Η λέξη σπουδή του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου της Αγίας Γραφής, η οποία μεταφράζεται «φιλοπονία», αποδίδεται συχνότερα «θέρμη», «πραγματική θέρμη» ή «ένθερμη προσπάθεια».

Οι Χριστιανοί, για να μην είναι αδρανείς ή άκαρποι, πρέπει “να καταβάλλουν, ανταποκρινόμενοι [στις υποσχέσεις του Θεού], κάθε ένθερμη προσπάθεια” για να εφοδιάσουν την πίστη τους με αρετή, γνώση, εγκράτεια, υπομονή, θεοσεβή αφοσίωση, αδελφική στοργή και αγάπη. (2Πε 1:4-8) Αυτό απαιτεί διαρκώς από μέρους τους φιλόπονη εγκαρτέρηση (2Τι 2:15· Εβρ 4:11) και αδιάπτωτη προσοχή. (Εβρ 2:1) Πολλή από τη δύναμη που χρειάζεται για αυτό γίνεται διαθέσιμη μέσω της βοήθειας του πνεύματος του Ιεχωβά. Τι θα μπορούσε να εκφράσει εντονότερα την ανάγκη για φιλοπονία από ό,τι η ακόλουθη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Να μη χασομεράτε στις ασχολίες σας. Να φλέγεστε με το πνεύμα. Να υπηρετείτε τον Ιεχωβά ως δούλοι»; Αυτή η απαίτηση για φιλοπονία ισχύει για όλους τους διακόνους («ας ενασχολούμαστε με αυτή τη διακονία»), αλλά ιδιαίτερα για εκείνους που βρίσκονται σε θέσεις επιστασίας όσον αφορά τις συναθροίσεις και τις εκκλησιαστικές δραστηριότητες, με βάση τη δήλωση «αυτός που προΐσταται, ας προΐσταται με πραγματική θέρμη».—Ρω 12:7, 8, 11.