Τους Μισούν για την Πίστη Τους

«Θα είστε αντικείμενα του μίσους όλων των ανθρώπων εξαιτίας του ονόματός μου».—ΜΑΤΘΑΙΟΣ 10:22.

1, 2. Μπορείτε να αφηγηθείτε μερικές πραγματικές εμπειρίες τις οποίες είχαν κάποιοι Μάρτυρες του Ιεχωβά επειδή εφαρμόζουν στην πράξη τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις;

ΕΝΑΣ έντιμος καταστηματάρχης από την Κρήτη συλλαμβάνεται δεκάδες φορές και φέρνεται επανειλημμένα ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων. Εκτίει συνολικά πάνω από έξι χρόνια στη φυλακή, μακριά από τη σύζυγό του και τα πέντε παιδιά του. Στην Ιαπωνία ένας 17χρονος μαθητής αποβάλλεται από το σχολείο, μολονότι έχει καλή διαγωγή και είναι ο καλύτερος από τους 42 μαθητές της τάξης του. Στη Γαλλία αρκετοί άνθρωποι απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες από τη δουλειά τους παρότι έχουν άριστο υπόμνημα επιμελούς και ευσυνείδητης εργασίας. Τι το κοινό υπάρχει σε αυτές τις πραγματικές εμπειρίες;

² Όλα τα άτομα που περιλαμβάνονται είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το «έγκλημά» τους; Βασικά το ότι εφαρμόζουν στην πράξη τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Υπακούοντας στις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού, ο καταστηματάρχης μετέδιδε την πίστη του σε άλλους. (Ματθαίος 28:19, 20) Καταδικάστηκε με βάση κυρίως έναν απαρχαιωμένο ελληνικό νόμο ο οποίος καθιστά τον προσηλυτισμό ποινικό αδίκημα. Ο μαθητής αποβλήθηκε επειδή η Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή του δεν του επέτρεπε να συμμετάσχει σε υποχρεωτικές ασκήσεις κεντό (ιαπωνική ξιφομαχία). (Ησαΐας 2:4) Και αυτοί που απολύθηκαν από την εργασία τους στη Γαλλία πληροφορήθηκαν πως ο μοναδικός λόγος για την απόλυσή τους ήταν το ότι προσδιόριζαν τον εαυτό τους ως Μάρτυρα του Ιεχωβά.

3. Γιατί είναι σχετικά σπάνιο για τους περισσότερους Μάρτυρες του Ιεχωβά το να υποφέρουν μεγάλα παθήματα στα χέρια άλλων ανθρώπων;

³ Τέτοιες σκληρές εμπειρίες είναι χαρακτηριστικές των όσων έχουν υπομείνει πρόσφατα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε μερικές χώρες. Ωστόσο, για τους περισσότερους Μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι σχετικά σπάνιο το να υποφέρουν μεγάλα παθήματα στα χέρια άλλων ανθρώπων. Ο λαός του Ιεχωβά είναι γνωστός παγκόσμια για την καλή διαγωγή του—φήμη η οποία δεν δίνει σε οποιονδήποτε κανένα βάσιμο λόγο να θέλει να τους βλάψει. (1 Πέτρου 2:11, 12) Αυτοί δεν συνωμοτούν ούτε εμπλέκονται σε επιβλαβή συμπεριφορά. (1 Πέτρου 4:15) Απεναντίας, προσπαθούν να ζουν σε αρμονία με τη συμβουλή της Αγίας Γραφής σύμφωνα με την οποία πρέπει να υποτάσσονται πρώτα στον Θεό και έπειτα στις κοσμικές κυβερνήσεις. Πληρώνουν τους φόρους που απαιτεί ο νόμος και προσπαθούν να “είναι ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους”. (Ρωμαίους 12:18· 13:6, 7· 1 Πέτρου 2:13-17) Στα πλαίσια του Γραφικού εκπαιδευτικού τους έργου, προάγουν το σεβασμό για το νόμο, τις οικογενειακές αξίες και την ηθική. Πολλές κυβερνήσεις τούς έχουν επαινέσει για το ότι είναι νομοταγείς πολίτες. (Ρωμαίους 13:3) Εντούτοις, όπως δείχνει η εναρκτήρια παράγραφος, έχουν γίνει κατά καιρούς στόχος εναντίωσης—σε μερικές χώρες, ακόμη και κυβερνητικών απαγορεύσεων. Μήπως θα πρέπει να μας εκπλήσσει αυτό;

