‘Μια Δοκιμή της Γνησιότητας της Αγάπης Σας’

ΤΙ ΣΑΣ φέρνουν στο μυαλό οι πιο πάνω λέξεις; Διωγμό και παθήματα; Μαρτυρικούς θανάτους; Αυτά τα λόγια γράφτηκαν αρχικά από τον απόστολο Παύλο σε μια επιστολή προς τους Χριστιανούς στην αρχαία Κόρινθο. Είναι πολύ σπουδαία για το λαό του Ιεχωβά σήμερα, γιατί η ‘γνησιότητα της αγάπης τους’ δοκιμάζεται με παρόμοιο τρόπο. Αλλά πώς; Για να πάρουμε την απάντηση, ας εξετάσουμε τις συνθήκες που επικρατούσαν όταν ο Παύλος είπε αυτά τα λόγια.

Η Βάση για τη Δοκιμή

Δυο περίπου δεκαετίες ύστερα από την ίδρυση της Χριστιανοσύνης, η εκκλησία στην Ιερουσαλήμ αντιμετώπιζε μεγάλες οικονομικές δυσχέρειες. Επειδή κατοικούσαν σ’ εκείνο το προπύργιο της ιουδαϊκής εναντίωσης και προκατάληψης, οι Χριστιανοί, με την πάροδο των ετών, είχαν ‘υπομείνει μέγαν αγώνα παθημάτων’· μάλιστα τους ‘άρπαζαν και τα υπάρχοντά τους’. (Εβραίους 10:32-34) Η βοήθεια από τους άλλους είχε γίνει επιτακτική.

Είναι βέβαιο ότι οι Εθνικοί αδελφοί τους έπρεπε να υποκινηθούν να τους βοηθήσουν στη δύσκολη κατάστασή τους. Στο κάτω-κάτω, είχαν ένα ειδικό «χρέος» προς τους Χριστιανούς στην Ιερουσαλήμ. Από την Ιερουσαλήμ δεν διαδόθηκαν τα καλά νέα στους Εθνικούς; Ο Παύλος έκανε τη σκέψη: «Αν οι Ιουδαίοι Χριστιανοί έδωσαν τους πνευματικούς θησαυρούς τους στους Εθνικούς, οι Εθνικοί έχουν σαφές καθήκον να συνεισφέρουν για τις υλικές ανάγκες τους».—Ρωμαίους 15:27, Η Νέα Αγγλική Βίβλος (The New English Bible).

Οργανώνεται η Συνεισφορά

Το κυβερνών σώμα είχε δώσει στον Παύλο την οδηγία να ‘θυμάται τους φτωχούς [Χριστιανούς]’. (Γαλάτας 2:10) Έτσι, αυτός πληροφόρησε τους Χριστιανούς στην Ευρώπη και στη Μικρά Ασία σχετικά με την κατάσταση στην Ιερουσαλήμ. Να οι οδηγίες του Παύλου: «Περί δε της συνεισφοράς της υπέρ των αγίων, καθώς διέταξα εις τας εκκλησίας της Γαλατίας, ούτω κάμετε και σεις. Κατά την πρώτην της εβδομάδος έκαστος υμών ας εναποθέτη παρ’ εαυτώ θησαυρίζων ό,τι αν ευπορή, ώστε όταν έλθω να μη συνάγωνται τότε συνεισφοραί».—1 Κορινθίους 16:1, 2.

Αποταμιεύοντας κανείς τα χρήματά του μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα αισθανόταν υποχρεωμένος ή αναγκασμένος να δώσει κάτι όταν θα γινόταν η συνεισφορά. Οι αδελφοί δεν φοβούνταν μήπως κάποιος καταχραστεί ή σπαταλήσει τα χρήματά τους. Μόνο σε ‘εγκεκριμένους άνδρες’ θα επιτρεπόταν να παραδώσουν τα συγκεντρωμένα ποσά και, αν κρινόταν απαραίτητο, θα τους συνόδευε ο ίδιος ο Παύλος.—1 Κορινθίους 16:3-5.

