Υπερασπιζόμαστε την Πίστη Μας

«Αγιάστε τον Χριστό ως Κύριο στις καρδιές σας, πάντοτε έτοιμοι για υπεράσπιση μπροστά σε όποιον σας ζητάει λόγο για την ελπίδα την οποία έχετε μέσα σας».—1 ΠΕΤΡΟΥ 3:15.

1, 2. Γιατί δεν εκπλήσσονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από την εναντίωση, αλλά τι θέλουν;

ΣΤΙΣ περισσότερες χώρες, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζονται γενικά ως έντιμοι άνθρωποι που ζουν καθαρή ζωή. Πολλοί τους θεωρούν καλούς γείτονες οι οποίοι δεν προξενούν κανένα πρόβλημα. Ωστόσο, η ειρωνεία είναι ότι αυτοί οι ειρηνόφιλοι Χριστιανοί έχουν υποστεί άδικο διωγμό—σε καιρούς πολέμου και ειρήνης. Αυτή η εναντίωση δεν τους εκπλήσσει. Μάλιστα, την αναμένουν. Εξάλλου, γνωρίζουν ότι οι πιστοί Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. ήταν “αντικείμενα μίσους”· γιατί, λοιπόν, να αναμένουν διαφορετική μεταχείριση εκείνοι που προσπαθούν να είναι αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού σήμερα; (Ματθαίος 10:22) Άλλωστε, η Αγία Γραφή λέει: «Όλοι όσοι θέλουν να ζουν με θεοσεβή αφοσίωση σε σχέση με τον Χριστό Ιησού θα υποστούν διωγμό».—2 Τιμόθεο 3:12.

² Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν επιζητούν το διωγμό ούτε απολαμβάνουν τις ταλαιπωρίες—τα πρόστιμα, τις φυλακίσεις ή τη βάναυση μεταχείριση—που μπορεί να φέρει ο διωγμός. Θέλουν να “ζουν μια ήρεμη και ήσυχη ζωή” ώστε να μπορούν να κηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού χωρίς εμπόδια. (1 Τιμόθεο 2:1, 2) Εκτιμούν τη θρησκευτική ελευθερία που έχουν στις περισσότερες χώρες για να συνεχίζουν να ασκούν τη λατρεία τους και κάνουν ευσυνείδητα ό,τι μπορούν προκειμένου να “είναι ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους”, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι ιθύνοντες των ανθρώπινων κυβερνήσεων. (Ρωμαίους 12:18· 13:1-7) Γιατί, λοιπόν, είναι “αντικείμενα μίσους”;

3. Ποιος είναι ένας λόγος για τον οποίο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μισούνται άδικα;

³ Βασικά, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μισούνται άδικα για τους ίδιους λόγους για τους οποίους διώκονταν οι πρώτοι Χριστιανοί. Πρώτον, οι τρόποι με τους οποίους οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θέτουν σε εφαρμογή τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις τους κάνουν αντιδημοφιλείς σε μερικούς ανθρώπους. Παραδείγματος χάρη, κηρύττουν με ζήλο τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού, αλλά οι άνθρωποι πολλές φορές παρεξηγούν το ζήλο τους, θεωρώντας το κήρυγμά τους «προσηλυτισμό με φορτικότητα». (Παράβαλε Πράξεις 4:19, 20.) Επίσης, είναι ουδέτεροι ως προς την πολιτική και τους πολέμους των εθνών, και μερικές φορές αυτό έχει εσφαλμένα εκληφθεί ως ένδειξη ότι οι Μάρτυρες δεν είναι αφοσιωμένοι πολίτες.—Μιχαίας 4:3, 4.

