«Λαοί Θέλουσι Συρρέει» στη Ζωοπάροχη Λατρεία

1, 2. (α) Όταν ο Ιωάννης έλαβε την όραση που περιγράφεται στην Αποκάλυψι 7:9-17, ποια ήταν η κατάσταση του ναού στην Ιερουσαλήμ; (β) Πότε και πού αναγνωρίσθηκε η ταυτότητα του «πολλού όχλου», και ποια ήταν η αντίδραση των παρευρισκομένων στη συνέλευση;

ΟΤΑΝ γράφτηκε το τελευταίο βιβλίο της Γραφής, η Αποκάλυψη, από τον Ιουδαίο-Χριστιανό απόστολο Ιωάννη, γύρω στο 96 μ.Χ., ο Ιουδαϊκός ναός στην Ιερουσαλήμ είχε καταστραφεί από τους Ρωμαίους στρατιώτες κάτω από το Στρατηγό Τίτο. Εν τούτοις ο απόστολος Ιωάννης περιγράφει στην Αποκάλυψι 7:9-17, έναν αναρίθμητο «όχλο» που έρχεται απ’ όλους τους λαούς, τα έθνη, τις φυλές και τις γλώσσες, και τον βλέπει ν’ αποδίδει στον Θεό στο θρόνο του λατρεία μέσα στην αυλή του ναού του. Προφανώς, εδώ εννοείται ο πνευματικός ναός του Ιεχωβά Θεού.

² Ήταν μεγάλη η χαρά των Μαρτύρων του Ιεχωβά το 1935 και των ανθρώπων καλής θελήσεως όταν αναγνωρίσθηκε ότι τ’ άτομα εκείνου του αναρίθμητου διεθνούς «όχλου» ήταν τα «πρόβατα» που περιγράφτηκαν στην παραβολή του Ιησού για τα πρόβατα και τα ερίφια. (Ματθ. 25:31-46) Ναι, αναγνωρίστηκε ότι αυτός ο «όχλος» ήταν ο ίδιος με τα «άλλα πρόβατα» που αναφέρθηκαν στην παραβολή του Ιησού για τον Καλό Ποιμένα. (Ιωάν. 10:16· βλέπε βιβλίο Η Κιθάρα του Θεού, που δημοσιεύτηκε το 1921, σελίδα 387, παράγραφος 577· επίσης, τη Σκοπιά 15 Οκτωβρίου, 1923, σελίδα 310 κάτω από τον υπότιτλο «Δύο Τάξεις.») Η αναγνώριση της ταυτότητας εκείνων που αποτελούν τον «πολύν όχλον» της Αποκαλύψεως 7:9-17 έγινε στη συνέλευση της 30 Μαΐου-3 Ιουνίου 1935, στην Ουάσινγκτον, των Η.Π.Α., σύμφωνα με τη σαφέστερη εξήγηση της παραβολής του Ιησού για τα πρόβατα και τα ερίφια. Την επόμενη μέρα (Σάββατο) μετά την εξέταση αυτής της παραβολής βαπτίστηκαν 840 από τους παρόντες στη συνέλευση που καθοδηγήθηκαν από τη νέα κατανόηση του ζητήματος σύμφωνα με την εξήγηση της παραβολής του Ιησού.

 3. Πότε άρχισε να εκπληρώνεται το Μιχαίας 4:2, και σε ποια Ιερουσαλήμ απέβλεπαν εκείνοι που συμμετείχαν στην εκπλήρωση;

³ Τα αφιερωμένα, βαπτισμένα «άλλα πρόβατα» συμμετέχουν μαζί με τους πνευματικούς αδελφούς του Βασιλέως Ιησού Χριστού στο κήρυγμα «τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας» παντού, «εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:14) Μ’ αυτό τον τρόπο άρχισε την εκπλήρωση του το Μιχαίας 4:2: «Και έθνη πολλά θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου και εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού· διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ.» Αυτά τα «άλλα πρόβατα» του «πολλού όχλου» απέβλεπαν να λάβουν «νόμον» βασισμένο στη Βίβλο και «λόγον του Ιεχωβά» μέσω των χρισμένων μαρτύρων του, των πνευματικών Ισραηλιτών, όχι στην επίγεια Ιερουσαλήμ, που τότε κατεχόταν από τα Βρεταννικά στρατεύματα, αλλά στη Νέα Ιερουσαλήμ πάνω στο ουράνιο Όρος Σιών.

