Ας Ζούμε Σύμφωνα με την Εκλογή Μας

 1. Τι απαιτεί από τον καθένα μας η προσήλωσις στην εκλογή μας, όπως φαίνεται στα εδάφια Παροιμίες 16:9 και 1 Πέτρου 1:13;

ΚΑΝΟΝΤΑΣ την εκλογή ζωής που επιφυλάσσει ο Θεός εκλέγομε, επίσης, να βαδίζωμε στην οδό του Θεού—την πλήρη, ορθή, Χριστιανική οδό. Πρέπει να εμμένωμε σ’ αυτή την οδό, που απαιτεί πίστι στις υποσχέσεις του Θεού, μαζί με προσπάθεια και εγκαρτέρησι. Αλλά σ’ αυτή την προσπάθεια αποβλέπομε στο Θεό να κατευθύνη τις αποφάσεις μας, ενώ εμείς μένομε πάντοτε στην αρχική και καλά στοχασμένη εκλογή μας. Οι Γραφές λέγουν: «Η καρδία του ανθρώπου βουλεύεται την οδόν αυτού· αλλ’ ο Κύριος διευθύνει τα βήματα αυτού.» (Παρ. 16:9) Ο Πέτρος λέγει τα εξής γι’ αυτό το ζήτημα: «Διά τούτο αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε [διατηρείτε πλήρως τις αισθήσεις σας, ΜΝΚ] και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς, όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός.»—1 Πέτρ. 1:13.

2, 3. Τι μπορεί να μας βοηθήση πάρα πολύ να ‘αναζωογονήσωμε τη διάνοιά μας’ για θετική δράσι;

² Πώς μπορούμε καλύτερα να ‘αναζωογονήσωμε τη διάνοιά μας’; Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ‘διατηρούμε τις αισθήσεις μας’ και δεν δείχνομε έλλειψι ισορροπίας;

³ Πρώτον, μπορούμε να στοχασθούμε την ασύγκριτη ευλογία που έχομε με το να δεχθούμε την αλήθεια του Θεού. Απολαμβάνομε μια καλύτερη ζωή τώρα, απαλλαγμένοι περισσότερο από τις ανησυχίες, τις θλίψεις και τις συμφορές που αντιμετωπίζει ο κόσμος. Αν εμείς υποφέρωμε, γνωρίζομε γιατί επέρχονται αυτά τα παθήματα, και κατανοούμε επίσης ότι, αν εγκαρτερήσωμε με πλήρη πίστι και πεποίθησι, θα γίνωμε καλύτεροι και πιο χρήσιμοι Χριστιανοί. Και η ελπίδα μας για ανάστασι αφαιρεί μέγα μέρος από το φόβο για τον θάνατο, και το πένθος για αγαπημένα μας πρόσωπα που πέθαναν. Καθιστά όλα τα ανεπιθύμητα πράγματα που υφιστάμεθα ένα τίποτα εξ αιτίας της προκείμενης αιωνίου ζωής. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Μακάριοι οι οφθαλμοί οι βλέποντες όσα βλέπετε. Διότι σας λέγω ότι πολλοί προφήται και βασιλείς επεθύμησαν να ίδωσιν όσα σεις βλέπετε, και δεν είδον, και να ακούσωσιν όσα ακούετε, και δεν ήκουσαν.»—Λουκ. 10:23, 24.