4, 5. (α) Πώς έχουν αποτελέσει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στόχο ψευδών κατηγοριών; (β) Ποιοι είναι συχνά οι κύριοι υποκινητές του διωγμού των υπηρετών του Ιεχωβά;

⁴ Δεύτερον, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αποτελέσει στόχο ψευδών κατηγοριών—έχουν ειπωθεί για αυτούς απροκάλυπτα ψέματα και έχουν παρουσιαστεί με διαστρεβλωμένο τρόπο οι πεποιθήσεις τους. Ως αποτέλεσμα, έχουν γίνει αντικείμενο αδικαιολόγητης επίθεσης σε μερικές χώρες. Επιπλέον, επειδή επιζητούν ιατρική αγωγή χωρίς αίμα, η οποία βρίσκεται σε αρμονία με την επιθυμία που έχουν να υπακούν στην εντολή της Αγίας Γραφής για “αποχή από αίμα”, τους έχουν εσφαλμένα αποκαλέσει «παιδοκτόνους» και «αίρεση αυτοκτονίας». (Πράξεις 15:29) Ωστόσο, το γεγονός είναι ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσδίδουν μεγάλη αξία στη ζωή και επιζητούν την καλύτερη διαθέσιμη περίθαλψη για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Η κατηγορία σύμφωνα με την οποία πολλά παιδιά Μαρτύρων του Ιεχωβά πεθαίνουν κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα της άρνησης για μεταγγίσεις αίματος είναι εντελώς αβάσιμη. Επιπρόσθετα, επειδή η Γραφική αλήθεια δεν ασκεί την ίδια επίδραση σε όλα τα μέλη των οικογενειών, οι Μάρτυρες έχουν επίσης κατηγορηθεί ότι διαλύουν οικογένειες. Εντούτοις, εκείνοι που είναι εξοικειωμένοι με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν ότι αυτοί τρέφουν μεγάλη εκτίμηση για την οικογενειακή ζωή και ότι προσπαθούν να ακολουθούν τις Γραφικές εντολές σύμφωνα με τις οποίες ο σύζυγος και η σύζυγος πρέπει να αγαπούν και να σέβονται ο ένας τον άλλον, και τα παιδιά να υπακούν στους γονείς τους είτε αυτοί είναι πιστοί είτε όχι.—Εφεσίους 5:21–6:3.

⁵ Σε πολλές περιπτώσεις, οι κύριοι υποκινητές του διωγμού των υπηρετών του Ιεχωβά έχει αποδειχτεί ότι είναι θρησκευτικοί εναντιούμενοι οι οποίοι χρησιμοποιούν την επιρροή που ασκούν στις πολιτικές εξουσίες και στα μέσα ενημέρωσης προσπαθώντας να καταπνίξουν τις δραστηριότητες των Μαρτύρων. Πώς θα πρέπει να αντιδρούμε εμείς, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, σε τέτοια εναντίωση—είτε αυτή είναι αποτέλεσμα των πεποιθήσεων και των συνηθειών μας είτε οφείλεται σε ψευδείς κατηγορίες;

«Η Λογικότητά σας ας Γίνει Γνωστή σε Όλους τους Ανθρώπους»

6. Γιατί είναι σημαντικό να έχουμε ισορροπημένη άποψη για εκείνους που είναι έξω από τη Χριστιανική εκκλησία;

⁶ Κατ’ αρχάς, χρειάζεται να έχουμε τη σωστή άποψη—την άποψη του Ιεχωβά—για εκείνους που δεν συμμερίζονται τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις. Διαφορετικά, θα προκαλούσαμε άσκοπα την έχθρα των άλλων ή τον ονειδισμό από μέρους τους. «Η λογικότητά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους», έγραψε ο απόστολος Παύλος. (Φιλιππησίους 4:5) Επομένως, η Αγία Γραφή μάς ενθαρρύνει να έχουμε ισορροπημένη άποψη για εκείνους που είναι έξω από τη Χριστιανική εκκλησία.