 4. Ανάμεσα σε ποιους λοιπόν άρχισε να εκπληρώνεται το Μιχαίας 4:3, 4;

⁴ Η εκπλήρωση των λόγων του Μιχαία 4:3, 4 άρχισε όχι ανάμεσα στα κοσμικά έθνη που συσσώρευαν όπλα για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά ανάμεσα στους ομοίους με πρόβατα ανθρώπους του διεθνούς «πολλού όχλου»: «Και [ο Ιεχωβά] θέλει κρίνει αναμέσον λαών πολλών και θέλει ελέγξει έθνη ισχυρά, έως εις μακράν· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Και θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού και υπό την συκήν αυτού, και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών· διότι το στόμα του Κυρίου των δυνάμεων ελάλησε.»

 5. Ποια στάση έλαβαν σταθερά στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, και μιλώντας παραβολικά, πώς ζουν;

⁵ Άφοβα, χωρίς ν’ αφήσουν κανένα άνθρωπο αυτού του κόσμου να τους τρομάξει, ακόμη και μετά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου την 1η Σεπτεμβρίου 1939, οι Μάρτυρες διακήρυξαν φανερά κι έκαναν δημόσια γνωστή την ουδετερότητά τους σ’ όλα τα έθνη που είχαν εμπλακεί σε βίαιη διαμάχη. (Βλέπε Σκοπιά 1 Δεκεμβρίου 1939, που περιέχει το κύριο άρθρο με τίτλο «Ουδετερότης.») Από τότε έχουν μείνει πιστά προσκολλημένοι σ’ αυτή την ουδέτερη στάση τους. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό σήμαινε τη φυλάκισή τους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ή σε φυλακές ή ακόμη και τη θανάτωσή τους με τη δικαιολογία ότι ήταν απάτριδες. Αρνούνται να γίνουν μέρος αυτού του κόσμου, όπως ακριβώς ο Ιησούς Χριστός αρνήθηκε να το κάνει αυτό. Κατάλληλα λοιπόν θα πρέπει ν’ αναμένουμε από τους Μάρτυρες να διατηρήσουν ειρήνη μέσα στις εκκλησίες τους, και να κατοικούν μαζί σαν αδελφοί. (Ψαλμ. 133) Μιλώντας συμβολικά κάθονται, έκαστος «υπό την άμπελον αυτού και υπό την συκήν αυτού,» με ασφάλεια, σαν τους Ισραηλίτες στη διάρκεια της 40χρονης ειρηνικής βασιλείας του Βασιλιά Σολομώνα, γιου του Δαβίδ. (1 Βασ. 4:25) Στη διάρκεια αυτής «της συντελείας του αιώνος,» κηρύττουν ειρηνικά «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη.»—Ματθ. 24:3, 14.

ΟΙ ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

6, 7. Τι είπε το τεύχος της 15ης Δεκεμβρίου 1928 της Σκοπιάς σχετικά με το Μιχαίας 5:6-9, για το πώς θα εκπληρωνόταν;