Το «Κόστος» που Συνεπάγεται το να Είναι Κάποιος Μαθητής

4. Σύμφωνα με τον Ιησού, τι θα μπορούσε να αναμένει κάποιος εφόσον γινόταν μαθητής του;

⁴ Ο Ιησούς Χριστός δεν άφησε καμιά αμφιβολία σχετικά με το τι θα περιλάμβανε το να είναι κάποιος μαθητής του. «Ο δούλος δεν είναι μεγαλύτερος από τον κύριό του», είπε στους ακολούθους του. «Αν επέφεραν διωγμό σε εμένα, και σε εσάς θα επιφέρουν διωγμό». Ο Ιησούς μισήθηκε «χωρίς αιτία». (Ιωάννης 15:18-20, 25· Ψαλμός 69:4· Λουκάς 23:22) Οι μαθητές του μπορούσαν να αναμένουν το ίδιο—εναντίωση χωρίς βάσιμο λόγο. Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, ο ίδιος τους προειδοποίησε: “Θα είστε αντικείμενα μίσους”.—Ματθαίος 10:22· 24:9.

5, 6. (α) Για ποιο λόγο πρότρεψε ο Ιησούς τους μελλοντικούς ακολούθους του να “λογαριάσουν το κόστος”; (β) Γιατί, λοιπόν, δεν θα πρέπει να παραξενευόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε εναντίωση;

⁵ Γι’ αυτό, ο Ιησούς πρότρεψε τους μελλοντικούς ακολούθους του να “λογαριάσουν το κόστος” που συνεπάγεται το να είναι κάποιος μαθητής του. (Λουκάς 14:28, Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφραση [Revised Standard Version]) Γιατί; Όχι για να κρίνουν αν θα έπρεπε να γίνουν ακόλουθοί του ή όχι, αλλά για να είναι αποφασισμένοι να ανταποκριθούν σε ό,τι περιλαμβάνεται. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να υπομείνουμε οποιεσδήποτε δοκιμασίες ή κακουχίες συνοδεύουν αυτό το προνόμιο. (Λουκάς 14:27) Κανένας δεν μας εξαναγκάζει να υπηρετούμε τον Ιεχωβά ως ακόλουθοι του Χριστού. Είναι οικειοθελής απόφαση· είναι επίσης απόφαση κατόπιν πληροφόρησης. Γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι, εκτός από τις ευλογίες που θα απολαύσουμε αρχίζοντας μια αφιερωμένη σχέση με τον Θεό, θα είμαστε “αντικείμενα μίσους”. Γι’ αυτό δεν παραξενευόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε εναντίωση. Έχουμε “λογαριάσει το κόστος” και είμαστε πλήρως προετοιμασμένοι να το πληρώσουμε.—1 Πέτρου 4:12-14.

⁶ Γιατί θέλουν μερικοί, περιλαμβανομένων και ορισμένων κυβερνητικών αρχών, να εναντιώνονται στους αληθινούς Χριστιανούς; Για να πάρουμε την απάντηση, είναι υποβοηθητικό να εξετάσουμε δύο θρησκευτικές ομάδες του πρώτου αιώνα Κ.Χ. Και οι δύο μισήθηκαν—αλλά για πολύ διαφορετικούς λόγους.

Μίσησαν και Μισήθηκαν

7, 8. Ποιες διδασκαλίες αντανακλούσαν περιφρόνηση για τους Εθνικούς, και, ως αποτέλεσμα, ποια στάση αναπτύχθηκε ανάμεσα στους Ιουδαίους;

⁷ Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο Ισραήλ βρισκόταν υπό ρωμαϊκή διακυβέρνηση, και ο Ιουδαϊσμός, το Ιουδαϊκό θρησκευτικό σύστημα, βρισκόταν κατά κύριο λόγο υπό τον καταπιεστικό έλεγχο που ασκούσαν ηγέτες όπως οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. (Ματθαίος 23:2-4) Αυτοί οι φανατικοί ηγέτες πήραν τις αρχές του Μωσαϊκού Νόμου περί αποχωρισμού από τα έθνη και τις διαστρέβλωσαν ώστε να απαιτούν καταφρόνηση για τους μη Ιουδαίους. Στην πορεία, παρήγαγαν μια θρησκεία που γεννούσε μίσος για τους Εθνικούς και, ως εκ τούτου, προκαλούσε το μίσος των Εθνικών.