7. Τι περιλαμβάνεται στο να κρατάμε τον εαυτό μας «χωρίς κηλίδα από τον κόσμο»;

⁷ Από τη μια μεριά, οι Γραφές μάς συστήνουν πολύ καθαρά να “κρατάμε τον εαυτό μας χωρίς κηλίδα από τον κόσμο”. (Ιακώβου 1:27· 4:4) Ο όρος “κόσμος” εδώ, όπως και σε πολλά σημεία στην Αγία Γραφή, αναφέρεται στη μάζα του ανθρωπίνου γένους εκτός από τους αληθινούς Χριστιανούς. Ζούμε μέσα σε αυτή την κοινωνία ανθρώπων· ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους στην εργασία, στο σχολείο, στη γειτονιά. (Ιωάννης 17:11, 15· 1 Κορινθίους 5:9, 10) Παρ’ όλα αυτά, κρατάμε τον εαυτό μας χωρίς κηλίδα από τον κόσμο με το να αποφεύγουμε τη στάση, την ομιλία και τη διαγωγή που συγκρούονται με τις δίκαιες οδούς του Θεού. Είναι επίσης ζωτικό να αναγνωρίζουμε τον κίνδυνο της στενής συναναστροφής με αυτόν τον κόσμο, ιδιαίτερα με εκείνους που δείχνουν ολοκληρωτική έλλειψη σεβασμού για τους κανόνες του Ιεχωβά.—Παροιμίες 13:20.

8. Γιατί η συμβουλή σύμφωνα με την οποία πρέπει να παραμένουμε χωρίς κηλίδα από τον κόσμο δεν μας παρέχει κάποια βάση για να καταφρονούμε τους άλλους;

⁸ Εντούτοις, η συμβουλή σύμφωνα με την οποία πρέπει να παραμένουμε χωρίς κηλίδα από τον κόσμο δεν μας παρέχει καμιά βάση για να φερόμαστε με τρόπο κατηγορηματικό υποτιμώντας εκείνους που δεν είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. (Παροιμίες 8:13) Θυμηθείτε το παράδειγμα των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών, το οποίο εξετάστηκε στο προηγούμενο άρθρο. Η θρησκεία που ανέπτυξαν δεν κέρδισε την εύνοια του Ιεχωβά· ούτε συνέβαλε σε καλές σχέσεις με τους μη Ιουδαίους. (Ματθαίος 21:43, 45) Από τη δική τους θέση αυτοδικαίωσης, αυτοί οι φανατικοί άνθρωποι καταφρονούσαν τους Εθνικούς. Εμείς δεν έχουμε τέτοια στενόμυαλη άποψη ώστε να φερόμαστε με περιφρόνηση σε εκείνους που δεν είναι Μάρτυρες. Όπως συνέβαινε με τον απόστολο Παύλο, η ευχή μας είναι να αποκτήσουν την εύνοια του Θεού όλοι όσοι ακούν το Βιβλικό άγγελμα της αλήθειας.—Πράξεις 26:29· 1 Τιμόθεο 2:3, 4.

9. Ποια επίδραση θα πρέπει να έχει μια ισορροπημένη, Γραφική άποψη στον τρόπο με τον οποίο μιλάμε για εκείνους που δεν συμμερίζονται τις πεποιθήσεις μας;

⁹ Μια ισορροπημένη, Γραφική άποψη θα πρέπει να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε για εκείνους που δεν είναι Μάρτυρες. Ο Παύλος έδωσε στον Τίτο την οδηγία να υπενθυμίζει στους Χριστιανούς στην Κρήτη «να μην κακολογούν κανέναν, να μην είναι εριστικοί, να είναι λογικοί, δείχνοντας κάθε πραότητα προς όλους τους ανθρώπους». (Τίτο 3:2) Προσέξτε ότι οι Χριστιανοί δεν έπρεπε να κακολογούν «κανέναν»—ούτε ακόμη και τους μη Χριστιανούς στην Κρήτη, μερικοί από τους οποίους ήταν γνωστοί ως ψεύτες, λαίμαργοι και τεμπέληδες. (Τίτο 1:12) Συνεπώς, θα ήταν αντιγραφικό να χρησιμοποιούμε υποτιμητικούς όρους όταν αναφερόμαστε σε άτομα που δεν συμμερίζονται τις πεποιθήσεις μας. Η στάση ανωτερότητας δεν θα ελκύσει τους άλλους στη λατρεία του Ιεχωβά. Απεναντίας, όταν ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τους άλλους και η συμπεριφορά μας απέναντί τους εναρμονίζονται με τις λογικές αρχές του Λόγου του Ιεχωβά, “στολίζουμε τη διδασκαλία” του Θεού.—Τίτο 2:10.

