Να Έχετε Μεγάλη Εκτίμηση για τα Προνόμια της Ιερής Υπηρεσίας

ΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ στην ιερή υπηρεσία δεν είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να έχουμε σε χαμηλή εκτίμηση. Όταν οι ιερείς στον αρχαίο Ιούδα έδειξαν αδιάφορη στάση για τα προνόμια που είχαν σε σχέση με το ναό του Ιεχωβά, εκείνος τους έλεγξε έντονα. (Μαλαχίας 1:6-14) Επίσης, όταν μερικοί στον Ισραήλ παρότρυναν τους Ναζηραίους να μην παίρνουν πολύ στα σοβαρά τις ευθύνες που είχαν αποδεχτεί όσον αφορά την ιερή τους υπηρεσία, ο Ιεχωβά επέπληξε εκείνους τους αμαρτωλούς Ισραηλίτες. (Αμώς 2:11-16) Και οι αληθινοί Χριστιανοί επίσης ενασχολούνται με την ιερή υπηρεσία και προσδίδουν σε αυτήν μεγάλη σπουδαιότητα. (Ρωμαίους 12:1) Αυτή η ιερή υπηρεσία έχει πολλές πτυχές, οι οποίες είναι όλες σημαντικές.

Ενόσω ο Ιησούς βρισκόταν ακόμη στη γη με τους ακολούθους του, τους εκπαίδευσε να είναι διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού. Με τον καιρό, το άγγελμά τους θα έφτανε στα πέρατα της γης. (Ματθαίος 28:19, 20· Πράξεις 1:8) Αυτό το κήρυγμα έχει γίνει ακόμη πιο επείγον στη διάρκεια των τελικών ημερών του παρόντος συστήματος πραγμάτων.

Όλοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συμμετέχουν σε αυτό το έργο. Εκατοντάδες χιλιάδες άτομα βρίσκουν χαρά καθώς είναι σε θέση να το κάνουν αυτό ως σκαπανείς. Για να καλυφτούν σημαντικές ανάγκες του έργου παγκόσμια, χιλιάδες άτομα έχουν προσφέρει τον εαυτό τους για ειδική ολοχρόνια υπηρεσία στο Μπέθελ, στο έργο περιοδεύοντα ως επίσκοποι περιοχής και περιφερείας ή στην ιεραποστολική υπηρεσία. Τι μπορεί να περιλαμβάνει αυτό για εκείνους που θέλουν να συνεχίσουν αυτή την ειδική υπηρεσία;

Όταν Υπάρχουν Επιτακτικές Οικογενειακές Ανάγκες

Προτού ένα άτομο αναλάβει την ειδική ολοχρόνια υπηρεσία, συνήθως πρέπει να κάνει ορισμένες προσαρμογές στις περιστάσεις του. Δεν είναι όλοι σε θέση να το κάνουν αυτό. Οι Γραφικές υποχρεώσεις που ήδη έχει κάποιος μπορεί να το καθιστούν αδύνατον. Τι θα γίνει, όμως, αν εκείνοι που βρίσκονται στην ειδική υπηρεσία αντιμετωπίσουν κάποιες έκτακτες οικογενειακές ανάγκες, οι οποίες ίσως περιλαμβάνουν τους ηλικιωμένους γονείς; Οι αρχές και οι συμβουλές της Αγίας Γραφής, όπως αυτές που ακολουθούν, παρέχουν την απαιτούμενη κατεύθυνση.