⁸ Δεν ήταν δύσκολο για τους Ιουδαίους ηγέτες να κηρύττουν την περιφρόνηση για τους Εθνικούς, εφόσον οι Ιουδαίοι εκείνον τον καιρό θεωρούσαν τους Εθνικούς ποταπά πλάσματα. Οι θρησκευτικοί ηγέτες δίδασκαν ότι μια Ιουδαία δεν έπρεπε ποτέ να είναι μόνη με Εθνικούς, διότι «υπάρχουν υποψίες για αυτούς ότι είναι ακόλαστοι». Ένας Ιουδαίος δεν έπρεπε να «μένει μόνος μαζί τους επειδή υπάρχουν υποψίες για αυτούς ότι χύνουν αίμα». Το γάλα που άρμεγε ένας Εθνικός δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εκτός αν ήταν παρών κάποιος Ιουδαίος για να παρακολουθήσει το άρμεγμα. Με την επιρροή των ηγετών τους, οι Ιουδαίοι είχαν αναπτύξει ακατάδεχτη στάση και άκαμπτη υπεροψία.—Παράβαλε Ιωάννης 4:9.

9. Ποια ήταν η επίδραση της διδασκαλίας των Ιουδαίων ηγετών αναφορικά με τους μη Ιουδαίους;

⁹ Τέτοιου είδους διδασκαλίες αναφορικά με τους μη Ιουδαίους συνέβαλαν ελάχιστα στην προώθηση των καλών σχέσεων ανάμεσα στους Ιουδαίους και στους Εθνικούς. Οι Εθνικοί έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι οι Ιουδαίοι μισούσαν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος (ο οποίος γεννήθηκε γύρω στο 56 Κ.Χ.) είπε σχετικά με τους Ιουδαίους ότι «τρέφουν για την υπόλοιπη ανθρωπότητα όλο το μίσος που θα έτρεφε ένας εχθρός». Ο Τάκιτος ισχυρίστηκε επίσης ότι οι Εθνικοί που προσηλυτίζονταν στον Ιουδαϊσμό διδάσκονταν να αποκηρύττουν τη χώρα τους και να βλέπουν την οικογένειά τους και τους φίλους τους ως κάτι το τιποτένιο. Ως επί το πλείστον, οι Ρωμαίοι ανέχονταν τους Ιουδαίους, των οποίων ο αριθμός ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να προκαλεί φόβο. Ωστόσο, μια Ιουδαϊκή επανάσταση το 66 Κ.Χ. προκάλεσε σκληρά αντίποινα από μέρους των Ρωμαίων, πράγμα που οδήγησε στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ.

10, 11. (α) Ποια συμπεριφορά προς τους ξένους απαιτούσε ο Μωσαϊκός Νόμος; (β) Ποιο μάθημα παίρνουμε από αυτό που συνέβη στον Ιουδαϊσμό;

¹⁰ Πώς συγκρινόταν αυτή η άποψη για τους ξένους με τη θρησκεία που περιγράφεται στο Μωσαϊκό Νόμο; Ο Νόμος πράγματι προωθούσε τον αποχωρισμό από τα έθνη, αλλά αυτό αποσκοπούσε στο να προστατευτούν οι Ισραηλίτες, ιδιαίτερα η αγνή λατρεία τους. (Ιησούς του Ναυή 23:6-8) Εντούτοις, ο Νόμος απαιτούσε να συμπεριφέρονται στους ξένους με δικαιοσύνη και αμεροληψία, και να τους δέχονται φιλόξενα—εφόσον αυτοί δεν έδειχναν κατάφωρη ανυπακοή στους νόμους του Ισραήλ. (Λευιτικό 24:22) Απομακρυνόμενοι από το λογικό πνεύμα που ήταν ολοφάνερο στο Νόμο αναφορικά με τους ξένους, οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες των ημερών του Ιησού παρήγαγαν μια θρησκεία που γεννούσε μίσος και γινόταν αντικείμενο μίσους. Τελικά, το Ιουδαϊκό έθνος του πρώτου αιώνα έχασε την εύνοια του Ιεχωβά.—Ματθαίος 23:38.

