Προσδιορίζοντας το Πνεύμα του Κόσμου

«Αλλ’ ημείς δεν ελάβομεν το πνεύμα του κόσμου, αλλά το πνεύμα το εκ του Θεού.»​—1 Κορ. 2:12.

 1. Ποιο πνεύμα είναι διάχυτο στη γη, και με ποιο αποτέλεσμα;

ΥΠΑΡΧΕΙ ένα πνεύμα διάχυτο σε όλη τη γη σήμερα. Ένας συγγραφεύς του αρχαίου καιρού το ωνόμασε «το πνεύμα του κόσμου». Επηρεάζει τους ανθρώπους παντού, και μάλιστα μ’ έναν κακό τρόπο· και ο κόσμος βρίσκει τον εαυτό του να κρατήται σε ταραχή, που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

2, 3. (α) Τι πρέπει να μη εννοήσωμε με το «πνεύμα του κόσμου»; (β) Τι, λοιπόν, είναι το «πνεύμα του κόσμου»;

² Τι πρέπει να εννοήσωμε με την έκφρασι «το πνεύμα του κόσμου»; Όχι ένα δαίμονα ή ένα αόρατο, υπεράνθρωπο, υπερφυσικό πνευματικό πρόσωπο, που ασκεί μεγάλη επιρροή επάνω στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει αφθονία μαρτυριών που αποδεικνύουν ότι υπάρχουν κατά γράμμα αόρατοι δαίμονες, καθώς, επίσης, ένας αόρατος άρχων ή κυβερνήτης των. Αλλά το «πνεύμα του κόσμου» δεν είναι ένα αόρατο πρόσωπο, ένα αόρατο άτομο με νοημοσύνη. Ναι, είναι κάτι αόρατο, και γι’ αυτό ακριβώς ονομάζεται «πνεύμα». Αλλά, αντί να περιορίζεται σε ένα μόνο πρόσωπο, το πνεύμα αυτό χαρακτηρίζει τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους γενικά. Επιδεικνύεται από τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Εκφράζεται από όλη αυτή τη μάζα των ανθρώπων. Τι είναι, λοιπόν, το «πνεύμα του κόσμου»;

³ Είναι η νοοτροπία, η κλίσις της διανοίας, η μόνιμη τάσις που κρατεί υπό τον έλεγχό της τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Κινεί τον κόσμο προς ωρισμένη χαρακτηριστική διαγωγή, δηλαδή, να μιλή, να σκέπτεται και να λαμβάνη στάσεις και απόψεις, καθώς και ν’ αποφασίζη και να ενεργή μ’ έναν ωρισμένο τρόπο που ακολουθεί ένα οριστικό πρότυπο. Αυτό καταλήγει σε κάποιο είδος συμπεριφοράς, μια ομοιόμορφη πορεία διαγωγής. Όλη αυτή η εξωτερική μορφή εκφράσεως αποκαλύπτει ή προδίδει το είδος του πνεύματος που έχει ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους.

 4. Μπορούν τα πολλά είδη ανθρώπων σήμερα να έχουν το ένα «πνεύμα του κόσμου»;

⁴ Ο κόσμος σήμερα αποτελείται από πολλά είδη ανθρώπων, από διάφορες φυλές, με διάφορα χρώματα δέρματος, από πολλές εθνικότητες, που μιλούν χιλιάδες γλώσσες, ακολουθούν πολλά είδη εθίμων, ενδύονται διαφορετικά, ασκούν πολλά είδη θρησκείας. Ωστόσο, μπορούν όλοι αυτοί οι διάφοροι λαοί να κατέχουν το ένα «πνεύμα του κόσμου»; Η απάντησις είναι Μάλιστα.

5, 6. Σύμφωνα με τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, ποιες διάφορες απόψεις έχει αυτό το κοινό πνεύμα που εκφράζει ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους;

⁵ Ασφαλώς όλοι εμείς δεν έχομε αστοχήσει στο ν’ αντιληφθούμε το «πνεύμα του φόβου» που επικρατεί σε όλη τη γη σήμερα. Το «πνεύμα της πλάνης» πρέπει, επίσης, να υπεραυξάνη σε όλη τη γη. Υπάρχουν τόσες διηρημένες γνώμες και θεωρίες, ακόμη και στο ζήτημα της θρησκείας. Όλες αυτές οι γνώμες, ιδέες, θεωρίες και τρόποι λατρείας που βρίσκονται σε ασυμφωνία ο ένας με τον άλλον δεν μπορούν να είναι όλοι ορθοί· πρέπει να υπάρχη ευρέως διαδεδομένη πλάνη.