Ολόκληρη η ζωή μας θα πρέπει να οικοδομείται γύρω από τη σχέση μας με τον Ιεχωβά. (Εκκλησιαστής 12:13· Μάρκος 12:28-30) Πρέπει να έχουμε μεγάλη εκτίμηση για τα ιερά πράγματα που μας είναι εμπιστευμένα. (Λουκάς 1:74, 75· Εβραίους 12:16) Σε κάποια περίπτωση, ο Ιησούς είπε σε έναν άντρα, ο οποίος χρειαζόταν να αλλάξει τις προτεραιότητές του, ότι όφειλε να είναι πλήρως απασχολημένος στη διακήρυξη της Βασιλείας του Θεού. Προφανώς, ο άντρας εκείνος σκόπευε να αναβάλει αυτή τη δραστηριότητα ωσότου πέθαινε ο πατέρας του. (Λουκάς 9:59, 60) Από την άλλη μεριά, ο Ιησούς εξέθεσε τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης οποιουδήποτε ισχυριζόταν ότι είχε αφιερώσει τα πάντα στον Θεό και κατόπιν δεν “έκανε απολύτως τίποτα για τον πατέρα του ή τη μητέρα του”. (Μάρκος 7:9-13) Ο απόστολος Παύλος επίσης έδειξε τη σοβαρή ευθύνη που έχει κάποιος να προμηθεύει για «τους δικούς του», περιλαμβανομένων των γονέων του και των παππούδων του.—1 Τιμόθεο 5:3-8.

Μήπως αυτό σημαίνει πως, όταν προκύπτουν έκτακτες ανάγκες, εκείνοι που βρίσκονται στην ειδική υπηρεσία οφείλουν να αφήσουν το διορισμό τους ώστε να παράσχουν την απαιτούμενη φροντίδα; Η απάντηση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Η απόφαση είναι προσωπική. (Γαλάτες 6:5) Αρκετοί έκριναν ότι, μολονότι αγαπούσαν το διορισμό τους, θα ήταν σοφό να είναι κοντά στους γονείς τους για να τους προσφέρουν την αναγκαία βοήθεια. Γιατί; Η ανάγκη μπορεί να ήταν σοβαρή, ίσως να μην υπήρχαν άλλα μέλη στην οικογένεια που μπορούσαν να βοηθήσουν ή η τοπική εκκλησία ίσως δεν ήταν σε θέση να κάνει τις απαιτούμενες ενέργειες. Μερικοί ήταν σε θέση να κάνουν σκαπανικό ενόσω παρείχαν τέτοια βοήθεια. Άλλοι μπόρεσαν και πάλι να αναλάβουν την ειδική ολοχρόνια υπηρεσία αφού διευθέτησαν τα οικογενειακά τους ζητήματα. Εντούτοις, σε πολλές περιπτώσεις, υπήρξε η δυνατότητα να αντιμετωπιστεί η κατάσταση με άλλους τρόπους.

Επωμίζονται την Ευθύνη Τους

Όταν προέκυψαν κάποιες επιτακτικές ανάγκες, μερικά άτομα που βρίσκονται στην ειδική ολοχρόνια υπηρεσία μπόρεσαν να ανταποκριθούν σε αυτές τις ανάγκες χωρίς να αφήσουν το διορισμό τους. Εξετάστε λίγα μόνο από τα πολλά παραδείγματα.

Ένα αντρόγυνο που υπηρετεί στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά άρχισε την υπηρεσία Μπέθελ το 1978, έχοντας ήδη συμμετάσχει στο έργο περιοχής και περιφερείας. Ο διορισμός του αδελφού περιλαμβάνει ένα βαρύ φορτίο ευθύνης μέσα στη θεοκρατική οργάνωση. Αλλά και οι γονείς του επίσης χρειάζονται βοήθεια. Αυτό το αντρόγυνο των Μπεθελιτών κάνουν τρία ή τέσσερα ταξίδια το χρόνο—περίπου 3.500 χιλιόμετρα κάθε φορά—για να φροντίσουν τους γονείς τους. Έχτισαν μόνοι τους ένα σπίτι για να καλύψουν τις ανάγκες των γονέων. Έχουν κάνει ταξίδια προκειμένου να φροντίσουν για έκτακτα προβλήματα υγείας. Εδώ και 20 χρόνια περίπου, χρησιμοποιούν ουσιαστικά όλο το χρόνο των διακοπών τους για να ανταποκρίνονται σε αυτή την ευθύνη. Αγαπούν και τιμούν τους γονείς τους, αλλά παράλληλα θεωρούν πολύτιμα τα προνόμια ιερής υπηρεσίας που έχουν.