Πότε να Σωπαίνει Κανείς, Πότε να Μιλάει

10, 11. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι γνώριζε πότε ήταν (α) «καιρός να σωπαίνει»; (β) «καιρός να μιλάει»;

¹⁰ Υπάρχει «καιρός να σωπαίνει [κανείς] και καιρός να μιλάει», λέει το εδάφιο Εκκλησιαστής 3:7. Εδώ, λοιπόν, έγκειται η πρόκληση: να αποφασίζουμε πότε να αγνοούμε τους εναντιουμένους και πότε να υψώνουμε τη φωνή μας υπερασπιζόμενοι την πίστη μας. Μπορούμε να μάθουμε πολλά από το παράδειγμα κάποιου ο οποίος ήταν πάντοτε τέλειος σε φρόνηση—του Ιησού. (1 Πέτρου 2:21) Εκείνος γνώριζε πότε ήταν «καιρός να σωπαίνει». Λόγου χάρη, όταν οι πρωθιερείς και οι πρεσβύτεροι τον κατηγόρησαν ψευδώς ενώπιον του Πιλάτου, ο Ιησούς «δεν έδωσε καμιά απάντηση». (Ματθαίος 27:11-14) Δεν ήθελε να πει κάτι που θα μπορούσε να παρεμποδίσει την επιτέλεση του θελήματος που είχε ο Θεός για εκείνον. Αντίθετα, επέλεξε να αφήσει το δημόσιο υπόμνημά του να μιλήσει από μόνο του. Γνώριζε ότι ούτε και η αλήθεια δεν θα άλλαζε τις υπερήφανες διάνοιες και καρδιές τους. Γι’ αυτό αγνόησε την κατηγορία τους, αρνούμενος να σπάσει τη σκόπιμη σιωπή του.—Ησαΐας 53:7.

¹¹ Ωστόσο, ο Ιησούς γνώριζε επίσης πότε ήταν «καιρός να μιλάει». Σε μερικές περιπτώσεις, διαπληκτίστηκε ανοιχτά με τους επικριτές του, αντικρούοντας τις ψευδείς κατηγορίες τους. Για παράδειγμα, όταν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι προσπάθησαν να τον δυσφημίσουν ενώπιον του πλήθους κατηγορώντας τον ότι εξέβαλλε δαίμονες μέσω του Βεελζεβούλ, ο Ιησούς προτίμησε να μην επιτρέψει να σταθούν οι ψευδείς κατηγορίες. Με αποστομωτική λογική και με μια δυναμική παραβολή, ανέτρεψε το ψέμα. (Μάρκος 3:20-30· βλέπε επίσης Ματθαίος 15:1-11· 22:17-21· Ιωάννης 18:37.) Παρόμοια, όταν ο Ιησούς, αφού πρώτα προδόθηκε και συνελήφθη, σύρθηκε ενώπιον του Σάνχεδριν, ο Αρχιερέας Καϊάφας απαίτησε με πανουργία: «Σε ορκίζω στον ζωντανό Θεό να μας πεις αν εσύ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του Θεού!» Και αυτός επίσης ήταν “καιρός να μιλήσει”, διότι το να παραμείνει σιωπηλός θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως άρνηση του γεγονότος ότι ήταν ο Χριστός. Γι’ αυτό, ο Ιησούς απάντησε: «Εγώ είμαι».—Ματθαίος 26:63, 64· Μάρκος 14:61, 62.