⁶ Έτσι ανάμεσα σ’ όλους τους λαούς οι Μάρτυρες είναι ένα στοιχείο αναψυκτικό. Αυτό είναι εκείνο ακριβώς που προείπε ο Μιχαίας στο 5:6-9: «Και [ο Ιεχωβά] θέλει ελευθερώσει ημάς εκ του Ασσυρίου [της Ασσυριακής παγκόσμιας δυνάμεως], όταν έλθη εις την γην ημών και όταν πατήση εν τοις ορίοις ημών. Και το υπόλοιπον του Ιακώβ θέλει είσθαι εν μέσω λαών πολλών ως δρόσος από Κυρίου, ως ρανίδες επί χόρτον, όστις δεν προσμένει παρά ανθρώπου ουδέ ελπίζει επί υιούς ανθρώπων. Και το υπόλοιπον του Ιακώβ θέλει είσθαι μεταξύ εθνών, εν μέσω λαών πολλών, ως λέων μεταξύ κτηνών του δρυμού, ως σκύμνος μεταξύ ποιμνίων προβάτων, όστις διαβαίνων καταπατεί και διασπαράττει και δεν υπάρχει ο ελευθερών. Η χειρ σου θέλει υψωθή επί τους εναντίους σου, και πάντες οι εχθροί σου θέλουσιν εκκοπή.»

⁷ Σχετικά μ’ αυτό, το άρθρο «Ηγούμενος εκ Βηθλεέμ» στη Σκοπιά της 1ης Ιανουαρίου 1929 έλεγε:

Τούτο δύναται να ληφθή ως ένδειξις ότι τινές εκ του υπολοίπου θα είναι επί της γης, ακόμη και μετά τον Αρμαγεδδώνα διά να εκτελέσωσιν ακόμη ολίγον τι έργον εν τω ονόματι του Κυρίου και προς έπαινον και δόξαν αυτού. Οι λαοί, διελθόντες διά της μεγάλης και τρομεράς θλίψεως, δεν θα αποβλέψωσι πλέον εις ανθρώπους διά βοήθειαν ουδέ θα προσμείνωσι πλέον αρωγήν και παρηγορίαν εκ των υιών των ανθρώπων αλλά θα στραφώσιν εις τον Κύριον και μετά χαράς θα ακούσωσι τον Λόγον αυτού. Πλάσματα τινα θα έχωσι το προνόμιον, ως πράκτορες και αγγελιαφόροι του Κυρίου, να φέρωσι το άγγελμα της ειρήνης εις τον λαόν.

Το υπόλοιπον του Κυρίου, κατά την προφητείαν ταύτην, θα προελαύνη θριαμβευτικώς εν τη δυνάμει του Ιεχωβά. Ο λέων είναι μονάρχης μεταξύ των θηρίων του δάσους, και ουδείς δύναται να σταθή έμπροσθεν αυτού. Τα ποίμνια των προβάτων είναι ανίσχυρα εναντίον ρωμαλέου και νεαρού τίνος λέοντος. Ούτω το πιστόν υπόλοιπον του Θεού περιγράφεται υπό του προφήτου. Ούτοι θα είναι μεταξύ των εθνών πολλών λαών ισχυροί και σφριγώντες εν τω ονόματι του Κυρίου διά να βοηθώσι τους έχοντας ανάγκην βοηθείας και διά να δεικνύωσι την μέθοδον του Θεού καταστρέφοντος τους ανθισταμένους.—Σελίδα 8, παράγραφοι 35, 36.

 8. Εξετάζοντας περισσότερο αυτό το θέμα τι συνέχισε και είπε η Σκοπιά στο τεύχος της 15ης Μαρτίου 1929;

⁸ Εξετάζοντας αυτό το ζήτημα περισσότερο, η Σκοπιά της 1ης Απριλίου 1929, σελίδα 104, παράγραφος 41 συνέχισε για να πει τ’ ακόλουθα:

Και αυτή ακόμη η τάξις του πολλού όχλου πρέπει να οδηγηθή εις τας ζώσας πηγάς των υδάτων. (Αποκ. 7:17) Ο Κύριος είναι δυνατόν να χρησιμοποιήση το υπόλοιπον διά να βοηθήση αυτούς. Υπάρχουσι πολλοί άλλοι οι οποίοι θα ταπεινωθώσιν εις τον Αρμαγεδδώνα, και θα γίνωσιν έτοιμοι διά να ακούσωσι. Μετά τον Αρμαγεδδώνα τινές εκ του υπολοίπου δυνατόν να χρησιμοποιηθώσιν υπό του Κυρίου διά να μαρτυρήσωσι και βοηθήσωσι τους έχοντας ανάγκην να διδαχθώσι, τούτο δε πιθανόν να πράξωσι προτού πραγματικώς ληφθώσιν εις τας αυλάς της αιωνίου δόξης. Είναι βέβαιον ότι το έργον του υπολοίπου τώρα είναι να διακηρύττη τας αγαθάς αγγελίας ως Μάρτυρες δεόντως προσδιορισμένοι υπό του Θεού.

 9. Αλλά μήπως χρειάσθηκε να περιμένει το υπόλοιπο ως μετά τη νίκη του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα πριν γίνει σαν «δρόσος» και σαν «λέων» σχετικά με τους λαούς των εθνών;

⁹ Αλλά το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών δεν χρειάστηκε να περιμένει ως μετά τον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα για να είναι σαν «δρόσος» αναψυχής για τους λαούς που εκζητούσαν τη λατρεία «του Θεού του Ιακώβ» στον πνευματικό του ναό. (Αποκ. 16:14, 16) Όχι, το υπόλοιπο δεν χρειάζεται να περιμένει ως μετά τη μεγάλη νίκη που θα κερδίσει ο Ιεχωβά στο αποκορύφωμα του τελικού εκείνου πολέμου για να γίνει σαν «λέων» ανάμεσα στα έθνη. Σαν τον προφήτη Ησαΐα όταν είδε την όραση του Ιεχωβά στο ναό του, κι αυτοί επίσης ανταποκρίθηκαν στο ερώτημα του Ιεχωβά, «Τις θέλει υπάγει διά ημάς;» Αμέσως μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου το 1918, είπαν: «Ιδού, εγώ, απόστειλόν με.» (Ησ. 6:8) Σε υπακοή στη θεία εντολή, «Ύπαγε,» αυτοί πήγαν στους λαούς όλων των εθνών.

10. Στη διακήρυξη τίνος αγγέλματος του Ιεχωβά έγινε το υπόλοιπο σαν λέων ανάμεσα στα έθνη;

¹⁰ Έτσι αυτοί κήρυξαν το άγγελμα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας που θα ευλογήσει την τάξη των «προβάτων» και που θα καταστρέψει την τάξη των «εριφίων». (Ματθ. 25:31-46) Κηρύττοντας «την ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών» αυτοί υπήρξαν θαρραλέοι σαν λέων, ειδοποιώντας τους εχθρούς της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού ότι θα καταστραφούν στον Αρμαγεδδώνα από τον Πολεμιστή Βασιλέα του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό, ‘τον Λέοντα τον εκ της φυλής Ιούδα.’—Ησ. 61:1-3· Αποκ. 5:5.

11. Γιατί η «χειρ» του χρισμένου υπόλοιπου παρέμεινε ψηλά πάνω από τους εχθρούς τους, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτού σχετικά με τα τμήματα του Συλλόγου και τον αριθμό των συναγμένων «προβάτων»;