4, 5. (α) Τι θα υποκινούσε τους αγγέλους να εκδηλώσουν τέτοιο ενδιαφέρον σε ζητήματα ανθρωπίνης σωτηρίας, όπως φαίνεται στην επιστολή 1 Πέτρου 1:12; (β) Γνωρίζοντας την άποψί τους, πώς πρέπει εμείς, με τη σειρά μας να αισθανώμεθα;

⁴ Πράγματι, η σωτηρία που απολαμβάνομε αποτελεί ένα ανεκτίμητο βραβείο, το οποίο με θαυμαστό τρόπο φέρνει ο Θεός στους ανθρώπους. Ο Πέτρος λέγει ότι οι προφήτες επεθύμησαν να γνωρίσουν πώς γίνεται αυτό, και ότι «εις τα οποία επιθυμούσιν οι άγγελοι να παρακύψωσι.» (1 Πέτρ. 1:10-12) Γνωρίζομε ότι οι άγγελοι υπήρχαν όταν διεμορφώνετο η γη, και μάλιστα αναρίθμητα χρόνια πριν. (Ιώβ 38:7) Είχαν δει τη δόξα του Θεού, τη σοφία, τη δύναμι και άλλες όψεις της προσωπικότητός του μέσα στα δισεκατομμύρια των δημιουργικών έργων. Αλλά εδώ στη γη υπήρχε κάτι καινούργιο. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να σώση το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος; Οι άγγελοι ενδιεφέροντο πολύ γι’ αυτό. Επιθυμούσαν να γνωρίσουν πώς η ανθρώπινη αμαρτία θα μπορούσε να συγχωρηθή με βάσι μια ανθρώπινη θυσία, επειδή ποτέ δεν είχαν δει ένα τέτοιο πράγμα να γίνεται. Η θαυμαστή ιδιότης του ελέους, μια καλύτερη όψις της προσωπικότητας του Θεού, πιο ελκυστική και ένθερμη από τη δύναμι ή ακόμη και από τη σοφία, κατεδείχθη όταν απέστειλε το Χριστό για να λυτρώση το ανθρώπινο γένος. Επίσης, η αγάπη του Θεού για τους αμαρτωλούς φάνηκε με την καθοδηγία που παρέχει σ’ εκείνους που έχουν πίστι στον Υιό του.

⁵ Τώρα, αν οι άγγελοι υπολογίζουν αυτό το έλεος του Θεού σαν ένα από τα μεγαλύτερα πράγματα στο σύμπαν, με πόσο ισχυρότερη δύναμι πρέπει εμείς που έχομε λάβει αυτό το έλεος και το δοκιμάζομε κάθε μέρα, να αγαλλώμεθα γι’ αυτά και να το θεωρούμε πιο πολύτιμο απ’ οτιδήποτε άλλο! Ποιο μεγαλύτερο κίνητρο μπορούμε να έχωμε για να είμεθα ευτυχισμένοι με την εκλογή μας και να εμμένωμε σ’ αυτήν;

Η Μελέτη της Βίβλου Πολύ Ουσιώδης

 6. Σε αρμονία με τα εδάφια 1 Πέτρου 2:2, 3, τι ρόλο πρέπει να παίζη στη ζωή μας η ανάγνωσις και η μελέτη της Αγίας Γραφής;

⁶ Τι μπορούμε ν’ αρχίσωμε να κάνωμε σήμερα για να κάνωμε βέβαιη την ελπίδα μας; Ο Πέτρος απαντά: «Επιποθήσατε ως νεογέννητα βρέφη το λογικόν [το ανήκον εις τον λόγον, ΜΝΚ] άδολον γάλα, δια να αυξηθήτε δι’ αυτού, επειδή εγεύθητε ότι αγαθός ο Κύριος.» (1 Πέτρ. 2:2, 3) Μόνο με μια ειλικρινή, προσεκτική ανάγνωσι και μελέτη της Βίβλου μπορούμε ν’ αποκτήσωμε την πνευματική δύναμι που πρέπει να έχωμε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Πρέπει να διαβάζωμε τη Βίβλο εμείς οι ίδιοι, συλλογιζόμενοι τα όσα λέγει, να την διαβάζωμε με τις οικογένειες μας και να συζητούμε τις αλήθειες της. Ενεργώντας έτσι, θα αναπτύξωμε μεγαλύτερη αγάπη για τον λόγο του Θεού και μια επιθυμία να μάθωμε περισσότερα απ’ αυτόν. Αν οι βασιλείς του Ισραήλ ήσαν υποχρεωμένοι από το νόμο του Θεού να γράψουν οι ίδιοι ένα αντίγραφο του Νόμου, που είχαν στις ημέρες τους, και να το διαβάζουν κάθε μέρα, πώς μπορούμε εμείς, που έχομε ολόκληρη τη Βίβλο, η οποία μπορεί να μας κάνη σοφούς για σωτηρία, να κάνωμε λιγώτερα πράγματα;—Δευτ. 17:19, 20· 2 Τιμ. 3:15.

