε παρά να ωφεληθή από τη νίκη του Θεού του Παντοκράτορας, διότι αυτός είναι ο καλύτερος Φίλος τής ανθρωπότητος.

2. (α) Η βασιλεία που είναι το επίμαχο ζήτημα τι περιλαμβάνει ως προς την επικράτειά της, και γιατί; (β) Το επίμαχο ζήτημα είναι κυριαρχία με ποια κατάστασι στη γη;

² Στον Αρμαγεδδώνα ο Παντοκράτωρ Θεός έχει ως αντιμέτωπους τους «βασιλείς της οικουμένης όλης.» Διότι το θέμα της ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ αποτελεί το επίμαχο ζήτημα που θα διευθετηθή στον Αρμαγεδδώνα. Αυτή η βασιλεία πρέπει να περιλαμβάνη τη γη μας ως επικράτειά της, διότι εδώ είναι ο τόπος όπου βασιλεύουν και είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν στην εξουσία οι «βασιλείς της οικουμένης όλης.» Το επίμαχο ζήτημα είναι κυριαρχία αλλ’ όχι σε μια γη διηθημένη όπως είναι τώρα μεταξύ του δημοκρατικού συγκροτήματος εθνών και του Κομμουνιστικού συγκροτήματος εθνών, με συνύπαρξι και των δύο με αμοιβαία ανοχή, ούτε μεταξύ Χριστιανικού και ειδωλολατρικού κόσμου. Το επίμαχο ζήτημα είναι, μάλλον κυριαρχία σε μια ολόκληρη και αδιαίρετη γη, μια κυριαρχία για όλη τη γη. Δεν θα είναι αυτό επωφελές για όλη την ανθρωπότητα;

3. Μήπως η μάχη του Αρμαγεδδώνος για το επίμαχο ζήτημα της κυριαρχίας συμβαίνει κατά τύχην, και γιατί μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες που επέρχεται μια αλλαγή από τον Θεό;

³ Το επίμαχο ζήτημα της κυριαρχίας γίνεται αντικείμενο πολέμου στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος, όχι ένεκα απρόοπτου τροπής των ανθρωπίνων υποθέσεων ούτε ένεκα τυχαίου γεγονότος. Το ζήτημα είναι χρονικώς καθωρισμένο υπέρ του Θεού και του ανθρώπου. Ο Παντοκράτωρ Θεός, που επρομήθευσε τον ήλιο, τη σελήνη και στους αστέρας και τις περιστροφές της γης για να μετρά ο άνθρωπος τον χρόνο έχει καθορίσει τον χρόνον του για τη Βασιλεία σε ολόκληρη τη γη. Μήπως δεν έχει ανεχθή την ανθρώπινη κυριαρχία σε όλη τη γη αρκετόν καιρό έως τώρα; Είναι μήπως οι ανθρώπινοι άρχοντες εκείνοι που θ’ αποφασίσουν πότε και πώς ο Παντοκράτωρ Θεός μπορεί ν’ αναλάβη τη βασιλεία της γης, που είναι δική του δημιουργία; Μήπως πρόκειται ν’ αφήση αβοήθητη την ανθρωπότητα να στενάζη επ’ άπειρον σε όλη την παγκόσμιο αναταραχή και τη στενοχώρια των εθνών που άρχισε από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο του έτους 1914 και να μη έλθη σε βοήθεια των ανθρώπων; Ευτυχώς, όχι! Η τόσο απαραίτητη βασιλεία του σε όλη τη γη θ’ αποτελέση μια απέραντη βελτίωσι σε οτιδήποτε οι ατελείς και θνητοί ανθρώπινοι άρχοντες δεν μπόρεσαν να δώσουν ώς τώρα στην ανθρωπότητα. Ασφαλώς οποιαδήποτε αλλαγή που θα γίνη από τον Θεό στη διακυβέρνησι των ανθρωπίνων πλασμάτων ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι για το χειρότερο. Μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες που ο Παντοκράτωρ Θεός θα κάμη την αλλαγή για μας, και που ο καιρός τον οποίον αυτός εξέλεξε με σοφία γι’ αυτή την αλλαγή έχει έλθει.