⁶ Σε άτομα, που είναι εντόνως αφυπνισμένα, είναι σαφές ότι το «πνεύμα του νυσταγμού» έχει επικαθήσει επάνω στη μάζα του ανθρωπίνου γένους. Οι άνθρωποι προτιμούν να παραμένουν αμέριμνοι, αδιάφοροι στη σημασία των παγκοσμίων γεγονότων σήμερα. Δεν θέλουν να αφυπνισθούν ως προς το τι σημαίνει η παγκόσμια κατάστασις και τι πρέπει να πράξουν για την ασφάλειά των και τη διαρκή, ευημερία των. Υπάρχει, επίσης, κάποια παγκόσμια δουλεία. Οι άνθρωποι δείχνουν το «πνεύμα της δουλείας», αν και δεν τους αρέσει να παραδεχθούν ότι αυτό είναι αληθινό. Επίσης, κάτω από τις τρομακτικές πιέσεις των περιστάσεων, ένα πνεύμα ιδιοτελείας ή φιλαυτίας επικρατεί παντού. Αυτό το ιδιοτελές πνεύμα εκδηλώνεται με πάρα πολλούς τρόπους, στην πολιτική, στο εμπόριο και στην εργασία, στις κοινωνικές υποθέσεις, στις διεθνείς σχέσεις, στις τέρψεις, στη θρησκεία και σε άλλα πεδία ενδιαφέροντος. Ναι, ο κόσμος είναι παντού ο ίδιος στο κοινό πνεύμα που εκφράζει.a

 7. Λόγω της μακράς επικρατήσεως του «πνεύματος του κόσμου», τι έχει σήμερα ο κόσμος;

⁷ Το «πνεύμα του κόσμου» επί μακρόν χρονικόν διάστημα υπήρξε σε λειτουργία, μολύνοντας και επηρεάζοντας τους ανθρώπους του κόσμου. Ο αρχαίος συγγραφεύς, που έγραψε γι’ αυτό, έζησε πριν από δεκαεννέα αιώνες. Ήταν ένας Ασιάτης, αλλά περιώδευσε σημαντικά στην αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Δύο χιλιάδες χρόνια και πλέον πριν από την εποχή του το «πνεύμα του κόσμου» είχε εγερθή και εξαπλωθή σ’ όλες τις τάξεις του ανθρωπίνου γένους. Επειδή αυτό το πνεύμα έχει διαχυθή επί μακρόν διάστημα χρόνου στην ανθρώπινη οικογένεια, ο κόσμος σήμερα έχει εκείνο που καλείται «η σοφία του κόσμου», καθώς επίσης και τη «μωρία» του. Παρουσιάζει ωρισμένη σκηνή ή διαμόρφωσι πραγμάτων. Έχει τα στοιχεία του ή στοιχειώδεις αρχές του που βρίσκονται στη ρίζα των διδασκαλιών του και των πράξεών του. Έχει τη λύπη του που δεν επιφέρει πραγματική αλλαγή προς το καλύτερο, αλλά οδηγεί στον θάνατο. Έχει τα έθνη και τις βασιλείες του· και έχει τον αόρατον ουράνιον άρχοντά του. Ο κόσμος αυτός μετέχει από το πνεύμα αυτού του ισχυρού αοράτου άρχοντος.b

8, 9. (α) Πότε το «πνεύμα του κόσμου» έγινε μια ενεργός δύναμις για να επηρεάζη τους ανθρώπους γενικά; (β) Ποιο ήταν το ένα πνεύμα που είχαν οι οκτώ που επέζησαν από τον Κατακλυσμό;