7, 8. (α) Τι έκαναν οι άνθρωποι στη συναγωγή της Βεροίας που κέρδισε το θείο έπαινο; (β) Γιατί η πραγματική ανάγνωσις των αληθειών της Αγίας Γραφής είναι πολύ ζωτική;

⁷ Όταν οι απόστολοι κήρυτταν το «ευαγγέλιον,» ποιους επαίνεσε ο Θεός μέσω του Λόγου του; Αυτούς που ήσαν στη συναγωγή της Βεροίας, διότι η Αγία Γραφή λέγει: «Εδέχθησαν τον λόγον [το ευαγγέλιον που τους ελέχθη από τον Παύλο και τον Σίλα] μετά πάσης προθυμίας εξετάζοντες καθ’ ημέραν τας γραφάς αν ούτως έχωσι ταύτα [που είχε ο απόστολος Παύλος].» (Πράξ. 17:10, 11) Έκαναν αυτά τα πράγματα κτήμα τους, όχι απλώς ακούοντας και συμφωνώντας αλλά και εξετάζοντας τη στερεή Γραφική βάσι εκείνων τα οποία με προθυμία δέχθηκαν στη διάνοια και στην καρδιά τους.

⁸ Οφείλομε ν’ ακολουθούμε την πορεία εκείνων των Βεροιέων. Γιατί; Διότι μπορεί ν’ ακούμε την αλήθεια να κηρύττεται και να διδάσκεται από ανθρώπινους διδασκάλους, αλλά όταν τη διαβάζωμε στην Αγία Γραφή η αλήθεια γίνεται μια πλήρως θεμελιωμένη, μόνιμη κινητήριος δύναμις στην καρδιά μας, διότι «ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας.» (Εβρ. 4:12) Η συνεχής μελέτη της Βίβλου μας προφυλάσσει από το να παραμείνωμε πνευματικά βρέφη. Ο Λόγος του Θεού ενσταλάζει το πνεύμα του στην καρδιά μας, κάνοντας μας ισχυρούς, ώριμους. Η ίδια αρχή εφαρμόζεται όταν εμείς κηρύττωμε το «ευαγγέλιον» στους άλλους. Το «ευαγγέλιον» έχει μεγαλύτερη δύναμι αν αφήνωμε τους ανθρώπους να το διαβάζουν μέσα στην Αγία Γραφή παρά αν εμείς χρησιμοποιούμε δικά μας λόγια.

 9. Τι αντίθετο αποτέλεσμα θα μπορούσαν να μας προξενήσουν οι δοκιμασίες και τα παθήματα, και τι θα μας βοηθήση ν’ αποφύγωμε αυτό το κακό αποτέλεσμα;