¹¹ Μ’ αυτό τον τρόπο η «χείρ» τους με το να χρησιμοποιούν δραστήρια το Λόγο του Θεού «υψώθη» νικηφόρα πάνω σ’ όλους τους εχθρούς του που αγωνίστηκαν για να περιορίσουν το άγγελμα της Βασιλείας. Δόθηκε ειδοποίηση σ’ αυτούς τους εχθρούς για την επερχόμενη ήττα και καταστροφή τους στον Αρμαγεδδώνα, όταν θα «εκκοπούν». (Μιχ. 5:9) Από το άλλο μέρος όμως, αυτοί οι χρισμένοι διαγγελείς της βασιλείας του Θεού υπήρξαν σαν αναψυκτική «δρόσος» στους ομοίους με πρόβατα ανθρώπους που αισθάνονταν σαν κατακαμμένος, ξερός «χόρτος». Επειδή ο Ιεχωβά υποστήριξε το χέρι τους, αυτό παρέμεινε ψηλά πάνω από τους εχθρούς τους όλα αυτά τα χρόνια από τον καιρό της δημοσιεύσεως των προαναφερθέντων άρθρων στη Σκοπιά του 1928 και 1929. Σαν απόδειξη τούτου, τα τμήματα του εξωτερικού της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά αυξήθηκαν σε 97, και όλα είναι στην υπηρεσία του χρισμένου «υπολοίπου». Επίσης, και ο «πολύς όχλος» των «άλλων προβάτων» του Καλού Ποιμένος, Ιησού Χριστού, εξακολούθησε ν’ αυξάνει μέχρι σήμερα. Πόσο μεγάλος θα γίνει τελικά ο αριθμός, η Αποκάλυψη 7:9-17 δεν δηλώνει.

12. Το έργο του χρισμένου υπολοίπου μαζί με των προβατοειδών συντρόφων τους θα εξακολουθήσει έως ότου αφεθεί ποιο πράγμα, και γιατί;

¹² Η δράση του χρισμένου υπολοίπου και των όμοιων με πρόβατα συντρόφων του πρέπει να συνεχιστεί ως τη στιγμή που οι «τέσσερις άγγελοι» που στέκονται στις τέσσερις γωνίες της γης διαταχτούν ν’ αφήσουν ελεύθερους τους τέσσερις άνεμους που θα προκαλέσουν τη «μεγάλη θλίψι.» Στη διάρκεια αυτής της θλίψεως εκείνοι που επιμένουν ν’ απορρίπτουν το άγγελμα της βασιλείας θα «αποκοπούν,» θα καταστραφούν. Ως τον καιρό εκείνο ο τελικός αριθμός που χρειάζεται για τη συμπλήρωση των 144.000 συγκληρονόμων του Ιησού Χριστού θα έχουν «σφραγισθή» στα μέτωπά τους. (Αποκ. 7:1-8, 14) Οι όμοιοι με πρόβατα σύντροφοί τους που έχουν βγει απ’ όλα τα έθνη για να εκζητήσουν τον πνευματικό «οίκο» του Ιεχωβά και που έχουν αφιερωθεί να «περιπατώσιν εν ταις τρίβοις αυτού» θα διαφυλαχτούν στη διάρκεια της «μεγάλης θλίψεως». (Μιχ. 4:1-4) Έτσι αυτοί θα επιζήσουν πάνω στη γη στη χιλιετή βασιλεία του Ιησού Χριστού και των δοξασμένων συγκληρονόμων του.

13. Πόσοι από το χρισμένο υπόλοιπο θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα και σαν τι θα εξακολουθήσουν να είναι ανάμεσα στους άλλους επιζήσαντες;

¹³ Πόσοι από το χρισμένο υπόλοιπο των συγκληρονόμων του Χριστού θα επιζήσουν μαζί τους μέσα από τον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα δεν γνωρίζουμε, ούτε και για πόσο διάστημα θα μείνουν πάνω στη γη κατόπιν. Αλλά για οσοδήποτε διάστημα κι αν πρόκειται, θα εξακολουθήσουν να είναι σαν αναψυκτική «δρόσος» για τον «πολύ όχλο» των «άλλων προβάτων». Αυτά τα άλλα πρόβατα δεν θα είναι πρόβλημα για το υπόλοιπο, αφού ήδη έχουν γίνει «μία ποίμνη» με το υπόλοιπο που είναι στην «αυλήν ταύτην» στην οποία το «μικρό ποίμνιο» έχει συναχτεί από τον Καλό Ποιμένα. (Ιωάν. 10:16· Λουκ. 12:32) Έτσι δεν θα χρειαστεί να είναι το υπόλοιπο ανάμεσα στον επιζήσαντα «πολύ όχλο» σαν θηριώδες λιοντάρι ανάμεσα σε ανυπεράσπιστα πρόβατα.

