Πώς Μπορούμε να Ανταποδώσουμε στον Ιεχωβά;
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ παρέχει το καλύτερο παράδειγμα στον τομέα της γενναιοδωρίας. Αυτός παρέσχε σε όλο το ανθρώπινο γένος «ζωήν και πνοήν και τα πάντα». (Πράξεις 17:25) Ο Θεός ανατέλλει τον ήλιο και στους πονηρούς και στους δίκαιους ανθρώπους. (Ματθαίος 5:45) Πράγματι, ‘ο Ιεχωβά δίδει εις ημάς ουρανόθεν βροχάς και καιρούς καρποφόρους, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών’. (Πράξεις 14:15-17) Μάλιστα, «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων»!—Ιακώβου 1:17.
Εκτός απ’ όλα τα υλικά δώρα του Θεού, αυτός στέλνει πνευματικό φως και αλήθεια. (Ψαλμός 43:3) Οι όσιοι δούλοι του Ιεχωβά ευλογούνται πλούσια με την πνευματική τροφή που προμηθεύει αυτός στον κατάλληλο καιρό μέσω ‘του πιστού και φρόνιμου δούλου’. (Ματθαίος 24:45-47) Μπορούμε να ωφεληθούμε από τις πνευματικές προμήθειες του Θεού επειδή έχει καταστήσει δυνατό για τους αμαρτωλούς και θνητούς ανθρώπους να συμφιλιωθούν μαζί του. Πώς; Μέσω του θανάτου του Γιου του, του Ιησού Χριστού, ο οποίος έδωσε τη ζωή του ως λύτρο για πολλούς. (Ματθαίος 20:28· Ρωμαίους 5:8-12) Τι θαυμάσιο δώρο από τον στοργικό Θεό, τον Ιεχωβά!—Ιωάννης 3:16.
Είναι Δυνατή Κάποια Ανταπόδοση;
Αιώνες πριν παρασχεθεί το λύτρο, ένας θεόπνευστος ψαλμωδός εκτιμούσε τόσο βαθιά το έλεος, την απελευθέρωση και τη βοήθεια που δίνονταν από τον Θεό ώστε είπε: ‘Τι να ανταποδώσω εις τον Ιεχωβά δια πάσας τας ευεργεσίας αυτού τας προς εμέ; Θέλω λάβει το ποτήριον της σωτηρίας και θέλω επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά. Τας ευχάς μου θέλω αποδώσει εις τον Ιεχωβά, τώρα ενώπιον παντός του λαού αυτού’.—Ψαλμός 116:12-14.
Αν είμαστε ολόκαρδα αφιερωμένοι στον Ιεχωβά, επικαλούμαστε το όνομά του με πίστη και αποδίδουμε τις ευχές που έχουμε κάνει σ’ αυτόν. Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, μπορούμε να ευλογούμε τον Θεό με το να λέμε καλά λόγια γι’ αυτόν πάντοτε και να διακηρύττουμε το άγγελμα της Βασιλείας του. (Ψαλμός 145:1, 2, 10-13· Ματθαίος 24:14) Όμως δεν μπορούμε να πλουτίσουμε τον Ιεχωβά, στον οποίο ανήκουν τα πάντα, ή να του ανταποδώσουμε όλες τις ευεργεσίες που έχει κάνει σ’ εμάς.—1 Χρονικών 29:14-17.