⁹ Ο απόστολος Πέτρος, στην πρώτη του επιστολή, περιγράφοντας τι πρέπει να κάνωμε εμείς ως Χριστιανοί για να κάνωμε τη σωτηρία μας τελικά βέβαιη και να μπορέσωμε να λάβωμε αμοιβή από τον Θεό, μας συμβουλεύει να μην αποθαρρυνώμεθα κάτω από ταλαιπωρίες, δοκιμασίες και διωγμούς. Δεν πρέπει ν’ αφήνωμε αυτά τα πράγματα να μας πικραίνουν και να μας κάνουν απειθείς, χωρίς καμμιά συγκράτησι. Εφόσον εξαγορασθήκαμε με το πιο πολύτιμο πράγμα, το αίμα του Ιησού Χριστού, ο οποίος σήκωσε τις αμαρτίες μας όταν πέθανε για μας, πρέπει να είμεθα «νεκροί» ως προς τις αμαρτίες. Αναγνωρίζομε ότι, δεχόμενοι την εξιλεωτική θυσία του Χριστού για τις αμαρτίες μας, παραδεχόμεθα ότι δεν πρέπει πια να αμαρτάνωμε. Όλες, λοιπόν, οι μορφές του κακού, η απάτη, η υποκρισία, ο φθόνος και η κακολογία δεν πρέπει να φιλοξενούνται ούτε να γίνωνται δεκτές ούτε και για μια στιγμή.—1 Πέτρ. 2:1.

10. Πώς μπορούμε να ακολουθήσωμε τη συμβουλή του αποστόλου ότι οι ακάθαρτες πράξεις του κόσμου δεν πρέπει ούτε να ‘ονομάζωνται’ μεταξύ μας;

¹⁰ Ο απόστολος Παύλος εκθέτει το ζήτημα πολύ έντονα, λέγει ότι τα πράγματα που κάνει ο κόσμος και τα οποία μπορεί να έχη κάνει και ο Χριστιανός προτού γνωρίση την αλήθεια, είναι τόσο κακά ώστε δεν θα πρέπει ούτε και να ‘ονομάζωνται’ μεταξύ των Χριστιανών. (Εφεσ. 5:3) Φυσικά, ο Παύλος ‘ωνόμασε’ τα αντιγραφικά πράγματα, αλλά μόνο για να τα χαρακτηρίση ως κακά. Εν τούτοις, συμβούλευσε τους Χριστιανούς να μην εμμένουν σ’ αυτά, περιγράφοντάς τα με δελεαστικές λεπτομέρειες, μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίο γίνονται αυτά τα πράγματα, και να μην χρησιμοποιούνται ως θέματα για συνομιλία. Αν κανείς είχε ασχοληθή στο παρελθόν με τέτοια πράγματα, δεν πρέπει να τα αναπολή μ’ ένα αίσθημα ικανοποιήσεως της σαρκός, αλλά πρέπει να ντρέπεται γι’ αυτά.—Ρωμ. 6:21.

11. Στην επιστολή 1 Πέτρου 4:8, 9, ποιες θετικές εκφράσεις της πίστεώς μας τονίζει ο Πέτρος ως πρωτίστου ενδιαφέροντος για μας, και πώς θα εκδηλωθούν αυτά τα πράγματα;

¹¹ Επίσης, περιλαμβάνονται κι άλλα πράγματα στην πορεία του Χριστιανού προς την προκείμενη ελπίδα εκτός από το ν’ αποφεύγη το κακό, αρνητικά πράγματα. Ο απόστολος Πέτρος, στα εδάφια 1 Πέτρου 4:8, 9, γράφει: «Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην, διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών· γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους χωρίς γογγυσμών.» Έχομε ένα συνεχές καθήκον προς τους συνανθρώπους μας, ιδιαίτερα σ’ εκείνους που είναι οικείοι της πίστεως. Η αγάπη μας θα παραβλέψη πολλά σφάλματα και αμαρτήματα των αδελφών μας. Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν περιφέρονται προσπαθώντας να βρουν λάθη στους άλλους· ούτε και γίνονται καχύποπτοι ή επικριτές των άλλων επειδή διακρίνουν σφάλματα σ’ αυτούς. Είμεθα πρόθυμοι να δείξωμε πνεύμα φιλοξενίας; Είμεθα πρόθυμοι να δείχνωμε στοργικότητα και να εξυπηρετούμε ο ένας τον άλλο; Ή μήπως γογγύζομε όταν ανακύπτη μια τέτοια περίπτωσις; Αν το κάνωμε αυτό, στερούμε τον εαυτό μας από όλη τη χαρά που θα μπορούσαμε αλλιώς να έχωμε και χάνομε επίσης την αμοιβή που θα λαμβάναμε για την εκτέλεσι του καλού. Πράγματα που δεν υποκινούνται από την καρδιά δεν ευαρεστούν τον Θεό.

