«Ας Ευλογείς τον Ιεχωβά, Ψυχή Μου»

«ΤΟΥΣ τελευταίους μήνες η διακονία μου έχει γίνει μονότονη και άχαρη», λέει η Νάνσι.a Εδώ και δέκα χρόνια περίπου υπηρετεί ως σκαπάνισσα, δηλαδή ολοχρόνια διαγγελέας των καλών νέων. Ωστόσο προσθέτει: «Δεν μου αρέσει αυτό που μου συμβαίνει. Μου φαίνεται ότι παρουσιάζω το άγγελμα της Βασιλείας με έναν μάλλον πεζό τρόπο παρά από την καρδιά. Τι πρέπει να κάνω;»

Προσέξτε, επίσης, την περίπτωση του Κιθ, ενός πρεσβυτέρου που υπηρετεί σε κάποια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Πόση έκπληξη ένιωσε όταν άκουσε τη σύζυγό του να λέει: «Κάτι πρέπει να σε απασχολεί. Στην προσευχή που έκανες μόλις τώρα, ευχαρίστησες τον Ιεχωβά για το φαγητό παρ’ όλο που δεν είναι ώρα φαγητού!» Ο Κιθ παραδέχεται: «Αντιλαμβάνομαι ότι οι προσευχές μου έχουν γίνει μηχανικές».

Ασφαλώς, δεν θέλετε να είναι ψυχρές και τυπικές οι εκφράσεις του αίνου σας προς τον Ιεχωβά Θεό. Απεναντίας, θέλετε να είναι εγκάρδιες, να προέρχονται από αισθήματα ευγνωμοσύνης. Εντούτοις, το αίσθημα δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να το φορέσει ή να το βγάλει όπως ένα ένδυμα. Πρέπει να πηγάζει από τα ενδόμυχα του ατόμου. Πώς μπορεί κάποιος να νιώθει εγκάρδια ευγνωμοσύνη; Ο 103ος Ψαλμός μάς δίνει ενόραση σε αυτό το ζήτημα.

Ο Βασιλιάς Δαβίδ του αρχαίου Ισραήλ συνέθεσε τον 103ο Ψαλμό. Τα πρώτα του λόγια είναι τα εξής: «Ας ευλογείς τον Ιεχωβά, ψυχή μου, και τα πάντα μέσα μου το άγιο όνομά του». (Ψαλμός 103:1) «Η λέξη ευλογώ, εφαρμοζόμενη στον Θεό», λέει ένα σύγγραμμα, «σημαίνει αινώ, και υποδηλώνει πάντα την ισχυρή στοργή που νιώθει κάποιος για αυτόν καθώς και ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης». Ο Δαβίδ, επιθυμώντας να αινεί τον Ιεχωβά με καρδιά γεμάτη αγάπη και εκτίμηση, προτρέπει την ίδια του την ψυχή—τον εαυτό του—να “ευλογεί τον Ιεχωβά”. Αλλά τι είναι αυτό που δημιουργεί μέσα στην καρδιά του Δαβίδ ένα τέτοιο θερμό αίσθημα απέναντι στον Θεό που λατρεύει;

Ο Δαβίδ συνεχίζει: «Μην ξεχνάς όλα όσα έχει κάνει [ο Ιεχωβά]». (Ψαλμός 103:2) Η ευγνωμοσύνη που νιώθει κάποιος για τον Ιεχωβά είναι φανερό ότι συνδέεται με τους γεμάτους εκτίμηση στοχασμούς του γύρω από όσα Εκείνος «έχει κάνει». Ποιες συγκεκριμένες πράξεις του Ιεχωβά έχει υπόψη του ο Δαβίδ; Το να κοιτάει κάποιος τη δημιουργία του Ιεχωβά Θεού, λόγου χάρη τον έναστρο ουρανό μια ξάστερη νύχτα, μπορεί πράγματι να γεμίσει την καρδιά του με ευγνωμοσύνη για τον Δημιουργό. Οι έναστροι ουρανοί άγγιζαν βαθιά τον Δαβίδ. (Ψαλμός 8:3, 4· 19:1) Στον 103ο Ψαλμό, όμως, ο Δαβίδ θυμάται και μια άλλη δραστηριότητα του Ιεχωβά.