Δεν μπορεί να ανταποδώσει κανείς στον Ιεχωβά ή να τον πλουτίσει κάνοντας συνεισφορές για την προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας. Ωστόσο, τέτοιες προσφορές μάς δίνουν τη δυνατότητα να εκδηλώσουμε την αγάπη μας για τον Θεό. Οι συνεισφορές που γίνονται, όχι με ιδιοτελές κίνητρο ή για προβολή και έπαινο, αλλά με γενναιόδωρο πνεύμα και για να προωθήσουν την αληθινή λατρεία, φέρνουν στο δότη ευτυχία και την ευλογία του Ιεχωβά. (Ματθαίος 6:1-4· Πράξεις 20:35) Ένα άτομο μπορεί να είναι βέβαιο ότι θα συμμετέχει σ’ αυτές τις συνεισφορές και θα απολαμβάνει την ευτυχία που προέρχεται απ’ αυτό, με το να βάζει τακτικά κατά μέρος κάτι από τα υλικά του αποκτήματα για να υποστηρίζει την αληθινή λατρεία και να βοηθάει εκείνους που το αξίζουν. (1 Κορινθίους 16:1, 2) Μήπως θα έπρεπε να γίνεται αυτό με την πληρωμή δεκάτων;
Μήπως θα Έπρεπε να Πληρώνετε Δέκατα;
Ο Ιεχωβά είπε μέσω του προφήτη του Μαλαχία: «Φέρετε πάντα τα δέκατα εις την αποθήκην, δια να ήναι τροφή εις τον οίκον μου· και δοκιμάσατέ με τώρα εις τούτο, . . . εάν δεν σας ανοίξω τους καταρράκτας του ουρανού και εκχέω την ευλογίαν εις εσάς, ώστε να μη αρκή τόπος δι’ αυτήν». (Μαλαχίας 3:10) Μια άλλη μετάφραση λέει: «Φέρατε ολόκληρον την δεκάτην και τας προσφοράς εις την αποθήκην».—ΛΧ.
Η δεκάτη είναι το ένα δέκατο κάποιου πράγματος. Είναι το 10 τοις εκατό που δίνεται ή πληρώνεται ως φόρος. Τα «δέκατα» δίνονται κυρίως για θρησκευτικούς σκοπούς. Σημαίνει να δίνει κανείς το ένα δέκατο από το εισόδημά του για να προωθεί τη λατρεία.
Ο πατριάρχης Αβραάμ (Άβραμ) έδωσε στον Μελχισεδέκ, βασιλιά-ιερέα της Σαλήμ, το ένα δέκατο από τα λάφυρα που είχε κερδίσει από τη νίκη του εναντίον του Χοδολλογομόρ και των συμμάχων του. (Γένεσις 14:18-20· Εβραίους 7:4-10) Αργότερα, ο Ιακώβ ευχήθηκε να δώσει ένα δέκατο από τα υλικά του αποκτήματα στον Θεό. (Γένεσις 28:20-22) Σε καθεμιά απ’ αυτές τις περιπτώσεις, η απόδοση του δεκάτου ήταν εθελοντική, επειδή εκείνοι οι αρχαίοι Εβραίοι δεν είχαν νόμους που να τους υποχρεώνουν να δίνουν δέκατα.
Η Πληρωμή Δεκάτων Σύμφωνα με το Νόμο
Ως λαός του Ιεχωβά, οι Ισραηλίτες έλαβαν νόμους σχετικά με την πληρωμή δεκάτων. Αυτοί οι νόμοι προφανώς περιλάμβαναν τη χρήση δύο δεκάτων από το ετήσιο εισόδημα, αν και μερικοί λόγιοι πιστεύουν ότι υπήρχε μόνο μια ετήσια πληρωμή δεκάτων. Κανένα δέκατο δεν πληρωνόταν στη διάρκεια του σαββατιαίου έτους, εφόσον δεν προβλεπόταν κανένα εισόδημα εκείνο το έτος. (Λευιτικόν 25:1-12) Τα δέκατα δίνονταν ως κάτι επιπρόσθετο εκτός από τους πρώτους καρπούς που προσφέρονταν στον Θεό.—Έξοδος 23:19.
Το ένα δέκατο από την παραγωγή της γης και των καρποφόρων δέντρων, και προφανώς από την αύξηση που υπήρχε στα κοπάδια και στα ποίμνια, το πήγαιναν στο θυσιαστήριο και το έδιναν στους Λευίτες, οι οποίοι δεν είχαν λάβει κληρονομιά από τη γη. Αυτοί με τη σειρά τους έδιναν ένα δέκατο από ό,τι λάβαιναν για τη συντήρηση του Ααρωνικού ιερατείου. Προφανώς, αλώνιζαν τα σιτηρά και μετέτρεπαν τον καρπό του αμπελιού και της ελιάς σε κρασί και σε λάδι αντίστοιχα, πριν από την πληρωμή των δεκάτων. Αν ένας Ισραηλίτης επιθυμούσε να δώσει χρήματα αντί για κάποιο προϊόν θα μπορούσε να το κάνει αυτό με την προϋπόθεση ότι θα πρόσθετε ένα πέμπτο της αξίας του προϊόντος.—Λευιτικόν 27:30-33· Αριθμοί 18:21-30.