14. Σε ποια περίπτωση, η ουράνια Σιών θα είναι σαν ποιο ζώο που ποδοπατεί, και πόσο σκληρό ή δυνατό θα είναι το «κέρας» προς τους εχθρούς;

¹⁴ Το υπόλοιπο δεν θ’ αναλάβει στρατιωτική δράση στον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα. Σαν τους Ισραηλίτες στις μέρες του Βασιλιά Ιωσαφάτ, αυτοί απλώς θα σταθούν και θα δουν τη σωτηρία του Ιεχωβά μέσω του «λέοντος του εκ της φυλής Ιούδα», του Ιησού Χριστού. (2 Χρον. 20:17) Στην περίσταση αυτή ο Παντοδύναμος Θεός θα κάνει το «κέρας» της ουράνιας Σιών σαν σίδερο και αυτό θα καταπατήσει τους εχθρούς του Θεού όπως ένα βόδι καταπατά το στάρι σ’ ένα αλώνι. Αυτή θα «κατασυντρίψη λαούς πολλούς» ως την καταστροφή τους. (Μιχ. 4:13) Οτιδήποτε απομείνει απ’ αυτή την καταστροφή θα χρησιμοποιηθεί απ’ αυτούς που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα.

ΤΙ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕΣΑ Σ’ ΕΝΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ

15. Μπορεί κάποιος που τηρεί τις απαιτήσεις του Θεού όπως εκτίθενται στο Μιχαίας 6:8 να παραμένει στον Χριστιανικό κόσμο ή όχι; Και γιατί;

¹⁵ Το Μιχαίας 7:2, 6 λέει τα εξής σχετικά με τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, το σύγχρονο αντίστοιχο του άπιστου Ισραήλ; «Ο όσιος απωλέσθη εκ της γης και ο ευθύς δεν υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων . . . Οι εχθροί του ανθρώπου είναι οι άνθρωποι της εαυτού οικίας.» Τι πρέπει να κάνουν ακόμη και οι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί που είναι μέρος του σύγχρονου Χριστιανικού κόσμου για να διαφύγουν τις συνέπειες αυτής της διεφθαρμένης καταστάσεως; Να κάνουν υλικές θυσίες ενώ παραμένουν ακόμη μέρος αυτής της διεφθαρμένης θρησκευτικής οργανώσεως; Όχι! Αντίθετα, πρέπει να ενεργήσουν σύμφωνα μ’ αυτά που γράφει το Μιχαίας 6:8: «Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν· και τι ζητεί ο Κύριος παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» Για να εκτελέσει κανείς αυτή τη θεία απαίτηση θα πρέπει να βγει έξω ακόμη κι από τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, γιατί οι ισχυρισμοί του ότι είναι Χριστιανικός είναι ψεύτικοι. Αυτό το αποδεικνύει η θρησκευτική και η ηθική του διαφθορά. Το να παραμένει κανείς μέσα σ’ αυτόν και να προσπαθήσει να τον αναμορφώσει ποτέ δεν θα πετύχει. Είναι καταδικασμένος σε καταστροφή από τον Θεό που ισχυρίζεται ότι υπηρετεί.

16, 17. (α) Με ποιο ρεύμα ανθρώπων θα πρέπει ένα άτομο να ενωθεί σήμερα, και ποια εκλογή σχετικά με τη θεότητα θα πρέπει αυτό να κάνει; (β) Με το να ψέλνει το άσμα του Μωυσή και του Αρνίου, ποια θεότητα εξυψώνει έτσι αυτό το άτομο;