Ποια ήταν η ανταπόκριση των Κορινθίων; Αν και οι αδελφοί αντέδρασαν προφανώς θετικά στη νουθεσία του Παύλου, η συνεισφορά δεν στάλθηκε ποτέ. (2 Κορινθίους 8:6, 10, 11) Ίσως οι πρεσβύτεροι να συγκέντρωσαν τις προσπάθειές τους στο να απαλλάξουν την εκκλησία από τις διενέξεις, την ανηθικότητα και τα άλλα προβλήματα για τα οποία τους είχε γράψει ο Παύλος.

‘Να Δίνετε Άφθονα με Καλοσύνη’

Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο Παύλος τούς έγραψε άλλη μια επιστολή, στην οποία έλεγε: «Γνωστοποιούμεν δε εις εσάς, αδελφοί, την χάριν του Θεού την δεδομένην εις τας εκκλησίας της Μακεδονίας, ότι η περισσεία της χαράς αυτών, ενώ εδοκίμαζον μεγάλην θλίψιν, και η βαθεία πτωχεία αυτών ανέδειξαν εκ περισσού τον πλούτον της ελευθερότητος [γενναιοδωρίας, ΜΝΚ] αυτών· διότι υπήρξαν κατά δύναμιν, μαρτυρώ τούτο, και υπέρ δύναμιν αυτοπροαίρετοι, παρακαλούντες ημάς μετά πολλής παρακλήσεως να δεχθώμεν την χάριν [το προνόμιο του να δίνουν με καλοσύνη, ΜΝΚ] και την κοινωνίαν της διακονίας της εις τους αγίους, και ουχί μόνον καθώς ηλπίσαμεν, αλλ’ εαυτούς έδωκαν πρώτον εις τον Κύριον και εις ημάς δια θελήματος του Θεού, ώστε παρεκαλέσαμεν τον Τίτον, καθώς ήρχισεν, ούτω και να τελειώση προς εσάς και την χάριν [το να δίνετε με καλοσύνη, ΜΝΚ] ταύτην. Καθώς λοιπόν περισσεύετε εν παντί, εν πίστει και λόγω και γνώσει και πάση σπουδή και τη προς ημάς αγάπη σας, ούτω σπουδάσατε να περισσεύσητε και εν ταύτη τη χάριτι [να δίνετε άφθονα με καλοσύνη, ΜΝΚ]».—2 Κορινθίους 8:1-7.

Το παράδειγμα των αυτοθυσιαστικών Μακεδόνων υποκίνησε τους Κορινθίους να κάνουν πολλές σκέψεις. Η Κόρινθος ήταν παροιμιώδης για τον πλούτο, τη χλιδή και το εμπόριό της. Αν και ορισμένοι από τους αδελφούς εκεί ίσως να ήταν σχετικά φτωχοί, η εκκλησία, σαν σύνολο, ήταν αναμφίβολα σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από τους Μακεδόνες Χριστιανούς, οι οποίοι βρίσκονταν σε ‘βαθιά φτώχεια’. Κι όμως, οι Μακεδόνες είχαν συνεισφέρει ‘παραπάνω από τη δύναμή τους’. Αυτοί δεν χρειάζονταν παρακίνηση από τον Παύλο για να συνεισφέρουν. Μάλιστα ‘παρακαλούσαν’ τον Παύλο ‘με πολλά παρακάλια’ να πάρουν μέρος σ’ αυτή τη συνεισφορά! Αυτό αποτελούσε απόδειξη τού ότι οι Μακεδόνες Χριστιανοί αληθινά «εαυτούς έδωκαν . . . εις τον Κύριον [με ανεπιφύλακτη αφιέρωση] και εις [τον Παύλο και τους συντρόφους του]», υποτασσόμενοι στη θεοκρατική κατεύθυνση που παρείχαν αυτοί.