⁸ Πώς και πότε το «πνεύμα του κόσμου» έγινε μια ενεργός δύναμις, μια επιρροή, για να επηρεάζη τους ανθρώπους γενικά; Έγινε ύστερ’ από έναν αιώνα και πλέον αφότου ο μεγάλος κατακλυσμός είχε σαρώσει ολόκληρη τη γη και είχε περιορίσει τον ανθρώπινο πληθυσμό σε οκτώ μόνο πρόσωπα, δηλαδή, τον πατριάρχη Νώε και τη σύζυγό του και τους τρεις γυιούς των, τον Ιάφεθ, τον Σημ και τον Χαμ, και τις τρεις συζύγους των. Έτσι από τους οκτώ ανθρώπους, που επέζησαν από τον Κατακλυσμό, ανευρίσκομε όλοι εμείς τα ίχνη της γραμμής της καταγωγής μας και βρίσκομε τους εαυτούς μας πραγματικά αδελφούς και αδελφές. Η κιβωτός, εντός της οποίας ο Νώε και η οικογένειά του επέρασαν ζωντανοί μέσ’ από τον παγγήινον εκείνον κατακλυσμό, επεκάθησε στο Όρος Αραράτ στην Αρμενία, στη νοτιοδυτική Ασία. Όταν εβγήκαν από την κιβωτό, αφού έζησαν μέσα σ’ αυτή ένα πλήρες ηλιακό έτος, αυτοί οι πρόγονοί μας είχαν ένα μόνο πνεύμα. Ποιο ήταν αυτό; Μια λατρευτική νοοτροπία. Ήταν μια συντριπτική τάσις και διανοητική ροπή να λατρεύουν Εκείνον, που τους είχε διαφυλάξει ζωντανούς στη διάρκεια του μακρού κατακλυσμού, που είναι ο Ων ο αόρατος, ο Δημιουργός του ουρανού και της γης.

⁹ Αυτός, που διεφύλαξε τον Νώε και την οικογένειά του, είχε, επίσης, καταστρέψει τα εκατομμύρια των κακών ανθρώπων, που είχαν γεμίσει τη γη με διεφθαρμένες, ανήθικες κατευθύνσεις και βία. Πώς ο Νώε και η οικογένειά του εξεδήλωσαν το ένα των πνεύμα λατρείας στον Δημιουργό, Σωτήρα και Καταστροφέα, διαβάζομε στην ιστορία, που διετήρησαν οι γυιοί του Νώε, Σημ, Χαμ και Ιάφεθ:

10. Πώς αυτοί που επέζησαν από τον Κατακλυσμό εξεδήλωσαν αμέσως το ένα των πνεύμα; Με ποια απόκρισι από τον Θεό;

¹⁰ «Εξηράνθη η γη. Και ελάλησεν ο Θεός προς τον Νώε, λέγων, Έξελθε εκ της κιβωτού, συ, και η γυνή σου, και οι υιοί σου, και αι γυναίκες των υιών σου μετά σου· πάντα τα ζώα τα μετά σου, από πάσης σαρκός, και πτηνά, και κτήνη, και παν ερπετόν έρπον επί της γης, εξάγαγε μετά σου, και ας πολυπλασιασθώσιν επί της γης, και ας αυξηνθώσι, και ας πληθυνθώσιν επί της γης. Και εξήλθεν ο Νώε, και η γυνή αυτού, και αι γυναίκες των υιών αυτού μετ’ αυτού· πάντα τα ζώα, πάντα τα ερπετά, και πάντα τα πτηνά, παν ό,τι κινείται επί της γης, κατά τα είδη αυτών, εξήλθον εκ της κιβωτού. Και ωκοδόμησεν ο Νώε θυσιαστήριον εις τον Ιεχωβά· και έλαβεν από παντός κτήνους καθαρού, και από παντός πτηνού καθαρού, και προσέφερεν ολοκαυτώματα επί του θυσιαστηρίου. Και ωσφράνθη ο Ιεχωβά οσμήν ευωδίας· και είπεν ο Ιεχωβά εν τη καρδία αυτού, Δεν θέλω καταρασθή πλέον την γην εξ αιτίας του ανθρώπου· διότι ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού· ουδέ θέλω πατάξει πλέον πάντα τα ζώντα, καθώς έκαμον [με κατακλυσμόν]. . . . Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην.»​—Γεν. 8:14 έως 9:1· 10:1, ΜΝΚ.