Ο Ιεχωβά «Συγχωρεί Όλα σου τα Σφάλματα»

Σε αυτόν τον ψαλμό, ο Δαβίδ αφηγείται τις πράξεις στοργικής καλοσύνης του Θεού. Αναφερόμενος στην κυριότερη από αυτές, ψάλλει: “Ο Ιεχωβά συγχωρεί όλα σου τα σφάλματα”. (Ψαλμός 103:3) Ο Δαβίδ είχε ασφαλώς συναίσθηση της αμαρτωλής του κατάστασης. Αφού ο Νάθαν ο προφήτης τού μίλησε ευθέως για τη μοιχική του σχέση με τη Βηθ-σαβεέ, ο Δαβίδ παραδέχτηκε αργότερα: «Ενάντια σε εσένα [Ιεχωβά] και μόνο αμάρτησα και έπραξα το κακό στα μάτια σου». (Ψαλμός 51:4) Με συντετριμμένη καρδιά, ικέτευσε: «Δείξε μου εύνοια, Θεέ, σύμφωνα με τη στοργική σου καλοσύνη. Σύμφωνα με τα άφθονα ελέη σου εξάλειψε τις παραβάσεις μου. Πλύνε με εντελώς από το σφάλμα μου, και από την αμαρτία μου καθάρισέ με». (Ψαλμός 51:1, 2) Πόσο ευγνώμων θα πρέπει να ένιωσε ο Δαβίδ για τη συγχώρηση που έλαβε! Ως ατελής άνθρωπος που ήταν, διέπραξε και άλλες αμαρτίες στη ζωή του, αλλά ποτέ δεν έμεινε αμετανόητος, απορρίπτοντας τον έλεγχο και αρνούμενος να διορθώσει τις οδούς του. Οι συλλογισμοί που έκανε γύρω από τις θαυμάσιες πράξεις καλοσύνης του Θεού προς αυτόν υποκινούσαν τον Δαβίδ να ευλογεί τον Ιεχωβά.

Μήπως δεν είμαστε και εμείς επίσης αμαρτωλοί; (Ρωμαίους 5:12) Ακόμη και ο απόστολος Παύλος είπε με θλίψη: «Βρίσκω ευχαρίστηση στο νόμο του Θεού σύμφωνα με τον άνθρωπο ο οποίος είμαι εσωτερικά, αλλά βλέπω στα μέλη μου έναν άλλον νόμο που πολεμάει ενάντια στο νόμο της διάνοιάς μου και με οδηγεί αιχμάλωτο στο νόμο της αμαρτίας ο οποίος υπάρχει στα μέλη μου. Ταλαίπωρος άνθρωπος που είμαι! Ποιος θα με σώσει από το σώμα που υφίσταται αυτόν το θάνατο;» (Ρωμαίους 7:22-24) Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για το ότι ο Ιεχωβά δεν κρατάει λογαριασμό για τις παραβάσεις μας! Τις διαγράφει με χαρά όταν μετανιώνουμε και ζητούμε συγχώρηση.

Ο Δαβίδ υπενθυμίζει στον εαυτό του: «[Ο Ιεχωβά] γιατρεύει όλες σου τις παθήσεις». (Ψαλμός 103:3) Εφόσον η γιατρειά είναι μια πράξη αποκατάστασης, σημαίνει περισσότερα από τη συγχώρηση της αδικοπραγίας. Περιλαμβάνει την εξάλειψη των “παθήσεων”—των κακών συνεπειών των εσφαλμένων οδών μας. Στο νέο κόσμο που θα εδραιώσει ο Ιεχωβά, θα εκριζώσει πράγματι τις φυσικές συνέπειες της αμαρτίας, όπως είναι η αρρώστια και ο θάνατος. (Ησαΐας 25:8· Αποκάλυψη 21:1-4) Ωστόσο, ακόμη και σήμερα ο Θεός μάς γιατρεύει από πνευματικές παθήσεις. Για μερικούς, αυτές οι παθήσεις μπορεί να περιλαμβάνουν μια κακή συνείδηση και μια διαταραγμένη σχέση μαζί του. “Μην ξεχνάτε” αυτά που έχει ήδη κάνει ο Ιεχωβά για τον καθένα από εμάς προσωπικά σε αυτόν τον τομέα.