Δοκιμάστηκαν ως Προς την Αγάπη και τη Γενναιοδωρία Τους

Θα υποκινούνταν οι Κορίνθιοι με παρόμοιο τρόπο να ‘δίνουν άφθονα με καλοσύνη’; Όταν ο Παύλος επισκέφτηκε την Κόρινθο για πρώτη φορά, αναγκάστηκε να συντηρείται μόνος του δουλεύοντας ως σκηνοποιός. (Πράξεις 18:1-3) Εξακολούθησε να συντηρείται μόνος του, ακόμη κι όταν σχηματίστηκε εκεί μια εκκλησία, αποφεύγοντας να χρησιμοποιεί την «εξουσίαν» που είχε ως ολοχρόνιος ευαγγελιστής για να λαβαίνει οικονομική υποστήριξη.—1 Κορινθίους 9:3-12.

Ο σχολιαστής της Αγίας Γραφής Τόμας Σκοτ λέει: «Πιθανόν να είχε παραστεί μάρτυρας ορισμένων πραγμάτων, όσον αφορά το χαρακτήρα των Κορίνθιων Χριστιανών, τα οποία τον έκαναν στην αρχή να αρνηθεί να λάβει οποιαδήποτε υποστήριξη από αυτούς». Επηρεασμένοι ίσως από τον ιδιοτελή υλισμό που τους περιέβαλλε, οι σχετικά εύποροι Κορίνθιοι μπορεί απλώς να μην είχαν την τάση να είναι γενναιόδωροι. Επίσης, ο Παύλος ίσως να φοβήθηκε μήπως οι Κορίνθιοι, που σκέφτονταν επιχειρηματικά, αμφισβητούσαν το κίνητρό του, αν εκείνος δεχόταν οικονομική υποστήριξη. Μπορεί ακόμη να υπήρχαν κι εκείνοι που, όπως μερικοί στη Θεσσαλονίκη, ήταν οκνηροί και επιζητούσαν δικαιολογίες για να ζουν σε βάρος των συγχριστιανών τους.—2 Θεσσαλονικείς 3:7-12.

Εν πάση περιπτώσει, ο Παύλος και οι σύντροφοί του προτίμησαν να συντηρούνται μόνοι τους «δια να μη προξενήσωμεν εμπόδιόν τι εις το ευαγγέλιον του Χριστού». (1 Κορινθίους 9:12) Με τον καιρό όμως, ο Παύλος έπεσε σε οικονομικές δυσχέρειες, πράγμα το οποίο έγινε γνωστό στους φτωχούς αδελφούς που ζούσαν στους Φιλίππους. Ο Παύλος είπε στους Κορινθίους: «Άλλας εκκλησίας εγύμνωσα λαβών τα αναγκαία δια την υπηρεσίαν σας, και ότε ήμην παρών εις εσάς και εστερήθην, δεν κατεβάρυνα ουδένα· διότι την στέρησίν μου προσανεπλήρωσαν οι αδελφοί ελθόντες από Μακεδονίας [προφανώς από τους Φιλίππους]· και κατά πάντα εφύλαξα εμαυτόν και θέλω φυλάξει αβαρή προς εσάς».—2 Κορινθίους 11:8, 9· παράβαλε Φιλιππησίους 4:15, 16.