Ο ΝΕΒΡΩΔ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΙ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ

11. Για ποιό λόγο ή εξαιτίας τίνος το πνεύμα εκείνων που επέζησαν από τον Κατακλυσμό δεν είναι το πνεύμα του κόσμου σήμερα;

¹¹ Εν τούτοις, ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους σήμερα δεν έχει αυτό το πνεύμα ενωμένης λατρείας προς τον Δημιουργό, Ιεχωβά Θεό. Αφού όλη η ανθρώπινη οικογένεια σήμερα κατάγεται από εκείνους τους οκτώ, που επέζησαν από τον Κατακλυσμό, γιατί το λατρευτικό πνεύμα που είχαν εκείνοι τότε, δεν είναι το πνεύμα του κόσμου σήμερα; Αυτό συμβαίνει κυρίως εξαιτίας ενός ανθρώπου, που δεν εξέλεξε ν’ ακολουθήση το παράδειγμα του προπάππου του Νώε. Αυτός εξέλεξε να καλλιεργήση ένα αντίθετο πνεύμα, πνεύμα αντιθέσεως στον Θεό του Νώε, τον Ιεχωβά. Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; Ο Νεβρώδ, που κατήγετο από τον Νώε μέσω του Χαμ και του γυιού του Χαμ, του Χους. Αυτός ήθελε να γίνη κάποιος μεγάλος και ισχυρός ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος και να άρχη επάνω σε άλλους. Δεν διεκρίνετο ως ειρηνικός γεωργός ή ως ποιμήν. Έκαμε όνομα για τον εαυτό του ως κυνηγός, γινόμενος τελικά φονεύς ανθρώπων καθώς και φονεύς αγρίων ζώων. Το πνεύμα του Νεβρώδ κατέλαβε και άλλους ανθρώπους, έτσι ώστε τελικά συνετάχθη μια παροιμία και εφηρμόσθη στους μιμητάς εκείνους αυτού του ανθρώπου που είχε κακό πνεύμα: «Ως Νεβρώδ, ισχυρός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά.»​—Γέν. 10:9, ΜΝΚ.c

12. Τι εσχεδίασε να κάμη ο Νεβρώδ, και ποιο εγχείρημά του έγινε παγκοσμίως διάσημο;

¹² Όχι, ο Νεβρώδ δεν έγινε γεωργός σαν τον προπάππον του Νώε. (Γέν. 9:20) Εσχεδίασε την οικοδομή πόλεων. Ήθελε να βόσκη ανθρώπους μαζί και να άρχη επάνω τους ως βασιλεύς, οργανώνοντάς τους για τους φιλοδόξους σκοπούς του. Η πρώτη του πόλις έγινε διάσημη, και επηρέασε την ιστορία του κόσμου του ανθρωπίνου γένους. Ήταν η Βαβυλών, όπως την ωνόμαζαν οι Έλληνες, ή Βαβέλ, όπως την ωνόμαζαν ο Νώε και ο γυιός του Σημ. Πλείστοι άνθρωποι θυμούνται τη Βαβυλώνα για τον πύργο της τής Βαβέλ, στον οποίον εσυγχύσθη τελείως η γλώσσα των οικοδόμων. Μόνο ολίγοι μπορεί να θυμούνται τη Βαβυλώνα ως την πρωτεύουσα που εκτίσθη από τον Νεβρώδ, ο οποίος έδωσε ξεκίνημα στην ανθρώπινη πολιτική.​—Γέν. 11:1-9.

13. Με ποια γεγονότα της ιστορίας αποκαλύπτει η Γένεσις 10:8-12 το πνεύμα που υποκινούσε τον Νεβρώδ;

¹³ Για να αποκαλύψη το κακό, ιδιοτελές, φιλόδοξο, αιμοδιψές πνεύμα, που υποκινούσε αυτόν τον οικοδόμον της Βαβυλώνος, η ιστορία που εγράφη από τον Σημ έχει να πη τα εξής: «Και ο Χους [γυιός του Χαμ] εγέννησε τον Νεβρώδ. Ούτος ήρχισε να ήναι ισχυρός επί της γης· αυτός ήτο ισχυρός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά· δια τούτο λέγεται, ‘Ως Νεβρώδ, ισχυρός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά.’ Και η αρχή της βασιλείας αυτού εστάθη Βαβυλών, και Ερέχ, και Αχάδ, και Χαλνέ, εν τη γη Σενναάρ. Εκ της γης εκείνης εξήλθεν εις Ασσυρίαν, και ωκοδόμησε την Νινευή, και την πόλιν Ρεχωβώθ, και την Χαλάχ, και την Ρεσέν μεταξύ της Νινευή και της Χαλάχ· αύτη είναι η πόλις η μεγάλη.»​—Γέν. 10:8-12· 11:10, ΜΝΚ.