¹⁶ Ο οίκος λατρείας του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου θα εξαλειφτεί όπως ακριβώς καταστράφηκε και ο ναός στην Ιερουσαλήμ στις μέρες του Μιχαία το 607 π.Χ. Έτσι για να ‘περιπατή ταπεινώς μετά του Θεού του’, ένα άτομο μέσα στον Χριστιανικό κόσμο, καθώς και κάθε άτομο σε όλη την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, θα πρέπει να ενωθεί με τους λαούς όλων των εθνικοτήτων που τώρα συρρέουν στο «όρος του Ιεχωβά και εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ.» Το άτομο θα πρέπει να δεχτεί τη διδασκαλία του Ιεχωβά που έρχεται από την ουράνια Σιών και θα πρέπει να περπατά στην οδό που Αυτός τώρα καθορίζει. Αυτό δεν σημαίνει να γίνει ένας Ιουδαίος προσήλυτος. Σημαίνει να γίνει μαθητής του μονογενούς Υιού του Ιεχωβά και να γίνει μάρτυρας όπως ήταν κι αυτός. Τι; Να γίνει αφιερωμένος, βαπτισμένος μάρτυς του Ιεχωβά; Ναι! Σημαίνει να κάνει κανείς την εκλογή που εκτίθεται στο Μιχαίας 4:5, ΜΝΚ: «Διότι πάντες οι λαοί θέλουσι περιπατεί έκαστος εν τω ονόματι του θεού αυτού· ημείς δε θέλομεν περιπατεί, εν τω ονόματι Κυρίου του Θεού ημών εις τον αιώνα και εις τον αιώνα.» Θα πρέπει κανείς να ενωθεί και να ψέλνει την «ωδήν Μωυσέως του δούλου του Θεού και την ωδήν του Αρνίου» λέγοντας:

¹⁷ «Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε Θεέ παντοκράτωρ· δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, βασιλεύ των αγίων. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Κύριε, και δοξάσει το όνομά σου; Διότι είσαι μόνος όσιος, διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει, ενώπιόν σου, διότι αι κρίσεις σου εφανερώθησαν.»—Αποκ. 15:3, 4.

18. Γιατί το τελικό ερώτημα και η απόκριση του Μιχαία είναι κατάλληλα σχετικά με τον Ιεχωβά;

¹⁸ Ο Ιεχωβά θα τηρήσει πιστά όλες τις υποσχέσεις του σ’ εμάς, όπως εκείνη που έκανε στον πατριάρχη Αβραάμ και στον εγγονό του Ιακώβ, ή Ισραήλ, ακόμη και ως το σημείο να ευλογήσει όλες τις οικογένειες και τα έθνη της γης μέσω του Υιού του, Ιησού Χριστού. Κάνοντάς το αυτό, ο Ιεχωβά θα ενεργήσει ο ίδιος σαν ο αντιτυπικός Αβραάμ, σαν ο Μεγαλύτερος Αβραάμ. Έχοντας υπ’ όψη την αμετακίνητη πιστότητά του προς εμάς ως τώρα μπορούμε να πάρουμε στα χείλη μας τα τελευταία λόγια του Μιχαία και να πούμε:

Τις Θεός όμοιός σου, συγχωρών ανομίαν και παραβλέπων την παράβασιν του υπολοίπου της κληρονομίας αυτού; Δεν φυλάττει την οργήν αυτού διαπαντός, διότι αυτός αρέσκεται εις το έλεος. Θέλει επιστρέψει, θέλει ευσπλαγχνισθή ημάς, θέλει καταστρέψει τας ανομίας ημών· και θέλεις ρίψει πάσας τας αμαρτίας αυτών εις τα βάθη της θαλάσσης. Θέλεις εκτελέσει αλήθειαν εις τον Ιακώβ, έλεος εις τον Αβραάμ, καθώς ώμοσας εις τους πατέρας ημών από των αρχαίων ημερών.»—Μιχ. 7:18-20.

19. Ποιος είναι ο ασύγκριτος Θεός, και τίνος τη λατρεία θα εξυψώσουμε φανερά στη διάρκεια των «εσχάτων ημερών»;

¹⁹ Δεν υπάρχει Θεός σαν τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά, τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ας εξυψώνουμε την αγνή του λατρεία, «εν ταις εσχάταις ημέραις», και εις τον αιώνα.