4, 5. Ποια προσευχή για την κυριαρχία του άκουε από πολύν καιρό ο Θεός, και τι είπε και έκαμε ο διδάσκαλος αυτής της προσευχής για την προαγωγή των συμφερόντων αυτής της κυριαρχίας;

⁴ Επί δέκα εννέα αιώνες και πλέον ο Παντοκράτωρ Θεός άκουε την προσευχή που ανεπέμπετο κατ’ επανάληψιν προς αυτόν από εκείνους που ακολουθούν τη διδασκαλία της επί του Όρους Ομιλίας, «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Ο Παντοκράτωρ Θεός δεν απήντησε ώς τώρα στη θεόπνευστη αυτή προσευχή, διότι δεν είχε έλθει ο ωρισμένος του καιρός. Την προσευχή αυτή εδίδαξε ένας άνθρωπος που επίστευε στη βασιλεία του Θεού ως το σημείο να θυσιάση τη ζωή του για την προαγωγή των συμφερόντων αυτής της βασιλείας. Ένας ψευδής Μεσσίας δεν θα μπορούσε να κάμη ένα τέτοιο πράγμα. Στην επί του Όρους Ομιλία του όχι μόνον εδίδαξε τους ακροατάς του να προσεύχωνται για τη βασιλεία του ουρανίου Πατρός, αλλά και τους είπε: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού.» Στο εκπαιδευτικό του έργο μεταξύ των κατοίκων της Παλαιστίνης το αρχικό του θέμα ήταν: «Μετανοείτε, διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:17· 6:33) Και στην προφητεία του που προέλεγε τα ανησυχητικά γεγονότα που θα συνέπιπταν με την ίδρυσι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, είπε:

⁵ «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:14.

6, 7. (α) Τι πίστι έχουν σ’ εκείνον που την είπε εκείνοι μέσω των οποίων εκπληρώνεται αυτή η προφητεία; (β) Τι είπε στους Ιουδαίους ο Σίμων Πέτρος γι’ αυτόν στην εορτή των Εβδομάδων;

⁶ Η αξιοσημείωτη αυτή προφητεία εκπληρώθηκε σε μεγάλο βαθμό, και είναι ακόμη σε πορεία εκπληρώσεως, όχι μέσω του Χριστιανικού κόσμου με όλους τους επίγειους βασιλείς του, τους πολέμους και τις πολιτικές του διαμάχες, αλλά από εκείνους που αληθινά πιστεύουν στον Παντοκράτορα Θεό και στην ουράνια βασιλεία του Μεσσίου του. Αυτοί γνωρίζουν ποιος ήταν εκείνος που εξεπλήρωσε τις θεόπνευστες προφητείες στις ιερές Εβραϊκές Γραφές ως προς τον υποσχεμένο Μεσσία του Θεού. Γνωρίζουν ότι αυτός ήταν ο μεγαλύτερος συνήγορος τής Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού που υπήρξε ποτέ στη γη. Με εμπιστοσύνη και βεβαιότητα μπορούν ν’ αποδείξουν από τις θεόδοτες Γραφές ότι αυτός ο Μεσσίας ήταν και είναι εκείνος τον οποίον ο άλλοτε τελώνης που ελέγετο Ματθαίος Λευί ωνόμασε τον ‘Ιησούν Χριστόν, υιόν του Δαβίδ, υιόν του Αβραάμ.’ (Ματθ. 1:1) Αυτός είναι εκείνος για τον οποίον ένας Γαλιλαίος ονόματι Σίμων Πέτρος έδωσε μαρτυρία την ημέρα της εορτής Σαβουώθ (Εβδομάδων) της αρχαίας Ιερουσαλήμ, σε περισσοτέρους από τρεις χιλιάδες εορταστάς, και είπε σ’ εκείνους τους Ιουδαίους που ζητούσαν να μάθουν:

⁷ «Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός. Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.»—Πράξ. 2:34-36.

8. (α) Γιατί αναμένουν εσφαλμένα πράγματα ο Χριστιανικός κόσμος και οι Ιουδαίοι που αναμένουν ένα Μεσσία με σάρκα και αίμα; (β) Τι θα μπορέση να κάμη για την ανθρωπότητα η βασιλεία του αληθινού Μεσσία;

