ΧΙΡΑΜ

(Χιράμ) [πιθανώς συντετμημένη μορφή του Αχιράμ, που σημαίνει «Ο Αδελφός μου Είναι Υψηλός (Εξυψωμένος)»].

Στο Μασοριτικό κείμενο εμφανίζονται σε ορισμένες περικοπές παραλλαγές του ονόματος: «Χιρόμ» (1Βα 5:10, 18· 7:40α) και «Χουράμ» (2Χρ 2:3).

1. Βασιλιάς της Τύρου τον 11ο αιώνα Π.Κ.Χ., σύγχρονος των βασιλιάδων Δαβίδ και Σολομώντα με τους οποίους διατηρούσε φιλικές σχέσεις.

Όταν ο Δαβίδ κατέλαβε το οχυρό της Σιών και άρχισε να χτίζει ανάκτορο εκεί, ο Χιράμ τού έστειλε αγγελιοφόρους με σκοπό την επίτευξη εμπορικής συμφωνίας μεταξύ τους. Κατόπιν αυτού, ο Χιράμ προμήθευε στον Δαβίδ ξύλα κέδρου από τις δυτικές πλαγιές του Λιβάνου και τεχνίτες ειδικευμένους στην κατεργασία του ξύλου και της πέτρας.—2Σα 5:11· 1Χρ 14:1.

Μόλις άκουσε ο Χιράμ ότι ο Δαβίδ πέθανε και ότι στη θέση του έγινε βασιλιάς ο Σολομών, έστειλε υπηρέτες του για να ανανεώσει τη φιλική συμφωνία. (1Βα 5:1) Έπειτα ο Σολομών ζήτησε από τον Χιράμ να τον βοηθήσει, εφοδιάζοντάς τον με υλικά και παρέχοντάς του μέρος του ανθρώπινου δυναμικού που χρειαζόταν για την οικοδόμηση του μεγάλου ναού, με αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες των εργατών του Χιράμ μεγάλες ποσότητες σιταριού, κριθαριού, κρασιού και λαδιού. (1Βα 5:2-6· 2Χρ 2:3-10) Με τη σειρά του ο Χιράμ ευλόγησε τον Ιεχωβά, και τα δύο έθνη σύναψαν διαθήκη φιλίας.—1Βα 5:7-12· 2Χρ 2:11-16.

Όταν το 20ετές οικοδομικό πρόγραμμα του Σολομώντα έληξε, ο Σολομών έδωσε στον Χιράμ 20 πόλεις, οι οποίες όμως δεν άρεσαν καθόλου στον Χιράμ. (1Βα 9:10-13· βλέπε ΚΑΒΟΥΛ Αρ. 2.) Το αν ο Χιράμ επέστρεψε τις ίδιες αυτές πόλεις ή έδωσε άλλες πόλεις στον Σολομώντα δεν είναι βέβαιο. (2Χρ 8:1, 2) Ούτε είναι βέβαιο αν τα 120 τάλαντα χρυσάφι ($46.242.000) που έδωσε ο Χιράμ στον Σολομώντα ήταν επακόλουθο του ότι έλαβε αυτές τις πόλεις ως δώρο ή αν κατά κάποιον τρόπο αποτελούσαν μέρος της συναλλαγής.—1Βα 9:14.

Ο Χιράμ συνεργάστηκε με τον Σολομώντα και σε ένα άλλο εγχείρημα, στα πλαίσια του οποίου ο Σολομών ναυπήγησε έναν στόλο στην Εσιών-γεβέρ του Κόλπου της Άκαμπα. Κατόπιν ο Χιράμ τού έδωσε έμπειρους ναυτικούς για να επανδρώσουν τα πλοία μαζί με τους υπηρέτες του Σολομώντα. Εκτός από αυτά τα πλοία που έπλεαν στα ανοιχτά της ανατολικής ακτής της Αφρικής, ο Χιράμ και ο Σολομών είχαν και άλλα πλοία τα οποία ταξίδευαν ως τη Θαρσείς, προφανώς στο δυτικό άκρο της Μεσογείου. Όλες αυτές οι εκτεταμένες επιχειρήσεις στις ανοιχτές θάλασσες απέφεραν μεγάλο πλούτο—χρυσάφι, ασήμι, ελεφαντόδοντο, πολύτιμες πέτρες, ακριβά ξύλα και σπάνια ζώα όπως πιθήκους και παγώνια.—1Βα 9:26-28· 10:11, 12, 22· 2Χρ 8:18· 9:10, 21· βλέπε ΕΣΙΩΝ-ΓΕΒΕΡ.

2. Ο επιδέξιος τεχνίτης που κατασκεύασε πολλά από τα εξαρτήματα του ναού του Σολομώντα. Ο πατέρας του ήταν Τύριος, αλλά η μητέρα του ήταν χήρα «από τη φυλή του Νεφθαλί» (1Βα 7:13, 14) «από τους απογόνους του Δαν». (2Χρ 2:13, 14) Αυτή η φαινομενική διαφορά αποσαφηνίζεται αν θεωρήσουμε, όπως ορισμένοι λόγιοι, ότι η γυναίκα γεννήθηκε στη φυλή του Δαν, έμεινε χήρα από τον πρώτο της άντρα ο οποίος καταγόταν από τη φυλή του Νεφθαλί και κατόπιν ξαναπαντρεύτηκε έναν Τύριο.

Ο Χιράμ, ο βασιλιάς της Τύρου (Αρ. 1), έστειλε αυτόν τον Χιράμ για να επιβλέψει τα ειδικά κατασκευαστικά έργα του Σολομώντα, λόγω της ικανότητας και της πείρας που είχε στην κατεργασία υλικών όπως το χρυσάφι, το ασήμι, ο χαλκός, το σίδερο, οι πέτρες και τα ξύλα. Ο Χιράμ διέθετε επίσης ασυνήθιστη επιδεξιότητα όσον αφορά τις βαφές, την εγχάραξη και το σχεδιασμό κάθε έντεχνου έργου. Αναμφίβολα είχε λάβει κάποια κατάρτιση στις βιομηχανικές τέχνες εκείνης της εποχής από την παιδική του ηλικία, εκπαιδευόμενος από τον Τύριο πατέρα του ο οποίος ήταν και ο ίδιος καταξιωμένος χαλκουργός.—1Βα 7:13-45· 2Χρ 2:13, 14· 4:11-16.

Ο βασιλιάς της Τύρου αποκαλεί προφανώς αυτόν τον άνθρωπο Χιράμ-αβί, ένα όνομα που φαίνεται να αποτελεί προσωνυμία και σημαίνει κατά κυριολεξία «Χιράμ ο Πατέρας Μου». (2Χρ 2:13) Με αυτό ο βασιλιάς δεν εννοούσε ότι ο Χιράμ ήταν στην κυριολεξία ο πατέρας του αλλά, ίσως, ότι ήταν ο «σύμβουλος» ή ο «αρχιτεχνίτης» του βασιλιά. Παρόμοια, η έκφραση «Χιράμ-αβίβ» (κατά κυριολεξία, «Χιράμ ο Πατέρας Του») φαίνεται να σημαίνει “ο Χιράμ είναι ο αρχιτεχνίτης του (δηλαδή του βασιλιά)”.—2Χρ 4:16.