14. Ποια ήταν η διάθεσις της Βαβυλώνος προς τον Ιεχωβά;

¹⁴ Αφού ο Βασιλεύς Νεβρώδ ήταν κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά Θεού, η θρησκεία της πρωτευούσης του Νεβρώδ της Βαβυλώνος (ή, Βαβέλ) ήταν επίσης εναντίον του Ιεχωβά. Δεν είχε το πνεύμα του Ιεχωβά Θεού. (1 Κορ. 2:12) Δεν υπεκινείτο από πνεύμα λατρείας γι’ αυτόν. Δεν έδινε προσοχή στην παγκόσμια δεσποτεία του Ιεχωβά Θεού ως του Δημιουργού και Κυριάρχου του ουρανού και της γης.

15. Πώς έλαβε ύπαρξι η Βαβυλών η Μεγάλη, και τι είναι;

¹⁵ Γι’ αυτό ακριβώς ο Ιεχωβά Θεός θαυματουργικά επέφερε σύγχυσι στη γλώσσα των οικοδόμων της Βαβυλώνος και έκαμε οι περισσότεροι απ’ αυτούς να διασκορπισθούν μακριά απ’ τη Βαβυλώνα σύμφωνα με τις γλωσσικές των ομάδες. Αλλά μετέφεραν μαζί τους στους νέους των τόπους το πνεύμα της Βαβυλώνος, τη θρησκεία της Βαβυλώνος. Μ’ αυτό τον τρόπο οικοδομήθη μια παγκόσμια αυτοκρατορία ψευδούς, Βαβυλωνιακής θρησκείας. Εξαπλώθη σε ό,τι είναι σήμερα η Ινδία και η νοτιοανατολική Ασία και η Κίνα, και στην Αφρική και στην Ευρώπη και, τέλος, σε όλα τα άλλα μέρη της γης. Αυτή η παγκόσμια αυτοκρατορία ψευδούς θρησκείας είναι σε αντίθεσι προς τον Ιεχωβά Θεό επειδή είχε τη βάσι της στη Βαβυλώνα. Γι’ αυτό στην Αγία του Γραφή ο Θεός ονομάζει αυτή τη θρησκευτική παγκόσμια αυτοκρατορία με το όνομα Βαβυλών η Μεγάλη. Βαβυλών ή Βαβέλ σημαίνει «Σύγχυσις». Σύμφωνα με αυτό το όνομα η Βαβυλωνιακή παγκόσμια αυτοκρατορία ψευδούς θρησκείας είναι ένα μίγμα ή σύγχυσις εκατοντάδων θρησκειών σε αντίθεσι προς τον Ιεχωβά Θεό τον Δημιουργό.

16. Ποια σύγκρισις υπάρχει μεταξύ της αρχαίας Βαβυλώνος και της Βαβυλώνος της Μεγάλης ως προς την ύπαρξι και ως προς την εξουσία που είχαν επάνω στους ανθρώπους;