⁸ Ο Δαβίδ ήταν ο πρώτος Ιουδαίος βασιλεύς της Ιερουσαλήμ, ο δε απόγονός του Ιησούς από την φυλή του Ιούδα είναι τώρα ο ουράνιος Κύριος του Δαβίδ, καθώς και ο Μεσσίας ή Κεχρισμένος, ο Χριστός. Οι θρησκευόμενοι του Χριστιανικού κόσμου επίσης και οι περιτετμημένοι Ιουδαίοι, που αναμένουν να έλθη σε λίγο ένας Μεσσίας με σάρκα και αίμα, αναμένουν εσφαλμένα πράγματα. Ο αληθινός Μεσσίας για τον οποίον ο θεόπνευστος Δαβίδ είπε ότι τον εκάλεσε ο Ιεχωβά Θεός να καθήση στα δεξιά του στους ουρανούς και ο οποίος θα ήταν ένας Βασιλεύς-Ιερεύς σαν τον αρχαίο Μελχισεδέκ, είναι τώρα και πάντοτε θα είναι ένας ουράνιος Μεσσίας, ένας πνευματικός ουράνιος Υιός του Θεού. (Ψαλμ. 110:1-4) Η Μεσσιανική του βασιλεία θα είναι ανώτερη από εκείνη του θνητού ανθρώπου στη γη. Θα είναι υπερανθρώπινη και γι’ αυτό θα μπορέση να κάνη ό,τι δεν θα μπορούσε ποτέ να κάμη για την ανθρωπότητα μια επίγεια βασιλεία από έναν απλό ανθρώπινο άρχοντα. Η αληθινή Μεσσιανική βασιλεία είναι ουράνια και μπορεί να συντρίψη τη δύναμι του Σατανά ή Διαβόλου, που είναι ένας απειθής ουράνιος άγγελος, ο άρχων των δαιμονικών αγγέλων. Οι άνθρωποι, που είναι τα αξιολύπητα θύματα του Σατανά ή Διαβόλου και των δαιμόνων του, μπορούν ν’ αποκτήσουν διαρκή απελευθέρωσι και ωφέλεια από μια τέτοια Μεσσιανική βασιλεία.

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΙΔΡΥΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ

9. (α) Πότε ανετράπη η επίγεια βασιλεία του Δαβίδ, και για πόσον καιρό επρόκειτο να συνεχισθή έτσι; (6) Πότε πρέπει να παρέλθη η κυριαρχία των εθνών και να έλθη η κυριαρχία του Μεσσία;

⁹ Η επίγεια βασιλεία της οικογενείας του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ ανετράπη από τα στρατεύματα της Βαβυλώνος στο έτος 607 π.Χ. Λίγο πριν από εκείνη την συμφορά ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τον προφήτη του Ιεζεκιήλ για να διακηρύξη ότι ο υποσχεμένος Μεσσίας θα ήρχετο στον ωρισμένο καιρό του Θεού και ότι θα έδιδε τη βασιλεία σ’ αυτόν τον Μεσσία λόγω του δικαιώματος που είχε σ’ αυτήν. (Ιεζ. 21:25-27) Από την ιστορία, οι Ιουδαίοι όσο και οι Εθνικοί γνωρίζουν τι συνέβη μετά την καταστροφή του θρόνου του Δαβίδ την εποχή εκείνη από τους Εθνικούς Βαβυλώνιους. Επακολούθησε ένας χωρίς διακοπή καιρός κυριαρχίας των Εθνών στη γη χωρίς καμμιά βασιλεία του βασιλικού οίκου του Δαβίδ να παρεμποδίση αυτούς τους άρχοντας των Εθνών. Οι καιροί αυτοί ωνομάσθηκαν «Καιροί των Εθνών.» (Λουκ. 21:24) Αλλά ο Παντοκράτωρ Θεός θα άφηνε τους Καιρούς των Εθνών της παγκοσμίου κυριαρχίας να προχωρήσουν μόνον για το χρονικό αυτό διάστημα. Εθεσε ένα ωρισμένον καιρό για τον τερματισμό αυτών των Καιρών των Εθνών. Ετόνισε το γεγονός αυτό στον βασιλέα της Βαβυλώνος, που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ. (Δαν. 4:16, 23, 25, 31) Έπρεπε λοιπόν να παρέλθη η κυριαρχία των Εθνών και να έλθη η κυριαρχία του Μεσσία!

10. Ποια πολύ ισχυρή πολιτική δύναμι προείπε ο Δανιήλ, και πώς αυτή δεν μπόρεσε ν’ αλλάξη τον χρόνο και τον νόμο του Θεού εν σχέσει με το θέμα της κυριαρχίας;