Φαίνεται επίσης ότι έβαζαν κατά μέρος άλλο ένα δέκατο. Συνήθως, αυτό χρησιμοποιούνταν από μια οικογένεια όταν ο λαός συγκεντρωνόταν για την τέλεση των γιορτών. Αλλά τι γινόταν αν η απόσταση μέχρι την Ιερουσαλήμ ήταν πολύ μεγάλη για να γίνει ασφαλής μεταφορά αυτού του δεκάτου; Τότε μετέτρεπαν τα σιτηρά, το νέο κρασί, το λάδι και τα ζώα σε χρήμα το οποίο ήταν εύκολο να το μεταφέρουν. (Δευτερονόμιον 12:4-18· 14:22-27) Στο τέλος κάθε τρίτου και έκτου έτους του εφταετούς σαββατιαίου κύκλου έβαζαν κατά μέρος το δέκατο για τους Λευίτες, τους πάροικους, τις χήρες και τα ορφανά.—Δευτερονόμιον 14:28, 29· 26:12.
Σύμφωνα με το Νόμο, δεν υπήρχε ποινή για κάποιον που δεν πλήρωνε το δέκατο. Μάλλον, ο Ιεχωβά έθεσε τους ανθρώπους κάτω από μια ισχυρή ηθική υποχρέωση να προσφέρουν δέκατα. Κατά καιρούς έπρεπε να διακηρύττουν ενώπιόν του ότι τα δέκατα είχαν πληρωθεί στο πλήρες. (Δευτερονόμιον 26:13-15) Οτιδήποτε κατακρατούσε κάποιος εσφαλμένα, αυτό θεωρούνταν ως κάτι κλεμμένο από τον Θεό.—Μαλαχίας 3:7-9.
Η πληρωμή δεκάτων δεν ήταν μια καταπιεστική διευθέτηση. Στην πραγματικότητα, όταν οι Ισραηλίτες τηρούσαν αυτούς τους νόμους ευημερούσαν ακόμα περισσότερο. Τα δέκατα προωθούσαν την αληθινή λατρεία χωρίς να θέτουν ακατάλληλη έμφαση στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να κάνει κάποιος υλικές προμήθειες γι’ αυτήν. Συνεπώς, η διευθέτηση για την πληρωμή δεκάτων είχε καλά αποτελέσματα για όλους στον Ισραήλ. Αλλά είναι κατάλληλη η πληρωμή δεκάτων για τους Χριστιανούς;
Πρέπει να Πληρώνουν οι Χριστιανοί Δέκατα;
Επί αρκετό καιρό, η πληρωμή δεκάτων συνηθιζόταν στην επικράτεια του Χριστιανικού κόσμου. Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (The Encyclopedia Americana) αναφέρει: «Αυτό . . . είχε γίνει σταδιακά κάτι το συνηθισμένο τον 6ο αιώνα. Η Σύνοδος της Τουρ το 567 και η δεύτερη Σύνοδος της Μακόν το 585 υποστήριξαν την πληρωμή δεκάτων. . . . Οι καταχρήσεις έγιναν κάτι το συνηθισμένο, ιδιαίτερα όταν το δικαίωμα είσπραξης των δεκάτων συχνά δινόταν ή πουλιόταν σε λαϊκούς. Αρχίζοντας από τον Πάπα Γρηγόριο Ζ΄ αυτή η τακτική χαρακτηρίστηκε παράνομη. Πολλοί λαϊκοί δώρισαν τότε το δικαίωμα που είχαν να εισπράττουν τα δέκατα σε μοναστήρια και σε διοικητικά σώματα καθεδρικών ναών. Η Μεταρρύθμιση δεν κατάργησε την πληρωμή δεκάτων, και η τακτική αυτή συνεχίστηκε στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και στις Προτεσταντικές χώρες». Η πληρωμή δεκάτων καταργήθηκε ή σταδιακά αντικαταστάθηκε σε διάφορες χώρες, και λίγες θρησκείες την ασκούν τώρα.