«Ανακτά τη Ζωή Σου»

«[Ο Ιεχωβά] ανακτά τη ζωή σου από το λάκκο», ψάλλει ο Δαβίδ. (Ψαλμός 103:4) “Ο λάκκος” είναι ο κοινός τάφος της ανθρωπότητας—ο Σιεόλ, ή αλλιώς ο Άδης. Ακόμη και προτού γίνει βασιλιάς του Ισραήλ, ο Δαβίδ βρέθηκε στον κλοιό του θανάτου. Λόγου χάρη, ο Βασιλιάς Σαούλ του Ισραήλ έτρεφε δολοφονικό μίσος για τον Δαβίδ και αποπειράθηκε να τον θανατώσει σε διάφορες περιπτώσεις. (1 Σαμουήλ 18:9-29· 19:10· 23:6-29) Και οι Φιλισταίοι επίσης ήθελαν νεκρό τον Δαβίδ. (1 Σαμουήλ 21:10-15) Αλλά, κάθε φορά, ο Ιεχωβά τον έσωζε από «το λάκκο». Πόσο ευγνώμων θα πρέπει να ένιωθε ο Δαβίδ καθώς θυμόταν αυτά που είχε κάνει ο Ιεχωβά!

Τι θα λεχθεί για εσάς; Σας έχει στηρίξει ο Ιεχωβά σε περιόδους κατάθλιψης ή σε καιρούς απώλειας; Ή, γνωρίζετε περιπτώσεις κατά τις οποίες ανέκτησε τη ζωή πιστών Μαρτύρων του από το λάκκο του Σιεόλ στις ημέρες μας; Ίσως να έχετε συγκινηθεί διαβάζοντας στις σελίδες αυτού του περιοδικού αφηγήσεις σχετικά με δικές του πράξεις απελευθέρωσης. Γιατί να μη διαθέτετε χρόνο για να συλλογίζεστε με εκτίμηση τέτοιες πράξεις που έχει κάνει ο αληθινός Θεός; Εξάλλου, όλοι έχουμε βεβαίως λόγο να είμαστε ευγνώμονες στον Ιεχωβά για την ελπίδα της ανάστασης.—Ιωάννης 5:28, 29· Πράξεις 24:15.

Ο Ιεχωβά μάς δίνει και τη ζωή και αυτό που την κάνει απολαυστική και αξιόλογη. Ο ψαλμωδός διακηρύττει ότι ο Θεός «σε στεφανώνει με στοργική καλοσύνη και ελέη». (Ψαλμός 103:4) Σε στιγμές ανάγκης, ο Ιεχωβά δεν μας εγκαταλείπει αλλά σπεύδει σε βοήθειά μας μέσω της ορατής οργάνωσής του και των διορισμένων πρεσβυτέρων, ή αλλιώς ποιμένων, στην εκκλησία. Αυτή η βοήθεια μας καθιστά ικανούς να αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες καταστάσεις χωρίς να χάνουμε τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπειά μας. Οι Χριστιανοί ποιμένες ενδιαφέρονται πάρα πολύ για τα πρόβατα. Ενθαρρύνουν τους αρρώστους και τους καταθλιμμένους και κάνουν ό,τι μπορούν για να αποκαταστήσουν όσους έχουν πέσει. (Ησαΐας 32:1, 2· 1 Πέτρου 5:2, 3· Ιούδα 22, 23) Το πνεύμα του Ιεχωβά υποκινεί αυτούς τους ποιμένες να είναι συμπονετικοί και στοργικοί προς το ποίμνιο. Η “στοργική καλοσύνη και τα ελέη” του είναι πράγματι σαν ένα στεφάνι που μας στολίζει και μας προσδίδει αξιοπρέπεια! Ας μην ξεχνάμε ποτέ αυτά που έχει κάνει και ας ευλογούμε τον Ιεχωβά και το άγιο όνομά του.