Ένας άλλος αδελφός είχε πίσω του 36 χρόνια στο έργο περιοδεύοντα επισκόπου όταν αντιμετώπισε μια από τις πιο δύσκολες καταστάσεις της ζωής του, όπως την περιέγραψε ο ίδιος. Η 85χρονη πεθερά του, μια πιστή Μάρτυρας του Ιεχωβά, χρειαζόταν να μένει με κάποιον που να μπορεί να τη βοηθάει. Εκείνον τον καιρό, τα περισσότερα από τα παιδιά της πίστευαν ότι δεν ήταν εύκολο να την έχουν μαζί τους. Ένας από τους συγγενείς είπε στον περιοδεύοντα επίσκοπο ότι αυτός και η σύζυγός του όφειλαν να αφήσουν την υπηρεσία τους για να φροντίσουν τη μητέρα τους εκ μέρους της οικογένειας. Εκείνοι, όμως, δεν εγκατέλειψαν την πολύτιμη υπηρεσία τους· αλλά ούτε και αδιαφόρησαν για τις ανάγκες της μητέρας τους. Τα επόμενα εννιά χρόνια, εκείνη έμενε μαζί τους τον περισσότερο καιρό. Στην αρχή ζούσαν σε ένα ρυμουλκούμενο σπίτι, κατόπιν σε διάφορα διαμερίσματα που τους παρείχαν οι περιοχές. Για μεγάλες περιόδους, ο αδελφός, ο οποίος ήταν τότε επίσκοπος περιφερείας, ταξίδευε για να ανταποκριθεί στους διορισμούς του ενώ η σύζυγός του έμενε μαζί με τη μητέρα της για να της παρέχει στοργική και συνεχή φροντίδα. Κάθε εβδομάδα μετά τη συνάθροιση της Κυριακής, ο σύζυγος έκανε πολύωρα ταξίδια για να επιστρέψει και να τις βοηθήσει. Πολλοί από εκείνους που γνώριζαν την κατάσταση εξέφραζαν βαθιά εκτίμηση για όσα έκανε εκείνο το αντρόγυνο. Αργότερα, υποκινήθηκαν και άλλα μέλη της οικογένειας να προσφέρουν κάποια βοήθεια. Χιλιάδες άτομα που ανήκουν στο λαό του Ιεχωβά συνεχίζουν να ωφελούνται από την υπηρεσία που προσφέρει αυτό το αυτοθυσιαστικό αντρόγυνο επειδή προσκολλήθηκε στο προνόμιο της ειδικής ολοχρόνιας υπηρεσίας.

Με Οικογενειακή Συνεργασία

Όταν διάφορα μέλη της οικογένειας εκτιμούν την αξία της ειδικής ολοχρόνιας υπηρεσίας, μπορεί να συνεργαστούν ώστε τουλάχιστον μερικά μέλη να είναι σε θέση να συμμετάσχουν σε αυτήν.

Ένα τέτοιο πνεύμα οικογενειακής συνεργασίας βοήθησε κάποιο αντρόγυνο Καναδών οι οποίοι υπηρετούν ως ιεραπόστολοι στη Δυτική Αφρική. Εκείνοι δεν περίμεναν μέχρις ότου προκύψει κάποια έκτακτη κατάσταση, ελπίζοντας απλώς ότι δεν θα συνέβαινε τίποτα. Προτού πάνε στη Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς για να προετοιμαστούν για την υπηρεσία τους στο εξωτερικό, ο σύζυγος συζήτησε με το μικρότερο αδελφό του σχετικά με τη φροντίδα της μητέρας τους σε περίπτωση που εκείνη αρρώσταινε ή έμενε ανάπηρη. Δείχνοντας αγάπη για τη μητέρα τους καθώς και εκτίμηση για την αξία του ιεραποστολικού έργου, ο μικρότερος αδελφός του είπε: «Εγώ έχω οικογένεια και παιδιά τώρα. Δεν μπορώ να πάω πολύ μακριά ούτε και να κάνω αυτά που μπορείς να κάνεις εσύ. Έτσι, αν συμβεί κάτι στη μαμά, θα τη φροντίσω εγώ».