¹⁶ Η Βαβυλών, η πόλις που οικοδομήθη επάνω στον Ευφράτη ποταμό στη νοτιοδυτική Ασία, έχει από πολύν καιρό χαθή. Εν τούτοις, η Βαβυλών η Μεγάλη ως παγκόσμιος αυτοκρατορία Βαβυλωνιακής ψευδούς θρησκείας παραμένει και τώρα εξουσιάζει τις μάζες του ανθρωπίνου γένους, είτε εννοούν το γεγονός αυτό είτε όχι. Η Αγία Γραφή, εμπνευσμένη από τον Ιεχωβά Θεό, έχει πολλά να πη για τη Βαβυλώνα. Στη Γένεσι, το πρώτο της βιβλίο, η Γραφή μάς λέγει πώς άρχισε η Βαβυλών· και στο τελευταίο της ή εξηκοστό έκτο βιβλίο, την Αποκάλυψι, η Γραφή εκθέτει τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και μας λέγει πώς θα καταστραφή. Η αρχαία Βαβυλών έγινε μια παγκόσμια δύναμις στον έβδομον αιώνα προ Χριστού και η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία εκάλυψε μια ευρεία εδαφική περιοχή στη Μέση Ανατολή και στην Αίγυπτο. Αλλά η Βαβυλών η Μεγάλη έχει παγκόσμια εξουσία. Το τελευταίο βιβλίο της Γραφής την παρομοιάζει με μια ανήθικη γυναίκα και λέγει:

17. Πώς η Αποκάλυψις 17:1-18 εξεικονίζει την εξουσία της Βαβυλώνος της Μεγάλης;

¹⁷ «Ελθέ, θέλω σοι δείξει την κρίσιν της πόρνης της μεγάλης, της καθημένης επί των υδάτων των πολλών· μετά της οποίας επόρνευσαν οι βασιλείς της γης, και εμεθύσθησαν οι κατοικούντες την γην εκ του οίνου της πορνείας αυτής. Και επί το μέτωπον αυτής ήτο όνομα γεγραμμένον, Μυστήριον, Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης. . . . Τα ύδατα τα οποία είδες, όπου η πόρνη κάθηται, είναι λαοί και όχλοι, και έθνη και γλώσσαι. Και η γυνή την οποίαν είδες, είναι η πόλις η μεγάλη η έχουσα βασιλείαν επί των βασιλέων της γης.»​—Αποκάλ. 17:1, 2, 5, 15, 18.

18. Πότε και πώς η Βαβυλών η Μεγάλη έφθασε να περιλαμβάνη τον «Χριστιανικό κόσμο»;

¹⁸ Στον τέταρτον αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας η Βαβυλών η Μεγάλη έφθασε να περιλαμβάνη τον «Χριστιανικό κόσμο». Η πρώτη οικουμενική σύνοδος επισκόπων του «Χριστιανικού κόσμου» συνεκλήθη στο έτος 325, όχι στον λόφο του Βατικανού, στη Ρώμη, αλλά στη Νίκαια της Ασίας. Συνεκλήθη από τον αβάπτιστο Ρωμαίον αυτοκράτορα Κωνσταντίνον τον Μέγαν, ο οποίος κατείχε το αντιχριστιανικό θρησκευτικό αξίωμα του Μεγίστου Ποντίφικος. Ως τοιούτος προήδρευσε της Συνόδου της Νικαίας και απεφάσισε υπέρ της διδασκαλίας της Τριάδος, δηλαδή, Θεός ο Πατήρ, Θεός ο Υιός και Θεός το Άγιον Πνεύμα, ένας τρισυπόστατος Θεός. Αυτό είναι Βαβυλωνιακό. Μια προσεκτική εξέτασις των βασικών διδασκαλιών και τελετουργιών του «Χριστιανικού κόσμου» αποκαλύπτει ότι αυτές είναι Βαβυλωνιακές, αν και καλύπτονται με ονόματα που ελήφθησαν από την Αγία Γραφή. Δεν είναι εκπληκτικό, επομένως, ότι βρίσκομε τον «Χριστιανικό κόσμο» γεμάτον από το «πνεύμα του κόσμου». Αυτός είναι τώρα το κύριο μέλος της θρησκευτικής Βαβυλώνος της Μεγάλης.

ΜΕΘΥΟΥΣΑ ΜΕ ΑΙΜΑ

19. Ποια ήταν η πορεία της αρχαίας Βαβυλώνος έναντι του λαού του Ιεχωβά, και πώς η Αποκάλυψις εξεικονίζει ότι η Βαβυλών η Μεγάλη έχει το ίδιο πνεύμα;