Χρησιμοποιείτε Ορθά το Χάρισμά Σας

12. (α) Ποιοι λαμβάνουν βοηθητικά ‘χαρίσματα’ στην εκκλησία, και αναμένεται να έχουν όλοι ίδιες ικανότητες; (β) Με ποια έννοια αυτοί γίνονται ‘οικονόμοι’ του Θεού, και ποια είναι η ευθύνη τους;

¹² Ο Πέτρος, επίσης, ομιλεί για τη χρήσι των χαρισμάτων μας. Ο καθένας έχει κάποια ικανότητα ή ικανότητες, αλλά κανείς δεν τις έχει όλες. Επίσης, μερικοί έχουν ωρισμένα χαρίσματα σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλους. Δεν μπορούμε ν’ αναμένωμε από τους άλλους να ενεργούν ακριβώς όπως ενεργούμε εμείς, ή να μπουν, σαν να λέγαμε, μέσα στο ίδιο καλούπι. Ο Πέτρος λέγει: «Έκαστος κατά το χάρισμα, το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού.» (1 Πέτρ. 4:10) Αν ένα άτομο έχη μια ικανότητα που είναι εξυπηρετική στην εκκλησία, πρέπει να θεωρήση τον εαυτό του ως οικονόμο του Θεού στη χρησιμοποίησι αυτού του χαρίσματος. Γνωρίζει ότι το χάρισμα προέρχεται από τον Θεό, τον Δοτήρα παντός αγαθού και τελείου δώρου. Το άτομο που έχει το χάρισμα γίνεται ένας οικονόμος, υπεύθυνος στο δοτήρα του και στον Κύριό του, ως προς τον τρόπο με τον οποίο το χρησιμοποιεί. (1 Κορ. 4:2· Ιακ. 1:17) Με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Θεού έλαβε το χάρισμα, και αυτή η παρ’ αξίαν αγαθότης παρέχει στη Χριστιανική εκκλησία ό,τι χρειάζεται. Αυτή η παρ’ αξίαν αγαθότης εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους, καθώς διάφορα άτομα μέσα στην εκκλησία παρέχουν ό,τι χρειάζεται. Αν ένας έχη μια ικανότητα και δεν τη χρησιμοποιή προς όφελος της εκκλησίας, αποτυγχάνει ως οικονόμος.

13. Με ποια έννοια εκείνοι που μιλούν στην εκκλησία καλούνται να ‘λαλούν ως λαλούντες λόγια Θεού’;

¹³ Ο απόστολος προχωρεί και περιγράφει τις μορφές των χαρισμάτων και το πώς πρέπει αυτά να χρησιμοποιούνται. Λέγει: «Εάν τις λαλή, ας λαλή ως λαλών λόγια Θεού.» (1 Πέτρ. 4:11α) Αυτό δεν σημαίνει ότι όταν αυτός ομιλή, νομίζει ότι έχει πάντοτε δίκιο και ότι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν αυτό που εκείνος λέγει. Αλλά όταν ομιλή, δεν πρέπει να εκφράζη δικές του γνώμες ή να κάνη δηλώσεις χωρίς καμμιά απόδειξι. Πρέπει να είναι βέβαιος ότι αυτό που λέγει είναι αλήθεια—ότι βασίζεται σταθερά στα λόγια του Θεού και είναι σε αρμονία με το πνεύμα της Αγίας Γραφής—ότι μπορεί ν’ αποδείξη από την Αγία Γραφή τα όσα λέγει. Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να είναι εξυπηρετικός στους άλλους.