Ένα αντρόγυνο που υπηρετεί στη Νότια Αμερική είχε μεγάλη συμπαράσταση από την οικογένεια της συζύγου στο ζήτημα της φροντίδας της ηλικιωμένης μητέρας της. Μια από τις αδελφές της και ο σύζυγός της φρόντιζαν τη μητέρα της μέχρι τον καιρό που αυτή η αδελφή της προσβλήθηκε από μια θανατηφόρα αρρώστια. Τι έγινε κατόπιν; Για να διώξει κάθε ανησυχία, ο γαμπρός της έγραψε: «Όσο ζω εγώ και τα παιδιά, ποτέ δεν θα χρειαστεί να αφήσετε την ιεραποστολική σας υπηρεσία». Η οικογένεια πρόσφερε επιπρόσθετη βοήθεια όταν μια άλλη αδελφή της ιεραποστόλου και ο σύζυγός της άφησαν το σπίτι τους και μετακόμισαν εκεί όπου ζούσε η μητέρα της για να τη φροντίσουν, κάνοντάς το αυτό μέχρι το θάνατό της. Τι θαυμάσιο πνεύμα συνεργασίας! Όλοι τους βοήθησαν υποστηρίζοντας την ιεραποστολική υπηρεσία.

Γονείς που Δίνουν Ανεπιφύλακτα στον Ιεχωβά

Πολλές φορές, οι γονείς δείχνουν εξαιρετική εκτίμηση για την ιερή υπηρεσία. Ανάμεσα στα πιο πολύτιμα αποκτήματά τους με τα οποία μπορούν να τιμούν τον Ιεχωβά είναι και τα ίδια τους τα παιδιά. (Παροιμίες 3:9) Πολλοί Χριστιανοί γονείς ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να αρχίσουν την ολοχρόνια υπηρεσία. Μερικοί δε από αυτούς νιώθουν όπως η Άννα, η οποία έδωσε το γιο της τον Σαμουήλ στον Ιεχωβά για να τον υπηρετεί «πάντοτε», δηλαδή «όλες τις ημέρες που θα υπάρχει».—1 Σαμουήλ 1:22, 28.

Μια τέτοια μητέρα έγραψε στην κόρη της στην Αφρική: «Ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για το υπέροχο προνόμιο που έχεις. Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτα καλύτερο». Σε κάποια άλλη περίπτωση είπε: «Είναι αλήθεια ότι πρέπει να κάνουμε τη θυσία να ζούμε χωριστά, αλλά πόση χαρά νιώθω βλέποντας πώς σε φροντίζει ο Ιεχωβά!»

Ανασκοπώντας τις διάφορες καταστάσεις που είχαν προκύψει όσον αφορά την παροχή της απαιτούμενης φροντίδας στους ηλικιωμένους γονείς του, ένας ιεραπόστολος στον Ισημερινό έγραψε: «Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη βοήθεια που λάβαμε ποτέ η σύζυγός μου και εγώ ήταν οι προσευχές του πατέρα μου. Μετά το θάνατό του, η μητέρα μου μας είπε: “Δεν πέρασε ούτε μια ημέρα χωρίς να προσευχηθεί ο πατέρας σας στον Ιεχωβά ζητώντας του να επιτρέψει και στους δυο σας να παραμείνετε στο διορισμό σας”».