¹⁹ Η αρχαία Βαβυλών ήταν εναντίον του Ιεχωβά Θεού και του λαού του. Η Βίβλος δια μακρών μας λέγει πώς η Βαβυλωνιακή παγκόσμια δύναμις κατεδίωξε τον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά Θεού. Ομοίως, η Βαβυλών η Μεγάλη υπήρξε πάντοτε εναντίον του λαού Του. Ένα όραμα που δείχνει το γεγονός αυτό εδόθη στον απόστολο Ιωάννη. Σ’ αυτό το όραμα του εδείχθη πώς ακριβώς είναι η φαύλη Βαβυλών η Μεγάλη. Ο Ιωάννης λέγει: «Και είδον την γυναίκα μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων, και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού.» Αυτή είναι μια από τις κύριες αιτίες για την οποία θα καταστραφή η Βαβυλών η Μεγάλη, διότι ο άγγελος του Ιεχωβά είπε στον απόστολο Ιωάννη: «Και εν αυτή ευρέθη αίμα προφητών και αγίων, και πάντων των εσφαγμένων επί της γης.» (Αποκάλ. 17:6· 18:24) Η Βαβυλών η Μεγάλη έδειξε το ίδιο αιμοδιψές πνεύμα που εδείχθη από τον ιδρυτή της αρχαίας Βαβυλώνος, τον Νεβρώδ, τον ‘ισχυρόν κυνηγόν εναντίον του Ιεχωβά’. Με ποιων το αίμα, εν τούτοις, λέγεται ότι μεθύει η Βαβυλών η Μεγάλη;

20. Εναντίον ποίων καταδεικνύεται ότι είναι η μέθη της Βαβυλώνος της Μεγάλης, όπως διευκρινίσθη στην περίπτωσι του αποστόλου Ιωάννου του ίδιου;

²⁰ Η Βαβυλών η Μεγάλη λέγεται σαφώς ότι μεθύει με το «αίμα προφητών και αγίων.» Αυτό σημαίνει το αίμα των προφητών και αγίων του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος έστειλε στον απόστολο Ιωάννη το προφητικό όραμα της κρίσεως της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της Βαβυλωνιακής θρησκείας. Ο Ιωάννης λέγει ότι είδε τη «γυναίκα» Βαβυλώνα τη Μεγάλη «μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων, και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού.» Ο Ιησούς αυτός είναι εκείνος μέσω του οποίου ο Ιεχωβά Θεός έδωσε το όραμα της Αποκαλύψεως στον Ιωάννη. Όσον αφορά τους ‘μάρτυρας του Ιησού’, ο Ιωάννης λέγει ότι αυτός ο ίδιος «εμαρτύρησε τον λόγον του Θεού, και την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» (Αποκάλ. 1:1, 2) Επομένως ο απόστολος Ιωάννης ήταν ένας από εκείνους τους ‘μάρτυρας του Ιησού’· τον καιρό δε που έλαβε το όραμα από τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού υπέφερε διωγμό στα χέρια του Ρωμαίου αυτοκράτορος και Μεγίστου Ποντίφικος. Συνεπώς η Βαβυλών η Μεγάλη δεν ήταν μόνο εναντίον του λαού του Ιεχωβά που ζούσε πριν από τη Χριστιανική εποχή, αλλά και εναντίον των αληθινών ακολούθων του Χριστού, των αληθινών του μαρτύρων.

21. Όσον αφορά τη μέθη αυτή, πώς ο «Χριστιανικός κόσμος» απεδείχθη πραγματική «θυγάτηρ» της Βαβυλώνος της Μεγάλης;

²¹ Σ’ αυτό το ζήτημα της μέθης «εκ του αίματος των μαρτύρων Ιησού», ο «Χριστιανικός κόσμος» απεδείχθη πραγματική «θυγάτηρ» της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Ο «Χριστιανικός κόσμος» ισχυρίζεται ότι είναι η επικράτεια στην οποίαν ασκείται η Χριστιανοσύνη, αλλά στη διάρκεια των περασμένων χιλίων εξακοσίων ετών της υπάρξεώς του έγινε ένοχος εκχύσεως του αίματος περισσοτέρων αληθινών Χριστιανών παρά τα έθνη ακόμη εκείνα που δεν ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανικά. Με τους θρησκευτικούς του διωγμούς, τις θρησκευτικές του ιερές εξετάσεις και σταυροφορίες εναντίον «αιρετικών», και τους θρησκευτικούς του πολέμους εφόνευσε περισσοτέρους που ωμολογούσαν ότι ήσαν Χριστιανοί, από όσους εφόνευσαν τα λεγόμενα ειδωλολατρικά έθνη. Και τι θα πούμε για τους δύο παγκοσμίους πολέμους του εικοστού μας αιώνος; Η ιστορία αποκαλύπτει ότι και οι δύο αυτοί πόλεμοι προεκλήθησαν από τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου», με τεράστιες απώλειες ζωής ολόγυρα στη γη. Αληθινά ο «Χριστιανικός κόσμος» έπαιξε τρομακτικό μέρος για την πραγματοποίησι των λόγων του αγγέλου που αναγράφονται στην Αποκάλυψι 18:24, ότι στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη ευρέθη το αίμα «πάντων των εσφαγμένων επί της γης».