14. (α) Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Πέτρου 4:11, πώς μπορεί ένας να «υπηρετή» τους άλλους στην εκκλησία; (β) Τι πρέπει ένας τέτοιος άνθρωπος να έχει πάντοτε υπ’ όψιν όταν υπηρετή, και πώς θα ανταμειφθή;

¹⁴ Κατόπιν ο Πέτρος στρέφεται από τα λόγια στα έργα, καθώς λέγει: «Εάν τις υπηρετή, ας υπηρετή ως υπηρετών εκ της δυνάμεως, την οποίαν χορηγεί ο Θεός.» (1 Πέτρ. 4:11α) Ένα μέλος της εκκλησίας που έχει τα υλικά μέσα να βοηθήση έναν αδελφό ή ένα γείτονα που έχει ανάγκη, ή έχει την ευκαιρία να παράσχη κάποια εξυπηρετική υπηρεσία, μπορεί να προάγη την ιδιότητα της αγάπης μεταξύ των αδελφών του. Αν έχη αυτή την ικανότητα, πρέπει να παράσχη τη βοήθεια, αναγνωρίζοντας ότι ο Θεός του έδωσε την ευκαιρία και τα μέσα. Αυτό όχι μόνο ευαρεστεί τον Θεό, αλλά και κάνει αποτελεσματική τη διακονία του Χριστιανού, διότι ο Θεός θα ευλογήση εκείνον που υπηρετεί με ταπεινοφροσύνη. Το ίδιο το άτομο θα ανταμειφθή μ’ ένα μεγαλύτερο μέτρο πίστεως και την ευκαιρία να επιτελέση κάτι, όπως λέγει η παροιμία: «Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή· και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός.»—Παρ. 11:25.

15. Πώς μπορεί ο Θεός να δοξασθή μέσω του Ιησού Χριστού όταν ασκούμε πιστά την οικονομία μας;

¹⁵ Ποιο είναι το πρώτιστο αποτέλεσμα όταν χρησιμοποιούμε τα χαρίσματα ή τις ικανότητές μας μ’ αυτό τον τρόπο; Μας φέρνει αυτό πιο κοντά στην πλήρη πραγματοποίησι της ελπίδος μας; Ναι, διότι επιτυγχάνει το πρώτιστο πράγμα για το οποίο κάναμε την αρχική εκλογή μας να υπηρετήσωμε τον Θεό. Δηλαδή: «Δια να δοξάζηται εν πάσιν ο Θεός διά Ιησού Χριστού.» (1 Πέτρ. 4:11β) Όταν κάνωμε καλά έργα που είναι σε αρμονία με την Αγία Γραφή, ο Χριστός δοξάζεται, διότι μέσω αυτού έχομε υπόστασι ενώπιον του Θεού με τη σωτηρία υπ’ όψιν. Ο Θεός δοξάζεται, διότι αυτός είναι Εκείνος που πήρε την πρωτοβουλία να στείλη στη γη τον Υιό του· έτσι δοξάζοντας τον Χριστό, δοξάζομε επίσης και τον Θεό.

Πώς τα Παθήματα Απεργάζονται το Καλό Μας

16. Γιατί μπορεί ο Χριστιανός να χαίρη έστω κι’ αν αντιμετωπίζη πιέσεις ή διωγμούς;

¹⁶ Αυτή η οδός ζωής δοξάζει και τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό του τον Ιησού Χριστό, και το γεγονός αυτό τώρα μας δίνει χαρά καθώς τους υπηρετούμε. Μπορούμε να είμεθα ευχαριστημένοι και χαρούμενοι μ’ αυτή τη γνώσι. Ίσως υπάρξουν πολλές πιέσεις, ακόμη και δεινοπαθήματα και διωγμοί. Εν τούτοις, μπορούμε να διατηρήσωμε την ευτυχία στον τρόπο της ζωής μας. Ο απόστολος Πέτρος πολλά λέγει στις δύο επιστολές του για τα παθήματα—την αιτία, το σκοπό και την έκβασι της πιστής εγκαρτερήσεως. Έγραψε στους Χριστιανούς των ημερών του για την ελπίδα τους και την προστασία που τους δίνει ο Θεός, λέγοντας: «Διά το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον, εάν χρειασθή, λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας, πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον διά πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.»—1 Πέτρ. 1:6, 7.