Ένα αντρόγυνο ηλικιωμένων στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α. χαίρονταν για το γεγονός ότι ένας από τους γιους τους ήταν στην ολοχρόνια υπηρεσία. Εκείνος ο γιος και η σύζυγός του βρίσκονταν στην Ισπανία όταν πέθανε η μητέρα του. Τα άλλα μέλη της οικογένειας πίστευαν ότι έπρεπε να γίνουν κάποιες διευθετήσεις για τη φροντίδα του πατέρα τους. Λόγω του ότι ήταν πολύ απασχολημένοι με την κοσμική εργασία τους και την ανατροφή των παιδιών τους, δεν ένιωθαν ότι οι ίδιοι μπορούσαν να αναλάβουν αυτή την ευθύνη. Αντίθετα, παρότρυναν έντονα το αντρόγυνο που βρισκόταν στην ειδική ολοχρόνια υπηρεσία να επιστρέψουν και να φροντίσουν τον πατέρα. Εντούτοις, ο πατέρας, αν και 79 ετών, είχε ακόμη καλή υγεία καθώς και καθαρή πνευματική όραση. Σε ένα οικογενειακό συμβούλιο, αφού τα διάφορα μέλη είπαν τη γνώμη τους, ο πατέρας σηκώθηκε και είπε σταθερά: «Θέλω να επιστρέψουν στην Ισπανία και να συνεχίσουν το έργο τους». Αυτό και έκαναν, αλλά τον βοήθησαν επίσης με άλλους πρακτικούς τρόπους. Τώρα είναι διορισμένοι στο έργο περιοχής στην Ισπανία. Από τότε που έγινε εκείνο το οικογενειακό συμβούλιο, και άλλα μέλη της οικογένειας έχουν δείξει εκτίμηση για όσα κάνει αυτό το αντρόγυνο στην υπηρεσία τους στο εξωτερικό. Έπειτα από μερικά χρόνια, ένας από τους άλλους γιους πήρε τον πατέρα στο σπίτι του και τον φρόντισε μέχρις ότου εκείνος πέθανε.

Στην Πενσυλβανία των Η.Π.Α., ένας χρισμένος αδελφός που είχε κάνει σκαπανικό περίπου 40 χρόνια ήταν πάνω από 90 ετών όταν η σύζυγός του αρρώστησε βαριά και πέθανε. Αυτός είχε ένα γιο και τρεις κόρες, καθώς και πολλά πνευματικά παιδιά. Μια από τις κόρες του ήταν στην ολοχρόνια υπηρεσία πάνω από 40 χρόνια, έχοντας υπηρετήσει μαζί με το σύζυγό της ως ιεραπόστολος, στο έργο περιοδεύοντα καθώς και στο Μπέθελ. Εκείνη βοήθησε ώστε να γίνουν διευθετήσεις για την παροχή κατάλληλης φροντίδας στον πατέρα της. Και οι τοπικοί αδελφοί βοήθησαν επίσης πηγαίνοντάς τον στις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας. Αργότερα, όταν πέθανε ο σύζυγός της, η αδελφή ρώτησε τον πατέρα της αν θα ήθελε να φύγει από το Μπέθελ για να τον φροντίσει. Εκείνος έχει μεγάλη εκτίμηση για τα ιερά πράγματα, και πίστευε ότι οι ανάγκες του μπορούσαν να καλυφτούν με άλλους τρόπους. Έτσι απάντησε: «Αυτό θα ήταν το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσες να κάνεις, και θα ήταν ακόμη χειρότερο αν εγώ σε άφηνα να το κάνεις».

Εκκλησίες που Παρέχουν Υποστήριξη

Μερικές εκκλησίες είναι πολύ υποβοηθητικές όσον αφορά την παροχή φροντίδας στους ηλικιωμένους γονείς εκείνων που βρίσκονται στην ειδική ολοχρόνια υπηρεσία. Εκτιμούν ιδιαίτερα εκείνους που έχουν αφιερώσει πολλά χρόνια σε τέτοιου είδους υπηρεσία. Αν και δεν μπορούν να τους απαλλάξουν από τις Γραφικές ευθύνες τους, αυτές οι εκκλησίες κάνουν πολλά για να ελαφρύνουν το φορτίο, ώστε να μην είναι απαραίτητο να αφήσουν τα παιδιά τον ειδικό διορισμό τους.