12. Ποιες ήταν οι περιστάσεις που υποκίνησαν τον Παύλο και τον Βαρνάβα να μιλήσουν τολμηρά στο Ικόνιο;

¹² Προσέξτε επίσης το παράδειγμα του Παύλου και του Βαρνάβα. Τα εδάφια Πράξεις 14:1, 2 λένε: «Στο . . . Ικόνιο μπήκαν μαζί στη συναγωγή των Ιουδαίων και μίλησαν με τέτοιον τρόπο που μεγάλο πλήθος Ιουδαίων και Ελλήνων έγιναν πιστοί. Αλλά οι Ιουδαίοι που δεν πίστεψαν ξεσήκωσαν και επηρέασαν άσχημα τις ψυχές κάποιων εθνικών εναντίον των αδελφών». Η Νέα Αγγλική Βίβλος (The New English Bible) αναφέρει: «Αλλά οι Ιουδαίοι που δεν είχαν μεταστραφεί ξεσήκωσαν τους Εθνικούς και δηλητηρίασαν τις διάνοιές τους εναντίον των Χριστιανών». Καθώς δεν τους αρκούσε το ότι οι ίδιοι απέρριπταν το άγγελμα, οι Ιουδαίοι εναντιούμενοι ξεκίνησαν μια εκστρατεία δυσφήμησης, προσπαθώντας να προκαταβάλουν τον πληθυσμό των Εθνικών εναντίον των Χριστιανών.a Πόσο βαθύ πρέπει να ήταν το μίσος τους για τη Χριστιανοσύνη! (Παράβαλε Πράξεις 10:28.) Αυτός, κατά τον Παύλο και τον Βαρνάβα, ήταν “καιρός να μιλήσουν”, ώστε να μην αποκαρδιωθούν οι καινούριοι μαθητές από το δημόσιο ονειδισμό. «Γι’ αυτό, εκείνοι [ο Παύλος και ο Βαρνάβας] έμειναν αρκετό καιρό μιλώντας τολμηρά με την εξουσία του Ιεχωβά», ο οποίος έδειξε την επιδοκιμασία του δίνοντάς τους τη δύναμη να εκτελέσουν θαυματουργικά σημεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να είναι μερικοί «υπέρ των Ιουδαίων, ενώ άλλοι υπέρ των αποστόλων».—Πράξεις 14:3, 4.

13. Όταν αντιμετωπίζουμε ονειδισμό, πότε είναι συνήθως “καιρός να σωπαίνουμε”;

¹³ Πώς θα πρέπει να αντιδρούμε λοιπόν όταν μας ονειδίζουν; Αυτό εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τις περιστάσεις. Μερικές καταστάσεις απαιτούν να εφαρμόζουμε την αρχή που λέει ότι υπάρχει «καιρός να σωπαίνει» κανείς. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν αποφασισμένοι εναντιούμενοι προσπαθούν να μας παρασύρουν σε άσκοπες λογομαχίες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μερικοί άνθρωποι απλώς δεν θέλουν να γνωρίσουν την αλήθεια. (2 Θεσσαλονικείς 2:9-12) Το να προσπαθούμε να λογικέψουμε εκείνους των οποίων η καρδιά είναι υπερήφανα προσηλωμένη στη δυσπιστία είναι ανώφελο. Επιπλέον, αν επιδιδόμασταν σε διαπληκτισμούς με τον κάθε ψευδή κατήγορο που μας επιτίθεται, θα ήταν δυνατόν να παρεκκλίνουμε από μια πολύ πιο σημαντική και ανταμειφτική δραστηριότητα—την υποβοήθηση ειλικρινών ατόμων που θέλουν πραγματικά να μάθουν την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Όταν λοιπόν είμαστε αντιμέτωποι με ανταγωνιστές οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να διαδίδουν ψέματα για εμάς, η θεόπνευστη συμβουλή είναι: «Να τους αποφεύγετε».—Ρωμαίους 16:17, 18· Ματθαίος 7:6.