¹¹ Υπάρχει εδώ κάποιο μάθημα για εμάς; Ναι, υπάρχει. Η αυτοδικαιούμενη, υπεροπτική στάση που καταφρονεί όσους δεν συμμερίζονται τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις δεν αντιπροσωπεύει σωστά την αγνή λατρεία του Ιεχωβά ούτε τον ευαρεστεί. Αναλογιστείτε τους πιστούς Χριστιανούς του πρώτου αιώνα. Αυτοί δεν μισούσαν τους μη Χριστιανούς ούτε επαναστατούσαν εναντίον της Ρώμης. Παρ’ όλα αυτά, ήταν “αντικείμενα μίσους”. Γιατί; Και από ποιους;

Οι Πρώτοι Χριστιανοί—Από Ποιους Μισούνταν;

12. Πώς φαίνεται καθαρά από τις Γραφές ότι ο Ιησούς θέλει να έχουν οι ακόλουθοί του ισορροπημένη άποψη για τους μη Χριστιανούς;

¹² Φαίνεται καθαρά από τις διδασκαλίες του Ιησού ότι σκοπός του ήταν να έχουν οι μαθητές του ισορροπημένη άποψη για τους μη Χριστιανούς. Από τη μια μεριά, είπε ότι οι ακόλουθοί του θα ήταν αποχωρισμένοι από τον κόσμο—δηλαδή ότι θα απέφευγαν τη στάση και τη διαγωγή που συγκρούονταν με τις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά. Θα παρέμεναν ουδέτεροι σε ζητήματα πολέμου και πολιτικής. (Ιωάννης 17:14, 16) Από την άλλη μεριά, αντί να κηρύττει την περιφρόνηση για τους μη Χριστιανούς, ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του να “αγαπούν τους εχθρούς τους”. (Ματθαίος 5:44) Ο απόστολος Παύλος πρότρεψε τους Χριστιανούς: «Αν πεινάει ο εχθρός σου, τρέφε τον· αν διψάει, δίνε του να πιει». (Ρωμαίους 12:20) Είπε επίσης στους Χριστιανούς να “εργάζονται το καλό προς όλους”.—Γαλάτες 6:10.

13. Γιατί εναντιώνονταν τόσο πολύ οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες στους μαθητές του Χριστού;

¹³ Εντούτοις, οι μαθητές του Χριστού σύντομα διαπίστωσαν ότι ήταν “αντικείμενα μίσους” το οποίο προερχόταν από τρεις πηγές. Πρώτοι ήταν οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες. Δεν είναι καθόλου παράξενο το γεγονός ότι οι Χριστιανοί τράβηξαν γρήγορα την προσοχή τους! Οι Χριστιανοί είχαν υψηλές αρχές ως προς την ηθική και την ακεραιότητα, και μετέδιδαν με φλογερό ζήλο ένα ελπιδοφόρο άγγελμα. Χιλιάδες άτομα εγκατέλειψαν τον Ιουδαϊσμό και ασπάστηκαν τη Χριστιανοσύνη. (Πράξεις 2:41· 4:4· 6:7) Για τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες, οι Ιουδαίοι μαθητές του Ιησού δεν ήταν παρά αποστάτες! (Παράβαλε Πράξεις 13:45.) Εκείνοι οι οργισμένοι ηγέτες πίστευαν ότι η Χριστιανοσύνη ανέτρεπε τις παραδόσεις τους. Μάλιστα απέκρουε την άποψή τους για τους Εθνικούς! Από το 36 Κ.Χ., οι Εθνικοί μπορούσαν να γίνουν Χριστιανοί, έχοντας την ίδια πίστη και απολαμβάνοντας τα ίδια προνόμια με τους Ιουδαίους Χριστιανούς.—Πράξεις 10:34, 35.

14, 15. (α) Γιατί επέσυραν οι Χριστιανοί το μίσος των ειδωλολατρών; Δώστε παράδειγμα. (β) Οι πρώτοι Χριστιανοί έφτασαν στο σημείο να είναι «αντικείμενα του μίσους» ποιας τρίτης ομάδας;