¹⁰ Ο Θεός διά του προφήτου του Δανιήλ προείπε ότι μια εθνική πολιτική δύναμις θα ηγείρετο και θα προσπαθούσε ν’ αλλάξη τον χρόνο και τον νόμο του Θεού εν σχέσει με τη διακυβέρνησι της γης. (Δαν. 7:25) Εν τούτοις, η παγκόσμια ιστορία του εικοστού αυτού αιώνος τονίζει ότι αυτή η προειπωμένη πολιτική δύναμις, η πιο ισχυρή παγκόσμια δύναμις όλης της ανθρωπίνης ιστορίας, δεν μπόρεσε ν’ αλλάξη την χρονολογία του Θεού για το τέλος των Καιρών των Εθνών από το έτος 1914 σε μια άλλη χρονολογία στο ακαθόριστο μέλλον. Είναι αλήθεια ότι ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος εξερράγη στο έτος 1914· αλλά εκείνο που πραγματικά εσήμανε και επεσήμανε το τέλος των Καιρών των Εθνών σ’ εκείνο το έτος ήταν η γέννησις της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στους ουρανούς με την εγκατάστασι του Υιού του Ιησού Χριστού ως του Κεχρισμένου Βασιλέως. Στη διάρκεια όλων των ταραχωδών καιρών από τότε η ισχυρή Εβδόμη Παγκόσμιος Δύναμις (η Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμιος Δύναμις) δεν μπόρεσε να μεταβάλη αυτό το γεγονός που είναι παγκοσμίου σπουδαιότητος. Η οργή που εξεδήλωσαν όλα τα κοσμικά έθνη υπό μορφήν διωγμού κατά των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά που εκήρυτταν τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας σε όλη την οικουμένη δεν μπόρεσε να ματαιώση τον καιρό του Θεού για την βασιλεία Του.

11. (α) Πότε ήλθε ο καιρός ν’ αποδοθούν ευχαριστίες διότι ανέλαβε ο Θεός τη δύναμί του να βασιλεύση; (β) Τι δείχνει αν σ’ εκείνους που ευγνωμονούν περιλαμβάνονται και τα επίγεια έθνη;

¹¹ Στο τέλος των Καιρών των Εθνών στις αρχές του φθινοπώρου του 1914 ήλθε η ώρα για να γίνη η ουράνια αναγγελία, όπως προελέχθη στην Αποκάλυψι 11:15: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγιναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» Τώρα λοιπόν μήπως τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου ήσαν ευγνώμονα γι’ αυτή την τροπή των γεγονότων στην παγκόσμια ιστορία; Μήπως εκείνοι που ευγνωμονούσαν για τη γέννησι της βασιλείας Κυρίου του Θεού στα χέρια του Χριστού του περιελάμβαναν τα λεγόμενα Χριστιανικά έθνη; Όχι, διόλου! Διότι η προφητεία της Αποκαλύψεως 11:17, 18 προείπε ότι οι ευγνώμονες θα έλεγαν: «Ευχαριστουμέν σοι, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος· διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην, και εβασίλευσας· και τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου.» Η Ιστορία πιστοποιεί το γεγονός ότι τα οργισμένα αυτά έθνη κατέστησαν βίαιοι διώκται των κηρύκων της Βασιλείας.

12, 13. Ήταν ο Σατανάς ευτυχής για τη γέννησι της βασιλείας, και πώς δείχνει η Αποκάλυψις 12:7-12 αν ήταν ευτυχής ή όχι;

¹² Δεν έπρεπε ν’ αναμένεται αλλιώς. Ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαιμονικοί του άγγελοι δεν ήσαν ευτυχείς για τη γέννησι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στους ουρανούς το 1914. Το επόμενο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, το δωδέκατον κεφάλαιον, εδάφια επτά έως δώδεκα, μας λέγει τι επακολούθησε μετά τη γέννησι της Βασιλείας:

¹³ «Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος, και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο Δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ, Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα . . . Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»

14. (α) Πού αφήνονται να συναχθούν οι επίγειοι βασιλείς, γιατί και κάτω από ποια επιρροή; (β) Τι θα σημάνη τελικά για μας το να συναχθούμε εκεί μ’ αυτούς τους βασιλείς;

¹⁴ Έτσι, ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαιμονικοί του άγγελοι και τα έθνη της γης είχαν τα ίδια αισθήματα στη γέννησι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στο τέλος των Καιρών των Εθνών το έτος 1914. Δεν είναι εκπληκτικό, λοιπόν, ότι το πνεύμα που προήρχετο από το στόμα του μεγάλου δράκοντος, του Σατανά ή Διαβόλου, θα συνήθροιζε τους βασιλείς της οικουμένης όλης σε πόλεμο στον Αρμαγεδδώνα για το επίμαχο ζήτημα της Βασιλείας. Ούτε αποτελεί αιτίαν εκπλήξεως το ότι οι βασιλείς αυτών των ωργισμένων εθνών θα αφήνοντο να συναχθούν εκεί κάτω από τέτοιες δαιμονικές επιρροές. Αλλά το προσωπικό ζήτημα που αξίζει την προσεκτική μας εξέτασι είναι, Αφήνομε εμείς ως άτομα τον εαυτό μας να συναχθή εκεί με το μέρος αυτών των παραπλανημένων ‘βασιλέων της οικουμένης όλης;’ Αν το κάνωμε αυτό, τότε δείχνομε αναντίρρητα ότι είμεθα υπέρ της βασιλείας των, και όχι υπέρ της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Τότε, επίσης, θα λάβωμε υποχρεωτικά εκείνο που θα λάβουν αυτοί οι βασιλείς της οικουμένης όλης στον Αρμαγεδδώνα. Ποιο είναι αυτό; Η Αποκάλυψις 19:19-21 μας λέγει:

15. Πώς η Αποκάλυψις 19:19-21 εξεικονιστικά δείχνει τι θα πάθουν οι βασιλείς της γης και οι υποστηρικταί των στον Αρμαγεδδώνα;

¹⁵ «Και είδον [εγώ ο απόστολος Ιωάννης] το θηρίον και τους βασιλείς της γης, και τα στρατεύματα αυτών συνηγμένα, [δηλαδή, εις τον Αρμαγεδδώνα], διά να κάμωσι πόλεμον με τον καθήμενον επί του ίππου και με το στράτευμα αυτού. [Και επί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον το όνομα, Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων, (εδάφιον 16)] Και επιάσθη το θηρίον, και μετά τούτου ο ψευδοπροφήτης όστις έκαμε τα σημεία ενώπιον αυτού, με τα οποία επλάνησε τους λαβόντας το χάραγμα του θηρίου, και τους προσκυνούντας την εικόνα αυτού· ζώντες ερρίφθησαν οι δύο εις την λίμνην του πυρός την καιομένην με το θείον. Και οι λοιποί εφονεύθησαν με την ρομφαίαν Τού καθήμενου επί του ίππου, την εξερχομένην εκ του στόματος αυτού· και πάντα τα όρνεα, εχορτάσθησαν εκ των σαρκών αυτών.»

16. (α) Ποιος λοιπόν εξέρχεται νικητής στον Αρμαγεδδώνα, και γιατί λέγεται Βασιλεύς βασιλέων; (β) Από ποιον γίνεται η εκτέλεσις των εχθρών, και πώς αφανίζονται τα πτώματα των ηττημένων;

¹⁶ Από αυτή την προφητική συμβολική εικόνα δεν θα ήταν δύσκολο για κανένα να διακρίνη ποιος εξέρχεται νικητής σ’ αυτόν τον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος στον Αρμαγεδδώνα. Είναι ο Βασιλεύς των βασιλέων και Κύριος των κυρίων, που παριστάνεται ως εκείνος που κάθεται πάνω στον λευκόν πολεμικόν ίππον. (Αποκάλ. 19:11) Σαν να έβγαινε από το στόμα του μια ρομφαία, ο ουράνιος αυτός πολεμιστής δίνει προσταγές για την εκτέλεσι των βασιλέων της γης και εκείνων που έχουν ταχθή με το μέρος των στον Αρμαγεδδώνα. Το ουράνιο αγγελικό στράτευμα εκτελεί αυτές τις προσταγές του Βασιλέως των βασιλέων. Με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύεται ότι αυτός είναι Βασιλεύς βασιλέων, δηλαδή, βασιλεύς ανώτερος απ’ όλους αυτούς τους βασιλείς της γης. Όλοι εκείνοι που ακολουθούν και πολιτικώς υποστηρίζουν αυτούς τους βασιλείς της γης θα θανατωθούν μαζί με αυτούς τους ανθρωπίνους βασιλείς. Οι ακόλουθοι του Βασιλέως των βασιλέων, που θα επιζήσουν απ’ αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο στον Αρμαγεδδώνα δεν παριστάνονται εδώ ότι διατάσσονται να θάψουν τα πτώματα αυτών των επιγείων βασιλέων και των στρατευμάτων των. Ποιοι λοιπόν θα καταναλώσουν εκείνα τα εκτεθειμένα δυσώδη πτώματα; Τα όργανα της καταναλώσεως εικονίζονται ότι είναι τα όρνεα.