Είναι αλήθεια πως ο ίδιος ο Παύλος ομολόγησε ότι δεν θα ‘λάβαινε τα αναγκαία’ από τους Κορινθίους. Αλλά όταν ο Παύλος είχε επιχειρήσει να αρνηθεί τη φιλοξενία μιας Φιλιππήσιας γυναίκας, της Λυδίας, ‘αυτή τους ηνάγκασεν να δεχθούν την πρόσκλησίν της’. (Πράξεις 16:15, ΛΧ) Εκδήλωσαν οι Κορίνθιοι το ίδιο επίμονο ενδιαφέρον για την υλική ευημερία του Παύλου; Ποιος ξέρει. Πάντως, ο Παύλος διέκρινε ότι η κατάσταση που σχετιζόταν με την εκκλησία της Ιερουσαλήμ τού έδινε την ευκαιρία να δοκιμάσει αν οι Κορίνθιοι είχαν την τάση να είναι σφιχτοχέρηδες ή αν είχαν καλλιεργήσει τη γενναιοδωρία. Έτσι, εκείνος προέτρεψε:

«Δεν λέγω τούτο κατ’ επιταγήν, αλλά δια να δοκιμάσω . . . την γνησιότητα της αγάπης σας. Επειδή δεν θέλω να ήναι εις άλλους άνεσις, εις εσάς δε στενοχωρία [δηλαδή, όχι άλλοι να ανακουφιστούν κι εσείς να υποφέρετε] αλλά να γείνη εν ισότητι, ώστε εν τω παρόντι καιρώ το περίσσευμά σας να αναπληρώση την στέρησιν εκείνων, δια να χρησιμεύση και το περίσσευμα εκείνων εις την στέρησίν σας, ώστε να γείνη ισότης, καθώς είναι γεγραμμένον· Όστις είχε συνάξει πολύ δεν ελάμβανε πλειότερον, και όστις ολίγον δεν ελάμβανεν ολιγώτερον [Όποιος είχε πολύ δεν είχε υπερβολικά πολύ και όποιος είχε λίγο δεν είχε υπερβολικά λίγο, ΜΝΚ]».—2 Κορινθίους 8:8, 13-15.

Προφανώς, οι Κορίνθιοι πέρασαν τη δοκιμή με επιτυχία. Λίγο καιρό αργότερα, ο Παύλος ανέφερε: «Ευηρεστήθησαν η Μακεδονία και Αχαΐα [όπου βρισκόταν η Κόρινθος] να κάμωσί τινα βοήθειαν εις τους πτωχούς των αγίων των εν Ιερουσαλήμ».—Ρωμαίους 15:26.

Επιτυχής Αντιμετώπιση της Δοκιμής Σήμερα

Ωστόσο, περνάμε εμείς με επιτυχία τις δοκιμές της αγάπης και της γενναιοδωρίας, οι οποίες εμφανίζονται σήμερα; Ζούμε σε ‘κρίσιμους καιρούς, δύσκολους στην αντιμετώπισή τους’. (2 Τιμόθεον 3:1-5, ΜΝΚ) Οι οικονομικές πιέσεις καταβαρύνουν πολλούς από εμάς. Και μερικές φορές «η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου [φανταχτερή επίδειξη των μέσων διαβίωσης, ΜΝΚ]» δημιουργούν τις δικές τους πιέσεις. (1 Ιωάννου 2:16) Πόσο εύκολο είναι να γίνουμε εγωκεντρικοί, χωρίς ευαισθησία στις ανάγκες των άλλων!

Σαν σύνολο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα αντιμετωπίζουν τις δοκιμές της αδελφικής αγάπης τους με εκπληκτική επιτυχία. Για παράδειγμα, στις 3 Μαρτίου 1985, ένας σεισμός έπληξε το Σαντιάγκο της Χιλής. Εκατοντάδες αδελφοί έχασαν τα σπίτια τους και τα υπάρχοντά τους. Αμέσως, οι εκκλησίες έκαναν διευθετήσεις για να παράσχουν ανακούφιση. «Μέσα σε ώρες», αναφέρουν οι αδελφοί, «μερικοί άρχισαν να φτάνουν με τρόφιμα, ρουχισμό, κουβέρτες και άλλα χρήσιμα είδη». Έφτασαν επίσης συνεισφορές απ’ όλο τον κόσμο. Στην πάροδο των ετών, έχουν συμβεί παρόμοια περιστατικά πολλές φορές.

