ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ

(Κορνήλιος).

Αξιωματικός (ἑκατοντάρχης, Κείμενο) ο οποίος διοικούσε 100 στρατιώτες της ιταλικής μονάδας. (Βλέπε ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ.) Η βάση του ήταν στην Καισάρεια όπου είχε δικό του σπίτι. Το ρωμαϊκό του όνομα υποδηλώνει ότι ίσως ανήκε σε οικογένεια ευγενών της αυτοκρατορικής πόλης. Ήταν «ευλαβής» άνθρωπος ο οποίος «έκανε πολλά δώρα ελέους στο λαό και ανέπεμπε συνεχώς δεήσεις στον Θεό», “άντρας δίκαιος που φοβόταν τον Θεό και είχε καλή φήμη μεταξύ όλου του έθνους των Ιουδαίων”. Σε αυτόν τον άντρα εμφανίστηκε σε όραμα ένας άγγελος το φθινόπωρο του 36 Κ.Χ. και του είπε: «Οι προσευχές και τα δώρα του ελέους σου ανέβηκαν ως ενθύμηση ενώπιον του Θεού». Ο άγγελος είπε επίσης στον Κορνήλιο να καλέσει τον Πέτρο από την Ιόππη.—Πρ 10:1-22.

Όταν έφτασε ο Πέτρος, ο Κορνήλιος, παρουσία “των συγγενών και των στενών του φίλων”, είπε στον απόστολο: «Είμαστε όλοι παρόντες ενώπιον του Θεού για να ακούσουμε όλα όσα έχεις πάρει εντολή από τον Ιεχωβά να πεις». (Πρ 10:24, 33) «Ενώ ο Πέτρος μιλούσε ακόμη . . . , το άγιο πνεύμα ήρθε πάνω σε όλους όσους άκουγαν το λόγο». Αυτή η ομάδα, λοιπόν, από την οποία αναφέρεται ονομαστικά ο Κορνήλιος ως ο πιο εξέχων, ήταν οι πρώτοι απερίτμητοι Εθνικοί, δηλαδή μη Ιουδαίοι, οι οποίοι έλαβαν τη «δωρεά του αγίου πνεύματος». (Πρ 10:44, 45) Αμέσως μετά, ακολούθησε το βάφτισμα στο νερό. Τίποτα παραπάνω δεν είναι γνωστό για τη μετέπειτα ζωή και τη δραστηριότητα του Κορνήλιου.

Γιατί ήταν ιδιαίτερα αξιοσημείωτο γεγονός η μεταστροφή του Κορνήλιου;

Ο Κορνήλιος δεν ήταν προσήλυτο μέλος της Ιουδαϊκής κοινότητας, όπως διατείνονται μερικοί, παρότι ήταν εξοικειωμένος με τα συγγράμματα των προφητών, έδινε δώρα ελέους στους Ιουδαίους, φοβόταν τον Θεό, προσευχόταν συνεχώς και χρησιμοποιούσε το όνομα Ιεχωβά. Οι Γραφές αποδεικνύουν αδιαμφισβήτητα ότι αυτός ο αξιωματικός ήταν απερίτμητος Εθνικός με την πλήρη έννοια. Αν ο Κορνήλιος ήταν προσήλυτος, ο Πέτρος δεν θα είχε πει ότι ήταν παράνομο για αυτόν, ως Ιουδαίος που ήταν, να συναναστραφεί με αυτόν τον «αλλόφυλο», δεδομένων των όσων έλεγε ο Νόμος σχετικά με τους πάροικους. (Λευ 19:33, 34· Πρ 10:28) Αν ήταν προσήλυτος, οι άλλοι έξι Ιουδαίοι που ήταν μαζί με τον Πέτρο δεν θα είχαν νιώσει «κατάπληξη» βλέποντας το άγιο πνεύμα να εκχέεται «πάνω σε εθνικούς». (Πρ 10:45· 11:12) Αν ήταν προσήλυτος, γιατί φιλονίκησαν με τον Πέτρο σχετικά με αυτό το ζήτημα «οι υποστηρικτές της περιτομής»;—Πρ 11:2.

Στην πραγματικότητα, ο Κορνήλιος ήταν ο πρώτος απερίτμητος μη Ιουδαίος που έγινε Χριστιανός, καταδεικνύοντας έτσι ότι από τότε και έπειτα δεν ήταν πια απαραίτητο για τους Εθνικούς να γίνονται προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό όπως ο Αιθίοπας ευνούχος προτού γίνουν δεκτοί στη Χριστιανική εκκλησία. «Πραγματικά», αναφώνησε ο Πέτρος εκείνη την ιστορική στιγμή, «αντιλαμβάνομαι ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πρ 10:34, 35) Ο Πέτρος, όπως ήταν ο πρώτος που άνοιξε την Οδό στους Ιουδαίους την Πεντηκοστή, έτσι και σε αυτή την περίπτωση ήταν ο πρώτος που έφερε τα καλά νέα της σωτηρίας στους απερίτμητους Εθνικούς. Και ο Ιάκωβος επίσης συμφώνησε ότι αυτή ήταν η «πρώτη φορά» που ο Θεός έστρεψε την προσοχή του «στα έθνη».—Πρ 15:7, 14.