17. Τι σημαίνει ένας τέτοιος θάνατος και ο αφανισμός των πτωμάτων αυτών των εκτελουμένων, και γιατί;

¹⁷ Ένας τέτοιος απεχθής θάνατος και αφανισμός των σαρκικών λειψάνων σημαίνει θάνατο από τον οποίο δεν υπάρχει ελπίς αναστάσεως. Αυτό οφείλεται στο ότι εκτελούνται από τον Παντοκράτορα Θεό μέσω των ουρανίων στρατιών του υπό τον Χριστόν στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος. Αυτοί αποδεικνύονται αδιόρθωτοι εχθροί του Ιεχωβά Θεού και της Μεσσιανικής βασιλείας του. Ποτέ δεν θα ξαναζήσουν, όπως δεν θα ξαναζήση και το συμβολικό «θηρίον» και ο συμβολικός «ψευδοπροφήτης,» οι ανθρώπινες πολιτικές οργανώσεις, που καταστρέφονται για πάντα σαν να τους ρίχνουν ζωντανούς στην «λίμνην του πυρός την καιομένην με θείον.» Η Αποκάλυψις 20:14 και 21:8 χαρακτηρίζει την πύρινη αυτή θειώδη λίμνη ως σύμβολο του δευτέρου θανάτου, του αιωνίου αφανισμού!

ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΤΩΝ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ

18. Ποιον θ’ αγαπήσουν και ποιον θα μισήσουν εκείνοι που αγαπούν δίκαιη κυβέρνησι, και με ποιο μέρος πρέπει να ταχθούν χωρίς καθυστέρησι;

¹⁸ Επειδή πρόκειται για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα για όλους τους ανθρώπους αυτής της γενεάς, η Γραφή είναι σαφής και ειλικρινής ως προς το τι αναμένει εκείνους που τώρα τάσσονται με το μέρος που κατευθύνεται προς την ήττα στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Όσοι αληθινά αγαπούν μια τελεία δίκαιη κυβέρνησι για όλη την ανθρωπότητα φρίττουν από τρόμο για την τύχη εκείνων οι οποίοι εσκεμμένα καταπολεμούν τον Βασιλέα των βασιλέων και οι οποίοι απορρίπτουν έτσι τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Αγαπούν τον ελεήμονα Θεό από τον οποίον προέρχεται αυτή η από πολλού υποσχεμένη βασιλεία της δικαιοσύνης, της ειρήνης και της ευημερίας. Μισούν τον αντίδικο του Θεού, τον Σατανά ή Διάβολο, από τον οποίον προέρχεται κάθε κακή κυβέρνησις της ανθρωπότητος, με όλη την αδικία της, την έλλειψι ασφαλείας και τον σκληρό τρόπο διαβιώσεως. Ποθούν να δουν τη διεκδίκησι του δικαιώματος του Ιεχωβά Θεού για παγκόσμια κυριαρχία σε όλη τη νοήμονα δημιουργία με την ένδοξη νίκη μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού στον Αρμαγεδδώνα. Αυτοί που αγαπούν τον δίκαιο Παγκόσμιο Κυρίαρχο είναι άνθρωποι που τάσσονται τώρα χωρίς άλλη καθυστέρησι, με το μέρος του Μεσσίου του, του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων. Μόνο σ’ αυτό το μέρος μπορούν να επιζήσουν.

19. Γιατί η νίκη του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα θα είναι ευκαιρία ανεκλάλητης χαράς από μέρους εκείνων που θα επιζήσουν στη γη;

¹⁹ Η Θεία Νίκη στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος θα είναι ευκαιρία ανεκλάλητης χαράς για όλους όσοι θα επιζήσουν στη γη, στον τόπο που διεξάγεται ο πόλεμος της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος. Τα άσματα των που θα εξυμνούν τη διεκδίκησι της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά θα είναι κάτι που όμοιό του ποτέ άλλοτε δεν άκουσε ολόκληρη η γη. Και να σκεφθή κανείς ότι θα βλέπη στην πραγματικότητα όλη τη γη απαλλαγμένη επιτέλους από το θηριώδες πολιτικό σύστημα που χρησιμοποίησε ο μέγας αντίπαλος του Ιεχωβά από τον καιρό της Βαβυλώνος της βασιλείας του Νεβρώδ! Ολόκληρη η γη θα καθαρισθή για τη σπλαγχνική βασιλεία του Κεχρισμένου του Ιεχωβά για ν’ ασκή στοργική εξουσία για τη δόξα του Θεού και την αιώνια ευλογία της ανθρωπότητος!

20. Εκτός απ’ αυτή τη χαρά ποιος ακόμη μεγαλύτερος θρίαμβος θα προξενήση χαρά;

²⁰ Εκτός απ’ αυτή την ασύγκριτη χαρά θα είναι και η χαρά που θα προξενήση ένας ακόμη μεγαλύτερος θρίαμβος από μέρους του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Αυτή θα επακολουθήση αμέσως μετά το τέλος του πολέμου του Αρμαγεδδώνος. Πρόκειται για τη δέσμευσι του Πονηρού που υπήρξε ο ιθύνων νους του ορατού πολιτικού συστήματος της γης προς βλάβην του ανθρώπου, δηλαδή του Σατανά ή Διαβόλου μαζί με όλους τους δαιμονικούς αγγέλους του. Αυτοί θα απομακρυνθούν από την περιοχή της γης και θα περιορισθούν σε σφραγισμένη φυλακή σε μια μακρυνή άβυσσο, χωρίς τη δύναμι να παρεμποδίσουν τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού.