17, 18. (α) Γιατί ο απόστολος Πέτρος, μιλώντας για τα παθήματα των Χριστιανών, λέγει «εάν ήναι ούτω το θέλημα του Θεού;» (β) Όπως ο απόστολος Παύλος, πώς πρέπει ο Χριστιανός σήμερα να θεωρή τα παθήματα που επέρχονται επειδή μένει σταθερός στην εκλογή που έκανε;

¹⁷ Στο τρίτο κεφάλαιο της πρώτης επιστολής του, ο Πέτρος εφιστά την προσοχή μας στα παθήματα του Χριστιανού και λέγει: «Διότι καλύτερον να πάσχητε, εάν ήναι ούτω το θέλημα του Θεού, αγαθοποιούντες παρά κακοποιούντες.» (Εδ. 17) Γιατί λέγει γι’ αυτά τα παθήματα «εάν ήναι ούτω το θέλημα του Θεού;» Εξηγεί: «Αγαπητοί, μη παραξενεύεστε διά τον βασανισμόν τον γινόμενον εις εσάς προς δοκιμασίαν, ως εάν συνέβαινεν εις εσάς παράδοξον τι, αλλά καθότι είσθε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού, χαίρετε, ίνα και όταν η δόξα αυτού φανερωθή χαρήτε αγαλλιώμενοι. Εάν ονειδίζησθε διά το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι, διότι το Πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται εφ’ υμάς.»—1 Πέτρ. 4:12-14· παράβαλε με Πράξεις 5:41, 42.

¹⁸ Καίτοι ο Χριστιανός προτιμά να μην υποφέρη, και δεν επιζητεί μια μαρτυρική ζωή, όμως είναι ευτυχής αν του ζητηθή να υποφέρη επειδή ακολουθεί πιστά τον Κύριό του, τον Χριστό. Δεν μπορεί να έλθη μεγαλύτερη τιμή σ’ ένα Χριστιανό από το να πεθάνη για την πίστι του. Προτού εκλέξη την οδό ν’ ακολουθήση το Χριστό, πράγμα που περιελάμβανε πολλή μομφή και παθήματα, ο απόστολος Παύλος ήταν ένας άνθρωπος που είχε την πιο λαμπρή προοπτική για φήμη, τιμή και θέσι. Σημειώστε πώς εξέφρασε το αίσθημά του σ’ αυτό το ζήτημα: «Πλην εκείνα, τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη, ταύτα ενόμισα ζημίαν διά τον Χριστόν· μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον Χριστόν . . . διά να γνωρίσω αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος με τον θάνατον αυτού.» (Φιλιπ. 3:7-10) Ο Παύλος επιθυμούσε να μοιάζη με τον Χριστό κατά πάντα, θεωρώντας ως τη μεγαλύτερη δόξα αν εκαλείτο να πεθάνη όπως και ο Χριστός.