Συνεχίζοντας να νουθετεί τον εαυτό του, ο ψαλμωδός Δαβίδ ψάλλει: «[Ο Ιεχωβά] χορταίνει όλη σου τη ζωή με ό,τι είναι καλό· η νεότητά σου ανανεώνεται σαν του αετού». (Ψαλμός 103:5) Η ζωή που δίνει ο Ιεχωβά είναι ικανοποιητική και χαρούμενη. Η γνώση της αλήθειας και μόνο είναι ένας ασύγκριτος θησαυρός καθώς και πηγή τεράστιας χαράς! Σκεφτείτε, επίσης, πόσο βαθιά μας ικανοποιεί το έργο κηρύγματος και μαθήτευσης που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά. Πόση ευχαρίστηση νιώθουμε όταν βρίσκουμε κάποιον που ενδιαφέρεται να μάθει για τον αληθινό Θεό και τον βοηθούμε να γνωρίσει τον Ιεχωβά και να τον ευλογεί! Εντούτοις, είτε οι άνθρωποι ακούνε στην περιοχή μας είτε όχι, αποτελεί μεγαλειώδες προνόμιο το να συμμετέχουμε σε ένα έργο που συνδέεται με τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά και τη δικαίωση της κυριαρχίας του.

Ενώ εγκαρτερούμε στο έργο διακήρυξης της Βασιλείας του Θεού, ποιος είναι εκείνος που δεν κουράζεται ή δεν αποκάμνει; Αλλά ο Ιεχωβά ανανεώνει συνεχώς τη δύναμη των υπηρετών του, κάνοντάς τους “σαν αετούς” που έχουν δυνατές φτερούγες και πετούν πολύ ψηλά στον ουρανό. Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για το γεγονός ότι ο στοργικός ουράνιος Πατέρας μας δίνει τέτοια «δυναμική ενέργεια» ώστε να μπορούμε να επιτελούμε πιστά τη διακονία μας τη μια ημέρα μετά την άλλη!—Ησαΐας 40:29-31.

Ακολουθεί ένα παράδειγμα: Η Κλάρα εργάζεται με πλήρες ωράριο και επίσης δαπανά περίπου 50 ώρες το μήνα στη διακονία αγρού. Η ίδια λέει: «Μερικές φορές είμαι κουρασμένη και πιέζω τον εαυτό μου να βγω στην υπηρεσία αγρού μόνο και μόνο επειδή έχω διευθετήσει να συνεργαστώ με κάποιο άλλο άτομο. Όταν όμως βγαίνω, αισθάνομαι πάντα αναζωογονημένη». Μπορεί και εσείς να έχετε αισθανθεί την αναζωογόνηση που φέρνει η θεϊκή υποστήριξη στη Χριστιανική διακονία. Είθε και εσείς να υποκινείστε να λέτε, όπως και ο Δαβίδ στα αρχικά λόγια αυτού του ψαλμού: «Ας ευλογείς τον Ιεχωβά, ψυχή μου, και τα πάντα μέσα μου το άγιο όνομά του».