22. Ενώπιον τίνος ο «Χριστιανικός κόσμος» φέρει ενοχήν αίματος, και πώς πρέπει αυτή να εξαλειφθή;

²² Ως μέρος της Βαβυλώνος της Μεγάλης, που είναι η παγκόσμια αυτοκρατορία της Βαβυλωνιακής θρησκείας, ο «Χριστιανικός κόσμος» φέρει μια βαριά ενοχή αίματος ενώπιον του Θεού. Σύμφωνα με τον δίκαιο νόμο του Ιεχωβά Θεού, πρέπει να δοθή ζωή αντί ζωής, ψυχή αντί ψυχής. Επομένως η ενοχή αίματος της Βαβυλώνος της Μεγάλης πρέπει να εξαλειφθή με την καταστροφή της, περιλαμβανομένης και της καταστροφής του «Χριστιανικού κόσμου».

23. Με το πνεύμα της ποιόν δείχνει ως θεό της η Βαβυλών η Μεγάλη;

²³ Με το ίδιο το πνεύμα της η Βαβυλών η Μεγάλη προδίδει ποιος είναι ο θεός της, ποιόν λατρεύει αυτή. Δείχνει ότι έχει το «πνεύμα του κόσμου». Αυτό είναι πραγματικά το πνεύμα εκείνου, που ο Ιησούς Χριστός ωνόμασε «ο άρχων του κόσμου τούτου», του Σατανά ή Διαβόλου, του μεγάλου πεπτωκότος αγγέλου, ο οποίος είναι ο πρώτιστος αντίπαλος του Ιεχωβά Θεού.​—Ιωάν. 12:31.

24. (α) Πώς τυφλώνει τους ανθρώπους ο θεός της Βαβυλώνος της Μεγάλης; (β) Πώς αυτή τον βοηθεί και δείχνει το πνεύμα του απέναντι του λαού του Ιεχωβά;

²⁴ Ο Σατανάς είναι εκείνος που τυφλώνει τη διάνοια των ανθρώπων με ψευδή θρησκεία, ώστε να μη δέχωνται τη Γραφική αλήθεια για τον Ιεχωβά και τον Υιό του Ιησού Χριστό. Συμβαίνει όπως ακριβώς έγραψε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, λέγοντας: «Εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους είναι κεκαλυμμένον· των οποίων, απίστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, δια να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» (2 Κορ. 4:3, 4) Η Βαβυλών η Μεγάλη αποτελεί μέρος αυτού του συστήματος πραγμάτων επάνω στη γη, και ο διαβολικός ‘θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων’ είναι ο θεός της και αυτή μετέχει από το πνεύμα του. Αύτη η ίδια εξαπατάται απ’ αυτόν, και τον βοηθεί στο να εξαπατά και παραπλανά την πλειονότητα των κατοίκων της γης. Ο θεός της είναι «ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην.» Αυτός καταδιώκει εκείνους που ανήκουν στον Ιεχωβά τον Ύψιστον Θεόν. Συνεπώς, ο Σατανάς κάνει πόλεμο με «τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» (Αποκάλ. 12:9, 13, 17) Η Βαβυλών η Μεγάλη δείχνει το ίδιο πνεύμα διωγμού εναντίον των μαρτύρων αυτών.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 44]

Ο Νεβρώδ εξεδήλωσε ένα πνεύμα σε αντίθεσι προς τον Ιεχωβά