¹⁴ Δεύτερον, οι Χριστιανοί επέσυραν το μίσος των ειδωλολατρών. Λόγου χάρη, στην αρχαία Έφεσο, η κατασκευή ασημένιων ομοιωμάτων του ναού της θεάς Αρτέμιδος ήταν επικερδής επιχείρηση. Όταν όμως ο Παύλος κήρυξε εκεί, ανταποκρίθηκε ένας αρκετά μεγάλος αριθμός Εφεσίων, εγκαταλείποντας τη λατρεία της Αρτέμιδος. Καθώς απειλούνταν το επάγγελμά τους, οι αργυροχόοι ξεσηκώθηκαν. (Πράξεις 19:24-41) Κάτι παρόμοιο συνέβη μετά την εξάπλωση της Χριστιανοσύνης στη Βιθυνία (τώρα βορειοδυτική Τουρκία). Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από την ολοκλήρωση των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, όταν ο κυβερνήτης της Βιθυνίας, ο Πλίνιος ο Νεότερος, ανέφερε ότι οι ειδωλολατρικοί ναοί εγκαταλείφθηκαν και οι πωλήσεις τροφής για τα ζώα που χρησιμοποιούνταν σε θυσίες είχαν ελαττωθεί πολύ. Κατηγορήθηκαν οι Χριστιανοί—και υπέστησαν διωγμό—εφόσον η λατρεία τους δεν επέτρεπε τις θυσίες ζώων και τα είδωλα. (Εβραίους 10:1-9· 1 Ιωάννη 5:21) Σαφώς, η εξάπλωση της Χριστιανοσύνης επηρέαζε ορισμένα επενδεδυμένα συμφέροντα τα οποία συνδέονταν με την ειδωλολατρία, και εκείνοι που έχαναν τόσο το επάγγελμά τους όσο και χρήματα δυσφορούσαν με αυτό.

¹⁵ Τρίτον, οι Χριστιανοί έγιναν «αντικείμενα του μίσους» των εθνικιστών Ρωμαίων. Στην αρχή, οι Χριστιανοί ήταν γνωστοί στους Ρωμαίους ως μια μικρή και ίσως φανατική θρησκευτική ομάδα. Με τον καιρό όμως, απλώς και μόνο το να ομολογήσει κάποιος ότι ήταν Χριστιανός έγινε αδίκημα που τιμωρούνταν με θάνατο. Γιατί να γίνονται θύματα διωγμού και να θανατώνονται έντιμοι πολίτες που ζούσαν Χριστιανική ζωή;

Οι Πρώτοι Χριστιανοί—Γιατί Μισήθηκαν στο Ρωμαϊκό Κόσμο;

16. Από ποιες απόψεις έμεναν οι Χριστιανοί αποχωρισμένοι από τον κόσμο, και γιατί τους έκανε αυτό αντιδημοφιλείς στο ρωμαϊκό κόσμο;

¹⁶ Πρωτίστως, οι Χριστιανοί μισήθηκαν στο ρωμαϊκό κόσμο επειδή εφάρμοζαν στην πράξη τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Παραδείγματος χάρη, έμεναν αποχωρισμένοι από τον κόσμο. (Ιωάννης 15:19) Γι’ αυτό δεν κατείχαν πολιτικά αξιώματα και αρνούνταν τη στρατιωτική υπηρεσία. Ως αποτέλεσμα, «περιγράφονταν σαν άνθρωποι νεκροί σε σχέση με τον κόσμο και άχρηστοι για όλες τις υποθέσεις της ζωής», λέει ο ιστορικός Αύγουστος Νέανδρος. Το ότι δεν ήταν μέρος του κόσμου σήμαινε επίσης πως απέφευγαν τις πονηρές οδούς του διεφθαρμένου ρωμαϊκού κόσμου. “Οι μικρές Χριστιανικές κοινότητες σκανδάλιζαν τον έκδοτο στις ηδονές ειδωλολατρικό κόσμο με την ευσέβεια και την ευπρέπειά τους”, εξηγεί ο ιστορικός Γουίλ Ντουράν. (1 Πέτρου 4:3, 4) Διώκοντας και εκτελώντας τους Χριστιανούς, οι Ρωμαίοι ίσως επιδίωκαν να κατασιγάσουν την ενοχλητική φωνή της συνείδησης.