14. Με ποιους τρόπους μπορούμε να υπερασπιζόμαστε την πίστη μας ενώπιον των άλλων;

¹⁴ Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν υπερασπιζόμαστε την πίστη μας. Εξάλλου, υπάρχει και «καιρός να μιλάει» κανείς. Δικαιολογημένα ενδιαφερόμαστε για τους ευθείς ανθρώπους που έχουν γίνει δέκτες συκοφαντικής κριτικής εναντίον μας. Εξηγούμε πρόθυμα και με σαφήνεια τις ειλικρινείς μας πεποιθήσεις σε άλλους· μάλιστα, όταν μας δίνεται η ευκαιρία να το κάνουμε αυτό τη δεχόμαστε με χαρά. Ο Πέτρος έγραψε: «Αγιάστε τον Χριστό ως Κύριο στις καρδιές σας, πάντοτε έτοιμοι για υπεράσπιση μπροστά σε όποιον σας ζητάει λόγο για την ελπίδα την οποία έχετε μέσα σας, κάνοντάς το αυτό όμως με πραότητα και βαθύ σεβασμό». (1 Πέτρου 3:15) Όταν κάποια άτομα που ενδιαφέρονται γνήσια ζητούν αποδείξεις για τις πεποιθήσεις που θεωρούμε πολύτιμες, όταν ρωτούν για τις ψευδείς κατηγορίες τις οποίες εκτοξεύουν οι εναντιούμενοι, είναι ευθύνη μας να υπερασπιζόμαστε την πίστη μας, δίνοντας βάσιμες Γραφικές απαντήσεις. Επιπλέον, η καλή μας διαγωγή μπορεί να πει πολλά. Καθώς οι απροκατάληπτοι παρατηρητές βλέπουν ότι προσπαθούμε αληθινά να ζούμε σε αρμονία με τους δίκαιους κανόνες του Θεού, μπορούν εύκολα να διακρίνουν ότι οι κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον μας είναι ψευδείς.—1 Πέτρου 2:12-15.

Τι θα Λεχθεί για τη Συκοφαντική Δημοσιότητα;

15. Ποιο είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αποτελέσει στόχο διαστρεβλωμένης πληροφόρησης από τα μέσα ενημέρωσης;

¹⁵ Μερικές φορές, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αποτελέσει στόχο διαστρεβλωμένης πληροφόρησης από τα μέσα ενημέρωσης. Παραδείγματος χάρη, την 1η Αυγούστου 1997, μια ρωσική εφημερίδα δημοσίευσε ένα συκοφαντικό άρθρο το οποίο ισχυριζόταν, μεταξύ άλλων, ότι οι Μάρτυρες απαιτούν κατηγορηματικά από τα μέλη τους να “απορρίπτουν τις συζύγους, τους συζύγους και τους γονείς τους αν εκείνοι δεν κατανοούν και δεν συμμερίζονται την πίστη τους”. Οποιοσδήποτε είναι αληθινά εξοικειωμένος με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζει ότι αυτή η κατηγορία είναι ψευδής. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι Χριστιανοί πρέπει να συμπεριφέρονται στα μέλη της οικογένειάς τους που δεν είναι στην πίστη με αγάπη και σεβασμό, και οι Μάρτυρες προσπαθούν να ακολουθούν αυτή την κατεύθυνση. (1 Κορινθίους 7:12-16· 1 Πέτρου 3:1-4) Ωστόσο, το άρθρο δημοσιεύτηκε, και έτσι πολλοί αναγνώστες παραπλανήθηκαν. Πώς μπορούμε να υπερασπιζόμαστε την πίστη μας όταν αντιμετωπίζουμε ψευδείς κατηγορίες;