21. (α) Με τι τρόπο εκείνοι που θα επιζήσουν θα ιδούν το ρίψιμο των δαιμόνων στην άβυσσο, και πώς θα το αισθανθούν αυτό μ’ ένα ρεαλιστικό τρόπο; (β) Γιατί οι επιζώντες θα αισθάνωνται ασφάλεια μέσα στους κόλπους της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού;

²¹ Αυτό το ρίψιμο των δαιμόνων στην άβυσσο που το επιθυμούσαν από καιρό θα το ιδούν μόνο με τα μάτια της πίστεώς των εκείνοι που θα επιζήσουν στη γη από τον Αρμαγεδδώνα, σύμφωνα με την προφητική περιγραφή που δίδεται στην Αποκάλυψι 20:1-3, πρόκειται όμως να αισθανθούν τα ευχάριστα αποτελέσματα τούτου μ’ ένα πολύ ρεαλιστικό τρόπο. Δεν θα είναι πια αναγκασμένοι να φορούν την «πανοπλία» του Θεού για ν’ αγωνισθούν και να σταθούν στερεοί εναντίον των μεθοδειών του Διαβόλου. Δεν θα έχουν πια να διεξάγουν πάλη εναντίον αοράτων υπερανθρωπίνων εξουσιών και των ‘πνευμάτων της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.’ Ο αντίδικος, ο Διάβολος, δεν θα περιφέρεται πια σαν ένας ωρυόμενος λέων ζητώντας να καταπιή κάποιον. (Εφεσ. 6:11-18· 1 Πέτρ. 5:8) Θα απαλλαγούν από τον φόβο τέτοιων μοχθηρών αοράτων εχθρών, και εκείνοι που θα επιζήσουν από τη μεγαλύτερη θλίψι τής γης θα αισθανθούν με ανακούφισι, ασφάλεια μέσα στους κόλπους των Μεσσιανικων ‘νέων ουρανών.’ Η ουράνια αυτή κυβέρνησις θα έχη την τρυφερότητα ενός ποιμένος της Ανατολής ο οποίος στοργικά περιφρουρεί το ποίμνιό του. Ο Καλός Ποιμήν, ο Ιησούς Χριστός, που κατέθεσα τη ζωή του για το ανθρώπινο ποίμνιό του, θα είναι ένας βασιλικός Ποιμήν όλων των ανθρώπων για τους οποίους πέθανε.—Αποκάλ. 21:1· 7:9-17· Ιωάν. 10:10-16.

22. (α) Τι θα είναι για τον Ιεχωβά το να περάση τους λάτρεις του ζωντανούς μέσα από τη μεγάλη θλίψι ως απόδειξις του Ψαλμού 145:20; (β) Ποιοι θα είναι στη γη οι πρώτοι που θα λάβουν μέρος στα μεγαλεία που προφητεύθηκαν για τη Βασιλεία;

²² Δεν λησμονούμε ότι ο πονηρός σκοπός του Σατανά και των δαιμόνων του μετά την έξωσί των από τους αγίους ουρανούς και την κατάρριψί των στη γη ήταν να φέρουν τέτοιες ουαί στη γη και την θάλασσα ώστε να προξενήσουν την καταστροφή όλης της ανθρωπότητος, ιδιαίτερα των αληθινών λάτρεων του Ιεχωβά Θεού. Στο φως αυτού του γεγονότος το ότι αυτοί οι λάτρεις θα περάσουν ζωντανοί μέσα από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και το αποκορύφωμα της, τον Αρμαγεδδώνα, θα είναι ένα νικηφόρο κατόρθωμα από μέρους του Παντοκράτορος Θεού και του Μεσσιανικού Βασιλέως του. (Ματθ. 24:21, 22· Μάρκ. 13:19, 20) Είναι άλλη μια απόδειξις της διαβεβαιώσεως της Γραφής: «Ο Ιεχωβά φυλάττει πάντας τους αγαπώντας αυτόν· θέλει δε εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς.» (Ψαλμ. 145:20) Ο Θεός προφήτευσε ένδοξα πράγματα για τη γη στη χιλιετή βασιλεία του Μεσσίου Ιησού, κι εκείνοι που θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ θα είναι οι πρώτοι επάνω στη γη που θα λάβουν μέρος στην πραγματοποίησι των ενδόξων αυτών προφητειών.