19, 20. (α) Σε τι βαθμό επιτρέπει ο Θεός να επέρχωνται αυτά τα παθήματα στους δούλους του; (β) Πώς μπορεί ο θυμός των εναντιουμένων και των διωκτών να απεργασθή τον τελικό έπαινο του Θεού; (γ) Ποιος άλλος παράγων σχετικά με το βαθμό των παθημάτων που επιτρέπει ο Θεός μπορεί να μας ενθαρρύνη να εγκαρτερούμε;

¹⁹ Επίσης, ο Πέτρος τονίζει όχι μόνο ότι υπάρχει μια αμοιβή, αλλά και ότι όταν ο Θεός επιτρέπη παθήματα, τα επιτρέπει μόνο ως το βαθμό που παρέχουν εκπαίδευσι και υπακοή για μας με τους τρόπους που ατομικά χρειαζόμεθα. Ο ψαλμωδός έγραψε: «Ο θυμός του ανθρώπου θέλει καταντήσει εις έπαινόν σου.» (Ψαλμ. 76:10) Αν ο Θεός επιτρέπη σε άνθρωπο να εκδηλώνη την οργή του εναντίον μας, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι τα παθήματά μας ή και ο θάνατος θα απεργασθούν καλό. Όχι μόνο αυτό θα είναι μια εκπαίδευσις σ’ εμάς, αλλά και ο Θεός, επίσης, θα ματαιώση το σκοπό των ασεβών, κάνοντας τους άλλους να δοξάσουν τον Θεό καθώς παρατηρούν το πώς με πιστότητα υφιστάμεθα τα παθήματά μας για το όνομά του. Επί πλέον, τα παθήματα είναι σχετικά για σύντομο χρονικό διάστημα και θα τελειώσουν.

²⁰ Ο Πέτρος, λοιπόν, παρηγορεί τους Χριστιανούς, λέγοντας: «Αφού πάθητε ολίγον, αυτός να σας τελειοποιήση, στηρίξη, ενισχύση, θεμελιώση.»—1 Πέτρ. 5:10.

21. (α) Ποια προσωπικά ερωτήματα μπορούμε τώρα επωφελώς να θέσωμε στους εαυτούς μας; (β) Ποια ενισχυτικά σημεία τονίζει ο απόστολος Πέτρος στο τέλος της δευτέρας του επιστολής;

²¹ Φρονείτε σεις ότι έχετε κάνει την ορθή εκλογή; Φρονείτε ότι μπορείτε να προσκολληθήτε σ’ αυτή την εκλογή, όχι απλώς με μια παθητική εγκαρτέρησι για κείνο που θα έλθη, αλλά επίσης με ενεργό υπηρεσία; Είσθε πρόθυμος να προσφέρετε τον εαυτό σας χρησιμοποιώντας τα χαρίσματά σας για να βοηθήσετε τους αδελφούς σας; Έχετε επιθυμία, και ζήλο, να βοηθήσετε τους άλλους να μάθουν το «ευαγγέλιον» και να κάνουν την ίδια εκλογή για τον εαυτό τους, και είσθε πρόθυμοι να τους βοηθήσετε να μείνουν σταθεροί καθώς ακολουθούν την εκλογή που έκαναν; Ο Πέτρος μάς παρηγορεί και μας ενισχύει με τα τελευταία λόγια της δευτέρας επιστολής του: «Σεις λοιπόν, αγαπητοί, προγνωρίζοντες ταύτα φυλάττεσθε, διά να μη παρασυρθήτε με την πλάνην των ανόμων και εκπέσητε από τον στηριγμόν σας, αυξάνεσθε δε εις την χάριν και εις την γνώσιν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού. Εις αυτόν έστω η δόξα και νυν και εις ημέραν αιώνος· αμήν.»—2 Πέτρ. 3:17, 18.

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Όταν διαβάζωμε τη Βίβλο εμείς οι ίδιοι θα βοηθηθούμε να εντυπώσωμε την αλήθεια στην καρδιά μας

[Εικόνες στη σελίδα 24]

Για να παράσχετε την κατάλληλη βοήθεια, βεβαιωθήτε ότι η συμβουλή που δίνετε είναι βασισμένη στην Αγία Γραφή

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Με το να χρησιμοποιούμε ταπεινά τις ικανότητές μας για να προσφέρωμε κάποια εξυπηρετική υπηρεσία, προάγομε την ιδιότητα της αγάπης και κερδίζουμε την ευλογία του Θεού