16, 17, και πλαίσιο στη σελίδα 16. (α) Τι ανέφερε κάποτε Η Σκοπιά για το πώς να αντιδρούμε σε ψευδείς πληροφορίες που παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης; (β) Κάτω από ποιες περιστάσεις θα μπορούσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να αντιδράσουν σε αρνητικές ειδήσεις που παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης;

¹⁶ Και σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει «καιρός να σωπαίνει [κανείς] και καιρός να μιλάει». Η Σκοπιά το εξέφρασε κάποτε ως εξής: «Το αν θα αγνοήσουμε τις ψεύτικες πληροφορίες που παρουσιάζονται από τα μέσα ενημέρωσης ή αν θα υπερασπιστούμε την αλήθεια με κατάλληλους τρόπους εξαρτάται από τις περιστάσεις, τον υποκινητή των επικρίσεων και το σκοπό του». Σε μερικές περιπτώσεις ίσως είναι καλύτερα να αγνοούμε τις αρνητικές ειδήσεις, μη δίνοντας έτσι περαιτέρω δημοσιότητα στα ψέματα.

¹⁷ Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να είναι “καιρός να μιλήσουμε”. Κάποιος υπεύθυνος δημοσιογράφος ή ανταποκριτής ίσως έχει λάβει εσφαλμένες πληροφορίες για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και μπορεί να δεχτεί ευνοϊκά τις αληθινές πληροφορίες για εμάς. (Βλέπε το πλαίσιο «Διορθώνοντας την Παραπληροφόρηση».) Αν διάφορες αρνητικές ειδήσεις από τα μέσα ενημέρωσης δημιουργούν προκατάληψη η οποία παρεμποδίζει το έργο κηρύγματος που επιτελούμε, κάποιοι εκπρόσωποι του γραφείου τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά μπορεί να πάρουν την πρωτοβουλία να υπερασπιστούν την αλήθεια με ορισμένα κατάλληλα μέσα.b Για παράδειγμα, πρεσβύτεροι που έχουν τα προσόντα θα μπορούσαν να διοριστούν να παρουσιάσουν τα γεγονότα, όπως σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα, όπου το να μην εμφανιστούμε ίσως θα άφηνε να εννοηθεί ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν απαντήσεις. Ο κάθε Μάρτυρας συνεργάζεται σοφά με την κατεύθυνση της οργάνωσης του Ιεχωβά και των εκπροσώπων της σε τέτοια ζητήματα.—Εβραίους 13:17.

Νομική Υπεράσπιση των Καλών Νέων

18. (α) Γιατί δεν χρειαζόμαστε την άδεια των ανθρώπινων κυβερνήσεων για να κηρύττουμε; (β) Ποια πορεία ακολουθούμε όταν μας αρνούνται την άδεια να κηρύττουμε;

¹⁸ Η εξουσιοδότηση που έχουμε να κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού προέρχεται από τον ουρανό. Στον Ιησού, ο οποίος μας ανέθεσε να κάνουμε αυτό το έργο, έχει δοθεί «όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη». (Ματθαίος 28:18-20· Φιλιππησίους 2:9-11) Επομένως, δεν χρειαζόμαστε την άδεια των ανθρώπινων κυβερνήσεων για να κηρύττουμε. Εντούτοις, αναγνωρίζουμε ότι το να έχουμε θρησκευτική ελευθερία συμβάλλει στη διάδοση του αγγέλματος της Βασιλείας. Σε χώρες όπου έχουμε την ελευθερία να συνεχίζουμε να ασκούμε τη λατρεία μας, θα χρησιμοποιούμε το νομικό σύστημα για να την προστατεύουμε. Όπου μας αρνούνται αυτή την ελευθερία, θα προσπαθούμε, μέσα στα πλαίσια του νόμου, να την αποκτήσουμε. Ο αντικειμενικός μας στόχος δεν είναι η κοινωνική αναμόρφωση αλλά η «υπεράσπιση και νομική εδραίωση των καλών νέων».c—Φιλιππησίους 1:7.