Αλλά δεν χρειάζεται να περιμένουμε να συμβεί κάποια συμφορά για να αποδείξουμε την αδελφική μας αγάπη. Αν ένας συγχριστιανός περνάει μια οικονομική δυσκολία, μπορούμε να είμαστε περισσότερο ευαίσθητοι στις ανάγκες του και να κάνουμε περισσότερα από το να λέμε: ‘Να θερμαίνεσαι και να χορταίνεις’. (Ιακώβου 2:15, 16) Και τι θα πούμε γι’ αυτούς που βρίσκονται στην ολοχρόνια υπηρεσία και «ζώσιν εκ του ευαγγελίου»; Όπως και ο Παύλος, αυτά τα άτομα ούτε απαιτούν ούτε αναμένουν οικονομική βοήθεια από αυτούς τους οποίους υπηρετούν. Εντούτοις, πολλοί έχουν υποκινηθεί να δείξουν γενναιοδωρία προς αυτούς που κοπιάζουν προκειμένου να ‘σπείρουν πνευματικά’ πράγματα για χάρη τους.—1 Κορινθίους 9:11, 14.

Και τι θα πούμε για τις ανάγκες της παγκόσμιας οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά; Το Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1989 αναφέρει ότι «στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1988 η Εταιρία Σκοπιά δαπάνησε 29.834.676,97 δολάρια για να τύχουν φροντίδας οι ειδικοί σκαπανείς, οι ιεραπόστολοι και οι περιοδεύοντες επίσκοποι στους διορισμούς τους στην υπηρεσία αγρού». Έγιναν επίσης μεγάλα έξοδα για τη φροντίδα και την αγορά εγκαταστάσεων, εξοπλισμού, μηχανημάτων, χαρτιού στα διάφορα τμήματα—εκτός από τα βασικά έξοδα διαβίωσης της παγκόσμιας οικογένειας Μπέθελ, η οποία αριθμεί τώρα πάνω από 9.000 μέλη! Επιπλέον, γύρω στα 18 προγράμματα οικοδόμησης και ανακαίνισης λαβαίνουν σήμερα χώρα σε διάφορα τμήματα, και 19 στα κεντρικά μας γραφεία στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Παίρνετε εσείς μέρος στη χρηματοδότηση αυτού του παγκόσμιου έργου;

Σήμερα, όπως συνέβαινε και τον πρώτο αιώνα, όλοι παίρνουν μέρος στην εκπλήρωση αυτής της ευθύνης, περιλαμβανομένων και αυτών που έχουν λιγότερα από οικονομική άποψη, οι οποίοι, με τις μικρές συνεισφορές τους, έχει αποδειχτεί ότι παρέχουν το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής υποστήριξης που προσφέρεται στην Εταιρία. Μερικοί το βρίσκουν υποβοηθητικό να ακολουθούν την αρχή που εκτίθεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 16:2 και αποταμιεύουν σε τακτικά διαστήματα προσωπικά ποσά για να τα συνεισφέρουν στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας. Επίσης, μερικοί μπορεί να αποφασίσουν να συνεισφέρουν χρήματα κατευθείαν στην Εταιρία Σκοπιά ή σε κάποιο από τα γραφεία τμήματος της Εταιρίας.

Να είστε σίγουροι ότι ο Ιεχωβά θυμάται εκείνους που αποδεικνύουν τη γνησιότητα της αγάπης τους μέσω της γενναιοδωρίας τους. Μην αποστερείτε τον εαυτό σας από ευλογίες! Ο Παύλος υποσχέθηκε: «Δυνατός δε είναι ο Θεός να περισσεύση πάσαν χάριν εις εσάς, ώστε έχοντες πάντοτε εν παντί πάσαν αυτάρκειαν να περισσεύητε εις παν έργον αγαθόν».—2 Κορινθίους 9:8.