Έτσι, λοιπόν, απαιτείται από τους Χριστιανούς να πληρώνουν δέκατα; Στο ταμείο του της Αγίας Γραφής, ο Αλεξάντερ Κρούντεν είπε: «Ούτε ο Σωτήρας μας ούτε οι απόστολοί του έδωσαν κάποια εντολή σχετική με το θέμα της πληρωμής δεκάτων». Πράγματι, οι Χριστιανοί δεν είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν δέκατα. Ο ίδιος ο Θεός έθεσε τέλος στο Μωσαϊκό Νόμο και στις διευθετήσεις του για πληρωμή δεκάτων, καρφώνοντάς τον στο ξύλο βασανισμού του Ιησού. (Ρωμαίους 6:14· Κολοσσαείς 2:13, 14, ΜΝΚ) Συνεπώς, αντί να υπάρχει η απαίτηση να δίνουν ένα καθορισμένο ποσό για την κάλυψη των δαπανών της εκκλησίας, οι Χριστιανοί κάνουν εθελοντικές συνεισφορές.
Να Τιμάτε τον Ιεχωβά με τα Πολύτιμά σας
Φυσικά, αν ένας Χριστιανός επιθυμεί να δίνει εθελοντικά ένα δέκατο από το εισόδημά του για την προώθηση της αληθινής λατρείας, δεν υπάρχει κάποια Γραφική αντίρρηση στο να κάνει τέτοιου είδους δωρεές. Σ’ ένα γράμμα που έστειλε μαζί με τη δωρεά του, ένα 15χρονο αγόρι από την Παπούα-Νέα Γουινέα έγραψε: «Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου συνήθιζε να μου λέει: ‘Όταν θα αρχίσεις να εργάζεσαι, θα πρέπει να δίνεις τους πρώτους καρπούς στον Ιεχωβά’. Θυμάμαι τα λόγια των εδαφίων Παροιμίαι 3:1, 9, που λένε ότι πρέπει να δίνουμε τους πρώτους καρπούς στον Ιεχωβά για να τον τιμάμε. Έτσι υποσχέθηκα να το κάνω αυτό, και τώρα πρέπει να εκπληρώσω την υπόσχεσή μου. Είμαι πολύ χαρούμενος που στέλνω αυτή τη συνεισφορά για να βοηθήσω στο έργο της Βασιλείας». Η Αγία Γραφή δεν απαιτεί από τους Χριστιανούς να δώσουν μια τέτοια υπόσχεση. Ωστόσο, το να δίνει κανείς με γενναιοδωρία είναι ένας θαυμάσιος τρόπος με τον οποίο μπορεί να εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για την προώθηση της αληθινής λατρείας.
Ένας Χριστιανός μπορεί να μη θέλει να θέσει ένα καθορισμένο όριο στις δωρεές που κάνει για την προώθηση της λατρείας του Ιεχωβά Θεού. Να ένα παράδειγμα: Ενώ βρίσκονταν σε μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, δυο ηλικιωμένες αδελφές συζητούσαν για τις δωρεές που μπορούν να γίνουν για το έργο της Βασιλείας. Όταν θέλησε να προμηθευτεί τροφή από το χώρο της συνέλευσης, μια από τις αδελφές, η οποία είναι 87 ετών, ρώτησε πόσο μπορεί να κόστιζε, ώστε να συνεισφέρει το ποσό. Η άλλη αδελφή, η οποία είναι 90 ετών, είπε: ‘Απλώς δώσε όσα νομίζεις ότι κάνει—και λίγα παραπάνω’. Τι θαυμάσια στάση εκδήλωσε αυτή η πιο ηλικιωμένη αδελφή!
Εφόσον ο λαός του Ιεχωβά έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά σ’ αυτόν, με χαρά κάνει χρηματικές δωρεές και άλλες συνεισφορές για να υποστηρίξει την αληθινή λατρεία. (Παράβαλε 2 Κορινθίους 8:12.) Στην πραγματικότητα, ο Χριστιανικός τρόπος τού να δίνει κάποιος παρέχει ευκαιρίες για εκδήλωση βαθιάς εκτίμησης για τη λατρεία του Ιεχωβά. Το να δίνει κάποιος μ’ αυτόν τον τρόπο δεν περιορίζεται σ’ ένα δέκατο, και μπορεί να υπάρξουν περιπτώσεις κατά τις οποίες ένα άτομο υποκινείται να δώσει περισσότερα για την προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας.—Ματθαίος 6:33.
Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Έκαστος κατά την προαίρεσιν της καρδίας αυτού, ουχί με λύπην ή εξ ανάγκης· διότι τον ιλαρόν [χαρούμενο, ΜΝΚ] δότην αγαπά ο Θεός». (2 Κορινθίους 9:7) Αν δίνετε με χαρά και γενναιοδωρία σε υποστήριξη της αληθινής λατρείας, θα ευημερείτε, επειδή μια σοφή παροιμία λέει: ‘Τίμα τον Ιεχωβά από των υπαρχόντων σου [με τα πολύτιμά σου, ΜΝΚ] και από των απαρχών πάντων των γεννημάτων σου· και θέλουσιν εμπλησθή αι σιταποθήκαι σου από αφθονίας και οι ληνοί σου θέλουσιν εκχειλίζει από νέου οίνου’.—Παροιμίαι 3:9, 10.
Δεν μπορούμε να πλουτίσουμε τον Ύψιστο. Σ’ αυτόν ‘ανήκει όλο το χρυσάφι και το ασήμι, τα ζώα που βρίσκονται πάνω σε χίλια βουνά’ και αναρίθμητα πολύτιμα πράγματα. (Ψαλμός 50:10-12) Με κανέναν τρόπο δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε στον Θεό όλες τις ευεργεσίες που έχει κάνει σ’ εμάς. Μπορούμε, όμως, να δείχνουμε τη βαθιά μας εκτίμηση γι’ αυτόν και για το προνόμιο που έχουμε να αποδίδουμε ιερή υπηρεσία προς αίνο του. Και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι πλούσιες ευλογίες θα έρθουν σ’ εκείνους που δίνουν γενναιόδωρα για να προωθήσουν την αγνή λατρεία και να τιμήσουν τον στοργικό και γενναιόδωρο Θεό, τον Ιεχωβά.—2 Κορινθίους 9:11, ΜΝΚ.
[Πλαίσιο στη σελίδα 29]
ΠΩΣ ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ
◻ ΔΩΡΕΕΣ: Στην Ελλάδα, εθελοντικές δωρεές χρημάτων μπορούν να σταλούν κατευθείαν στο Θρησκευτικό Σωματείο «Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά Ελλάδας» στο τοπικό Γραφείο Τμήματος. Περιουσιακά στοιχεία όπως ακίνητη περιουσία, καθώς και κοσμήματα ή άλλα τιμαλφή μπορούν επίσης να δωρηθούν. Τις συνεισφορές αυτές πρέπει να τις συνοδεύει μια σύντομη επιστολή που να δηλώνει ότι πρόκειται αποκλειστικά για δωρεά.
◻ ΑΣΦΑΛΕΙΑ: Το Θρησκευτικό Σωματείο μπορεί να κατονομαστεί ως δικαιούχος ασφαλιστηρίων ζωής ή σε κάποιο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Το Γραφείο Τμήματος θα πρέπει να πληροφορηθεί για οποιαδήποτε διευθέτηση αυτού του είδους.
◻ ΑΛΛΕΣ ΔΩΡΕΕΣ: Μπορούν να δωρηθούν ανώνυμες μετοχές ή και ονομαστικές, εφόσον γίνει η νόμιμη διαδικασία μεταβίβασής τους, ομολογίες, έντοκα γραμμάτια του ελληνικού Δημοσίου ή τραπεζικά ομόλογα στον κομιστή. Επίσης περιουσιακά στοιχεία, με τη μέριμνα να ωφελούν το δωρητή στη διάρκεια της ζωής του ή της ζωής της.
◻ ΔΙΑΘΗΚΕΣ: Περιουσιακά στοιχεία ή χρήματα μπορούν να κληροδοτηθούν στο Θρησκευτικό Σωματείο «Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά Ελλάδας» μέσω μιας νόμιμα συνταγμένης διαθήκης. Αντίγραφο θα πρέπει να σταλεί στο Γραφείο Τμήματος.
Για περισσότερες πληροφορίες και συμβουλές σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα, γράψτε στο τοπικό Γραφείο Τμήματος.