17. Τι δείχνει ότι το έργο κηρύγματος των Χριστιανών του πρώτου αιώνα ήταν αποτελεσματικό;

¹⁷ Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα κήρυτταν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού με ασυμβίβαστο ζήλο. (Ματθαίος 24:14) Γύρω στο 60 Κ.Χ., ο Παύλος μπορούσε να πει ότι τα καλά νέα είχαν “κηρυχτεί σε όλη τη δημιουργία που είναι κάτω από τον ουρανό”. (Κολοσσαείς 1:23) Μέχρι το τέλος του πρώτου αιώνα, οι ακόλουθοι του Ιησού είχαν κάνει μαθητές σε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία—στην Ασία, στην Ευρώπη και στην Αφρική! Ακόμη και μερικά μέλη του “σπιτικού του Καίσαρα” έγιναν Χριστιανοί.a (Φιλιππησίους 4:22) Αυτό το γεμάτο ζήλο κήρυγμα προκάλεσε δυσφορία. Ο Νέανδρος λέει: «Η Χριστιανοσύνη προόδευε σταθερά ανάμεσα σε ανθρώπους όλων των τάξεων και απειλούσε να καταλύσει τη θρησκεία του κράτους».

18. Πώς η απόδοση αποκλειστικής αφοσίωσης στον Ιεχωβά έφερε σε σύγκρουση τους Χριστιανούς με τη ρωμαϊκή κυβέρνηση;

¹⁸ Οι ακόλουθοι του Ιησού απέδιδαν στον Ιεχωβά αποκλειστική αφοσίωση. (Ματθαίος 4:8-10) Ίσως αυτή η πτυχή της λατρείας τους, περισσότερο από κάθε άλλη, να τους έφερε σε σύγκρουση με τη Ρώμη. Οι Ρωμαίοι ήταν ανεκτικοί απέναντι στις άλλες θρησκείες, αρκεί οι οπαδοί τους να συμμετείχαν επίσης στη λατρεία του αυτοκράτορα. Οι πρώτοι Χριστιανοί απλώς δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν σε τέτοια λατρεία. Θεωρούσαν τον εαυτό τους υπόλογο σε μια εξουσία υψηλότερη από αυτήν του Ρωμαϊκού Κράτους, δηλαδή στον Ιεχωβά Θεό. (Πράξεις 5:29) Ως αποτέλεσμα, άσχετα με το πόσο καλός πολίτης ήταν ένας Χριστιανός από κάθε άλλη άποψη, θεωρούνταν εχθρός του κράτους.

19, 20. (α) Ποιοι ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για τις μοχθηρές συκοφαντίες που διαδίδονταν εναντίον των πιστών Χριστιανών; (β) Ποιες ψευδείς κατηγορίες εκτοξεύονταν εναντίον των Χριστιανών;

¹⁹ Υπήρχε και άλλος ένας λόγος για τον οποίο οι πιστοί Χριστιανοί έγιναν “αντικείμενα μίσους” στο ρωμαϊκό κόσμο: Οι μοχθηρές συκοφαντίες εναντίον τους γίνονταν εύκολα πιστευτές, κατηγορίες για τις οποίες η ευθύνη των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών δεν ήταν καθόλου μικρή. (Πράξεις 17:5-8) Γύρω στο 60 ή 61 Κ.Χ., όταν ο Παύλος βρισκόταν στη Ρώμη περιμένοντας να δικαστεί από τον Αυτοκράτορα Νέρωνα, κάποιοι Ιουδαίοι ηγέτες είπαν σχετικά με τους Χριστιανούς: «Αληθινά, σε ό,τι αφορά αυτή την αίρεση, είναι γνωστό σε εμάς ότι παντού μιλούν εναντίον της». (Πράξεις 28:22) Είναι βέβαιο ότι ο Νέρων θα είχε ακούσει συκοφαντικές ιστορίες για αυτούς. Το 64 Κ.Χ., όταν ο Νέρων κατηγορήθηκε για την πυρκαγιά που κατέστρεψε τη Ρώμη, λέγεται ότι διάλεξε ως εξιλαστήρια θύματα τους Χριστιανούς, οι οποίοι ήδη συκοφαντούνταν. Αυτό φαίνεται ότι προκάλεσε ένα κύμα βίαιου διωγμού που αποσκοπούσε στην εξολόθρευση των Χριστιανών.

²⁰ Οι ψευδείς κατηγορίες εναντίον των Χριστιανών ήταν συχνά ένα μείγμα από απροκάλυπτα ψέματα και διαστρέβλωση των πεποιθήσεών τους. Επειδή ήταν μονοθεϊστές και δεν λάτρευαν τον αυτοκράτορα, τους αποκαλούσαν αθεϊστές. Εφόσον μερικά μέλη των οικογενειών τους τα οποία δεν ήταν Χριστιανοί εναντιώνονταν στους Χριστιανούς συγγενείς τους, οι Χριστιανοί κατηγορούνταν ότι διέλυαν οικογένειες. (Ματθαίος 10:21) Τους χαρακτήριζαν κανίβαλους, κατηγορία η οποία, όπως αναφέρουν μερικές πηγές, βασιζόταν στη διαστρέβλωση κάποιων πραγμάτων που είπε ο Ιησούς στο Δείπνο του Κυρίου.—Ματθαίος 26:26-28.