19. (α) Ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα όταν “αποδίδουμε αυτά που είναι του Θεού στον Θεό”; (β) Τι είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;

¹⁹ Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, αναγνωρίζουμε τον Ιεχωβά ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο. Ο δικός του νόμος είναι υπέρτατος. Υπακούμε ευσυνείδητα στις ανθρώπινες κυβερνήσεις, “αποδίδοντας έτσι αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα”. Αλλά δεν θα αφήσουμε τίποτε να μας εμποδίσει να εκπληρώσουμε μια πολύ πιο σπουδαία ευθύνη—“να αποδίδουμε αυτά που είναι του Θεού στον Θεό”. (Ματθαίος 22:21) Κατανοούμε πλήρως ότι το να κάνουμε κάτι τέτοιο θα μας καταστήσει «αντικείμενα του μίσους» των εθνών, αλλά το δεχόμαστε αυτό ως μέρος του κόστους που συνεπάγεται το να είμαστε μαθητές. Το νομικό υπόμνημα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στον 20ό αιώνα πιστοποιεί ότι είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιζόμαστε την πίστη μας. Με τη βοήθεια και την υποστήριξη του Ιεχωβά, θα συνεχίσουμε “αδιάκοπα να διδάσκουμε και να διακηρύττουμε τα καλά νέα”.—Πράξεις 5:42.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

◻ Γιατί είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά “αντικείμενα μίσους”;

◻ Πώς πρέπει να βλέπουμε εκείνους που δεν συμμερίζονται τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις;

◻ Όσον αφορά την αντιμετώπιση των εναντιουμένων, ποιο ισορροπημένο παράδειγμα έθεσε ο Ιησούς;

◻ Όταν μας ονειδίζουν, πώς μπορούμε να εφαρμόζουμε την αρχή που λέει ότι υπάρχει «καιρός να σωπαίνει [κανείς] και καιρός να μιλάει»;

[Πλαίσιο στη σελίδα 16]

Διορθώνοντας την Παραπληροφόρηση

«Στη Γιακουίμπα, στη Βολιβία, κάποιος τοπικός όμιλος Ευαγγελικών κανόνισε να προβληθεί από έναν τηλεοπτικό σταθμό μια ταινία την οποία προφανώς είχαν γυρίσει αποστάτες. Σταθμίζοντας τον άσχημο αντίκτυπο που είχε εκείνο το πρόγραμμα, οι πρεσβύτεροι αποφάσισαν να επισκεφτούν δυο τηλεοπτικούς σταθμούς και να τους προτείνουν να προβάλουν επί πληρωμή στο κοινό τις βιντεοταινίες Μάρτυρες του Ιεχωβά—Η Οργάνωση που Φέρει το Όνομα και Η Αγία Γραφή—Βιβλίο Γεγονότων και Προφητειών. Αφού είδε τις βιντεοταινίες της Εταιρίας, ο ιδιοκτήτης ενός ραδιοφωνικού σταθμού αγανάκτησε με την παραπληροφόρηση που υπήρχε στο πρόγραμμα των αποστατών και προσφέρθηκε να μεταδίδει δωρεάν ανακοινώσεις για την ερχόμενη συνέλευση περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο αριθμός των παρόντων ήταν ασυνήθιστα υψηλός, και πολλοί άνθρωποι με έντιμη καρδιά έκαναν ειλικρινείς ερωτήσεις όταν οι Μάρτυρες τους επισκέπτονταν στη διακονία».—Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1997, σελίδες 61, 62.

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Σε μερικές περιπτώσεις, ο Ιησούς αντέκρουε ανοιχτά τις ψευδείς κατηγορίες των επικριτών του