Ένα αντρόγυνο από τη Γερμανία βρισκόταν στο διορισμό του στο εξωτερικό περίπου 17 χρόνια, το μεγαλύτερο διάστημα στο έργο περιοδεύοντα επισκόπου, όταν οι ανάγκες της ηλικιωμένης μητέρας του αδελφού άρχισαν να αυξάνουν. Κάθε χρόνο χρησιμοποιούσαν τις διακοπές τους για να τη βοηθούν. Διάφοροι Μάρτυρες που έμεναν κοντά πρόσφεραν και αυτοί στοργική βοήθεια. Αργότερα, όταν το αντρόγυνο που βρίσκεται στην ολοχρόνια υπηρεσία ήταν μαζί με τη μητέρα στη διάρκεια μιας κρίσιμης περιόδου, οι πρεσβύτεροι της τοπικής εκκλησίας διευθέτησαν να συναντηθούν μαζί τους. Γνώριζαν καλά τα όσα έκανε αυτό το αντρόγυνο σε τακτική βάση για τη μητέρα τους. Επίσης, εκτιμούσαν την αξία της ειδικής υπηρεσίας στην οποία συμμετείχε εκείνο το αντρόγυνο. Έτσι, οι πρεσβύτεροι πρότειναν ένα πρόγραμμα για την παροχή φροντίδας στη μητέρα και κατόπιν είπαν: «Δεν μπορείτε να κάνετε για αυτήν περισσότερα από όσα κάνετε· εμείς θα σας βοηθήσουμε ώστε να μπορέσετε να μείνετε στο διορισμό σας στην Ισπανία». Εδώ και εφτά χρόνια, εκείνοι οι πρεσβύτεροι εξακολουθούν να το κάνουν αυτό.

Παρόμοια, ένας αδελφός που υπηρετεί στη Σενεγάλη από το 1967 έλαβε πολλή στοργική υποστήριξη από την εκκλησία της περιοχής του πατέρα του. Όταν προέκυψε μια κρίσιμη κατάσταση, ο σύζυγος, με την πρόθυμη συνεργασία της στοργικής συζύγου του, ταξίδεψε μόνος στις Ηνωμένες Πολιτείες για να βοηθήσει τους γονείς του. Έκρινε απαραίτητο να μείνει εκεί αρκετούς μήνες. Η κατάσταση ήταν δύσκολη, αλλά αφού έκανε ό,τι μπορούσε, η εκκλησία παρενέβη και βοήθησε ώστε να μπορέσει εκείνος να συνεχίσει την ιεραποστολική υπηρεσία του. Σε μια περίοδο περίπου 18 ετών, η εκκλησία παρείχε στοργική βοήθεια με αναρίθμητους τρόπους, πρώτα για τον πατέρα (παρ’ όλο που εκείνος δεν αναγνώριζε πλέον πολλούς από τους αδελφούς) και κατόπιν για τη μητέρα. Μήπως αυτό απάλλαξε το γιο από την ευθύνη; Όχι· εκείνος ταξίδευε συχνά από τη Σενεγάλη και χρησιμοποιούσε τις διακοπές του για να προσφέρει όση βοήθεια μπορούσε. Αλλά πολλά άτομα σε εκείνη την εκκλησία χαίρονταν καθώς γνώριζαν ότι είχαν συμβάλει και αυτοί στο να παραμείνει ένα σκληρά εργαζόμενο αντρόγυνο στην ειδική ολοχρόνια υπηρεσία στη Σενεγάλη.

Ο Ιησούς είπε ότι εκείνοι που άφησαν τα πάντα για χάρη των καλών νέων θα είχαν εκατονταπλάσιους αδελφούς, αδελφές, μητέρες και παιδιά. (Μάρκος 10:29, 30) Αυτό ασφαλώς αληθεύει για τους υπηρέτες του Ιεχωβά. Ένα αντρόγυνο που υπηρετεί τώρα στο Μπενίν, στη Δυτική Αφρική, το ένιωσε αυτό με ιδιαίτερο τρόπο όταν δυο Μάρτυρες από την εκκλησία των γονέων τους τούς είπαν να μην ανησυχούν για τους γονείς τους. Και πρόσθεσαν: «Οι γονείς σας είναι και δικοί μας γονείς».

Ναι, υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να δείξουμε ότι έχουμε μεγάλη εκτίμηση για τα προνόμια της ιερής υπηρεσίας. Εσείς διακρίνετε κάποιους τρόπους για να το κάνετε αυτό ακόμη πληρέστερα;

[Εικόνες στη σελίδα 26]

Έχουν προσφέρει τον εαυτό τους για ειδική ολοχρόνια υπηρεσία