21. Για ποιους δύο λόγους ήταν οι Χριστιανοί “αντικείμενα μίσους”;

²¹ Επομένως, οι πιστοί Χριστιανοί ήταν «αντικείμενα του μίσους» των Ρωμαίων για δύο βασικούς λόγους: (1) εξαιτίας των βασισμένων στη Γραφή πεποιθήσεων και συνηθειών τους και (2) εξαιτίας των ψεύτικων κατηγοριών που εκτοξεύονταν εναντίον τους. Άσχετα με το λόγο, οι εναντιούμενοι δεν είχαν παρά έναν αντικειμενικό στόχο—να καταπνίξουν τη Χριστιανοσύνη. Ασφαλώς, οι πραγματικοί υποκινητές του διωγμού των Χριστιανών ήταν υπερανθρώπινοι εναντιούμενοι, αόρατες πονηρές πνευματικές δυνάμεις.—Εφεσίους 6:12.

22. (α) Ποιο παράδειγμα δείχνει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να “εργάζονται το καλό προς όλους”; (Βλέπε πλαίσιο στη σελίδα 11.) (β) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

²² Όπως οι πρώτοι Χριστιανοί, έτσι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στους σύγχρονους καιρούς είναι “αντικείμενα μίσους” σε διάφορες χώρες. Εντούτοις αυτοί δεν μισούν εκείνους που δεν είναι Μάρτυρες· ούτε αποτέλεσαν ποτέ πρόσφορο έδαφος για εξεγέρσεις εναντίον κυβερνήσεων. Τουναντίον, είναι παγκόσμια γνωστοί για το ότι ασκούν γνήσια αγάπη που υπερπηδά όλους τους κοινωνικούς, φυλετικούς και εθνικούς φραγμούς. Γιατί, λοιπόν, διώκονται; Και πώς αντιδρούν στην εναντίωση; Αυτές οι ερωτήσεις θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Γιατί πρότρεψε ο Ιησούς τους μελλοντικούς ακολούθους του να λογαριάσουν το κόστος που συνεπάγεται το να είναι κάποιος μαθητής του;

◻ Ποια επίδραση είχε στον Ιουδαϊσμό η επικρατούσα άποψη για τους μη Ιουδαίους, και τι μαθαίνουμε εμείς από αυτό;

◻ Από ποιες τρεις πηγές αντιμετώπισαν εναντίωση οι πιστοί πρώτοι Χριστιανοί;

◻ Για ποιους βασικούς λόγους ήταν οι πρώτοι Χριστιανοί «αντικείμενα του μίσους» των Ρωμαίων;

[Πλαίσιο στη σελίδα 11]

“Εργάζονται το Καλό Προς Όλους”

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους τη νουθεσία της Αγίας Γραφής σύμφωνα με την οποία πρέπει να “εργάζονται το καλό προς όλους”. (Γαλάτες 6:10) Σε καιρούς ανάγκης, η αγάπη για τον πλησίον τούς υποκινεί να βοηθούν εκείνους που δεν συμμερίζονται τις δικές τους θρησκευτικές απόψεις. Παραδείγματος χάρη, στη διάρκεια της ολέθριας κατάστασης που επικρατούσε στη Ρουάντα το 1994, Μάρτυρες από την Ευρώπη πήγαν εθελοντικά στην Αφρική προκειμένου να συμβάλουν στις προσπάθειες για παροχή βοήθειας. Δημιουργήθηκαν γρήγορα καλά οργανωμένα στρατόπεδα και υπαίθρια νοσοκομεία για να προσφέρουν βοήθεια. Τεράστιες ποσότητες από τρόφιμα, ρουχισμό και κουβέρτες στάλθηκαν αεροπορικώς. Ο αριθμός των προσφύγων που ωφελήθηκαν από αυτή την προσπάθεια για παροχή βοήθειας ήταν υπερτριπλάσιος του αριθμού των Μαρτύρων οι οποίοι ζούσαν στην περιοχή.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα κήρυτταν τα καλά νέα με ασυμβίβαστο ζήλο