Ο Ιεχωβά Απελευθερώνει το Λαό Του

Ο ψαλμωδός ψάλλει επίσης: «Ο Ιεχωβά εκτελεί πράξεις δικαιοσύνης και δικαστικές αποφάσεις για όλους όσους πέφτουν θύματα απάτης. Γνωστοποίησε τις οδούς του στον Μωυσή, την πολιτεία του στους γιους του Ισραήλ». (Ψαλμός 103:6, 7) Ο Δαβίδ πιθανώς σκέφτεται την “απάτη” των Αιγύπτιων καταπιεστών εις βάρος των Ισραηλιτών στις ημέρες του Μωυσή. Οι στοχασμοί του γύρω από το πώς ο Ιεχωβά γνωστοποίησε στον Μωυσή τις οδούς με τις οποίες επρόκειτο να φέρει απελευθέρωση θα πρέπει να γέννησαν στην καρδιά του Δαβίδ ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης.

Μπορούμε να υποκινηθούμε να νιώσουμε παρόμοια ευγνωμοσύνη κάνοντας συλλογισμούς γύρω από την πολιτεία του Θεού με τους Ισραηλίτες. Αλλά δεν θα πρέπει να παραλείπουμε να αναλογιζόμαστε και τις εμπειρίες των σύγχρονων υπηρετών του Ιεχωβά, όπως εκείνες που μνημονεύονται στα κεφάλαια 29 και 30 του βιβλίου Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού. Οι αξιόπιστες αφηγήσεις που υπάρχουν σε αυτό το έντυπο της Εταιρίας Σκοπιά, καθώς και σε άλλα, μας παρέχουν τη δυνατότητα να διακρίνουμε πώς έχει βοηθήσει ο Ιεχωβά το λαό του στους σύγχρονους καιρούς να υπομείνει φυλακίσεις, οχλοκρατίες, απαγορεύσεις, στρατόπεδα συγκέντρωσης και στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Υπήρξαν δοκιμασίες σε σπαρασσόμενες από τον πόλεμο χώρες, όπως η πρώην Γιουγκοσλαβία, η Λιβερία, το Μπουρούντι και η Ρουάντα. Οποτεδήποτε εκδηλώθηκε διωγμός, το χέρι του Ιεχωβά υποστήριζε πάντα τους πιστούς υπηρέτες του. Οι συλλογισμοί γύρω από αυτές τις πράξεις του μεγάλου Θεού μας του Ιεχωβά μπορούν να έχουν πάνω μας την ίδια επίδραση που είχαν και οι σκέψεις του Δαβίδ γύρω από την αφήγηση της απελευθέρωσης από την Αίγυπτο.

Σκεφτείτε επίσης πόσο τρυφερά μας απελευθερώνει ο Ιεχωβά από το βάρος της αμαρτίας. Έχει προμηθεύσει «το αίμα του Χριστού» για να «καθαρίσει τη συνείδησή μας από νεκρά έργα». (Εβραίους 9:14) Όταν μετανοούμε από τις αμαρτίες μας και ζητούμε συγχώρηση με βάση το χυμένο αίμα του Χριστού, ο Θεός βάζει τις παραβάσεις μας μακριά από εμάς—«όσο μακριά είναι η ανατολή από τη δύση»—και μας αποκαθιστά στην εύνοιά του. Σκεφτείτε επίσης άλλες προμήθειες που κάνει ο Ιεχωβά, όπως είναι οι Χριστιανικές συναθροίσεις, η εποικοδομητική συναναστροφή, οι ποιμένες στην εκκλησία και τα βασισμένα στην Αγία Γραφή έντυπα που λαβαίνουμε μέσω του “πιστού και φρόνιμου δούλου”. (Ματθαίος 24:45) Δεν μας βοηθούν όλα αυτά που έχει κάνει ο Ιεχωβά να ενισχύουμε τη σχέση μας μαζί του; Ο Δαβίδ διακηρύττει: «Ο Ιεχωβά είναι ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη. . . . Δεν έκανε σε εμάς κατά τις αμαρτίες μας· ούτε έφερε πάνω μας ό,τι μας άξιζε κατά τα σφάλματά μας». (Ψαλμός 103:8-14) Το να κάνουμε στοχασμούς γύρω από τη στοργική φροντίδα του Ιεχωβά μπορεί ασφαλώς να μας υποκινεί να τον δοξάζουμε και να μεγαλύνουμε το άγιο όνομά του.