23. (α) Ποια σχέσις μεταξύ των κατοίκων θα επικρατή τότε στη γη; (β) Γιατί τότε δεν θα υπάρχη πλέον απόδοσις των του Καίσαρος εις τον Καίσαρα;

²³ Τελικά όλη η γη θα είναι ένας τόπος ανθρώπινης αδελφότητος—μεταξύ εκείνων που θα επιζήσουν και οι οποίοι ετάχθησαν πιστά με το μέρος του Παντοκράτορος Θεού και του Υιού του Ιησού Χριστού. Δεν θα υπάρχη ανάγκη Διασκέψεως Ειρήνης για να συνταχθή μια Συνθήκη Ειρήνης και να θεραπευθούν οι πληγές και να διευθετηθούν οι διαφορές μεταξύ νικητών και ηττημένων. Δεν θα υπάρχουν ηττημένοι ζωντανοί στη γη. Εκείνοι που θα ζήσουν οι μέτοχοι της θείας νίκης του Ιεχωβά, δεν θα έχουν πια μερισμένη την προσοχή των στο ν’ αποδίδουν στον Καίσαρα τα του Καίσαρος και στον Θεό τα του Θεού. Διότι ο ‘Καίσαρ’ και η πολιτική του κυβέρνησις θα εκλείψουν για πάντα. (Ματθ. 22:21) Όλα τότε θα είναι του Θεού, οι δε κάτοικοι της γης πρέπει ν’ αποδίδουν τα πάντα στον Θεό.—Ψαλμ. 103:19· 1 Χρον. 29:11.

24. Τι εβασίλευσε στη γη κάτω από τη διακυβέρνησι του Σατανά και τι αντιθέτως θα βασιλεύση στη βασιλεία του Θεού;

²⁴ Κάτω από τη διακυβέρνησι της ανθρωπότητας από τον Διάβολο στη διάρκεια των περασμένων έξη χιλιάδων ετών η γη υπήρξε το βασίλειο όπου εβασίλευε η αμαρτία και η ποινή της. Κάτω από μια παγκόσμια κυβέρνησι από τον Θεό μέσω του Σωτήρος Ιησού Χριστού η γη θα γίνη ένα βασίλειο όπου θα βασιλεύη η δικαιοσύνη και η αμοιβή της, η ζωή. Εκείνοι που θα επιζήσουν από τη θλίψι θα γνωρίσουν οι ίδιοι το αίσθημα της πραγματικής ανακαινίσεως του σώματος και της διανοίας καθώς θα εκτελούν το θέλημα της θείας Κυβερνήσεως.

25. (α) Σε ποιους άλλους και με τι μέσον θα δοθούν τα οφέλη της βασιλείας που θα κάμη να χαρούν όσοι θα επιζήσουν; (β) Ποια επίγεια κατάστασις θα υποδεχθή την επάνοδό τους; (γ) Πώς θα ευλογηθούν τα μάτια και οι καρδιές εκείνων που θα επιζήσουν επειδή τάσσονται τώρα με το νικηφόρο μέρος;

²⁵ Οι στοργικές καρδιές εκείνων που θα επιζήσουν θα χαρούν όταν τα οφέλη της ζωής κάτω από μια τέλεια ουράνια Κυβέρνησι θα δοθούν και σ’ εκείνους που κοιμούνται στους κόλπους της γης, πράγμα θαυματουργικό που θα λάβη χώραν όταν θ’ αρχίση η ανάστασης των νεκρών με την προσταγή του Ιησού Χριστού. (Ιωάν. 5:28, 29) Τι μεταβολή συνθηκών των γης θα γίνη όταν θ’ αρχίση η επάνοδος των απολυτρωμένων νεκρών! Ο παράδεισος που θα αποκαθίσταται θα χαιρετήση την εμφάνισί των και θα υποδεχθή την επάνοδό των! Η τότε χαρά της ζωής και η υπηρεσία υπό την Μεσσιανική βασιλεία του Θεού μπορεί μόνο με τη φαντασία να συλληφθή. Αλλά ευλογημένα θα είναι τα μάτια και οι καρδιές εκείνων που θα επιζήσουν με το νικηφόρο μέρος στον Αρμαγεδδώνα, διότι θα ζήσουν και θα προετοιμασθούν για να δουν τα πράγματα αυτά που θα γίνουν!