ΔΙΒΩΝ

(Διβών).

1. Πόλη στα Α της Νεκράς Θαλάσσης, την οποία απέσπασε από τους Μωαβίτες ο Σηών ο Αμορραίος, αλλά αργότερα την κατέλαβαν από αυτόν οι Ισραηλίτες, όταν εισήλθαν σε εκείνον τον τόπο υπό τον Μωυσή.—Αρ 21:25-30.

Η αρχαία Διβών ταυτίζεται σήμερα με τη Διμπάν, 5 χλμ. Β του Αρνών, 21 χλμ. Α της Νεκράς Θαλάσσης. Η Διμπάν έχει αποτελέσει πρόσφατα το επίκεντρο εντατικών αρχαιολογικών ερευνών και έχει γίνει αρκετά γνωστή λόγω της περίφημης Μωαβιτικής Λίθου που ανακαλύφτηκε εκεί το 1868. Με βάση τα όσα αναφέρονται σε αυτή τη στήλη, την οποία έστησε ο Μησά ο βασιλιάς του Μωάβ, μερικοί θεωρούν ότι η Διβών ταυτίζεται με την πάλαι ποτέ πρωτεύουσά του (η οποία περιλάμβανε την Καρχόχ) και «κυριότερη πόλη του Μωάβ».

Λίγο μετά την αρχική φάση της κατάκτησης αυτής της περιοχής από τους Ισραηλίτες, η φυλή του Γαδ έμεινε εκεί και «έχτισαν [ή ανοικοδόμησαν] τη Διβών», δίνοντάς της, όπως φαίνεται, το σύνθετο όνομα Διβών-γαδ το οποίο καταχωρίζεται ως μια από τις τοποθεσίες όπου στρατοπέδευσε το έθνος. (Αρ 32:34· 33:45, 46) Ωστόσο, η Διβών θεωρούνταν μέρος της κληρονομιάς του Ρουβήν. (Αρ 32:2, 3· Ιη 13:8, 9, 15-17) Η Διβών πιθανότατα υπέφερε όταν οι Μωαβίτες ανέκαμψαν στη διάρκεια της βασιλείας του Εγλών, μέχρις ότου ήρθε η ανακούφιση χάρη στη νίκη του Κριτή Αώδ. (Κρ 3:12-30) Ο Μησά, ο βασιλιάς του Μωάβ, προχώρησε σε ανταρσία εναντίον της ισραηλιτικής επικυριαρχίας πολλούς αιώνες αργότερα, «μόλις πέθανε ο Αχαάβ», σύμφωνα με τη Βιβλική αφήγηση στα εδάφια 2 Βασιλέων 3:4, 5. Η Αγία Γραφή δεν λέει πόσο ακριβώς κράτησε αυτή η εξέγερση και είναι πιθανό ότι ο Μησά, όπως καυχιέται ο ίδιος στη Μωαβιτική Λίθο, κατάφερε σε εκείνη την περίπτωση να προσαρτήσει αρκετές ισραηλιτικές πόλεις στην «Καρχόχ». Ωστόσο, ανόμοια με την προπαγανδιστική επιγραφή του Μησά, το Γραφικό υπόμνημα καθιστά σαφές ότι ο Μωάβ ηττήθηκε κατά κράτος όταν οι δυνάμεις του έδωσαν μάχη ενάντια στα συνδυασμένα στρατεύματα του Ισραήλ, του Ιούδα και του Εδώμ.—2Βα 3:4-27.

Λιγότερο από 200 χρόνια αργότερα η Διβών ήταν για μια ακόμη φορά γνωστή ως πόλη των Μωαβιτών, και ο Ησαΐας (15:2) εξήγγειλε εναντίον της καταδικαστική κρίση. Γι’ αυτό και αναφέρεται προφητικά ότι οι κάτοικοι της περιοχής θα ανέβαιναν «στον Οίκο και στη Διβών, στους υψηλούς τόπους», θρηνώντας για την ερήμωση του Μωάβ.

Σύμφωνα με τις εικασίες ορισμένων λογίων, ο Ησαΐας υπαινισσόταν ότι το φάσμα του ασσυριακού κινδύνου θα προκαλούσε το “κλάμα στους υψηλούς τόπους” κοντά στη Διβών, αλλά δεν υπάρχει μαρτυρία ότι αυτή η περιοχή ερημώθηκε από τους Ασσυρίους. Όταν ο υπηρέτης του Ιεχωβά ο Ιερεμίας προφήτευσε περίπου εκατό χρόνια αργότερα ότι η Διβών θα “κατέβαινε από τη δόξα και θα καθόταν κάτω διψασμένη” (Ιερ 48:18), η προγενέστερη προφητεία του Ησαΐα, όπως φαίνεται, δεν είχε εκπληρωθεί ακόμη. Επομένως, ο δεύτερος προφήτης προφανώς παρουσίαζε εκ νέου ένα παρόμοιο άγγελμα, καθιστώντας έτσι την πρόρρηση περί καταστροφής του Μωάβ διπλά βέβαιη. Λίγο καιρό μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ., όταν ο Ναβουχοδονόσορ ερήμωσε ολοσχερώς τον Μωάβ, ίσως να άφησε τους κατοίκους της Διβών, όχι μόνο “διψασμένους” για τη χλιδή της αλλοτινής δόξας της, αλλά και εγκαταλειμμένους ως ταπεινωμένους αιχμαλώτους που στην κυριολεξία διψούσαν για νερό και για άλλα βασικά αγαθά.—Ιερ 25:9, 17-21.

Το γεγονός ότι βρέθηκαν στη Διβών μεγάλες αποθήκες με σιτάρι διατηρημένο σε εξαιρετικά καλή κατάσταση, το οποίο χρονολογείται, όπως πιστεύεται, από το δεύτερο ήμισυ της πρώτης χιλιετίας Π.Κ.Χ., φαίνεται να επιβεβαιώνει την άποψη μερικών ότι η περιοχή της Διβών, που ακόμη και σήμερα είναι εύφορη, ενδέχεται να ήταν κάποτε σιτοβολώνας της Παλαιστίνης.

Μερικοί σχολιαστές πιστεύουν ότι η Διβών ταυτίζεται με τη Διμών του εδαφίου Ησαΐας 15:9.—Βλέπε ΔΙΜΩΝ.

2. Τοποθεσία στον Ιούδα (Νε 11:25), η οποία σύμφωνα με την άποψη μερικών ταυτίζεται με τη Διμωνά.—Ιη 15:22· βλέπε ΔΙΜΩΝΑ.