«Ευλογείτε τον Ιεχωβά, Όλα τα Έργα Του»

Σε σύγκριση με την αθανασία που κατέχει ο Ιεχωβά, ο «Θεός της αιωνιότητας», οι «ημέρες» του «θνητού ανθρώπου» είναι πράγματι σύντομες—«σαν τις ημέρες του χλωρού χορταριού». Αλλά ο Δαβίδ συλλογίζεται με εκτίμηση: «Η στοργική καλοσύνη του Ιεχωβά είναι από τους αιώνες και μέχρι τους αιώνες προς εκείνους που τον φοβούνται, και η δικαιοσύνη του προς τους γιους των γιων, προς εκείνους που τηρούν τη διαθήκη του και προς εκείνους που θυμούνται τις προσταγές του για να τις εφαρμόζουν». (Γένεση 21:33, υποσημείωση στη ΜΝΚ· Ψαλμός 103:15-18) Ο Ιεχωβά δεν ξεχνάει εκείνους που τον φοβούνται. Στον κατάλληλο καιρό, θα τους δώσει αιώνια ζωή.—Ιωάννης 3:16· 17:3.

Εκφράζοντας την εκτίμησή του για τη βασιλεία του Ιεχωβά, ο Δαβίδ λέει: «Ο Ιεχωβά έχει εδραιώσει το θρόνο του στους ουρανούς· και στο καθετί ασκεί εξουσία η βασιλεία του». (Ψαλμός 103:19) Μολονότι η βασιλεία του Ιεχωβά εκφράστηκε κάποιο διάστημα ορατά μέσω του βασιλείου του Ισραήλ, ο θρόνος του είναι στην πραγματικότητα στον ουρανό. Λόγω του ότι είναι ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά είναι ο Υπέρτατος Άρχοντας του σύμπαντος και ασκεί το θεϊκό του θέλημα στον ουρανό και στη γη σύμφωνα με τους δικούς του σκοπούς.

Ο Δαβίδ δίνει μάλιστα προτροπές στα ουράνια αγγελικά πλάσματα. Ψάλλει: «Ευλογείτε τον Ιεχωβά, εσείς οι άγγελοί του, που είστε κραταιοί σε δύναμη, που εκτελείτε το λόγο του, ακούγοντας τη φωνή του λόγου του. Ευλογείτε τον Ιεχωβά, όλα τα στρατεύματά του, εσείς οι διάκονοί του, που κάνετε το θέλημά του. Ευλογείτε τον Ιεχωβά, όλα τα έργα του, σε όλα τα μέρη όπου ασκεί εξουσία. Ας ευλογείς τον Ιεχωβά, ψυχή μου». (Ψαλμός 103:20-22) Δεν θα πρέπει οι συλλογισμοί που κάνουμε γύρω από τις πράξεις στοργικής καλοσύνης του Ιεχωβά απέναντί μας να υποκινούν και εμάς να τον ευλογούμε; Αναμφισβήτητα! Μπορούμε δε να είμαστε βέβαιοι ότι ο ήχος της φωνής μας καθώς αναπέμπουμε τον προσωπικό μας αίνο στον Θεό δεν θα χαθεί ανάμεσα στην κραταιή χορωδία των υμνητών στους οποίους περιλαμβάνονται ακόμη και οι δίκαιοι άγγελοι. Είθε να αινούμε τον ουράνιο Πατέρα μας με όλη μας την καρδιά, εγκωμιάζοντάς τον πάντοτε. Ναι, ας βάλουμε στην καρδιά μας τα λόγια του Δαβίδ: «Ας ευλογείς τον Ιεχωβά, ψυχή μου».

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Ο Δαβίδ στοχαζόταν τις πράξεις στοργικής καλοσύνης του Ιεχωβά. Εσείς τις στοχάζεστε;